Quibus de causis Ovidius ab Augusto relegatus sit

3쪽

QUIBUS DE CAUSIS

OVIDIUS

QUAM

AD SUMMOS IN PHILOSOPHIA HONORES

7쪽

Quemadmodum nos temporibus otiosis suavis Ovidii Nasonis musa delectavit, ita sere semper Sors illius poetae animum

nostrum valde commovit Honoratu a populo romano, a

viris illustrissimis, ab ipso Augusto; maius ab uxore dilectissima et a caris amicis vir splendidissimi ordinis gratissimaque ruens vitae conditione - relegatus subito ad Xtremosirnperii romani sines molli poeta, tenerorum luSor amorum ad rudes barbaros sequique fugax rerum, Securaque in otia

natus ad ,inhospita litora Ponti Quid mirum, quod cau-8a quaerimu8, quae tam repentinam tantariaque sortians vicissitudinem adduxerint. Qua in quaestione annales rerum romanarum illius temporis frustra evolvimus nemo auctor vitam vidi scriptam memoriae prodidit, vix au ne vix quidem nomen ejus apud Seriptore aequale commemoratum invenias. Quo majorem

gratiam poetae habemus, quod ipse in carminibus multas ad vitam suam illustrandam notas reliquit uir imprimis Trist. IV. 10. Causas autem, cur relegatus sit, ne Ovidius quidem enarrat immo vero tantum abest, ut aperiat, ut diserte dicat OIlla tegi caeca condita nocte decet '

Attamen in Tristium libris et in Epistolis, quae ab Ovidioe Ponto scriptae nobis exstant, tam multa ejus obscure dicta de hac re reperiuntur ut maximae conjecturarum varietati locus datus it. Permagnu numerus eorum est, qui hunc in modum. quibus causis Naso Tomos missus sit ab Augusto, adhuc conjecerunt sententiasque ediderunt neque tamen ulla exstitit,

8쪽

quam cum omnibus dictis poetam conjungi possit et rem

disseil0m ad omnes numero perSolVat. Qua cum ita Sint, noSmet ipsi curam nostram diligentiumque hanc in quaeStionem conferamus ut quoad de hac re judicare OSSumu - Vera relegationi CauSa perspiciamus. Ac primum quidem, priusquam opinione per-Iustremus qua viri docti adhuc proposuerunt de hac re, et antequam nostram ipsorum Sententiam ProseramUS, varia quae apud Ovidium obscure dicta reperiuntur, conserenda nobisaeeurateque perpendenda SSe identur, ut, unde omnibus conjecturi exeundum it Principium teneamuS.

Viam, quae hac in quaestione ingredienda est, poeta ipse demonstrat Trist. II. 207-212 verbis:

Pordiderint cum se duo crimina, Carmen et error,

Alterius facti culpa silenda mihi . . . . Altera Par Superest, qua turpi crimine tactus Arguor obscoeni doctor adulterii. Carmina, imprimis quam Scripserat Artem amandi alteram fuisse auSam, cur ab Augusto relegatus esset, Ovidius satis Auperque affirmat. Praeterquam quod fere totus secundus Tristium liber in redarguendum hoc crimen ad Augustum scriptu est, triginta quinque ejusmodi locos, per Tristium Epistolarumque libros Sparsos, enumeravimuS. Atque argutum se esse adulterii quasi doctrinae Arte sua nimis juventutis insitae, praeter locum supra laudatum diserte dicit

Epist. III 3, 57:

. . Quid tamen hoc prodest, vetiti si lege severa Crodor adulterii composuisse notas. Relatanda nobis esse videtur, qua haud pauci virorum doctorum adhuc ducebantur, opinio Artem amandi non veram suisse alteram exsilii causam, sed tantum simulatam ab Augusto, horum maxime Ovidii verborum auctoritate muniti

Epist. ex P. II. 9, 3:-Neve roges quid sit, stultam conscripsimus Artem;

Innocuas nobis haec vetat esse manus.

9쪽

.. Ecquid praeterea peccarim quaerere noli. Ut pateat sola culpa sub Arte m0 a. At vere cita res ses habeat Negamus Reperiuntur illi versus etenim multum refert quo in Cone X rerum

dictum sit aliquid in epistola Cotyi regi scripta qua Ovidiussi, eo petit, ut sibi exsuli patrocinetur; quod quo facilius

a rege finitim, impetret poeta non ob celii CommiSSum neque omnino ob aliquid contra leges laetum se exsulem SSe affirmat Et tamen 6 pergit v. 72 his gravior noxa fatenda mihi est , et jam sequuntur verba: . Neve roges quid Sit et . Causam autem cur quid praeter Artem scriptam peccaverit dicere nec velit nec possit explicat Epist. II. 2. 9: HVulneris id genus est quod cum sanabile non it. Non contrectari tutius 8Se putem. -Lingua Sile non est ultra narrabile quidquam: Posse velim cineres Obruere ipse meoS. 'Trist. III. 6, 31

Et quaecunque adeo OSSunt asterre pudorem. Illa tegi caeca condita nocte destet.

Trist. II. 208: Alterius facti culpa silenda mihi.

Nam non Sum tanti ut renovem tua vulnera, CaeSnr.

Ergo sensus illius loci fer hic est ne interroges o Cotyquid commiserim altera causa exsilii est quod Artem amandi scripsi quid praeterea peccaverim quominus tibi dicam. et verecundia laesi Caesaris et meus ipsius pudor prohibet; sufficiat tibi quam aperui causa seripta rS. Si poeta exprimere voluiSSet hanc causam tantum simulat' esse ab AuguSto, eum pro ut pateat et Q. Seripturum fuisse . . lateat sola culpa Sub Arte mea ' verisimile est ')Praeterea respicias id quod jam Supra CommemoraVi. toto secundo Tristium libro ad Augustum soripto Ovidium nihil aliud agere quam ut crimen indultorii Arte sua docti' In omnibus codicibus . puteal legitur, iraeter C 0d. Par. . qui haud magni aestimandus est.

10쪽

redarguat. Num putas, poetam tot verba tantumque eloquentiae a laboris impendisse ad refutandum crimen, quod a Caesare simulatum esse haud ignoraret Immo vero hanc dis ortissimam Artis defensionem non Scripsisset, nisi Augustum ex animi sententia illa carmina crimini sibi vertisse persuasum habuisset. Huc demum ratione intelligitur poetam Musas nominare Tri St. V. 2, 47 ,maXimam causam fugae , et artem poeticam Epist. IV. 2, 32 . principium mali , et carmina Epist. IV. 3, 42 ,primam tam mi Serae fugae causam. Atque ade haec conscientia in aninium Hii penetraverat, ut fere nunquam in X Silio de Carminibus loqueretur, quin illa sibi nocuisse repeteret; quin etiam epulero Suo haec verba incisa cupiebat: Hic ego qui jaceo tenerorum HSor morum, Ingenio perii Naso poeta meo. Trist. III. 3, 3. Quae mea sententia certissime confirmatur iis locis, ubi poeta, nulla Augusti ratione habita, maerore assietus d06Xusque in cogitatione de malo Suo secum meditatur, cibus

modi unt, si sontextum respieis Trist. . , sl 3 9, 5. III. 3 7 V. 1, 20 7, 32 liique. Quin etiam Augusto jam mortuo' eandem profert querelam velut Epist. IV. 13, 41:

Carmina nil prosunt, nocuerunt Armina quondam, Primaque tam miserae Cau Sa suere fugae. Ae profestio, miserior erat XSul, quam qui fictis causis insuper animum crueiaret.

Itaque nullo modo dubitari potest, qui Arsamandi, quam Ovidius ediderat, altera exsilii

causa fuerit ac vera quidem neque ullo modo simulata. At forsitan aliquis dixerit, Artem ab Ovidio esse ditam jam novem annis ante relegationem ejus et satis superque temporis suisse Augusto ad observandum, quantam imea Aberet ad mores corrumpendos depravandosque atque