Quibus de causis Ovidius ab Augusto relegatus sit

31쪽

tales promptumque ad lasciviam, et omnis carminum color docet et ipse diserte confirmat, ita de se dicens Ars a III. 121.4Prisca juvent alios ego me nunc denique natum Gratulor, haec aetas moribu apta meis. με Trist. IV. 0, 65. seMolle cupidineis nec inexpugnabile telis

Cor mihi, quodque levi cauSa moveret, erat. Altera ex parte dubium non est, quin ulla lasciva videlicet natu minor, de qua sola nunc quaeritur dedita suerit poetae Heroidum Amorum, Medicaminum, Artis amandi, Remediorum studiosissimaque horum carminum. Quid igitur verisimilius, quam consuetudinem ac familiaritatem quandam inter Nasonem et Juliam interceSSisse, praeSertim cum aditus

ad domum Caesaris poetae pateret Quam familiaritatem significare videtur Trist. III. 4 4-30. Quae cum ita sint, facillime fieri poterat, ut Ovidius, postquam Juliam in aliquo agitio oppre la ab ea ad societatem adhiberetur quamvis enim primunt, amicitiam Augusti

verecundiamque ejus reSpicienS, reluctatu eSSet tamen Juliam, cujus plurimum intererat, ne quid poeta enuntiaret, nihil, aune mina quidem, ut ei perSuaderet, miSiSSe OnSentaneum est. Sic ille et calumniosam potenti mulieris linguam metuens et suo proprio lascivo animo indulgen obSecutuS St; maluS ,

inquit, error me abstulit; eii uni elige Uahit at mich erudi)

nil nisi non sapiens timidusque possum vocari; haec duo Sunt vera animi nomina. Hic autem cum errore Nasonis Ars ejus amatoria, cui haud minimam partem malorum attributam vult, facillime conectitur. Sine dubio enim Ovidius rei, quam agebat ulla, particeps factus est ut poeta Artis amandi vel praeceptor amoris, ut ita dicam, sive hoc tantum titulo in societate Juliae mansit, sive versus quosdam Artis suae recitavit. Sic demum intelliguntur illi Tristium V.

-Scit quoque Musa cum perii, qui me deuePerit error, Et culpam in facto, non Seelu eSSe meo.

32쪽

30 hScilicet hoc ipso nunc aequa quod obfuit ante,

Cum mecum juncti crimini aeta rea St. .,Non equidem Vellem, quoniam noditura fuerunt, Pieridum sacris impoSutSSe manunt. Quo in statu rerum probanda quidem Sunt omnia, quae excusandi auS poeta assert; attamen quam noxiu noeenS-que Augusto existimandus erat, quem diligentissime atque accuratissime de sagitiis nepti certiorem factum SSe constat Nonne Augustum, Severum Septuagenarium jam ignominia amictum, qua nonnullis annis antea Julia filia domum ejus aflecerat, poStquam novam nepti praVitatem comperit, poetam his agitiis implicatum tamquam praeceptorem artium amatoriarum illius putare, necesse erat Profecto talia expertu magnam partem lasciviae petulantiaeque neptis Ovidi jure suo vitio vertit ac majorem culpam morum magiS magisque labentium in carmina ejus, imprimis in Artem amandi contulit. Si quoque laseivam Musam Nasonis nullo modo probaverat, jam vero, ubi eam ob Scoeni neptis conexam esse vidit, non dubitabat, arguere poetam, quod Arte Sua

adulterium docuisset Suetonius de Augusto c. 0 haecvUrba habet: . aliquanto autem patientiu mortem quam

dedecora suorum tulit. Quid igitur probabilius, quam incensum eum fuisse ira Ovidii, quippe quem aliqua ex parte auctorem illius dedecoris putaret Id quod poeta ipse haud

ignorabat; ac, ne vitam fortuna S, Civitatem perderet, non Sine ulla conScientia culpae metuebat. Poterat quidem crimina Sua XCUSare etiam probanda Sunt omnia, quae in Trist.

lib. II in Art0m amatoriam defendendam affert poterat dicere:

isPeccatumque oculo est habuisSe meum; neque tamen omnem culpam negare poterat:

Non potes inquit , , culpa dicere, abeSSe tua,

,,Tu licet erroris sub imagine crimen obumbres, Non gravior merito vindicis ira fuit. Itaque ignoininiat, domesticam auguSto esse vulnus insanabile sentiens, nunquam oStea nimis et Spicue Vel inverecunde dictis illud refricare ausu est; non Sum tanti ,

33쪽

inquit, ut vulnera tua, CaeSar, renovena; immo ipsi memoria illius rei, cui infauste implicatu erat horrorem a pudorem afferebat: Mensque reformidat, veluti Stia vulnera, tempuS Illud et admonitu fit novus ipse dolor. Et quaecunque adeo poSSunt afferre pudorem, Illa tegi caeca condita nocte decet. Ovidio extrema quam metuerat, Poenix Subeunda non erat. AuguStus ubi magis errore ae Stultitia, quam consilio ad societatem funestae a re eum adductum esse vidit, iram

aliquid continuit; csr Epist. I. 8. 43:,apse sed hoc vidit qui providet omnia Caesar. Stultitiam diei crimina OSSe mea. Quaque ego PermiSi, quaque S re PaSSA, Pepercit, Usus et est modice fulminis igne siti. Atque hae moderatio Augusti ad omnem illam rem pertinuisse videtur. Legimus apud Senecam de benefie VI. 32: Haec sagitia uliue filiae' n0n tam vindieanda principi quam tacenda quia quarundam rerum turpitudo etiam ad vindicantem redit parum potens irae publicaverat. Deinde cum interposito tempore in locum irae Subiisset verecundia, gemens quod non illa Silentio preSSisset tu. Quam verecundiam quin adhibuerit in flagitii Juliae neptis ita, ut non aeque ea publicaret ac dedecora filiae, vix dubium est. Qui

contrarium contendunt, illam vere eundiam demum nepte relegata in locum irae Subiisse, plerumque his Senecae verbis nituntur. Flagitia principulis domus in publicum emisit; sin contextum hujus loci respicis, haec verba tantum ad Juliam filiam spectare mihi concedes. Antecedunt enim verba: Augustus filiam intra pudicitiae maledietum impudicam relegavit ; et Si pergit philosophus ,flagitia principalis domus in publicum emisit jam enumerantur sagitia

filiae: admisso gregatim adulteros etc. denique verba: , ,haec non tam Vindicanda principi quam tacenda tu. insequuntur. Nullam igitur cogitationem hi do sagitiis neptis in publicum emississe philosophus habuit

34쪽

Filia quidem dedecora judiciumque copiosius enarrant praeter Senecam Suetonius in vita Augusti c. 65, Dio Cassius V. 10 Velirius I. 100 Tacitus annal. I. 3; verum ullam neptem Dio Cassius et Velle jus ne commemorant quidem Suetonius autem de ea nihil affert, nisiisaeque eam ac matrem Omnibu probri contaminatam relegatam SSe insantemque post damnationem ex ea editum agnosci alique avum vetuisse. ' Certissime autem sententia

mea confirmatur his verbis aciti annal. III. 24: D. Silanus in nepti Augusti adulter, quamquam non ultra foret Saevitum, quam ut amicitia Caesaris prohiberetur, exsilium sibi demonstrari intellexit. Ergo Augustum in causa nepti verecundiam

et moderationem adhibuisse, ut StatuamuS, Omne Sratione suadent.

Quae moderatio. quo modo ad Ovidium, flagitii Juliae implicatum, pertinuerit, poeta docet Trist. II. 127:ri Vita data est, citraque necem tua constitit ira, Princeps, parce viribuS Se tuiS.

InSuper accedunt, te non adimente paternae Tamquam vita parum muneri eSSet, OPES.

Nec mea decreto damnasti facta Senatus, Nec mea selecto judice jussa fuga St. isTristibus invectus verbis, ita Principe dignum, Ultus es offensas, ut decet, ipse tuaS. MAdde quod edictum, quamui immane minaXque Attamen in poenae nomine lene fuit, is Quippe relegatus, non exsul dicor in illo, Parcaque fortunae Sunt data verba meae. Quae quidem omnia primo adspectu illi opinioni favere Videntur, AuguStum, veram Nasonis culpam de industria tacentem, Artem amandi ab eo Scriptam causam relegationis simulavisse; sed prorsus falli, qui ita Statuunt, Pro certo effecisse mihi videor. Interfuisse Augusti, ut nova dedecora domus principalis quam plurimum occultarentur, res ipsa loquitur; non magis autem, quam Vera Juliae neptis relegatae

35쪽

causa, causa NaSoni in XSilium miSSi latere potuit a quod neque Seriptore aequale neque poeta is Se hane rem publicaverunt, quantopere Verecundiam AuguSti respexerint, indicium St.

Ex nostra denique sententia intelligitur, quod et Augustu. ipse idi eo hortuo Tiberius ae Livia omnes humilus Ovidii irestes negleXerunt neque ullo modo MiSerrimam sortem ejus levarunt Apud Dion 3m Cassium ib. LVI. c. 40 iborium de Augusto mortuo Sio verba saeere memineri :

docent; sed eum ne moribundum quidem illa fingitis iis ignovisse, i iis verbis Suetonii Aug. e. 101 satis Superque elucet , Julia filiam neptemque, si quid iis necidisset, vetuit sepulcro suo inferri. Ergo Si talem augustu. in i septem

se praebuit, quomodo minus illestus Sse potuit in Nason sin, quem non Solum parti ei pem vel fautorem flagitiorum jusjudicaret, sed cuju lascivi Carminibus etiam Igna ex parte more filiae neptisque corrupto depravatOSque SSe putaret l

diceret. Si te neptem quidem reverti iussus est quid mirum, quod precibu poetae relegati ipSiu vel qua uxorem HUS atque amicos pro misero exsule adhibuisse verisimile est,

minu commotus est l

Quae cum ita sint, nemo jam dubitabit, quin Tiberius et Livia, Augusto mortuo veniam impunitatemque Supplici NaSoni negantes, ex voluntate destincti ita fecerint. Cui rei congruit, quod ne ullae nepti quidem, poStquam avus deceSSit, gratia facta est, Sed usque ad mortem per viginti annos XSilium fuit perpetiendum. Silanum quidem, adulterum nepti Augusti, qui voluntarium exsilium Sibi consciverat, Tiberio regnante, Romam revertisse, Tacitus annal. III. 24 refert At ibidem quoque, quomodo id fieri potuerit, et quam

36쪽

religiose nihilo minus in animum Augusti iberius intraverit, legimus. Respondet uim Silano fratri gratias agenti coram patribuS: Se quoque laetari, quod frater Hu e peregrinatione longinqua revertisset, idque jure licitum, quia

non Senatu ConSulto non lege pulsus foret sibi tamen adverSu eum integra parentis ui offensiones, neque reditu

Silani dissoluta, qua Augustus voluisset. Ovidius autem proprio Augusti dicto relegatus erat, quod Tiberio magis

Quod ita fuisse poeta ipse haud ignorabat; inala nostra' inquit, ,,vel nemo vel qui mihi vulnera fecit, Solus Achilleo tollere more potest' Trist. .. 99; et de Augusto mortuo ita queritur , , Spem OStram terra de Semitque simul Epist. IV. 6, 16. Obiit igitur omis Ovidius as ibique SepultuS St. Quod sepulcro su, inscriptum volebat quamquam in-

Scriptum non St tamen valere, demonstrasse mihi videor: HUiu ego qui jaceo, tenerorum luSor morum. Ingenio perii NaS poeta meo .

37쪽

Vita Scriptori S.

Ernestus Appe a. d. IX. cal. Jul a. h. s. XI 11 Charioltenburgi natus fidei evangelica addictus sum. Literarum rudimentis in ludo civico Charioltenburgiens instructus quarto decimo aetatis anno Berotinum me contuli ibi quo gymnasium Berotinens adii, quod illo tempore directores riderico Bellormann quem Summe veneror, florebat. Eruditione doctissimorum magistrorum factum St, ut magi magisque philologia delectaror praeterea studium et amor i terarum artiumque antiquarum alebatur usu familiari, qui mihi erat cum viro doctissimo diluotissimo riderio Foer Ster, quem morte praematura mihi ereptum valde lugeo. Itaque postquam testimonium maturitatis, quod dicitur, in gymnasio adeptus Sum tempore paschali a LXIV. civibus universitatis literarino riderico-Gulielmae a Rectore Magii Ill Trendelenburg adscriptus apud Ili Magnum de- canum spectati SSimum ordinis philosophici nomen profes8us sum. Per quadriennium academicum Berotini peractu

soliolis interfui Vir. Ill Troiadelenburg, Michelet, Boechii, Haupt, irchhoss, omnisen. Hiibner, Gepperi, Jordan, Mi illentiori assinanti, quibus viris omnibus optime de me

meritis gratia ago quam maximas. estate a LXVI. Studia intermittenda mihi erant ad solietatem belli Austriaciudhibito.

Qua ex Societate maximum incommodum cepi. Etenim cum vires ad sustinendos militiae labores non Sufficerent, mox aegrotare incipiebam quam quidem aegrotationem bello confecto me Superaturum SSe Sperabam, ut graVi Pulmonum morbus. in dies magis patefactus, paullatim ita in