Quaestiones Vellejanae

51쪽

tenuam si tecum reputaveris, minus, opinor, tibi arridebunt. Conserri lubet MoeNichius Vellei. II, 28, 3 primus ille, et utinam ultimus, exemplum proscriplionis invenlt. At cum ibi verba et utinam ultimus aptissime addantur, quippe quibus et scite vituperetur Sulla et Velles enimus plane cernatur ingenuus, tum nostro loco exclamatio quam. Froeliitchlus statuendam esse censet aliquid angule habet Etenim si satum erat Romanis, ut Velleius II, 118 4 censet, cladem Varianam accipere, si lato cedere omnes homine coguntur, non

perspicitur, cur scriptor Verba utinam nobilis addiderit, quibus omissis nihil desiderabis. Ut vero sit usus Velirius hoc loco exclamatione, tamen cur Vocula mox verbis inserta sit non intelliges. Velleius enim ut erat homo Vere Romanus, ut Germani minus o. nobiles facti essent clade Romanorum, optare non poterat, sed ne omnino clades illa Variana accepta esset vehementissime cupere debebat. An exclamationem illam eondonabimus recent ob cladem Varianam

irae 3 Quod ne concedamus impedimur hac re, quod in hostibus Romani nominis virtutem tantum abest ut Velleius sileat ), ut ultro esserat. Nihil enim magni licentius est eloglomithridatis, Ont regis ). Neque de Marobodui regis Marcomannorum' aut Armini nostri' nomine illustri detrahit. Atque

ellam cum Romanis assentari videtur, Germanorum laudes dissimulare neque voluit neque potuit. Paulo magis a codicis Murb. lectione recedit Doederiinleoviectura, qui probante Haasto seribi Vult gentis ejus Arminius mox nostra clade nobilis L Iuliis verbis duo sunt quae displiceant, quorum alterum est, quod inepte commemoratur hoc loco Arminius, cujus ingenium, mores, condicio

1 cs. II, 8, 3r imbri et Teutoni transcendere Rhenum multis in nostris suisque eladibus nobiles.

52쪽

lusius ubertusque paulo instam 118 describantur, alterum

quod ex quo Vocabulum , ,edus sit ortum non apparet. Praeterea autem genitivi genti essus hoc modo quo mederlinita vult cum substantiu Arminius oriuncti aliquid duri habent, eerte Velleθη nusquam usus est ea dicendi brevitate quam a Iustino , saepenumero admissam videmus. s. VelLII, 118, 2 Arminius, Sigimer principis gentis nus itus est. Aliam igitur emendandi rationem ingrediamur necesse est. Ac mihi quidem Iocus restitui posse Videtur, si scribatur ,gentes ac lelm manes, o nostra clade nobiles M. Quae verba quam prope accedant ad codicis lectionem, coaeparatione instituta videre licet:

Denique ride sis II, 112, ubi etiam conlusum esse cum is a erem' conspicuum est.

II, 111, 4.

II, 1llo Amerb. quantis prudentia ducis opportunitatibus furentis eorum Viris univer sis evasimus partibus i quanto cum temperamento simul utilitatis res auctoritate imperatoris an vidimus Burer furenteis eorum tres; d. r. surentela in eum vireis. Tiberii prudentiam atque virtutem longa militiae et bellorum experientia ad persectionem perduetam laudari hoc loco apertum est. Sed neque evasimus, quod non sine ignominia dicitur, neque elusimus, quod Krlinius probavit, et rei quam dico signisscandae convenit: ale potius Verbum desideratur, quod annoniorum Vires stactas ac debiluatas esse signisscet. Itaque pro evasimus scripserim , everti-

1 Justinus lib. XX, 1, 4 diei omnes Graeci nominis pro eo quod loquendi consuetudo postulare videtur omnes qui erant Graeel nominis.

53쪽

aeus -- verbis quae sequuntur: quanto cum temperamento Vidimus duos genitivos requiri, eorumque alterum excidisse tam simul vox ostendit quam ipsum temperament vocabulum, quo Velirius usus est et ea quidem signisscatione, ut respondeat Germanorum vocabulo das rechte Naas sive das rictuge Maasshalten. Quare illa Verba vi scribenda esse putor quanto cum temperament simul dignitatis et utilitatis res auctoritate imperatoris an vidimus CL II, 127 2 interes, que reipublicae, quod usu necessarium, et dignitate mlnere uillitatemque auctoritate muniri.

II, 114 4 d. r. et Ameo. Bato emque tinnetem ex 'celsissimos duces, eaptum alterum a se deditum lusus voluminibus ordine narrabimus. Haec verba elici non dubito quin eorrupta et ad hunc modum e Cassio Dione emendanda sint Batonemque et Pinne-tem, excelsissimos duces, captum alterum, alterum ultro deditum etc. Cassius in lib. s. e. 16. sed Dind. haec narrat καὶ ὁ Βατων, κενει τον οἰ- προς ιβέριον πέμ-φας, παραδώσειν οἱ και αντον και τοῖς σμ αυτ πάντας-έσ- αν τῆς ἀλέας uni. και - τοντο πίστιν λαβὼν --ος ἐς το στρατοπεδον -- ἐσῆλθε. A se deditum,

quod 'rellius probavit, latine dici posse vix crediderim. II, 116 2.

II, 116, 2 ed. r. et Amen. Passienus et Cossus, viri quibus stam diversis virtutibus celebres. Hoc loco et aasius et Aritzlus in voce quibusdamo penderunt. ile vim eam vocem tanquam spuriam appositis parenthesis mi eliciendam esse iudicat, hi autem non du- 4

54쪽

bitat, qui Bothius hoc uno erte loco Vellei manum restituerit scribendo quamvis M vero mihi locus non mutatione, sed trajectione , Verborum egere videtur. Nam si pronomen quibusdam post vocem diversis posueris, Vulgata lectio larri poterit. Haec igitur erit sententia Passienum et Cossum virtutibus longe diversis fuisse celebres. De hoc peculiari pronominis quidam usu, qui Krtigium sunt, os fiochilet Eueliner adnot. ad Cic. Tusc. 2, 4, 11; ocelsum quendam, Seriperti comment in Cle de amic. p. 1M, 322, Megelsbachi praecepta latine scribendi, qui p. 226, 3 hos comparavit Iocos Cic. de oratore I, 20, 1 innumerabiles quosdam nominabat ad salae X, 12, 1 idque contigit meritorum tuorum in rem publicam eximia quadam magnitudine.

Cic. de amic. II, 6, Π, 25 IX, 2s, XIII, 45, XVI, 5s,

XX, 74, 75. Aeae. Η, . Denique alia causa levior illa uludem, cur Boihil emendationem probare nequeam, est haec, quod elicus particula quamvis quod solam nusquam usus est.

II, 118, 4. II, 118, 4 d. r. et Amere. post ubabat etiam lata

Multa tentaverunt vir docti, ut dissicultatem, quae inest

in voce aperte eorrupi postulabat, tollerent quo 1 conlecturas cum longum sit enumerare omnes, lectores relegamus

ad ea, quae a findilo p. 499. Ilata sunt mihi re etiam atque euam considerata Velleius scripsisse videtur a plus polle-hant dam sata consillis. Particulam at, quae hoc loco deesse nequit, quicquid rittius contra dicit, cum arato

inserendam esse censeo. 1 cs ea quas Eritrius in mea eristis Vellei depravation a de tra-

jeetione verborum Proteget. p. XIV. t aasius yraa. p. IV. disputaverim Baasius prael. p. IV. V. 14, quod ejus pace dixerim, vocabulo transpositionis usus est, quod apud latinos eri seriptores non invenitur.

55쪽

51 II, 126 1

II, 126 1 d. r. habet horum sedecim annorum opera quis eum inserta sint oculis avitasque omnium, in partibus eloquptur Burer et Amere eum in sera oculis. Haec verba haud scio an sint sic legenda horum sedecim annorum opera quis cuncta inserta oculis animisque omnium

partibus eloquatur CL lv. Η, 34 inde admiratione pa-venubus cunctis quum omnium in se vertisset 'culos, et spatium consuli dedit ad subducendum agmen in aequiorem locum et ipse in summo constuli vertice. In quod ex praecedenudi, tera m natum videtur, Haastus in ellione appositis parenthesis signis aritelendum esse recte indicavit, quoniam . cuncta Opponitur partibus u