Justificatio Paulina sine operibus ex mente Ecclesiae Anglicanae, omniumque reliquarum quae reformatae audiunt, asserta & illustrata. ... Accessit Dissertatiuncula de sensu Pauli, Rom. 7. à Comm. 14. Authore Tho. Tullio .. Dissertatiuncula de sentent

발행: 1674년

분량: 38페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

21쪽

doctiorum venito ad eoriam sententiam accedo, qui non de lege simplici;er, sed Um τὶ e. de lege apud irregenui Conscientiam minis scaιr, nec sensu quo debuit intimo spirituali intellectaue hoc enim urui volante idem est, ac non esse legem; non quod nulla sit formaliter, sed quod vim suam, quasi revela non esset, haud exerceat. Cert.

praesens quod attinet institutum de loci sententia ncm magnopere laborandum videtur, modo, uti diximus, Paulum dejeloqui inconcussum

tueamui.

Ad illud quod objicitur a Parae aliisque pas

sim Resormatis velle bonam, nolle malum, odisse

peccatum , non est nisirenatorem, ergo de se loquitur Apostolus, concedit Author Harmoniae de

voluntate vehemente, absoluta, Se constante, quam

actionem necessario post se trahere largitur ast Paulum, ait, de Sedeitate loqui, levique , eesanido boni desiderio. Sed primd voluntatem, quamvis absolutam Sc vehementem, necessario cum trahere actionem, quotidiana refutat experientia. Potest enim in tali voluntate impedimenti aliquod intervenire, quo minus sequatur essectius. Nonne Petrus absolute, vehementer bonum voluit, cum Christo dixit eis tecum moriendum esset, non abaregabo te neque tameni cuius est effectus, nisi plane contrarius, ob intercurrentes nimirum Camis de qua toties loquitur tentationes. Dicetur fortasse ei defuisse constantiam : omnino ge ubi quae cis patria in celis reperienda est indes clibilis animi constantia .

22쪽

stantia habi voluntas ita numeris suis omnibus

peri cta ut nusquam titubet, nusquam a seno deflectat certuin et homines regenitos, ααλ vi hemmea absoluta voluntate in bonum seir, nec certum ininus, cum ita vel maxioee feruntur, in multis labri a scilicet concet focari

qua de sermonem ibi instituit Apostolus Gratiae Nivalis, β γ perpetua vis est. Imo aptissimum in homine regenito Paulinum illud de

Se exemplum est, unde cognoscatur certius,quan-

tum sit naturae issidium cum justitia Legis, quod πιptime ab exiciuo Theologo monitum J enim ista fiant in viridi arbores, quid se in aridas Si Paulus ipse tam insigne sanctitatis exemplar de carne queratur rebelli adversus Spiritum, facesiat omnis de Operum Iustitia mussatio, Be potius cum

Psalmo harmoniam componamus omnes , Si tu,

Domine obseros eris iniquitates, qui stabit, Hinc etiam distant Cupidita tibus m ames, quae spolia, quos de ipsis triumphos reserat ista caro necesse est quae etiam cum Gratia in terris maxima Marte experiri audeat, eamque praelusassiduis mero A, δε-

Quod vero Paulum ait de Heitate tantum, aut inclinatiuae ad bonum loqui, nouausim in ejus

23쪽

ejus ire sententiam probare autem exinde nutitur , quia non persicit quoci vult. Ecqui autem mortalium, Quicquid vult boni perficiis tumnerno lane bonus quod malum est unquam fac rei atqui facit , icique in horas. Quod ait oel δε perseere intor se opponi, non capio ni sorte subordinata malit opponi hoc autem si vult, nunquam sane perscier. Sic enim sequeretur,

perfidi opus bonum sine voluntate , cum tamen voluntas sit ouinis actionis moralis raui & principium Ceye itaqlieri perficere, non possim esse

oppowa. Imo neque vellittas sua sua auso opponitur actioni , quis enim assirmabit actionem non procedere, quia Petrus hoc vult veliaitas autem est actio voluntatis, neque hactenus impediet, sed promovebit effectum si tamen possisitim. At vero quia lansnida tantum, sine firmo con sequendi proposito, ideo finem non attingit Uult Maevius Londini agens Lutetiam ire Parisorum, quo fine Dubrim venit illic vero itineriam pem laesus, Habante ex socordia animo, subsistit, neque pedem ulterius movet. Ecquis jam dicet

prosectionem istam CDubrim usques impedimento fuisse, quo minus totum iter absolveret γCerte neque idem de voluntate debet, cum parte itineris expedita, totius haud devoret labo rem. In utroque Casu effectus quidem minime pertingitur, sed voluntas simpliciter non est in Causa imo quouor progreditur,finem promovet. Quinimo si velle M perseere oppostis accensenda, neque Paullis ipse unquam perficeret bonum; obstaret

24쪽

obstaret enim c quod mirum est Ipsa per eo i

Poluntari, eum oppositorum uno dato tontur Lterum: Apdstolus, ut ait, discrimen ponit inter

το γειν, ἈαΤεργα ε λιi quidni autem faceret quod omnes ratione utentes faciunt At quid interim de opportione ista concludituro num illi omne discrimen statim oppositio audiet inod vero

supponit Apostoli 4 ἰλειν, meram esse venitatem, probandum erat quod cum non secerit, imo neque attentarit, Totum erit Petitio Principii Cum vero dicit voluntatem ebementem atque absolutam necessario poIise actionem trahere, secundarum cogitationum hoc limam posceret, cum alia ad actionem omnem perficiendam praeter nudam voluntatem requisita constat. --

luit Paulus veheruenter e , absolute ad Thessalonicenses iter facere,. . semel atque iterum, inquita Thes. a. 13. neque tamen perfecit 3 non quod defuit voluntas, sed quod impediret Satanas. Ita prorsus habet in egenitis, volunt , imo nihil magis, perficere bonum, sed impedit Satanas,obstat saepe insidiator Iste Domi Peccatum quod in eis habitat. Non distinguit Author inter voluntatem vehementem perfectum qtialis est Sanctorum in Coeliso quam semper actionem sequi co cedimus. Sed alia res est Sanctorum voluntas in Terris, tot inter lucta svi certamina, quibus ex inhabitante peccato augiter exercetur. Cum autem venerit quod perfectum est, abolebitur quod imperfectum.

His itaque non obstantibus Paulus de se sine

25쪽

omni metaschematismo verissime dicat inuod

Dolo, bonum, mago.

Idem quoque esto judicium ut rem Harmonista loquamur de Odi, lo peccati, cujus meminit Apostolus odio habet vir Sanctus etiam Opera quae subinde facit mala, proinde non

vult voluntate vehi ente atque absoluta. Facit quod non vult , i. e. ex Hebraismo quod suinino odio prosequitur , ut oim de Deo dicitur Uil. s. xm 'Niri nos De L Iud otius iniquitate is, r. e. maxime aversaris Et quidem per odium

exponit Apost. v. is. Itaque tritum illud Medeae, viri meliora prob)que a viro docto allatum, huc nihil facies constat enim mulierculam istam sce- Ieribus suis maxime infamem fuisse in quamvis levi aliquo conscientia singultu per intervalla Iaborabat quod in flagitiosissimis subinde reperitur in istam tamen, quam patravit, immanitatem plenis quae velis provectam ex Euripide Seneca Tragardo notissimum . . Hoc vero de

Se inficiatur Apostolus Somerito cum negat Seesse qui malum istud quod minime vult facit, sed

Ist, s y peccato in Se habitanti tribuit. asses negat, ex parte scilicet potiori , ceu ut vulgo loquimurJ regenita. Ex binis etenim veluti elementis in hac Vita contemperatur vir Sanctus, Spiritu nimirum 8 Carne, Gratia, .Peccato habitante, quae

cum disjunctismu omnino quasi symbolisθirat ingeniis, quod huic detrahendum, illis deputandum constat. Inde parum moxebunt cordatos istae,quae sequuntur

26쪽

quuntur, ad populam balerae, ubi sic modulatur p. ij, Harmonisti Egregiam δε laude te est Hegenerarum , ut malum odio habeamus, cum nulla nos perturbatio, nuba appetitus commotio ad id perpetrandum impedit. ιι vero statim a mali corumittendi occasio se obtulit ' que ad la impetrandum fossicitavit aliqua cupiditas , ex animo ditigamus. Totum descripsi, ne forte laesae sententiae litem intenderet. Quam vero invidiosa re . omnia, utinam de integro expenderet. Quis enim Resormatus vel in somnis asseruit Regeneratu in ex animo dilig re peccatum aut quae , quaeso,

verba Paulina hominem probant ibi descriptum taliter affectum pSi cum dicit, vid nolo malam ago, huc scilicet

redibit argumentum facit quod ex anrmo odit, ex animo id diligit.

sed ita persona illac descripta facit peceatum Ergo, Me Nulla est talis Diesectica contrectatio An Origenes cum persecutione Deciana animo concidens thura idolis adolevit si tamen ista boni Eusebho de

commatis sit Historia factum ex animo dilexit λ

aut ut prophas paullo accedamus, cum Petrus πρ ni ter abnegavit Domihum, an triste facinus extii Pr fati animo dilexisse dices cum vero de peccato in-b ζ' ης ' habitante tam contemptim Ioquitur, ut apud - .' eum aliqua tantum cupidit audiat hortarer ut peccati istius maxime horrendi reliquorum omnium fontis perpetuo ebullientis naturam plenius edisceret.

Quod interrogat postremo, nescit hoc

a muti

27쪽

muli otlix non raro etiam in gimis reperiri P Nos contra, uis ulli unquam tali effato fidum faciet; Scripturas passim reclamare constat. Instat ulterius contra quem. disputat Adversarius, quod consentire es Dei, O in ea desecturis KLenatorun proprium. Hoc autem personarasti Ao n. 7. tribuitur, Ergo Paulus de Se loquitur. Respondet Author Harmoniae consensum egi Divina praebitum regenitis curu irregenitu communem esse probatque quod alias nullum esset peccarus contra dictamen eo cientiae. Hoc autem si de omni consens, ceu potius assensu loquitur, in culpata erit consequentia. Interim tamen haudita fesinandum censemus. Nam etsi minimh negant Resormati cimo nec ulli, qui sensus communis beneficio utuntur aliqualens Impiis inesse Legi consensum, diversissimum tamen agnoscunt in Aegenitis 3 quod gnarum Scamantem veritatis in Re tanta celare haudquaquam decuit. Hoc enim est omnia perturbare. Piortam consensus cum delectatione coniun itur , Impiorum cum horrore gestristitia. Delemor Lege Dei, inquit consentiens Paulus S twη γμα autem Paulo dignius aliquid sonat, quam nudum V φημi neque voco istas ante Harmonistam probatus author Graecus consudit unquam Consentit vir bonus Legi, quod bona sit, idque secundum omnem bonitaris dimensionem, honestae, utius, jucundae , consentit Impius non tam ob bonitatem, certe non aut uti- Iem , aut jucundam sed ob authoritatem, q --lmque nequaquam se posse effugere persuasiam

28쪽

subinde habeat. Arrat Ille hic me Legem. Hinc praecipue surda illa quibuscum sudore diffluente luci atur Impius, conscientiae verbera, ex supplicio, quod ut Damocli gladium, Capiti' --io imminere sentit 3 vel, ut Apostolus, ab horrenda quadam ex ctatione judicii , non autem expuiaehris inerae praeliantia Legis, quam in deliciis

habere debet. lii habent. Hic videmus stingui oportuisse consensus , si Lucem quod

spero meditetur Author, non tenebras. Hinc autem exibit Solutio ad ea quae contra de Ieuationem in Lege a Paulo tanquam de dissertamur, p. 93. Absit eum putemus distinguere nescire inter Delectationem Plora, , solidam illam, cc spiritualem, eamque In piorum 8c Hypocritarum, quam stinarum fasciculo in flammis crepitanti Scriptura confert, ab altera diligenter secernit , ut cum gaudium ineffabile, phnaret glaria is quale Homini regenito eripere nemo queat Gaudium intertri lati nes, Ire . .

M seduli presentis incommoda crescens uti Rosa inter Spinas describit, c. ita ut istis immorari nihil sit necesse.

inod de homine 1nteriore ia novo tanquam P. ys. adeo diversis, arguit, in eo magni nominis Theologos sibi adversantes nescire non potest Eumcert interiorens hominem c quicunque demum fuerit carni opponit Apostolus, igi in membris, v. 8, 23. Per Carnem autem saepissime totam hominis naturans, qua depravatam, ex primo

lapsu intelligi in Scripturis, qui illas seriolor

menter

29쪽

verenter consulit, vix in dubium vocare poterit. α dgenitum ex carne, cor est 3 quid ista caro nisi labes in unioersalis , per primi lapsus contagium ex traduce derivati non enim opinor hodiolum voluisse Dominu in quod substantia cor-Porea sive Himea 'generat orpoream sed quod peccator peccatoretia. Qi id autem est Spiritus, nisi novae creaturae Parem quidni itaque sit homo ille interior, idem clim Regeniti Frustra autem erit si per membra hoc loco intestigat tantum corporea. Sic enim metonymic dicuntur cupiditates quaecunque legi contrariae, quarum veluti corpus est peccatum originale, iam eis utatur quasi corporis membrorumve ministerio. Hinc homo vetus corruptio dicitur,' Gratia renovans homo novus a quibus ut corpori, evibra

proportionata per similitudinem aptat Apostolus neque hoc diffiteri videtur Author Harmoniae, I97. negat tantum veteris hominis reliquias in renatu veterem dici hominem, quin potius Corpus peccari completum cum omnibus integris suis membris. De eo satis convenit

moad haud inficietur istas quoque reliquias si

mul sumptas totum esse corpus peccati habitantis

semper in Fidelibus et non quod Illum in eis regnet peccatum, sed quod fomes & radix omni iam in illis ut diximus ex mente Apostoli habitetia haereat. Nam ut hoc obiter adjiciam Ira in

renatis penitus aboleretur istud peccatum originais, non video unde oriretur actuati, rivus sci-

dicet sine fonte. Hoc autem si res postularetis pluribus

30쪽

plui ibiis c ut opinor facile manifestum fieret. Probanda interim non est Harmonista Expositio d-Luctatoribus istis 23. quos statuit Appetitum sensiti di Autronem sive Im est num, cognitione Legis imbretum. Neque prorsus ignari sumus, unde hoc interpretamenti hauserit quod utinam a naatre potius Ecclesia Anglicana reliquisque Reformatis mutuam accepitit. Pravum M essianum, uti videtur, habemus appetitam, sed rationem indubie angelicam, oea in edomati sibi appetitu tota occupatur. Longe aliter Scri

ptura, quae Rationem Omnem irregenitam mira

vos affcctus non modo non hostili facit animo, quin cum cis adversus Legem Dei in Societatem rebellionis ultro venire moneat. Si hanc audimus, uuid aliud intellectus Appetitui, quam Arbiter

in tenebraei cui qua Dei sunt, stultitia sunt. o. Q. Caro itaque, maxime cum in irregenitis, oppo

nitur Spiratu4 fye Legi spirituali non Appeti-ium modo inferiorem quem N δες appellare solent Stoici,sed totam naturae corruptae massam designat, tum ex Anima Sensitiva tum Intedictiva conflatam Totas iqvidem ex Sepugnat cum Lege Dei, cum tota sit corrupta.

Mallem ista quidem de misella ratione nostra ex Ethnico 'thagora audire in Carmines si tamenis Author erit Nullum

SEARCH

MENU NAVIGATION