장음표시 사용
41쪽
16 s. ROM. IMP. dc alii. Iud uico G in asserenda Imperii & Iuris Impe. ratorii auctoritate, egregiam nauarunt operam ordines Imperii: neque eius rei finis est factus, donec veneno parricidiali optimus Princeps e medio sublatus est. Qua de re non historia tantum, sed publicae disceptati ories, in Monarchia Goldasti, testimonium dicunt. Quibus addideris Her arii di sensionem studovici contra Letouium. In Caroli quoque IV historia , ctiamsi pro se putet facere EundeLm, nimiam eius facilitatem aduersus Pontificem, ad summam quaestionis & bonae sidci pertinet, non disti mulari prius iter Imperatoris in Italiam, ubi obsequia Dilicorum , que Romae non desuerunt: & posterius iter, ubi Senator Romanus quidam habita ad populum Oratione vere ingeminauit; Ecce Rex Tum venit. in Paralipo- ripar, menis Vrsergensis. Addendus est Platina in Urbano Quinto. Ex quo etiam obseruare licebit, circa illa tempora de quibus loqui coepimus Senatoriam dignitatem Romae Imperatoris nomine gestam esse. BenedicIus enim Du decimus Legato demum misso Se tui populoque Romano persuasis, ut Senatoriam dignitatem, quam Diu REGIO N MINE GEasERANT suo tandem se Ecclesiae ausiciis admini- rarent. Eiusdem Platina candor & modestia merito
suggillare potest. Eundem pervicaciam in tuendis decretis partium studio a se factis. Non ille iam o Italicam, inter perpetua diffidia, rebelliones, tyrannides squibus &ipsa Roma usque ad exitium conflictata est)vel ad Pontificum iura adstruenda , vel ad Imperatorum iura destruenda arripit, sed absentiam Imperatoris veram tot ma Iorum causam iudicat, iurisque Imperatorii minime dubii prae-- sentiorem usum, ut remedium desiiderat. Interio, inquit in Innocentio VII, cum se vero Pontifice se optimo IMPERATORE cum Itali: unicuis scelerat peccandi licentia, data
42쪽
ni Roma agnouit : quando anno i 60 in fungenda publice cierimonia, cum in extremis verbis admonerentur turbae, ut accepta: gratiae memores pro Romana Ecclesiaci Pontifice orarent, additum est : Et pro Fedcrico IM-r ERATORE Nos TRO. describente Iacobo Piscolomi-κeo Cardiale. Et in precibus ex libra earimoniarum apud Gol ustum in Politicis Imperiatibi, idem observes. Ca
rotus V. Caesar, quam memor fuerit Iuris Imperatorii, credamus par estniar Iouis. Atientanti Ciseri, inquit, tres Ponit cis legati praesto fuerunt, υt eum Pontificia ditio- '
ηis siues intrante acramento adigerent,quo de more iurare
cegebatur, nunquam se pontifriae libertati vim allaturum. Ea autem iurisiurandi formnia verbis rite conceptis ex sacras caerimsmarum libris peIebatur sed Casar, qui IMPER
Principe, cuius victricia arma italia expauit, Roma sensit, Blande rus fatetur quidem, quod Pontificem cum tota curia
er urbe subpotestate habueris, Romaeque potensfuerit, sed glossis solitis indulgens addit: eundem mi linio se hastili
domimatu ome abdicato, clementem VII papam in integrum restitui se, id est,ut ipse accipit, omni se Imperatorio iure abdicasse. Neque sufficit. Quid Iupiter lunoni in aurem dixerit, enucleate diuinat Blondes 3; & cur coro-- natio Italica Bononiae non Romae facta sit, impudentissima & coniectura & interpretatione in hunc modum promulgat : a Pontifice iueso, non Roma, ne qui realis in Rom-- nos subiectamque ditionem pote satis consecutus videretur, se omnia, urbe Pontisicia laue extra fines Romani m rii Caroliniposita diademate redimitus V. Primo, siaut rea- iis potes aio in urbem, Mi coronatur, is consequi viritur, qui
43쪽
it S. ROM. IMP. coronatur ι quidni ergo Carolus in Fononiam Loem , et bicoronatus e 'Pontificiam certe urbem, aliquid realis potestatis consecutus videretur g vel ex regula , quamquam non
ex mente, Blondelli: si sibi consentanea vellet dicere. Deinde, quem horribilis huius arcani auctorem laudati An ita coniicere licet de summorum Principum actioni bus&consiliis 3 an coniicere fas est, imo hariolari in iis, quae dubia esse non patitur historia. dc rerum series 3 Edis serat nobis non somnia Blondelliana, sed rem certam
notam Hs risus iraim: Casar multis de caussis Bononiae cor
naristatuerat, quamquam id antea Roma Deiendum esse δε- creuisset, ubi superiores Cesares tanquam uncissima sacrorum sede se felici nationum omnium domicibo, urbes ipsa veteris imperii honore, antiquorum triumphis, o stupendis fortuna si remae monumentis longe clarissima, coronas legi. ιλο iure fusi ossent S d euastatae urbis es nondum nevis commodis subleuaeri calamitosa tenuito, opulenta sep ι
uis Romani eiu spe ad reisius ab omni tristitia Cr rQbm ad latitiam et MeremquePlendorem reuocati viderentur. Erant praeterea C axi multa opportuno statos tempore in Germania per geni. & quae plura ibi sequuntur. Et, potest ne homo quisquam, cui status eius temporis non plane est - ignotus,cledere; Pontificem vel verbulo contradicturum fuisse, si Caesar victor, & omnibus formidatus. voluisset Romae coronariὶ Quisquamne fando audiuit, Pontificem ullum suo iuri Romano ita voluisse cauere, si Imperatorem Romanorum alibi quam Romae coronaret Z In eos Imperatores, qui Carolum V. secuti Italiam nunquam ingressi sunt, iam suo iure debacchari videturposse Blω-
tas: nominales Imperatores, dis Impirasorium, τι memmens rationis,ctvt accideas Gubiecto caui tans. Imo quod
44쪽
S. ROM. IMP. 3ynemini credidissem nisi oculis meis eo progreditur Blon-- destiana rabies in Gesarcs, adulatio in Pontifices,ut dicere ausit : Fuerist ergo in praesns 'Orestareti sua temporalis ac
Dionis rure maxime 8roprie, si titulum istam non assernen-iώr huil) O tres, Augustiac Aomani imperatores, Romani ponit sces e q9oram tu urbe, olim mundi domina, esprisca Cisarum steri, totaque circumiacente regione, quae Carlouinis gyrum II manum Imperium 'niversim constituit, aliis qui
sca que regiEus exclusis, ummum imperium eis. Quid audio 3 nihil obstat, quo minus Caesaris, Augusti, Imperatoris nomina sibi vindicenmontifices, praeter fastidium huius honoris 3 aspernantur scilicet hos titulos. Quam diuerso vivimus ingcnio mortales 3 melius putassem de pontificibus meriturum, qui dixisset: potuisse eos inuadere haec nomina, nisi modestia obstaret. Faueret huic opinationi historia. Solus enim Bonifacius VlII, cum de Electione Alberti Imperatoris apprCbanda appellaretur, ea superbia usus est, ut diceret palam : se se Pontificem semperatorem esse. apud Gerardum deRoo. ceteri Imperato-toribus iniqui, alia & varia caussati, eo non excessisse legitimur. Sed nimis longiim est, omnes Blondelli criminationes refellere. Quae ultro concident, si inania & vana colorum , quos aspergit, abstergantur. l. enim, quod de loci continua nec interrupta possessione. ct honore βω, quasi I o YHactitat: validissime aduersus Pontificem , ade , que pro Imperatore facit,quod Pontifices LXX per annos Romanam sedem, uina ipsorum dogmata loco astixam ct sollennem, non obtinuerunt: sed Auenione, tamen . pro Pontificibus Romanis haberi voluerunt, &a Blon. dello habentur. Cur ea hypothesis non aeque imperato. xibus prodesset i qua consaret, non in loco csse immo-
45쪽
4o ' S. R o M. IMP. tum fixumque ius, quo de sermo est- II. Et sane, contineri iure victoriae citra dubium videtur potestas transserendae sedis imperii, retento priori nomine. Nihil solidi in contrarium afferri potest. Nam argutatio de vocabulis,
mille exemplis redargui potest. III. Ita de hospitio dc
domo, quae Imperatores Romae, tanquam aduenas receperit, nugae sunt canorae, quas conficit Blon delius. An
Princeps, qui prouinciam totam in studum alteri tradidit, neque fibi peculiaria aedi a reseruauit, sed in domo vasalli, aut alterius ciuis eiu ι prouinciae diuersatur, qu tiensaccedit, propterea omne ius suum in illam piouin' ciam abdicauit aut omisiit An in urbibus ditionis suae, nemini in bene fietum datis, nullum ius habet, ii in ciuis aedes diuertit, neque peculiarem domum sibi reseruatam ibi habet Z IV. Falsum est, inde ab Ottonis Magni temporibus Germaniςum imperium ita Romano opponi
posse, ut hoc ab illo diuelli queat. Eo ipso enim quod
Rex creatur in Germania, est etiam non Germaniae tantum Rex, sed) Romanorum Rex, imo iure ipso Imperator, nisi quod interdum nomen Imperatoris differri potuit, sicut apud plures gentes in hunc diem, Reges opibmo iure regnantes, ante sollcnni/inaugurationis, non Reges, sed Reges designatos, aut aliter, vocari potuisse constat. Romae enim, ab Ottonianis temporibus nihil relictum est suffragii aut arbitrii, quo posset denegare nomen Imperatoris ei, qui quo iure actuque factus est Rex Germaniae, eodem iure actuque nactus estius Imperat rium, siue factus est Romanus imperator. Vnde&, citraeontradictionem, hodieque est& manet Imperator Romanorum, ex quo tempore Roma tenetur sequi iudicium Germaniae. cuius inuicti argumenti robur, quina parum
46쪽
s. ROM. IMP. tondide sileptio praetermittere decreuerit Bloadellus, s pra diximus. Quamquam enim Caroli Magni solium
cuius, & posterorum,ditionem unice in ore habet Blon-dellus) agnoscunt & tuentur Nostri Imperatores, adeo tamen non est omittenda Epocha Imperii Romani intoniana, ut vel sola ea rem aduersus criminantium fabulas possit conficere. Qui ergo fatetur, Principes Austriacosa Rodulpho primo fuisse Germaniae Reges quod additur, seu Francia Orientatis,censura & explicatione opus habet eo ipso, eosdem Imperatores Romanorum fuisse fateatur oportet. V. In beneficiis & amplissimis etiam priuilegiis concessis, Du Imperii saluum intelligitur. Inde ab Ottone Magno imo ulterius, sed hinc repeti sat est forimuD tarsurandi a pud Sigonium extat, qua laudatarii iurabant: sesideles Domino futuros aduersim omnes homines, EXM-rticEPTO IMPERATORE AvT REGE. Atque ita Fridericus I. anno D 1 3 ab R. Petri Principis Apostolorum reuerentiam Gol LHadriano Papa riuitatem dimisit Tiburtinam, SALvo TA. MEN svPER OMNIA IvRE IMrERIALI, absoluit deinde Ti. burtinos a fidelitate , quam Imperatori iurauerant, dc praeeipit , ut venerabili Pa fideliter assistanν, deuote semiantiar uesicut Dominoso deuose obedire studeant , scientes, ἀiarument delitatis,quod nuperfecerint,se absolutos, sALVO IN OMNI p vs IvRE IMPERIALI. Potuerunt hi Papam dominum agnoscere, potueruntsolui iuramenis clitatis, ista snni, fici iurare, saluo tamen iure Imperatorio. Iterum a que iterum notentur haec aduorsus Blondellianas illati nes : de simul de reuerentiae in Papam osciis iura Imper toria non extinguentibus. VI. Parum sibi constat Elamis in. de prout in partes sibi invisas aut dilectas incidit, in contraria quasi vento circumagitur. Cum de Balduini & IGMhi a Philippi titulo Imperatorio, & de Renati Andegavensis '
47쪽
Carolique filii titulis regiis agit, modeste scilicet philo
sophatur: iniuriasuccumbere, rebusis propriis exinde carere, infortunium esse non dedecm ἱ vim maiorem , qua regna rium fortunas euertit, nec asstic Iorum titulos expungere, nec iura in possessiones dominiaque eis ademta abolere ; regia - dignitate regnique quo exacti sunt titulo, ncquaquam ex cidere, quorum manibus sceptrum violenter excussum eis , Haminium his, non dominii ius ab aemulis ademtum esse . Additur : de titulis Regni Hierosolymitant , o Portetallia. Ait non v dit, si vicisset contra Germanos Romanorum lino peratores, quod voluit quod quidem nunquam com cedendum cst non minus pro his valitura, quos impugnat , quam pro his, quos tali disputatione tuetur VILImmanis prorsus est temeritas Blondelli, ita tandem sibi
triumphum canentis : Taut per, dum, quid de inueterato abusu statuendum Europa uniuersa putet, expectamus, Amsriacae gentis Principes vigos Romanorum Imperatores natis
fulse, pra iure nostro negaturi sumus. Itane abusus inue teratus hic est 3 quorum opera inueterauit 3 nimirum i lius Europae &lius studio, sensu, stilo, recepta est iuris veri& solidi significatrix sormula. quam vel sola
consuetudinis tam inueteratae auctoritas , tueri idonea esset. unde magnificum argumentum struit M. Antonim
Dominicus Ictus. Aserior Gasi μου, pro R egis sui honore dc dignitate, extenso in longius toto loco ac testimoniis r serto; cuius est initium : Hac qui e consuetudine regitur non potentia, ut recte aduertit Menochius pbilini II Regis His unia in Ducatu Mediolanensi Con uarius ά hecretis : Diudicandus ea, inquit, maior es diarior, atque ita ceteris anteponendu , qui pro veteri more se consuetudine ira habiarm Hr, o vere haec eis omnium panesententia. His se fragm. Ar Ialdud non enim describere totum locum placet.
48쪽
Sed Europa scilicet, quem inuexit, abusum emendabit
sue potius Europae totius hac in re criminator, ad mutandum consensum tam diuturnum, stilum tam studiose receptu in , Europam impellet sua auctoritate, &ratiunculis. Enicient illa nugamenta, ut in Concilio totius Europae, Imperatori nostro, titulus Imperii Romani abiudicetur, Pontifici adiudicetur. Et quoniam expectauit, dum hoc fiat, cur interim negauit, cur interim priuato ausu stilum publicum, incessere dc mutare, id est, aduers- antiquorum torrentem nisi, quod alibi Chiperio ob
licit, statuit 3 Hoccine est EDd, de quo insonat : pro
iure nostro negabimin Bona verba. thoe ius nullum est, vanum est, oc sine cuiusquam approbatione, commentilium : ut priuatus, auctoritatem totius Europae, de abusii accuset, contra eam excipiat, imo decernat, &praeiudicium Vnus contra omnes Quiris an Senator sine suffragio Z faciat. Et expectauit ille quidem, sicut in fabulis
rusticus expecZat, dum desuas amnis. An reliquit expectationis socios 3 neminem, puto, cui cor sapit. Nemo Pontifex, nemo Regum Christianorum, Blondellianum consilium pro bono, sano, utili unquam habebit. Qui non videt rationes,omnium Regnorum ac Principatuum rationes ignorat. Quare semper credidi, neque adhuc dubitandi ullam mihi video, vel probabilem. caussam relictam, de mente omnium Europaeorum& Christianorum Regum: nemo est, inquam, venerandorum dc coronatorum capitum, vel etiam de Amicis eorum,qui non adulatorias per artes, sed grauitate & pri dentia consiliorum locum in republica suum tenent, cui vel satis honestum, vel utile videri queat, obtrectare Imperatoris Romani titulis Ec iuribus. Quis enim non
videt, eorum quidem Regum, qui ceteris potentiores' F a habem
49쪽
s. Ro M. I ME habentur, dc cum Imperatore Romano incomparabilem
possunt trigam facere, rationibus interioribus prorsus r pugnare id contentionis genus; reliquos autem omnibus argumentis ad contextum Europae & communitatem
pertinentibus,a tali proposit longius abstinerit Dictum sapienti sat est, & iam pridem Uacri & Romam elogio, d sinere haec scriptio tendit i n
TN hae quoque voce Iudos sicit BundeLin, liberalis scili.
cet vult videri, si Augustis Caesaribus nostris i. nomen Imperis,& Imperaroru concedat,quatenus I erium significet dominium, nemini in terris obnoxιum, sua vi adaersus omnem vim nixum ς & quatenus Germania alias muli, ditiones. quae Imperiale omen vindicarunt, dignitate ac potentia longe superet. a. hac conditione, ne Imperium de Imerator, absque adiectione; neque cum ad icctione elogii Romanorum; sed Imperium Germanicum, & μ'ermor Germania dicatur. Satis imperiose aduersusImperium& Imperatorem. Sed in mala causa, cum ad sophiliarum artes semel confugisset, nihil sinceri aut incorrupti adserte potest, si velit ani in o suo satisfacere. Quaestio erat de Imperii de Imperatoris significatione antiqua. prima avi primaria in haede de Principatibus disputatione & com mi us propagata absque omni contradictione, dubiis ratione, mutatione. BAndesius affert nobis sigmficationem nouam, heri se hodie natam, secundariam, nunqua- pro szenni receptam , sed paucorum arbitrio vel condonatam , vel rcIictam. Imperatoris enim vox, e quo constitutae a Caesaribus monarchiae aecommodata est
initio in Casate dictatore factos in Augusto, firmato pra
50쪽
s. ROM. IMP. as nomise semper deinde significauit Romanum Principem: non alium vilunia. Etiam absque adiectione Romani tituli. Per se enim imperator, est Princeps Romanus. unde apud Dionem Cassium, ab . dicitur, ὀ HIPωμα An aliud significauit, cum Carolus Ma
gnus dictus cst mistor, cum Otto Magnus, eorumque
succetaresὶ minime gentium. haec una significatio in ore, in alii mo fuit usque in hunc diem toti Europae, re omnibus, quibus res Europae penitius innotuerunt, si paucissimos excipias barbare invidos. Imperator inquam , dc Imperium semper significauit Romanum imp tivm : & Germanici Imperatores, ii intelligebantur, qui, in dignitatem eius Imperii, quod Romanum vocatum est, successerunti Igitur, si vel maxime stilum, non animum Blondelli quis sequens,Germanicum Impertum, Gc
maniae Imperatorem diceret, non aliter tamen , nec alius,
ab ullo stili publici perito acciperetur , quim illud regnum, quod Romani Imperii nomen & aestimationem meretur actueturhactenus, indeque ipsum vocabulum Imperii gerit; ille Princeps, qui ex iure Ottonum, ritu resignificatione vetusta imperatoris nomen habet. Caecus utique sit oportet, qui non videt, toto caelo distare illa: quando Imperatores nostri, citra adiectionem Imperatores vocantur ι & quando alii Imperatores ossania, Imperat
res Rassia quae iactantur exempla appellantur. Hic enim ad alteram illam & nouitiam significationem transitur: quasi Imporii de Imperatoris vox excellentius quiddam sonaret, quam regnum, & Imperium id esset, quod pluribus regnis constaret, aut plurium regnorum vitibus r. sponderet. Ament hanc signiscationem quicunque volunt : nostrum Imperium, etiamsi hoc quoque nomine citra omnem controuersiam excellit,altiore tamen auspi-