장음표시 사용
161쪽
EPISTOLA TI. i53bitretur, verem haereticorum communionem obiiciat, hoc nostrum esse quispiam ostendat et tunc, vel persuadebimus, Vel se codemus. Ante judicium autem , nec aliud quicquam novi moliri tutum est, nedum rem tantam . et de rebus tantis. Nos quidem ista, et apud Deum, et apud homines conto stati sumus, et contestamur. Ac ne nunc quidem, credas mihi Velim , haec scripsissemus, nisi Ecclesiam lacerari atque discindi ideremus, tum per alias praestigia S, tum per praesens vanitatis concilium Diuod si quis nobis haec dic sentibus et contestantibus , aut propter quaedam commoda, aut propter humanum metram, aut propter absurda quasdam pusillanimitates, aut propter pastoris et gubernatoris inopiam, aut quia peregrinis et inusitatis rebus gaudet, atque ad res novas moliendas promptu et paratu est, nos quidem ut nullius pretii homines aspernatur, ad istos autem accurrit, ac pulchrum
Ecclesi e corpus dividit, is Ipse judicium portabit, quis- aquis tandem ueri atque apud Deum in judicii die causam dicet. Quod si prolixi libri , et nova Psalteria
Davidique contrarium sonum edentia 5 i , et carmin uni lepos, pro tertio quodam est ament habentur nos quoque psalmos condemus, et tilia conscribemus, a Versibus complectemur quandoquidem ipsi quoque Spiritu ui Dei nos habere Oxistimamus si tamen Spiritus gratia hoc
est, a non potius humana novatio. Haec te apud multitudinem attestari volimus , ut ne pondias habeam NM, tanquam hujusmodi maham dissimulantes , ac per Socordiam nostram committentes, Ut pravum dogma latius serpat, ac robur capiat.
162쪽
EPISTOLA CII . AD CLEDONIUM CONTRA APOLLINARIUM.
Mitti Cledonio Gregorius regulam si de canonemque
ad quem stravas hoereticorum doctrina exigerent Catholici : Mersutias e sophismata Pollinaristarum aperit et dissolυit. I. Quo Νixu multi, ad pietatem tuam adeuntes , certam de si de doctrinam quaerunt, ob idque a nobis brevem quamdam Sententi de OStrae regulam et canonem amico animo exegisti, idcirco pietati tuae scripsimus quod ante litteras quoque nostras comperium habebas , nimirum nos fidei Nicaenae , quae a sanctis Patribus , qui illic ad overtendam Arianam haeresim convenerunt, edita est, nec quicquam unquam praetulisse, Ite praeserre pos Se Verum ejus sidci, Dei munere , nos esse, ac fore cillud insuper explicantcs , quod ab illis minus plene de Spiritu sancto dictum est propterea quod haec quaesti nondum CXCitata et agitata suerat) nem po unam eamdemque Patris, et Filii, et Spiritus sancti divinitatem gnoscendam S Se, Deum quoquo videlicet Spiritum profitendo. os igitur qui ita sentiunt, ac docent , pro sociis habe, quemadmodum et ipsi habemus Deos autem, qui se Us sentiunt a VCPsare, atque a Deo et Ecclosia Catholica alienos existima. Quando oria istumidii , o do divina humanitatis assumptioneι si πcarnatione quaest ii quaedam movetur , OC
163쪽
quoque omnibus de nobis amrma, nos Dei Filium, qui ex Patre primunt, ac deinde ex sancta Maria Virgine genitus est, in unum ungere, nec duos filios nominare, sed unum et cum dem in inseparabili deitate et Onore adorare. Quod si quis vel nunc , vel in postorum, his minime assensus norit, ipso Deo in dio judicii rationem reddet. II. Ac nostra quidem adversus amentem eorum demente sententiam contentio et oppositio, ut brevi complectar, ita se habet soli onim sere , quod profitentur,
hoc etiam revora patiuntur, ob amentiam nimirum mentem circumcidentes. Ne autem nos hoc nomine accuSent,
quod Vitali viri nobis charissimi fidem bu , quam , ita
postulante beato Damas , Romoe piscopo, litteris On- signatam edidit prius quidem probaverimus , nun Vero repudiemus, de hac quoquo re pauca dissoremus. Stienim, cum pud fidos suos discipulos et arcu norum OnScios, quemadmodum Manichaei spud eos 55), quos Electos vocant, de divinitate disputant, lotum suum morbum detegentes, vix etiam carnem Salvatori tribuunt. Cum autem communibus de humanitatis assumptione sententiis quas Scriptura exhibet, convincuntur ac premuntur, pias quidem dictiones confitentur, verum circa Sen Sum et intelligentiam dolos nectunt, non quidem animae, ne Cr3tionis ac mentis expertem, nec imperfectum nominem consilentes alteriam animae, et rationis, ac linentis loco divinitatem inducentes, perinde atque ipsa sola Cum Carne temperata et copulata fuerit, at non etiam humanae OS-trae res et proprietates etiamsi illa ab omni peccat puritas humana conditione sublimior esset, ac vitiosa rutii nostrarum assectionem ex piutrix.
iis . Sic quippe illud quoque e Nos autem mentem a Christi habemus , prave ac perquam stolide interpre-
164쪽
tantur, nimirum per Christi mentem divinitatem significari
contendentes non autem hunc locum moro nostro expOnentes, nempe quod ii, qui mentem suam ad illius mentis, quam Salvator pro nobis assu in psit, imitationem purgarunt, atque ad eam , quantum fieri poteSt, compOSUeriant, mentem Christi habere dicuntur quemadmodum et illi carnem Christi habere dici possent, qui carnem domuorunt, atque hac ratione a Concorpore et comparticipes, Christi iacti sunt , et Sicut portavimus imaginem ter- η reni, ita, inquit, portabimus imaginem et coelestis . Eodem quoque modo ipsis perfectus homo, non qui omni
e parte res OStras, XCepto peccato, X pertus est, Sed
illud ex Deo et carne tempora mentum esse Statuitur. Hoc enim, aiunt, quid persectus P
cantes, ut idem sit, quod in homine, quem sibi ipsi astixit, extitit, juxta id quod ait Scriptura, Ipse enim sciebat,
a quid esset in homine' u verum idem esse dicentes et docentes, quod, cum hominibus consuetudinem habuitae erSatus est, atque ad haec verba confugientes . Post hocii in terra visus est, et cum hominibus con Versatus est . Quid autem diutius quispiam concertet Sane dum hominem atque internam imaginem submovent, id duntaxat nostri, quod deforis est, per novam hanc larvam, et Spectabilem speciem mundant, adeo secum ipsi pugnantes, ut nunc quidem propter Carnem caetera etiam Crasso ac carnali modo exponant, hinc enim illis secundus Judaismus manavit, et delira mille annorum in paradis Voliptas, illudque propemodum , nos eadem rurSus post eadem resumere: nunc autem Opinionem potius quam Veritatem
165쪽
carnis inducant, tanquam nihil humani passa fuerit, ne
earum quidem reriam, quae peccat Vacant atque ad
hujus imodi dogi natis confirmationem apostolic3m quamdam vocem adhibeant, nec apostolice intellectam, nec pronuntiatam, nimirum in Similitudinem hominum Salu Vatorem factum esse, et habitu inventum ut hominem cibquasi his verbis non humana forma significetur, sed fallax quaedam species et Opinio. V. Quoniam igitur ea Voces, si recte intelligantur, cum pietato conjunctae Sunt si perperam Xponantur,
impietate non carent, quid mirum, si Vitali quoquo verbanos quidem, ita suadente Voluntate, in pium sensum accepimus, alii autem ad Oriam, quae Scripta Sunt, mentem exasperantur et inflammantur PQuod etiam in causa fuisse reor, cur ipse quoque Dama SUS, Cum postea rectius edoctus suisset, simulque in pristinis eos expositionibus perstare audiisset, eos ab Ecclesiae coetu abdicarit, si deique libellum cum anathematismo deleverit Mum etiam quod fraudem eam , in quam per simplicitatem inciderat, permoleste
VI. Harum itaque rerum cum manifeste convicti sunt, non indignatione assiciantur, sed pudore suffundantur; non mendaciis nos incessant, sed animos deprimant, ac magnum illud et admirandum orthodoxiae elogium et praeconiti ui expedium vestibulis expungant, quo ingressuris statim cum
hujusmodi quaestione ac distinctione occurrunt, Adorandum videlicet esse, non ovainem Dei serum, sed Deum carniserum. Quo quid stultius singi possit, o gnopere licet hoc nomine glorientur novi illi veritatis praecones PQuamvis enim, ob inversionis celeritatem , sophisticam aliquam gratiam habeat, et velut in calculorum subductione, ludificationem quamdam, imperitorum animos oblec
166쪽
lantem nihil tamen aeque ridiculum , nihil aeque stultum et stolidum excogitari potest. Nam si quis immutato hoc
vocabulo, si Homo, at tu item hac VOce, si Caro, sin Deum
quorum scilicet alterum obis, alterum ipsis placot,)postea ximia ista et divinitus cognita inversione latur, quid conficietur nempe adorari debere, non Carnem dei sertim, sed Deum homini serum. O ingontem absurditatum absconditam post Christum sapientiam hodie nobis annuntiant : id quod sane lacrymis dignum est. Nam si triginta duntaxat abhinc annis fides initi uni sumpsit, Cum quadringenti jam sere anni fluxerint, a quo Christus manifestatus est, inane utique tanto tempore suit Evangelium, inanis etiam si des nostra , frustraque Martyres martyrio perfuncti sunt, frustra tales tantique Antis lites plebi praefuerunt, e PS Uumque, non utem fidei est gratia. VII. Jam vero quis non Orum eruditionem admiretur,
qui cum perspicue ea, quae Christi sunt, dividant, atque illa
Verba Genitus est, tentatus est, esuriit, Fit ivit, satigatus est, dormivit humanae parti attribuant quod autem ab Angelis glorificalia suo rit, et tentatorem vicerit, et populum in deserto aluerit , at illa ita alia erit et supra mare
ambularit, divinitati assignent itemque illiad 4 Lbi La-s Zarum posuis lis , an Osiro infirmitatis esse dicant; contra, quod, L 3Zare, veni Oras . clamaverit et quatriduanum moltu tam ad vit9m revo Curit, supra nos ponant aut Ne illa verba, Aragore assectus est, et cruci astixus, ac Pprilius
externi integumenti esse assii ment istaec autem , Considit, et resurreXit, atque asceiidit, interni hos aurici cum inquam, ad hunc modum res Christi dividant, nos tamen criminantur, tanquam duas naturas dissociatas aut inter Se pugnantes in Veliamus, atque eximiam et admirabilem unionem dividamus. Atqui par erat, ut vel, quod accusant,
167쪽
I PISTOLA III. 157n0u sacerent, vel quod faciunt, non accusarent; si modo sibi ipsis saltem constare proponerent, ac non et Sua, et quae adversariorum sunt, dicere Tale quiddam est stoliditas et secum ipsa, et clam veritate pugnata ut nec, cum sibi ipsis adversentur, aut intelligant, aut erubescant. VI. Quod si quis nos haec sponte ac libenter scribero vel docere arbitratur, non autem coacto S, atque unitatem et concordiam am0lientes , et non in eam omni studio in cumbentes, velim hoc sciat, Se male Xistimare, nec Cupiditatis nostrae scopum assequi, quibus pace nec Stquicquam, nec fuit unquam antiquius, quemadmodum res ipso fidem faciunt quamvis ea , quae si adversum nos saciunt et designant, concordiam prOPSUS XCludant.
Quem his Litteris Palladio commendat, jam antea commendaverat Gregorius, ut his verbis Stendit Supplicem tuum Euphemium rursus ossero tibi, atque iterum supplico. Unde colligas quosdam deperditas Gregorii Litteras,.quibus jan Et Phemium commendaberat. Palladius ero, cui commendatur Euphemius, ille ipso e3t, ut merito colligit Gothos redus eae hac e aliis ad ipsum Gregorii Distosis, qui sub Theodosio Magno Sacrarum largitionum rimo comes fuit et a Summam postea dignitatem evectuS. Anno 58 Scripta Midetur hinc Epistola. Si quis interrogaverit me quid eorum quae in Vita sunt, pulcherrimum sit, dicerem utique amicos esse. Ex his vero
olia ccxxviii. Anno 38 ineunte clipta.
168쪽
quinam potissimum honorandi sint bonos enuntiarem. Ex his porro quem primum nominas alium certe nullum, probe scio , virtuti tuae anteponerem. Atque haec scribo
non principatum colens , Sed qui nimiam moresque O-lam, quorum parvi quidem nos fortasse praecone sum US, Verum quod ex facultate sit non praetermittentes : ac non praecone tantum, sed et concertatores, Una cum precibuSpotestatem conserentes. Huc usque pistolam producere constitueram; quia Vero divinum numen non solum colimus, sed etiam ut beneficio nos assciat, poscimus admitte etiam ipso, non ut molestia a nobis ulla assiciaris non enim nostra tibi molestiae sunt hoc ex iis quae anteVerterunt conjicere halieor vertim ut per nos in mentem reducas. Supplicem tuum Euphemium rursus ossero tibi; atque iterum supplico, Ut non soliam benigne juvenem X-cipias, sed etiam ut condones tarditati. Quando quidem negotiis orborum praesectus, necessario occupatus suit circa ea quae tenuem domum ac familiam spectant: quin etiam Ulterius eum promovere Stude, cum honoris nostri causa , tum ad probitatis tuae famam. Nam cum multi sint, de quibus bene meritus es, ac bene mereris, hoc tibi promeritum nullo minus ad gloriae decus cedet, ut Coram
docui. Et nunc idem mihi a te adhiberi velim hic nimium propter orbitatem miserandus , tum propter more a
nobis dilectus est, ne dicam ob sanguinis propinquitatem.
169쪽
Olympius, ad item dato sunt lim Litteroe anno 582 secundin Caρρadocim , in qua itum est Ariari rum proofectus fuit ut abundo probant Epistolin Sequentes,
quas, cum initia illiu Pra fecturin spe tent, a casteris separatas, hoc anno collocamus. Reminem et oleγis
accusare Gregorius, Olympii opem implorat pro Philumena , quid, a3sa fuerit, e OS itura.
suetudine me accepisse scio : ac velim Deus procliis tibi bona sua rependat, atque inter caetera illud, ut principalus curriculum cum splendore atque gloria conscias. Quod autem nunc a te peto, est hujusmodi, ut daturus ipse potius Sim , quam accepturus, ni Si tamen hoc arrogantius a me dicatur Miseram Philumenam manu mea tibi ossero, ut ad justitiae tuae pedes sese provolvat, ac Vobis lacrymas eas sistat, quibus animum nostrum conficit. Atque eas quidem injurias, quas accepit, et a quibus ipS OX ponet. Neque enim mihi quemquam accusare lutum est. Ogianum duntaxat dicere necesse est, quod viduitas et orbitas, cum Omnium , qui quidem mente proe diti sint, opoatque auxili juvari debeant, tum eorum praesertim , quibus , et uxor, et liberi, in medio Unt, 3gna , inquam
haec commiserationis pignora. Quandoquidem hominibus jus dicimus, cum ipsi quoque homines simus Nobis au tem, quod per Epi Stolam haec a te petimus, velim ignoscas: siquidem ob adversam valetudinem proesi de tam dux tro