장음표시 사용
11쪽
sacrosanctκm Imperism . summa in terris potestis, coeleste
Neque nulla tamen suberat ratio ut in eiusmodi excogitatis ac exquisitas titulis non simplicis consilii pru dentia haud raro vertitur quae ad Christianae religionis, dc Ecclesiae decus ac tutelam ii cctaret. Ita enim prorsus perluasum erat plerisque : imperio&Imperatori Romano in primis a D εο attributum este munus tuenda: , dc aduersus inimicos Christiani nominis defendendae Ecclesiae. Quamuis enim Salii Reges Principes luc Christiani ad suum id spectare osticium merito crediderint : primas . tamen Imperii nostri, ut in rc liquo ciuili ordine gradu que de quo post ea ita in patrocinio Ecclesiae prustando
parres esse, constans opinio& fama rcncbat. Videntur huc respexisse Imperatores, cum honorem ImporιI salm . . tem, quIetem,unitatem Ecclesiae, siue cum Imperio 1 e F, ' dinem ae concordi se totiens summam consiliorum suo- soldo tom. rum, grauissimis sententiis profitentur. Friderici I verba' p V sunt ex Mandato A. M c Lix : Suomam diuinapraeordinante clementia, Romani Imperii gubernacula sescepimus, oportet, ut in omnibus viij Hostras i sub legem custodiamus, cuius munere, cuius voluntate dignitatu nostrae apicem adepti semus.
in hoc itaque sacratissimo proposito constitati, cum omnibuπEcclesiis inImperio nostro constitutis debeamin patrocinari, sacrosnctae Romanae Ecclesiae tanto impensius debemus prout-dere, quanto in in cura se defensio a diurna prout dentia re M. - ,. p. itur nobis esse commis speciatim. Fridericuς II. Roma
num Caesarem Catholuae Fidei D fensorem, excell ntiore nota laudat. Idem Fridericus II ad R. Angliae ac alios ω1 1m. Reges scribit: Cum is hoc, diponente Domino, Imperi ce-
12쪽
rum Fusceperimus, Cr Romanum Imperium nostrum adpraei duatronem Euangelis praeparatum, ut catholicam fidem se matrem Ecclesiam, 2 cuncti hostium incursibuου, nostrarum virium conaribus erua- m. Subiicit de Tartaris repellendis. Vnde& imperaum Romanum Christ anhm memorabili p- 33 - discrimine, si lcmpora sub paganis impcratoribus considerentur, honoris caussa signatur. Et quid remotioribus immoramur Z in Capitulationibus imperatoriis ad- capitui. huc commendatur cura huius elogii omnibus triumpha-ώLi libus titulis praeserendi, cuiuis Electo Imperatori: scilicet defenso, non Ecclesie modo, sed totius Christianiratis. Et in Elcct ione, orare iubentur Elcctores, ut diuina ope clige te valeant idoneum Cassarem ρro salutesopuli Chrimani, Aliis sies. ω. . a& c utpopulo Ch fano , sicut in iureiurando eorum amplius continetur. Quare Imperatorem nostrum recte Christi is si mum dici, superiore faeculo demonstrauit lan--1.h. 4 - rici Bebetius. Quidni Sacrum diceretur & esset Impe- lom i. p. asΦrium, cui Christianissimum caput praeest, cui Christiani cishiri. detitatis totius cura temper visa est eximie compctere 3 addam, i ducatus in bcllo sacro, quodChristianis adue sus Eoae. . Turcas perpetuum csse dcbebat, communi
gentium Christianarum suffragio desertur 3 Ita de Augustis nostris sentitio Grotius, loco, qui in annotatis ad illud opus non segniter explicabitur. Sane quantum ad sacram illam mitiriam momentum facere possit sacrum Imperium nostrum, nemo est, quin fateri cogatur. Dan. Ionius Campanus, non segnis Germaniae & rerum Imperii obtrectator, ad lacobum Cardinalem Papiensem, in hac caussa an no i i scribit : Dico ego ιecum, quod sentio,
CAEsΑR vELaT ; nihil, si tergiversabitur. Et in siquente Epistola : Si quarusni t iam meam, sita sentio, magnam
13쪽
stem pre stam esse ηολου, si Caesar instabit; exiguam, si len-
yri' y iescet , nullam, sitergiversabitur. Iterum : Ego easum nunc sente.tia, qua nuperfueram, cum primum de conuensu adtesicriZs, pendere omnia ex Caesaris voluntate: quin somnia velit, quae ad ineundum besium pertineant, nihil dicam a rad, quam Laro malo perituram rem Chrsianam. In iisdem autem quae tum agitabantiar comitiis , Hungari co argu
e 1 i, - mcnto ad imperatorem utuntur, ut dicant: oportere eum
esse praecipuum Chrsia,Ormn propulnaiorem, qui idem Chrisianorum t Imp/ritor. Quod argumentum non cpstolis modo tetigit. de quibus diximus, sed oratione in comitiis habita magnifice diffudit Cin'. nus. Quare di inprocibus sollennibus, consecrando Caesari destinatis, propulsatio barbarorum & Christiano nomini inimicorum hostium ponitur. Augusta vero & tanto Principe digna vox est Maximiliani t Imperatoris de cxpeditione sacra, cui iam. per intentus varie interim distinebatur , deliberantis: pag. si Nam me quidem in hoc Imperii ostigio; nonsolum in acie bi L. Ducem cr Imperatorem esse, sed mulio magis huius ριblici, - consilii ducem atque auritorem esse conuenit. Sicut autem sepissime impediti sunt Augustissimi imperatores, quominus sacris expeditionibus operam, ut destinauerant, darent : ira superiori saeculo se coin mouit Austriacorum Caesarum virtus , reque Christiana praeclare gesta. non exiguum Turcis terrorem incussit. Neque armis tantum, sed&conssiliis pugnatum est. neque enim Caesarum toto saeculo isto iuperiore quisquam fuit, qui aduersus Turcas non pro salute Christiana praeclare contenderet. Quid quod vere Imperatoria Domas Austriaca longe lateque hic pro re Christiana excubat, magnamque vim pecuniarum, militum, munimentorum, apud fines & pro finibus,
14쪽
8. ROM. IM p. 'disipensati rixitque D E v s, ut gloria sectae militiae, qua nulla est illustrior, in Sacro Romano Imperio Imperat ribus propria ac perennis dureti Non debet hoc loco omitti Franisci I Gall. R. responsum ad Caroli V Caesaris Romae factam querelam de auxiliis ad bellumTurcicum. Oboli , inquit, liberia iter, quod maiores mei quibuου nihil unquam eis floscriptum . ubi de i orum aduersus hostem religionis ageretur Usciυρ stare sun solui, id mep erlubentem esse Christiana reipublica prUisurum, vi copias scilicet
meas omnes se simultae mihinoponebantur a bella quiscendi occasiones tamen i epraesens vel ad tuendam Italiam, cuitum etiam Turca immineίar, vel alio quocunque rei po
Posset, cui vacat, hoc loco paulo accuratius ratiocinari, quae fuerint Sacri Romani Imperii in hunc diem, inter tot vices rerum, singularia fata,opera,miracula circa& ad rem Christianam universam : tum, quam euidens diuinae prouidentiae industria, hoc ipsum elogium Sacri Imperii, non ut aliis communicari illa laus potest, sed ut aliquid habet proprium, singulare, publicum, solenne, huic seruauerit vindicaueritque. Neque enim tam sancta mysteri' Grammaticis disputatiunculis, aut umbraticis speculationibus, vel explicari vel iudicari debent. A quibus mireris non temperasse virum cetera doctissimum Dauidem Eunde tam, quando insolito fastu, veluti per indulgentiam, elogium S Ac RI, Imperio, quo ipse vult sensu, concedis, ut ROMANs appellationem, prorsus ad i.
mat, de quo postea. Sed, Germanos, inquit,supremum Chiflet.
15쪽
brum esse, Christianis Principibus subesse, eos Christosacrum
Imperium esse debere, in mentem venerit. Ied eorim iure se Francia Orientatis se Hispaniae regna, qκorum alterum Chrisian imum, alterum Catholicum dic olet, Imperta Sacra, id eis, ditiones ac regna Chrim nomine consignata, DeoqMe consecrata, ex incio fuerint O nuncupari debuerint. Paru in his rebus, quae ad publicam & curialem scripturam pertinent, se assii elum ostendit. Falium est: Regnum Galliae Christianissimam , Regnum Hispani Cathodiciam, ea loquendi formula, ct co elogii genere, quo Imperium nostrum Sacrum vocatur, unqua indicta esse. Multum diue fam rationem esse, ultro agnouerint, qui Regis Christiam sit mi & Regis Catholici cognomina ab origine sciunt
intelliguntque : tum, qui reputant. publicas titulorum formulas, ab innexionibus vocum arbitrariis via Caιh dico Rege, Catholicum regna ; a solenni Jc publico elogio, per similitudinem & interpretationem, libera laudatio derivatur plurimum differre. Alienum, ambiguum, insolens est, dicere : Germanos MyremAm region usua IN . rium, sacrum imperium vocaer. Quid est, I premum resonusuae Imper. m ' Qui ita loquitur, non videtur omnino cepisse, quid Imperii vocabulo notetur. An enim sorma tantum reipublicae, &τὼ κύει, signatur 3 minime gentium. Dicetur postea. Intolerabile in primis est& importunum, nunc demum quatri, quo sigia ficatu Imperium nostrum ita Sacrom vocari possit, sicut alia quoque regna sacra sunt, postquam totius orbis Christiani nati tiones & regna, etiam inter inuidiam & aemulationes, ob ipsam Ini perii Romani dignitatem coortas, iam a pluribus inculis ita Imperium nostrum Sacrum vocarunt, sicut sua regna non vocarunt, publicisque Stilallelanthus imperii nostri titulis id vocabuli atri ibuerunt, quod sibi non vindia
16쪽
S. ROM. IM P. uvindicarunt. Non unus esset Rex Catholicus , qui honorem eius cognomenti sibi posset vindicare, si ad Grammaticos & R. etoras hic eundum esset. sed consiletudo dcius titulorum, tam diu uni hoc adiudicat, qui publice ab omnibus hactenus tulit, donec alius idem iuris, eodem consensu nationum consequatur. Et quid eximii csset in titulo Christumssmi, si Blondelli more, potius origine in verbi spectando pluribus com munc reddere vocabulum, qui in usum verbi publicum occurialem, ut sic loquar, attendendo , uni Galliarum Monarchae vindicare instituas 3 Nimirum non debemus existultis, epitheta , aut ex epithetis, quaelibero ingenii certamine inueniuntur, variantur, permutantur, titulos formales, dixerim, concinnare. id equidem non negauerint, qui aliquem rerum
usum habent, ex eo, quod ab initio epithetum fuit, paulatim fieri posse tituetum se nnem. Sed Titulus ille demum habetur, qui non tantum utentis arbitrio assam itur, sed ab aliis agnoscitur attribuitur. Huc ergo debebat spem Blonii , quod SA Ri clogium imperio nostro non domi tantum inter sollennia attributum est, sed ab cxteris &aemulis, in literis . legat Onibus, actuque dc scriptura formali, cui mhil opponi potest. vi inanissimum sit disputare & ad extenuandum huius tituli decus requirere, quomodo aliis regnis conuenire queat talis appellatio. Ostendendum enim erat, si quis nollet actum agere, SACRI Imperii elogio alia regna, sislleniat titulorum sormula, praeter hoc nostrum, honestιta esse. Saepe doleo
viri doctulimi vicem, qui aduersus se ritum iussus scribere, non raro facit, quod in aduersirio reprehendit' neq; semper pensi habet, quid scribat; dummodo caussae suae seruiat. Quamquam profecto hoc non est causae
seruire, sed nocere , si quis studio certandi, proximaqu*Bia que
17쪽
H S. ROM. IMP. que arripit, censet, vexat, neque de ulterioribus aut citorioribus cogitat. Quid attinebat, qua sit ad honorem Galliae, extenuare aut communicare, aut aliter interpretari,
quod ipsiChristianissimi Reges sanctius interpretati sunt,
re vigorem ac praerogatiuam solitam voluerunt retinere trianciscus I. Rex prudentia, auctoritate, rerum vi maximus, neque cuiquam ultra solitum ad metiri titulos solitus, vel cum ad om aes Ordines scribit, SAc Ri Romani
Imperii ordinibus inscribit literas, & Sacrosancti Romani perii ordines vocat; vel cum ad unum, exempli gratia. S. Rom. IN. Archima suasio se Principi Electori, destinat epistolam. Quin & in contextu literarum huc alludere, rationis duxit, in illis verbis : Cum ad vos potissmum Romani Imperii sanctitin, o publici iuris tutela dignita que pertineat. In resons supra laudato ista legas non frigide
nec persunctorie posita: Mandaueram equidem legato meo, mi S Ac Ri Romani Imperii ordines, quibasium me tum peruetus amicitia, tum Principatus Mediolani rario sociarat, pereccasionem mihisalutaret, meque ostenderet non ignarum
esse, quaenam mea esse deberet, se cum latas societas, est ERGA
oasERvANTIA. Quid aluid, quam obloquitur tanto Regi, cuius auctoritas pro ratione esse poterat,qui titulum tanta iuris sormula, tamque studiose ab ipQ illuc, quo conu niebat, delatum, in epitheton vertit, extenuat, & Grammatici arbitrii facit 3 Nolo de illo dicere, quod admodum restricte scilicet, Germaniam nobile Christiani orbis membrum, fatetur. Nobilissimu optimo iure poterat dicere, vel quia Imperii dignitas totius Christiani orbis commodo hic recumbit,ut suo loco monstrabitur: vel de quo Legati Callici quorum ut auctoritas ita oratio publica est) supe-xiore seculo ad s. RI. Ordinea Spirae conuentum agentes, longe
18쪽
- S. Ro M. IMP. 13 longe animosius & ita loquuntur: δε nos hoc nescis urato, uuilam procellam po I homines natos in Germaniam ingruisse, qui non confestim a nos I e ueniret ' fuere patrum
memoxia, qui Galliam debesiarent, vincerent, o rimerent, abstinere tamen a Germania cogerentur. Sed redeundum
nobis cst ad auctoritatem publicam & sollennissimam tituli, de quo agimus: quem scilicer &aemulae nationes,& maximi Reges agnouerunt,& suo iudicio praedicarunt. In litoris Henrici VII Anglia Regis ad Imperatorem ordines in Comitiis Confluentiae 1 92, Sacri Rom. IN. y ' titulus siepius repetitur. Verum non opus est, cumulare exempla : infinita enim sunt: neque .aec ipsa attulissemus, nisi ad intelligendam quaestionem pertinere visum esset, Titulos et seu se serennitate, non ratiunculis & iitu Leaici, ut cuique in mentem venit, explicare. Sunt enim eiuscemodi contentiones friuolae, inanes, grauibus hOminibus & negotiis indignae. Excellit sane amplissime illustribus in rem Christianam meritis Germania. nemini tamen cordato volupe fuerit, aliorum regnorum Christianorum merita, obtentu Tituli, extenuare. Est eritque Germanici candoris specimen , nec alienos titulos usu publice receptos firmatosque cauillari aut detrectare; nec domesticos cuiquam cavillandos aut detrectandos relinquere. Nobis interim in omnia huius dissertationis eadem lex sit, auctoritatem curi equi. quae quo latius pergentes concinit, eo est grauior validiorque. Pergemus igitur nunc ad alteram vocem,qua Imperium dicitur
Nolumus hic a primordio repetere, quae prolixe ab
aliis traduntur . de Romani Imperii appellatione, eiusque satis: dum alii extinctum Romanum Imperium,
19쪽
rg. s. Ro M. IM p. alii seruatum, varie disputant. Habent quod legant, quibuscopia placet, apud Limnaeum praesertim, tum in Iure Pallico, & Additionum tomis; tum ad Capitu iri onem Caroli V. Addi possunt Speidecim, & alii. Ponemus tantum quaedam,aduersus alios deinde profutura. I. Neque opus fuerit ad ulteriora ire, sed ea tempora in oculis habere, unde dicitur R OM ANYMIM P iv Ni cum adiectione NATIO Nis T EvTo Ni CAE : Admi cheacuis re rinidia II. Non opus fuerit, multum laborare, cur Nostrum Imperium ROMANvM dicatur, cum tamen Ronaae non subiecta sit aut fuerit Germania: ratio
enim haud dubie validior eis et, quod Ottoni, di omnibus ab co Imperatoribus Germanicis imperium in urbem Romam in perpetuum quaesitum est. sicut in Ottone I. &alibi amplius demonstrat r. III. Id ius cum adhuc hodie durare, ostenderit domis in C se: tu, tibro, quem in hoc argumento excellenter laudatum volumus, deo manorum Imperio ROMANO , dc iv opere de Fimbras I-- periit p. IX I r Romani im perii titulum non absurde sibi vindicar,cui Roma subest. 1 V. Etian. si autem periniuriam exci distet Germania imperio in urbem Romam, non esistita iren propterea abstinendum titulo Romani imperii. non Hiria sedes impcrii ita alligata est loco, ut
loco mutato, nomen imperii mutandum sit. Quo recte accommodant illud Heroiani ris NMη, -υς a. us eis Roma, i Imperator, Ab Ottonis certe Magni
temporibus lederii eius Imperii , quod Roma quoque agnouit, siue, cui Roma citra controuersiram paruit, in Germania, in hunc diem fuisse, dubio caret. V. Et quia in ROMA Ni imperii nomine aliquid singularis gloriae
& celebriratis suit sicut apud omnes in conses cst ne- pari non potest, decus eius gloriae ad eos, tanquam pet, ilianus
20쪽
S. R o M. IM p. II manus traditum & propagatum, pertinuisi ' & pertinere, quibus haec appcllatio coInmuni quasi consensu attributa est 5 attribuitur. Quod de Nostro imperio, nemo nisi omnium publice actorum imperitus, abnuerit. VI. Id vero, non sine singulari diuina prouidentiae uenisse, sa-cile credunt, qui es diuinitus praedictam celebritatem re- liquiarum Romani imperii, di arulta non absque numine quoad hoc negotium gesta, denique verum rei totius &propagationis miraculum paulo altius meditantur. VlI. illud quoque non in obscuro est : ex quo Germanis &Ottoni perpctuum urbis Romae. & Italiae imperium d tum est, nullum fuisse regnum, quod opibus Jc auctoritate, Germaniae merito potu ister anteponi. ut sic quoque celeberrimi imperii dignitas in sedc incomparabili substiterit. VIII. Et qua nauis nominum rationes se peconsuctudo magis , quam prudentia moderetur , non videtur tamen ad retinendam Romani nominis auctoritatem quicquam incitamenti defuisse iis, qui serio intellexerunt & considerarunt , quae hactenus dicta sunt IX.
Quin imo ea ipsa publice omnibus in sita persuasio de
ROMANI Imperii enainentia, sanctitate, perpetuitate, videtur perfecisse, ut per tot aemulationes & certamina, duraret in hunc diem & peruigeret tanti nominis maiostas, quod venerantur omnes soris Christianae potestates: adeo, ut si cui Christianorum cetora potentissimo hic titulus accedere posci, citra omnem tergiversationem, primo illum ioco positurus esset. Sed prospectum est legibus motibusque, quos Deus seruet, ne tituli incomparabilis decus externis possit opibus accedere. Hic vero BundeLud eum se gerit, quem non agnosce ναί - AH
rem, demto nomine. Ostendit profecto , non sustavre: οἱ multam lectionem α Variam eruditionem ad tractanda