장음표시 사용
21쪽
gratam seVeritatem en'orum etc. Quoniam enim X Verbis quae sequuntur: at nunc si quis tanti habitet, vix ut senator agnoscitur: de mature a rectis in prava, a pravis in praecipitia pervenitur satis elueet Velirium severitatemmam notae censoriae probare integritatemque morum priscam suae ipsius aetatis luxuriae scite opponere, qui assiectivum a seriptore additum sit ad illam severitatem vel probandam vel laude efferendam, nihil dubito.
II, 14, 3 Bur et Amerb. cum aediflcaret domum in Palatiora eo loco, ubi ess, quae quondam Ciceronis, mox Censorini fuit, nunc Statili Sisennae est, promitteretque et architectus ita se eam aedisscaturum, ut libera a eonspectu immunisque ab omnibus arbitris esset, neque quisquam in eam desseere posset tu vero, inquit, ita compone domum meam, ut quicquid agam ab omnibus perspici possit. Primum hoc loco in ed. r. manifesto Rhenani errore pro domum lentur templum, deinde hominibus pro arbitris, tum pro praesenti possit, quod Rhen et Amere in apodos scribunt, sam a milem imperfectum posset recte repositum est. Denique verba, neque quisquam ii eam des -- cope posset-- tamquam e glossemate orta Rubnventus, rati, sius, ludius, reyssimus Mecerunt. d. r. et meph. exhibent haec verba. Hoc non puto viros illos doctos ignorasse, sed alia causa fuit, cur in his verbis haererent. Illa enim verba esse supervacanea adsillamenta, quippe quibus eadem res atque Verbis praecedentibus contineretur. Sed tamen vulgata lectio a Baasio dam probata recte habere mihi videtur. Namque Vellessus haec adlicit, ut nullo despiciendi ad bre viesseratur, neque repetit eam notionem quae in psis verbis ,libera a conspectu-- inest, sed sus loco aliam et graviorem quidem ponit.
22쪽
II, 16, 3 d. r. babet cujus ille letat plenam populus romanus gratiam retulit ipsum viritim civitate donando. Hic primum pro ille legendum esse illi codice me bachlano docemur. Deinde quaeritur quid sit illud viritim, de quo V. Momms laseripi lati p. 88 sqq. Cato apud Fest 378 viritim, inquit, dari lcitor, quod datur per singulos viros praeda viritim divisa. Apud Cic. Brut 14 57 legitur de agro viritim dividendo. Atque haec est primariarius vocis signisscatio, quae apud optimos scriptores est usitatissima. Sed Seneca et Tacitus vocem viritim haud raro ita adhibent, ut sit idem quod singulatim sive peculiariter. Velut Senec. benes. 7, 7 scribit ex his quae virium ei serviunt cs. Sen. quaest. nat. 5 7 Tac ann. 3, 43 ) 11, 24, 2. quam eandem vim nostro bco in voce viritim inesse Erltglus existimat. Quod mihi quidem non verisimile videtur. Velinus enim is utitur verbis quae Augusti tempora sane redoleant. Atqui vox Viritim ea quam supra explicavimus signi- fleatione a scriptoribus posterioris tantum temporis usurpatur. Huc accedit quod hoc uno loco Velles avi mr viritim reperitur, cum Seneca, linius Tacitus, alli ac Voce saepe utantur. Quibus de causis legendum conficimus: cuius illi pletati plenam populus romanus gratiam retulit ipsum merita civitate donando. Et vix est quod dicam MERITA facillime depravari potuisse in VIRITIM. Sin offendas in participio merita, conseras velim talla quale illud est Veli. 2, 11, 2 et meritum et virtute utique cognomen Numidici inditum, et 2, 15, 3: qui meritum cognomen Pii conseeutus erat; 2, 23, 2 2, 54, 1.
1 Tae ann. 3, 43 Nippetarius D. explieat viritim voea privaιim quae explicatio in Vellei loeum non adit.
23쪽
II, 20, 5 ed. pr. Opus erat partibus auctoritate gratia cus usaugendae C. Marium cum stilo de erili revocarit Amere. qui nullam habet interpunctionem salso scripsit augenda. Falsam d. r. interpunctionem Rubnventus primus ita correxit, ut partibus tertio casu sit intelligendum. Pro genitivis Mensus augendae M non dubito quin ocul augendae -- impugnante Erligio scribendum sit, quod nunc etiam Haasio probatur. Et recte quidem. Nam Gempla quae Erlinius ad vulgatam lectionem defendendam attulit, nihil probant, quia in iis gerundiu genitivus aut ex substantivo'aliquo aut ex verbo esse pendet. s. Sall. orat Phil. 2 exercitum opprimundae libertatis habet 6 cum privata arma opprimundae libertatis cepisset, ubi genitivi ex substantivi pendentes vere pro g nluvis qualitatis habendi sunt. Verbum esse-- cum gerundivigenitivo iunctum non modo apud Sallustium, sed etiam apud Ciceronem hisce reperitur locis Sali Cat. 6 renum imperium initio conservandae libertatis atque augendae reipublicae suerat. 46, 3. Llv. 5, 3 Cic. in Verr. II, 53, 132. CL Zumpi. gramm. g. 662. Welssenb. g. 327 A. . advig. gr. 3. 417 adn. 4 5. Neque vero crediblIe est Velitium, cujus in seriptis non alla elus et Vestina reperiuntur, posuisse genitivum
Graecorum more, quem Tacitum secutum esse manifesto apparet Ann. II, 59 Germanicus in Aegyptum proholscitur
Veliri II, 23, 6 ed. r. et Amerb. transgressus deinde in Asiam Sulla parentem ante omnia supplicemque l-thridatem invenit. In Verbis , parentem ante omnia -- quin mendum
lateat minime mihi videtur dubitari posse. Quod Ruhvicenius
24쪽
correXlt pro ante, quod ed. r. et Amerb. XUbent, scribens id, id et durum est neque ad consuetudinem loquendi accommodatusti quis erit dicae ,, parere ad omnia ' ut id sit ,parere respectu ninium rerum M ut Rrllgius interpretatur Debebat salum let , in omnibus quod incommodum ne Acidali quidem conjectura tollitur, qui conlecit, ,, parentem in omnia M. Mihi facillima mutatione scribendum videtur aratum ad omnia: Totius autem nunclausententia ἐκ haec: ulla Mithridatem supplicem paratumque ad omnia quae imperarentur facienda invenit, quod idem sere est atque Mithridatem sese dedidisse Sullae.
Η, 26, 3 Ameri, habet non perdat nobilissimi facti gloriam Calpurnia, Bestiae lia, uxor Antisti, quae Jugulato, ut
praediximus viro, gladio se ipsa transfixit. Quantum livius gloriae famaeque accessit Nunc virtute eminet, patria latet. In ed. r. est se ipsam, . Haec verba alii aliter emendare conati sunt neque desuerumqui de hoc loco restituendo plane desperarent. In quo numero habendus est nuhnkenius, vir ille mentis sagacitate insignis, qui de his Vulgatae verbis facillus est, inquit, allorum de hoc loco conlecturas convellere quam quid Vellelus scripserit reperire. Quare cum valde Verendum sit, ne modicae et Xiguae vires meae huic loco sive emendando sive interpretando pares non videantur, tamen id quod ipse inveni proserre non dimito. Mihi uim omnia sana videntur, modqrecte explicentur, nec quidquam aliud aciendum est, nisi ut paterna pro patria et pro latet , scri datur latent. Quae emendatio videratur lanissima, si consideraveris et litteram alibris manuscriptis lineola supra scripta indicar solere ideoque
25쪽
interituram, sed etiam id effecisse, ut virtute liae patris Ignominia obliteraretur. Quae ignominia qualis merit, ex Sallust. b. Jug. 1, 27 sqq. satis intelligitur. Namque L. Lalpurnius Bestia ad bellum contra Iugurtham missus, MOX yecunia corruptus regi pacem agitiosam iniussu senatus cstn- cessit. Velladus quidem ubi bellum Iugurthinum de cribit sactum Calpurnii Bestiae gnoMiniosum non commemorat, edhaec res non impedit, quominus extrema ilia verba nunc virtute eminet, paterna latent M ita accipi da sint, ut igno. miniam patris ob liae virtutem in oblivionem venisse signincent. Et profecto scriptor his verbis rem attingere poterat Omnibus notissimam. Quamquam autem negari nequit suum elatum illud esse obscurius, tamen hujus rei causa non Stlnde repetenda, quod verba ipsa corrupta nobis tradita sint, sed culpa potius assignanda est ipsi Velles qui dum more suo argutiis et quaesita sententiarum oppositione utitur, ipsam sententiam effert impeditius oratiouemque reddit obscuriorem. CL ritgli Protegg. c. 1, p. L qq.
II, 32 4 d. r. habet a Cn. Pomptius multis et. praeclaris viris in id bellum assumus descriptoque in omnes recessus maris praesidio navium, brevi inexsuperabili manu terrarum orbem liberavit praedonesque per multa a multis locis victos circa Ciliciam classe aggressus sudit ac fugavit. Haec deprmata esse manifestum est. Ac prius quidem meudum, quod cernitur in voce manu , sustulit raminere-lius, qui legendum esse inexsuperabili malo, ingeniose suspi-eatus est, quod 1 utillo quoque probatum accepit rellius Vulgatam lectionem Erilgius sine donea causa defendit. Quae sequuntur Verba permulta a multis locis-- minus lacilla sunt emendatu ideoque varie sollicitaverunt viros doctos Bure-rius igitur quem ruatus utatiamus sequuntur, legi vult
26쪽
per multa ac multis locis; sed quid sit per multa aliquem vincere me non assequi lateor. Num ,per multa- signisseare potest multis consiliis et apparatibus, uti Kriigius interpretatur Editor Basileensis quem omnes ama- nullo usque ad Burmannum feeuti sunt, scripsit ,per multa proelia multis locis ' quod nec latinum est neque codicis scripturae s litteras comparamus simile Maustus signis asteriseis notavit post verba ,per multa Vocabulum aliquod intercidisse. Sed quodnam quaeso elapsum credamus Minima medeIaadhibita locus sanatus erit, si leges PERMULUS IAM ALTILOCIs pro PER MULTA A MULTIS LOCIS. Depravatum
scripturam ita ortam esse puto, ut litteram vocis ΙΑΜ sequenti ALTI adhaeserit, ALTI vero, quod inde natum est, libro rius ut manifesto vitiosum in VLUS mutaverit.
II, 33, 1 d. r. bello paene invictus pecuniae X pellebatur cupidine. Loquitur Velleius de Lucullo, quem bello quidem paene invictum, sed pecuniae cupidine, ut Erligit Verbis utar, tanquam a validiore hoste subactum dicit. Sed neque ,expellebaturis neque sepe Ιlebatur , quod Amerb. praebet quodque ab Haasio et Erligio receptum est in textum, ad id quod hic requiritur signisscandum satis doneuis duco. Itaque scripserim ,, proterebatur . Vellessus proterendi vocabulo usus est II. l, 4 quippe ita se mores habent, ut publica quisque ruina malit oecidere quam sua proteri. s. Tac. h.
2, 26 protrita hostium acies Iust. 24 4, 6. II, 35 5. II, 35 5 Velleius de Catilinae morte haec tradit quippe sortissime dimicans quem spiritum supplicio debuerat reddidit.
27쪽
Quae in ed. r. leguntur ,supplicio debuerat supplicio reddidit-- haud dubie mendosa sunt. Sed in ipso cod. urb. aliquid turbatum misse inde patet, quod merbachius cum scripsisset ,debuerat supplicio reddidit signis signisseavit legendum esse supplicio debuerat reddidit in quo veram iritχlus agnoscit scripturam. Mihi in mentem venit Velinum ortasse scripsisse quem spiritum supplicio debuerat, Marti reddidit. CL Liv. 28, 34 suam quidem et si atris et reliquorum popularium eam conditionem esse, ut aut, si ita videatur, reddant spiritum P. Scipioni, ab eodem ill acceptum, aut servati bis uni debitam vitam pro eo in perpetuum devoveant.
II, 36, 4: neque usso in suspecti operis sui carmine minorem Catullum. Ita mei b. ut dudum scripserunt editores in ed. r. est Catulum. Dubium non est, quin Catullus, quem Gellius 7 204οetarum appellat elegantissimum, hic magna amciatur laude. Sed in verbis quibus ea laus continetur certe est aliquid Hilosi Erilgius quidem opkensium secutus sanissimam codicis scripturam existimat et Verba sic construit neque ullo in carmine suspecti peris sui G tamen quod dicit suspectum hoc loco signisscare admirandum vel summi aestimatum id salsussi esse censeo. Hanc enim Vocis vim tritam quidem in verbo stitit in participio inesse exemplis probari vix poterit. Quare ipsius pro suspeet rectissime legit suscepti. s. Lactant. 6, 1 quod erat omesum suscepti uperis divino spiritu instruente ac suffragante ipsa Veritate complevimus, tibi codex Duisburg. cvius Variantes penes Bubnkentum erant, verba sic exhibetes quod erat oraclum
1 Κritatus seripsit summi aestimatum, pro quo sine dubio seribendum est maximi aestimatum.
28쪽
suscepti operis et muneris. Atque ut ast illa verba veniam quae supra posui on intelligo, quid sit suscepi operis carmen. Equidem certum puto quod etiam aliis visum est verba illa quemadmodum in ed. r. et cod. mere. Xhibentur porrupta esse. Sed oriecturis quae adhuc propositae sunt veram scripturam nondum restitutam arbitror. E aliqua parte locus ansatus est sagacissim Mariciandi conjectura, qui epist..cride. p. 12 scriblVul ,, in suscepti operis sui sorma qua cocleotura Mariclandi nib, melius invenit Rubnicenius, qui uariclandum ita sequitur, ut sui praeterea deleat. Neque
vero tantum formam Catullianorum carminum admiramur, sed sententiarum dulcedine capimur. Hoc invento facilis Jam emendatio est et lenissima mutatione persscitur. Lege igitur neque ullo in suscepti operis vi ac sorma minorem Catullum, quod litteris praesertim uncialibus scriptum OPERIS VIM FORMA et in tanta, caetra rn um' vocis Vicinitate Iacillime depravari potuit in hunc moduini OPERIS SUI CARN . De verborum vi ac sorma structura es. Varr. r. rust. 3, 2 Xtr. sed oro te, inquit, induce me in viam disciplinae villaticae pastionis ac vim formamque rius
II, 37, 1 d. r. habet dum haec in urbe Italiaque geruntur, Cn. Pomptius memorabile adversus Mithridaten, qut post Luevit prosectionem magnas novi exercitus tris r paraVerat, bellum gessit. Ac rex susus fugatusque - Armeniam igranenque socium petit. . Pro ac in cod. meo legitur at quod exemplar vetus habuisse urerius docet. Quoties sane in scriptoribus antl- quis castigandis interpretes in particulis ac et a discernendis sese torserint dies vix potest. vh vero ρc quem hic agito rationem tonsiderant aptior apparet particula ac quam ι.
29쪽
Ipsae enim particulae ac et atque sua vi, qua antecedentibus aliquid malus graviusve adiungunt, idoneae sunt ad membra
adversativa coriungenda. Cf. Cic. Tusc. 3, 13, 28 4, 31, 36;M, 1 5, 21, 62. Reperies haec aliaque eodem spectantia exposita ab Handiora Turseuln. I, p. 484 sqq. Eodem modo II, 125 5, ubi is d. r. legitur ae Hispanias, in cod. Amerb.
at visp. cum Rubnkenio scribendum est atque Ad enim quod Burerius dedit, X at si natum Videulr.
II, 38, 3 Amerb immane bellicae ciVlidus argumentum, quod semel sub regibus, iterum hoc T. Manlio e sule, tertio Augusto principe certae pacis argumentum danus geminus clausus dedit. Pro tertio in ed. r. legitur III. Collato monum. Ancyr. 2, 5 p. XL. d. Omms. ula ex ejus restitutione sic legitur Iamim Quirinum, quem elausum esse madores nostri voluerunt, eum per totum imperium populi Romani esset terrestris malisque aX, eum priusquam
nascerer, ab urbe condita bis omnino ausum fluisse prodatur memoriae, ter me principe senatus claue clam esse ea
fuit, et Suet lo Aug. e. 22, qui illo uititur: anum Quiri. num semel atque terum a concita rite ante memoriam suam clausum in multo breviore temporis spatio terra marique pace paria ter clausit hoc Velleri loco pro tertio, , quod nomnllius editionibus est, scripserim ister es Quo reposito hoo assequemur, ut Velleius et historiae de inserviat et an sitione quam sere captat sententiarum arguta utatur. Haec igitur erit Velini sententiat anus geminus intra CCXXXV annos, bis tantum clausus argumentum bellicae civitatis, e tae pacis Ianus Augurio regnant L . intra XLV annos rerclausus desili.
30쪽
II, 42, 1 d. r. et Amerb. longum est narrare, ut et quotiens ausus sit, quanto opere conata rius qui bunebat Astam magistratus populi romani motu suo destituere Haec verba Velles corrupta esse cum lacile intelligerent omnes vir docti, ali alio modo ea emendare conati sunt. Fuerunt qui aut , destituerit G ut Rhenanus, aut , obtine-b avia' scribendum censerent, suerunt etiam qui ,s bidi et amet fiet praeterea , metu M pro , motu M scriptum statuerent, ut Lipsius, ossius. Idque plaeuit etiam Ruhnkento, qui tamen aliquot Verba quibus quid Caesar ausus esset exprimeretur excidisse suspicatur. Atque de ea re cum Rubnkento consentit etiam Arausius. Ipse autem putat Verba ,quid et quotiens ausussit - spectare ad Caesaris ausa ex captivitate piratarum auri giendi vel se liberandi. Ego hanc non magis amplecti possum sententiam quam Huiuit, qui in quaest critic. p. 19 longius a codicis scriptura recedendum et , quamque ob rem mora sua destituere M pro quanto opere etc. ponendum Judicavit. Denique nritZlus se hunc locum sola interpunctione et intem pretatione expedivisse conssdit, scribendo longum est narrare, quid et quotlinis ausus sit. Quanto opere conata eius qui obtinebat Astam magistratus populi roniani motu suo destituerit, illud reseratur documentum tanti mox evasuri viri--: Quae condectura quominus nobis probetur, duo obstant, alterum, quod VOX ,ausus sitis inflnitivo ex se pendent caret, quem loquendi consuetudo postulare videtur, alterum, quod Verba ,dosumentum Viri plane supervacanea sunt, quoniam satis erat diuisse quanto opere conata elus - desuluerit, illud reseratur. Neque ero tantum de singulis verbis, sed etiam desuriecto tollus enunciat magna est virorum doctorum dissensio. Alli enim Caesaris donata a magistratu vel a magistratibus Asiam obtinentibus defututa signisscari putant, alliclis quae proXime sequuntur adducti destituta esse a Caesare vel metu suo quem ipse indiceret, vel motu suo et impulsu conata ma-