Quaestionum Lucianearum capita quattuor

41쪽

33Itaque fauere non Ρ0SSum, quin Omnia ea, quae Sunt p0Stis h usque ad V. Pρ0Mχηνία pro interp0lation0 Christiani

cuiusvis hab0am. Neque enim probabile QSt, Lucianum, quamvis superstitioniS irrisor fuerit, tantopere miratum osse hanc roli onem, eum etiam apud Graecos antiquitus cortis diobus di maxime eoterontur, ut tali rei arridens di00r0t Ἀε ιέσχε innast TODe θεους is sicli ιστα τἶ-χρὶ stat 1 ξιν 1sς ευχοι ενοις. ' IIaee ni fallor ex Christiana cogitatione exorta Sunt: quod eo Veri Sunilius est, quia illo dies, qui Votorum nuncupatio ' Vocabatur, usque ad VII. Saec. p. Ch. celebratus eSt. y Deinde hoe enuntiatum r000dita serib0ndi usu Luoianeo, quod ad Vocem 'Ph0μῶοι articulus additur. Statuendum enim est, rhetore S grae COS Lucin-neno aetatis V. ostiatos Sine articulo USurpare. η Ideo tuo a Luoiano, - Macrobiorum Si rationem non habemus s0mpor articuluS omittitur eXeepto uno JOCO, Imag. e. 17, ubi articulus in νυν ' mutandus Videtur. δ

42쪽

S0d huno lo 'iun adliuo in medio rolinquamus: iam videamus, quaenam Samosa tensis de roi publieno historiuati ut 0rit. Duo tantum nomina invenimus: Scipionis set Sulla0 IJt ab hoc ordini Sulla o bis montion0m fauit, sed ita, ut non glorino roni anno amplifieandu0 sod odii ae fastidii 0x0itandi onusa nominari viduatur. D0 artisetis senim a Sulla corropiis Romani pio deportatiS agitur et in l. ad V. Ind. e. 4, ubi ill0 tantum Vocatur, et in ZeuX. e. 3, ubi ὁ nominatur. Itaque hoc Dolnus

a Luciano non se romanarum rerum memoria, Sed e grae I

rum Compertum eSSe quiS 0St, quin Videat 3 De Sulpi0110 vero quid sentiam, paulo uberius mihi disputandum eSSe puto. Dial. mori. XII Al0Xandor et Hannibal do prioris sedis iure altercantes ad Minoem aceedunt, ut fiat litis arbitor. Apud Minoem uterque, oratiunculnparis longitudinis vel ad offensionem adversarii vel ad commendationem sui habita, merita sua illustrat. Tum eum Al0Xander, qui posterior Verba facit, in fine: ειρὶ ', in liut, ' io di, tu MMυς, di ta ε L-νὰ γαρ ti LO PLOλλωi fadia subito Sulpi0 int0r00dit verbis: Ἀρύιερον si h καὶ ἐ1ιου. H9υσλὶς Hic tamen res gestas non item verbis dilatat, sed pauois tantum adumbrat. Denique Minos AleXandrum primum, Secundum Scipionem, tertium Hannibalem censendum osse iudieat. Complura' sunt qua0 in h00 dialogo displiceant. Primum quidem miramur, quod Scipio soluS a Luciano unus eXOmnium Romanorum numero, non Solum in mortuorum

43쪽

dialogis, vorum etiam in tota libellorum congorio laudo aliqua ornetur. λD0indo nescio an Llici an IS tertiae qu0que personae 001 tanti oration0m eiuSdem longitudini S attribuerit, atqu00tium in prooomio dialogi iam de ea Verba lauerit. Scipion09000dente illam puleram, qua plerique placent Samosa tonsis dialogi, concinnitatem irritam fieri iam is V d. sensit, qui med. Saee. XV , ni priUS , di M0gum XII. in sermonem latinum transtulit, eum orationem ScipioniS ad eandem atque Al0Xandri Hannibalisque pr0duceret longitudinem: quod 1 00tissimo

Vor. Hist. libri post dialogos m0rtuorum e in Seripti Sint, verbis allatis quasi nutu auctor dialogum XII. iam pridom in publioum emissum designat. Quomodo igitur eo louo Solpionomsilontio pra0t0rire potuit 3 Hemsterhusius illo quid om ad XII. dialogum e. 1 annotat ibi suil. in vor. hist.) do Suipione nihil, quippe R0manorum nullos eum 00 dolatus fuit Lucianus, insula Beatorum habuit.' Dio0ndum orat barbarorum nullos; ' at eand0m ob causam nihil diuore potuit d0 Hannibale, qui ne ipso quidem in c. 17, ubi barbari b0ati

enumeruntur, CommemoratuS QSt.

I3 Aliud ost, si Arrianus, Luciani amicus, laudatur: AloX. e. 2. cf. u. 55. Do Augusti laudibus V. infra. 23 in odit. III, 2, p. 13. Qu0d Si verum ossus, Singulariter

44쪽

n0m fugi0t, qui post XII. dial0giam , 00S qui in Sequuntur, XI L 0t XIV. 1301 legerit, e quibus item Alexandrum non ita

magni a Lueiano aestimatum eSSe elueot. Maeedonum autem regem nostro quoque dialogo a Luciano hominem Vanum ae gloriosum deseribi, optime et uni Versae color orationis et vorbaolata Al0Xandri demon Strant haec: C. 4. Hανι γαρ h

tia a sui et i λαβων mi Attii λὶν κῶ τὰ s/εχρι Γύdειραν υzrari siενος ' HLλ. Quae eum ita sint, lis Al0Xandri 0t Hannibalis non ita intollegenda eSt, Ut Serio accuratum ordinem, uter maior Sit duX, Seriptor ConStituere Voluerit, quod quid om Luoiani indignum pueris forta SSe plaeeat, Sed ut εἰρ 0νεία, ut graeco Vocabulo utar, lepidi SSuna atque vero Lucianoa in seu inv0niatur. Minos igitur quamquam ab aequi Ssimo qu0qu0 iudico Hannibali prior Sedes attribuonda erat, tamen Aloxandrum, quem inferiorem Dre eX ipSius oratione omnes J0otores suspicantur, Africano Sine ulla dubitation0 - Gra0ens Graecum praeponit Atque eodem modo Lucianus dodomori eum Hesiodo certamine cavillatur in Ver. Hist. II, 22 rota χων δε ιὴ s/εν ὰλ θεία graρὰ εολυ κρ et ει ' O in ρος, ι κ σε δε o tuoς 'Hσίοδος. Si autem Scipionis Verba, quibus nihil s0VeriuS 0SSe potest, adduntur, de Vi Satyriea cogitari non iam licet, sed de iusta imperatorum aestimatione. Tum v0ro Minois iudicium, ut est, plane ineptum eVadit,

45쪽

37 quia certe Scipio primu S collocanduS fuit: quod is, qui Saec.

XV. dialogum in latinimi sermonem Vertendo commutavit, recto sibi constans fecit. Tum Vero quaerendum Videtur, quid Sit illud, in quo quasi certamen Sit controVersiae imperatorum. Lis enim conflata eSt ερι-h. e. de sede praecipua. Neque igitur d0 pluribus sedibuS cogitandi uti eSt, 'quIrum primae inserior dignitate secunda, Secundae tertia sit, quod in VOeabulo q. e. zιροεδρία minime ineSt. Non dubito, quin Lueiano ante oeulos versatum Sit Aesehyli Euripidisque uertamen Γερὶ et Paro dira 1 θρονου in neque Vero illic inter tres lis ost,

neque inde, quod Euripides eum Aeschylo poetarum praeside

certat, efficitur, ei mi certe Secundum putandum eSSe pultam do s00undi v0l tertii aestimatione omnino non diSputatur. Eodemque modo apud Lucianum unus praeS0S eligenduS QSt, qui omnium imperat0rum prinoipatum, γρυνον στρ v,

ut ita dicam, apud inferos obtineat. Iudicium autem Minois, qui tres ordino imperatores disponit, etiam hae ratione

a priore manu scripta esse, reliqua nisi c0ος - Z γι μυνος a recentiore addita. Denique respieiendum est, dial0g0s mortuorum multis vitiis laborare, id quod valeat potissimum de partibus eorum eXtremiS. εCeterum memoria repetonda sest, in tribus illis libris Luoiani Scripta nonnulla latino sermone continentibuS, qui

annis 1494, 1497, 1516 editi sunt, dial. Diori. XII. unum

46쪽

iam rocordatu S esset narratiundulum qua0 de Hannibalis 0t Scipionis uolloquio tradebatur conclusione Lucinnea SuppreSSI, ea, qua0 nund habemus, addidit. Nou tamon ausus iam ost ita mutare ordin0m, ut AleXandrum, cui primae a Luciano dolatae orant, omnino neglegeret, aut tam multa addoro, ut sermo Scipionis cum aliis adaequaretur. R0Stat, ut de imperatoribus, quae LueianuS Commemora Verit, pauon addantur. AuguStus in . l. do Saltat. c. 34 nominatus CSt, eum eX eius temporibus ars saltandi flororol. Do in do voro fortasse primo obtutu mirum videtur, quod in l. pr. lnpS. e. 1 S inest narratiuncula o Vita Augusti desumptu, quae in laud0m magni Romanorum imp0ratori S assertur. Sod hoc ni fallor bon0 0Xplieari potest. Nam eum auctorrum hab0ret eum nobili Romano, g non amicitia Commotus, Sed propemodum eoactus 11000SSitudine exeuSandi, facere non

47쪽

potuit, ut aliud temperantiae simulacrum nobilissimo Romano proponeret, niSi ipSum Di Vum quem omnes sibi imitandum SumpSerunt. Attamen hanc quoque narrationem non latino Sud graece Scriptam fuiSSo, cum LucianuS eum legeret, luce

clarius demonstrari potest. Quid enim γ libertus cum lastinandi , ut gratia S ageret, Studio concitatus lingusto lapsu in illa κακέος ' 0t Hoc ' incidisset, nium aliud quidquam in animo habuit, nisi graeca quae sunt et ira af 0ς' verba 3 Atque etiam Augustum, quippe qui VV. γλ υιχα

et γν 0st luderet, graece respondiSSe mandoStum eSt. EX aliorum omnium, qui ante Samosa tensis tempora ViXerunt, imperatorum numero Nero Solus in l. do saltat. eo. 63 0t 64 commemoratur, non Sua tamen, Sed saltatoriSCUiu Silam cauSa, qui eo tempore floruit. λ EX aequalibus Mareum nominat in AleX. c. 48. Nomino omisso de impora-

e. 18. Sa0pius bella iis temporibus gesta eommemorariCOBSentaneum est, η sed ne Vorbum quidem dioitur d0 iis, quae antea gesta sunt a Romani S praeclara. Quod fortuito factum esse certo nemo Cogitabit. Itaque Jobotus in Var. loci. p. 351 Nonnunquam', inquit, Luciani Srodit Romanos et romana vitia, Sed teolo et cautiSSime, et in palliata fabula g0ntum togatam obseuro perstringit' et porro passim in fictis tyrannorum personis et nominibuSterrarum dominos castigat vel rid0t 'Quae quamquam partini paulo artificiosiuS OXQ0gitatu Videntur,' in universum rationem, quae inter Luoianum et Romanos interoedobat, reotissimo designant. Veritus enim

48쪽

aut, Si quando fecit , ign0miniae potius quam gloriae cauSa0st locuti S. IV.

Hi S proXimis annis VV. dd. de Demonacto Saepius diS- SorenteS Vol diversissimus proti derunt sententias cum de auctore vitae Domonaotis eiusque eon Silio, timi de Demonacte ip80 , num illis temporibus re vera eXtiterit. In hanc quam postorioro indicavi loeo Sententiam mihi ante omnia aecuratius inquirendum esse eriStimo. A. Schwargius y tota o0mmentatione eaque Sati S copiOSI, ut Statim summam sententiae complectar, demon Strare conatu SHSt, Dem0nautem philosophum nunquam fuisse, Sed a Lueiano i ictum 0SSe, ut 0Xemplum perfecti Cynici aequalibus durol. Videamus quibus rationibus SohWargius hanc novam quandam Sententiam muni Verit.

Primum quid0m Sohwargius statuit lineo: Dubium essen0n Ρ0teSt, quin tota morum ingeniique Domonactis deseripti0ne id agatur, ut porsecti philosophi specios ne forma adumbretur. Atqui Lucianus saepius usque ad vitae finem philo

49쪽

conscripSit, Demonactem fictam esse porSonam oportet. Sed si, quod SchwargiuS ipse confirmat, in Lucianus non sibi sod

Cynicis simulacrum philosophi finXit, quid hoc ad Luci uni ipsius sententiam de summa phil0s0phia adipiscunda 3 Ceterum Nigrinum qu0que egr0gium fuisse phil080phum

arbitratus est Lucianus: quod it0m contra illa verba Apol. 15 replignat. Neque cum Wichmanno haeo ropugnantia ita 80lvi p0test, ut dicamus Nigrinum quoque fictam HSSe Ρ0Γ-Sonum: nam etsi hoo Verum est, Lucianus haud dubio 400ipere voluit Specie historica, ne ipse castigator populi romani esse videretur. Adioiondum igitur urat auctori aliquid de Nigrin0 in Apologisto loco: si modo hic 0t talus lovi Samosatensis premendi sunt. At si quis nonnullis Verbis, cum pra0Sertim prorSUS alio tempore Scripta Sint, tantam Vim attribuere Volet, Semper in qualibusounque locis huiuS auctoris haerebit. Corte Lucianus, Si quem ipSe SUmmum nep0rlaetum iudicavit philosophum fingere VoluisS0t, non Cynicorum disciplinae seotatorem, Sed cuiuslib0t alius, velut Epicuri , p0tius descripsisset. Sed si Cynicis speciem persectam quandam Cynici ante oculos ponere Voluisset, quomodo eclecticum effingere p0tuit, qui quamquam vulgo in Cynicorum numero habitu S esse Videtur, tamen Peregrinus

50쪽

42Sed eclecticiani, si ui Oli 0 in onus ini ad Cyniuomin disciplinam SPOUie propius accedebat, quod non tum doctrina et Subtilitate, quam simplicitato et natura pli il0Sopliabullir. Schwargius igitur uo consilio Demon notis vitam a Lu- Ciano Scriptam putat, ut optimam philosophi speciem d0pingeret. Certo OX Qu. 1 et 2 elucet, auctorem operam Illi Vare,

ut 0X0mplum philosophi b0ui adol0s00ntibus, qui ad phil0

pr0 Spuriis habet, cum onpita 1 ut 2 int0 0latori cuidamuhristiano addicat. Interpolator igitur, non Luciani IS, id Specta Vit, Si Schw. Sequimur dueem, ut 0X0mplum optimi phil080phi constituer0t, aut corio, si id quod Luciani consilium fuiSS0 Schwargius vult, recto int0ll0Xit, disertis Verbi Sidem exprimi oportero putavit. Incerti SSimVm autem profecto est, sont0ntiam de lib0Η0 aliquo fulviro fundamentis, quae potiSSimum e parte Spuria depromenda sunt: ubi enim Lucianum ipsum talo quid dixiss0 Schwargius putat 3 Atque si in torpolator ille christianus eandem Vim eXempli, quam lana in Lucia 1100 Scripto invonit, Suis verbis augere Volui SSet, non intellego, our omnino libellum retractaturuS fuerit. D0indo Schwargii sont0ntiam infirmant illa, quibuSpeculiaris veri hominis vita d0pingitur. Quid enim Θ Demonactem Cypri natum osse ooquid ad si inimi illius phil0sophi Speci0m 8 Nonn0 Athenis ortum esse magi S CODSentaneum fuiSSet eum, quem fere s0mper Athenis viXisso voluit scriptor 3 Cum praesertim Luciano cordi essu non posS0t, ut deciperet lect0Γ0S de persona Demonautis, quom semper in foro Atheniensi Versant0m finX0rat. Sod hoo no Schwargium quidem 1 0sellit. in Ita quo toto otiolo distat porsona Nigrini, quem peregrinum maxima in urbe in domum inclusum induXit.