Quaestiones de Homerico hymno in Cererem

11쪽

timeti laudes deorum solemnibus in contionibus celebrantes, nihil s0rtasse aliud coitabant nisi opica arte compositum hymnum, quoties ad concursu musicorum certaminum ύγωνων)descendebant minoribus autem hymnis auspicabantur recitationes deorum quasi auxilium implorantes, ut victis competito ribus praemia nanciscerentur H VI. 9 δῖς 'ἐν ἀγωνι νικηντωδε φερεσθαι). Eosque quod semper discendis recitandisque Homeri carminibus peram dederunt, usu diuturno aliquantum artis poeticae consecutos esse W0lsius arbitratur, nixusque lutarchi de mus. c. 4 et Sehol ad init. Nem II l rhapsod0s statuit p0eta hymnorum, quibus s0lemni recitationi Homeri- 0rum aliorumque carminum praeluderent; - cui sententiae per Se probabili duae favent clausulae h. XXXI, 8. XXXII, 18. - prooemii naturam longe abesse ab hymnorum, qui VO- cantur maiores, indole iam monuimus, neque veriSimile est rha p80dum quemquam epica arte loci cuiusdam propriam sabulam composuisse, etenim ubique heroum sata et sacta carmine persequi et recitare satis putavisset Cultus enim loco cuidam ressa miliare non omne Graeco aeque delectasse inde licet con licere, qu0d perraro scriptores hymno laudant. Neque quisquam Uno carmine potuit illam comprehendere, nisi qui diu illi moratus sabulas, regionem, cultum optime cognoverat quod admodum raro cadere videtur in hap80dos, qui pecuniae quaerendae cau8a totam per Graeciam migrabant, quod Sane, si una in urbe mansissent, hominum satietatem non diu effugi88ent. Itaque carmen rectius videtur adscribi et udit antiquiorum temporum homini, qualis fuit acerdos deae, quae hymno laudatur. Atticum vero esse hymni poetam, qui tam' quam in sinu gestabat Homeri carmina, quum e toti US Rr minis ratione fit verisimile tum e nonnulli sormis, quas V08sius collegit v. 19 χοισιν V. 240 λάθρα, V. 40 uti αις s βρο

tione usurpatum . Poetam Eleusinia loca, Rarium et Thria sium campum, quos laudibus effert, pSum VidiSSe eo consentaneum est, quod eius descriptio ad l0corum conditiones, quas docti viri his temp0ribus Leusinae agnoverunt, omnino undrnt. Atque etiam variae rati0ni formae Atticam originem declarare

12쪽

videntur, quam regionem plurimarum gentium commercio Samex omnibus paene linguae formi aliquid contraxisse quum Omnium conscientia, tum dissertatione c0nstat tersoni ad Moerid. p. 3l ab Hermanno in Opp. 0ll. T. L 132 laudata. - Iam toto carmine quod poeta dem0n8trare expetit, quom0d iactum Sit, ut clarissima Cereris aera instituta sint atque Eleusini potissimum dea faveat, sacerdotiim inde in hymno auet0ritatem ex alii quoque rebu perSpicuam, facile agnoScas. VerSUS enim quadrage8imu SeXtuS, ut Xemplo utar, inepte au8picia celebrat, nam Iovem noluisse Cererem de raptu certiorem sacere ex vi et manifestum est Meianira deinde reprehenditur impia, qu0d curiosa et deae dissidens Cererem impediat certae iam acroa Um traduntur regulae, neque ullus Cereris cultu nisi Atticus Eleusine actus praedicatur isque ab ipsa dea constitutu8 omittimus suspeetum . 49 l); tot thymno magis laudatur Cereri clementia ea, qua animoS, quam ea, qua corpora beneficiiSassicit. Leges frugesque iam h0minibus datas silentio tranS-mi8Sit poeta, Sacrorum potissimum rationem habet Solemnium, quae etiam p0Stea fuisse affirmat v. 205; neque Verba S0lemnite saei de summa dea, quam non is vel Ar ινητηρ Sed familiariter uritu appellat v. 47, 2 li 492, ut aeptu attici

oet. Ceterum a viro res Simpliciter narrante tum formulam V. 32 Z ς α φθιτα ειδέος, v. li 3l2, 36T 369, tum maxime uv. 476 - 482 alienos esse put0 his enim celebratur ortuna initiatorum, quorum gratia tartarus in duas partes divisus est, iisque beata et deorum simili post 0rtem vita promittitur. His sere causi de sacerdotum in condendo Rrmine auctoritate sententiam maxime sulciri et confirmar censui. Atque aliis quoque locis sacerdote advenas, qui sacrorum fabulas, cau838, primo auctores perquirerent, Simplici narratione docere consuevisse traditum est. Sacrorum Rutem erat celeberrimorum loci sabulas diu soluta oratione circumlata latius carmine propagari, quod, cum multi virtutibus conspicuum esset,

ipsi Homero tributum est. Numeri videtur adstrictum csse a viro priseae fidei dedito, ut non solum artis et religionis esset m0numentum sed etiam magis alliceret diutiusque teneret hominum anim08. dia c0n8tituta sabulas, d Sacerdotibus ser-

13쪽

Viva tantum Voce carmen pervulgatum tandem aliquando literis mandatum est, ut tum sorte pervulgatum nune habemus. Qua re acile fieri p0tuit, ut nonnulli locis versus insererentur Vel res, quarum mem0ria hymnum describentis animum subiit; itaque hymnus ex hominum re literi conscriptus aliter se habet a sabula integra certo consili a p0eta c0mp0Sita quae causa natas SSe duco di8crepantias, quas in hymno essen0 nego, multae enim pa8Sim oriri repugnantiae ortaeque tradip0tuerunt. Ei igitur, qui literi fabulam mandavit, diversas, ut ita dieam, Hermanni recensione VerSRtRS SSe puto, X Ui'bu uni, quam pro praecipua habebat, addidit, quae pr0pria erant reliquarum, id potissimum agenS, ut omnium SacrRrum consuetudinum in hymno daret exemplar et quasi expligationem. Praeterea recte orta88 monuit uehelerus novavisse plura

eum, Ni primu hymno collegisset. Tres autem quod scimus Eleusine claros suisse in Cererem hymnos' atque unum ex iis Lycomedibus dedicatum, iam pro certo habeo, Pamphi etiam et Homeri hymnum proprium fuisse carmen gentis, cuiuS Rrtes in sacris celebrandis praedicaverit Homeri igitur hymnum, qui Celeidarum potissimum pietatem et in deam benesistia enarrat, commovente Celei generis dignitate compositum traditumque, Pamphi autem carmen Eumolpi genti adseriptum esse mihi veri simile est, qu0 multa sunt exempla eadem in sabula ab alio poeta alii vir vel genti data esse prima partes atque facile sane potuerunt eiusmodi res c0mmutari in ficti0nibus, quae quanto erant recentiores tanto stellius rati0num immutationem et incrementa inculcata patiebantur. Una Eleusiniorum nobilis progenie quum haberet in Cererem hymnum proavi pietatem et deorum in urbem beneficia celebrantem, lacile potuit seri, ut gentes aeque nobilitate et fama florente aeque carmine celebrari vellent, ne alii genti cederent. Quocirca evenit, ut Pausaniae aetate hymni Eleusine traderentur minus ip8a fabula quam nominum et singularum rerum narratione diversi. Quibus celeberrima et antiquissima poetarum nomina praeScribere postea gentes certarunt Ut maior hymnis des' cf. p. 30

14쪽

rente invenire non potuerunt.

DE DICENDI GENERE. Hymni sermo est implex, dilucidus, orationis luminibus distinctus, plerumque Homeri SimillimuS, cuius ex carminibus

multae ormulae, quae Sunt qua Si fundamentum, Sumtae Sunt admixtae tamen sunt nonnullae atticae, qua Supra commem0'ravi, et neolicae quaedam formae' e. g. V. 260 11 ατα, V. 408παρ, . 64 σευ diu iam epica in arte usurpatae. Comparationes et imagines rarae quidem Sed pulchrae et aeque ac descriptiones ad naturae similitudinem compositae pauci modo verbis redduntur, velut V. 0 ωσι θ εαι, . 24 θεοῖσι δε ανια ε ώκει, v. 23 ηυιε δαλον v. 386 si Iαινύς es. X, 460), V. 66 κουρνην, γλυκερον θάλος V. 78 90κ uo ανγει ὁμοιαι Semel tantum Similitudo du0bus est versibus eXposita v. 74, Semel Rrum com

Narrationis, qua Ceres Celei filias allit, legationum ridis,

Rheae, Hecatae, Cereris apud Melaniram receptionis et facile agnoseimus Homeri exempla, Sed iam Ruhnkenius, qui primu8 carmen Xaminavit: Saepe ait quibus Homeri maXime prae stantia cernitur, plane desunt nervi, Spiritu S, Sangui8. Quam iacent, ut alia taceam, Iridis, Hecatae, Rheae legationes. Quae recte quamquam Vituperantur, plerumque tamen narratio bene composita et sine longis digressionibus progreditur. Accedit, quodp0eta non libere ingeni indulgere potuit, quoniam ei uno erant carmine enarrandae Singulae sabulae, quae in hymno excul Sus vel embolii Speciem prae se serunt velut raptu in Creta insula facto pro totius hymni ratione maior Versuum numerus conceditur. Omnino erant armini ratione saepe ad posterioris aetatis instituta expendenda; itaque novem dies Ceres terra pererrat, Sive quod totidem die Sacra celebrabantur, Sive quod per idem tempus sacris initiari cupientes ieiunium servabant. Neque non ad cultum pertinet, quod Hecate et Cere8, quamquam multa est Soli lux saces serunt

' Quas nuper hieleus Pr0legg. in hymn. IV. Η0mer in Venerem Halis 1872 p. 48 Giesei de dialect ae0lica librum secutus etiam in Veneris hymn inveniri stendit.

15쪽

lx cultu ostenta, atque quod . 74 q. cul SUS narrantur, OStea etiam in deae cultu usitati, siquidem tale quid licet concludere e nomine Καλλιθοη. φ)Ιp8umque Ianibes nomen ductum videtur ab Iambo in lusibus adhibito festis enim Cereris diebus licentia erat sacetiarum, quae GTχὶνια et γεφυρισs o Vocabantur, quarum V 202 Sq. 0et Voluit Stendere origines. Sunt etiam vocabula ex Sacri postea exculti tranStatu . . V. 273 ργω, quod Ver bum Metanira non potuit intelligere, quoniam re ipSa 0Vaerat et inaudita Saepe epicorum more p0et uberi0re dicendi genere USUS St, dum ea adiiceret, quibus aliquid sit, velut

locis agnoscas priscae artis dilucidam deScriptionem . . v. 7 sq. ubi regis filiae crinibus fluitantibus domum currunt, velis. 326, ubi de ἀμοιβηδις incedentes Cererem in Suum On- Sessum frustra revocant Attamen non pauci inveniuntur loci, quibus poeta ab Homeri simplicitate longe abest, cuiusmodi omitto v. 17 - 424, sodalium V. et v. 426 sq. 0rum enumerationem quasi catalogum. Taceo etiam de quatuor nuntiis, quorum duobus acile possumus carere, nihil saei Cereri nomen adornatum arborum magis quam deorum Ognomine V. 4. 23 γλαυ-ρπυς sed sunt nonnulla sustus dicta, quae vel poeticae artis Veritatem longe traiiciunt velut v. 13. 34 narcissi d0 coelum implet et terram et mare, V. 89 Ceres in vetulam ancillam mutata πλησεν ὁ λυρας σελαος εὐιo: Quae res Satis memorabiles saepius placent poetae. Aliis ut exemplis utar V 275 Sq. Se versibus magna Verborum copia tradit, quae pr0digia saeta sint, cum de abierit narrat etiam ubi Celeus in concione de o0ndendo Cereris templo Verba secerit, populum ad molem exstruendam aggreSSum 8Se, Deque priu ab per decessisse, quam aedes XStructae fuerint Versuum igitur 99 304 si sequimur narrationem, Statuamu nec-eSSe St, Cereri maximum templum intra unum vel paucos dies e8Se OnStructUm, quod hoc ordine res consequuntur: OStquam e0ncione nita leusini Cereris aedes aediscarunt, ex labore

' C. Inser gr. n. 434 traditur Eleusine etiam seminas fuisse Sacerd0tes.

16쪽

DE POETAE CONSILIO.

Quod consilium in carmine pangendo secutus sit Scriptor in aperto est: odere voluit fabulam quae erat de Cereris Eleu- Sine adVentu, Xponere quom0do factum sit, ut celeberrima Saera eaque leusine constituerentur; - quod idem docuerunt

iam roddeckius et Matthias ' Sed nihil est unde colligatur

quem ad sestum diem hymnus compositus Sit solemni eum non inserviisse deorum cultui sed fest0rum dierum fuisse tam quam Ornamenta atque additamenta plurimi putabant docti viri ei Odosse Militer liti graeo hist. p. 26, Schomanni Antiqq. graec. I p. 253, cuius Sententiae admodum probabilis testi monia habent h. VI, 9. XXXI, 8. XXXII, 8. Proxime igitur absunt a Vossit illa sententia, quam in adnotationum praes profert: ilii ZWeck 8 gugleieli die ili digsten de ali mahlieli Distande et sagen ud alii Zeichen, die Deven e heimnisge i gotiliche libertiesrun quiegla ubigen. Convenit sere elelieri coniectura, qui Cycl. p. I. p. 392 rhap80d0Sopinatus est Panathenaeorum festo die praeter Iliadem et Odys-Seam auguSta Cereris aera, quorum laudis plenae fuissent Athenae, simpliei narratione populo commendaSSe Sed miramur, qu0 nullo loe Athenarum celeberrima urbs laudibus effertur et hymni argumentum es. v. 265-267 a anathenaeis, quibus Attiearum civitatum aeternum foedus celebrabatur, prorSuSalienum St. - Minus etiam mihi probatur, quod dicit Mat thias in praef. edit. p. 5: Neque singuli tantum limni in singulo SRer canebantur, Sed Saepe plures et quidem trini dedantati videntur primu pompa Sacra ad templum procedente, alter inter ipsos ritus saeros, tertius post rem diVinam peractam sub Sacram coenam Quae astutius quam verius disputata, ex Opinione, non e argumenti prolata missa saeto ut nullis argumentis munitu. quidem censeo esse in hymno narrationem, quam noStrate dicunt culilegende , de qua OB OS

' Gr0ddechius, De hymn. Η0m reliquiis p. 45 sq. Matthias in praef.

hymn. edit. p. 5.

17쪽

sumus erit quidquam Statuere, qua in Occasione narrata sit.

ersten ausan ilirer entWicklim nacti poetiSeli ar, o Setglesie uel die poet antage vor alle ander in libung. Itaque neque concedimus hymnum in certamine a rhapsod esse editum, quod nulla suerunt leusine certamina nolita musica neque hymnum merum esse damus ingenii ludum, quo Cereris sabulam, ut aliam quamvis certis numpri adstrictam, poeta proponat specimen ingenii et artis obtinemus potius hoc carminis esse eonsilium, ut saeta enarrentur, quibus et de celeber rimis fueris antiquitus iam traditis et de deorum benevolentia et promissis advenae certiores sunt itaque hymnum recita tum SSe en8emu non in ipsa re aera sed in frequentia conVentuum, quos talibus declamationibus et delectari et edoceri viri, qui sacra administraverunt, aut facile passi sunt aut cura

verunt.

DE HYMNI AETATE

quaeStionem pertractantibus primum videndum est, ipsone X carmine inVeniamus ansas, quae ad aetatis rationes constituendas valeant Artem quidem metricam rem grRmmnti am, Ver' borum usum ad Homeri Xemphium proXime Reeedere Supra

diximus. Intercedunt sane singulae leves admodum disserentiae, quarunt nonnullas ostendenda esse putavi, ut liberum site ipsius poetae arte iudicium de hymni et Homeri carminum diversitate. - Versuum, qui dactylici vocantur Sunt 99), eadem e8 atque apud Homerum ratio, quintus quisque e meri dactyli compositus est spondiae autem sunt modo exaginta treS, OetaVu qui8que Versus Binis etiam vel trinis in versuum pedibus pondeos dactylis multo rarius inveniri ex ipsa Versus heroici natura Sequitur, e g. 890ndeorum trinis in pedibus in- Ventorum maXimus numere sane exiguus est in edd. . II,

IV. quatuordecim; quodque aliis trinis spondeis instruet Ver-

18쪽

spondei reperiuntur Saepi88ime in pede secundo 170), dactyli autem binis in pedibu rari88ime apparent in versuum incipientibus pedibus , II. 205) Ch0riambum vero, si exordium ducit, saepe equitur anapaeStuS, quod si fit, maximus versus est vim et clara quodamm0d magniscentia. - Versus legitimae quae intercidunt caesurae a norma Homeri non recedunt, Damidem fere numeru earum invenitur III I: 233 III, 2 243; tres modo carent tertii pedi caesura Versus 4., 109. 458., quia D0mina propria bStant neque saepius aut elisi in caesura v. 2073, aut 08 caeSuram voce encliticae inveniuntur

248, 486), qui Ver8u aliam qu0que caesuram praebent. Miffert paulo ab Homero interpunctio pedis V v. 27 v. 203 atque graves distinguendi n0tae e8 a versu 43b usque ad . 440 excipientes, quibu narrati qua Si discerpitur et facile oritur lacunarum suspicio. DiScrepat etiam ratio exituum ab Homero, qui ex dimidia sere parte vocabulis utitur trisyllabis es. Bekkeri dissertationem in relationibus menstr. Acad. Berol. 859), hymnus praebet modo l78 in integris versibus 479. Monosyllabi exitus plerumque viti dati nihil in hymno habent offensionis, qu0 paene omne. 20 in certi formulis reperiuntur. Maioris

iunctam longa V. 6. 25. 92, breVi inVenitur V. 18. 32. 102. Ρrodueta ut evadat syllaba sola sufficit arsis vis aut gemina tiones, quarum cauSa 0n Semper in aperto est, velut v. 28 πολυλλιστερ, V. 34 γαρρ00M), ut, quod Vocant ἐφελκυστικον vel ante consonum V. 3 ηρπαζεν δωκεν ε aut praepositionum mutatio j. Tl παι, v. 336 παραί. - Quod verbum vocali in stipiens vocem in Voealem desinentem excipit, saepissime nascitur hiatus, qui carmen audientibus omnino minus fuisse molestus videtur, quam Xcultae arti temporibu es. V. 12.,

76. 194. 24 l. 248 Post tertium pedem rarius occvrit quam in priore versu parte Oriri eum persaepe e liter de initio

19쪽

vocis sublata omnibus quiden notum est, sed non item de singulis vocibus e0nstat mihi, quum non de digammate nunc sit disserendum, libet tantum monere, digammati vim in hymn0 agnose non posse nisi in verbis iam apud Homerum eo instruetis, pleri mque in formuli8, qua vel Homerus, quod tum

iam ae0lica liter e0epit evanescere, X antiqui8Simis epistis carminibus, hymni vero poeta e Homero Videtur prompsi88e. Voce enim modo in digammate, modo e auctae in usum Veniunt, e g. Verbo ανύσσειν aliter V 26. 342. aliter v. 430 440

poeta utitur item vox Hέναι v. 32 aliter Se habet ac v. 195. 3l5 v. 275 καί vel in thesi ante εἶδος produeitur). - Praesertim negligitur digamma in carminis exitu vv. 430 438 440. 458 492), aliis etiam a reliqua carminis parte disserentiis insigni. Aetatis Homero recentioris, qua hymnum compoSitum 88 arbitramur, alia etiam Signa sunt ut exempli utar Voci νδωρ prior syllaba ab H0mero in ars tantum pr0ducta, hic in thesi quo que producitur . 382, quod epicorum e8t, qui p08terius fuerunt; deinde vox 'Hευοινίδαο v. 10 habet priorem correptum, quod nullo alio l0e invenimus nisi Soph. Antig. v. li 20 verbi denique αῖεν prima Syllaba, qua seXcepto loco D 388 Homerus brevi utitur, v 25 producta reperitur. At Dei καλ0ς α, 110 Homerus Semper producit, HeSiodii bis Attici Semper e0rripiunt, h0 in hymno, ut apud Homerum, Semper productum legimUS. Poetae inconstantia apparet quoque in Singuli Ormi8, quas

varium in minum constituit, e g. V. 408 Κρονίδα mutatur V 414 in Κρονιδεω, eum v. 316 Κρονίοννι legatur. - Genitivi H deel. u8u8, quod utraque terminati ου et ι tricies exies invenitur, recedit aliquantum ab Homer et Hesiodo, qui Saepius utuntur genitivo in m alia autem ratio est dat plur terminationum, οισι enim quadragies bis, ις Septie decies, σέ ιν Semel V. 19 invenitur. Tertiae autem declinationi dat plur promiscue in iisdem vocibus flectitur et in εσσι et in σι pote8 omnino

carent Substantivorum in η casus obliqui, modo servato dim0d reeis constituti; v. 139ἀνερος v. 150ανέρας Sed V L25ανδρες, V. 136 ανδραc Vocabulorum, quae anomala Vocantur, cernitur

20쪽

καρν ατι differt a V. 66 κάρνηπι VI, 7 κρατί), nomin autem plur. V. 2 πήρα alienus est ab Homero, qui utitur 1 0rmis καρηαTα et κρατα. - Αdiectiva etiam duplici nonnumquam utuntur forma V. 24 ἀγχὶρ 0ς , V 260 ἀγγηρα0ς V. 5 ποτνια V. 1l ποτνα, V. 346 κρατυς V. 430 κρατερος, cumulanturque adverbia idem signifieantia v. 398 πάλιν αυτις, v. 303 ἀπο

Formae quum qua8 liquidae appareant, non abSOnum St, quod praep08iti0ne crebro a verbis 2 sunt meses segregantur, ut iis magi adp08itae quam compositae e88 Videantur. Verborum 1 imae Saepe geminatione utuntur, velut v. 49 ἐχλαβεν, V. 64 αἰδεσσαι, aliae X8tant V. 6. T. 2ST. 365. 4 3. 414. 456. Neque oristi secundi reduplicatione instructi v. 79. 342.

enim iniit Aristarchus plusqpis tempus Verbi ιστη Homero sine augmento formatum Sse. - Sed minime ab Homeri usu abh0rrent picae artis dativi v. 20 φωνῆ ἰύχν σε, v. 57 δον

iungitur etiam dativus, qui ignificat animi motus, cum praepositionibus V. 246 δεῖσαι περ τινι, . 77 χνυs αι περι ινι

aecusativi V. 92 0σφισθεῖσα γορην insolitus est Su aeque ac praep0Siti0ni V. 4 περ, V. 80 dVerb. ως, quae pro tota enuntiatione usui pantur; neque ut apud veteres Scriptoresvv. 3l6 448 verborum iunctura . φατ' orationem rectam Sequitur. Quibus ex quamvis perpaueis formis iam intelligitur, aetate et l000, d carmen compositum sit, diversa forma auditas eSSe, Oetamque modo pica potuis8e, modo aetatis vel loci conSuetudine uti, neque eum admodum severas ibi statuisse inconnectendi Vocibus regulas, ut V. 349 μετὰ qεας referri pote8t modo ad Ι0Vem, cui voci supplendum est et alii dii Nonnumquam Oeta ad Vel Sum respiciens mi Sit 0cabulum, quo quidem ratio, Sed aegre tantum, carere potest e. g. deeSt V 447