장음표시 사용
711쪽
sero odidit και κειθι, quod idem dodit Gaissord. Sod olim vulga
tum et librorum plerorumquct nu-etoritato probatum κανειθι recto ro- vocavit Bokkor. , quom recenti. edd.
seeuti sunt. si quidem Noster non magis νεiθι dixisse putandus est atque κεινος de quo vid. Bredov. pag. llu), licet erasis hoe loeo ob via rarius apud Nostrum reperiatur; eons. Dindors. Proleste. pag. XI. Bredov. pag. mi. Athenaeus qui hune Herodoti loeum affori IX. pag. 410 Ε . sivo pag. 520 Schw., habet κἀκει. Ad formitin dativi Ariuητρι cons. Gundom BrodoV. p. 255. Iam quod ad argumentum loci attinet, cuborum lusurn nuem hie Rhampsinitus eum Core B lusisso dicitur . non infrequentem su- isso per Aegyptum ipsa testantur monumenta, talem ludum qui agunt,oxhibentia: quid quod ipsum hune rogem sic ludentem eonspicimus in
parietibus palatii ab ipso Thebis
Oxstrueti repraesentatum apud Uil-kinson. . Mantiora otc. II. pag. 420 seqq. I. pag. 14. ut sane en qu Reh. l. do Rhampsinito cum Cerere ludonto traduntur, Aegyptiorumndooquo ipsius rogis mori convenion ter se in osso videantur, cum altius quid hae tabula speetari nemo non videat. Similia enim soronarrantur apud Plutarchum do I s.
ot Osirid. cap. 12. pag. 355 squem locum iam supra ad II. 4 attigimus, ubi vid. noti.) do Morenrio, qui eum Luna doa Σελήνη diei tur) ludons sπααας πεττι u) sopiungos imam cuius ius diei parioniseeorit luerum si ex his quinque dies constitu orit intomos anno quitum a diebus constitit) addondos:
hos vero dies intorealaros diei simulquo natalos quinquo doorum eo-lebrari supra iam diximus. Itaque haud vana videtur suspicio, hanc omnom do Rhampsinito ad Insoros doseondente et eum Cororo ludento
tabulam spectaro ad rom, quam nunc vocant, eatendariam, quno sub hoc rege erueiadntionem qu ntidam molioremque eonstitutionem acceperit,ndeoquo ad Phoenicis eyelum de quo es. Dott. ad II, 73ὶ anno 12 a quo regnavit Rhampsinitus, redetantem, ni Lepsius arbitratur, Cliron oloc. d. Aegypt . I. pnu. ano eoll.
eorto aliquid, quod ad rom calendariam portinuit, saetum es o, vel
indo colligas lieot, quod tompli ab hoc rogo Thobis nune Nodinat-
Abu) exstructi parios Extrorsum v sus integ r continoi calendarium, ut idem monuit Lopsius l. l. Ν - quo indo mirum est, in huius rei momoriam Aegyptios instituisse se-stum, quod corto tempore redolanto nilorent quodque ad suam ipsiusaotatem illos peregisse Noster seribit, qui sosti huius causam sive prorsus ignorans sive non satis per pectam habens, qua fuit fido aereligione in omnibus rebus enarrRD-dis , eonsulto Add disse videtnr ver har Orν μεντοι. ιiτε δι' Alio τι ελε dici ταῶτα ὁρτάζουσι, ἔχω λέγειν. Rhamps Initi voro deseensus nil in-soros eo nam orcium quo eum inser rum diis habitum. qunte eommini-seobantur Aegyptii, cum ad Aegyptiorum opinionem do inseris sta-inquo humniano animno post hanc vitnm torrostrem omnino pertineret, sponto Nostrum adduxisso videtur, ut hae oeensione oblata do animno immortalitato cap. 12a quaedam addorol. qno magis hanc totam quaestionsem gravissimam sua notato voln philosophis maxime acitatam vi dissotr do qua ro vid. quae diligenter exposuit Bnklmiron van derHrinlit Varr. Loet t. ox histor. philosopli. antiq. Lugd. Bat. l842 pag. 17 30. καὶ τα μὲν νικαν αντην N. τ.1.J Ihm Valetionarius Ox diss. Dan. Setalliniari do Pharaonibus apte mo-
712쪽
3 λω υπ' αυτῆς ' καί μν πάλιν ανω ἀπικέσθω, δῶρον ἔχοντα παρ' αυτῆς χειρομακτρον χρυσεον. ἀπο δὲ τῆς inueινιτου καταβάσι ος, ως πάλιν ἀπίκετο, ὁρτην δὴ ανάγειν Αἰγυπτίους
εφασαν, την καὶ ἐγὼ οἶδα ἔτι καὶ ἐς ἐuὲ ἐπιτελέοντας αυτot ς 'ου μέντοι, εδεε δι' ἄλλο τι ε&ε διὰ ταυτα ορτάζουσι. ἔχω λέγειν. φῆρος δὲ αντημερον Π υφήναντες οἱ ἱρέες. κατ' ων ε δ' - σαν ἔνος αυτων μίτρηὶ τους ὀφθαλμους ' ἀγαγοντες δέ mν ἔχοντα το φαρος ἐς ὁδον φέρουσαν ἐς ἱρον is μζrφος, αυτοι απαλ
λάσσοντο ὀπίσω ' τὸν δὲ Γρέα τουτον , καταδεδεμένον τους οφθαλμους, λέγουσι υπο δυο λυκων αγεσθαι ἐς το ψον τῆς
nuit: alea eum Cerpro ludore eam. que vincere, vel ab illa vinci . nihil aliud esso, quam Cererem rimam et fautrie m. vel vicissim inimitam se periri. Nam potorii resorri linoe quoque narratio ad agriculturam et sol ie m agrorum proventum, qui nro ealendaria reeto instituta anni quo tompostatibus inde certo eonia stitutis multum pondot, eoque etiam dueunt ritus in templo Ceroris a sacerdotibus observari soliti. Ro- spieitur, credo. Rogos frumenti eortis anni portodis reponenda et in torra condenda, mox vero, ubi edueta e terra in altum eroverit et ad maturitat om pervetiorit. consumenda; quas res per lusu' allegoriam significatur, in quo Ceres s inaeis ethns torrno praeost) modo vin- eit, modo vincitur. Νoquo in istiusmodi tabulis illud praetermittondumost, cum hae tesseraria agriculit ras signis eations coniunctam simulosso doctrinam do animarum immortalitato, indoque Oxplicandum, quod Coros apud inferos quoquo
imperaro dieitur svid. II. 32a ibiq.
not. . Qua do ro nune dicere longum est. Illud Qoro addamus h. l. , quod protulit Groto sona. in Boot tigor. Amalth. II. pag. set, in vasis aliis quo artis operibus, ubi ro- praesentantur res ad animarum statum post vitam hanc speetantes. hos haud raro adioelos inveniri una cum quincunce; ad illos verodios quinque, quos Morcurius portusum aequisivisso dientur, spectaro
ucr. - In AOqq. ανω post πάλιν), quod ab Athenaeo abest, indeque a Wossolineio Omissum, a Diet- sellio uneis inelusum, retinui eum esti. odd. librisqno seriptis. Si in Da αντις οπμω. ne plura in re
229 soq. Ed. see. si seqnimur. hie quoquo texturn tessoraria intolligenda, qua sortos humanno vita orientis at ino intor nntis, oeotia dentis ac r viviscentis, vitas Romortis perpetuo qunsi orbo, Indicantur, simulque cogitandum, quo sensu deae veteres toxere aut tox- turno praeosse dieantur. Ao doni quo otiam eogitari ille vult do oeoto sanotannis fore provenientent ius intero into, e dom perpetuo quasi circulo. Indo onim explieandum. cur mnntile aureum Rhampsinito dodoritCoros, pignus quasi Aegetis nureno, o terra mox emittendae.
gor. in Commenti. Horodd. pag. Iur . Zorga do obelisee. p. 30 so sq. ad Herodoti loen in haec apposuit: . Hos Vero lupos, quossaeordotalis mythus inferorum ministros et psychopompos nonios in- dieitat, in singulis sere mumiis aris ei quo onrum pietos doprohondimus ut plurimum avorrunco sagro instruetos ad malos daemonos abigendos animntina inhiantes. Sei licet rapax animal, quod noctu maxime ob reat subquo solis ortum ad specus si deserta aufugit, Aegyptiis aequo atque aliis populis plerisque
713쪽
olurnis tantum umbriη eonfisum ab illa obseura rogiono, aolis radiis impervia, ad noΝtrum mundum e m-monro. Ipsum quoquo Osiridom n
sumpta lupi spoeio ab inseris rediisso Oro opitulatum advorsus Typhonem , inter enussas lupi apud Aegyptios conseerati narrat Diodorus I. 88 eoll. Synes. do Ρrovid. I. pne. 115. Uine otiam est, quod lupum Osiridis insori symbolum et
commereti inter u rosque mundos. --
pertim ot inservo, tum in duobus anaglyphis natisoi Boreiani ox Aoeyptiis cryptis ahlntia, tum in obe lisei en Apido wans tediana super si
mulaero Osiridis, quom ei reum stantes adorant et don in placant, eo- doni quo in mumiis habitu oxpressum eonspicimus. Naoc Zoegaverissime. Nee minus recto alii
viri. docti lupos in mumiis geminatos pro inferorum sivo Amon- illis eustodi hiis neeipiunt. Vid. Boelior. in Angust. vol. I. ad tab. I, Boetii gor ine Arelinool. d. Mn. torri I. pag. 55. na. 65. Noquo
vero omittendum alterum illud, tam sacrum suisso lupum quidiusdam Aegyptiis. ut herbam quoqne ei bo-κtias lotisoram in terras suns importari prohiberoni. Cons. Aelian. H. A. IX. 18.) Istitur orant in Aegypto, qui parcitum vollent inpo,
erae hostiae. Quid qu noris 3 Su-porum in serumque eommentorem lupum et Aegyptii Agnoverunt. et araeeorum ii. qni Apollini Diana quo di vorunt illud animal. Nimiarum lueis noeossum et rogros umeum quolidisnum lum tinnuum hoeaymbolo deeltirntum v luorunt vo ter os saeerdotes. Quocirea otiam ad vitae mortisqtie superi inferiquem di a ι ins hiera 'traducta haec
osAera est. Eoque ipsa iun Dhti a Rha siniti speetat. Deseonderat rex nd inferos, indoque rodierat in hane lueom. Undo duerantur primordia sostorum rituum. Sacerdos
obligatis oeulis mittitur ad sanum Isidis sive Cororis. Dueunt et roducunt bini lupi. Haec omnia nihil aliud loquuntur quam doctrinnm
illam Maeordotum, ni, Herodoto ex
nimirum esse hominia animam immortalem. sed auernis Hethus iuuedeseendere in sexcura renna cereris-
Isidis indeque renerti in hiane vitiae lucem. Add. Cro or. Symbol III. pag. 14l seqq. 531 seqq. Od. tert. eoll. Iloeron. Ideon II, 2. p. 20 l. Inde ad doctrinum do mel ompsy-eliosi hane tabulam rotatam quo- ino voluit Emotrie. David: Iupitor II. pag. 348 AOq. Λdd. Rivolarnaeolius und Ponthous s Carlsrtitie.
porum signifieatiorio in tabulis vo torum ot aconrnto ot copiose di putans haee quoquo attigit, Rhnin psiniti doseonsu ad insoros reditu quo ad superos nihil aliud signis-enri ratias nisi totius naturno aequo ne sineratorum hominiam vitam morte exstincinna et sex morio ad vitam reditum. Et eons. etiam IIoi neeher Homer u. Lycurg. p. 120.
- Mox restitui εἴκοσι, ut II, leti,
est . ut, quae a xivulis narrata ati
714쪽
superstitione eat tum, ut huiusmodi tabulis fidum continuo addair is ilieet totius narrationis initio cap. 12 i) iam professus sit se haec Omnia ex Aegyptiorum oro neceptri tradere indoque etiam indiroeto ut vocant sermone omnia prodiderit, idom in narrationis fine iterum deis et arandum si hi eenset adeoque amplificandum, ut, quid ipse do his son- sorit, vix quemquam sugere possit. At ius hue etiam resero, quae ens. i 2 l. s. 5 reliquas narrationi
interiecta toguntur ἐμοὶ μὲν ου
in Comm. Herod. pag. 308 not.2st, ubi plura, probante Bred v. pag. 255. Pro αρχηγεtενειν Cobet logi vult αρχηγετιειω, quod invo-nitur in Sophocl. Elee tr. 8a, sed alia signifieatione. Do argumento Creueterus disputat pag. 1 3 seq.al01 Do mecto et Cerere, tanquam mortuorum dominis, non ostquod multis verbis exponam. Sunt
Osiris et Isis. qui Amonthen i. o. in foros, toste Plutaretio do Is. otosir. 20. pag. 362) oecupant otmoderantur. Diodorus Sieulus 1 1 s. - De Osiridis et Isidis nomi nibus Graeeis ipse testatur Herodotus II, 42 et lis, ubi vid. nott. CLPlutarehus de Is. et Osirid. cap. 28. p. 362 s. 485 seq. sequuntur plurado. Amonthe, quae malim apud ipsum Cronetormn legi. Nec enim dubium, hane Aegyptiorum sacerdotum misso doctrinnm, ut, quidit oinnia ad lueona vitamque ducant , ea quoque mortua recipiant indeque iuro inseris praesint.
IIo utοι δὲ Σιδε τονδε τον λογον v. r. a. J HOE num vero recteque dietum sit, si quaeramus: id unum Ρro certo afferri posso ait Willi in
gyptiorum monumentis, quaa nd huc eognita sunt, antiquissimis tostatam invoniri liniae vilao futurae
at immortalitatis animao fidom Osiridem quo in sororum iudicem ne
praesidem commemorari in sepuleris, quorum aetas ad duo millia annorum ante Chr. n. recedat. Antohoe igitur tempus rogrediendum orit iis, si qui aliundo hane doctrinam in Aogyptum advectam aut ox India sui nuper fecit G. Canneia lin. in acad. Diff., quam praesido A. G. Noostroom eens. submisit
Uelsing sors. i Sqq. do hoe loco Ho-rodotoo pag. 4) repetendam putent. Ad Herodoti locum haec attulit Creueter. l. laud. pag. 3l 5 seqq. r, LRrcherus Herodotoa vorba ita
vult explieari, ut Aegyptii fuerint
migrationis animorum primi asAertores. Reete, sed tamen eum in aliam sententiam ii. l. traxisse vi-doantur et voteros aliquot et ro- contiores, aeeuratius in his agondum videtur osse. Nam prim timClomons Aloxandrinus Stromat. VI, 2. pag. 752 Potior. solunetim illnpronuntiat: παρα Πυθαγ ou δὲ
Cicer. Tuseul. I, 16 poηtoaquam Pausaniae Messen. e. 32 subi Chaldaoi ot Indi primi immortalitatis doetrinam tradidisse dicunturJ excitavit, ita porgit: se, Aegyptios
tus II, 123 ot Clomotis Alexamir. VI. pag. 752. U Nolo plura conis
715쪽
φυχη αθανατος ἐστι, του σώματος δὲ καταφθίνοντος ἐς αλ to lo
gerere, quae arguunt, nimis arctis et angustis terminis hune Horodiatii euin inelusum n viris doctis es o. Planiorem Ot veriorem interpretationem eidem ntite Lare horum impertierat Wyiten bael, ius in disput.:υuae fuerit vestrum phia ophtio maenientiti ila visa et Atti v tinimorum post mortem, Amstet d. lIM. Dag.
XVII IAdd. Selimorkeli Explicatio
sententi. do animi immortalitatoni mi populos a Iulla eorum sacris alienos. Mersoburg. 1η324 Qui Ho-rodoti loeum Latino a te roseri:,, ., Fuerunt vuυque pWimi Ammatii. qui diserens, ianimvim hominis esse
in eir itum fecisses, eam Derum nassentem securua vi lotur Wyit. lectionem γινυμενην, cuius loco nos vulgatam retinuimus γινομενον; unde sic vertendum: eram i erum in hominia corpus naseons --0rarri in hominis eorpus immorare: et huneiah ea circuitum e sol trium Millium tinnorum spatio. Herodoti auctoritatem praefer Ddam osse nuctoritati Diogenis VIII. id, qui Pythn-goram primum dici perhibot τῆς
sortim testes nullos exeitantis, nonost dubium. Addit enim ipso Ho. rodotus, tanquam testimonium senistentias : Hoc placito, tanquam suo et proprio, quidam Graeei usi sunt, alii antiquioro alii roeentiore tempore: quorum ego nomina quamquam scio, non memoro. Sit igitur Herodoti potior sententia; tamen cavemus, ne plus ei tribu-umus, quam ipso voluit. Si quidonim vido , in grammatica inter-Ρretnti Ono non necesse est, ut hiesit sensus, Aegyptios singulos has opiniones primum protulisse, sed universas ab illis ad hane . e rinam conformiatus esse: ut adeo ilia lud voluorit Horodotus: Aegyptios primos dixisso, nitimam, cuin sit immortalis, in alia doinceps eorpora immigrare, atquo iterum inhumanum corpns redire; et hune ei renitum absolvi trium millium nritiorum spatio, ot sint Aegyptii
W1itoni,ne litus plura quo ad eius sententinua Postea Lareherus. Et quis dubitet, hane unice veram legitimamqiae verborum Horodoto rum interpretationem osso' Et vero, IIuealneo et Aristagora ae Manethone auctoribus, alio loco hoe ipso eonfirmat Diogenes Laer
τὴν ut1χην- ιδι ciuiνειν καὶ μετε ιβαίνειν. Qua brevi sentetitia declarantur eadem, quae Pluribus aliquanto vorbis olocutus est Horodotus. Nequo alitor his doretius sonsisse videtur Zooga doobelisce. pag. 300, cum in hunc modum pronuntint: se, , Et videtur hoc primum ab Aegyptiis traditum indeque ad Graecos traduetum su-
isso: esso eam n nimno naturam, ut
per so sit ae duret, habitotque in corpore volut in domo, quam sine sui iactura relinquore possit et in Aliam transire. Idom vir doetus in opere laudato de hae Aogyptiorum
veterum doctrina maximo omnium promeruit enmquo sigillatim et per auos quasi meatus ost persecutus. του σωματος δὲ καταφθίνοντος - ἰοδυεtαιJ i. e. intereunis vero eo ore in villud animal semper nn seens quod eo ipso tempore nas nistur) intrare animam, sive, ut Gui-
B s D n Ammottoro dilaxione o intervallo) in nuro animale Me alio nasee. Animam igitur, si Herodoti verba per praesens καταφθίνον-
716쪽
τος prolata rocte intolligoro volimus, docebant Aegyptii, tum, quando corpus morta) dissolvatur, ipso
igitur dissolutionis s. mortis temisporo, statim in aliud iratis ire cor. pus, neque hoc tum deinum fiori, quando eorpus rito eonditum post multos nianos soculorumque aduodoeursum morit dissolutum. Noneo
ligi voluit eamquo itido fuisse vulgi. Aegyptii opinionem statuit: , nni mam non prius quam priori eorpore corrupto ni tuo absumto ab eo discedoro at ius ad illud transire. Quae pitans Ilooromus Idoon II,
2. pag. 193ὶ iur4 dubitari posse
conset; neque enim intolligi posse, quomodia in otiis modi populo, qui
neeuratissima polline tura mortuorum cadavera perennaro in perpetuum offoderit, igitur ibi quomodo
eiusmodi opinio in valero potuerit. Pluribus haec tractavit Creueter. in Commentati. Herodd. p. 3l9 seqq. , cuius sententiam do omni hae Ao-gyptiorum doetrinn in Exeursu ad h. l. ipsis Creuetori verbis protulimus. Quod ad reliqua attinet, potiora hue transforamus. Progreditur illo o loco Servii, qui ad Vir. gil. Aon. III, 68) intor alia haec quoque disputat: Aegyptios eondita
diutius reservaro eadavera, ut anima multo tempore porduret et eorpori sit obnoxia, noe cito ad alios transaot. Subiungii Cr. Tortulliani Ioeum 'de anima eap. 33. p. 288 seq. ibiquo hase praecipue vortiar, , . . . quod et Mercurius Aeraptius novit, dicens animam digressam neorpore non resundi in animam universi, sed manoro determinatam,
nil rationsem, inquit, patri reddat
eorum, quas in Eorporo cosserit. 3Unde odoeomur, Aogyptios condi-isso cadavera, quoniam determinatam volebant permanere animam.
Λe statuit m. duplex antiquitus omnino in Aogypto misso cenus
hominum; alterum saeerdotum id- quo cultum et eruditum, ulterum pastoritium, idque rudo et iucultum, vulgaribus superstitionibus de ditum , quod indo non potuerit non
nitimum humanum corpore quodammodo mancipatum existimare Obnoxium quo, ita ut, si non usquequaque animam interiro existima rot eorporo di inpso et tu eineres dissoluto, vi gam tamen ne prope nullam imaginem notionemque nul-mnu n corporo soluncino et ab eius sorvitio libera o si hi iti formare posset. IIacte si reputentur, simulque illud teneatur, sacerdotes . Aegyptios novisse naturno vim penitus vitalem Nunquam axstinetam et in institium perennem, atque eam sibi sententiam παλιγγενεσίας notion informasso, veri simile indo fit Creugero, Aegyptiorum sacerdotos reservasso sibi παλιγγενεοίας subtilioram atque eruditiorem quandam doctrinam, quae ad Graoeos philos
phos post permanavit; cum plebo
nutem communicasse placitum transmigrationis animarum sive μετεν- σιοματωσεως. IIane vero disciplinam mixtam temperatam quo pasto
ritia superstitiono et saeordotali eruditione Herodotum bio prodoro aut certo extremia lineis deseriboro, ita ut loei argumentum Eo sere re
que condiatis septiliusque descendu in Amenthen. h. o. In resentim Isidis atque Osiridis. Deinde, intereunte corpore nimirum eo quod conditum
fuerit modicamentis et rito involutum adeoque ea vere diltipso
inque eineres renuerso) exe iι an mn et migrat per bestiarum omne 9entis. Tum reverti lar in corpus nu-xeens hominis. Atque his eirmitas unieersus absolvitur tribus annorummiuibus Haeo igitur Crougerus, quem sequitur otiam Guigniaut l. l. pag. Ma, lieet Herodoti verba, quemadmodum suprn interpretati sumus, haud consentiant, e quibus mea certo sententiit nihil aliud eola ligi potost, nisi onm fuisse volo. aum Aegyptiorum doctrinam, ut anima ipso mortis articulo o coris
717쪽
χερσαῖα καὶ τα θαλασσια καὶ τα πετεινα, αυτις ἐς ανθρωπουσωuα γινομ νον λουνειν ' o ν περιήλυσιν δὲ αυτῆ γινεσθαι
poro exolescente atque dilabonto dis sedat in aliud corpus, neque anno exspectet illud usquo tempus, quo corpuR Letie modicatum conditumquo dissolutum Ait. Quam eandem do h. l. sontontiam tulit Rosia sollini Monum. et vii. III. pag. 293 seqq. , uecuratius de hoe loco disputans , noque aliter etiam lino necepisso video Gattororum in Commotitat. do Motompsvetiosi immortali talia animorum symbolo ad hune Horodoti locum in Coninient. goolet.
Gotting. IX. p. 43 seqq. 40, tibi ex Horodoti vorbis id satis patere ait,
migrationem animorum per anim lia osso hieroglyphum sive symbolum aetorvae durationis si vo immortalitatis animorum. Add. Beeli:
ete. Ae . Aer. II. pag. 440 seqq. ot potissimum Rooth: Gosch. d. abondi.
Philosoph. I. pag. 177 seqq. , qui
Aegyptiorum doctrinam do animo. rum immortalitato vitaequo suturae statu ot conditione exposuit. Apud Amorieno indiconas similem soro opinionem invaluisso de animniam por sidera quam poranimalia migrante monstrant, qua attulit I. G. Muollert Goseh. d. Amorie. Urrolig. p. 6a seqq. Alin, quae huc speetntit in Exeursu ad h. l. tractavimus. lnsia, δὲ περιέλθη πανrra τα
borum vid. suprn disputata. Ille admonero lieoni tmnginum, quibus
haec animarum migratio ad oculorum sensus traducta et roprae-
sontata invonitur in tot anaglyphis monumentorum Aegyptiorum. Plurima laudat Croug. in Coin menti.
t nam potissimum laudat leonem,oamquo lineari arto Oxpressum ipso stibiecit, protractam o cryptis Thebarii D. In hae eonspicimus Osiridem, mortuorum indieom in soliosedontoni; ei admotum reum , qui .
iudieii sui tosaeram hilaneem in humero gerat; infra in gradibus
stantos novem Iudicii quasi assessores ; porro cymbam imposito porco vel hippopotamo, quo iudieio constituta poena signiscetur, nimirum mnloseum hominem, qui securi pereussus sit, nune ex Osiridis iudieio abiro in foedum nnimal. Etenim hippopolamum esse symbolum ingrati animi, iniustitiae aeviolentino tradit Horapoli. hiorO-glyph. I, 56. II, aT. Abigitur autem reus in hostiam eonversus a Mercurio, quom caput enninum in
Odyss. XXIV, 1. Aeeodunt alia,
quae nil eandem doctrinam declarandam pertinera, nee maris de At ignificatio, nee aquarum, noe hydrisive serpentis nquatiei. nee avium deniquo, quas quntuor numero superne positae sunt, virginoo capite Ornatas et vitta saeordiatali si voealantiea. In quibus singulis illustrandis oporam colloeavit Creuκο-
rus pag. 342 352, ubi in stio haec seripsit: , Utut est, hoe reliquum
est ae cortum: tabulam hanc nostram in mDritii hominis eis a reperm iam imminem xistere in Enquo con-κpiei et χνοσαια καὶ τα otiatissiti ζῶα ot vero πετεινα quoque, quae Herodotus in animae migrationibus memorat. Id in m. nune hisee
pag. 446 soq., Rosollini Monum. eivit. III. prig. 453 seqq.
por mille annos sPlat. do Rep. X. l .pug. 615. Phaedr. pag. 240 ete . . Atque quoniam perpauci tantum-
718쪽
ἐν τρισχιλίοισι ἔτεσι. τουτω τιὸ λογω εἰσὶ οι Ελλήνων Qρή-
modo in Amonthon dolati, eontinenter Obtemporant Osiridi - Plutoni. sod plurimi macularum superiore in vita contraetarum aliquid ro-tinent, hine plurimis migrandum est per animalium eorpora id quo ternis vicibus, si uno trium millium
annorum spatium complectuntur.
Atque hune tribus annorum millibus absolvandum stirenitum pronuntiat Horodotus: nee alio spectat Pin
vero haec tria annorum millia eum circulo Soth in eo s. caniculari Veterum Aegyptiorum, qui et ipso
totidem annorum solarium spatio absolvitur. Quo absoluto iustorum atque insontium hominum nni mal redeunt nil npremos deos h. o. fixarum stellarum praesides) quorum in chorum recipiuntur; fitque illo reditus per Eo diaei ambitum, i. e. por gregem hostiarum sidoroa ruiti; siquidem dii cum lunares tum
planetares ut tuo solaros roliquariamquo stollarum fixarum praesidos sunt siderea armonia; quorum per pascua aseondunt animae,nlino aliud in stabulum, nobili res in loca nobilissimorum animalium sive solis Siriique. Hinc bestiarum cultus per Aegyptum, hine hestino rite eonditae et repositae, ut pluribus declaravimus ad II, 67 coli. 65. Et eonforri quoque poterunt,quao do hoc eyelo tor millo annorum exposuit Gnitore r. l. l. pag. 48 seqq.
Μ. r. a.J Cons. quno supra ad initium huius cap. allain sunt do Graoeis hane doctrinam sibi assumontibus. Iam addamus ea, quae Creuae. Ri-
tulit in Commoni. Her. pax. l68
seq.: Iam ut eos maittam, qui priusti Graecis hoe decretum pro suo venditas so dicuntur quos ego Orphisos osse arbitror): qui posterius idom saetitasso dicuntur, eos, cum probo sciat, Dotos saeoro suis lo-etoribus non vult Herodotus. Cuius silotitii idonea apparet ratio. Uaud IIERODOT. I. dubie onim verum vidit Wessolimgiua ad h. l. eum Pheremdem Syrium et Pura oram significari dicit. Idom statuit Lopsius: Chronolog. d. Aegypt. I. p. 42. J Cons. Sturet. nil Phorecyd. fragm. pag. I 1-15.
Ae Phorocydis quam colobratum nomen fuerit apud cives extorosque,
nemo ignorat, nisi qui philosophiao
historiam ignorol. Pythagoras autem Domen multo otin m celebratius.
Iam Horodotus, ut qui historiam suam eonseeret in Magna illa Grae. in , quam totam tonobat Pythagoras
Pythagoreorum tuo auctoritas, nonnisi toeto ne clanculum designare poterat eos philosophos, quos sei obat arrogantius inet se se nnetOros disciplinarum, quas ab Aegyptiis hauserant. Noquo ipso fortasso historino pator derogare volobat glorino olus viri; qui sua virtuto ingenioque ae moritis tanto pero inelaruorat apud Graecos har-harosquo. Quod voro doctrinam illam in tempsychoseos tanqunm suam tradidisso oosdom dieit No-
stor: magno argumento est, eos
non rudem illam duntaxat ae vulgarem diseiplinam sumsisso ab Ao-gyptiis, Verum culti rom aliquam Ormlitiorem tuo. Pythagoras certe nihil nisi valde doetum limatumquo pro suo poterat in modium proferre. Arguit aetas, qua scholam aperuit;
arguit ingenium hominis aliunde cognitum; aruuit ipse Herodotus, quem supra attiuimus II, 4s . Ubi eum Orphiel etiam erandius ne sublimius explicasso dicuntur ros Osiriaeas, qui tandem humilia ac vulgaria tribui possint ab oodeni seriptoro Phoroeydi nilo quo Pythn-
storao 2 Floruit autem Pherecydos eirea annum 544 ante Chr. natusque esse porhibetur ei rea non ante Chr. n. ἔ Pythagoram eiren 530so ruisso volunt, quamvis alii aliter
statuatit in ro non prorsus cerin a
Specim. Appar. ad nn n. eritice. p. 31 aeq. Utrumque autem philosophum una cum asseclis ipsoquo
719쪽
σαντο, οἱ μὲν προτερον, οἱ δὲ υστρον, ως ἰδίω εω iπων ἐοντι '
124 Μεχρι μεν νυν Pcruei H του βασιλέος εἶναι ἐν Αἰγυπτω πα- σαν ἐυνοραγὶν ελεγον. καὶ ε υλὶ νεειν Αἴγυπτον μεγάλως. μεταδὲ τουτον, βασιλευσαντα σφεων Xεοπα ἐς πῆσαν κακόriirce
doto statuit quoquo Hoeth. l. l. noti. pag. 225; de Pythagorn quoquo costi invit Gatterer l. l. p. 5aot Cannelita l. l. pag. II, item quo Misello Do societat. a Pythag.
qui vorbis Hor doleis Oι μεν πρ - τερον Pythagoram, verbis ot δε vorsos ν Empedoclem signis enri arbitratur. Atquo hune ipsum Agrigentinum philosophum, transmigrntionis anetorem nobilissimum ac do-etrinno laudo celeberrimum ob ocu-Ios Nostrum praeeipuo habuisso, eum haec seriboret aequalium praο-
sortim suria notans, eontendore stu
Lngdun. natav. iMM pne. 4- , Pythagoram quippo ab Herodoti
temporibus remotiorem et ni, ipso
laudatum IV, so) eximens; in quo
obloeutus ost Κri scho l. l. Ac Pythagoram ipsum si exemeris , qunm qnam viilla vi doliar mihi osso eausa idonen, certo Pythagoreos quosdam a Nostro hie langi aliosque etiam homines diversno notatis statuendum erit, quandoquidem plurali numero utitur Herodotus atquo intoreos, qui προτερον et qui πιστερον floruerint, diseernit. Equidem Orphi eos quoquo, qui die ninr, hie in- tolligi existimom, de quorum studiis in hae doctrinn do animno immortalitato et migrations eons. Lo-hoeli Aglaoptin m. p. 800 seqq. coli pag. 24 I. Id vero viro doeto Batavo es. pag. A) eoneossorim, Vertin
γρα pio contumelioso dicta vidori non altior atque IV da ot I, 5i, ubi similon oeenrrunt locutiones. Ae probabilo inde esso putat Em. DAvid: Iupiter II. pag. acta, myntn-gogos, qui in mysteriis talia exeolucrint et amplis vorint, hie ΡΟ-tissimum langi ii putro historino, uni Phore dem, Pythagoram, Empodoelom si intellexisset solos, Dullam causam tinbuisset, cur illorum nomina celaret.
sponsatoris laudom haud donogat, ceteroqui vero sordidum atque avarum hominem suisso scribit. βασιλευσαντα στεργν X soriciJQui h. l. ot seqq. capp. nti uerodoto proseruntur tres reges Pyramidum exstructoros, Cheops, me- ren. M9cerinus, eorum nomina nuDeox ipsis monumentis, quae exstruxisso seruntur, Antis eonstanti como
s. Setitisti, Seium, ut Rosellini seribi i), Gnfra s. Sehosro, Κliesre, sive Senesei o, ut seribit Rosellini), Men era; qui ipsi eum iis regibus
de Rougo pag. 33, Mosollini Moti.
storie. I. pag. 120 seqq. , Noechb. l. l. pax. 506, Willi inson. Manner otc. I. p. iu seq. psius: Chron oloe. d. Aegypt. I. pag. Di eoll. Biinson: Aegyp t. stello etc. II. D. 121 seqq. Nomon meopis s. Ch tilapidibus inmorae sepulcralis in ira tori oro pyramidis tib ipso exsi ea no parto incisum nil lino reperitur; in alio sepulcro propo hane
720쪽
Αἰγυπτίους. τοισι μὲν δὴ αποδεδέχθαι , ἐκ των λιθοτομιέων τῶν ἐν τω Ἀραμω ουρεῖ, ἐκ τουτέων ἔλκειν λίθους μεχρι του
pyramidem sacerdotem nile quo s-lium huius Chum sibi dotoxisse v detur Lepsius: Brioso I. pag. 3οῦ; hunc sive sacerdotem sive filium, nomine Mortiet, ipsi pyramidi siruendas prnosuisse oporisquo architectum sius Prao laetum Oxstitisse idem opinatur. Huic igitur Cheopis . Chusia quae Nerodotus tribuit, en non dissorunt ab iis, quas Diodorus I, 633 Chem ni tribuit rogi
octavo inde a Rhampsinito s. Remphi, eum ad septem hominum ne talos por successionem regrinuerint reges prorsus ignavi, qui nihil mo- moratu dignum et in libris sacris adnotatum prnestiterint, uno ex eepto Niloo, a quo nomen fluvio
sit inditum. Do hoc Chommi qnne
deinceps narrantiar, pyramides alinque Opera ingentin exstruente , en cum Herodoti Ch copo prorsus conveniunt, ut vix dubium sit unumerindemquo signifieari regem, sive
πιμβης scripsoris in Diodori l. l. , ut Wosset ingio placet, sive πιμβις, sive πιμπις, quod nuper dodit Bokher. imprcibanto quain via Lopsio l. l. Λt multo difficilius osti do notato huius rogis es. oliam Horod. II l27 ibique noti.) eorti quid statu oro vollo; in exstruenda pyramide Vor- ntum circa ann. 2120 anto Chr. n. ponit Willi inson. l. l. , alias nitorum sento itins ut taeonm.
regnaro coepit anno liI8 ante Chr. n. post Rhampsinitum, quom rogno excepit, ut h. l. eniantiat Horodotus: quod quidom vorum e so vix poterit, quandoquidem Choops, Clio-Ρhron, Myeorinus nd quartam peristinoro dicuntur Mnnothonis dynn-stiam, indoquo longe niato Rham-psinitum, Protoum ipsum ius Sesostridem vixi so putatim. Annt. Utig tur in ipsis rogum illo ram nominibus Herodoti fidon eximio probatur, ita infringi videtur, temporum rationem ab Herodoto minus nocurato servatam adeoquo turtinis tam si speelomus. Qui sano errnro potuit minus reeio intelligens, quae sneordotum nut, at mavis, aliorum interprotum, minus doetorum exoro ne eepit, aut ipso etiam salso edoctus ab istis saeordotibus, qui conηulto non usque quaquo vernilli tradiderint. Atquo vel ipsius
Horodoti minor uti quo eura suisso videtur in singulorum rogum sum cessione accurato indieandn, sed longo maior ndeoque praecipua, ut Graeeis, quibus suam historiam destinarat, mirandum sane pyramidum opus enarraret earundomquo strueturam explicaret, onque ipsa adderet reliquis, quas de praeelaris Aegyptiorum Oporibus rebusque gestis iam in anteeedotitibus enariaraverat. Neque Enim Aegyptiorum historiam scriboro Nostor institnit, sed Aegyptiorum res mirabiles, quae
Graecorum nitimos maxime adver
terent, Oxponoro in nnimo lintiuit, eoquo munero ita permnetus ost, ut ad ros ipsas magis quam nil tomporum suceessionem attendisso vi dentur. Caeterum cons. de his
intollocto vol pronomino εωυτον, ut sensus sit: omni ne uitia s. pravi-trale orasan tim esse ressem, vel στέας sivo την Αἴγυπτον r in omnem ea- Inmutilem ressem protruxisse Amistum sive omni enitimistite a reste Aegy