Praelectiones academicae Oxonii habitae annis 1832-1841

131쪽

PRAEL. VIII. Quare invia iniectoris cadanor. 119

Praeterea nulla vox ne lugenti quidem excidit, quae sorti, magnoque animo sit indigna sed tamen nihil a tranquillitato adserbius. Intelligas plane, vivendum ei posthac in luctu non autem delicato illo ac muli obri, sequo qui communi Vitae muneribus officiat. Quin omni ludorum docursu adest animo, Paratu promptusque tum domum, Volui in liraeSeriptum Officium, o in moerorem atque in gemitu recipit. Jam ut paucisSimis absolvam, quae de altor illo

ε πεισοδι Sunt dicenda : prinnim animadvertant velim homineS, non tam Caeco furore, quam atroci quadam

religione peccari, quod Hectoris Orpus male ab Achillo mulcatur. Illo nimirum commota ac fervida monte id unum poetabat, id agobat, ut nullo non

honoro defunctum amicum roSequeretur. ParS autem honori putabatur, Hectorem leni SSima poenas luere. Itaque contumeliae illae certis temporibus, solennis mei loco ingorebantur: pertinebant ad Oxsoquia Patroeli. Immo finitis Otiam X sequiis, ipso initio libri ultimi Achillos, moerore et insomnia

confectu ',

Ergo de coelo admonendus erat, ut fas QSSe crederet ei funus Oneedero, quo inhumato gauderent amici Manses Atque itiam, aestituto cadaVere quod

132쪽

120 Comparantur cum Achillo coeteri ducta PRAEL. VIII

quidem suis ipso inanibus Priami hodie imposuisse narratur, velut impietati alicujus reus, SuppleXPatrocli veniam Orat

Ad summam interrogot aliquis, Quorsum hi duo libri l concedam fortass0, importunius eo adjici, Si res ad historiae moduli ini Xigatur. Nam historia VerSatur in Serie causarum qua Semel absoluta, deb0llato nim Hector novimus Trojam brevi perituram, caetera adjungi nihil attinobit. Sin fuerit a men Summo Poetae, ut res Iliaeas non

modo VerSa narraret, Verum etiam per eum

eversas, qui QSSet heroicae Virtutis Xemplar profecto se his paucissima invenises, quae absque detrimento potuerint omitti.' idolis Acadomici, quomadmodum ragici suas fabulas aecommodaro solent ad histriones primarum partium, ita Homericam quasi fabulam studiose ad Achillem accommodari. His quasi cumulium addere liceat, omnia in eo clariora fieri, si eum eum aliis bellatoribus conferas Cum enim tot tantique homines, tam inter se dissimilos decorentur utSquisque laudibus, divinitus quodammodo est effectum, ut non soliun Homerus do fortitudine molius dis-8erere Videatur quam innos philosophi, Verum etiam princeps Achilles Ox tacita caelororum collatione major eVndat.

Ac de Hector quid seni diximus qui lico Achillo longe Sit amabilior, nequaquam tamen ad ejus majustat Om accedit oquo enim iis visenitum

133쪽

PRAEL. viii. Hector Agamem=non Diomedes. 210mnxit Poeta, sed tantium θεοῖς πιεικελον ανδρά noquo cum vi ista saluti fortuna ejus obscure tem portivit. Nihil in Hoetore non sorte ae splendidum sonat sed i unquam eum dieas ultra immanum modum assurgore. Sicut nil paterfamilias, roliatria morion dum docet g.

Conseras ea ciuibus Paridem alloquitur li:

Vidotis plane quosnam sibi proponat, parta Victoria, domesticae pacis ot otii fructus. ihil jusmodi Achilli obversatur, postquam semo apud Se decrevit, gloriae orgo moriondum apud Triuam. Quid alios moremur Agamemnona ei licet;

quem ἔθους CujuSilam ριστοκρατικου, ni stallor, SPQ-cimen abori voluit Poota patriae amantem, Sed majestatis suae remanti Orom.

Quid Di modum, diligonium sano dignitatis, honoris, immo etiam opum petitorem qui quidem Aohillis quasi rivalom non uno loco proferre ovidetur qualia non in libro leguntur, Ostquam togatos illo dimiserat in

134쪽

122 De Ho= Diei facis in dole. PRAEL. VIII.

Atqui satis longo intervallo Os a Se inVieem, Crodo, Separabunt et ea Sola, quae in proverbii loco sunt habita, do armis cum Glauco commutatis':

Non magis laue consilium ademit, quam Diomedi laudom ingenui ac simplicis animi. Omo do Achillo talia narrantum fori et, ne per ludum quidemst oeum. Diversa ab utrisquo opingitur jaeis in dolos, quae tamen et ipsa nihil non militare et castrense sapiat. Apertus no directus Sermo mons ad parendum prompta, ad agendum Xpedita, non nimis acuta ad Xeogitandum. Videre mihi videor quasi famulam bona filo servisentem domino, non laudis gratia, non mercedis. Rectene an secus imperatum sit, nihil moratur; unum illud urat, Suum penSIam gnaViter X sequi. Jubetur supplex diro Achillom non recuSat, non abnuit, in hoc dissimilis omnino Diomodis. Ronuentum Achillem urget, Subrustice San,

En militarem hominis simplicitatem illi morae sunt argutiae, quibus Achilles uenalius erit: non capit,

135쪽

PRAEL. VIII. Achullem, colla is aliis, splendidiorem flori 123

non intolligit Una rapta est familia, redduntur Septem quid est, quod dubites quaerasvo amplius VVorum Mo Ajace palmarix Sunt, Nupe JOVe

Super mortuo Patroclo precatur in

Haec toties decantata repetere Volui, quoniam, ut puto illo loeus unice declarat Ajaci ingenium, mori sano verique militis; non tam de Vietoria soliditi, quam de re strenue agenda. Ut uno verbo di eam qualis in hac sepublica solet abori ploboiorum hominum indoles, talem ferme, me judico, finxit sibi Homerus Ajae m. Quod si quis volit hanc quaSi telam perteXere, praesto erunt illi quam plures, Ulysses, estor, Antilochus, Sarp0don, alii; quorum cuilibo in communibollies virtutis splendore et gloria Suus quidam color indueitur. Sod jampridem vereor equidem, ne in re parum Obseura nimius o molestus sana. Animadverteram autem Homerica legentibus id saepius usu Venire, ut impetu quasi narrationis et assoctuum turbino abi septos lateat admirabile Poetae consilium, uberrima VariotnS, Singulari ordo. Quare non abs re fore putabam, Si juniorum maXimo gratia fusius paullo hoc tempore docerem, Homero ut plurimum prae oculis servari Horoicum illud Achillis ηθος tum

in componenda rerum gerendarum Serie, tum in ordinandis oeundarum artium OrSODiS.

Jam ad reliqua pergendum orit: sicubi aut rerum et imaginum delectu, aut o ipso colore et genere dicendi, conjectura quaedam do Voluntate et indolo Seriptoris capi poterit.

136쪽

Declaratur Homeri bellicosa atque adeo Heroica indoles, Memplis turn ad castra pertinentibus, tum ad aciem, tum ad coetera, quae militic sunt mainime propria.

MAGΝA veteribus opinio fuit, Academici,

omnium, quotquot sunt, artium laudem quandam seximiam obori. Inopto quidem illi ac nimis pueri- litor habui tamen orum aetatio significationem aliquam non dubiam sequo inutilem, siquis digne aestimare volit tum artis tum artificis indolem. Intolloxurunt videlicet, ita eum omni tangere, ut non in alieno versari videatur, sod ad suam Oluntatem prol)ria tracturo O sngore. Atqui hac unare summam Poetieae artis contineri, nobis certe jampridem est visum. Nimirum, quos Vere Poetas appullos, ii non hac ut illa region terminantur, sed usquequaque late Vagari Solent. Sua quisque luce, suis coloribus imbuunt atque variant Omnia.

Largior hic campos aether et himine vestit Purpureo, Solemque suum, Sua Sidera norunt.

137쪽

PRAEL. IX. Scriptoris δεθος minima quaque re declarari I 25Jam Homero lium Solem, Sua Sidera praestiterunt Herotea, quae Oeantur, Saecula quorum Vel

ipso orat aequalis, vel ab illis ita remotus erat, ut cerneret oculi formam eorum ac faciem totus inhaereret eorum Vestigiis nihil noverit, nihil curaret, nisi quod Heroibus cordi morit. Quid quaeritis ni esset Iomerus, dixeris omnino, vello eum fieri Aehillem.

Spero autem hane meam sententiam satis me

probasse Obis, quod ad summam Iliae carminis, quodque ad personam Achillis attinet. Suporost

ut paucula quaedam adjiciam, quorum ope Vel in rerum Pictura, vel in ratione ac dolectu Verborum idona plane θος regnaSSe doceam. Atque haud scio, an votioni lius id quod olimo hisce confirmetur, quam e ii quae ante sunt dicta. Flori nim potuit, immo Xemplis minime

contoninon dis factum fuisse plus Semel certo Scimus, ut in universa materie carminis non suum sed speculi sui ingenium Sequeretur primariae quoque notae Poeta. At Vero, cum Singula parte eXSequimUr, cum Xcutimus rerum imagines, eum Verba aenumseros ad nostrum arbitrium fingimus, Ultra recurro animi indoles, sive insita, Seu longo usu firmata de qua tum domum cortissima conjectura set, cum videbuntur bene OnVenir magna eum parViS, repentina cum PraeparatiS, colores temore

quasi noti cum ratione totius picturae. Quo in genere nemo profecto melius Sibi constat, quam auctor Iliadis qui, quo animo totum illi id posuit, dem Xpressit minuta quaeque membra libere Prorsu ac feliciter, tanquam qui Sua re Semperageret.

Verum ad exempla volitamus. Quorum ut modus

138쪽

126 Homerum cum iis, quos cecinit, poen Diaei88ρ. R EL. IX.

aliquis Servetur, quot enim Versus sunt in Iliado, tot ea cogitantibus subeunt animum conSidoremUS, primo, qua re ille, Velut amator, narrare gestiat; deinde, quasnam potissimum similitudines pupido ac libenter intoXat postremo, quo genere dicendi, quo

Verborum modulo gaudent.

Atque ut inde sumam initium, quo et principia

omnia Ot exitus apud istos homines sunt resorondi': Homerum, ubi res bellicas narrat, plano bellantium partos induero, et mirifice ii quaSi συμπάσχειν, OmnOS, ut opinor, sentiunt. Sit enim venia Graee Verbo, quoniam Latinis in hac ro non facito suppotitquod dicatur. Συ πάσχει, inquam, Ollatoribus suis Homerus, non quo dedit opera ΛΙartia ars caeteris elogerit studia quin potius eum declarat animum, cui no somnianti quidem ullo unquam tempore Occurrerit alia virtutis ot gloriae forma, atque aquam ante oculos indios habOrol.

Hoc illud si, quod eximie designat equales

rerum gestarum Scriptores quod vi et ne vix

quidem Xprimere Valent, qui posteris temporibus, assidua quamvis lectione, O ingenio maXime Versatili, nil adent narranda sese ne ingunt. Ioc illud ost, quo Vetere nostratium cantilenae, sive illaemunicae sint, sive Teutonicae, ab hodiernis imitatorum peribus disereponi. equo enim Illam eXcipio, quem nos hoc biennio amissum Ligemus quanquam HUS quasi tactu roViXerunt paene, nobis intuentibus, Π0roum Occidentalium Saecula.

Quod si quis unquam, vi sola Phantasiae, accedonte fructu doctissimi otii, potuit abunde supploro Vicem

rerum a SQ impens amatarum, Da i erat, Academici, quem diXimus: quom equidem non Ohim honoris, sod et doloris causa momoro. omo enim

139쪽

PRAEL. IX. Bellicosin ejus indolis specimen. 42

Poeta, me judice, propiti ad Homericum eursum, actuosum illum ac rapidum, necessit. Hoc maXime into rorat, quod inbuit Homerii Verum vitae morumque Xemplar, quod Omni tempore OSSet respicoro; Nostro semper evolvendi erunt libri, annales, veterum carmina. Ille, quos depingeret, vidit modo erant omnia in majus ne pulchrius mutanda: Hujus fuit, obsoletum genus hominum a tenebris et situ, ut potuit, Vindicare. Sod rodo ad ea, quibus Homeria eorum, quae ad militiam pertinent, gnarum Se amantemque prodidit. Quorum ipsorum luculentior erit ratio, si militantem quaSi prosequemur primum in castra, deinde in aetem, OStrem Per otium, gymnaSin, Pula S. Apparebunt ubique non pauca, qualia vi alicui potvorint in montem Venire, nisi re ac Veritate ipsa magiStra. Principio, ponamus ante oculo clamos illa castra, o inquiota, omnique motu huc illuc nutantia'.

Νolit vero putaro id quod oroor ne maXima a hominum judicet, cum a prima vice legunt in rem

140쪽

128 Emimia castrensis turbo descriptio. PRAEL. IX. eam confiis Sonitu Verborum, incoque militum ruontium impotu confiei. Nihil clarius a narratione, quod ad ordinem attinet, neXumque partium, nihil momini mo legisse accuratius credo equidem non

multa XStare, quo propius ad Naturam Verumque accedant.

Primum, ut ape Singulae pecus, ita tentoria singuli linquunt milites quorum quasi continuum lapSum, Vel pueris notum, optime depingit illud. ki

mino, Sed laXis quasi agminibus incedunt, λ&δου εις γορήν, qUOmadmodum ape βοτρυδον, ii quisquo tramite, ut fit, aperto atque nudo litoro. Illud Rutem, νωνος προπαροιθε βαθείης, PSOS quoque oculos videtur orire, transeuntium forma et nee u quos tanquam e terra Spectare Se angit Poeta intorpositos vid0li set intor se et profundum illum aequoris et coeli concursum, sive ut cum pSo loquamur Mikνα

βαθεῖαν. Nun potuit quidquam Useribi vividius lot amon dubitant hominos an et ribus illis Posetis dubitant, inquam, an ipsi Homero bono opingendi laudem tribuant Sod de ea ro idorint ipsi:

nobiseum faciunt hi orsus, quod o oculatum est in declarant, et eum amore quodam Simpliciter in ros militaros intentum. Sequuntur magnifica sane:

Cavete autem existimetis, hoc eum adhibuisso ornandi tantum gratia qualis sermo ost Criticorum hominum sententia, si quando tenues re eum sonitu se ampullis esseruntur. Ut dicam quod vero sentiam qui in istiusmodi argumonto montona Poetae Vult issequi, erunt partos suscipiendo