Quaestionum Lucianearum capita quattuor

61쪽

LucianuS, quamquam epistulas ad eos dedit, reliquorum librorum in congerie nusquam nominuVerit. R0stat ut do quarto Schwargit argumento pauca addam. Dicit enim, notatoni magistrorum DemonactiS, qui Q. 3 nominantur, partim non quadrare ad Demonactis. InprimiS nam serio do Demetrio non dubitat Agathobulum minorem natu fuisse quam Demonactem putat, quam ob cauSam huius magistrum fuisS0 non posse. Nam cum Eusebius hunc philosophum circa annum 1 20 p. Ch. n. floruiSSo tradat, Schwargius Eusobio nimis confidens illum triuesimum quintum annum egi SSo pro certo habet. Sed ZiegeloruS l. c. p. 335 suo iuro iam hanc conelusionem refutaVit. Deinde Vero multa inu0rtiora Schwargius do Phuborino Commentus HSt. Concludit enim 0X eo, quod PhaborinuSedidit quaestion0m, quae in o. 12 inust haec: etsi a dε Ruid fodia εχ 0ν εκ grati ictς εἰς φιλοσο φί&ν λ κεις maiorem eum natu fuisse quam Demonaulum. Oblitus autum est Schwar-ZiUS, hac quaestione Superbiam sophistae illius deSignari, atque omnino Phaborini animum risu et cavillatione Deu1O- nautis irritatum fuiSSO. Sed otium qu0d Wichmannus de Varietate locorum,

quibus illi magistri D0monautis habitavorint, dicit, non eSt tanti, quanti ip80 putat l. c. p. 848). Nequo dubium fere est, quin ut illi phil0s0phi Athenas visurint, neo DemonaXSemper Uno loco manserit, quamquam in vita uius nihil de

narratur.

Priora autem Verba OD Z - δει εγειρ νε υν' mihi quidem Videntur ob id ipsum praemitti, ne quis de magi StriS 00gitaret,

1. e. συγγίγνεσ9αί τινι nequaquam Semper dicitur de disci-

62쪽

HSS0. Atque hoc argumentum eonStat, quamqUam Zieg0leru S l. e. complura Verba Obiecit, quorum apponam non-

63쪽

Attam0n Schwargit ut Bernnysii deliberationi plus a000det momonti, Si consideramus, Luciani ConSuetudinem omnino non esse, ut in uno libello disortis Vorbis do ali0 dieat. Excepta igitur apologia c. 3, ubi sedere n0n Ρ0tuit, quin olim libullum do moreoste conducti S a Se SCriptum eSSO QOnfirmaret, nunquam aperte laoo fecit. D0indo hic lib0llus d0 D0monacte etiam aliud quiddam hab0t, quod a Lucianea eonSuetudine abhorreat. Nam scripta Samosatonsis omnia in tria genera diVidi p0ssunt, sunt 0nim aut λaλtas aut dictio; si aut DL GLOias. Invoniuntur tum0n novem hi libelli, qui eXtra hanc divisionem pon0ndi

Soplom autem prioreS libellos inter omnes foro oonsitit spurioS OSSO, OetaVum Vero, diebuS DStis in conventu studiosorum recitatum, Segregandum eSSe propter proprium quoddam fatum a ceterorum grege Supra alicubi domonstravi rostat igitur SoluS D0m0na X. Ad recitandum autem minimo

idon0us fuit hic libellus propter discrepantiam partium et 0phthegmatum multitudinem. Sod ne quis credat, me his verbis iam eontra totum lib0llum pugnare: pr00emium tantum mihi displioset, s0d non solum quod haec, qua utitur, inusitata ost forma lib0lli, sed etiam quia primum enuntiatum tam generaliter diutum est. LuoianuS contra a Certo quodam facto Vel a propria

64쪽

siuid alia narratiun 'illa festivo ac lopido diutis ornata ordiri solet. Postremo loco argumentum OX ipsius Samosa tonsissuriptis adsumam. In diat. Mort. XXX Sostratus latro indueitur, qui forta SSe idem eSt, atque iS, qui apud Demostli.

in opistula Philippi p. 162 R0isho) oommemoratur. Denuo

Sostratus aliquis nominatur in num0ro Solleratorum liOminum in AleX. o. 4. Dubium autem eSSe non p0t0St, quin

hoc loco speetet Lucianus ad eundem hominem, de qu0 ianidial. mori. XXX dixerat. Atqui libor de Al0Xandro mago sinu dubi0 post illuni de Sostrato seriptus est, qui Dem. 10ommemoratur. Quomodo igitur Lueianus, si duos Sostratos cogn0Vit, qu0rum de Utroque Seripserat, altero latrone, altoro Vero latronum eXtinetore ses c. 1: D σιας ἀναιρ υν), illo l000 Al0Xandri nullo vorbo addito do Sostrato latrono cogitare potuit 3 Quibus robus commotus cum Soli gargion0g0, hanc paragraphum a Lueiano Seripiam OSSO.D0indo Schwargius verba fauit de eo. 1 - 1 1, quae turpiter corrupta esse eXistimat. Wiolimannus autem eum adiuvans Singulas interpolationes eXcutore conatur. Qua in re facere non Ρ0SSum, quin ego VirOS doctos Vel maXimam partem Sequar. Nam Q. 3 propter ineonditum dicondi gonus et confuSam Orationem Lueiani esse non puto. Sin autem quod WichmannuS, ceterum aeute, fecit, Verba ἰλλὰ VLασι

65쪽

VenisS0 puto. Optime autem aptantur haec primis vorbis

crodiderunt: neque in hae re ab eis dissentio. Sed quomodo restituenda Sint, neque illi satis iuste docu0runt neque

Denique pauca de c. 11. SohavarZiuS, quem Wio 1- mannUS Sequitur, putat, h00 caput a Christiano interp0latoruliud collocatum eSSe, cum ea, quae DemonaX de Saerifieiis et mysteriis di Xerat, Comparatione Demonaetis eum Soerato laeta 0Xornaret. Namque SehWaygio veri Simile esse non videtur, tale quid revera illis tomporibus evenisso. Sed etiamsi vero non Sit factum, tamen non puto fas esse de Luciano dubitare auct0re, quem SaepiuS res aut in maius 0Xtulisse aut imminuisse satis constat: de Socrate autem eiuSque accUSatoribus cogitare amat Lucianus. in In tota narratione Vero ipsa Lueiani mens mihi spirare videtur,eXcepta extrema parte capitiS: χχύιοι et θυς ἐν &ρχὴ - ε καλλιερ σατε, quae aliunde Videntur petita esse. Quod autum Schwargius clicit, hane narrationem tollendam HSSe, quod

Quae cum ita sint, Schwargio ooneedendum erit, libellum de Demonaeto non sine magnis corrupteli S ad nostra temp0ra perveni SSe, Sed ea quae de perSona et consilio inter

67쪽

Annum sero contesimum agens mortuus est o. 63). IiS vitae Urii Zuhius in 0dit. voL II, i p. l89 40 10mporo Dom0naetiSoptimo attulit, nihil habeo, quod addam. Qua0 d0 0ruditione Dum inautis traduntur, optimo inter Se Congruunt. A puero studio philosophia0 90so tu in dudit, natura atque ingonio Suo permotus o. 3) Neque alium

Ne ille Singularum Soctarum pra000pta atque dogmata ignorabat, Sed nullum magistrum plano sequens mistiorum decreta ad suum ipsius sontentiam au disciplinam redegit, maXime Vero ei Sooratos ut Diogonos pia euerunt c. b) Pauca, quae de philosophandi ration0 D0mon notis diei potuerunt, hoc loeo eollogi. Dubium esse non poteSt, quin phil0Sophiae pars moralis ut aliis huius uotatis ita nostrophilosopho vel maXimo curuo morit, sod otium logicorum et diu lueti eae studio magis s090 40disso videtur quam alii, D. C. Epictetus. In primis 0nim naturali quadam ingonii acumine ei dilemmata qua se voeantur atque Sophi Stione Conclu-Siones iucunda suorunt, s0d non tam adiuVandorum quam impugnandorum Sophistarum causa. Itaque Commemorandum

68쪽

so solum et primum dialectieum HSSO, Sio Superare et redarguoro studuit Si primus dialecticu S 0S, non S0JUS QS, Sin SoluS, non primi S. λIn rebus physicis Demona X operam minimum Consumpsisse vid0tur. Irridebat contra speculatoreS VenatoreS-qu0 naturae, Si proferebant, quae Se reperi Sese putabant ab oculorum reliquorumque Sensuum ipSa contemplatione abhorruntia. Velut physico cuidam do antipodibus disputanti Umbram in aqua ostendit, eum quaereret talos igitur antipodas osse diei Sy 0. 22). Absurdum osse diXit, do mundi κόσμ0 laborare, animi vero ipsius με κοσμίω/' neglegere fragm. IV Fr.). Quantopere moniis sensuumque iudicio consi SuS Sit, Cognoscimus OX responso quod dedit interroganti, quot millo minis lignorum oronantis mina0 fumi natuo Sint Perpende', inquit, cinerem, omne quod reStat fumuS

Quid Dom0nax do immortalitato animi deque post mortem Statu cogitaverit, fortasSe o quibusdam sententiis eius obscurioribus eXplorari potest. Opinionem Vulgi certe Saepeirrid0bat: nam in torrogatus, iid putaret do inferiS, reSpon-Sionem Suam in iocum derivaOS EXp0ota', inquit, illinui ibi scribam' u. 42). Interrogatus denuo, num Inimum immortalem esse credat Immortalis', inquit, sed ut omnia. '

69쪽

doVororis a pisuibus γ' Ingratus oss0m', inquit si molosio ferrem consumi a piscibus, qui tot piseos ipSe opulatus Sum.' Idem quo moriturus Nolito laborare de sepultura mea', inquit, odor me sepeliet.' Quae eum ita sint, nemo mirabitur, quod DemonaX caput philos0phiae posuit in quaerend0, qu0m0d0 qui Sque in hae vita b0atus fiori poss0t. Beati autem esse nequibunt, ait Demona X, qui set a timore et a Spe, quibus humana Subieeta sunt omnia, nondum liborati sunt. λ Ergo lib0resto ante omnia philosophus: nihil onim nee spe noe timore dignum HSt, quia paritor molesta set tueunda HXistero dosi nunt omnia u. 20) indig0ro non d0b0t aliorum hominum

SIDOS SerVInt, quam Si aegrotos curant. Molestias tamen et inoommoda aequo animo toleranda osSo, qua Si Sar in I S a

natura nobis impositas. Noo dolori nou voluptati nimis indulgendunt 0880 eo. 24. 25. 33. fragm. XII Fr.). Sed quamquam Demona X aliorum auxilio frui noluit, tamen ipso amicis libenter suo 'urrit o. i). Nam ami uitium in humanis

rQbUS Summum et sanetum essu bonum arbitratus 0St se. 10

mVS neque alium Voluit a mi eum, quam oui omnia Considere

70쪽

62 poss0t fragm. XX Fr.), nam putavit h0mines ab iis, qu0Sami eos esse erodidissent, pluribus affici malis, quam ab inimicis fragm. XVIII Fr.). S0d si quando amicum sibi