장음표시 사용
21쪽
PRAEFATIO XIII efenditur scriptorum locis, quales sunt vidit subtroque iacentia hoebo vel implesti meritis solistramque domum et similibus. Multo mihi probabilius idetur Horatium scripsisse uterque nis Nemesianus yneg. 65:Rtque canam nostrum geminis sub nubus orbis litus et edomitas fraterno numine genteS. Versu 18 recte sine dubio e codicibus receptum est beatorum, pro beatum, cuius genetivi praeter deum et nummum nullum apud Horatium Vestigium est. Quod in fine carminis legitur quisquis ingentes oeulo inretorto spectat acervos neglegentius ab Horatio scriptum est, qui Voluit opinor acerVOS COHSpleatu non retorquet oculos. Nec laudandus poeta quod acerVOS Simpliciter de argenti acervis dixit.
Carm. II, 3, 2 non secus ac bonis cum Benileio Lambini codd. scribero malui quam orationis Scabritiem Horatio relinquere ceteri libri non secus in bonis. Ver811 9. quo uno revocavi eo intellectu, quem
indicavi in Annal. Marburg 1845 p. 738. In eadem
str0pha quid obliquo etiam Bland codd. Scriptura est; barbare rellius quo et obliquo edidit. Versu 16. atra farcarum fila criticis adeo fuere suspecta, ut chrade- rus alba, eerthampius arta Eubstitui vellet non credo vitium subesse, sed sententiam ita esse Xpediendam, ut atra fila de morte explicentur, eodem dictionis genere, quo etiam graece dicere licebitac0ς, ὁ θανατος lara, cui interpretationi non obstat quod res et aetas praecedit; nec negabit quisquam recte Horatium Carm. III, 4. coniunxisse ludo fatigatumque somno, quod fere eodem redit ac si ludo et insomnia fatigatum dixisset. Carm. II 6 18. Si res integra esset, nunc haud cunctanter praeferrem entiet emendationem elegan
iissimam apricus Aulon fertilis Baccho. Quod in no
22쪽
XIV PRAEFATIO carminis codd. quidam habent vatis Horato ex Carim IV, 6, 44 ductum St.
Carm. II, 8, 2. Non multum tribu Coniecturae meae, qua Cartae scribendum suspicatus Sum non credo i men Barine incorruptum esse. In Sequentibus hoe me
aliquantulum male habet, quod Verba dente si nigro
feres vel uno, si coniunctim recitata vix in aliam sermientiam accipi possunt quam ut particulae et non disiunctiva vis tribuatur sed auctiva. Quod incommodum facile evitare potuisset poeta, si aut unco pro uno Seripsisset, ut Horkelius scribi voluit, aut si orationem in hune modum conformasset dente si nigro feres vel uno aut turPior ungue. Quae si Vana est suspicio, locus ita intellegendus est: si uno dente nigro Vel uno ungue nigro turpior fieres uno enim satis commode ex alteraenunciationis parte assumi potest. Carm. II, 11. Carmen hoc non diffiteor me in iis Semper habuisse, quae orationis castitate, imaginum
Venustate sensuumque Veritate prae ceteri commendantur; at vide quam diversa sint hominum palata Quod enim carmen nos impense laudamus, idem Batavus eriticus Horatio prorsus indignum censet et ad vilissimos ingenii fetus abicit. Cuius ratione cum ingulas examinare neque Vacet neque cum nostro Onsilio coniunctum sit, nunc illud tantum moneo dictionem trepidare in usum poscento aevi Fauca, quam Vir latini doctissimus non aetatis Augustae dicit, commode posse Xplicari ex graeca verbi φοβεισθω Structura, qua usus est Sophocles ed. R. 80. εἰς τα si τρ0 1 ιVφοβου Us ιτευlιατα. Eundem poetam fortasse etiam ullis secutus est neque uno luna rubens nitet voltu Eadem enim imagine rerum humanarum inconstantiam illustraturus Sophocles usus est in praeclaro fragmento
23쪽
cυσπερ σευ νζς οφις ει φοονας δυοστῆναι δυναιτ αν et ποτ' ἐν μορφὴ suci, ἀλλ ἀδήλου re υτον εὐχεTa νεαπροσc0πα καλλυνουσα κροὶ πλζρουM EPq, ora περ αυτῆς ευγενεστατV φανῆ, πάλιν διαρρει κἀΠὶ ιζ δεν ρχε αι. Ver8 16 assyriaque nardo. Vix crediderim Horatium nune nardus dixisse nune nardum, quod legitur Epod. 5.59 et 13 8. Itaque etiam hoc loco achaemenso scribendum videtur ex vetusto cod. B. Versu 17. Euhius hic aliisque locis Lachmanno et Hauptio praeeuntibus p0sui pro Eustis. Vid. Lachmannus ad Lucret V, 743. ΡOstremos Versus Benileio assentior ita corrigenti incomptam Lacaenae more comam religata nodo Lacaonis nulla erat cur molesta comae roperi. IV, 14, 28. Carm. II, 13. Tres ultimas carminis stropha. in fraudi suspicionem vocavit nuper I. E. Ellendtius in programmate Regimontano a. 1853. argumentis usus, ut mihi videtur, non invictis quidem, at dignis tamen quae diligenter expendantur. Carm. II, 14, 13. frustra cruento marte carebimuS. Non obobat haec in corruptelae suspicionem Oeare
feerlhampius, qui ad delii coniecturam probat fru-
Strat cruento marte cavebimus. Debebat certe frustra cruent a marte cavebimus. At verbo carere sic ut hoc
loco usus est Horatius etiam Epist. I, 1, 42. virtus effvitium fugere et sapientia prima stultitia caruisse. Carm. II, 17. Credo verum vidisse eerthampium, qui postremas quinque strophas a tribus primis regebderit. Quartae quidem strophae tam ridiculum παθος est, ut Horatio prorsus indignam esse existimem. Carm. II, 18. Non indignum observatu, hoc in earmine poetam omnium uno trochaicos vergus Si Condbdisse, ut gravi quam dicimus dipodia prorsus abstine-
24쪽
XVI PRAEFATIOret. Nimirum secutus hic est Bacchylidis exemplum,
cuius ille carmen expressit totum Constans e puris
trochaeis apud Bergilium fragm. 28 ex Athenae XIp. 500b.
Sic enim haec distinguenda videntur in Lot 0τίοις primam syllabam corripuit poeta. Carm. II, 20. Tertiam carminis suopham, indecora transmutationis in litem descriptione sermidabilem, Spuriam esse non fugit eerilia inpium. Itaque non obloquar Dodorlinio Vs. 11. rectius distingui existimanti album mutor in alitem: Superne nascuntumque leves. non facturus si Horatium hae scripsisse crederem, cuius castigato dicendi genere vi satis digna fuerit talis oratio mutor in alitem superne et per dibgitos humerosque nascuntur plumae Carm. III, 1 1-4. Separare hos versus debebama reliquis neque enim dubitari posse videtur, quin
hane Stropham prooemium esse Voluerit Horatius non huius tantum carminis, Sed etiam Sequentium eodem metro scriptorum. Secundae Strophae non alia subiecta esse Videtur sententia quam Arate exordi ἐκ Λιος π 0st εσθa, ut interpretes in nexu horum e suum cum Sequentibus indagando frustra laborare vi deantur. Nonam decimamque stropham qui ab Horatio Scriptas esse pertendunt, docere debebunt non absurde dictum esse pisces contracta aequora Sentire;
nec minus inepta hoc loco domini terrae fastidiosi memoria. Admonuit de his iam feerlkampius, quem nom
25쪽
PRAEFATIO XXXIIIranda erat, ubi id agebat poeta, ut peculiarem viri mdolem eiusque a Stoica ratione diversitatem indicaret. Eam ob causam diu est quod conieceram Horatium scripsisse nunc pro non, cum idem obraeo Advers. vol. II p. 386 in mentem venisse Vidi Sensus est et nunc mihi res, nune me rebus Subiungo usu notissimo,
de quo vide rationborchium ad Livii III, 37. et Ruhn-konium ad Vellei II, 110. Ipse Horatius in Sat. II,3 73. et aper, modo avis, multisque aliis locis. Unica, si quid video, ratio qua tradita librorum scriptura se vari possit hae est, ut versus in hune modum tran890nantur: nunc agilis si et mersor civilibus undis, et mihi res, non me rebus Ubiungere conor, virtutis verae custos rigidusque satelles; nunc in Aristippi furtim praecepta relabor. aut sic ut horum versuum tertius post quartum inseratur:
nunc in Aristippi furtim praecepta relabor, virtutis verae custos rigidusque Satelles. ut 0Stremum Versum poeta ad totum suum philosophiae studium rettulisse dicendus sit nune, inquit, stobcae nunc Aristippi doctrinae cognoscendae peram do, sed ut in omni hoc studio veram Virtutem Summo Opere Consecter. Hoc enim sine dubio voluit, ex omni hiblosophia ea sibi se sumere, quae animum emendent et ad virtutis studium acuant. Falluntur, meo iudici0, qui ironiam subesse et poetam de sua ipsum inc0nstantia iocari existimant, quod a consili totius carminis alie
Epist. I, 1, 56. laevo suspensi loculos tabulamque lacerto. Un Versum, quem male sedula manus e Sat.
I, 6, 74. in hunc locum transtulit, iam in prima editi0n deleveram. Aliud interpolationis exemplum eius-
26쪽
XXXIV PRAEFATIO dem epistolae versu 60 mihi repperisse visus sum; ubi post verba si recte facies Vulgo haec inserta leguntur:
nil conscire sibi, nulla pallescere Culpa.quibus, fatebor enim, nihil unquam quidquam legi infidelius Lege sedato animo totam epistolam maximeque eam partem, cui Sta inclusa sunt, nec dubito quin nihil a colore ceterorum magis alienum scribi potuisse fatearis. raeterea dicti ambiguitas arguenda est: quidonim impedit quo minus illa in contrariam partem interpreteris, Ut Summus animi torpor commendetur et frontis tanta impudentia, ut ne pallescas quidem ob crimina nil enim conscire sibi eorum est, qui neque bonae neque malae rei habent conscientiam. Falluntur enim qui conscientiam et conscire per se de iis diei
posse existimant, qui aliquid mali sibi consciunt, sive ut latino dicam, qui alicuius sibi mali conscii sunt: nam conscire, quod latine sensu forensi dicitur idemque est
quod cognoscere, hoc ignificatu a nullo unquam eriptore dictum est. Denique tota comparati reetae Onscientiae cum muro aene ad meum sensum sutilis est, cui illustrandae quae rellius e graecis scriptoribus attulit, pr0rsus Irροσδιονυσα Sunt. Has ob causas eieci versus illos, quos ab interpolatore poetae Obtrusos esse USpicor, OStquam altera VerSus 60 pars X-ciderat, eodem interpolationis genere, quo ante ent-leium Sat. I, 6, 126. Dedissimo emblemate deformata
Epist. I, 2, 1. Troiani belli scriptorem, maaetae Lolli, dum tu declamas Romae Praeneste relegi. Scripta est haec epistola ad Lollium, Virum iuVenem, quem Horalius recte vivendi praeceptis instruit. Tantulae aetatis adolescentulum ab Horatio maaeimum appellari non potest non mirum videri reputantibus, id nomen non dici
27쪽
PRAEFATIO XXXV nisi de viris in summo dignitatis fastigio positis. Hoc
qui sentirent interpretes maaeime ad aetatem Lollii rettulerunt, eum ut fratrum reSpectu natu minorum Maae inum appellatum censerent. At aaeimus per se os,
tum in hunc sensum accipi non potest posset ero si dixisset poeta mainime fratrum, et aaeime stirpis LOLlianae. Accedit quod ne constat quidem plures Lollium fratres habuisse Horatius quidem unum tantum commemorat Epist. I, 18 63. Quae cum ita sint, non dubitandum videtur, quin Lollio, ad quem scripta est epistola, Maximi cognomen fuerit:
Troiani belli scriptorem, Maxime Lolli,
eodem nominum ordine, quo Horatius Carm. II, 11, 2.
Hirpine Quinti dixit, et II, 2, 3. Crispe Salusti se. Ruhnkenius ad Velleium at II, 26, 2.
Epist. I, 5, . cras nato Caesare festus dat veniam dies inpune licebit aestivam sermone benigno tendere noctem. Dubitatum est a viris doctis Iuliine Caesaris an Octaviani natalis intellegendus esset, quorum cum ii qui Octavianum dici censent sine dubio rectam sententiam secuti sint, iidem tamen in aestiva nocte haeserunt. Nam cum Caesar Octavianus mense Septembri exeunte
natus sit, parum commode aestatem memorari apertum
est. Hanc difficultatem rellius ita remoVere conatus est, ut sub Italico caelo noctem, quae proprie autumnalis sit, recte aestivam dici posse affirmet. Id parum caute disputatum est autumnus incipit ex a. d. III Id. Sext. neque ullo pacto efficias, ut autumnalis nox fiat aestiva. Quid quod ne aestate quidem qui recte l0 qui Volet, sic ut apud Horatium factum est de aestiva nocte l0qui poterit, risuque dignus esset, qui . . OΠS Juli aestivam noctem cum amicis se degere Velle diceret. Ex his omnibus apertum est in Horatii verbis aliquid corruptum esse, quod mihi recte Sustulisse Vi
28쪽
deo scribendo festivam sermone benigno tendere noctem. Epist. I, 10, 37 victo violens discessit ab hoste. Dubitari non potest quin solens corruptum sit nec ideo quid aptius sententiae eXcogitari possit quam quod Hauptius mecum communicavit ridens. Epist. I, 11. Hanc epistolam unus Omnium recte intellexisse videtur Hauptius, qui VerSu 7-10. ex pedisona Bullati scriptos esse viderit.
Epist. I, 14 43. Fiat ephi se bos piger, optat arare caballus. Consimili proverbio utitur poeta comicus apud Ciceronem ad Attic. V, 15 cistellae bovi sunt impositae, do ii di et quibus aliquid negos iniunctum est, cui administrando idonei non sunt proverbialis item bovis pigritia βους εν αυλὼν κάθη apud Cratinum Fragm. Com graec. II p. 35. et ατοέφιας βους apud Diogenianum III, 9. Itaque hoc poeta dicit, bovem quantumvis
pigrum tamen aliud Vitae genus appetere ineonStantiam enim hominum et stεstipitio feta notare VoluiSSepoetam apertum est. Hinc intellegitur piger ad bovem trahendum esse, non ut fere fieri solet ad caballum. Nec de Versu timendum esse compluria apud Horatium docent exempla, quae operae pretium esse duXi
in unum locum conferre Epist. I, 5 7 6, 48 53. 7, 45.18 75 20 4. II, 1, 57 68 103. 2, 75 89. 3, 19. 11.415.
iandudum splendet secus et tibi munda supellex. hoc primum repeta Opus hoc OStremus mittas. cuilibet hic fasces dabit eripietque Curule. sed vacuum Tibur placet aut inbelle Tarentum. munere te parvo beet aut incommodus angat. paucis ostendi gemis et communia laudas. dieitur Afrani toga convenisse Menandro.
et sapit et mecum facit et Iove iudicat aequo.
29쪽
PRAEFATIO XXXVII Romae dulce diu fuit et sollemne recluSa. hac rabiosa canis fugit, hac lutulenta ruit sus. Gracchus ut hic illi foret, huic ut Mucius ille.
sed nunc non erat his locus, et forta8Se cupreSSum. altera poscit opem res et coniurat amice.
tibidon didicit prius extimuitque magi8trum. Multo rariora exempla Satirae suppeditant, e quibus
notavi I, 1 93 8, 30. I, 7, 96.
pauperiem metuas minus, et finire laborem. lanea et effigies erat, altera cerea maior.
qui peccas minus atque ego, cum FulVi Rutubaeque. Epist. I, 16, 15. hae latebrae dulces et iam si credis amoenae. Ita rectissime entleius scripsit, cuius emendationem inconsulto reiecit rellius, nescio quam gradationem comminiscens Vulgo etiam legitur Verba sic ordinanda hae dulces et amoenae, si iam crediS, latebrae. In traiciendis vocabulis saepe mire audax Horatius Epist. II, 2 22 ne mea saevus iurgare ad te quod epistula nulla veniret. Sat. I, 6, 122. vagor aut ego lecto aut scripto quod me iuvet. II, 5, . quando pauperiem missis ambagibus horres accipe. ib. 103. et si paullum potes illacr-a. Epod. IX, 3. tecum sub alta, sic Iovi gratum, domo beate Maecenas, bibam Carm. II, 11 i5 odorati capillos, dum licet, sorsaque nardo PO-tamus unctί. Cui simile est Carm. IV, 12, 26. nigrorumque memor, dum licet ignium misce stultitiam consiliis breυem. Epist. I, 18, 46 aetolis onerata plagis iumenta. Ita haec Vulgo scribuntur a pro aetolis memorabili varietate cod. pervetustus Franeqv. habet aeoliis idem comiectura assecutus erat iam litius ad Gratii Cyn. 35. ubi celebratur in fetus de valle Sibyllae eoliae, i. e. Cumanae. Non debebat hoc eum contemptu reicere
Orellius. Quod enim orphyrio affirmat et interpre-
30쪽
XXXVIII PRAEFATIO tes, quoad memini, probant omnes, notola plaga Horatium dixisse propter Meleagrum apri Calydonii caede inclytum, id profect0 0ngius petitum et fere puerile est. Ac cum linius quoque NH. XIX, 1. Cumanas plagas eximia laude efferat, non dubitavi recipere eoliis Eiusdem epistolae s. 1. quae post potores leguntur in libris verba bibidi media de nocte falern/oderunt, in quibus Horkelio vetuli scribendum videbatur, iam in prima editione resecui. De mut Sententiam oderunt enim OS paucos Versus nulla cum Virepetitum non magis placere poteSi quam perOS Simplicis sententiae amplificatio. Epist. I, 19, 27. timui mutare modos et carminia artem. Recte quidem Horatius gloriatur se primum inter Romanos extitisse, qui Archilochi numero expresserit est tamen ubi exempli artem non RASeeutu QSt. Ut enim mittam Versus supra ad Epod. II, 35. allatos, quales nollet sane fecisse Archilochus, ostendi olim in Fragm. Com graeo. Vol. IV p. 213. Archilochum ceterosque iambographos Graecorum mnes in pangendis iambicis trochaicisque versibus eandem legem Secutos esse, quam a tragicis graecis conStanter observatam esse primus intellexitiorsonus. Hanc legem Horatius adeo 11011 tenuit, ut eam in trimetris iambicis vicies, in dimetris autem plus sexagies non observaverit. Sed excusandus est propterea quod latinus Sermo non aequa graeciam numero Vocabulorum Ormarumque in breVem Syllabam exeuntium, quamquam quidquid hoc incommodi est non tamen expugnabile esse ostendunt
Epodi XVI et XVII. Ceterum prima epodicarii Stropharum vestigia in Varronis Satiris reperiuntur apud Nonium p. 254 21. Epist. I, 20 18. ost hunc versum hiare videtur