Antonii Bosi De episcoporum electionibus dissertatio

91쪽

86 DE ELECTIONIBUS

qui de illius abrogatione consenserat Obtemperari voluerit . Iulius II. Concilio Latera non si coacto, omnes Pragmaticae defensores Romam evocavit. Post illius obitum , Legati, quos Romam miserat Lud vicus xii. Concilii ipsius acta suspenderunt, ac paulo post accidit ut Leo x. &Franciscus I. concordibus studiis foedus Bononiae ferirent , a

Quamvis vero per eoneordata , beneficiorum omnium nominatio ad Regem pertineret, Pontifex Britanniam , Provinciamque sub hac lege minime contineri credi dit , quod cum Pragmatica fieret, Regno non suberant. Quapropter Leo X. ad Con- cistoralia harum Provinciarum beneficia, Clemens v H. quoque ad Abbatias, & Episcopatus, quorum Capitula peculiaribus eligendi privilegiis fruebantur . nominationem indulsit . Hae Bullae saepius in posterum renovatae fuerunt, ac tandem Ludovi cus XIV. impetravit ut ad omnium victarum

g cntium Abbatias, & Episcopatus nomi

' clat videre eupit emis eiectionum regulis, a qua statuta. Praematica iniuncta adeat opus utillimum sie inscriptum . . Loix , Ecclesiast .es dana leue orde. naturei pae Heetc..et in quoe alia aflvertere poterit pleros iue canones cum decretis Ina. 4e s.

92쪽

Interea observatu dignum est Episc pos in electionibus longe alios an recessisse, quandoquidem praeter quam plurimos Hincis mari conatus, progros usque in libertatibus electionum tuendis , Episcoporum auctoritas lege a etiam imperatoria innitebatur . Quapropter bene factum puto eYimiae huius Episcopalis potestatis causas inquirere, cum ex istiusmodi investigatione altius re petita electionum materias inustrari comis

mode possit. Itaque Episcopi nascente prancorum Imperio, non modo Religionis praesides,

verum etiam Civium Plincipes habebantur, & idcirco popularium consiliorum , ac deliberationum compotes erant, atque par ticipes . Exitium, ac pernicies totius Romani Imperii solutas , liberasque genic Scompulerat, ut aliquem sibimetipsis Duceni crearent . Galli servitutem simul , ac impietatem pertimescebant. Dum haec cogitant, Chlodo voeus eYimius sane Princeps bonis omnibus visus est , Idolis quidem tunc primum addictus, sed minus quam Arianorum haeresis metuendus . Nam Idolatria a ratione

tai Carolus Magnus in eap. sie iusserue . , Ia electione Episcop is agenso Regis sit non Olectio . iv Episcoporum vero enecu iana M., cisai. , sicut di ordinatis .

93쪽

morumque integritate penitus absona iam mole sua ruens ad occasum vergebat, ideoque facilius Idolatrae , quam Ariani Principis ad vcram Religionem conversio expectari poterat . inibus rebus probe perspectis evenit, ut Ecclesiastici, opibus , &auctoritate potentes benevolentiam , hono remque veluti Principi debitum Chlodovaeo libznter praestarent ι ac vicissim Chlodo-Vaeus gratus, liberalis, comisque esset in eos de se optime. meritos clarissimos, atque dignissimos viros. Exinde, ni mea me fallit opinio, prosectum est, ut in Galliis Episcopi tam valida auctoritate pollerent. a) Neque minus tamen in Germania bene semper sunt habiti. Incredibile cnim dictu est, quantum G ei mani Imperatores illis tribuerint, quod ita subditorum fidem,& obedientiam diuturnam , firmamque fore duxerunt : Quare in Regionibus , quas armorum Vi superaverant, statim Episcopos constituebant. b) Quapropter summa crat Clero, Populoque cum Principe voluntatum , studiorum , sententiarumque consensio. Porro Coloniense Concilium ann.887.

lai Cone. Valentinum an 8 S. bi De hae auctoritate Episcoporum simul . εe modesta egresIepraeeueteria dis erit Thomas sit sonius in libro , quem insciipsit .. de perpetua EccIcsiae gubernatione νι.

94쪽

887. a Ciero Mendens i elec tim fuisse Episcopuin Drogonem . Presbyterum perhibet ; Divumque Heribertum Coloniensem

Archiepiscopum una omnium voce , una vo

luntate inauguratum fuisse testatur Surius die I9. Martii c. y cumque eo tempore Imperator Otho III. in Italia moraretur

gratias egisse Deo fertur, quod Clerus, Populusque tacitis animi sui votis obsecundassent. Nec aliter se gesserat Otho II. ut videre est apud Surium die 3I. Ottob. c. I s. in vita Vol tangi. Othones itaque I peras ores Caroli Magni pietatem imitati, Ecclesiasticam libertatem sancte, inviola

teque tutari maluerunt.

Anglia vero, eum ab annis plusquam sexcentis nonnisi Francicae originis Principibus pareret , inde mira in Ecclesiae Gallicae, & Anglicanae disciplina consensio perseveravit . Vuillelmus enim Malme sburion sis scriptum reliquit, Odonum cunctis Cleri Populique , Regis , & Episcoporum suffragiis Cantuariensem Archiepiscopum designatum ; nec Dunstant ad eandem Sedem electio dissimilis extitit; Namque illae enixis Edgari Regis precibus non paruit, priusquam Episcoporum adsensus ac

95쪽

cederet a . Qui Beati Lan franci vitam

literis mandaver utar, memorant Concilium

Castri Regii Vindsorii an . Io o. habitum, in quo Rex V uillelmus Nilotus , Legati Pontificii, & Episcopi eundem Lansean cum

Archiepiscopum Cantuariensem elegerunt.

b Uuillelmi vero Filius , qui Patri in Im

perio successerat, cum omnium foret expers virtutum Capellanis suis, vel ambitiosis Auli eis Episcopatus plerumque conferebat, neque eam rem Religioni unquam habuit. Electionum vero libertatem suis Henrico I. quodammodo restitutam, reliqui iterum sustulere , donec Pontificiar initae rejervati nes sub Eduardo a. & 3. Reges addux runt, ut in agendo temporibus inservirent. Cum diu Romani Pontifices Avenione fuissent comaeo rati tenuitate, atque inopia D talicorum reddituum factum est, ut sustentari amplius non possent, nisi maiores prinIaturas , aliasque beneseia locupletiora privati sui iuris facercnt . Contra Anglicani Reges cum Episcopos desiderarent sibi deis di-- laν seriptor vitae eiusdem Dunaisi mirifieam Rerihus potest reae in Episcopis nominandis ad1cribi , quemadmodum aliunda patνη simplices electiones Episeopoeum arbitrio iactas fuisse. 00 Polidor. uiri Ansi. lib. 11.

96쪽

EPISCOPORUM.

ditissimos, quos tuto ad Regia consilia,S Provinciarum comitia adhibere possent, idcirco an . I 39o. & I39 i. sub Richardo II. Eduardi Filio vetitae prousiones bene elorum , quas Roma iam efflagitare consue

verat.

In Hispania Episcopi Provinciales,

atque etiam finitimi dare vacantibus Ecisclesiis solebant Episcopos . Scriptor enim vitae clarissimi Martyris Eulogii electiones ipsis tantum tribuere non dubitat . . Qira de re non solum in Gallia , sed etiam in Hispania Capitularia Caroli Magni recepta esse non obscure videntur. In iis enim se . legitur is Episcopi iudicio Metropoliis tanorum, & eorum Episeoporum , quiis circumcirca sunt, provehantur ad Ec- clesiasticam potestatem si nisi potius aia serere , velimus , Hispanos Episcopos Antiochenis, & Sardicensibus Constitutionibus adhaesisse, in quibus perfecta inter viscinarum Provinciarum Antistites comm nio, charitasque commendabatur. Victis

deinde Mauris . Christianaque Republia .ca amplificata , magnis privilegiis , i ribusque Hispani Reges gaudebant. Nominatio ex iurispatronatus regulis sepe oriebatur, adeo ut contemni non debeant.

97쪽

Eruditissimi, acutissimique totius Hispaniae iuris Intepretes Ferdinandus VasqueΣ, &Did acus Couarruvias, ille Contr. illust. par.

I. lib. I. cap. 22. hic vero T. I. pari. a.

Relect. e. Posses mal. fid. g. io. id tanti faciunt, ut hoc solo nomine Hispaniarum Regibus omnes Regni Episcopos constituen di ius asserant. Rigidi tamen illi Canonum custodes Gregorius vi I. & Alexander II. nullam aliam reliquere Arragoniae Regibus facultatem nominandi Ecclesias , quam ad illas, quas a Mauris recepissent. Coeterum Populus, Clerus, Regesque electionibus aderant, & si qua suborta esset dissensio, Romano Pontifici id nuntiabatur , qui munus Metropolitano congregandi Comprovinciales Episcopos, litemque dirimendi iniungebat . Quandoque etiam Metropolitanus, inconsulto Rege, Populoque et cetiones peragebat, quod quidem moleste a Civibus ferebatur. Igitur Romani Pontifices proprio arbitratu frequenter admodum se gesserunt usque ad tempora Petri Castellae Rcgis, cognomento cru-dclis, de quo haec habet Mariana: a Ερμsopos Militares Magistros Priorem Hospitalarium inuituendi, aliave maiora Sacerdotia

98쪽

donandi nisi Regum accedente eon ensis Fontifieibus Romanis potestas oblata. Plures reservationum causa inter alios Reges, Pontificesque concertationes identidem sunt e citatae, quas tamen brevi sedari potuisse compertum est . Etenim si Principes ab aequitate aliquando recederent , Pontifices ea prudentia usi sunt, ut nec officio deessent suo , nec Reges exasperarent . Quare observatum est a Mariana ante Coneordata

quibus nominatio ad Episcopatus, & Abbatias Regibus conceditur, idem fuisse u-

statum , atque crebriores tantummodo fulsisse dissensiones, & glaesiae redintem Mnes.

Id plane comprobatur. exemplo Isabella Reginae virtutum fama , rerumque gestarum laude commendatissimae, quae cum Toleta num Archiepiscopatum Francisco Ximenio conferre exoptaret, ea de re scripsit ad Pontificem, a quo Rescriptum impetravit, huiusmodi praefixo titulo : Venerabili Fratri nostro Franeiseo Ximento electo Toletano. Nec multo post Alexander vI. eidem Ximenio scribens haec habet ca . Sedes Apostoli re de inferiori flatu ad Arebieli valem dia

99쪽

9 ELECTIONI Us Superest nunc agendum de acerrim Iseontentionibus Pontifices inter, & Imperatores Investiturarum causa subortis. Interea temporis memoria repetatis oportet teterrima opinionum, & ingeniorum certamina , Ο effrenatam , praecipitemque bellorum licentiam quae maximam Europae par tem vehementer vexabant b) . Germania , quae firmis vallata praesidiis vidcbatur ob eam , quam obtinebat in Italia dominationem, nomenque Imperatoris, quod Principes eius gerebant, cito sensit, sese ea de causa viribus debilitatam , fractamque. Quippe Imperium adeo amplificatum mole sua laborare coepit ac plurimis per

turbatum dissidiis , subditorum defectione tandem dissolvi. Gallia distractis post Caroli Crassi depositionem Provinciis , in Du-

dalem administrationem in ei derat . Tali autem pacto Europa reliqua regebatur . Rector , seu Dominus praeerat exiguis multis Principibus , qui die ebantur Vasi alli, quique continua bellorum ira sollieitati damna invicem afferebant, terrasque depO-

sa Iam exarserat haeeesia nominalium , ae Berengariὲ Arehidiaconi Andagavensis, qui conteo..tsiam de praesentia reali in Eucha-νisti ren Uavitis ibi Hae publicae ealamitates matris telisio a familiis ivstitu 3psam forsitan praebueriint . '

100쪽

DE ELECTIONI A Us

pulantur. Luctuosum Civitatum omnium spectaculum , quas aut Deva, multiplexque Tyrannis oppresserit, aut everterit Anaris chia nobis exhibet semper Italia . Fieri non poterat, quin haec rerum politicarum confusio Ecclesiasticum regimen perturbaret, ac propterea modo Principes, summique Magistratus, modo Episcopi, aliique Eeclesiarum Ministri sacris in electionibus praevalerent. In his ergo maximis ea lamitatibus Regius consensus neglectus , ut in elee ione Paschalis I. Stephani vi Nicolai I. Ioannis v III. accidisse exploratum habemus . Verum tamen est infandam , Saeis culi x. labem , & eorruptelam omnia deismum penitus perdidisse, donec Otho r. afflictis Italiae rebus succurrere instituit. Priusquam tamen de Othone loquar , praenotandum est Henricum l. eius anteee rem non antea Imperatorem voluisse appellari, quam a Pontifice ad liberandam

Italiam, coronamque triumphalem accipiendam honorificentissime invitaretur . In auguratio enim tamquam necessaria conditio ad titulum Imperatoris adipiscendum existimabatur. Otho igitur. I. cum Romam v nis et an . 96 a. denuo constituit, assentiente Leone 'II1. ut corona a Romano Pon-