Quaestiones de Homerico hymno in Cererem

21쪽

qui ubique id agit, ut)0meri ve8tigii insistat, sed longius distat ab eius aetate et ingenio, quam ut consilium, qu0 sibi

prop08uerat, Semper OBSequi Otuerit, quamobrem perSaepe non modo singilla Verborum iuncturas, Verum etiam tesa hemistichia

' his in numerati0nibus plerumque lethavit et indischii de H0meri

hymnis maioribus c0mmentatione SecutUS Um. ' uncis secludendos curavi loc0s quibuς primum vox aliqua alium apud script0rem invenitur. '' intra undos adti0tavi Homerica Voceta.

22쪽

λουτρον et Multa Sunt praeterea in hymno vocabula c0m-ΡOSita cum praep. et , quae apud H0merum vel simplicia vel cum aliis praep08itionibus coniuncta Xtant Longum est ea enumerare, Sed non inutile Videtur commemorare hymni vocabula, quae ip8a apud 0merum n0 leguntur, quamquam OceSeiusdem radici non desunt; cuiusmodi sunt v. 240 γονεῖς V. 427

quarum plure apud Pindarum 23 quam apud Hesi0dum 18)reperiuntur; neque compositionum ratio abhorret a Pindaro, qui . 268 0ci τιμάοχος priorem partem cum alii Vocabulis e0mponit O. 9, 24 τιμάορος, N. 9, 130 τιμαλφεω, qu0d non item invenitur apud Homerum. Duo autem Sunt genera Deum, quae non eaedem in celeberrimis carminibus leguntur aut Homero ignotae recentiorem aetatem redolent, aut ca8 eius carminibus non insertae quam proXime absunt ab uS Summi poetae, ut epic tamquam colore tinctae sint plurima utriusque generis vocabula iam apud antiquissimos scriptore in Sum Venerunt.

HYMNI AETAS EX REBUS IN EO COMMEMORATIS QUAERITUR. Haec VetuStatis, quam dicunt, robigo χν0υς ρχαιοπιννης ')cernitur etiam in hymni antiquitatibus, quae paene sunt aetatis' es Ruhnkenii praef. edit pag. VI.

23쪽

21 H0meri carminibus descriptae Ac primum quidem civita aeque c0n8tituta est, atque ut apud Stum a nonnulli regibus administrata contionibus modo ad edicta audienda convocatis nulla est verbis disceptandi potestas. Dii autem, quorum hic quoque Iris et Mercurius sunt nuntii humana adhuc forma induti cum hominibus vivunt, eorum necessitatibus Sicuti vel frequentibus balneis assueti v. 50. Multas res ex Odyssea translata e8Sesacile cognoscaS, . g. V. 27 Iupiter abest ab Olympo, ut laetetur Sacrificii8, quod idem narratur de Neptuno , 26. Ut Ulixes in colloquiis cum Minerva et Eumaeo), ita Ceres quoque in mendaciis Cretam sibi patriam esse simulat, quam in8ulam in Ody88ea Saepe miser0rum hominum patriam fingi uti constat neque abhorret ab Ulixis m0ribus, quod maximam deam, O Spiti exceptam, homines decipere videmus. Imprimis habet Nau8icaae fabula nonnulla, quae prope ad hymni narrationem accedunt regi filiabus, ut Nausicaae, extra urbem domeStica neg0tia curantibu8, oecurrit inops quidam homo, qui, cum auXili impetisset, benigne domo ac sedibus recipitur a regina, cuius maritus inter alios uv. 294. 296), qui eodem nomine rege8 appellantur, principatum tenet neque ProSerpina cum Sodalibus,

Nausicaae Xemplo, lusu non Xercent. Aliae tamen re paululum disserunt ab Odyssea raptos quidem etiamtunc homines et in ervitutem venditos audimus, neque tamen Ceres, Sicuti UliXe8 consuevit u8a, anxie quaerit, Sitne in terra hominum iniurias advenis infligentium nimirum leges scit constituta S, rege89wιστοπολους. Quod V. 03 praesens legitur tempus ιαιτετρο Iro εἰσὶ βασιλrim SuSpicari licet, iis, quibus carmen erat destinatum, non ignota fuisse regum nutrices, sed forta SSe non magi8 8 premenda comparatio quam . 23T ,σεὶ θ εου γε- ροωτα, Vel V. 24 θ εοισι ὁ αντα ἐωκει. Superstitionum vero V. 228 mi λυσιγὶ et ros αῖ0ν in8ciu fuit Homerus, qui Hecaten, quae primum apud HeSiodum commeratur, ignoraVit.

Ipsiusne sabulae num notitia fuerit Η0mero, non liquet, rari enim Summus poeta verba saeti de inferorum diis Significata quidem videtur Ι, 569, ubi simul hit et Proserpina precibus invocantur, alluduntque fortasse ad hymni fabulam loci E 654, 445 cet. Sed Plutonis c0gnomen κλυτο ν λ0c, quoniam HomeruS sine equorum iugi deos non fingit, non necessari ad raptum referri in aperto est Quod rar0Η0mer de agri deabus verba

24쪽

modo ε 325 0mmemorari, non mirum est. Numquam tamen Homerus, ut alii Scriptore persaepe Cererem et Proserpinam coniunctim praedicat vel appellat, εω διο ινυμοι Θεαι, sto

arcte cum ea ooniunctus primum invenitur apud Hesiodum Opp. 465 ευχεσθαι ὁ ΛΩ γονεω Ληιιλτερ γ' γ νῆ), Π pri mus quoque narrat Theog. 13. 4 Proserpinam, fratris oro

risque filiam, raptam esse a Plutone Quae sabula ortasse Homeri iam temporibus pervulgata fuit namque Hesi0dus et

singulas res Homeri aetate antiquiore Videtur Servasse, et multas re Sati antiqua S, Servato nomine, DoVi rationibu eXeoldi8Se Atque etiam hic hymnus nonnuli praebet, Hae cum OgnR-

torum popul0rum sabulis proxime absint, antiquissima putanda sint. Ut exemplo utar anni in tres parte divisi suu 399. 446 464 perantiqua est et eadem apud Indos et Graeeos λ lsi. Tacit Germ. c. 26. . Grimm GeSeh. d. t. praehe I, 2 74). Et quemadmodum octo per mense Proserpina in Olympo vivit, quatuor in artaro, ita Libero quatuor, Apollini et sacrimense Delphis attribuebantur. Antiquus quoque m0S Ultorum populorum est raptu uxoris . . Romanorum qui a bino8 rapuerunt), Lacedaem0niorum, aliorum nuptiae igitur deorum cum hominum moribus convenientes finguntur. Sed mirum est

quod Ceres V. 73 ambigua, qui sint liae raptores, putat 0rtalium etiam hominum aliquem vi invitam ducere potui88e quod certo non potuit narrari nisi in perantiquis sabulis, aut in narrationibus libere p0stea a p0etis setis. Qua e re et aliam ob

turam affirmat, sal8 tamen narrat hymni fabulam Xenophanis et Aeschyli et Pindari temp0ribus multo vetusti0rem SSe 0lligimus. Poetae enim deos mentientes et fallentes fingere ausi sunt, aut quod tali rei putabant nihil inesse nequitiae, cita fecit Homerus , aut quod antiquos deo ipsi contemnentes, nihil humani ab iis alienum esse voluerunt, qualem impi0rum

25쪽

'μον poetari in opinioneu suiSSe seimius Pietate vero maXima

insigni aetate S0lonis, Aeschyli, 0phoclis tale quid carmini

Cereris laudibus destinat inseri non potuit. Ac ne posteriore quidem aetate sacerdotes permi8i8Se verisimile est, ut impii viri, quae in hominibus vituperabantur, ea in maximam deam impune confingerent. - Vetu8tatis sabulae aliud duco specimen, quod Ceres n0n prius divinam vim et potestatem recipit, quam in deorum consessum et arcem suu 32 l. 332), regni quasi domi cilium, unde omnis deorum sit mundi pr0curatio, reVertitur. Ceterum de Cerere sabulae ad narrationes de Iside circumlatas prope accedunt, quae eadem docet agri cultu omneS Ille artes, fert lege8, mitigat mores, constituit res saeras. His de causis hymni sabulam perantiquam aliquanto post Η0merum, qualiS nunc legatur, constitutam Sse arbitror Quod non Sine eius auctoritate factum esse pro certo habeo; nam in antiquissimis Graecorum loci cuiusdam fabulis, quae quidem propriae fuerint, Olympi montis nulla fit mentio, immo in suae terrae montibus et lucibus 90etae deos colloeabant Cereri autem Eleusine litidem Sede parantur, Sed propriae et antiquae uni in monte Olymp0 mai0 igitur est in hymno Homeri quam loci auctoritas. Attamen neminem fugit Homeri fictiones iam esse quodammodo mutatas dii enim, cum apud eum acerbe quid patiantur, Iovis legibus minus obediunt aut manu inter Se con Serunt, alia Sunt elicissimae vitae humanae exempla, in hymno autem naturae quasi imagines et gravissimis doloribus assecti finguntur. Simplices ille s0rmavit deo neque diversis negotiis distractos posteri autem varia iis adscripserunt munera ut Proserpina apud Homerum atrox ἐπαινη eS inser0rum regina, quae eadem in hymno de fit frugum, amoenissima virgo, laetissimis cum sodalibus ludis se delectans Ipsa igitur sibi dissimilis describitur, nam neque Cereri Venustae filiae concinnum est nomen ἐπαινη Περσεφονεια, i. e. quae

morte Vel caede perdit, neque naturam Proserpinae, quae dua anni parte apud Superos in luce consedit χθμιος εα, intelligimus, nisi duas dea p08teris temporibus in unam consatas eSSe concedimu8. Eleusiniorum sacrorum 8 D0tae 88ent OrigineS, descriptionem haberemus temp0ris, ante quod hymni ne veterrima quidem forma confecta esse 90sset; sed mysteria temp0ribu8, qu0rum nullum e8t apud seriptores testimonium, et orta et exculta

26쪽

24 sunt. Elelisinii itidem acrorum institutionem reserebant ad veterrimum heroa Eumolpum, Neptuni filium, qui arborum et vitium culturae inventor Plin. VII. g 59 ip.), Eleusinia iam Erechthei temporibus condidisse traditur Marm. Par. νέ φνηνεν sinitiatorum ver agmen ducunt Hercules cuius gratia minora Eleusinia feruntur instituta esse), Iason, Iovis filii a Triptolemo in sacra admissi et recepti Apollod. I, 935 c. sch0l. Di0d. V I9. Orph. Argon. 465). At postea Orpheus ab Orphicorum familia quum omnium mySteriorum, tum leusiniorum auctor habebatur cf. 0beckii Aglaopham. g. 238 qq. Narrant etiam Orphici Celeum et Eumolpum aeque ac Dy8aulem et riptolemum Eleusinis primos fuisse incolas autochthonas), quorum unu8 Dy8aules vel rectius Disaules a Pindaro in fragg. nuper inventis, is Selineide . Philol. i. g. 429 traditur Cererem hospitio excepi88e Deae igitur cultus, iam boriginibus adscriptus, fortasse non mult0 minor erat aetate quam ipsum oppidum, quod a ripi0lemo Eleusinis silio conditum, priore vocabulo depulso nomen Videtur traxisse a Cereris adventu Eλευσίς). Sunt deae sacra Eleusinia iam constituta, antequam Attici in Ioniam demigraverunt; fuerunt enim nonnulla Asiae minori sacra ab leusiniis profecta . . phesi, qua in urbe Strabo XIV. g. 663 narrat Nelides vel Androclides Eleusinia βασιλm dignitatem et nomen

habentes, etiamtunc curavi8Se cis Boeckh. Ind. lecti Berol. aestu.

1830. tque iis temporibus, quibus Graeci cum Persis bellabant, tradit Herodotus IX, 97, 30 de dearum in promontorio Mycale

antiquissimo templ0, quod Codridum come quidam exstruXerat Cereri Eleusiniae aut II0τνιαις Se deabus sacrum. Sacra etiam in Cretam, in Siciliam, in multos alio loco mature propagata esse notum St. Soli Argivi maxime repugnabant Atheniensium opinioni de Cereris beneficiorum vetu8tate Paus V, 14, 2), adiuti fortasse fabula, quam Herod0tus tradidit Danai filias hesm0phorias, antiquissima Cereri Solemnia, in Argolide e0nstituisse. Orphici, ut rem probarent, fabulam consuerunt Trochilum, Argivorum hierophantem, venisse in Atticam, Eleusiniamque feminam ab eo uxorem ductam esse, quibu orti essent Eubuleus et riptolemus. Incolae etiam Phlyae, attici pagi gloriebantur, Sua magnae deae et Phlyae sacra κ0ρης τελετάς Eleusiniis esse antiquiores Pseudo Orig. π αιργσεων

27쪽

25 p. 44 d. Miller). - emp0ris igilia ratione incertae iacent, latentque sub sabulis. Sed utut re se habet, Eleusinia maxima semper gloria floruerunt ign0ta prae eorum fama cetera suerunt Cereri sacra, ut deae cultus Andaniae Messeniorum, qui omnium Secundum locum tenuit, atque quae aera gentilicia habebant Athenis ephyraeorum gens Herod. V 6 et Lyc imides, qui Phlyae Cererem mystici c0luerunt rationibus, deinde in leusiniis celebrandis saces gestarunt. Eleusinia vero diVina reS, ab omnibus Graecis plurimi saetas, Pausanias X, t ait tanta auctoritate ceteri sacri semper praestitisse, quanta heroibu8 dii antecesserint neque atrocius quidquam in deo pOSSe committi, quam Si quis mysteria violaverit Scriptore assii mant. t Homerus Eleusiniorum nullam notitiam habuisse videtur contendit quidem Od0sr. Mulierus sidi Dorier' pag. 258), celeberrimum poetam Eleusinia saera non ignorasse, abhorrUiSSe tamen eum ab inferis χθ0νιοις diis sed Homerus in tanto carminum circuitu, ubi tot de morte Orco et Verba fecit,n0nnumquam profecto, Si mysteria c0gnovisset, ad initiatorum fortunam allusisset. Quod vero pieharmus Eumaeum finxitp0rculum caedentem, ut leusiniis sacris initiaretur, ad confirmandum ulteri sententiam nihil valet. Primus certae aetatis scriptor mysteria laudibus effert Pindarus J. I, 7 quem equuntur Herod. II, 53. Eurpd. Here fur. 6l2); accedit Aeschylus, qui magno in periculo fuisse traditur ἐπὶ

εξειπών); diu igitur ante Aeschyli temp0ra Cereris aera fama inelal Herunt maXima, quae per longissimum tempori Spatium retenta, heodosio regnante demum videtur VanuisSe. Ommutata vero sunt iam ante Solonem, quod Orphicorum auctoritate ingravescente Liber Iακχος a Cerycum vel Eumolpidarum gente in mysteria inductus est dearum assessor πάρεδρ0 AriSid. pag. 30). Primas mox Liber egit mysteriorum partes; lato

' Ipsam qu0que deae stiam κόρην, ut 0nnulli 0luerunt, Eum0lpi et Orphei secreta doctrina Cereris sacris additam esse nuli m0d adduci

p0ssum ut credam.

28쪽

neque Orpheum eiu poetam, numquam enim laudat poetae celeberrimum postea nomen, beSt etiam vi et notio rerum, qua hute nomini subiectae sunt non ign0ro locum Z v. 32 sq.); ne lineamenta quidem earum apud poetam reperia S, nedum certam formam Hesiodi tantum eiusque aemulatorum temporibus Orphei sententiae et superstitione obviae Sunt, velut τελδε ὶ οργια

in Solonis legibus, μυσινρια de Eleusiniis dicta modo apud Herodo tum leguntur, 'Iακχος apud Sophoclem Antg. llis Herod. VIII, 5. Quae si recte disputata sunt, tymnus compoSitUS St, priusquam Orphici Baeelium admiscuerunt Eleusinii sacris. Nulla enim re fabula ad illorum Ire o, alludit, nisi quod r0Serpina rapta SSe perhibetur de canipo Nysae, in quo ille natu aut educatus est, os Cic. Flacc. 26 60, Ovidii Metam. 4, 3; de qua ipsa Nysa videtur H γνυσ0υ, L . Iovi de Nysa 0menaecepiSse. Itaque hymni poeta, qu0d non novit Di0ny8um, qui postea Cereris aut Proserpinae filiu vere St myttali ριος, propior abest ab Homero quam ab Hesi0do aut ab Orphicis habet Eleusiniorum doetrinam priScam, Simplicem, nondum Subtilius excultam Improbo enim Dossingeri ' sententiam hymni poetam,

nova mysteriorum incrementa reticentem, hoc ipso silentio ea reiicere voluiSSe neque estutus sum obeckium et uellerum, qui leusiniam doetrinam ortam esse persectam Volunt, contra cum elelier paulatim eam excultam esse crediderim.

Ad hymni temporis descriptionem etiam valere Videntur qui extant de bi lii Eliu 4, iri versus 26, 67 tempus enim utique significant, quo recens erat illius belli memoria,

quae 908tea paene evanuit vel ad abulam rediit Codex quidem Mose praebet lectionem , ἀλλ ὶλομνι, Sed corruptum eSSe locum, iam e cod. συναυ γησουσ' 0niici potest; praeterea bSonum est, quod Cere vaticinatur, pueri a dea summe dilecti temporibus semper ore bella civilia quibus prosedi non comparatur τιμ ὴ 'αφθιτος αἰέν. enitus autem VerSuum argumentum abest ab O. uelleri sententia praeclaratio loco inaugurari Eleusine certamina quae antiqui88ima quidem inter omnes ἀγωνας habita, praemium erat sacri campi

Rari hordeum claudantur modo a Pindaro Ol. IX, 99, XIII, 110. J. I, 5 c. sch0l et ab risid. I, g. 4l7, ceterum Π0 magna

29쪽

27 sam e celebritate fl0rentia. Belloriam ni item euii Athenien sibus saepius fit mentio, ut procul dubio recte se habeat lenis sima Matthiae mutatio Acti μαιοροι, quibuscum Eleusini de p-pidi eiusque saerorum libertate pugna committebant. Friseis temporibus hoc Eleusinium bellum gestum est sabulis et gloria insigne testes sunt lili d. II, 5 καί τινες α inousOὶσύν si ε

I aut . ad Euripit Phoen. 85q, usinthius, qui duas urbes, in Adhillis senti deseriptione pugnam con SerenteS, Athena eSSe et Eleusinem ad Iliad. XVIII, 509. g. i56 adnotat. Diuturnis dimicationibus, quarum memoria Servabatur festo die, qui αλ-λλ ιυς i. o. λιθοβολία vocabatur Diod V, 4), Eleusini sibi ola rissimum vindieaverunt cultum, atque impellentibus Sacerdotibus, qui φιλοπολει/0 appellabantur Porph. apud Proci ad Plat Tim. pg. l), ne a b olim Sibi eriperet caverunt. Ipse Eumolpus

eiusque duo silii his in ollis dicuntur intersecti esse Schol. ad Euripd Phoen. v. 854), sed alii alia tradunt; uripides, quidem, Ap0llod0rus, Hyginus vocant redhtheum Eum0lpi

victorem et intersectorem Pausanias autem narrat I, 38Treehtheum et umolpi filium cecidisse in pugna ), pacemque esse factnmen onditione, ut imperium esset penes Athenienses, umolpo autem et Celei filiabus Pρα ρρουσί ' dearum uera administranda et causae impietatis diiudieandae traderentur, os Dem in Androl. pg. 60l LyS in Andoc. g. 204. Sed quod numquam umolpidarum reSponSione commemorantur, Atheniensium populum ipsum diiudicasse causas verisimile est constat, magnis Eleusiniis perstetis, statim Athenis iudicium notum esse de criminibus inter estos dies admisSi S. Belli aetatis rationes iam perspicias abditas esse sabuliS. Atque saepius utrinque e88e dimicatum inde licet e0niicere, quod Sol0 Croeso interroganti reSpondet Tellum, selieissimum omnium virum, in pugna Contra Eleu8inio commissa m0rtem oecubuisse Herod. I, 30. leusis igitur non diu ante S0lonem in Atheniensium ditionem videtur recepta esse, quum istam laudem non de fabulis, sed de proximis inde annis sumta messe probabile sit tum demum fortasse, bello composito Athenienses parva Eleu8inia sibi con

30쪽

dideriunt. Eodem modo deae cultrim Videntur recepiSSe, quo Bacchi leutherensis statuam, leutheris devietis, in urbe re posuerunt, quoniam Graeci sacra urbium, qua bello ceperant, ut Romani adoptare Solebant. Sed quod nonnulli versus Xeiderunt, quibus dea Dem0phonti gloriam et honorem videtur promisisse, non certo dici pote8t, num poetae notus fuerit belli eventus sortasse usque ad eius aetatem pugnae illae repetitae sunt. X 0liS, quo nunc legimUS, Versibus censendum est carmen esse comp0Situm tem-p0ribus, quibus illi pugnare nondum desierant dea enim omnes die Semperque ore pugnas vaticinatur, quod non ita Venit. Praeterea Atheniensium civitatis nulla est in hymno auctorita 8, neque dediti Eleusinis oppidi vel in transitu commemoratur; neque Eumolpi genti datae sunt primae partes, qua et in cultu egit et in sabulis, praesertim belli Eleusinii. ymnus igitur, quod neque Bacchum celebrat, neque riptolemum, neque Eum0lpum, neque Athenas, compositus est nondum penitus devicta Eleusi niorum urbe, cuius deditio non ita multo ante Sol inem videtur

HYMNI AETAS E SCRIPTORUM TESTIMONIIS QUAERITUR. Primus testis collectionis cuiusdam sub Homeri nomine circumlatae est Thucydides III, 304: Ἀηλοῖ δ ι αλιστα ομνηρ0c

λ υνος Sequuntur v. 16, 7 hymni in Apollinem ' Alexandrisii autem, qu0s saepissime in Homero pertraetando hymnorum corpore SOS Sse credibile est, aut collectionem eorum ignorarunt, aut hymnos non pr Homericis agnoverunt ses Wolfi Protegg. 246 266). Etenim t0 in scholiis ad Iliadem et Odys-Seam numquam, ad alios scriptores his tantum l0cis ad hymn0s relegamur Schol ad rist0ph. Ave 578 657 6 δε ἐν Λεροις

testis adest Diodorus, qui tribus locis I, 5. III, 6b HV, 2)Scribit os γηρος vel o ποιητωὶς ἐν τοῖς μνοις. ausania denique hymno aperti commemorat verbi IX, 30, 6 δευτερεῖα φεροιντο