장음표시 사용
111쪽
spicit. Coeterum ea tempestate, qua Gregorius IX. anteriora Pontificum Decreta re
scidit, Populis adempta suere suffragia, ac
Imperatoria corruit auctoritas. Occasionem Vero praebuerunt te terrima Principum diss-dia , quae ex distractis in Imperatoris electione studiis plerumque oriebantur . Mala autem sub Rodulpho Imperatore
magis increbuere . Invaluerunt enim Trovisiones , quae nimis in eligendo Ecclasiarum libertatem imminuebant. Revera Germani quis fuerit Provisionum , & Reserυationum fructus experti libertatem illam extenuatam deplorarunt. Tam frequentes enim erantillae expectativae gratiae, ut alium eligerent
Episcopum Cathedralium Ecclesiarum Capitula , b) alium Pontifex Roma, vel A-
ta Episcoporum confirmationem . & consecrationem tu potis ad se pertinere etiam voluisse Ponti sees tesatne Crantalus , in Metrop. lib. I. cap. φλη .sba De triplici eliaeadi serma per compromissum . per inspirationem . & per serutinium a Cone. Latee. Uraeseripta vide Bet r. Van- Espen Ius Eccles univcr. pat. a. tu. a I. cap. 3. & q. Post Apostolorum tempora nulla, vel paucissima superesse ve- electioitum per sortes probat Dod. . diff. r. in Cypr. Uerum ex Co- Barcinon. e. colligere posis ua aliquando' hane eliae no, sormam usitatam fui D in Hispsnia. Exempla autem electionum per inspirationem Historia suppeditat in Gregorio Thaumati Alexandro Hierosol. & Fabiano Romano. Vetus Eeclesia quandoquo selectione ' ἐ-.elaxavi eat eou.ersis reuellitas , frequentius νονο per communiatustrasia Epii POa orduin i . . -
112쪽
EPISCOPORUM. Io 7 venione mitteret, multis Diae munitum Pun
iis, quibus refragari piaculum habebatur. Nihilominus interdum accidit , ut uterque Episcopus, tum quem Capitulum , tum quem Pontifex clegerat, ius suum nullo pacto
vellet remittere . Hoc ingentes turba S pe
perit, adeo ut bella quandoque cum maximo Ecclesiae detrimento eruperint. Exinde etiam factum est, ut pluralitas beneficiorum, quorum aliqua Commendarum a vcniebant nomine plurimum invaluerit bu Sta Commetidarum haee fuisse .idetur Deiro . Cum Episcopua liquis quacumque impulsus necessitate Romana adi viret . s ibi vita sunm esset . itineris sociam illius vice eligere Politi sex toepat. Flequens hoe in Anglia, de in Galliis . Urba. a. apud Ivon. epis.
duid Leos a Carolo Μ. & Ludovi eo eanditae ius elat vide dist. 63. c. saetorum . Et S. Ludovici Pealmati ea ad finem prol. Caroli BiBlioth, P P. T. 6- 4e eeruit . Ut Eectissurum verni Praesari ias suum Menarium habeans . υ unicuique sua iur uictis ser
verum in sitis primordiis nequaquam maeni momenti res habita fuit; quandoquidem Papa non extero Viro vacantem dignita cin m pertiebatur , quin contra summi Imperantes , de Epricopi statinimi testimonio , quia ipse tandem populos ab elactionibus exclade re valuisset . libenter id eone edebant, Exinde mos introduct is sui aliquem vel Regibus, vel Episcopis Pontifices eo ni merularent aut ipsi benefieia conferrent , sed adeo frequenter , ut totam fe Le e Iisendi saeuitatem Epistopi amitterent . δ' Coadia orsae etiam hisee temporibus originem habuerunt . Cessiones Episcopatuum olim prohibitas si iste, docet Curtilus Alexandrinus in Epist ad Domnum . Interdam tamden Dceasiones emergere poterant , quibus a summo illo iure eue edendum fiaret ex. g si ea Epistopus laboraret in fi mitate , ut luo muneri demandatιs oneriabus sustinendia impae essiceretur . H ec enim ipsa dissicultas coegit
113쪽
Episcoporum translationes a) ex tenuioribus in opulentiores Ecclesias saepissime fa
Pamphiliae Synodum . ut Eustathii Metropolitani sui resiluatieuem admitteret . idemque eonstat ex Oae. Ephesi & Constant, sub Phoetio . ω ex relas. o. . Grex. rio . aliisque. ta, O vero tempote resienariones ad favorem reiiciebanti ccan. 23. Cone. Antiochen. Et quamvis Aulustinus sibi laecessorem deleti siet in sua tamen ad Hipponensem Episcopatum promorion Nicaenos Canones violatos esse satetur epis 3 . non quia Ualeri sincessot defit natus esset , sed quod Episeopus una eum illo fuerit. Canones enian , de universae Eeelesiae disti pima unum tantum ΕPi scopum residero in qnacumque Civitate voluerunt , paueis qmdem QTeeptia casibus . aut ad aliquam diripiendam eontroversiam , aut ad .nveteratum Schisma tonendum a Cypr. suist in Epist Cht yiost. epis. Ias. Conc. Nigaen. ean 8. Theod. lib. a. e. l . Revera Augu-oinum novo more movectum leuatue Divi Palilini Epist a . Iniceium abusus introducebat in Edelesiam Reeessiones haereditarias . quod in Sarnon. Eom. lapienter improbavit Hilarius. Ulut se trahabeat exemplo Autustini te Cone. Meldensis auctoritate saeuitaa dandi Coadiutores eum fututa successione ad Provinciae Synodum pertimuit . quemadmodum renasciariones olim admittere poterant Metropolitani , quas nune Apostolicae Sadi relae Uavit Ianoeeutius III. ibi Episcoporum translationes antiquit vetitae erant. Vida Nieaen. synoe. Can. IS. Antio. i6- de et . Aneyr. Can- Ι 8. Sard. Can I. ae a. 4e Calched. Caiv s. relatos in biblioth. iuris Veteris Canentei T. 2. Christophori Iustelli. Uerum hi Canones locum habebant si avaritia illecti . aut ambitione iueitata Episcopr ex una in alteram Eeelesiam eonimi trarent; si νero Εeelesiae utilitas ilpestniae et trantiatio minime condemnabatur. Socrat. lib. I. cap.
fle 3 p. Theod. lib. s. e. 6. x 8. Ex Conc. Carth. q. Can. 27. huius utilitatis eoanitio ad Syno dum Provinciae pertinebat. Nunc vero ad solum Romanum Pontiscem pertinete hoc ius separandi coaluatum inter Episcopum , EcEeelesiam proauneiavit Inuoc. HI. In cap a. de Eliat. Raymundus deeletalium Greror ii IX Com Pilator poenam inmis asperam putans iraiti solitam in eos qui τη uno in alte eam Ecelesiam se trano serebant, eontra Graecorum. &Latinorum Codi eum testimonia addidit e proprio penu , nisi M . 'Mis ris.
114쪽
Qitardam igitur Fridericus III. cum Cardinali Ioanne Carciajal Legato a latere Pontificis in Germania an . I 48. ini Vit pa- , quae Concordata Nationis Germanicae Vulgo vocantur, denique a Nicolao V. adprobata, in quibus non quidem prouisiones omnes, & reservationes e medio tolluntur, sed uti ait Henricus Canisius in Notis ad haec concordata ; eertus modus adbibetur fu-fer Trovisionibus, o Refervationibus Ecelesiarum , O Benesiorum Ecelsasticorum . Imperatori recens electo ex Apostolica aut horitate, & antiquissima consuetudine conceditur , ut in qualibet Ecclesia per S. Romanum Imperium , prout nunc est , ubicumque constituta , semel Personam sibi gratam , & acceptam, ceteroquin idoneam ,
Ordinario Collatori nominare possit. Ioan . Chokier in tr. Scholia ad primarias preces Imperatoris ; Fagnanus in C. nulla n. 9.& seqq. Nauclerus vero in sua Cronograpula Rodulphuin i . qui an . Domini I 273. electus fuit hoc privilegio , sub nominς primarum precum usum fuisse testatur e probata , & ab ante cetaribus ad se perductδconsuetudine . Plura tamen excipiuntur be'neficia, qtuae sub primis Imperatoris p rcibus
115쪽
DO DE ELECTIONIBUscibus non compraehenduntur , ut videre est cx An ac leto tit. q. cap. 2 .
Huc usque de Investituris satis, ut arbitror , loquuti fuimus. Verum ut electionum historia absoluta videri quodammodo possit, superest, ut nonnulla de Abbatum elee ione disseramus.
Caroli Magni, & sequioribus inde
temporibus tota fere Abbates eligendi facultas apud Monachos residebat a . Nicolaus Pontifex an 863. Reges adhortatus est, ut Divinas, humanasque Leges inviolatas servarent. Institerunt etiam Concilia, ac potissimum Gall. T. 3. p. 12 o. ut Abbates a Monachis eligerentur; Qua de causa Carolus M. aut Ludovixus Pius eius Filius Abbatias omnes electionum libertate do
-- In dubium tamen revocari non potest quin Reges atque Imperatores o vel a Pontifice impetraverint, vel certe sibi de-
. i i : sum-- Crantetius libis 2. cap. 26. Consona erat haee Histendi sorma Ononteis. ω Civilibust Constitutionibus, ut videte est in Lee. Q. Cod. de Epist.& Cier. αiii Canonibus relat. a Grai. c. 8. q. a. Specialibus vero Constitutionibu translata quandoque fuit in quibusdam ordinibita ad Genetatem , vel Provincialem cum suto Adsistentibus. Vid, capit. Caroli M. L. z. e. 8s. ω
116쪽
sumpserint hanc eligendi facultatem. Ac
primum octavum inter , ac nonum saeculum
saeculares non solum Clericos, sed etiam Laicos a Commendariim titulo iam ab ea aetate recepto Abbatias obtinuisse ex Historiis, atque Conciliis cuincitur. Sane Ludovicus II. Calvi Filius quos sibi obsequentissimos habere voluit, Abbatiis non secus, atque Comitatibus decoravit. Post annum vero a Christo millesimum Abbatiae plerumque a Principibus , & Patronis opulentissimis fundatae, iis magna ex
parte fuerunt obnoxiae. Comitςscesque cas pro lubitu concedeDant adeo-
ut plurima . apud . Titam assimum , aliosque Abbatum , qui non a Monachis suis eligerentur exempla recenseantur . Alexander
III. Ludovicum VII. Regem per litteras interpellavit , ut quae primum vacasset Episcopalis Sedes, vel Abbatia , eam Thomae Cantuariensi Episcopo in Galliis tunc exulanti conferret . Aliud refert exemplum Du Chelae T. F. p. 3 Q. Interea non numquam Episcoporum in Abbatibus eligendis iura renovata sunt, ipsique abbates ab ipsis crant confirmandi.
117쪽
cli a). In Gallia Rex nominat ad plerasque Abbatias quae perpetuum titulum habeant . In Germania vero , quoad maiora Coenobia integra eligendi libertas diu ser
Per Pontifices autem non stetit, quominus penes Monachos b) facultas illa resideret, donec per Regulam III. Cancell.
-Hi vero ex Resum munificentia Abbatias obtinentes etiam se Monasterio rusti Abbates nuncupabant: Atque hine in antiquis ni numentia passim dicuntue Abbaeomites , vel MLeomites uti videtua pud Du-Chante in glossi verbo Abbit mites . Episcopi vero a tafiduo Imperatores Otabant . ne ob vetens animarum periculum Lai- eis Μonasteria concederetit. illudque valde improbabant, quod a Pate e in Filium Abbatiae quasi haereditatio iure transitent Undecimo tamen praesertim , & duodecimu Saeculo, vel proptia, vel Romani Pontis eis auctoritate sibi Abbatias . vel administrationis , vel Commendae titulo retinebant . Clemens vero Q in Constitui. edita an. iacis. Omnes huiusmodi Commendas improbavit; verum Saeeulo XIV. in illa rerum publicarum confusione , Commendae incrementum accepere . atque etiam post Concordata earum usus in Gallia permanis sit; Conciliumque Trident. in sese as de Regularibus νε tavit . De in Commendam Monasteria, quae sunt Occlinum Capita concederentur. Quoad reliqua vero Monasteria iudieio Romani Pontificia res commissa fuit, uti notat Farnanus in eap. ro. cum adde elect. Et quae in posterum Monasteria vaearent voluit synodus , quod nonnisi serularibus spectatae virtutis , ac probita
ib, Aerate Ivon. Carnot ep. 73. Abbates Gallieani confirmationem , & benedictionem aecipiebant a suis Episeopis, quibus fidemia obedientiam pollieebantur . At si Abbates forent exempti , ω Apostolicae sedi In, mediate subiecti , hanedictionem quidem ab Episcopo suo reeipiebant . non tamen obedientiam ilia profitebantur. Professio enim . quam idem Iuo exe eetat a Go eo Abbate Vindonicensi inter ordinationi 1 eius solemnia tela, sia fuit ab Urbano IL ut stri-hit i pie Gomidus lib. 2. Epist. a et Ius autem istud prorsum ira inmutat im uti, quoad exemptos . qui , ut iure novo lancitur , a Summo ramifice consimari debent. Cap. satum aegis.
118쪽
sbi reservaverunt Monasteria,quae dueentorum
forenorum ariri Dalorem annuum CX cederent.
Reliqua demum minora beneficia vel Episcopi conferebant , vel Abbates , nisi a Principe ad beneficium vacans aliquis
fuisset nominatus , vel ab eodem commendatus, ut beneficium data vacatione obti
Absolutis iis , quae ad eicistionem spectabant, restat ut quidpiam circa confirmationem , & alia quaedam, postremo in medium afferatur. Ac in primis pristina mutata disciplina , quae per decem,& amplius saecula invaluerat, hodie omnium Episcoporum confirmatio ad Pontificem pertinet,
a) eaque hac fere forma perficitur. Simul ac inquisitio de persona promovenda perfecta, & in instrumentum publicum redacta
fuerit ad Pontificem Romanum transmitti tur, ut plena totius negotii, ac personarum Notitia habita, possit utilius Ecclesiae com modo providere. Dubitatum diu fuit, per quos in sormatio illa, & instructio de nominatis ad Episcopatus sumenda esset . Nam Patres Synodi Cameracensis an. II 66. Mechli-
119쪽
derunt per Trident imma Concilium solis, Nuntiis Apostolicis informationem demandatam fuisse . Neqtie id in Gallia creditum,
ut Comitiorum Ble sensi ima Decretum an . 1376. super cYaminis forma constituit. Ι-taque Gregorius XIV. & Urbanus VIII. 66 Concilii Tridentini decreto inhaere lares declararunt , posthac informationem non esse sumendam per ordinarios, nisi do ficientibus Legatis Sedis Apostolicae. Hoc
tamen non ubique receptum est . Confirmationem posterior aetas , ut an praecedentibus adnotavimus a consecratione
distinxit, b) ideoque etiam ea quae iurisdictionis sunt ab his, quae sunt Ordinis ;
αὶ Quid de liae innovatione senserit Ioan Eekiua: ψide fif. 3.ptimatu Papae cap. o. Hoc ius penes Pontificeni permansit post sublatas etiam riservationes . Proptee negligentiam , contumaciam Me tropolitanorum aliquando rogati fuere Ponti sieea. ut Epitcoporum - eseationis confirmarenti quandoque opus erat dispensatione , qu msola Apostolica Sedes cone edere poterat. Metropolitani post invectam Pallii aeeipiendi neeessitateni in Cone. 8. Constant. firmatam , novas. condi otio amplecti voacti sunt. Q. ad isc γε vero, ubi efectioni Metropolitani latet esse ipsi de une, enodem etiam defierimi Synodiee confirmare . , I In Italia quamquam e Iite,ndi his Saeculo XIlI ad Cathedralium Clerum , Abbates , di Episcopos tantum ebar tatum foret . nihilo- milius et ian adi, erisque Praelatur a Pouti sex solus nominabat. Atque hic notatu dienum est , quod Innoe. Ill etiamsi Siciliae Regnum Apostolicae Sedis , numquam tamen potuit inte
120쪽
quemadmodum novum illud inve&it per Electionem acquiri electo ius ad rem , per
Confirmationem vero itis in re , ut reccn
tiores Canon istae loqui amant . :Necesse, quoque est Consecrationem praecedat iustrandum Melitatis piae standuin Romano Pontifici, non illi prorsus .absimile, quod Domino frecto Vasi allus praestare solet. Antiquitus tantum Canonicae obedientiae pro sito , fideique declaratio requirebatur . Imo antiquitas iuxta Iacobi Apo
stoli monitum a) valde solicita fuit, ne
citra maximam necessiitatem iuramentum prae
sertim ab Ecclesiae Ministris exigercetur b). Anno io s. Gregorius VII. a Patriarcha Aquiliensi in . Concilio Romano merum iu-surandum primus elicuit . At saeculo XIII. vertente , istiusmod p conditio a Pontificibus Palliorum concisioni adiici coepta est e). Electus subinde sistitur an consecratorem , qui priscis omissis interrogatio
ta Cum in Eeelesia coeperint electiones eclebrari , nullis praesentibus Provinciae E piscopis , verum solius Cieri . Popul ue su stariis. mox di Cieri ibitus eravioe, inde excitia est necessitas , ut a Meliopolliano cunfirmarentur Episcopi serio examine praeunte . Math. cap. S. iurare uino , sit autem smo veser. 0 est , non non . quo.ι autem , s abun/antius est . a malo ese . ibi Vide Conc. a. Cabilon. cap. 33. Capitular. Reg. Franc. lib. i cap. 9 lib. 7. cap. q66. Vide Inn. lII. ubi extat formula dandi Pallii, iuncto Sacramento fidelitatu cap. 13. de maioν α obed.