장음표시 사용
31쪽
cnim quisque tam patiens, ut velit discor . quod in usu non sit liabituriis 3 Addo. quod dissicile est tunere , quae neceperis, nisi eXerceas. Itaque reductu libertas rudes nos et impe Pitos deprehendit: cuius dulcedine accensi cogimur quaedam sacere antC,
quam nosse. Erat autem antiquitus institiatum . ut a maioribus natu . non auribus modo, verum Etiam
oculis disceremus, quae facienda mox ipsi. aC pervices quasdam tradenda minoribus haberemus. Inde adolescentuli statim castrensibus stipendiis imbue bantur , Ut imperaro, parendo, duces agerc, dum Sequuntur, aSSuescerent: inde honores petituri assibstebant curiae foribus, et consilii publici spectatores . ante, quam consortes erant. Suus cui Irie parcns pro magistro, aut cui parens non erat, maximus qui Sque et vetustissimus pro parente. Quae PotestaS P serCutibus, quod Consentibias aus, quae vis magistratibus, qtine Ceteris libertiis; ubi cedendum, ubi resistendum;
quod silentii tempus, quis dicendi modus, quaa di-
3. De rehendit. Ipsum line verbum liabet eam vim , ut oppressum incipi-Πnto, et capitim notet. Saelκ ita Fabius meus, sed proprio, et unde intelligi metaphora possit, Instit. or. XII, 2, 34: Pa aquιtodiam animalia, in aragus iis mobilia , cam demitu u-ιαψω . Add. niox Iu, 47, 4. G. 6. Pias cticendi multia. Qitan ditidieere fas esset' an liceret, ut mora itiit eicitur negotio , et dii ratur, quod iam impediri non potest, inem dicen-dra eximere 3 Locus ea de re classicus est, GelI. IV, 3 ut C. Caesiar conMu
diem. Erat enim ita muriori en par tem iuris senatorii lὶ ut sententiam rogat tit, diceret ante quidquid inuet aliae rei, et quoad Deuel. Vid. Gmti.
Recte explicat Gaianaetis de Gidenda, ut alias loquuntur , sententia, ubi ex parte aniplectimur alterius sententiam , ex alia Parie eam resulam Is . Elegantissime MN. ep. 23 : Uucia in sentitu sieri solet, faeie Mum in Philinso ia quo e esse existimo. Uuram cera Mail cuiquis, τι- ea parte πιιhi Hac ἔ, iubeo iutim diseidere sententiam, et avi-quor. I audax il hoc l eo et lotam rem explicavit Briss an . de Form. II, 59. pag. 368. Conr. Con l. mox S. 15. G.
32쪽
Stinctio pugnantium sententinim m. quae OxS Cutio prioribus ni uiuid addentium. O itinerit deIii Hie sena
torium morem. cluoil fidelissimum pruccipiendi genus exemplis docebantur. At nos iuvenes fuimus quidem et in Castris; sed quum suspecta virtus, inertia in pretio;quum ducibus auctoritas nulla, nulla militibus verecundia, nusquam imperium, nuSquam Obsequit in , Omnia soluta, torbata, utque etiam in Contrarium versu.
Postremo obliviscenda magis, quam tenenda. Ιidem κprosPeximus Curiam trepidam et elinguem, quum dicere quod velles periculosum ; quod nolles, miserum
csset. Quid tunc disci potuitZ quid didicisse iuvit8 quum u
senatus aut ad otium summum, aut ad summum nefas vocaretur ; Et modo ludibrio , modo dolori retentus , nunquam seria, tristia saepe censeret. Eadem mala turn senatores, iam participes malorum, multos Perannos vidimus, tulimusque: quibus ingenia nostra in posterum quoque hebetata, si acta, Contusa Sunt. Breve tempus num tanto brevius Omne, quanto se
licius 'rpus quo libet scire, quid simus; libet
Oxercere, quod sumus. Quo iuStius peto, primum, ut crvori si quis est error tvibuas veniam; deinde,
Adit ,emeri ad I. A. Finest. episto Ia. - Exsecratio. Nempe 'aequi est Perseisiti ad linein: qiii addit utili uid raperi iri sententiae . illam se iiii iurultra, ei tam auctor ipse. G.
uem is in m liae faribtis, quod dixerat s. 5. G. - Ario .... dolori. Senatus retinebatur bullia io, cilium consulerintur vel de niigi , vel de quibus iam statuisset princeps : dolori silumem delitati vel superbiae principis serviemlurn esset, ilecernendis inri centium suppliciis, ubi aeria, et ex unimi sententia, eemere nemo vir bo nus potuit, nisi praesentissinitim ultro periculum vellet sibi arcessere.
Pritis illud graphire depingit Iim enalis
maiore P. rle Aa irae quartae , ubi de ingenti nil nilio convocatur et toninsulitur sanctior ip1idam senatus. G.
40. Scire, et ad timus. Quae iura habeamus ut senatores , ut magistratus. id. S 5. Nimirum anti pia linnenda est lectio e Medicis etiam li
bro tirniata. prae Buchneriana Coniniectura , qtiani receperat Cellai tua , aurre, quia scintias. G.
33쪽
medearis scientia tua, cui semper fuit cura , sic iura Publica, ut privata ; sic antiqua , ut recentia ; sic rara, ut BSSidua, tractare. Atque ego arbitror illis etiam, quibus plurimarum rerum agitatio frequens nihil esse ignotum patiebatur, genus quaeStionis, suod assero ad te, aut non satis tritum, aut etiam inexpei tum suisse. Η et ego excusatior, Si sol te sum
lapsus, et tu dignior laude, si potes id quoque do-
a cere . quod in Obscuro est, an didiceris. Reserebaturdo libertis Asranii Dextri consulis, incertum Sua an
Suorum manu, scelere an obsequio, perempti. Is Os
alius, Quis Ego; sed nihil refert post quaestionem
supplicio liberandos, alius in insulam PelegandOS, alius morte puniendos arbitrabatur. Quarum Sententiarum tanta diversitas erat, ut non POSSunt CSSU, niSi Q singulae. Quid enim commune habet, occidere et PQ legare 7 Non hercule magis, quam relegaro et absol-Vure: quanquam propior aliquanto est sententiae relegantis, quae absolverit, quam quae Occiderit: utraquo enim ex illis vitam relinquit, haec adimit: quum interim et qui morte puniebant, et qui relegabant, una Sindebant, et temporaria simulatione concordiae disco
M. An di.liceris. Hoc est, ara inciderit tua aetate talis species , ut discendi xiiti exemplo fuerit occasio. G. - Nempe discere caussam p prie dicitur patronus :1 citcnte , ciui eam εἰ cere aeque Proprie dicitur. E. - 'era haee, sed al, hoe loro aliena,iIuein Gest emas bene IIlle relatur. S. 2. Aframi Dextri Cos. In Almel nianis fastis refertur ad ann. Vrb. Con. 8 ,0 , post C. N. 98, ex Kal. intcib. De historia non puto aliunde
- vos alatis cotiis ' Ego: . Primosin illiciter uarriate incipit alicuius sententiam: deinde fingit, amicum interrogare, O Us es t ille alius ' Huie
poterat respondere Ego; nitithetim, se sui se ipsum in hac sententia. Sed sustinet se; quum nihil ad rem iaciat. Ex his, quae sequuntur, aPParet, omnino Plinium in ea fuisse Muleu-lia , servos esse absolvendos. G. Id iam nunc apparet, noti demum exsequentibus. S. 3 3. Absotaerit .... occidi rit. Immo MULil. . . . occidie r sicque Coritiis eum Gierigio. S. - Vma sol mi. Nempe in hiκ' conveni liuitit, quod uti iiive dicerent servos esse punieli-
34쪽
iliam disserebant. Ego postulabam, ut tribus sententiis G
ConStaret suus numerus, nec se brevibus induciis duas
it ingerent. Exigebam ergo, ut, qui capitali supplicio
assciendos putabant, discederent ii relegante, nec interim contra absolventus mox dissensuri congregarentur, quia Parvulum resurret, an idem displiceret,
quibus non idem placuisset. Illud etiam mihi permi-
vum videbatur, cum quidem, qui libertos velegandos. servos supplicio assciendos censuisset, couctum eSSedividere Sententiam ; hunc autem, qui libertos morte multuret, Cum Pelegante numerari. Nam si oportuisset dividi sententium unius, quia res duas comprehendebat, Hon reperiebam, quemadmodum posset iungi sententia duorum tam diversa censentium. Atque adeo permitte smihi, sic apud te tanquam ibi; sic peracta PQ, in Π- quam adhuc integra, rationem iudicii mei reddoro: quaeque tunc carptim, multis obstrepentibus , dixi, per otium iungere. Fingamus tres omnino iudices in i, hanC caussam datos esse : horum mi placuisse, p ire libertos; alteri, relegari; tertio, absolvi: utrumne sententiae duae, collatis viribus, novissimam periment 2 an separatim unaquaeque tantumdem, quantum ultera, valebit 3 nec magis poterit cum secunda Prima Connecti, quam secunda cum tertia 2 Igitur
in Senutu quoque numerari, tanquam Contrariae,
debent, quale tanquam diversae dicuntur. Quod si
unus atque idem et perdendos Censeret et relegandos, num ex Sententia unius et perire possent et relegari Idos; dissidebant de genere menae. Sed sic teniporaria illa concordia superabat I milem diam absOIventium ententiam. G. I. inuentiam. Redi cui ea, quae S. 6, hac de re diximus. G. 6. Camlim ... dixi. Cia 'lim proprie ad ea pertinet animalia, quae non uno perpetuo quodam tenore atque tractu vescuntur, sed nune hic, nune illic ea usu aliquid; Mve de-eerpunt. Hine carmim dicit, qui propter cretiras tuterpellationes non potest contexere iustam orationem, sed
35쪽
C. PMMI LIB. VII lnum denique omnino una sententia putaretur, quae
tam diversa coniungeret 8 Quemadmodum igitur, quum ulter puniendos, alter Censeat relegandos, videri potest una sententia, quae dicitur a diiOhus, quae non videretur una, si ab uno diceretne 2 Quid 2 lex non aperte docet, dirimi debere sententias occidentis ci relegantis. quum ita discessionem flevi
qui relegandos pututis, iN HANc PARTEM , id est, in ad cam , in qua Sedet, qui censuit relegandos. Ex quo
manifestum est, non posse in eadem parte remanere eos, qui interliciendos arbitrantur. Qv I ALIA OnΝIA : animad, ortis, ut non Contenta lex dice De ALIA , addideri L OMNIA. Νuin ergo dubium est, alia omnia sentire cos, qui occidunt, quam qui relegant 8 IN ILLAM PARTEM ITE, QUA SENTITIS: nonne videtur ipsa lux cos, qui dissontiunt, in contrariam partCm vocare, Cogere, impellere 3 non consul etiam, ubi quisque remanere, quo transgredi delicat, non tantum solennibus vel his, dii sed manu gestuque domotistrat t enim futurum est . ut, si dividantur sentcntiae intorsicientis ut 1 Ele
gantis , praevaleat illa, quae absolvit. Quid istud ad
nune hanc, nunc aliam Lententiam it eviter pr sert. G. - Coiiser ad lib. IV, epist. 7. L. 49. Qtiar sentilis. In epiam inelitialis vestra sententia. G. - a Lire ecti tis. opinor seri beluitim: Qui hin e sentitis. CeuMlis interpretameritum videtur. S. 2 Alia omnia. Nerniae alia Dntitia ex metale I linii non signifieat luePlane diversa, omnibus ivii libus alia; sed ulla ruel cluaeculii Iue alia, qtl eurrupte modo diversa. G.
elionis liaee vis est, in i plum esse, quum plures sint longe. tiui punie dos putent reos, licet diverso modo, piam qui absolvendos; lamen horum sententiam idcia praei alere , quia illis
in genere poenae non conveniat, alis uxi pie adeo reos maioris partu sententia data natos. Itest det Pliuius, Illud i. im non curauduIu esse CCn. sentibus , etc.
36쪽
censentes 2 quos certe non decet omnibus artibus, omni ratione pugnare, ne fiat, quod est mitius. Oportet tamen eos, qui puniunt, et qui relegant, abSolventibus primum, mox inter se comparari. Scilicet ut inspectacidis quibusdam sors aliquem seponit a C Servat, qui cum victore Contendat: sic in senatu sunt aliqua prima, sunt secunda Certamina ; et ex duabus sententiis eam , quae superior exierit, tertia Exspectat. Quid, quod, prima sententia Comprobata, Cae erue ra
- ortet tamen, ele. Nova ob elio. Sic tamen orditur obiectionem
VI i ,37, 5. S. - Θά punissit. Nili ill lis est hic glossa , quam quidam interserunt, morte : etiam S s , iam
ita absolute posuera mire noster, pro interficere. G. - Praeterea docet Cori. Poenam in ilire de summo supplieio dici. L.
- In armetaetitis. Disertissime et plurimis verbis hoc Don tam descri- Psit . quam actione velut qMadam proposuit Luciatius in Hermotimo p. 536 sqq. Nempe si numero impari, V. g. novem, sint gladiatores, sortes eoniiciuntiar binae eamin dem literarum , duae Λ , duae B. etc. Comparantur et committuntur duo, quibus eadem litera exiit. Sed restat ima sors, quae parem non halas, ut hic, si ordinem elementoriana sectili essent praesides ludi. E. - Cui haec sol, taria Illera evenit, lik ερεδρος est, hie s et interim , et exspectat victorem aliquem, qui cum deinde, integer cum sesso aliquantum, sed sorti et victoria ala , congraeditur. Non ususe,i Lueiano Lipsius Sat. II, 34, quem laudant ad Plinium viri docii: alioqui accurati ux ἐφεδρου Plulares, i interpretatus esset; quem a sessis em Potius , quam Ralditiuum, aut sati Po lis
vocavimus in nostra Lirriant hile pretatione , quae quum maxime We stentana prela exercet. Hermes summauitius apud Martiat. V, 25, dicitur respeetu saligati gladiatoris, in euIus
rum Φεδρευει , in insidiis quasi collo tus imminet victori. G. 22. Prima sevientia. Planiora essent haec, si ponamus suisse in veteri si bro, una, unde ima orium xu, et deinde ma ex quo aliquis Prima sererit. Certe hic intellectus est, una sententia prohata, ceteras perimi, et non valere. Sed tamen recepta lectis etiam hane sententiam habere postst.
G. - Nihil mihi videor obMuritalis in vulgata lectione reperire. Prima sententia in nostra spee ad hane enim solam Plinius respicit , est absolventis r qua comprobata , celerae . altera relegantis, morte mullaiatia altera, non possunt non perimi. Nulla igitur hie, quam adversarius urget, sali stlite eommode, si quid video, Plinius hane alteram obiecti nem refellit. S. - Θa ergo ratio in. Loeita sorte inier dissicillimos Plinii, et destitulus ab interpretibus. Si licet eum Geti vensi editione Calanaei negationem , quam ideo inclusimus, omittere, salva
37쪽
onus atque idem locus sententiarum . quarum nul-
aa Ius est postea 7 ΡIanius repetam. Nisi, dicente sententiam eo, qui relegat, illi, qui puniunt capite , initio statim in alia discedunt, frustra postea dis-ra sentient ab eo, cui paullo ante consenserint. Sed quid ego similis docenti, quum discere velim, unsententias dividi, an iri in singulas, oportuerit 3 obtinui quidem, quod postulabam : nihilominus tamen
quaero, an postulare debuerim, an abstinere. Quemadmodum obtinui 3 Is, qui estimum supplicium
sumendum esse censebat, nescio, an iure, certe aequitate postulationis meae victus, omissa sententia sua, accessit releganti: veritus scilicet, ne, si dividerentur sententiae quod alioqui fore videbatur .
ea, quae absolvendos esse censebat, numero praevaleret. Etenim longe plures in hac una, quum in
rea erit, haec nempe sententia: Qummodo possunt stare interim sententiae morie multantes et coniungi cum relegantibus, ad Miperandas absol. entes, quarum Palillo 'rat, Compa- Tatione cum relegantibus facta, nubius locus erit Z eue valeant contra solovies, non valeant contra re- egantes' Si post non valent, neque prius debent valere t si prius, etiam post. G. Negatio nata ex compendio non intellaelo adverbii nune. Atina ostea sibi opponuntur. Saepe ita pec
non alliam vim habet, quam si ita dedisset Plinius, muciui di , se iri in νιν sopo Meria. Hoc enim est da, idem: aententias, si non in duas coniunetim itur, sed in singulas. Malebat Cortius pro posteriori aulegi ae r quod eodem redit. G. - inmadmo in Oblinia 2 Cπι- talis emendatio e Medi eo libro prinlata a Cortio. Reliquit an Postviore
de erim, an arietinere, ενι- amo mariti ruis is, qui inumam cense bat. Nescio an ture, etc. Quae ab edi
toribus ita informata puto, quum se. mel pro pheuuia irrepsisset abstinua. Plinianum est ita interrogare, et sibi respondere, vid. III, 9, 2: VI. I. 3;
2, vel proponere quaedam deinde repetenda, ut mox VlII, 48, 6, ut IX, 16, i , ete. Medicetis liber etiam
verba an arietinere omittat. Ser avimus ea, quum quod sensum non inis commodum habere possunt ; subaudire enim licet, Matinere a mutilara elum quod inde potest intelligi, unde illud Mitimis pro Miami irrepserit. G.
38쪽
duabus singulis, erant. Tum illi quintue, qui aucto
. I itute eius trahebantur, transeunte illo, destituti, reliquerunt sententiam ab ipso auctore desertam, secutique sunt quasi transfugam, quem ducem Se- quo huntur. Sic ex tribus sententiis duae tactae; tcnuit me ex duabus altera, tertia expulsa, quae quum ambus non POSSCt, elegit, ab utra vinceretur. Vale. XV.
Non habenti quod legae in Mineis, legendos mula libros.
Oneravi te tot pariter missis voluminibus. Sed oneravi primum, quia exegeras; deinde, quia scripset astam graciles istic vindemias esse, ut plane scirem tibi vacuturum quod vulgo dicitur) librum legere. Eadem a ex meis agellis nuntiantur. Igitur mihi citioque liccbit
Scribere, quae legas, sit modo, unde chartae emi P sint: quae si scabrae bibulaeve sint, uut non wribendum, aut necessario, quidquid scripserimus honi ma
XV. Intellige Teremius iurii , de mitis modestia et otio l. VII, ep. 25. L. . Q κώ -lgo dicitis. Proverbium igitur lum inter scholasticos homines usitatum fuisse debet, de graeili vindemia, ex ambiguitate verbi tigere tractum, nempe tale: Librum una serendum esse in vindemiam, ut, si uvae non sint, sit lameu liber lui
2. De invus. Eliam hie hasvs in verbo est: in bibula ae spongiosa nimis et scabra charta scribit, ille disiluentilius literis delere potius et lituras sarere suam seribere videtur. G. - Immo, ait Gierig. auctor inhibui, vult aut non scribere, aut, si tentavebit, Mripla mox delere, ut adeo honis ehariis delieientibus nihil no, oram librorum ab eo exspectam dum sit. L.
39쪽
De morbis et morte servorum queritur, additis solatiis. Is autem sensus tanto magis auimum eius commendat, quanto duriores Romani plerique fere omnes erant in tractandis semis.
C. PLINIUS PATERNO . svo s. 'Consecerunt me infirmitates meorum, mortes etiam,
et quidem iuvenuin. Solatia duo, nequaquam paria tanto dolori, solatia tamen: unum, facilitas manumittendi videor enim non omnino immaturos perdidisse , quos iam liberos perdidi ; alterum, quod permitto servis quoque quasi testamenta sacere, eaque, , ut Iegitima, custodio. Mandant rogantque, quod visum : pareo ut iussus. Dividunt, donant, relinquunt, duntaxat intra domum : nam servis respublica' quae
, dam et quasi civitas domus est. Sed quamquam his solatiis acquiescam, debilitor et si angor eadem illa humanitate, quae me, ut hoc ipsum permitterem, induxit. Non ideo tamen velim durior sieri. Nec ignoro, alios huiusmodi casus nihil amplius vocare, quam
XVI. ' Humi huius iudicio auctor aliquando seri os emerat. I, eP. I . L. l. Iam liberos. Propediem manumittendos, qua re non modo damnum minuitur; sed illa humanissima exoritur considatio, vicem iIlis pro suis meritis redditam. G. - Imnio, iam manumissos. Facilis aralem manumissio, tali fortasse occasiosse oblata , qualis supra VII, 32, memoratur. S. - Quum Permitio. Cortius et Giorigius γω Permillo. Bene. S. - . --nta legitima sacere ius roma Num aeruct non permittebat. L. I. Parco in ιMaias. -ictav. Etiam
hie loeus Mediem libro sanitatem deis
bet. Alii, m eo ocius. Stiis diridi v. S. - Quasi e Mitris. Quum alias eaput non habeat servus, nee ullam civilis aris communionem, ae proinde nee facere testamentum, nec percipere ex alio testamento quidquam, quod suum sit, possit, quum ipse sit domini. G.
3. Alios. . . . damnum. Quum mori
tur ser us, illud modo computant, quanti fuerit, quanti emi alius aeque bonus possit; amIciliae, et ex con- auelutine suavitatis, rationem ntillam habent. Tangit autem Catonem ruatorem, GPienum dictum , cuius
40쪽
damnum; eoque sibi magnos homines et sapientes videri. Qui an magni sapientesque sint, nescio: ho
mines non sunt. Hominis est enim assici dolore, sen- . tire, resistere tamen, et solatia admittere; non, Solatiis
non egere. Verum de his plura fortasse. quam debui, ssed pauciora, quam volui. Est enim quaedam etium dolendi voluptas: praesertim si in amici sinu defleas, apud quem lacrimis tuis vel laus sit parata, vel venia.
erga servos vetulos vel morbosos inhumanitas, quam etiam in libello de re rustiea, cap. 2, testatam reliquit, tum ab aliis, tum a Plutarcho praesertim , reprehenditur. Vid. pag. 333Bryani, ubi non is ἄγαν ἄγευνες, sedio ἁγα. ατενὲς, non mil. uem et . um iam, sed mineritritemque nimiam obiici Catoni, alias o servavimus. G. 5. DMendi Moluptira Pulchre hue advoearunt illud Ovid. Trist. IV, rit. 37 : quae iam flere volvtas: G--ων iam mis egerimrmae dia r. G.
Eorulationem Tiberis et Anienis narrat, rogans ut sibi nuntietiar, si quid simile in aliis praediis aecidisses. C. PLINIS MACII NO SVO S.
Num istic quoque immite et turbidum caesium 8 Hi
assiduae tempestutes, et crebra diluvia. Tiberis alveum excessit, et demissioribus ripis alte superfunditur. Quamquam sessa , quam providentissimiis imperator a sucit, exhaustus, premit Valles, innatat campis; quaque planum solum, pro solo cernitur. Inde, quae solet flumina accipere, et permista devehere, velut
XVII. - De Macrino vid. ad II, ep.7. Cellarius intel. Mimetum Macri-uram, de quo I, ep. 44, 5. L . Demissior erat ripa Tiberis sinistra i altior contra dextra verius Etruriam; vid. ad IIor. . I, 34. 33.
nuanda, opinor, antecedentibus. S. -- Proindemissimis ille imperaurar fuit Nerva, vel Traianus. L.