Quaestiones de dialecto antiquioris graecorum poesis elegiacae et iambicae

22쪽

Quoniam apud Homerum huiusmodi hiatibus nihil frequentius est, non mirandiarn, quod etiam apud elegiaco constanter fere apparent. Non enim antiquiori usui repugnant

l86 - ῆν οι χρημαT 1πολλα dido Etiam apud imb0graphos Xempla non desunt legitur enim Arch trim. 29, 2 o 4strili epod. T l: λ δε οἱ θι Sim. 7, 9 - ου δέ οἱ γελως ιελει . No a tragicis quidem aliena Sunt. His oeulis adiungatur ἴδιος, quippe quod eandem radicem V habeat, cum natum sit e GFε-διο-ς i). Legitur Theogn. 439. 40 v 7 ος,ος ιν μιν μεν εχει νοον εν φυλακὴ σιν, limi Dro ιδι νουθεν πιστρεφεται li recte coni. Jacobs, O cor, ceteri hi , AK κιδιον, et ἰδιον). Idem hiatus apud Pindarum Ol. l 3, 49 reperitur. Praeterea huc spectant multa comp08ita, quorum altera pars cum antiquissimo tempore a digammate inciperet, os fondi non poterat in concursu vocalium. Neque tamen hoc quemquam fugiet, omnia fere ex pie lingua deprompta osse aut saltem ad eius similitudinem ficta ). Reporiuntur autem haec: aεκωμ Theogn. 37s. 467. Tl. - 379 mp. vo Ionica, et εκουσιος, quod etiam apud Herodotum invonitur: ad a. δελατος αελπτr ς, ἀελπτεω επιελπoliati): Arch tetr. 4, . Sol totr. 35. fortasse X hymn. in Apoll. Del. I, 9l, in Cor. V 2l petitum est. - ελπτίν Arch tetr. 54 3. επιελπιος Arch tetr. 4 5.

23쪽

De oglocia quadam consonantium mutarum ii spiri ti0ne. a Notissima res st recentiorem Iadem, qualem maxime Herodotus expressii, in v icibus quibusdam mediis atque mi, Propter digamina cc iunda. i. 28

24쪽

eli Sione, qua fit ante vocalem spiritu aspero vulgo praeditam, pro muta aspirata Vulgari tenueni inure. Severioris modo Iadis hoc proprium esse inde apparet, qu0 in Hippocratis dialecto quae ut iam Supra indicavi non una tantum de causa mitior vocanda est, Semper aspiratae ut vulgo leguntur ). Nonne igitur, Si quae in Iambographorum m liquiis huius rei exempla exstant, pro firmo testimonio habenda sunt, eos diligentissime patriam dialoetum os finxisse ΘJam loguntur haec

14 Tenuium consonarum exempla nulla inveni nisi Ε. I, 80 υκ forρε hαν AAL 28 υκ ioντε, απ' rων ira ποδωOPrαι. CV 21.22 αυτις contra o EIII p. 220. 222. Au l). Quae propter immensam multitudinem recte scriptorum nihili facienda sunt. Semper dieit Hipp. δαεσο rei, cf. in 103. 143. 160. I, p. 163. V 68. CV 31.

25쪽

i , Meroiure secutus fragmentis, quae poetarum nomine non d-clito traiiuntur asseriscum re iuri

26쪽

2909 l. 5 κ ctri etiam in Halicarnassi 2655, qui 1 vel

accurato distinguitur a vetustiore colligitur Ionas, secundum grammaticorum Sententiam, in mutarum Spiratione neglegenda quodammodo rationsem habuisse naturae vocalis, unde VOX, quae equitur, incipit. Denique etiam apud Herodotum codices sibi non constant, et maXime quaeritur, utrum Brodo vi aliisque Xompla quae adverSentur, Omnia recte neeno ad unam eandemque normam correeta sint. Ex his satis lueet, quam incerta sit omnis in hae re coniecturn.

b In γε τις voce Hipp. si quam Hesychius affert, aspirat et tenuis collata vulgari forma τενδις transpositae videntur. Similia, ut ty 0ν, praebet dialectus Herodotea. Ab huius vero consuetudine recedunt: Sim. 23,1 ἐνταυθα, et Hipp. 25 χυτροποδιον a Pollue allatum. Fortasse tamen hoc mutandum est in . Dctoorro διον, eum ne Herodas quidem 3 l χυτρυν, sed κυθρχὶν dicat. . . De κ pro re o Silo. Bocontioris Iadis L propria et peculiaris est L consonai, Miraberis, quod apud Mippocratem constanter fere tantum

27쪽

gutturalis in pr0n inibus ei adverbiis interrogativis, quae in coloris dialectis re consona labiali instrui solent. Melegiacos quidem, sui sonicae gentis erant, his sibi is se siluere v0luisse, dein insunt exempl0rum ei,pia, in quibus traditum est. Quanquam eum in horum tum in ambo graphor uni si agmentis libri saepius re vulgare exhibent. Quid igitur illi bac exempl0rura inier se discrepantia iudi eandum ii quaeritur. 0ntenderi quispiam amb0graph0set elegiae0s in ac re medium sere Ii, in inter 0meri imtiquiorem ei recenti em redem tenuisse, ita ut itura tem per annos illam quidem uiam et quasi regni appetentem, sed tamen quae n0ndum Prorsus antiqui0rem Sumtollere p0tuis sol praeter labialem usurparent. At haec ententia, ut ulla in pr0babilitatis speciem sibi assumere OS sit, multum abest. Nam ut saepe loco antiquiorum c0n Sonarum gutturali uni in Graeca aliisque linguis i i , la-li into eo inpuron sic etiam in his oculis L Onsonam res rigine fuisse Di, edi,ce linguarum inter se comparatio ' . Unde satis luce iambographos, cum etiam pro Sae Cripto

mia in b. 2 'κως antiqua in gutturalem servaverint, non P0-

luni auxilium serunt omnino tantum in Amphip. 2008 που invenitur, quae ima eri redentiori restiati tribuendi i st.2 Gruni g. p. 399 sqq. 3 ibid. p. r09 sq.

28쪽

κακωc legas Κως, κα i. e. καὶ irrepsit ex Homeri versu .

, ,κaκ δ δε εαἱ aut leg. καὶ κως aut coc). Grammaticus quosnam intellegat recentiores Ionas, cogno Scimu e pag. 265, 6 ubi ho/εταγενεστερα ci cse, cuius auctor assertur Hipponax fr. 88 opponitur Homeri dialocto, et 287, 28, ubi Horodoti et Hipponactis sis. 62 exempla 0rmationis cuiuS-dam Ionicae citantur ceterum etiam verba ,κω δε γε as aperte ootae alicuius Ionici sunt. Itaque non dubit ea

quae adversantur Xempla Corrigere.

Callin. 1 l: - ap. Stobaeum Ursinus καὶ , 12 ni γαρ κως A, 0ς , 2, 2 ει κοτε Mimn. s. Q Dd κο ἄν v. t V ὁκοταν). Hae contra Vitium traXerunt a corrigenda sunt Arch. r. 25, 2 π 0 tetr. 60ori quanquam a compluribus auctoribus traditur 73 που. pod. 94, i ποῖον item). Inc. 22 πως, cuius frustuli cum etiam cetera verba valde dilaeserata sint, vulgaris forma nihil sere auctoritatis habet. Sim. 1, 2 o mi , 5 7rcoc Stob A a r. m. ιι υς). Hipp. tr. 51, 2 orent heX ST πως, quorum prius Zelga tradit, alterum hori. Adonid. itaque neutrum magna fulcitur auctoritate. 'ex. 85,3 οπ 0ς. - Anan. r. 1, 1 που quod cum Aristophanos ran. s. 659 tres illos versus Dionysum dicentem faciat, non mirum videtur in Atticam dialectum abii S SQ.

29쪽

. . De littera a paragogi Cn. Quod imb0graphi Ionici in taceam de elegiacis, quo SHomerunt in ini0s osse statuere licet clittera ν paragogica usi sunt, ubi vel ad hiatum evitandum vel ad positi, innofficiendam metro flagitabatur, volut Arch. r. 39, : μυς ἐστὶν ista tetr. 54 l: Luastv uociosεἷcta Sim. . t δκου λεγουσιν ασροδισίους λογους Hipp. r. 45, 2 ανελπε αν - ῶν σαγπρονήσιαιον, bi, maxime abhorrere videtur ab Ionum dialecto pura, ii iam prosae scriptores in huiusmodi exemplis hiuium praetulerunt. Atque hane sententiam optime eo firmari putaveris, quod i cons0na ubique sere non a stirpe ingenerata, sed extrinsecus qui, lammodo urcessita est Attamen bi, non bliviscendum si uer0dotum in adverbiis saliena in γεν desinentibus, o tantum

venticiam ut ii respuere reique uippocratem ne in illis quidem Nonne igitur putare e0geris in singua tanum patria ν Parag0gicum non prorsus inusitatum fuisse Jam vero illud, qui, i in ptimis titulis opparet, omnem ubi

30쪽

ειν, qui ire Ol. 60 scriptus est. Quae Xempla nos edocon iamb0graphos purae adis vestigia etiam in hac o non deseruisse. Contra illo Seriptore eXi Stima, cum se usu sibi non constanti utrumque admitti posse viderent, unum elegisse, ut certam, quali S decet rationis pedestris Scriptorem, normam Sequeretitur. g. 5. De consonantibu geminati S. In Vocibus quibusdam, quae apud recentiores Ionas et Atticos simplici cons0na instrui solent, elegiaei, rartu iam-b0graphi ), epicos p00tas imitati dupliconi, quae in Doride

et maXime in A00lido X summa antiquitate servata Si in terdum OSuerunt, ubi metro commendari Videbatur. a Omnium autem saepissime G eonSona geminata reperitur. Ac prinium quidem huc spectant noristus secundarius

viii. g. 16), do cuius duplieis G origine in paucis tantuin