장음표시 사용
691쪽
illi ,1κυ-ς δὲ ταυτα ὁ Θωνις συλλαμβάνει τόν 'Ἀλέξανδρον, καὶ
τας νεας αυτου κατίσχει ' μετὰ δὲ αυτον τε τουτον ἀνήγαγε ἐς
Μέμφιν καὶ την Ἐλενην τε καὶ τα χρήματα, πρὸς δὲ καὶ τους
ἱκετας. ἀνακομσθεντων δὲ πάντων εἰρωτα τον Αλεξανδρον
ὁ Πρωτευς, τίς εἴη. καὶ ὁκοθεν πλέοι. ὁ δε οἱ καὶ τὁ γένος
κατελεξε. καὶ τῆς πάτρης Hπε τὸ Ουνορια. καὶ δνὶ καὶ τὸν πλόον ἀπηγήσατο, oκοθεν πλέοι. μετὰ δὲ ὁ Πρωτευς εἰρωτα αυτον, ὁκοθεν την Ἐλένην λάβοι ' πλανομενου δὲ του Aλεξανδρου ἐν τω λογω, καὶ ου λέγοντος την ἀληθείην, ξλεγχον οἱ γενο- μενοι ἱκεται. ἐξηγευμενοι πάντα λογον του ἀδικήματος. τέ
λος δὲ δη σφι λογον τόνδε ἐκφαίνει ὁ Πρωτεύς λεγων oτι 'Fγώ εἰ μη περὶ πολλου γευμην μηδενα ξείνων κτείνειν, ἴσοι et ἀνέμων ηδη ἀπολαuφθέντες qλθον ἐς χωρηὶν την ἐμὴν , ἐγω ἄν
σε υπὲρ του Ἐλληνος ἐπισάειην, ος. ἁ κάκιστε ἀνδρων, ξεινίων τυχων, εργον ἀνοσιωτατον ἐργάσαο. παρὰ του σεωυτου ξείνου την γυναῖκα ηλθες ' καὶ μάλα ταυτά τοι Ουκ ῆρκεσε. ἀλλὰ i56
inno hoe loeo omnino enarrntitur, eoni uneta esso videantur rum No
stri sontent in do Nomosi ne divinarorum providontia, qua quidquid
pravi ab hominibus commissum eκt id sorius oeius deos invoniat ulto ros: dticlarant hoe vortia in fino tolina huius narrationis eap. 12oposita, ubi es. noti. Atque hnne ipsnm vim divinam, quam in Lydorum ne prassertim Croosi robus
692쪽
αναπτερωσας αυτ ν, οιχεαι ἔχων ἐκκλέψας. καὶ Ουδε ταυτατοι μουνα ῆρκεσε, αλλὰ καὶ τα οἰκία του ξείνου κεραῖσας ῆκεις. νυν ων, ἐπειδὴ περὶ πολλου ν γ rum μὴ ξεινοκτονέειν, γυναῖκαμεν ταυτην καὶ τα χρήμχτα ου τοι προ σω απάγεσθαι, αλλὰ
αυτὰ εγω τῶ Ἐλληνι ξει νω φυλάς ω, ἐς ο ῖν αυτος ἐλθών ἐκεῖνος ἀπαγαγέσθαι ἐθέλρ ' αυτον δὲ σε καὶ τους σοὐς συμπλοους τριων ων προαγορευω ἐκ τῆς ἐμῆς γῆς ἐς αλλην τινὰ μετορμιζεσθαC εἰ δὲ ει', ἄτε πολεμίους περιέψεσθαι. λένης μὲν ταυτην ἄπιξιν παρα Πρωτέα ἔλεγον οἱ ἱρέες lis
monuimus ad II lil. Et cons. etin in quas nil II. si diximus. Plura ad h. l. laudat Gronoviust V, Io. III, 69. VI, 68 ote.
itono. Quidnm libri μετεωροσθαι,
artientum τὴν post ταυτην insori vult Valetionarius, id hoe loco vix necosso videtur, libris praosortim invitis. Ad argum ritum cons. Euripidis sabulam e gnominem, Et nSehwoigh. lnndalum Fabrie. ad Sext.
λόγον, i. e. hnno Aegyptiorum sneordotum narrationem do Helona minus nptam uomero vi Antia nil
earminis sui optet ratio nos indequo relictam. - ἐς o. quod aliis locis
accipio quare, quapropter, Praeeunto Mntth Iao Gr. Gr. pag. ii 45 at tuo Sehweigh. Et cons. insum Horodotum V, 74 Oi τραζων ες τοσυλχέγει. Quo eodem sonsu apud Pausaniam, qui totios Horodotum expressit, invenitur: I, 41. g. 5, ubi vid. Sioholis. Nognt Struve Quaest. do dial. IIorod. I. p. 43J, cui in loeo valdo turbato et interpolatoris mannm experto simplicissimum vidotur ἐς o Oileore. Noquo litor do hoe loeo sonsit Arodciv. p. 17, quem secutus e t Dindorsus, qui Oioeit voeulas ἐς o. quas uneis incingas rotinuit Diolseh. Εquidom idoneam Oileiondi enusnm haud perspicio Eli: loquo assentior in Quaest. Πorodd. Iahrb. d. Philolog. olo. Suppl. IX. pag. 1233 illas voces retinori iubanti, eum particulae citati γαρ nliis oliam loris sic nantur, ut unum hahoniit verbum
primarium; es. II, 120. ias. IX 93. I, 14 ibiquo noti Neo magis neeesso mihi videtur ἐς ro seribero,
693쪽
quom admodum Eligius quoquo iudieat: es. II, 113 tibi itidem rotinendum censui o. - ιετιέναι reti Pere, omittere) eodem sere sensu I,
δηλωοας. ως καὶ Τουτον v. T. 1. JAd 3 λωσας Stegor. supplet: Oμως γε μενΤοι, i. e. declarans tamen illam narrationem, in earmine opieoqiatimvis praetermissam, bono sibi notam fuisse. Caetorum nitendant
velim h. l. ii, qui omnem aliorum mythorum cognitionem nrtem in mythos pro carminis optet indoloae rations traetandi Homero Rhin die ant; quem ipse historino paterhoe loeo indicat plura cognovisse, quam quao in carminibus declaranda putaverit, quemque eundem in eligendis iis . qnno earminis epici rationibus apta habuerit, hane ipsam earminis opici nrtom naturamquoiam perceptam habuisso oaquo dii elum fuisse, hoc ipso ax loco colligi potorit, in quo vocom ἐπο-πoirην, ab Herodoto primum, quan-tnm seio, adhibitam recto advertit Boder Goseli. d. Vellen. Dielithurist I. pag. 317 not.
δηλον A.' κατα γαρ ἐποίησε ἐν ni αδ In his, quae turbarum plena dieit struvo l. l. I. pag. 34, librorum scriptorum auctoritatem cum Gaissordio secutus sum. N e reis sori aliorum prosorro commenta, quihus loco mederi studuorunt. Post Reietium, qui dedit καταπερ, et Selias. serum, qui dedit modo κατα τα, modo utiet' οῦ γαρ, Rehherus scripsit κατα παρεποίησε, probantenredovio, qui de hoe vorbo ad Inoohs: Vermisellia Sobrin. V. p. 582 amandat et recipiente Din- dorsio; quibus omnibus longe mea qui doni sententia praestat, quod
γας ἐν D., omissa voce καTa. quam rotinens Steger. praefat. ad Herod. pag. XII. Aio scriptum vult: κατ-γcio μεν Iλιαδα εποίησε In viii. gata, quam dedimus, loetiouo κατα positum pro καθα καν ἀ), ut. yriaul. quemadmodum, monon te Seliweighaeus ero, qui laudat I, 208. II, 6. III. 86. Malim: aerundum ea s. ex
strahunt ea, qtino monet Mailli.
vtirci vel γ reo abundaro indeque alterutrum Diiciendum putont, recto nobis utrumque sorvari posse vido-tur, modo locum sie Oxplieomus: id voro indo apparet; otonim oxiis, quas in Iliado ceeinit, sapparet) Paridom - dolatum easo ie. Quo eodem sorme etiam rodit Eltκ l. l. pag. 124, qui recte vulgatam loetionom tuitus est.
interpretationem: nee usquam a/ihi res escit, si retrnerare intolligas diversum vel contrarium Misere eius. quod semel diximus. Budaons inter-protatus erat: et ni quam alibi a inaura remeavit, id est, nusquam id
kertim dixit: nee aliter soro Il. sto. phantis in Thes. l. Gr. t. III. Png. 517 se ipsum revocavit. pror iterum idem dixit Mihi macis plaeet Selimeleth. ratio. Cons. Herod. V, 92 euius tam on loci ratio nonnihil divorsa est. Papo in Lexie. Gr. . v. interpretatus ostr . . das frithor Gesamo austiebon, vider son ;quao in torpretatio ineptissima vi dotur Brodovio I. I., qui ipso vix satis facit, eum verba haee ita in- tolligi vulti ,non iterum so ipsum in torrogavit, id ost non itorum ad memoriam suam rovo nuit. quod ipso bono cognovit, noquo simile quiddam so speetans adhibuit, i. e. παρεποιησε. Ex his ipsis vorhis Nitetseli Indagand. per Ho- mori Odyss. interpolat. praeparat.
iam Horodotum Homori quas seruntur carmina seripta pervolutasso: ot iuro, si quid vidoo, hie loeus afforet potest ad integritatem e nrisminum Homorieorum orumqtio diligentem lectionem Horodoti eerto notate eomprobandam. Qn rum mn.
694쪽
νος, καὶ ως ἐς Σιδωνα τῆς Φοινικης απίκετο. ἐπιιιεμ νζται δεαυτου ἐν Βιoμηδεος αριστείI. λέγει δὲ τα επεα ουτω 'Ενθ ἔσαν οἱ πέπλοι παμποικιλοι. ἔογα γυναικων Σιδονίων - τας αυτος Ἀλέξανὁρος θεοειδης
ena iam illo temporo auctoritas sui Aso videtur; alioqui enim ab Ho-rodoto h. l. non citata et in Examen Vocuin suissent. ως απητε,, Wytionbachius in Selecti. hi sit. p. 358 ad antiquum dicendi stonus resert et Thucydidis comparat locum I, Ir τον πολεμον- ῶς ἐπολειμησαν. u O rectius, opinor, Mattitiae Gr. Gr. P. 90T seq. είς ad antocedentia relatum vult, ut paulo anto iam indi
ἐπι ιδειwζται δε αυτOD A Uιομήδεος αριστει ηδ αριστείτὶ, quod mutavit Din dors. in αριστ viri. retinui cum Bredov. pag. 183. Verba inest Ouήδεος αὐHyrειη. quae Valekenario abiicionda vidobantur, satis tuetur orationis tonor, ut bene iam notavit Schweighaeus. Si vero universam sontentiam habens insiticiam . minime eam contra librosoquidem eiecerim; quae eadem est
Nitgsellii sententia l. l. Pag. ll, libi in not. 5 haec addit: -Sufficiebat, si ei quod praeeodit, ἐν
I1ιαδι. adderetur λέγει δε ταεπεα ουτω. ut mox ἐπιαίαν αι δε καὶ ἐν Oδυσσείη. ἐν τοισίδε τοισι με- σιν. Ad reliquum loci argumentum hase monet Valchenariuη: , , Sunt subiecti vorsus ex Iliad. Z , 289 et seqq. Bιομήδους αριστεια vocabatur a grammaticis Iliad. in qua meminit in transcursu poeta Alexandri naviuinquo architecti Pherecti; sed hoc nihil ad Herodotum tacit, Homerim otiam alibi commo- morantem , nus Piam tamen appellationes, quibus Homeri carminis diversus insignivere partes grum- mattei. Primus sorto Plato meminit πικροίας Odysseao in Minois p.
319 D. Vix tamen omnes istin modii appellationes n grammaticis serioris aetatis inductas credideris, si Platonis, Aristotelis. Aliorum testimonia, quas Nitzschius l. l. col- Iogit. respexeris. Gravius fortass illud orit, quod Diomedis Aristia voeahatur quintus Iliadis liber, cum, qui apud Πorodotum citantur veriasus, ad sextum pertineant. Sed quid impedit, quo minus Diomedis Aristiam ultra quintum librum olim pertinuiAso Roxtumque librum etiam
comprehendisse statuamus, PrR A r-tim eum illa aetato fines singulorum librorum vixdum ita accurate eonstitui potuisso videantur, quemadmodum post tactum esso Verisimilo fit. Cons. Πoyno observv. ad Homeri l. l. et Wols. Prologς. ad Homerum p. CVIII. utrumque a Schweh. allatum. Sunt deniquo, qui Diomedis pugnas poculiare quod-dnm carmen suisso arbitrentur. in Iliadis contextum postea domum receptum. Sed praeterquam quod certis argumentis destituta est haee sententia et di sortis Horodoti verbis repugnat, commonstravit Anglus doctus, lineo nil earminis tonorem Et nox una ita necessaria osse, ut, illis abiectis, reliqua sorent manea nee sibi bono cohaerentia. Tu vid. Payno-Κnight. Protegil. ad Ilomor. I. XXIV. pag. 24 ed. Rutili ,
quuntur u rsus, exstant in Iliad. VI, 28u seqq. et a Strabono citan
quam Tyrum frequentaro, Homorum voro no memoraro quidem Tyrum. Sod temporibus Troianis nondum Tyrus tam clara misso videtur, quam posthac est saeta. Vid. Ηeyno Observv. ad Iliad. l. I. pag. 254 tona. V.
695쪽
manu. Gramm. mnior. II. pag. Inot. Pag. 220. - Mox ἀνήγαγεν dixit ob navigatiotioni o Graecia in patriam Troiam, qui redi us est. Sie corto veteros grnmmatici: qunm quam omnino de Davigatione e portu in alium ανάγειν diei monot Hoy- Ditis l. l. pag. 255. Atque his quidem ita usus est WHelior sΕpiseli. Cycl. II. png. s4 seqq. , ut mulataleetio no iti altero Πomeri vorsu, in quo pro τας logi vult τους, i. o. nina onc, hie do iis vostibus cogitandum esso statuat, quas Paris eum a Troia Spartam navigaret, Sidono secum nbstulerit, dona Uolenno. Quam viri doeti opinionem satis resutavit v. Hos l. supra l. p. 6 seqq. p. la, ipse tamen negans, osset possis ex hoe loeo Ilomorieo id, quod inde osset vult Herodotus, Homorum sei l. quidquam cognitum
habuisso do Paridis in Aostyptum
itinero. In quo equid om assontiri nequeo, quandoquidem Noκtor ex eo, quod Homerns Paridum redu-eom cum Helenn Sidonem tangentem facit. nrgumentum sibi dueero posso videbatur, nec Homoro in. cognitii in osse potuisso eam famam,quno Helonam non reeta via a Graecia in Asiam por Aegaeum muro pervonisse s rebat, sed a recto cursu
dolatnm sidonem adeo tetigisse: quod ipsum sori non potuisso, nisi Aegyptum quoquo illa antea toti gerit, nudo traiectus in Phoenici nonrbos sori solebat: ooquo resoroverba. sirino in h. e. sno logiantur: ount ρεει γαρ ηαρι η A6Dπτρο κ. τ. 1.
IIolenam in Aegypto vorsantem, eumque verba A et o P τοι si τοις
ἔπεσι, quae quidem syntaetico referri vult nd κατα γας ἐποίησε schae sortis ad Plutareh. Viit. Vol. VI. p. 477 ed. Lips. ap. Teubn. 183o), no- quo ne sequentia verba Auovρίει γαρ κ. T. a. ad unum Iliadis loeum spectent, idom Sehao rus hane
s inrecti δὲ καὶ ἐυ 'G3. spuriam habuit tineisquo inclusit, quippe
postora notato ni, interpolatoro quodam additam indeque eliminandam. Quam eandom Montontiam do his tulit Brodov. p. 17 seq. item quov. Hos l. l. pag. It seq. Λ qnorum sententia equidem ita nbsum, ut vel eonsulto utrum quo loeum nNostro additum putem, undo naiquid omnino colligi posset ad rorum Aogyptiarum e milionom, quae Nomoro suorit, ad eamndem quo conuinctionom eum robuη Troianis qunt om ipso Noster hie traetat, qui
Thonem iam snpra eas. lla com- momoraverat, itonaque Menelaum. Aeeodit librorum seriptorum eons n-κns linee vertin retinentium nec ullum intorpolationis vestigium I rno hontium, iat ndeo, si manum interpolatoris hune locum Oxpertum Pss statuas, id rerte longo anto libros scriptos nunc suporstites neculisso putandum foret.
696쪽
καὶ ταδε ετερα προς Τηλέμαχον Μενέλε ς λεγει '
serine nomen apud Horodotum latius patero, inm supra ad I, 6. I 2
notavimns. Nam hoc nomine omnem quoque oram maritimam tra
complectitur. Cons. II, 58. VII, 89 et Ronnol. l. l. p. 486. CAP. CXVII
Quod in seqq. pro δηλοι Valeho-Dnrius conio eit δηλον. reeoptumdoin a Borhoehio, Rotrio et Din- dorso . eo minime opus, libris seriptis praesertim rosenenntibus, eum δη tot intransitivo et impersonali tortieeat neci perer appuret. perspicuum est, ut IX m et alibi, reete monotito Schweighneusero. Gravius illud est, quod χωρίον eo sensu, quo hio de Deo acriptoris dientur, vix apud ullum prioris notatis seriptorom inveniri idom valetionarius
monot. Qiii autem contra afferun- ne loei, Lycurgi contr. Leocrat.
q. ai. p. 152 et Arriani in Exped.
Al. I, 12, 2. Eorum ni iam es o rniationem existimo. Quo aeeodit otiam quod vorha istar καὶ τοδε ro χω- oras ad loeum snperiun laudatumox Ilindo, quo memorntur, Alexan- dram eum Holona per vastum mare
vagantem ad Sidonem appulisse portinoni; id quod durius e rio vi
dotiar, itemquo non necessnrium post vortia antecedent in xcitti ταντα
δὲ edi Aesti. Codicos et haec verbaot roliqna huius capitis omnia agno-seunt, ut hactenus nullam sdominerent Borheetili suspicio, totum eaput CXVII spurium videri. Nee
quidquam Oileore equidem audeam, quamquam mihi quoquo magna fit suspieio, V rhn καὶ τοδε eto χm-οιον ad marginem olim fuisso adseripla ae dottido, ut sori solet, textui inforta. Indo et have vortia et sequentia οπικ ῆκιστα ἀNιὰ υόχισεα uneis inelnsit Diotsellius innquam spuria. Locutio Ot κ ννιστα αλχα μυλι στα invenitur qnoquo II, 4a, nee sino quadam vi h. l. poni vi dotur. Rodit autem oci sero Horodoti argumentum: quod npud Homorum vestigin orrorum Paridis inveniuntur quae ipsa Antis declarant, poetam plura de his cognovisse, quamquao in ipso earmino indieaverit), inde eolligi poterit, Homerum Ructorem non osse carminiam Cypriorum, quibus Paris fausto itin ore iam tortio dio in patriam rovortisse tradobatur. Quas argumentatio speeiosior quam vortor videtur IIenrielisenio, viro docto, in Comm. doenrm m. Cypr. Ηno. 1828 pag. I seq.Εquid om nil dise ornam; hoo modo tonori volim Λristotolom quoquo ex diversa Homericorum ot Cypriorumetirminum in dolo divorsum sintnero
697쪽
τε πνευε μητι χρησαμενος κα ὶ θαλάσσy λείη, ἐν δὲ Ἱλιάδι λέγει,
fuisse, qui Ηomoro haec earmina parum recto tribuerent. Cypria earmina. ut hoc innium nfferamus, Perpetua qua i sorio exposita conti
nustro titilli Troiani primordia usque ad Achillis iram, uhi Homeri Ilian exorditur. Quare eodem iuro, quo Homeri earmina, ad cyclum qui dicitur epienni referri poterunt. Vid. Honrielisen. l. l. pne. 27 seqq. inprimis p. 31 soq. Do quo istorum
carminum argumento, historico potius quam epico, ut iam observat Aristotelos l. l. seoll. Henrielison. p. 102 seqq.), classiens est Proeliloeus, nti per detectus ni quo oditus in t Biblioth. d. nit. Literni. I. Anecd. p. 2a. 24, repetitus et Ain-minri eura post alios illustratus ab eodem Honrielison. l. l. PR .l8-26, qui etiam quotquot horum
doti solato iam diseoptatum misso, ex hoc loco patet, idemquo aliis quoque Athenaei et Procli Ioeis
comprobatur, quo affert Henrieh- en. l. l. p. 4 -qq. aeeuratiorom inde institnons disqnisitionem do vero horum carminum auctore, quom alii Stasinum Cyprium stando quoquo carminum nomen, nisi, quod aliis vo-rina videtur, ex pride. i. e. Venere
illud dorivandum). Ilogos inum alii, Homorum alii, alios alii serobant. NOA illa quidem haud repotamus quas a viris doetis supra Iandatis hane in vom prolata sunt; hoc unum addere placet, nobis videri eam Horodoti suisso sentontiam, ut fierioris aetatis poetao ea tribuenda sint. In elausula addam Dabim anni indietum utiquo miri m i Herod. Png. 101 : , Wonn Herodot nanneho Ge-
tompestato a Iunone immissa, ad Sidon om dolatum osso urbemque co-
pisso seribit. Atque etiam Homina Observv. ad Ili. VI, 289. p. 254 seq. t. V.) in Herodoti loeo totam illam ρῆσιν soritis Insertam putat, quippe versibus ex Odysson navigationem Alexandri in Aegyptum haud salis
probantibus. Nec aliter sensisso videtur Borbockius, qui hocce caput suspectum censet, refragant Henriclisen. l. l. png. 50 seq. . qui Optime monet, eandem argumenti diseropnntiam manere. sive Horodo
tua linoe seripserit si vo ni ius quispiam. Nee mihi ulla iusta eausa Rpparet, cur verba, ab omnibus otiam lihris eomprobata, spuria et insiticia habeam. sa Hi τε πνευuceo χρησάuενος καὶ θαλασση λείηJ i. o. secundo
vento usus et mari franquillo. Ea-dom verba exstant quoquo apud Eustathium l. l. , quae ex ipso poeta Cyprio desiam in videri iam dudum
698쪽
ως ἐπλάζετο ἄγων αυτήν. Πομ ρος uεν νυν καὶ τα Κυπρια ἔπεα χαιρέτω.
Εἰρομένου δέ μευ τους ἱρέας, εἰ ματαιον λόγον λέγουδι οἱ li S
GDi νες τα περὶ Πιον γενέσθαι ri Ου, ἔφασαν πρὸς ταυτα τάδε, ἱστορί ρσι φά&ενοι εἰδέναι παρ' αυτου Μενέλεω. Ελθεῖνιμεν γαρ μετὰ τ=ην Ἐλέννὶς αρπαγχὶν ἐς τῆν Πυκριδα γῆν Ελλήνων στρατιθν πολλην, βοηθευσαν Μενέλεω, ἐκβῆσαν δε ἐς γγῆν καὶ ἱδρυθεῖσαν την στρατι ν πέμπειν ἐς το Ἱλιον αγγέλους. συν δε σφι ἰέναι καὶ αυτον Μενέλεων ' τους δ ' ἐπεί τε ἐσελθεῖν ἐς το τειχος. Orαιτέειν Ελέννὶν τε καὶ τα χρήματα, ταοι οθετο κλέψας Ἀλέξανδρος των τε ἀδικ γημάτων δίκας αἰτέειν' τοὐς δὲ Tευκρους τον αυτον λόγον λέγειν τοτε καὶ μετέπειτα, καὶ Oμνυντας καὶ ανωμοτὶ, μὴ μὲν ἔχειν Ελένθν μηδὲ τα ἐπικαλευμενα χρήματα, αλλ' εἶναι αυτα παντα ἐν Αἰγυπτω 'Strabon. tona. I. p. 336 not. tro Versus exsculpsit Σπαρτηθεν in τριταιος υλίξαν
verbum χρησάμενος ac fortasse etiam τριταios ad poolao ipsius vortia portinuisse n gans, inde pro-Posuit: - πνευματι et ' ευαεῖ χείη τε θα-χάσση, asserens Hesiod. Oper. et D. sol
X. p. 886 I . Faeit hue quoque usilico apud Sophocl. Philoot. lis Geoll. Hom. Di. VIII, 1M. IX, 377. CAP. CXVIII.
σθαι ad Ioγον λεγουσι erunt res iarenda, cum sensus sit: num vanum sermonem prosorant Graeci de iis, quae circa Ilium gesta sint, s. num salso do rebus ei rea Ilium gestis tradant necne.igetoo 3σι - εἰδεναι παρ' αυτουΜινέχε isj i. s. sa ah ipso Menelao quaerentes, percunctantos haec acia cepisso s. ex ipsius Monolni narra tione se haec cognovisso. Nam
latορίην dieit Herodotus percunctationem, ubi ex aliis seiscitando quid accepimus. Cons. II, su et
την recte reduxit Wossolineius fir mavitquo aliis loeis, ubi eodem modo γῆν additum legimus: I, leta. IV, 12. VI, 8. VII. 42. Et suffra. gantur molioros libri. - βοηθευσαν ob formam Ionieam citat Gro. gor. Corinth. do dialoet. Ion. g. 60. p. 469 ed. Sehaos. - Noe ex Ioeo Orationis argu montu' sumsisso Libanium t. I. pag. 18 Dicitant interpretes. Ad ea, quas de togatis Troiam missis hie produntur, Eons. qnno do Ulixe atquo Monolao ad Troianos missis de ropolonda H lona loguntur in Iliad. III, 205 seqq. δικας αἰτε/ιωJ Cons. I, 2. 3, ubi dom locutio. - Mox ad verba μὴ μὲν ἔχειν eonsor Grogor. Corinth. do dial. Ion. g. 62 ibiq.
699쪽
καὶ Ουκ ῶν δικαίως αυτοὶ δίκας υπέχειν, ἁ IIρωτευς ὁ Αἰγυπτιος βασιλευς ἔχει. οἱ δὲ Ελληνες καταγελῆσθαι δοκέοντες υπ' χυμον, o Drio oti ἐπολιορκεον, ἐς o ἐξεῖλον. ἔλουσι δὲ το
1li 'Aπικόμενος δὲ ὁ Μενέλεως ἐς τὴν Αἴγυπτον καὶ αναπλωσας ἐς την Μέμφιν, εἴπας τὴν ἀληθείην των πρηγματων, καὶ ξει - νων ηντησε μεγάλων, καὶ Ελένην ἀπαθέα κακων orarέλαβε, προς δὲ καὶ ε ωυτου χρῆ τα πάντα. I χων μέντοι τουτων
ἐγένετο Mενέλεως ἀνηρ αδικος ἐς Αἰγυπτίους. ἀποπλέειν γὰρ ωρμημένον αυτὸν ἴσχον ἄπλοι ' ἐπειδη δὲ τουτο ἐπὶ πολλόν ira
nitivo pluralis neglectam hane at tractionem reperiri nogat. Indo των receperunt Diu ors ot Diotaeli:
verborum sententiam esse ponit: non nequum ess dixerunt), semoti Ρηos ens opos praestare, quns Protens, rex Aegyptius tenoret. Idomvero pro α roponi vult τὰ, qnod Horodoti dialoetus flagitot; tu cons. II. ita. lis: ad strueturam ipsam apto assert Horodoti loeum VII, 16, 2. Cactrum cia est h. l. No-
stor scripsi di momor sero Eorum quao supra oratione obliqua usus aeripserat τους Τευκρους λίγειν, nil quos sano spectat αὐτοὶ, minimo mutandum in civeto υς. cum Graeci, ut recto doeuit Struve Opu'ec. II. p. 121, huic structurnopor nominativum ita assuetaeti suo
rint, ut vel ibi adbiboront, ubi proprio olus locus non esset. Tu cons. similos locos II, 14 l. ln2 oiquao ad I, 56 init. do simili atrii ctura monuimus. Undo satis patet quid iudieandum sit de Bonedieii eonioeturn Aeti. soli in . reg. Lips. II. p. 296 seribentis αυτοις, se ii. Eii ησι. - In soqq. ἐς O si nem tim) pro εως Ου ox licie loeo laudat Gregor. Cor. l. l. g. 63. Tu
700쪽
rodoti sontonitar ndvorsis ventis longiorem moram fuisse interposi
Lut nuce σφεα ἐποίησεJ Aetouci, se. σφαγια, proprio dicuntur vietimno Manibus atque Diis inseris maetnta , obsoruanto Rehol. ad Apollon.
sunt vi Ionae pinean ina ventia caesiae, coli. Arrian. Indie. 20. Noe aliter
apud Virgil. Aon. II, 116 seqq. r
notidie placastis ventos et viris gine caesa,
Sanguino quaerendi reditus. Addunt doniquo his interpretes Plu- inrelii locum, qui hue spectat, domalign. Horod. p. 85T B. Quod ad humann saerifieia attinet, non nulla dispntavimus ad II, 45. Intor Graoeos olim talia saera humana, tanquam piacula diis plarandia oblatii, haud inusitata misso
nor nostrum locum negloctum in-vonios.
comperium exl. oum s Menelaum in hoc porpetrasso. Do voco ἐπαῖστος cons.
Nostrum III, 15. VI, Id. VII, 14n. . VIII, 128. Glossa Herodoton ad III
libri omnos, nisi quod apud Plutareti. a. l. oxstat lo ἡ ἐπὶ Λιβυης, undo Valetionarius in Horodoto ἰου Λιβυης legondum eonsuit. Quae
loetio sine ulla eausa n Reietio et Schaosero reeepta est. Cons. etiam Bredov. p. 114. Mox o κου Noster scripsit, ubi exspectabas Oκοι; sodvid. Knolinor. Gr. Gr. q. 622. not. 2. In suo capitis ad ἴστορινσι cons.
λεχ πιι κ. r. a.J Cons. Rupra I, 3. Est voro gravissimum huius ensitis argumentum binis do eausis: tiam quod insigno Ilorodoti studium aperit veri reperiundi, tum quod, quam ipse historiae pnior Homor ot eyelicis pootis silom tribuerit egregio doelarare videtur. Ut enim nequaquam pro veris habuit, qua - unqno illi poetae ece inerant, ita nec omnom historino fidem iis do negaro voluit. Quod vero Dalil mannus Herod. p. lol Herodotum pronuntiat de rebus Troianis nil sero praeter ipsam Troino expugnationem erodidisse verum quo habuisse, id tando e gnoverit ille, ne- Reio equidem. Dubiam potius illorum poetarum s dem Iinodoto visam misso, si ad historiam eos revoca veris, eolligere mihi posso videor ex verbis r ει χρή τι τοῖσι ἐποποι - ωσι χρεμμενον λέγειν, ubi Homo