장음표시 사용
171쪽
Gralia cupit inopiam et incommoda, renuens in hoc
Natura quaerit occasiones vane et superflue loquendi, ut hominibus placeat. Gratia quaerit occasi0nes tacendi, ut Soli Deo probetur.
Natura desiderat familiaritalem et conversationem hominum. Gratia desiderat solitudinem et absconditam communicationem Meam. Natura Optat curiosa, et nova semper scire ac inVenire.
Gratia optat simplicem et casiam eruditionem Meam. Natura appetit dulcia et lauta con Vivia. Gratia requirit vilia pauperum Blimenta. Natura cupit diu vivere: Gratia putat lucrum, cito mori. Natura odit psalmodiam, vigiliam et Orati0nem. Gratia laetatur Ecclesiae cantu, nocturnis suspiriis et orationibus. Ecce, silii, quam l0nge discrepant natura et gratia lcerte sicut exaltantur coeli a terra, sic eXaltantur viae Meae a Viis Vestris. Vos ergo, si desideratis eo ascendere, quo ascendit divina gratia Mea, ut sons aquae salientis in vitam aeternam, motus naturae corruptae reprimite, et legem Spiritus Mei purissimo corde SerVale. Exercete gladium spiritus, quod est verbum Dei, et animales assectus viriliter resecate. Estote, silii, c0lumbae deurgentatae, cujus praemia p0steriore tempore ventura sunt in pallore auri, quo gratiae merita in regno Meo remunerantur.
172쪽
Recedite ab aedificaloribus Babel, cujus culmen nunquam pertinget in coelum. Ego enim descendam, ut videam civitalem et turrim, quam aedificant filii Adam naturae molibus incilali: et constandum linguas et cogitationes eorum opp0sitas mansuetudini Meae. Vacale potius, et sine strepitu malleorum aedificale laciti ruinas derusalem, quas per gratiam Meam implere desidero. Dicernite in vobis ipsis, quid gratia suggerat contra naturam, quasi eXplorat0res Vigiles turri Libani, quae respicit contra Damascum, urbem inimicam almae civitatis Meae. Et Ego vos instruam invictae sortitudine militiae
non et studium et amorem sacrae scripturae.
Doleo Vicem sapientum mundi, O silii Mei, quia lanquam multa febre phrenetici, ut sitim sciendi expleant, plurimas hominum doctrinas cum labore et anxietate discunt, et sanctos custosque libros Meos solatio habere nolunt. Colunt terram sterilem spinas et tribulos germinantem, unde alienatio mentis et stimuli conscientiae nascuntur, et paradisum Eden, ubi crescit arbor scientiae boni et mali, et lignum vitae consurgit, suaViSSima cultura operari et custodire n0n curant.
0uid sibi vult amentia haec γQuid quaerunt imitat0res Cain profugi et vagi in
173쪽
currunt atque discurrunt per humanas disciplinas, et evolvunt multa volumina, in quibus nulla sit mentio Mei, quasi non audierint Jesum Christum, Dei virtutem,
et sapientiam esse, et scriptura sancta spiritum Vitae contineri. Mirum est hoc, homines christian08, qui noverunt,
ubi sapientia inveniatur, et qui sit locus intelligentiae, scholam Meam deserere, quam reges et Prophetae cupierunt.
Vos autem, filii, qui de spiritu vitali Meo vivere,
et tanquam lignum, qu0d plantatum est secus decursus aquarum, fructum in tempore suo reddere desideratis, miti corde legite, et meditamini fidelia testimonia Mea; quorum declaratio intellectum dat parvulis et simplicibus, cum quibus est secreta sermocinatio Mea. Quaerite suppliciter, et invenietis: pulsate constanter, et aperietur vobis sensus ad capienda melle dulciora, et mundo altiora eloquia Mea.
Postulate in fide, nihil haesitantes de infinita bonitate et suavitate Mea. Clamate ad Me, et eXaudiam vos, et ostendam vobis grandia et firma, quae ign0ratis; replebitque scientia Mea pectora vestra: Et apparebit Vobis formosissimalu X e coelo, qua suspendemini admirantes altissimam sapientiam castitate et simplicitate sermonis Mei velatam, ut mundis corde et humilibus reveletur. Ingrediemini in absconditos sensus spiritus Mei, qui scrutatur prosunda Dei: et egrediemini pinguiores, quam antea, a pascuis dulcissimae sapientiae, quam e puteo allo Mei cordis haurietis.
174쪽
Hortatur ad quaerendum magistrum vitae spiritualis. Ne innitamini prudentiae vestrae, filii, quamvis multa didiceritis: Sed imitamini sponsam Meam inniXam Super
Multos seduxit nimia aestimatio sui, ita ut altum saperent, nec dignarentur senum et experiorum judicium Sequi.
Justi vero et mites corde, nihil sibi sidentes, mulla sollicitudine quaerunt magistros, non prurientes auribus, sed qui vel corripiant et increpent in misericordia, Vel instruant in spiritu lenitalis, juXta regulas absconditae Sapientiae Meae, quam omnes de se presumentes ignorant. Propter hoc, filii, qui erratis ab utero, ne placeatis vobis ipsis in ea scientia, quam in scholis sortasse comparastis: sed statim, ac Mihi servire incipietis, extimate Vos indigere, ut doceamini, quae sint prima elementa eXordii sermonum Dei: et in hac sententia
Opinentur alii, quod volent et se sapientes esse considant: Vos autem propriae cognitioni studentes recordamini patris vestri primi Adam, qui, cum in honore esset, non intelleXit, et ad secundum Adam, Qui est Dei virtus et sapientia, humiliter recurrite. Et Ego per servos Meos, quos illuminavi splendore sapientiae Meae, docebo vos viam prudentiae, ut super omnes mundi doctores intelligatis. Ostendam vobis, ubi cubem in meridie: ne Vagemini post greges sodalium Meorum, qui pers0Πam Meam singunt, sed non mores Meos repraesentant.
175쪽
Deduco V0s per Vias rectas, et a longe ostendam vobis regnum altissimi Patris Mei: ut sciatis a viae principio, quo dirigenda sint primogenita desideria Vestra. Non relinquam hominem nocere vobis, sub salutari umbra alarum Me3rum, per desertum vitae mortalis ambulantibus: et ero vobis Me ductorem sequentibus sicut aquila provocans ad Volandum pullos su0s et
Haec est lex fidelitatis Meae, ut nunquam deseram humiles corde, qui Voluntatem Meam de servorum Meorum Ore requirunt: et eo ipso, quod sibi dissidentes alieno judicio subduntur, facilius et brevius eos ad persectionem christianam inaestimabili lucro et intima consolatione perducam. Hanc igitur instructionem Meam, filii, studiosissime arripite, et suavissimae disciplinae Meae honestatem
Ostendit discrimen ritae justorum et impiorum. Ego quos amo, castigo, et tanquam aurum in sornace tribulationis probo, Vasa enim electionis sunt,
Respicite servos Meos, quibus dedi polum in lacrymis in mensura, et videbitis illos novissimos tanquam morti destinatos, e quibus alii ludibria et verberaeXperii, alii Vincula et carceres passi, alii per medium secti, et in occisione gladii mortui sunt. Alii fugientes de civitate in civitatem, alii in Solitudinibus errantes, alii in maris insulis absconditi,
176쪽
Ostenderunt se peregrinos esse super terram, ut haereditatem filiorum Dei in coelo possiderent. Quod si Ego interdum non reliqui Virgam peccatorum Super sortem justorum, ne electi Mei tribulationis magnitudine superali eXtenderent ad iniquitatem m3nus suas; non ideo pulare debetis, Me nolle electos Meos laboribus et angustiis eXerceri. Stulta enim cogitatio est haec: neque decet infinitam bonitatem Meam, servos Meos dilectissimos tote0r0nis privare, et gloriam Meam diminuere. Certe quo chariores Mihi sunt, eo gravius eos lentari permitto, et velut iratus repello, sicut repuli
Israel, servum Meum, Semen Abraham, amici Mei. Quod adeo verum est, ut n0n solum eos tentari sinam, sed et Ego tentem eos, ut Virtus lentata resplendeat et respondeat victoribus Meis cras justitia Mea. Haec est nota justorum: ut ducant vllam amaritudine plenam, et inebrientur ab synthio, qui bibituri sunt vinum dulcissimum in regno Patris Mei.
Peccatorum Vero vita contraria est.
Ipsi enim, quorum spes in terra posita est, in Iabore justorum hominum non sunt, et cum hominibus piis non flagellantur. Non est ruina maceriae, neque transitus, neque clamor dolentium in domibus eorum. Oves eorum melosae, abundantes in partubus suis:
Omnia eis ad nutum succedere videntur, et Vana
laetitia filii eorum eXullant. Haec est pars impiorum, qui servantur ad p0enam.
177쪽
IIaec sunt vasa irae apia ad interitum, quae sustineo in multa patientia: ut ostendam divitias gloriae Meae in vasa misericordiae, quae Pater Meus praeparavit in gloriam. Propter quod moneo vos, filii Mei, ut gloriemini in tribulationibus, tanquam in salutis aeternae signis, scientes, quoniam tribulatio patientiam operatur, patientia Vero spem, spes autem adoptionis filiorum Dei non confundit, sed eXhilarat conscientiam, et generat sortitudinem ad viam mandatorum cum eXultatione
Currile ergo, filii, per dolores et sudores: ut laboreS mandum vestrarum Suavissimo sapore plenos in regno Meo manducetis.
Describit mortem justi. Ecce quomodo moritur justus, et nemo considerat, cum consideratio et suavis valde, et ad convertendas animas et sicaX sit. Certe justus, si morte ueraeoccupatus fuerit, in refrigerio erit, non solum postquam intraverit in gaudium Domini sui, sed etiam in ipso transitu mortis, quae est ultima rerum terribilium. Cum enim ipse mortem bene vivendo superaVerit, non tanget illum tormentum mortis, licet videatur oculis insipientium mori. Tune quippe, p0stquam hiems transiit, imber abiit et recessit, Ver novum aeternae consolationis incipit apparere: et dum auditui ejus per bonum nuntium,
178쪽
Ego do gaudium et laetitiam, exultant ossa tam diu
humiliata, et vehementer concupiscit in atria Mea. Tunc videt, quam bona suerit negotiatio ejus, et laetatur super bona opera sua, sicut qui invenit spolia multa. Tunc sentit, quam vera suerit voX, quam audivit Joannes, servus Meus, de coelo dicentem sibi: Beati mortui, qui in Domino moriuntur: et eX intimis medullis exultat cum iis, qui ad coenam Agni vocati sunt. Tunc animae laboribus et lentalionibus probatae, atque repulsae loquor ad cor dulcissime et amantissime dicens: Surge, pr0pera, amica Mea, columba Mea, et Veni. Jam salis pugnatum est in terra inimicorum: Veni, jam coronaberis et possidebis, Quem diu desiderasti. De torrente laborum bibisti in via: propterea eXaltabis caput et omnem terram solidissimam, quam conspicies, tibi dabo. Modicum laborasti alque sevisti: in aeternum requiesces atque ridebis. Jam transierunt nubila vitae laboriosae atque sollicitae, respice serenitalem coeli et candidissimam lucem apparentem tibi.
Ne formides a lacie inimicorum obsidentium te, quia Ego tecum sum, ut liberem a tauris pinguibus
Egredere jam de carcere corporis, ubi iam diu inclusa suisti, ut fruaris pretiosissima libertate civitatis Meae. Veni, Vestieris purpura et abrsso, silia Sion, quae prudentiam justorum didicisti et omnem ornatum saeculi contempsisti propter Me.
179쪽
Diligo te, sponsa, sicut animam Meam: ne timeas, quia ab aeterno amavi, et elegi te. Veni dulcissima electa Mea, et ponam in te regium thronum et deliciosissimum reclinatorium Meum; concupivi enim Ego Rex Pacificus suavissimum decorem tuum. In hunc modum, filii Mei, recipio in pace venientem de militia animam justi, quasi charissimam praedam Meam. Cogitate vos hujus c0nsolati0nis magnitudinem, et per
bona opera vitae ad bonam et beatam mortem properate. Omnes, qu8ntumVis peccatores, bene mori vellent, sicut infelix Balaam, dicentes: Moriatur anima Mea morte just0rum, et stant n0Vissima Mea horum similia. Sed non erit bene in eX tremis iis, qui optant eX- trema justorum, et non curant observare principia.
Sequimini Me, dum Vivilis, o silii, et Ego Vos m0rientes, ut fidelissimus adjut0r in Opportunitatibus, Visitabo.
Describit mortem peccatoriS. Existimant homines peccatores, Me peregre pro seclum nunquam ruditurum, ut ponam rationem cum eis. Stulta nimis est persuasio haec, cum statutum sit omnibus h0minibus semel m0ri. Cito veniam reddere unicuique secundum opera ejus:
et sicut nullum opus pietatis sine praemio relinquam, ita nihil impietatis inultum remanebit. Veniet n0X, in qua nem0 potest operari, quando jubebo ministris Meis, ut servum nequam, crudelem in conservos su0s, et ingratum iu numerabilibus miseri cordiis Meis, mittant in tenebras eXteriores.
180쪽
Vae impio in malum lVae horae illi extremae, in qua peccatoris anima adultera in umbram mortis et horrorem sempiternum praecipitubituri Erat in terra defixa, ubi capiebat prohibita solatia
Sua, immemor angustiae superventurae: et avellitur de tabernaculo suo fiducia ejus, et calcat super eum, quasi reX, interritus. Tunc dicit illi cor suum immenso pondere iniquitatis oppressum: Vide, quia malum et amarum est, reliquisse te Deum tuum, et non fuisse timorem Rus apud te. Jam non superest locus poenitentiae, et peccata tua, terroresque Dei militant contra te. Quid prosuit tibi jactantia et color mundanae gloriae, quam quaesisti ΤEcce omnis voluptas tua in amaritudinem Versa est; et devorat pulchritudinem cutis tuae prim0gentia peccati morS. Respice canes multos latrantes et rabie incitatos, qui te circumflant, ut te praedam suam inferorum saucibus detrudant.
Haec et similia suggerit cor hominis injusti malem0rientis: qui antequam eX spiret, cruciatum inferni in ips0 lecto praesentit. Et Ego aequissimus judeX impio morienti sic respondeo: Stulte egisti, in selix h0mo, cum recessisti a Me. Multiplicasti delictu, quasi nunquam moriturus, nemo nunc eripiet te de manu Mea. Quando videbas stirem, et currebas cum eo, et eum adulteris portionem tuam p0nebas: quando Os tuum