De lvna stellis lacteo orbe animarvm sedibvs ..

11쪽

Do Iuna animarum Ble.

Opinio est vetusta et apud multas gentesi late pervulgata animas eorum qui bene iusteque vixerint post mortem subvolare in lunae superficiem ibique beatas vivere in aeternum. Quae opinio quam non aliena fuerit et Graecis recte quidem iam a multis viris doctissimis a notatum esse haud ignoro, minime Veros Apud Indos of Κaushitaki-Upanishades et Sechri Upanishada

12쪽

quantum vide subtilius quaesitum vel continuo tractatum est eius opinionis quaenam sint apud Graecos origo a Vestigia, atque hoc quidem arbitror longe gravissimum esse. Itaque agedum detegamus primum de una animarum sede opinionis quaesit origo, dein autem eius vestigia persequamur continuo per

saecula.

Iam consideremus primum vulgi opiniones. orspicuum est vulgi de una animarum domicilio cogitationes artissime cohaerere cum aliis In minusve similibus superstitionibus quas omnino de una sibi effinxit vulgi vis imaginandi atque annexis ad lunarem superficiem fabulis tabellisque. Quaeramus igitur oportet quidnam vulgus de lunae natura sibi cogitaverit. Iam singularis ille lunae splendor nocte sideribus illustritam longe lateque collucens ac claritas pura et magica ut omnino cuiusque animum ita praecipue simplices Graecorum animoS natura ductos ad omnia quae sublimia et magnifica erant non modo admiratione laeta sed etiam metu quodam arcano imbuerunt. Inde nullum in veteribus carminibus lyricis reperias caesi sidus tantopere celebratum versibus praeclaris ac naturam re Vera

respirantibus sinceram quantopere lunam. i Ad eius superficiem annectuntur tabulae tabellaeque permultae. Quibus in enumerandis periractandisque id unum proposui ne quid aliud attingam nisi quod re vera e vulgi superstitione esse et quodam modo Cf. reller-Roberi r Myth. I p. 443 adnot. 5 et 6 Roscher

Selane p. 18 cap. 3. Facere non possum quin hic proferam nonnullos versus praeclarissimos, hymn. HOm. 32, 588.: στίλβει δε τ' αλάμιπετος αηρ χρυσεου ἀπο στεφάνου, ἀκτῖνες δ' ενδιάονται, ευτ' ἄν ἀπ' 's)κεανota λοεσσαμενη χρόα καλον,

ειματα εσσαμενη τηλαυγέα δῖα Σεληνη . . .

Sapphus divinae fragm. 3 BerghM: ἴ στερες μὲν ἀμφὶ κάλα σεχάνναν

Cf. et fragm. 7 Diehi Suppl. lyrici ), alii poetae lunam Vocaverunt εσπερας ὀφθαλμόν cf. ind. l. III 20, Aeschyl. ers. 428 ed. Wilam. recentiorum f. praeter Goethium praecipue ean an Samiliche rhees p. 32.

13쪽

redolere visum est antiquitatem Lunam videmus cogitatam esse tellurem miraculorum cuiusvis generis feracem. i Vulgi e superstitionibus originem ducit quod ythagoreorum nonnulli imprimis Ρhilolaus docuisse feruntur lunae superficiem efferre herbas maiores et puIohriores quam in terris, atque in Iuna quae generarentur animalia quindecuplo maiora esse iis quae terra aleret f. Aet.

Herodorus Heracleota. τας γαρ σεληνι ιδας φαῖρος

ωοτοκεῖν καὶ τους ἐκεῖ γεννω- μενους πεντεκαιδεκαπλα - οἱονας ἡ μω εὶ ναι ' Ηροδωρος δ Ηρακλεωτης στορεῖ Philolaus. τῶν Πυθαγορείω τινὲς μεν, ἄν ἐστι Φιλόλαος, γεωδη φαίνεσθαι τήν σελήνην δια ὁ περιοικεῖσθαι τῆν σελήνην καθαπερ τὴν παρ' ημιν γῆν ζένοις καὶ φυτοις μείζοσι

καὶ καλλέοσιμ εὶ ναι γαρ πεν - τεκαιδεκαπλασια τὰ ἐπ' αυ- τῆς ζωα si δυνάμιε μιηδὲν περιττωματικὲν ἀποκρένοντα, καὶ τὴν νικεραν τοσαυτην τε μηκει.

Aristophanes in latonis onvivio 190 narrat iuxta duos sexus virilem ac muliebrem olim exstitisse duplicem quandam speciem masouΙο- femininam hunc autem sexum tertium esse prognatum a Iuna: ην δὲ Ma avra τρι τα γένη καὶ τοι-τα, OT TO

' In Orphicorum carminibus enarratum erat in luna esse montes Oppida tecta f. roel in laton Tim. 32 B Γ154 A I p. 48 laesi τουτο κεν ουν καὶ ὁ θεολογος Orphic fragm. 81 Abed:

μιησατο τ' ἄλλην γαῖαν ἀπεψιτον, ην τε σελήνην ἀθάνατοι κλοῦζουσιν, ἐπιχθονιοι δέ τε μιήνην, ἡ πολΓ τρε εχει, πολλ' αστεα, πολλὰ κέλεθρα.

14쪽

σελήνη ἀμφοτερων μετεχει. In luna pariunt ova seminae s. Herodorum Heracleot. I. I. quocum cohaerere videtur opinio eluna deeidisse Helenae ovum f. Neoclem Croton. v. Athen. 57 F,

m I p. 35 fragm. 28, lutarch. quaest conviv. HI p. 637 B qui ad poetas revocat os natast. 1686, 40 1488, 10 Ηayer my-- md Ti-m p. 142 adnot. 203; reppe r. μιh. I p. 163 adnot. 7); atque adeo hominem quendam delapsum de luna Heraclides Ontiens videlicet in περὶ τῶν ἐν Ουρανω dialogo Dion Laert. V 87 ex veteribus labellis proseri f. Timaeum ap. Diog. Laert. VIII 2, FH I p. 218 fragm. 98 . Ossium De Heraclidis Pontici ita et sorores, diss phil. Rostoch. 1896

p. 61 fragm. 48 24λλ δεα παντος εστιν 'Maκλεέδης τοιουτος παραδορολόγος, καὶ κ τῆς σελήνης πεπτωκέναι ανθρωπον λέγων' Aristoteles cognita habuit quaedam animalia mira quae in lanae superficie alius a nostrae conditionis Vitam degunt de gen animal. III 11 p. 7614 16 Zello II 2 p. 55 adnot. 4). Unum ex his fuisse videtur 1eo Nemaeus quem iam Epimenides o una decidisse narravit p. Aelian de natura animal. XIII p. 296, 25 eroher, cf. Robertum apud O. fruDe Orph. Epim Pherecyd. theogon. quaest raritio Berol. 18880 L Cic. epist ad Quint. Datr. Ι 1, 2 7 ex Heraesidis ontici

περ των ε Ουρανε dialogo M. R. Hirae Dialo I p. 328 adnot. 1): aeri quidem si te ita viventem intuebuntur, ut quendam in amnalium memoria aut etiam de caelo divinum hominem esse in provines delapsum putent. Cohaeret hui opinioni aliqua ratione etiam fabula viri cuiusdam lunatio qualem excultam offendimus apud nonnullaa alias gentes es p. Germanos praec. . Grimm D. M. II p. 5974s.; E. L. Rochhol Naturmythen p. 2334s. 2444s. Schel Bergische Sagen

15쪽

Nemo est qui ex dictis neget lunam iam in vulgi opinione in numero relatam esse terrarum illarum miraculorum feracium quibus omnino redundant Graecorum tabulae. Tales autem fabulosae regiones uerent imprimis beatorem prata et Vix opus erit monere Hyperboreorum et Hesperidum horti. Quae cum ita sint vix quicquam obstat quin et lunam in vulgari opinione olim fuisse beatam tellurem ponamus in quam quibus immortalitas concessa sit deorum filii et dileet removeantur. δ)Iam quaestio vertit se ad philosophos, apud quos haec de luna animarum sede opinio videtur magis exculta et expolita esse. hilosophi enim Ionio qui vocantur unum esse dixerunt

principium, ex quo omnia constarent, Rod per naturam rerum penetraret et commearet. Inde etiam animam humanam quam pluris illi aestimaverunt ceteris rebus ex eadem materia qua caelum eiusque sidera posuerant esse compositam. Si Heraclitus ut exemplum afferam igneam esse siderum naturam affirmavit quam opinionem longe ante eum Vulgo sparsam esse constat sy CL lut de ac in ore lunae 2 p. 937 F, schol Apollon.

p. 188 adnot. 32, 14. ' Haec de lunae natura et animalibus fabulose enarrata a posterioribus magis magisque in immensum aucta sunt, ab Antonio die Diogene qui Diniam fecit incredibilia re vera narrantem de luna of Ant. Diog. p. Phot cod. ii p. 111 Α, rotici script Gr. p. bl et in univ. Rohdlum Gr. Roman p. 288 adnot. 2 quocirca nesanus vero satis habuit quod omnes illas narratiunculas mira sale sagittisque amari cuiusdam leporis obrueret atque irrideret Ver Narrat. I 17s. f. os

16쪽

Aet plac. II 13, I Diel Dox. p. 341, Vors N p. t Thales A 17M: Θαλῆς γεώδη μέν, εμπυρα δε τ αστρα, haletem etiam animam scintillam stellaris essentiae duxisse apud Macrobium legimus insomn. Scip. 14, 19 Diei Vors N p. 74 Heraclit. A I 5). Quibus

in sententiis iam proposita a fundamenta data erant opinionis qua demonstratur ascendere animas post discessum a corpore ad caelum sideraque sui similia. Inter sidera autem caelestia luna obtinet locum singularem, etenim primum quidem splendore eminet miro in innumerabili sidern multitudine, dein vero, quoniam terrae proxima sit, maxime est idonea quae aliqua ratione coniungatur cum anima humana Luna saeta est defunctoriam animarum sedes. Cuius opinionis pulchrae primi

testes sunt ii qui Pythagoreorum disciplinam professi sunt, LIamblich. it. yth. c. 18 p. 59 60 . Diel Fors N p. 358, 18 τι εστιν α μακαρων νῆσοι; ἡλιος καὶ σεληνη. Statim opus

quaeramus num vetustis ex te8timoniis evincere possimus amblichum haec recte dixisse. In quo velim memineri eorum quae Pythagorei de lunae natura docuerunt perlucidam esse os et piae I 25, 14 Dox. p. 357 aτοπτροειδες σωμa os Zolle L p. 425 adnot. 1, vocatamque e88 aetherem es: Macrob. Simplic in Aristot de Hoel initat. Tim 32 B. in somn. Scip. I 11,6 caelo 229 b, 1 Helberg

fiteri item vero confirmatur Bitschii sententia De Platonicorum quaestionibus suibusdam milianti diss. Berolin. 1911 4 6:0 Idem doeuerunt orphie ostroel in Ρlat Tim. 40 E E 292 B IIIp. 172 D.J, rocl. l. l. 40 B C s 283 B II p. 142 D.J Aet piae I 13, 15

DOX. p. 3433, Plutareh. de des oracul. 13 ωλυμπίαν γῆν). Orphyrius hanc pinionem revocat ad Aegyptios es Proel. l. l. 23 Ε AM Ip. 147 D.J ὁ δέ γε φιλοσοφος Πορφυριος ταυτα ἐξηγουμενος το μὲν

17쪽

Hodie scimus Macrobii et Favoni Euloqii in Ciceronis somnium Scisionis commentarios nihil fere continere nisi ea qεια Platonici ad Platonis Timaeum adnot er-O Et roeli et implieii inde fons fuit latonidi uiusdam ad latonis imaeum commentarius, fortasse ut opinor osidonii v. inst. p. 17). Sed redeat unde deflexit ratio. Scimus ythagoreos omnino aetherem

posuisse animum per rerum naturam intentum et commeantem,

ex eo et animos delibatos nos habere es Alex. olyhist. p. Diog. Laert. VIII 8 εἶμι δε την φυχὴν claro σπασμα αἰθερος, os Cic. Cato m. 21, 78; Zelle L p. 45048. ost mortem autem animae in aere dicuntur circumvolare f. Zelle l. l. p. 452. Aristoteles dixit ythagoreos duxisse animas solares pulvisculos ubique in aere volitantes de anim. Ad p. 404, 16, Dieis ors. p. 357, Zolle I. l. p. 450). Quo perveniunt animae cum Scendunt ad sui simile In Chalcidii ad latonis imaeum commentario qui nos revocat ad osidonii in Timaeum commentarium cs. B., 8Wilatshi es Chatridius ommentur u lato's

torum animas in luna versari tuentes inde res humanas p. 241Wrobet iuri Pythastora quidem, quod ita ut in te=Ya, Sic etiam in lunariolobo consistant homines et etiam in ceteris errantibus stellis, Moet se vero, quod in aliis libris idem adserit, alterna vice fungi munere animus, quibus remm GTenisum tutela mandatur, ita ut, quae iam iamque fungentur munere, primae erantur in terra, quae post has in lunari ylobo, ac deinceps in aliis stlobis consequenter. Iam inspiciamus singula. Defunctorum anima in terra circumvolitantes custodire res humana iam vetusta est opinio, quam apud Graecos primum

statuimus apud Hesiodum Dicit inim poeta in operibus it

σφαῖραν ταυτην γὰρ αἰθερίαν γῆν καλεισθαι παρ' Αἰγυπτiοις Lobook

Ayl. I p. 500. 0 f. etiam . inhe Liber Macrobius Commenta tu Ciceros Somnium Scipionis Ρhilologisehe Abhandiunge fit M. Heri 1888 p. 24 l). 'inae cum similibus Indorum opinionibus conspirant cf. alapatha-Brahmana 1 9. 3. 3.10, os Leop. de Schroede Pythagoras und die Inder Loipgi 188 p. 29 o. adnot. 3.

18쪽

Diebus v. 1224s aureae aetatis homines post mortem secundum Iovis consilium daemones factos in terra esse hominum custodes

ἐσθλοί, ἐπιχθονιοι, φυλακες θνητων ἀνθρώπων, οἴ ρα φυλάσσουσίν τε δέκα και σχέτλια εργα ερα εοσάμενοι πάντη φοιτωντες επ' ala . tempus igitur nil obstat ne iam docuerint simile aliquid Ρythagorei. Tria daemonum genera distinguit Chalcidius. rimi suntii qui postquam iam iamque functi sunt munere . . custode8suerunt rerum terrenarum, traducuntur in terras, alter ii qui post hos functi sunt munere, perveniunt in lunarem globum, tertii autem denique ii qui in alios globos dissipantur. adem genera et lato agnoscit. Cuius in Timaeo enim 41 D. Opilax rerum defunctorum animarum post varia migrationes alias dispergit in terram, alias in lunam, alia εἰς ' χχ ossa οργανα χρονου. Manifesta est locorum similitudo. Hodie satis constat Timaei dialogi mythos praecipue eos in quibus sermo est de mundo aedificando animaque creanda plus minusve Pythagoreorum astrologiae premere vestigia es. Joa. ab Arnim Plato

Ρythagoreorum gententia esse secutum elucet e comparatione dum

Chalcidio. In uno quidem inter se discrepant quod in imaeo opifex rerum animis lunares attribuit sedes, apud Chalcidium autem animae ipsae perveniunt in lunarem globum. At hoc nihil ad rem, id unum puto nos habere certum latonem quo8dam cognovisse Pythagoreos qui docuerint defunctorum animas ut daemones in luna versari. i Ad eundem finem perducimur alteram Ρythagoreorum de una sententiam nobis traditam iam

considerantes Ex s.-Ρhuola περὶ ψυχῆς libello leguntur:

0 filutarchum qui in Timarchi mytho Pythagoreorum vestigia

19쪽

δὲ μεταβάλλον ἀπο τὰς σεληνας Maorobius in somnium Scip. Ι11, 6. Et immutabilem quidem mundi partem a sphaera quae ἀπλανης dioitur, usque ad globi lunaris exordium, mutabilem ero a luna ad terra usque dixerunt se. t

tonici). ' μεχρι τῆς σῆς Zeller P p. 371 adnot. 3, p. 416 adnot. 3.0Ρaene ad verbum conspirantia vides cum f. - Ρhilolao

Macrobii verba inde necessario sequitur περὶ τυχῆ libelli

auctorem et acrobium x eodem sonte hausisse. Quoniam vero hodie haud ignoremus Bitsch. l. l. p. 6 Macrobii in somnium Scipionis commentarios nihil fere continere nisi ea quas in Ρlatonicorum fortasse Osidonii quorundam ad Timaeum commentariis legenda erant, etiam περὶ φυχῆς auctorem eiusdem

fontis memoriam repetivisse licet ponamus. At unde omnino commentariorum auctoribus manavit talis sapientia Cogites primum do Aristotele quem constat docuisse mundi universitatem divisam esse in duas partes, aetheriam . . aeternam quae ab inerrantium stellarum caelo deorsum pertineret usque ad lunae superficiem, terrenam . . caducam, quae inciperet a Iunari globo deorsum

os eteorolog. I p. 340, 88. 3424; et plac. II 4, 11 Dox. p. 332 Zelle II ' p. 434. Concedo quidem apn libri περὶ

φυχῆς auctorem Vocabula quidem sapere Aristotelem, μετά-

al. 8ed primum ex eo quod apud s. - Ρhilolaum sermo si de mundi anima quae circumfundat omnia τὰς τὰ λον περιεχουσας φυχὰς), dein e ratione qua mundi pars supra Iunam sita comparetur mutabili parti colligendum est nos hoo loco Vestigia Ρythagoreorum premere fasiler D p. 371 adnot. 3.Ρs.-Ρhilolai igitur statuimus sontem eundem ex quo acrobium hausisse Biischium l. I. p. 6 sequentes iam supra demonstrarimus, ΡΙatonio ouiusdam in latonis imaeum commentarium in quo undique pertractatae erant Pythagoreorum sententiae v. et instas CL Philol. v. Aet plao II Dieis Ox. p. 336, ora. Ι' p. 306 hilol. At ex Theophrasto .

20쪽

p. 17). Accedit quod similes de Iuna opiniones ante Aristotelem iam Empedocles ex Ionicorum philosophorum astroloeia protulit; doouit enim hic totam quidem regionem sub luna sitam plenam cuiusvis iniurias, loca autem supra Iunarem globum sit quoniam haec multo puriora essent illis, vacua esse iniuriis os ip

Pythagoreos igitur vidimus lunam ducere oonfinium rerum caelestium et terrenarum unde nova lux affuIget nostrae sententiae, qua demonstratur lunam esse animarum sedem. tenim si luna cogitata est confinium mundi caelestis et terreni, eadem tamquam caeli porta sui qua animae penetrant ad superiora. Ut in Pythagoreorum de luna sententiis perlustrandis ad finem perveniamus, satis puto comprobatum inter eos fuisse quire vera lunam habuerint animarum sedem vel certe eam posuerint esse ianuam qua intrent animae in caelum. Eosdem lunam ut Iambliehus tradit significasse beatorum insulam verisimillimum duco; nam opiniones beatorum insularum quales exculta vidimus apud Homurum d 5614s. et in Hesiodi carminibus Op. et D. 165ss.)iam tum late pervulgatae erant atque, id quod non multo minoris est momenti Onna ut cuiusvis culo etiam Pythagoreis visa est deserta insula in immenso caelesti oceano s. L. de Sohroedor risohe Religion I p. 670. Accuratiora de his Ρythagoreorum opinionibus infra ex lutarcho me per capturum. Priusquam autem hoc aggrediamur, opus pertractemus Ροsidonii de una animarum sententiam. osidonius enim qui in eo quod de animae origine docet multa a Platone dicta rettulit, haec fore docuit anima quia est principium movendis osteriorum etiam Dinias ap. Ant. Diog. Ρhol eod. 116 p. 111 a lunam vocavit καθαρωτάτην of Sohmi Attigismus III p. 132. ' s. Galen de lac Hippodr et Plat. IV p. 396α es. Zelle III 1 p. 599 adnot. 2 Bonhoesper i Ethi des Strihera pikte p. 168 aosaep. Fr. Cumοnt Astrolog and Religio amon the ree s and