장음표시 사용
11쪽
Neque opinanti mihi neque invito accidit ut eo gius Reimerus Horati ante hos decem annos a me editi novis exemplaribus frequentandi consilium mihi aperibret quae res cum percommodam mihi opportunitatem attulerit vel corrigendi ea quae olim minus caute amministrassem, Vel 11OVa quaedam, sive aliorum ingenio inventa sive a me ipso tentata, in medium proferendi, de his ipsis in sequentibus quam potero brevissime disputabo, adiectis hic illic quae de locorum nonnullorum interpretatione non inutiliter mihi dici posse vibdebantuΓ.Carm. I, 2 9 12. Non potui a me impetrare ut Horatio versus relinquerem totius carminis maiestate
indignissimos. V. Butimantium in Mythologi vol. IIp. 364. Aliquanto plus ausi Guietus et Beerlhampius
etiam praecedentem Stropham damnaverunt. Carm. I, 3, 17-20. Hos quoque Versus Peertham pius Horatio abiudicavit, cuius rationes cum Ondum a quoquam refutata Viderim, suspecta Verba uncis inclusi. Carm. I, 4 5 iam Cythere choros ducit Venus ει- minente luna. Cum Bentleius neque ex graecis neque ex latinis poetis quemquam Cytherea Venus coniunxisse dixisset, Oudendorpius Horatium scripsisse coniecerat ducit nemori inminente luna, quam emendationem qui elegantem appellat eerthampius, non vidit Horatium in asynartetorum Commissura neque in hoc carmine neque in podis elisione usum esse. Ceterum editae lec-
12쪽
IV PRAEFATIOtionis fidem satis adstruit Musaeus II et L. 38. αλλ' αἰεὶ Κυθέρειαν ἱλασκos ενηὶ Ἀφροdιτηὶν qui Vi dubium
est quin antiquiores poetas Secutus sit. At corruptusos haud dubie lauius arminis vers. 16. iam te premetrioae fabulaeque manes, de quo optime disputavit Ρ00rl-kampius, nisi quod o credo eum recte emendasse fabulam atque manes. Itaque corruptelae Signum Osui. De domo lutonia extat disputatio Huschkii Anal. p. 127. In eodem hoc carmine non immerito quaesitum est quo consilio poeta A. 7. . Oleanum commemoraVerit, cui qui ita reSpondent, ut e vernaS tempestates tonitribus fulminibusque frequentes indicari dicant, nescio an iusto artificiosiore interpretatione utantur. Mihi poetae animo tabula picta Obversata esse videtur, in qua Vernae nocti imago ita erat descripta, ut Venus cum Nymphi Gratiisque inminente luna choreas duceret, Simul autem Volcanus conspiceretur in officina ignem incedens OpHSque UrgenS, URO CO O-sitio aliquid habere debebat, quod Rembrandianae a tis indolem referret. Haec si recte dicta sunt, de loco artificem cogitasse probabile est, in quo Veneris Volcanique cultus coniunctus esset, velut in insulis Liparaeis fr. Apollonius Argon. III, 40.
ductum videtur, id quod recte viri docti intellexerunt Carm. I, 2, 39.
quem iuvat clamor galeaeque leVes, acer et auri peditis cruentum voltus tu hostem.
13쪽
PRAEFATIO quibus quae ansam dedit tabula picta, ipsum Martem ostendebat cruenti certaminis testem laetissimum; D. Carm. I, 28, 17. et Sophocles Antig. 70. orro huc
rettulerim gigantomachiam apud poetam nostrum Carm.
sed quid Typhoeus et validus Mimas, aut quid minaci orphyrion Statu,
quid Rhoetus evolsisque truncis Enceladus iaculator audax contra Sonantem Palladis aegida pOSSent ruentes 2
Ad quae haud inepte conferas anaglyphum a Themisti orat. XIII p. 176. his verbis descriptum εστιν ν
1 ε του ἄλλους θεους οἱ γίγαντες ἀνrat ρουσι καὶ ε Oest υσεν ο ι ιεν πετρας, Τ δε ρυς, Τ δε αλλο κα-στοι πλον si πλέηιενοι παρα xj τεχνηὶς leg τυχηὶς). Denique nescio an huc referendum sit Carm. III, 20. quod non male poeticam pictae imaginis interpretationem vocaVeris tam vividi omnia describuntur coloribus, tam concinne singulae partes ad picturae compositionem OnSpirant. Carm. I, 6, 13 16 Canoris nugis qui delectantur, habebunt qua animum oblectent strophaan huius carminis quartam reiecit eam iam eerthampius, sed male damnavit idem Versus quattuor OStremOS, quibu recisis iustam carminis conclusionem desideres. Carm. I, 7 8. plurimus in Iunonis honorem. Ita si Scripsit Horatius, certe ἀκυρ 0ς locutus est. Non dubito quin recte udendorpius honore correxerit. Versu 27. codicum lectionem utilibus ratiundulis ab rellio defensam edore iussi praeclarae emendationi Bentleianae
14쪽
Teucro duce et aus o Phoebo Totum carmen qui in duas partes dissecari Voluerunt, pro uno carmine Omnibus fere numeris absoluto duo exhibuerunt, quorum neutri nec caput nec pedem AS Video. Carm. I, 9, 9-12. Haec si quis paullo attentius legat nec dulci verborum sono se decipi patiatur, per- inepte dicta esse intelleget. Tota enim sententia eo redit, ut tempestas postquam detonuerit detonuisse dicatur. Talia qui ab Horatio scripta esse serio sibi persuadent, honori poetae, quem tantopere admirantur, detrahunt, Statuantque necesse est, Oetam aliorum Censorem fuisse SeVerisSimum, eorum quae ipse scripsisset lenissimum. Carm. I, 11, 6. in liques. Non credo haec recte interpretatum esse Doderlinium vina afundendo aquam liquidior reddas. Non inusitatum fuisse Vina, antequam biberentur, in ipsis adeo conviviis per colum transmittere docent haec Ρherecrate apud Athenaeum
νυνὶ δ' πονι υν τῆν κυλικα do hinιεινῆ χει τ' επιθ εις τὰν θμον. Atque in eundem sensum sine dubio accipiendus est χῖος καὶ Θασιος θημενος ab Epilyco memoratus apud Athenaeum I p. 28'. Carm. I, 13, 16. χιint parte sui nectaris inbuit.
Haec contra quasdam criticorum suspiciones Satis viniisso mihi videor in Annalibus Marburg 1851. 233.
Carm. I, 15, 19. tamen heu serus. Haec ut Vulgo accipiuntur repugnare Videntur praecedentibus nequiquam stabis Aiacem, quibus Si Subicitur tamen serus crines contines, haec emergit sententia quamquam frinstra vitabis iacem, tamen occides. Itaque sic interpretari malim serus quidem, tamen conlines crines. Similiter particulam tamen posuit Lucretius III, 553. sed
15쪽
tamen in parvo incuntur tempore abi, i. e. quamquam parvo tempore, tamen lincuntur. Quod versu 31 legiatur sublimi fugies mollis anhelitu, non recte rellius interpretatur de eo qui erecta cervice et Ore Sublato spiritum captat. Imo anhelitum sublimem vocavit poeta e natura rei qui enim praecipiti cursu feruntur, eorum Spiritus non e pulmonibus duci, sed in ipsa quasi lingua Vagari Videtur. Hinc graviter anhelante To πνευ/ι νω πειν dicuntur a Sosicrate Comic. fragm. IV p. 591. et ρθοπνota laborantibus πνευμα μετε coeo tribuitur ab Hippocrate. CD ad Menandri Rei p. 12. Ultimam carminis Stropham ab Horatio non scriptam esse recte intellexisse videtur eerthampius. Carm. I, 16 5. non adytis quatit mentem Sacerdotum incola Pythius. Non probare debebat eerthai pius Hemsterhusii coniecturam admi, id ut ab incola
Suspengum sit. Commentarii Ioco est lutarchus do orae des p. 414'. o θεῖν δεῖν - ἐνδυο1 ιενον εἰς τα AstaT Tων ποοφ των πο φθεγγεσθαι. Neque rectius idem in sequentibus, ubi, ut par erat, ent-leium secuti sumus, corrigere tentavit non si acuta inseminant Corybantes aera monOSyllabas Oees praeter
pronomina te et me Carm. II, 3, 6. Epod. 5, 9 Ηο-
ratius in lyricis nunquam elisit. Carm. I, 20 vile potabis modkia sabinum cantharis. Non sine ratione sabinum Horatius commendat Maecenati, qui cum fere quartana laboraret, prae ceteris Vinis hoc genere delectari debebat, i. e. leni vino nec febricitantibus noxio CD Galenus de sal victu Vol XV p. 648. Lips. κατα τὴν Daλεαν ὁ τονος σαβῖνος, ν
Ρeerlkampius indignum Horati dixisset, oderlinius
Omnem Offensionis causam sublatum iri existimabat, si V8 10 tum legeretur pro tu Et hoc quidem rectis-
16쪽
sime correxit restant tamen complura castigato poeta vix satis digna, ex quo genere sunt modici canthari, graeca testa, montis imago, denique quod ineptissime vites pocula temperare dicuntur. Nam quod in nomine Vaticanus secundam syllabam corripuit poeta, videtur
excusari posse iis quae infra ad Epist. II, 3, 65 dicta
sunt. Etiam montis imaginem non prorSu Peleiam, Um
aginem etiam in Vulgari sermone ita dixerint Latini, ut nemo quisquam de ellipsi vocis cogitaret, veluti cum Varro R. III, 16 12. alvearia ibi potissimum facienda esse dicit, ubi nullae resonent imagines. Carm. I, 22, 13 - 16 iure suspectavisse puto eerl-kampium. Carm. I, 25, 12. Non Mitscherlichium, sed I. M. Ges-nerum rectae distinctionis auctorem nominare debebam. Carm. I, 26 8. Recte eerthampius post necte distinxit. f. Carm. II, 19 8 parce Liber, arce, gravi
Carm. I, 27, 19. kon dubitavi praeeunte entleio recipere quod Aldina praebuit laboras in Charybdi, pro eo quod vulgo legitur laborabas Charybdi, in quo etsi
imperfectum quodammodo explicari potest, Bonilei tamen observationi de structura Verbi laborare nondum a quoquam reSponsum est. Quo accedit quod haud
pauci codices laboras Charybdi habent.
Carm. I, 28, 5. aerias temptasse domos Cum mRnifesto ad astronomica Archytae studia referendum sit, pro aerias Scribendum erat aetherias, de quo admonui inihilol. Vol. V. p. 171 ac recepit aetherias Hauptius Gravissimos versus 1 et 20. mixta Aenum a iuvenum densentur funera, nullum SaeVa caput roserpina fugit,
iniuria damnavit Heriliampius, qui iaVillatur cum Scriptorem horum versuum hypallage inepta usum di-
17쪽
PRAEFATIO IScit, cum proprie dicendum fuisset nullum caput roserpinam fugit. Sensus Verborum est, nullUm non Q put Proserpina expetiit nee sane offenderet Poeriliam- pius, si a graeco Oeta Scriptum legeret κόρa νον idἐν ἀνήνατο Περσεφονεια Ρro ac alii libri habent et, quorum Horatius fortasse neque hoc neque illud scripserat, sed συνδέτc0 mista senum iuvenum densentur funera, quo multum vigoris orationi accedit. Quod versu 24. legitur ossibus et capiti inhumato, vix credibile est in vitii suspicionem vocari potuisse etiam a doctissimis hominibus, eerthampi et novissime a Gottiingio Hiatum qualis hic est in dactylico numero ne minimam quidem offensionem habere ex tot Virgilii aliorumque poetarum locis constat, ut Xempla afferre pigeat atque ipse adeo Horatius pod. XIII, 3. non dubitavit
dicere threicio aquilone Sonant, quod non Vereor nequis propter graecam Vocem diversi generis osse dicturus sit. Fortasse tamen in Oneursu Oealium earundem offenderunt; at ita etiam Virgilius in notissimo
Versu composuit ter Sunt conat imponere. De ipsa carminis sententia eiu Sque compOSitione Si quaeris, non
diffiteor equidem errare mihi videri omnes qui vel superiore aetate vel recentissimi temporibus aliam sententiam secuti sunt quam quae a B. G. eislii in
Ialini Annal. philol. et paedag. Vol. XII p. 359 sqq. dilucide exposita est Cist. Schneidewiniihilol. Ol. p. 171.
Carm. I, 31, 5. grata Calabriae armenta iure offenderunt e erlhampium, male quidem graia coniecta tem Fortasse lata Scripsit poeta, i. e. late diffusa, ut Homerus πλατε αἰπολια dixit, quod recte Hesychius interpretatur a ἐν πλατει νεμόs ιενα, ιεγάλα At nullum huius usus in latinis poetis Xemplum extat scio, sed H0ratius haud pauca de graee fonte ueta Sur-
18쪽
X PRAEFATIO pavit aliis indicta, ex quo genere est, ple - διπλους, inaudam πιτολ/ιος ut notiosum iσχολος apud Quintil. XI, 3 183), corpus iεsta eo intellectu quo lato comicus dixit το γαρ - ιο ανδρος ἀνορθοῖ Fragm. Com. II p. 672 porro quid mirum ubi in τί θαυμ' ὁπου, prodocet, προδιδάσκει, urepidare in usum vitae φοβεῖσθαι εἰς βίοτον Nec Vero huc pertinet inco-ystat Epist. II, 1, 122. quod male rellius ex graeco
επιβουλευεσθαι explicandum Xistimat, cum apertum sit fraudem puero incogitare positum esse pro fraudem in uero cogitare, ut Sat. II, 2, 105. similiter dixit tanto emetiris acervo. Tertiam quartamque stropham omnis generis ineptiis repletas qui eiecit eertha pius, egregium Horatio carmen restituit. Carm. I, 35 3. mortale corpus. Memini cum Lachmannus Sursus sibi pro corpus scribendum videri mihi diceret; nec sane intellegitur quo pacto quis corPus Tecte tueri possit. Versu 22. nescio quis coniecit abnegas, quod Doderlinius opusc. II p. 217. tuetur interpretatione loci satis artificiosa. Equidem desper de probabili interpretatione loci, in quo praeter cetera etiam pannus quid sibi velit non intellego fallunturonim qui id de qualibet veste intellegi posse existi
Carm. I, 37, 14 mentem lyn hatam mareotico qui de panico terrore interpretantur, Videant quo pacto hoc concilient cum iis quae de vini usu praedicat poeta Carm. III, 21 l T. Tantum enim abest ut ebrietas anibvium ano timore impleat, ut spes iubeat esse rataso ad praelia trudat inertem, ut est in Epist. I, 5, 17. Itaque lymphatam mentem de impotenti regina fiducia intellegendam apparet, cui recte opponuntur veri timores, siquidem Vana erat nimia illa animi fiducia.
Versu 20. Haemonia nivalis quid difficultatic habeat
19쪽
docere conatus sum in Schnoidewini Philol. vol. IIp. 161 ubi quod scribendum esse conieci Paeoniae, ne nunc quidem displicet, quamquam Ossi etiam mathiae conicere, quod nomen in codd. fere Haemathia scriptum reperitur. V. Ruhnhenius ad Iul. Rufin. p. 216. In sequentibus Vergu 24 classe cita reparavit oras, de quibus nihil adhuc prolatum est quod probari possit, sententiae non male consulueris Scribendo ne latem te sollicitare paravit oras. i. e. non instituit interiores regni partes ad bellum renovandum instigare. At iusto audacior est ista mutatio fateor, Sed Verbis citare paravit semel in cita reparavit corruptis, quod reliquum erat facile in classe a correctore mutari potuit. Carm. I, 38 simplici myrto nihil adlabores sedulus curo. Locum multis multorum Coniecturi tentatum nescio an ita intrepretari liceat non cur myrto quidquam sedulus adlabores. In quo nihil est quod non rectissime dictum sit, negatione, quae in nihil latet, ad verbum relata, quae frequentissima est dicendiis ti0. D. Dodorlinius pusu. II p. 220. non curo autem nihil differt a nolo, ut Carm. III, 5, 30. Epist. II, 2, 182. Siquid tamen corrupti loco inest, non dubitem
ceteris praeferre quod Ρeerlkampius coniecit simplici myrto nihil adlabores sedulum Curae neque te minib
Carm. II, 1. Hoc carmen eerthampius privavit Versibus gravissimis, quibus folio, dum historiam olli civilis absolvisset, a tragoediis scribendis abstinere i
betur: paullum severae Musa tragoediae desit theatris in quibus desit non est remota maneat a cena, Sod Scenam destituat, quo insignis quaedam laus tragoediarumiolionis continetur Sed in hoc carmine etiam
20쪽
alia ab interpretibus non satis intellecta iant e. e. URevs. 19. leguntur: iam fulgor armorum fugaces terret equos equitumque Voltus. Quae iis optime illustrantur, quae Vetere Scriptores de Ompeianis equitibus in proelio apud harsalum memoriae prodiderunt. lutaretna Caes. 45. υ aqMνείχοντο f0 LGI 0 ἀνa φερο/ιεν υν ουδ' Loλtito ἐν ὀφθαλsto ις τον σίδ ρον ρcυντες, ἀλλ' ἀπεστρεφονgo
Carm. II, 2, 11 uterque Poenus Serv. uni. Oenonullum hic locum osse mihi certum videtur post eorl-kampii disputationem; sed quod illi scribendum id turtiterque Phoebus, iusto audacius dictum arbitror, neque