Quaestiones Vellejanae

31쪽

gistrauis intelligunt quae posterior ratio cur longe praeserenda sit, in promptu est. Generalis enim, ut lia dicam, sententia, quae verbis Velleianis II, c. 41-42 continetur, est haec Caesar adhuc adolescens tanta Jam et ingent et virtutis specimina edidit, e quibus quantus moX Vasurus esset vir ure concludi potuerit. Hanc igitur sententiam Velleius per singula in persequitur, ut solet, ut Caesarem primum apud piratas commorantem diciat, deinde quomodo ille proconsulis consilia irrita secerit exponat. Cum vero Caesar et in nunclato quod paulo ante legitur et in eo, quod statim nostrum locum sequitur, subjecti partes agat, ut Caesari easdem nostro quoque loeo tribuamus partes, recta ratio postulat. Legendum igitur censeo longum est narrare, qui et quotiens ausus sit tanto opere conata eius qui obtinebat Asiam magistratus populi romani motu suo destituere. Quae verba

hat s angelegentlic diuinternehmunge de rormischen Be-amten, de Aste ver altete, Eu verellein, lndm er aut vigene Hane emthr. Ita locus antea paene desperatus nihil dissicinatis habere videtur. Iunci enim proconsulis conata cum allis rebus tum piratis non venditis, sed necatis sua solum auctoritate usus irrita secit Caesar. At sorsitan quispiam dixerit: nonne haec a te disputata sunt contra mentem scriptoris, quippe qui laudare hoc loco Caesarem, non reprehendere Vellet Minime ero. Non enim

reprehenditur Caesar, sed laudatur eius incredibilis, ut Erligit verbis utar, agendi ἐνέρροια, quam Velleius illustri aliquo exemplo deelarandam sibi proposuit. Quae qualis uerit, ex

Verbis quae proxime sequuntur ,illud reseratur documentum sumxit cruci satis cognoscitur. Sed idem caput allis etiam mendis laborat, ad quae eo rigenda nunc transeamus. India enim . s sqq. haec leguntur in ed. r. et libro merbachlano laetusque nocturnae Xyeditionis triumpho ad suos reversus est, mandatisque custodiae

32쪽

quos ceperat in Bithyniam perrexit ad rqeoninim dimitura, cum idem enim Astam eam quam 'btin φbat, y iis, ut auctor eret sumendi de captivis suppucit quod eum ille se acturum negasse Venditurumque MinuVos dixisset quippφsequebatur invidia inertiam incredibili celeritate revectus

ad mare priusquam de ea re vlli proconsulis redderentur epistolae, omnis quos ceperat, sumxu cruci uic primum Iuncum

pro Iunium legendum esse docuit Niverdes in hilol. VI. 851 pag. 377' testibu usns de Iuno nomipe mutarcho

Caes. c. . et Gellio V, 13 Deinde verba pene corrupta ,, eum idem enim Asiam eam quam obliuebat, omnium criticorum graylis exercuerunt ingenia quid conjectaverint vir docti, apud Erligium Vide. Ne multis, legendum suspicor qui quidem eminus Asiam tamquam obtinebat Sententia autem est. haec Iuncus Pergam Vel Epheso relicta, quae consueta sedes proconsulum Asiae suit, in BD thynia Versabatur, evius heredem populum romanum Nicomedes, Bithyniae rex, iam dudum designaverat. Itaque Iuncus, cum in mynta commoraretur, eminus Asiam proVinclam suam obtinebat. Denique , tanquam , Verbo obtinebat additum est, quia hoc proprie dicitur de magistratibus, qui in provincia administranda adsunt. Hac igitur emendatione et sententiam aptam assequemur et Vulgatam lectionem quomodo orta sit minus mirabimur. Nam praValltterarum disiunctione et condunctiose plurima in codice Murb.

1 Plut caes 2 antiquissimi et optimi odices exhibent καὶ τα μενχ ματα λειαν ἐποιήσατο, τους νανδρας ἐω Περγαμ καταθέμενον ς τι δεσμωτηρι-, υτδ ἐπορευθη et ς τον δαποπτοι πην Ἀσίον Io ηον, ως ἐκείνι προςῆκον ὁντι στρατηγ κολάσαι το γε αλωκ4τας. Gell. V, 13 in optimis odieibus legitur vel pro hospitio resis Nicomedis vel pro horum necessitate, quorum res agitur, defugere hoe munus, M. Vinee, non potui. Nam neque huminum inari memoria deibri debet, quin a proximis re ineator neque lientes sine summa insa' ita deseri possunt, quibus etiam a propinquis nostris opem serre instituimiis. spperde-jus D edit caes. p. 751, 6 seripsit Iunce pro Vsnee, quod ad hanc seripturam ipsius odivis vestigia haud ambigue ducerent.

33쪽

corrupta sunt, quod cum ex editione principe iam satis constaret tum magis tum ex libro Amerbaeviano apparet. Itaque hoc os QUOM IDEM natum est ex litteris QVI QUIDEM

et syllabam postremam in voce EMINVS subsequens syllaba AS absorbuit, TANQUAM autem facillime abiit in EAM

la sis quae squuntur Verba sequippe sequebatur invidia inertiani , mendosa esse puto. Atque unum quidem mendum sustulit Dudendorpius eo, quod avaritia ner-tlam -- cindecit Nondum tamen ex omni parte locus sanauis est; nam vocem inertihm- non puto hoc loco serri posse. Quae est tum causa, cur Iunc inertia detur opprobriornriratus quidem dicit inertiam ern in tarditate qua rem distulerit, at reae l. e. supplicium non distulit, sed de aptivis id se sumpturum esse negarit, quia auri amore captus eos venditurus erat. Quare ale legendum mihi videtur ,,quippe sequebatur invidiam avaritia, . Invidia autem, ut Erltχlus recte dicit, in eo apparebat, quod Caesaris sortitudinem ac felicitatem aegre ferens eius voluntati adversabatur. Restat igitur, ut doceam quomodo vox inertia ex , avaritia -- oriri potuerit Litteram in vocis invidiam librarius habuit proin, quod sexcenties 2 in eodicibus, invarilla autem cum more illius temporis sic scriptum esset arida-- librarium s sellit, qui missis iis quae superscripta erant, litteras aritia tantum vidit, unde acillime oriri poterat erila, quod asu uncta ut supra diximus praepositione in abiit in Vocem , inertia ἡ.

II, 52, 4.

II, 52 4 d. r. et merb. i ut primum inclinatam Vivit Ompeia ibram elem, neque prius neque antiquius vid- quam habuit quam in omnes partes ut militari et verbo et consuetudii, utar dimittet re.

Haec verba no solum sententia prorsus carent. sed ne

34쪽

emendataque quidem leniter ac modeste ad probabilitatem e duci potuerunt Particulam ut, quam cessariam esse puto, .seliciter primus restituit editor Basll. Nam cum formula ,nl-hil habere antiquius ut ritZlus recte dicit, signisscet nulli rei magis animum intendere, ubi Verbum sequitur deesse nequit ua particula. Verbum autem militare quod et quale sit nemodum eriticus satis expedivit. Atque ante omnia relicienda mihi videtur eorum sententia, qui in vulgari locutione, ut EritZlus, in omnes partes dimittere Niliare verbum quaerunt. Schesserus msc observ. v. mp. 460 cum eoque Burmannus, Ruhnkenius, rausius oct- disse id putant. Qua in re cum iis consentio. Neque tamen in Verbis ,praecones clamantes parce civibus ' quae Ruhn-kento ex Appian clV. 2 80. Suet. Caes. 75. Flor. 4, 2, 20 inserenda esse identur, militare Verbum deprehenderim. Me potius est cadun eatores dimittere. s. lv. 33, 11 caduceator eo regius Venit, specie ut induelae essent, donee tollerentur ad sepulturam, qui in acie cecidissent. lv. 26, 17;31, 38 37, 45 44 46 Curi. 3, 1, 6, 4, 2, 15 Petron.

sat. 108. Hinc legendum duco ut primum inclinatam vidit Pompeianorum aciem neque prius neque antiquius quidquam habuit quam ut in omnes partes, ut militari et Verbo et consuetudine utar, dimitteret caduceatores.

II, 59 6 eul adventant Romam immanis hiscorum occurrit diequentia, et cum intraret urbem solis orbis super caput eius curvatus aequaliter rotundatusque in colorem

1 Perverse judieat itiboetentus, ut ad Iust. 39, 3, 5 hae annotavit iantiquas is soriel Is prior, potior, aher dis evannis Mensari nihil antiquius habere quam mi soletendem ut de Infinitiv, lebis fur iebtigerbalis ais d. h. vor alien ingen etWas thun. s. umpi gramm. 14, a. -Potius quam sequente infinitivo non rarum est, et oloue antiquissimum cum infinitivo onjungi notues est, . raveis ad Liv. 1, 32, 2.

35쪽

arcus Velut coronam tanti mox vir capiti imponens conspectus est. Ita hic locus vulgo scribitur neque ulla est 1 codice Amerb. et ed. r. quae quidem alicissus momenti sit arietas, sed in Verbis solis orbis, in colorem arcus M aliquid viil inesse acile apparet. Neque tamen offendo in verbis solis orbis, pro quibus IIaasius Voce urbem deleta scribendum esse conlecit circa orbem solis orbis. Haec enim verba cum Krtigio sana esse contendo, quamvis illam strueturam, e qua solis orbis sit orbis sive circulus circum solem, minus esse usitatam lubenter concedam. Mendum I tere mihi videtur in vocabulo rotundatusque, quod aptam non praebet sententiam nec si ad verba quae antecedunt res ras, nec Si cum iis quae statim sequuntur condungas. Quid tandem significari verbis rotundatusque in colorem arcus A putabimus Numquis unquam dixit rotundari in colorem retrFuerunt sane qui in his verbis haererent et dissicultates remo- Vere studerent , quorum alius aliud tentavit neque dran quo cardo re vertitur vidit. Ac Kreysslgius quidem conlecit rotundatusque in coloreum arcum. Sed cum constet hoc loco de arcu coelesti an quid intersit inter in coloreum

arcum et inter in colorem arcus intelligere nequeo. orellius vero praepositione in deleta singula vecta sic construit Orbis solis, conspectus est imponens colorem arcus

capit etc. Quae ratio praeterquam quod valde dura est etiam propterea relicienda est, quod orellius in verba Velles intulit . quod nullo modo in iis inest. Aliorum condecturas quae partim audaciores sunt praetereo. Ulli legendum videtur RADIATUSQUE in colorem arcus. Est autem adlatus in colorem arcus idem quod virgis diversi coloris fulgens, quales in arcu coelesti si ta se conspiciuntur. Tollus autem loeti sententiam illustrat Seneca . u. 1, 2 memoriae proditum est, quo die divus Augustus urbem, ex Apollonia reve sus intraVlti circa solem visum coloris vari circulum, qualis esse in arcu solet. Denique s. Cic. de

div. 1, 22, 1, ubi Accius dicit visum est in somnis cin

36쪽

uoel eontueri maximum ac trisscum lacinus, extrorsum orbem ammeum radiatum solis liquier cursu novo Suet. v. Aug. 4, s atque etiam sequenti nocte statim videre vlsus est lium mortali specie ampliorem cum sulmine et sceptro exuviisque Iovis sept. Max ac radiata corona super laureatum currum. and Ture ΙΙΙ, 325.

Veli Π, 61 Med. r. et Amerb. eum senatus honoratum equestri statua, quae hodieque in rostris posita aetatem essus scriptura indicat pro . R. una cum consulibus designatis Hirtio et Pansa bellum cum Antonio gerere jussit. Quod excenties t ut in antiquis codic1bus compendia P. R. i, e populus romanus et B i. e. praetor permutentur, hoc quoque loco actum videmus. Itaque assentimii Riqigio qui testibus usus Cicerone Phil. V, 16, 45 et Suetoni V. Aug. e. 10 praeeunte Sigonio prs praetore scripsit. His duobus locis a ritetio laudatis addere me Juvat tertium .e Appian. v. c. II c. 48 desumptum: si Καίσαρι δ' ὁ στρατὰς πελέκεάς τε

καὶ ἔαβδοφορον ἐσἡετασμένους σεροcarcirοντες ηξίουν αντον ἀντMστράτηγον ἀποφῆναι. Quod vero Vellessus Hirtium et Pansam consules designatos vocat in eo errare mihi videtur. Conferamus Suetonium, qui . Aug. e. 10, 8 haec narrat: Ussusque comparato Xercitui pro praetore praeesse et cum Hirtio ac ansa qui consulatum acceperant D. Bruto opem serre, demandatum bellum tertio mense consecit duobus mellis. Non erant igitur designat consules A. Hirtius et C. Vibius Pansa, sed consulatum amranterant iisdem Calendis Ianuariis quibus decretum est, ut cum Hirtio et ansa Wri imperio lis quas tum habebat copiis praeesset C. Octavius. V. Mon. Anc r. quod nuperrime Th. ommsenus edidit, p. LXVΗ c. 1, 6 et respublica n e quid accideret, a senatu mihi pro praetore simul cum consulibus Illis adita est

37쪽

tuenda et App. b. c. III, O bl ἐπ φεσαντο τοις - τοκχετιε κα Πανσι Καίσαρα συστρ-ηγεῖν οὐ νυν πειν στρυτον, et ira Ann. UL p. 471. At si respexerimus Velleium id quod saepenumero ipse professus est 3 sestinanter scripsisse, hunc errorem non minus lacile excusabimus quam eum qui deprehenditur II 61 1, ubi haec leguntur: torpebat oppressa dominatione Antoni civitas , cum C. Caesar undevicesimum annum ingressus, privato consilio madorem senatu pro republica animum habul primumque a Calatia, mox a Casilino veteranos excivit paternos Collato monumeis Aneyr. p. LXVΗΙ. c. 1, 1 - 2. annos undeviginti natus exercitum privato consilio et prisata impensa comparaVl, ,quem locum Velleius in mente habuisse videtur, apparet non recte eum accepisse quod scribit Augustus ea se fecisse undeviginti annos natum, ut ommsenus . . comment in e g. d. Aug.

monet.

Denique cum eo quod Velleius ΙΙ, 61 p. 4 extr. traditi consulum alter in cle, alter post paucos dies ex vulnere mortem oblit, aptissime comparare possumus illud Suetonitu Aug. c. 11, 1 hoc bello cum Hirtius in acie, Pansa paullo

post ex vulnere perilssent, rumor increbruit ambos operarius occisos.

II, 64, 2. II, 64, 2 praeclarum Velleo de Bruto Caesaris intersectore

ludicium his verbis continetur in ed. r. censebatque aequum quae acceperat a Caesare retinere, Caesareae, qui illa dederat, peris. maec sunt tempora etc. Ad huius loci veram scripturam ipsius editionis principis et libri Amerbaelitani, qui exhibet peristhaeo, vestigia ducunt. Scribendum est perisse. Haec Aptissime enim con-1 I, 16, 1 II, 41, 1 II, 108, 2 II, 124, 1.

38쪽

ferre possumus cum hoc loco illud Tacit hist. 1, 15 si te privatus sege curiata apud pontissces, ut moris est, adoptarem, et mihi egregium erat Cnael ompeii et M. Crassi subolem in penates meos adsciscere et tibi insigne Sulpiciae ac Lutatiae decora nobilitati tuae id fecisse. s. etiam ac agr. 33 Senec epist. 5, 2. Sunt qui perire scribendum censeant. Sed inflnitivus persecti quam recte hoc loco ponatur, statim demonstrabo. Apud bonae aetatis scriptores prosae orationis persectum insinitivi semper signisscat actionem sinitam, sed saepenumero post ea verba, quae inflnitivum adsciscunt, ita ponitur, ut si ipsam rem consideres, persectum an praesens instilliiv adhibeatur nihil reserat. s. ep. um 9, 2. lv. 37, 19 possumus perfecisse. Raut Aulul. 5 5, 19 non potes probasse has nugas. Omnino ea verba locutionesque . perfectum inflnitivi admittunt, quibus judicium universum continetur. Attamen res quae signisscatur eiusmodi esse debet, ut de actione persecta cogitari queat. s. iv. 2, 24 5 nec

posse, cum hostes prope ad portas essent, bello praeverti sese quicquam, nec si sit laxamenti aliquid, aut plebi honestum esse, nisi mercede prius accepta, arma pro patria non cepisse, neque patribus satis decorum per metum potius quam OSNmodo voluntate adflictis civium suorum ortunis consuluisse. Sic etiam post verba cupiendi, expetendi etc. ponitur persectum inflnitivi, velut lv. 40, 10 perisse expetunt. LIV. 22, 59, 10 42, 11. Sall. Iug. 31, 27 ut malitis civis nostros

perperam quam recte fecisse Plin. h. n. 10, 28 6. Eodem modo propter signisscationis naturam etiam post praesens ponitur persectum inlinitivi in aliis verbis, velut satis est, a iis habeo, contentus sum. Veli. 2, 103 contenti simus id unum dixisse 2, 112 6 sustinuisse contenti parum habeo VelI 2, 76, 4 parum habebat summa accepisse, operae pretium est, honestum est Liv. 2, 45 5, egregium est alicui Tac. h. 1, 15, in aliis non pigebit, poenitebit, pudebit Juvabit, melius erit tantu se post laturum de promisso eventu rei laturae, quod MadVigius gr. l. 3. 407, opusc. acad. vol. I p. 120 sqq.

39쪽

exposuit. Quamvis igitur persectum inllnluvi, quod tot opu- morum scriptorum locis post illa verba positum reperimus, nobis insolens atque inusitatum videatur, tamen minime signiscationem praeteriti temporis amittit. Nequaquam Vero hic. persecu sflnitivus pro oristo habendus est, ut exlus ad Tac. gr. p. 148, 153 sqq. et Ruhnkentus loco de quo gl-mus Velleiano censuerunt. Audiamus de ea re Relsigium schol. p. 49 sqq. et advigium, qui p. Mad. l. l. hoc dicendi genus, inquit, in quo plane non solum post a Verba, quae videntur aliquam signisscationem nitae actionis habere

ut pudet, iuvat Tibuli 1, 1, 46 Juvat audire, et detinuisse 1 1, 73 1, 8, 11 sed post omnia Verba, quae n-flnitivum adsciscunt, persectum pro praesente ponitur nullo prorsus discrimine - hoc igitur dicendi genus est vere graecum et ab Augustea demum aetatis poetis frequentatum in prosam quidem orationem rarissime irrepsit et apud eos demum scriptores, qui jam valde a vetere loquendi castitate

deselscunt, ut apud Gellium III, 3 satis potest fleel secisse, et Iustin V, 4 posuisse cupiunt, et Palladium X, i sevisse

convenit.

His de inflnitis persecto praemissis redeamus ad nostrum locum, quem si patrio sermone sic verterimus er hiel es

haben, vel indoli nostri sermonis accommodatius naclidem Casar, de es thm gegeben, gelallen ar, quam conVeniens sit signisscatio nitae actionis videbimus. At ErltZlus praesens necessarium putat, quia Velirius Bruti consilium Caesaris intem sciens respiciat; ad quam sententiam adductus est Verbis quae proxime antecedunt culus -- interseptor suit. Ex iisdem verbis si quid video malim colligere Brutum post Caesaris necem patratam sic dudicantem a Velleio induci. An erat inl- quum Brutum Caesare vivo retinere ea, quae ab illo acceperat is

40쪽

II, 66, 1. II 66, 1 scribit Velleius de Antoni et Lepido, quorum

uterque hostes Judleat erant: cum ambo mallent sibi nun tiari quid passi essent, quam quid meruissent, repugnante Caesare sed rustra adversus duos, instauratum Sullan exem- ω malum, proscriptio. . In hoc loe grammatice omnia cohveniunt, omnis a tem di Multas in uno vocabulo nuntiar est inclusa, quod ne mutatum quidem rem expediat, ut scripturam veram esse lateri cogamur, scriptorem, quod ita Vellet, minus esse dilucide locutum. Vqrba autem obscuriora cum ambo mallenti sibi nuntlaxi emeruissent, sic explicaverim Antonius et Lepidus, hostes patriae judicati, maluerunt audire ab aliis, qua Muria atque ignominia ipsa damnatione assectiassent, quam quid sceleribus suis emeruissent. Hoc emmeruerunt, ut a senatu hostes patriae Judicarentur. iquemadmodum obscurius hoc loco, ita etiam II, 9, Velinus consulto scripsisse putandus erit belli ci vilis Sullanique, ubi opsectura , socialis -- pro civilis non opus

est, sed bellum Sullanum cum Raphelengis intelligendum est de bello cum Mithridate gesto.

II 67, 1 huius totius temporis fortunam nec deflere quDdem quisquam satis digne potuit, video nemo exprimere Verbis potest. Hoc loco merb. et exempl. d. r. .sit et ambu . exhibent nec- quidem,' quod in exemplar vetusto fuisse Burorius asstrmat. Quod ta fuisse quamvis negari non o

sit, tamen nec- quidem vitiosum est, quia contra eonstantem Veterum scriptorum usum repugnat. Veteres scriptores, ut

Madvigius ad Cic. de n. 2 8, 2 p. 282 docet, paruml

rum nec- quidem sunctura prorsus abstinuerunt, sive eae pro