장음표시 사용
21쪽
a causa, immortalis est neque orta est una cnm corpore sed prius quam sunt nata corporea viguit frachmehe Die Philosophie der mittierem Sio p. 249ss et Bari Stoa p. 93ss. Tum acoidit ut anima propter gravem aliquam culpam in hanc vitam terrestrem detrusa immigraret in corpus. Si vero anima permansit incorrupta suique similis, post discessum a corpore ub- volat ad regionem sub luna sitam ubi omnes animae daέμονες appellatae terrae exhalationibus sustentantur cf. Sext. mp. adv.
mathem. IX75 Ι p. 23 I uischm. εκσκηνοι γουν λέου ἐνιαι Hirxelius Untermohs en re Cicero philosπhischen Sohristen II p. 4 adnot. γενο-εναι τον πο σελήνην οἰκονοι τοπον,ενθaδε τε δια την εἰλικρινειαν του ερος πλειον προὐδια- μονην λαμβάνουσι χρόνον, τροφη τε χρωνται οἰκεια τῆ ἀποχῆς ἀναθυμιάσει ob καὶ τὰ λοιπὰ ἄστρα i os etiam Varronem . Augustin. de civ. dei VII 6 Antiquit ror diu libr. XVI p. 199 Agahd, ohmehel I. l. p. 125 hagm. 27 b inter lunae vero
stymm et nimborum ac entorum cacumin actria e8Se animaS,
sed eas animo, non oculis Oideri et vocari heroas et lares et stentos et Lucan. IXAE: Quodque patet terras inter ἰ-ueque meatu8, semidei manes habitant Vide quoque Servium ad Verg. Aen. V 735 seminitum theolossos circa lunarem circulum se Elysium ubi theologos iam recte interpretatus est Bitschius I. l. p. 68): Servius dicit secundum theologos doctrinam affert Osidonianam ct Norde Uem Aen. VI p. 23. Tertullian de anim. c. 54 f p. 387 Reifferscheid-WissoWa sublimantur animae sistente . . . Fud Stoico i. e. Pos donium sub linam Fragm. toto vet. I p. 224 d. Arnim.' Sextum Empiricum hoc loco mere referre osidoniana comprobavit . Corsse De Posidonio Rhodio M. . inereonis in libris Tuscia div et in somnio Seipionis auctore, im phil. Bonn. 1878 p. 45 M.' in Iamblich. p. Stob. eclog. I 49, 39 I p. 378 Wachsm.J τους δε περὶ σελήνην ἰ ἐν πιν π σεληνην se κατιεναι τας η uolo; Comm. Lucan. IX 9 p. 29 Us. J propter quod et hic patientis aetheria imi ferit, hoe est in hune aerem imum venire et corpus regerea deinde in suam sedem remeare, hoc est in solis ylabum ac lunae. Huc spectant Laetantii verba divin. institui. VII 20 I p. 649 BrandiJ Fragm. Stolo vet. II p. 224 Amisi anima quidem hominum permanere
22쪽
Ρostea autem anima ubi superavit lunarem reoonem ad sui simiIepenetrat ibique alitur iisdem rebus quibus astra sustentantur os Cio Tusc. I 19, 43 Corsse l. l. p. 45 8s. Gerhaeugger π μουναλ de Poseidonius, digs inaug. Heidesb. 19l2 p. 564s. i)mo diluoide expressam habemus ythagoreorum doetrinam de luna aeli ianua neque dubium esse potest quin osidonius eam hauserit e ythagoreis. Posidonii vero doctrinae quae longo latequo fluxit, vestigia reperimus praeeipue apud Iutarchum. Cuius mythum clarissimum qui est in extremo de saeie in orbe lunae dialogo c. 28 s. p. 9434s. liceat hic fusius pertractare:
c. 28: Terra praebet corpus, animam luna, sol mentem; prima mors disiungit mentem et animam a corpore, altera mentem ab anima. Quaeque Vero anima ubi exiit e corpore
vagatur fati lege aenea in locis iis quae interiacent terram et lunarem globum piae ibi certum degunt tempus in tenuissimo aere in pratis quae Ditis vocantur 3 donec lustratae sunt aeviis.
nec interventu mortis in nihilum resolvi sed eorum, qui iusti fuerunt, suras et impatibiles et beatas ad sedem coelestem, unde illis origo sit, remeare, vel in campos quosdam fortunatos rapi, in fruantur miris voluptatibus Campos fortunatos esse lunae superficiem recte statuit
Zone III D p. 202 adnot. 1. Et in dοotrinis quas sub nomine Hermae Trismegisti passim reperis sparsa similia habes f. Asclep. 66, 7 Vide J. Mon Die Lehren, Hermes rismeg. p. 310 Bettrage ur eschitate de nilosophie des Mittelalter XII 2 4 1914J. y Quaestio nascitur quo in opere Osidonius animae immortalitatem pertractaverit. Faoile ut intellegi posse hie cogitandum de eo opere, id quod iam Corsse l. l. p. 39 dixi in quo omnino de anima osidonius fusius locutus est, περὶ ροχῆς libellum dico culus mentionem facit Eustath in Iliad. M 386 p. 10, 30; προτρεπτικόνη mavolunt Gerhae se l. l. et Norde agnostos heos 913 p. 105. Eandem opinionem habes apud Indos of Κaushitaki-Upanishad PD 60mpanishad' des Veda d. P. De se 189 p. 24 f. adnot. ad Chandogya-Upanishad 3 p. 137 Deum. et dvardum Lehmann p.
23쪽
Dein eum veluti ab exsi1io redierunt in patriam gaudiorum ac voluptatum participes fiunt. Multas autem quae eam petunt Iuna
rursum detrudit, aliae cum amore exarserint rerum terrenarum
denuo deseruntur in profundum, aliae in unari circulo oorroboratae solidae fiunt a perlucidae aκτω τὴν φιν εοικυται γut sustentari possint terrae exhalationibus ευσθ' υπο τῆς τυχουσης ἀναθυμιάσεως τρεφεσθαι). c. 29 p. 943Ἐ4s. Ibi agnoscunt singularem Iunae naturam. Luna enim multo maior quam docent astro1ogi mixtura est
terrae umbram quam celerrime quia animae eam incolentes in tenebris non iam percipiunt caeli oncentum ουκέτι ra ἐρακουουσιν ν η σκια γενομεναι τῆς περὶ O ουρανον αρμο- νωo eae autem animae quae in his tenebris luant poenas, proterrentur acie lunae tristi. Quo Ioeo lutarehus captat occasionem explicandi quidnam re vera sit lunae laoles. ergit enim id quod nos significamus lunae faciem re vera sunt cavernae in eius superficie sitae. Quarum in maxima quae est Hecates iudicia fiunt de daemonibus i. e. animis unaribus per duas autem alias transmittuntur animae et in partes unares terrae obversas et in lunae regiones quae ad caelum spectant
et appellantur Elysius campus ονομάςεται δὲ τὰ μεν προς ουρανον τῆς σελήνης πλυσιον πεδέον, τὰ δ' ἐνταυθα Φερσεφόνης ἀντιχθονος).
regem reginamque factis): λειμῶνὰς μ' ἱεροους κατά τ' ἄλσεα Φερσεφονείας of roclum in lat remp. I p. 340 roli, fragm. 15 Abel: εν καλε λειμῶνι βαθ οὐροον ἀμφ' 'Aχεροντα. In Vergilii necyia quae Osidoniana repetit Norde Verg. m. VI p. 234s. aedes ubi animae reditum parant in lucem, appellatur aeris campi', lutarchus amat cap. 20 p. 766 B cognovit etiam Σεληνης καὶ Ἀφροδότης λειριωνας quod idem ad Orphicos nos revocat M. Roscher Selen p. 83 adnot. 326;ἡAnimarum prata reperis etiam apud Germanos L annhard Germ. then p. 444 8S.
24쪽
c. 30 p. 944 D s. Daemones autem non semper in lunari superficie versantur sed descendunt in terram ut praestent oraculis mysteriis adsint homines adiuvent. In quo si ver induI-gent cupiditatibus poena luunt ac rursus intrant in terrenncorpora nonnullae quia mens νους solem appetens ab animn seiungitur in terris vim perdunt. Anima autem in luna re Vera ειδαγλον appellatur atque aut tota a luna absumitur aut novam petit terrenam vitam. Do huius mythi fontibus hodie doctorum virorum sententiae sunt diversae. i Nosmet ut ad certum perveniamus exitum inspiciamus iam mythi singula. Statim liquet multa in mytho esse quae inter se discrepant. Nego autem recte iudicavisse R. Heingium X oorat p. 125 dicentem hae inter se discrepantia non ΡΙutarcho sed ei qui compilaverit eius libellum, esse asseribenda; immo vero Iutarchus ipse quoniam duobus ut infra fusius demonstrabitur usus sit fontibus, locutus est repugnantia. Iam consideremus singula. Ad ea quae iam Hoingius l. l. p. 125 contulit addam perpauca, c. 28 p. 43 D legis corroboratas in lunae superficie animas gaudio perfundi quia mens vicerit cupiditates,
Gr. ΙΙΙ 4 20 fragm. 3 Wilamowit Timotheos Perser p. 114 fragm. 2s); M. Serv. ad Aen. VI 640 campi Elysii aut apud inferos sunt, aut in insidis fortunatis, aut in lunari irculo, Serv. ad Aen. Ι 887 locutus autem est secundum eos, qui putant Elysium lunarem eas circulum; V. r. Cumon Die orientalischen μιψionen im omischen Heidentum 1910 p. 29 adnot. 65. λ Plutarchum e osidonio hausisse solo statuerunt C. Praechter Hierokles de Stoike p. 109, . Adle Quibus eae fontibus Plutarchus libellum de faeie in orbe lunae hauserit, dias phil. Vindobon. Vol. 1910 p. 84 as. Norde Vergil. Aen. VI p. 254. F. Cumoni a theolagiesolaire u saganisme Romai simoire prsiaenisis par divers avanis a Pacadsimi des inscription et belles-letues de institui de la France Tom. XII 2 1903 p. 464 adnot. 3 alii putant quasdam mythi partes originem ducere e Xenocrate os . Heinge Xenocrates . 138sS.;Ρohlen Vom Zome Gottes p. 13 adnot. Fors h gen gur Religionund Literatur de alte und neue Testament edd. Bousset et Gunkel XII 1909 , quod rursus in dubium Ooat, Oronau Poseidonios unddie judisoh- christitehe GenesisMeges p. 266 adnot. 1 qui ipse ponit Plutarchum osidonii doctrina iam commutatas recepime. Disjij so by IOO JIC
25쪽
cap. 29 p. 44 e in Hecates averna iudicia fiunt de daemonibus i. e. lunaribus animis. Quibus de causis hoc fiat uno verbo stringitur. Inserius quidem c. 30 p. 944 D narratur daemones cuiusvis generis cupiditatibus indulgere poenasque luere. At deho novo iudicio ni legendum est in cap. 28. Accedit quod
cap. 28 animae iam ad Anmmam penetraverunt immortalitatem, cap. 29 autem lunae animis conceditn ut lunae in superficis ad solem versa immortalitate demum fruantur. Quae si inter se repugnant ut ex uno fonte emana88 negem, complures potius statuamus sontes opus est. Non est dubium quin c. 28a osidoni de animarum post mortem statu docta mere sint repetita cap. 28 in extremo velim compare cum Sext. Emp. adu mathem. IX 75 I p. 23 Mutschm. v. supra p. 1l cap. 29 de steΙΙarum a praecipue lunae natura Sententiae breviter perstringuntur latonis et Xenocratis Heinge Xeno ut p. 180 fragm. 56 p. 124, 1384s.). Restat igitur ut quaeramus quo ex fonte lutarchus hauserit cap. 29 et 30. Iam variae figurae overba sapiunt Orphicorum et ythagoreorum sententias: μάτης μυχος cap. 29 p. 44 O memoriam renovat herecydis μυχῶν ap. orphyr de anu nymph. 30 et O. er De Orph Epim. Pherecyd. meost . quaest critio Berolin. 1888, Dieis ora H
p. 204 B I 6) ἀντέχνων cap. 29 p. 44 O originem ducit, ythagoreis of Aristotelem de caelo I p. 293 a18, 293 b 14 Disis Vors D p. 355 fragm. 36, Zelleri p. 414 quin etiam ythagorei Iunam ut Simplicius dicit ντίχθον feruntur appellavisses 8implio. in Aristot de caelo 229 ed. Heiber feomm in Aristot. r. vol. VH p. 5I2J): ἀντέχθον δὲ τὴν Οελήνην εκάλουν οἱ Πυθαγορειοι . . . Caeli autem concentum qualem excultum esse constata ythagoreis, breviter attingit lutarchus o. 29 p. 44 A: υκετι ra ερακουουσιν ἐν τῆ σκια So. σεληνης γενομεναι so. φυχαὶ, τῆς περι τον ουρανον ρμονίας dein legis c. 30 p. 944 D daemones i. e. lunare animas tueri homines quam doctrinam ut Pythagoreorum supra p. 8 eruimus cs Chalcid. p. 241 robet. Ρraeterea lutarchus c. 29 p. 44 O lunae partem ad terram Versam Φερσεφόνης esse ἀντίχθον significat. Quod spectat ad illam Hecates cum roserpina confusionem sane vetu8tamquam reperis iam in hymnis Homericis in Cereremo, ordon Verg. m. ni p. 23), v. Ennium e potius picharmum, quem
26쪽
constat professum ythagoreorum disciplinam, p. Varron de Iing. Lat. 68 Enn poes fragm. p. 222 fragm. V Ion , DieIa Vors N p. 128 Epich. fragm. 54 hinc Epichamrus Enni Prose sinam quoque so limam appellat quod solet esse m te ris es. Zelleres p. 497 adnot. 5 Roscher Selen p. 48.3 Ad Orphleos spectat id quod lutarehus de daemonibus i. e. de animis lanaribus dicit eas non semper versari in una sed descendere in terram ut adsint oraculis et mysteriis e 3 p. 944 D). Quae omnia abunde putem iam sufficere ut vineam Iutarohum inoap. 29 et 30 ythagoreorum atque Orphicorum rettulisse Oo-
trinas; sed ne tenuissimus quoque scrupulus haereat, addam alia. Animae lunares perveniunt per alteram avernam in unae regiones quae ad caelum spectant; eas regiones lutarchus
Ηλυσιον πεδέον appellat o 2 p. 944 Q. Ex supra dietis
p. 104. scimus iam Empedoclem iisdem regionibus asscripsisse singularem puritatem. Alio loco lutarchus eandem sententiam stringit os naest. Om. c. 76 Λι τέ a ἐν οἷς ποδήμασι σεληνέως οἱ διαφερειν δοκουντες ευγενεέα φορουοινοῦ --τερον υ Κάστωρ φησι fragm. 25 uelle in edit Herodot. Dind. aris 1877 συμβολον ἐστι τουτο τῆς λεγομένης οἰκησεως επὶ τῆς σεληνης καὶ τι μετα τὴν τελευτὴν υθις αἱ ψυχαὶ τὴν σελήνην πο ποδας δέουσιν Castor
Rhodius quem lutarchus hoc loco provocat, chronographu8, )Ρosidonii aequalis a sortasse amicus, disciplinam professus est Ρythagoreorum. Quorum doctrinis cum ad commentanda abusus sit Romanorum instituta et mores, etiam sententiam ab eo apud Ρlutarchum prolatam qua demonstratur animas in lunaribus regionibus ad caelum versis morari ythagoreis asscribere non dubito ergo etiam ea quae lutarchus de ac in orb. lunaee. 29 p. 944 O dixit originem duxerunt a ythagoreis. Ut clam AE complectamur quae Flutarchi cli detegendis sontibus invenimus, in universum dicere possumus ΡΙutarchum
27쪽
huio libent Ioco intexuisse quasdam Pythagoreomim Orphicorumque de animarum post mortem statu opiniones in uius auctoris libris ei oblatae sint tales unagines dein quaeramus cogites sorsitan de Castoris scriptis Rhodii. At hae nihil nnno sunt nisi nomina
ut eria enucleare non possimus. lutarchi sons erat osidonii in latonis imaeum commentarius. Quo in oeIeberrimo opere ad
Orphicorum Pythagoreorumque de luna animarum sede doctrinas Iegit suoque ingenio ex illis contexuit imaginem eam quam in extrem de faeie in orbe lunae libeHo videmus e totam Inde etiam aliquid lucis affulsit iis quae inter se diserepantia Ρlutarchi in mytho supra statuimus; etenim in eap. 28 meram osidonii ipsius doetrinam adumbravit, in eap. 29, 30 vero rettulit Ρlutarchus Orphicorum et Ρythagoreorum sententias in Ροsidonii ad Timaeum commentario itatas. Ex eodem osidonii commentari originem ducunt ea quae lutarchus similia explicat amat. o. 20 p. 766 B: ἀληθοος ερωτικὰς κε γενομενος καὶ τοῖς καλοῖς μιλήσας . . . πτ ραπαι καὶ καταγρIIaσται καὶ διατελε περὶ τοναυτου θεὰν να χορευων καὶ Ουμπεριπολῶν, χρι Ουπαλιν εἰς τους Σελήνης καὶ Αφροδίτης λειμῶνας ' ἐλθων
καὶ κατaωρθων τερας αρχηται τενεοεως. Ροsterioribus tomporibus II vetusta ythagoreorum de luna animarem sede sententia revixit apud eos qui disciplinam sunt prosessi eoplatonicorum. Iambliohum exhibe qui in primo de animarum descensu operis libro hae explicat Iambl. p. Laur Lyd. de mens. IV 149 p. 167, 244. WuenseM): τον ἡπερ
araρ' ' φησι καὶ τὰς ἐκκεκαθaρμενα εστάναι φυλάς, καὶ αυτον μεν εἶναι τον Πλουτωνα, Περσεφύνην δε τὴν σεληνην. Neque minus apud Neopythagoreos hae gententia reperitur
28쪽
δρομος. i Fuit Iuliani imperatoris opinio qui ante eum suissent Caesares divos saetos in regionibus sub una sitis convivia apparare Conv. 30 c. p. 395 Η.), atque unapii verba vit soph. p. 468 Boiss ): ο μεν ra περὶ σεληνην η χορεία sonant inferni Elysii gaudia quae mysteria et leusinia et Orphicorum sibi expinxerunt s. Wyttenbach ad unap. p. 117 Rohde Ps. II p. 131 adnot. 2. Christianis quoque temporibus anichaei praecipue similia
docuerunt post mortem animae primum a luna suscipiuntur quo fit quoniam eae sint perlucidae naturae, ut Iuna crescat a decrescat, dein inde soli traduntur cf. Epiphanium in haeres LXVI e. 22 I 1 p. 43 indor χοκει α δ τοιουτος τι, φησι,
adnot. 131, p. 34 adnot. 291 Dieterio Mithraslimmiel p. 209; eumoni a theologi solaire p. 465 adnot. 1.
Cf. Macrob. in somn. Scip. Ι 13, 6 ... ipsamque lunam vitaeras mortisque confinium.
29쪽
Simplex animus ubi totum se ponit in contemplanda pedispiciendaque nocturna aeli forma undique astris distinet et ornata, penitus coepit mirari siderum et motus semper constantes ratosqne, et innumerabilem multitudinem et claritatem uniuscuiusque puram. Qua ex admiratione exstiterunt primum nexus quidam inter sidera a vitam humanam, veluti astra serunt vim aliquam habere ad res vitae humanae diversas. 33 Quid mirum igitur quod iam in simplici animo nata est quaestio ad inte11egendum accommodata num haec caelestia astra ipsa defunctorum animae vel saltem earum sedes sint 2 Inde fit ut apud por- multas gentes omnium temporum pervulgatam Videamus opinionem qua demonstratur animas hominum post discessum a corpore
vel ipsas fieri stellas vel in ste1lis habitare. Etiam Graeei cognoverunt piniones non dissimiles. Quarum de origine apud eos nuperrime egit ruinas seislar Sludis sum antiken Ste Muben p. 113ss. Στοιχεω I 19 15) De stellis si ipsis
30쪽
animis defunctorum et animarum sedibus opiniones, primum quidem alienas Graecorum vulgi ingenio, ex oriente demum introductas
philosophorum doctrinis ac mysteriorum cultu Orphicis imprimis longe lateque fluxisse a seis ero positum est in 113). Cuius sententiae argumenta a seiffero allata gravissima breviter attingam. Ρseiffer enim haec sere explicat Agitur omnino de opinione qua demonstratur caelum quia eadem sit natura atque animae, 88e animae patriam unde ea exorta est, quo redibit post mortem p. 114s.). Itaque iam animae ascensus ad astum opinionis detegere oportet origines. Quae prosecto spectant ad orientem.
Deinde laitar armenidis eam δαέμων Diei Vors N p. 161 fragm. 12 ac Pythagoreorum 'Eστέαν a agna atre repetit
ouius cultum praecipue in Asia minore magnopere floruisse constat p. 124s.). 0 armenidis autem eam δαίμονα scimus Simplic phys. 39, 18, Dieis ora. I p. 162, arm B 13 emittere
animas e luce i. e. Sole in tenebras i. e. terra quae armenidis sententia ut aliae in extremum spectat ad Orphicos p. 1284.)qui eas ex oriente recepisse videntur. Inde et omnino ea quae de animarum ascensu in caelum Veteres philosophi theologique docuerunt et ea quae cum iis cohaerent de stellis animarum sedibus vel ipsis animis originem ducere ex oriente censet
Ρrimum quidem recte seiffer statuisse videtur animae ad sidera ascensus opinionem spectare ad orientem cuius rei, cum vero ilΙe plane omittat testimonia, ego exhibeam nonnulla M. Indos os alapatha -Brahmana 6 5. 4. 8 . . . Die mmmeri
λ Cf. Preller- Robertir Myth. I p. 638 Drexter ap. Rosoherum II 2 p. 284 ff. s. v. Meten vide nune etiam r. vester Μέγας θεος, diss phil. Hal. Ol. XXII 191 3 in cap. II. η Viqvamitra impetrat ut ricanhu suo corpore perveniat in ἡSvargamq; caput deorsum Versum in caelo elucet sicut stella os Ram. I 60, 31ss. p. 221 Sohleget L. Seherma Malevitalieno. Grectioiae de indischen Visio literatur 1892 p. 29.