장음표시 사용
381쪽
vsta fugax hominum, Lyeiae qua scribis in antris Pegaseum vixisse equitem, licet avia multi Numine agente colant, ari velut ante Sophorum Pro studiis Musisque suis ut nunc quoque castis Qui Christum sumsere animis agitare frequentant, Non inopes animi seque de feritate legentes Desertis habitare locis, sed in ardua versi Sidera, spectantesque Deum, verique profunda Perspicere intenti, de vanis libera curis Otia amant, strepitusque sori, rerumque tumultus, Cunctaque divinis inimica negocia donis, Et christi imperiis, amore salutis, abhorrenti Speque fideque Deum sponsa mercede sequuntur,
Quam refere eertus non desperantibus auctor, Si modo non vincant vacuis praesentia rebus; Quaeque videt spernat, quae non videt ut mereatin, Secreta ignitus penetrans caelestia sensus. Namque caduca patent nostris, aeterna negantur
Visibus,, nunc spe sequimur quod mente vu
demus, Spernentes varias rerum spectacula formas,
Et male corporeos bona sollicitantia visus. Attamen haec sedisse illis sententia visa est, Tota quibus jam lux patuit, verique bonique, Venturi aeternum secti, iraesentis inane. At mihi non eadem cui gloria , cur eadem sit Fama ' Fides voti par est, sed amoena colenti,
382쪽
Nune etiania blanda posito loeupletis in acta Littoris, unde haec jam tam festinata locorum, Invidia est ' Utinam justus me carpere livor Incipiat, Christi sub nomine probra placebunt. Non patiturienerum mensΝumine firma pudorem, Et laus hie contemta redit mihi iudice christo. Ne me igitur, Venerande parens, his ut male versum Inerepites studiis, neque me vel conjuge carpas. Vel mentis vitio : non anxia Bellerophontis Mens est,nec Tanaquil mihi, sed Lucretia coniux.
Nec mihi nunc patrii est ut vic oblivio caeli, ii summum suspecto Patrem, quem qui colit
iue vere memor est coeli crede ergo, ater, nos Nec coeli immemores, nec vivere mentis egentes. Humanisque agitare locis studia ipsa piorum Testantur mores hominum: nec enim impia
Gens poterit novisse Deum snt multa locorum Multa hominum studiis inculta, expertia legum, Quae regio agresti ritu caret ' Aut quid honestis Improbitas aliena nocet Quid tu mihi vasto Vasconiae saltus, ninguida Pirenaei objicis hospitia, in primo quasi limine fixus Bispanae regionis asam, nec si locus usquam
383쪽
Rure vel urbe mihi, summum qua dives in orbem Usque patet mersos spectans Hispania Soles Sed fuerit fortuna, jugis habitasse latronum: Non lare barbarico rigui, mutatus in ipsos, Inter quos habui socia feritate colonos. Non recipit mens pura malum, neque levibus
Inspersae fibris maculae sic Vascone saltu Quisquis agit purus sceleris vitam inter iniquos, Nulla ab inhumano morum contagia ducit Hospite. Sed mihi cur si ab illo nomine crimen, Qui diversa colo, ut colui, loca juncta superbis Urbibus,3 laetis hominum celeberrima cultis Aera Vasconivis mihi vita fuisset in oris: Cur non more meo potius formata, ferinos pone et, in nostros migrans gens barbara, ritus Num quod in aversis habitacula ponis Hiberis Urbibus, laeserta tuo legis oppida versu, Montanamque mihi Calagurrim,in Bilbilim acutis peisdentem scopulis, collemque iacentis Ilerdae Exprobras, velut his habitem daria exsula urbis Extra hominum tecta atque vias an credisHiberae Has telluris opes, Hispani nescius orbis, Quo gravis ille poli sub pondere constitit Atlas, ultima nunc ejus mons portio metaque terrae Discludit bimarem celso qui vertice Calpen Bilbilis huic motum Calagurris ilerda notatur,
384쪽
Caesarea est Augusta cui, cui Barcino amoena, Et capite insigni despectans Tarraco pontum. Quid numerem egregias terris&moenibus urbes, Qua geminum felix Hispania tendit in aequor, QuaBetisoceanum,Tyrrhenumque ausemiberia, Lataque distantis pelagi divortia complet Orbe suo finem ponens in limite mundia An tibi, mi Domine illustris, si scribere sit mens, Qua regione habites, placeat reticere nitentem Burdigalam, licebs malis describere Boios 'cumque Marojalicis tua prodigis otia thermis, Inter umbrosos donas tibi vivere lucos, Laeta locis, mira colens habitacula tectis: Nigrantesne casasa texta mapalia culmo Dignaque pelli: tis habitas deserta Bigerris Quique superba tuae coptemnis moenia Romae Consul, arenosos num dedignare Vasatas Vel quia Pictonicis tibi fertile rus viret arvis, Rauranum Ausonias huc devexis e curules conquerar in trabeam veteri sordescere pannoqQuae tamen augusta Latiaria in urbe Quirini Caesareas inter parili titulo palmatas
Fulget in attrito longum venerabilis auro , Florentem retinens meriti vivacis honorem.
Aut cum Lucani retineris culmine fundi AEmula Romuleis habitans fastigia tectis, materiam praebente loco, qui proximassignat ., In Condatino diceris degere vico
385쪽
Multa iocis pateant liceat quoque ludere fictis. Sed lingua mulcente gravem interlidere dentem, Ludere blanditiis urentibus, ct male dulces
Fermentare iocos Satyrae mordacis aceto, Saepe poetarum, nunquam decet esse parentum. Namque fides pietasque petunt, ut quod mala
insinuat castis fama auribus, hoc bona voti Mens patris affigi fixumque haerescere cordi Non sinat, ut vulgus scaevo rumore malignum. Ante habitos mores, non semper flectere vitam crimen habet: namque est Dudi ben vertere. Cum me Immutatum audis, studium officiumque require. Si pravo rectum, si relligiosa profanis, Luxurie parcum, turpi mutatur honestum; Segnia, iners, obscurus ago miserere sodalis in mala perversi blandum licet ira parentem Excitet, ut lapsum rectis instauret amicum Moribus, ct monitu reparet meliora severo.
At si forte itidem, quod legi, & quo sequor,
audis, Corda pio vovisse Deo, venerabile christi imperium docili pro credulitate sequentem. Persuasumque Dei monitis, aeterna parari praemia mortali damnis praesentibus emta,Eoia rescissano sic displicuisse Parenti,
386쪽
Nantis ut errorem credat, se vivere christo, ut christus sanxit Iuvat hoc, nec poenitet huius Erroris. Stultus diversa sequentibus esse Nil moror, aeterno mea dum sententia Resi Sit sapiens Breve quidquid homo est, ut corporis aegri, Temporis occidui, sine Christo pulvisa umbra: Quod probat aut damnat,tanti est, quanti arbiter ipse. Ipso obit, atque illi suus est comitabilis error, Cumque suo moriens sententia judice transit. At nisi, dum praesens tempus datur, anxia nobis Cura sit ad Domini praeceptum vivere Christi, Sera eii exutis homini querimonia membris, Dum levia humana metuit convitia linguae, Non timuisse graves divini judicis iras: Quem patris aeterni solio dextraque sedentem Omnibus impositum Regem, labentibus annis
Venturum, ut cunctas aequato examine gentes
audicet, variis referat sua praemia gestis credo equidem, metuens studio properante laboro, Si qua datur, ne morte prius quam crimine solvar, Hujus in adventum trepidis mihi credula fibris Corda itremunt, gestitque anima, id iam cauta
387쪽
praemetuens e vineta aegris pro corpore curis, Ponderibusque gravis rerum , si forte recuso Increpitet tuba vasta polo, non possit in auras
Regis ad occursum levibus se tollere pennis, Inter honora volans Sanctorum millia coelo, Qui per inane leves neque mundi compede vinctos Ardua in astra pedes facili molimine tollent; Et teneris vecti per sidura nubibus ibunt, Caelestem ut medio venerentur in agmine Regem, claraque adorato conjungant agmina Christo. Hic metus est labor iste,dies ne me ultimus atris Sopitum tenebris sterili deprendat in actu . Tempora sub vacuis ducentem perdita curis, Nam quia asama Lentis si dum conniveo votis, Christus ab aetheria mihi proditus arce coruscet, Et subitis Domini coelo venientis aperto
Praestrictius radiis, obscura aristia noetis Subfugia illato confusus lumine quaeram Quod mihi ne pareret vel dissidentia veti,
et praesentis amor vitae, rerumque voluptas, curarumve labor, placuit praevertere casus Proposito, curas finire superstite vita; commissisque Deo ventura in saecula rebus, Exspectare trucem securo pectore mortem.
Si placet hoc, .gratare tui spe divite amici: si contra est, christo tantum me linque probio.
388쪽
Continuata meae durare silentia linguae, Te nunquam tacito memoras; placitamque latebris Desidiam exprobras, negleetaeque insuperaddiscrimen amicitiae; formidatamque ivgalem objicis, durum jacis in mea viscera versum.
Parce, precor, lacerare tuum, nec amara paternis
Admiscere velis, ceu melli absinthia, verbis. Cura mihi semper fuit, manet, ossiciis te Omnibus excolere, affectu observare fideli. Non unquam tenui saltem tua gratia naevo commaculata mihi est, ipso te laedere vultu, Semper Minoauta timui violare figura. Cumque tua accessi venerans, mea cautius ora composui. laeto formilvi lumine frontem; Ne qua vel a tacito contractam pectore nubem Duceret in sanctum suspicio falsa parentem. Hoc mea te domus exemplo coluitque colitque, Inque tuo tantus nobis consensus amore est, Quantus In Christo connexa mente colendo. ais tua, quaeso, tuis obduxit pectora livor 'Quorumore pias facilis tibi fama per aures irrupit, pepulitque animum, contraque vetustam Experta pietate fidem nova vulnera movit, Laederet ut natis placidum malesuada parentem
389쪽
sed mihi non fictae mens conscia simplieitatis, Nec patris inculti pietas rea, respuit omne Immeritum, Talis perstringi crimine non fert; Immunis vero, gravius violatus iniquo Vulnere, tam tenera offensae, quam libera culpae. Discussisse jugum quereris me quo tibi doctis Iunctus eram studiis. Hoc nec gestasse quidem me Assero: namque pares subeunt juga nemo valentes copulat infirmis neque sunt concordia frena, Si sit compulsis mensura iugalibus impar. Si vitulum tauro, vel equum committis onagro, Si confers fulicas cygnis Maedona parrae castaneis corylos; aequas viburna cupressis, rie compone tibi: vix Tullius inaro tecuit Sustineant aequale jugum si jungar amore, Hoc tantum tibi me jactare audebo jugilem; Quo modicum sociis magno contendit habenis Dulcis amicitia aeterno mihi foedere tecum, Et paribus semper redamandi legibus aequa. Hoc nostra cervice iugum non scaeva resolvit Fabula, non terris absentia longa diremit. Nec perimet, toto licet abstrahar orbe, vel aevo. Nunquam animo divisus agam prius ipsa recedet corpore vita meo, quam vester pectore vultus. Ego te per omne quod datum mortalibus Et destinatum seculum est,
390쪽
clavdente donec conlibebor corpore, Discernar orbe quolibet, Nec orbe longe, nec remotum lumine, Tenebo fibris insitum, Vid bo corde, mente complecta pia Ubique praesentem mihi. Et cum solutus corporali carcere, Terraque provolavero, Quo me locarit axe communi Pater, Illic quoque te animo geram. Neque finis idem, qui meo me corpore,
mens quippe, lapsis quae superstes artubus De stirpe durat coaliti, Sensus necesse est mulis affectus suos Teneat aeque ut vitam suam, Et ut mori, sic oblivisci non capit, Perenne vivaxis memori