장음표시 사용
771쪽
minimo ad morum probitatem at quo intogri intom roserotidas esse, verum nil stirpis nobilitatom aeprnos tantiam. Idem quoquo statuit Hongstonbom: Die Biteber Mosis v. AegvΡt. p. 31. Quod ad Aegyptium nomen attinet, pleri iii nune consontiunt, nihil aliud oodoolarari ni Ai hominem, eum nomis igniscet hominem et Pi artientias sit Aegyptiorum: vid. Saint - Mnrtin loeo supra l. pag. 72. Williinson Manners ote. I. p. 17, Rosellini Mota. stor. II. p. 55 seq. . quihoneari ac prohi hominis signifieationsem additam videri monet. Add. Ihloman n. Philolog. Aegyp t. p. 25, Brunset de Prosior Examen criti t. d. dynast. d Εgypt. p. 87. Geh-ringer t. supra l. et ipse agnovit arti eulum Pi in hae voeo, sed Romi roseri ad Nohrateum i. o. alitis. Alia protulit Saalsehnota Zur Κri illi Manetho's ote.ὶ P. a. CAP. CXLIV. θεους ελαι tot ς εν Αἰγυπτω αρ- χοντας v. x. 1.J Do diis in Aogypto regnantibus scribit quoquo I io-dor. I, 12. 44. ubi vid. IV seling. Larchorus ad illud rogni nonus haec relata vult, quod doorum quidomnomen habent, revora autem n ηneordotibus administretur. theoern lieum vulgo nypollant. Nequo alitor iudieat Willi inson. Manners etc. Be. Aer. I. p. 206, itemque Rosollini, enina sententiam mox afforemus.
Equidem haoe ad eam Aegyptiorum doetrinam refero. do qna Creta Eor. Oxposuit acl Herod. II. 1 5. Ad historiae fidem eoriam quo notatum seriem constituondam vix quidquam haec valoro posso quivis intelligit. - απη11ciγμένους pro απ α N.αγμε- νοος) o duobus eodd. reposui. Probante Brodov. p. 293, quem eundem socutus sum in simili augmenti
aliquot post Sohaesoru in Schweighnouserus set Gnissord . , quem euti sumns J. Ego mihi hoe loeo laudo modostiam Nesselingit, qui, eum sit ipso saversi ei lectioni. intextu tamen pristinam Oxhibuit oDκιοντας. quam Athonagoras in suo eod. de legat. eap. 24 legerat. et Mod. Sehellorsh. F) aliique tuentur. Noe Vale enarius diserto potiorem iudieat alteram. Simplieitor necopit Inhionalii proleste. Panth. p. 39. 411 qui cum hominibus non
tinia vixerint. Quae sentontia quam difficultatem pariat, eOmmonstravit Vossolingina ad nostrum loeum, et, ni hoe ipso otiam addam. nemonoseit, Thohas, Abydum alias quo Aegyptias urbes vonditas sorri adiis. Sod quid si εῖ-ι reian etsi σιανθρωποι si h. l. onm potestatemhaboni. qnam alibi avuuιξαι. Oua- χειν, διαλεγεGθαι ' Quao verba de rebus venereis usurpari doeuit Val-ehenarius ad Nostri II, 64. Hoesi admittas, hoe ipsum: o υκ ἐον
refragatur quodammodo Plutare ius in Synapp. VIII. prooom. Ρng. II 8 s. o Wyitentiae h. Crouxer. Comm. Norodd. p. 20a. 204. Sed eons. Diine eundem in Symbol. I. p. 6 ed. teri. Ad lectionem Ouκ ἐοντcis rodit Rosollini Non. stor. I. p. zi, quam ita necipit: , non communicanti eo li nomini eum imporii theocratiei modum hie Oxprimi ratus , in quo ipsum quid om numen imagino tantum aut alio symbolo doelaratum comparont, rerum publiearum administratio nutem per
772쪽
saeordotos geratur. Quae quantum ab Horodoti loco recto intelloeto. aliena sint, vix pluribus monoro alti not. Wossolingius in nota adii. l. ad Diodorum quoque provo
cat I, 12 Iet I, 44J itemque ad
Plutaretium do Isid. et Osir. cap. I 8, quibus locis ori firmetur npud Horodotum lectio, Nun deos cum -- minthus hahi asse tonsoντας reuce
παιδαJ Εadom sero Diodor. I, 44 init. eoll. I, 2l ot Pausan. II, 30.
linem sive norum natu maiorem so- robant, et inter Horum minorem
natu, filium Osiridis et Isidis, patris ultorem, de quo vid. eap. 18 seqq. Arverin Osiridis fratrom a Graecis Apollinom diei, testatur quoque Diodor. sie. I, 17 eoll. 13, ubi Apollinem dieit, quem proprio Arvorin dieoro dobobat, ipsisque inseriptionibus Graecis duabus hoc eonfirmatur apud Letronnium Ro- euolt d Inscript. d'Εgypt. I. p. 40. 50.
Herodotus ad Horum minorem natu,
Osiridis filium, rospoxit, quem et ipsum Apollinam vocare poterni, eum haud pauen illo osseuot simialia Grascorum Apollinis do quibus
ser. I. p. 397 A qq. , Rooth: Geseh. d. ahendi. Philos. I. noti. p. 15sseoll. 184, qui e monti montis Aegyptiis protulit inseriptiones, in quihus Osiridis ot Isidis filius, ultor- quo patris praedicatur; ipso reprao sontatur deus in his monumentis vir iuvenis sal eonis capito instruetus ses. Williinson. l. l. III. PI. a ),nomon Dotis hieroglyphicis sal eo nis addita linea sivo flagello indi
entur sonatque nor s. Har. Huno
igitur Ilorum, quom ad solares deos portinuisso nihil dubium, quo inroot quo sensu Noster Graecorum Apollinom di xorit. disquisivit Crou-ger. in Symbol. II. p. 34. 248. 555.558. 657. III. p. 328 ed. tert. , quocum cons. quas Hiri dissoruiti Ah handi l. d. Borlin. Ahad. hist. phil. Class. ann. 1820 et 1821. pag. i5 seqq. Nam Horus appoliabatur Sol in solstitio aestivo; quo quidem
tam poro omnium rorum, quae ad hominum nnimaliumquo vitam nutriendam exilit arandamquo faciunt, haud ambigua spes ostenditur. Indo in doctrina saeordotali Oxhthoturdous iuveniκ optimno spei pulehorrimaequo saetoi morumquo probatissimorum, ut qui patria Osiridis) a Typhone enosi vinclox exstitorii. Quao si ropulos, quid obstat, quo minus Horo, Aegyptio deo, cum Graecorum Apollino eonvonisso eredamus 2 Duos autem Aegypti deos solares nil Graecorum Apollinem valuisso Creueterus statuit t. l. , allorum, Vnleani qui perhibetur filius, qui quo ad Apollinom πατρωον Atheniensium pertinuit; altorum, Horum, qui ad reliquarum Graoetae gontium Apollinom valuit. Tu cons. qualipso olim dissorni in dissori d Apolline Patricio, Holdoib. 1820. pag. 16 seq.
alios Typhonem regno, quod oc- eupaverni. deiecit. Cons. Diodor. I, 2 l. 88. Plutarch. do Ia. ot Osir.enp. 10. pag. 358, ubi Typhonem
duabus pugnis superatum esse sortia
hi t. coli. cap. 73. pag. 380, ubi plura do significatione Typhonis.
773쪽
760 HERODOTIDστατον Αἰγυπτου. πισιρις δέ ἐστι Λιονυσος κατ' Ελλάδα
nent vero haec ad doctrinam illam sacerdotalem, quae ad historiae sormam ea effinxit, quae ad physicas, astronomicas adeoque metapliysicas notionos vulgo reseruntur. At quo Horum modo diximus esse solem in solstitio nostivo, euius vi salutifera quaecunque in torras solo inclusa tonentur, in lucem proseruntur et ad maturitatem perducuntur. Cui quaeeunque obstant in terra at quo auro, ea Typhonis nomine ac notione eomprehenduntur et Typhonis in daemon ineam speciem quasi eoaloscunt. Inde Typhon intomperatus omnis rerum naturalium exeossus; inde ardor, laetor, pestis, angor et satalis obitus; indo volanimi quaevis pervorsitas, animi- quo quodvis vitium, sauΑta omnia atquo infausta. Haec qui teneat, iam intelligot, quid sacerdotes sportarint docentos Typhonem ab Horo vel interomtum vel regno dei oetum
rodd. p. 288. qui nunc addit Slurg. ad Hollani et fragm. pag. 44. Et cons. quae ad II. si notata snnt. Add. Willi inson. Mannors otc. III. pag. 75 see. ser. I. pag. 337 seqq. 416 seqq. Rooth. l. l. DOtt. pag. 161 et seqq. In monumentis Aegyptiorum diverreo modo Typhonem exhiberi monstrant, quao ni tulit Parthoy ad Plutareh. Do Isid. et Osirid. pag. lba; nequo ipsum nomen, notis hieroglyphieis signi seatum , adhue est inventum . quod
apud Aostyptios misso Σὴθ idomdeelarat Plutarchus l. l. cap. 41. 3, qui Thyphonis nomen Graecum esse asserit ibid. cap. 2. Ae nomen Seluti quo notis hieroglyphi eis seriptum inveniri notat Boeth. l. l. , qui Typhonis nomen appellativum esse cenisset, neque Graeeum sed Aegyptium, quo omnino significetur adversarius. inimicus. Do Typhone- ι eius quo viet significatiotio neeurato quoquo
pag. 204 seqq.) ex ipsis Aegyptiorum monumentis plura afferens. καzαπαυσανtαὶ Do vortio κατα .
rum monumenta fit perlustramus,
rorum praesidem ne deum mortuo
rum quo hominum iudicem invenimus, indeque etiam summo iuro n
thoy ad Plutareh. Do Is. et Osir. pag. lI0. Noeth. a. l. noti. PRg. 152. Nequo voro ad insoros iantu in Osiridis num on pertinere, sed
ad supera quoquo spectaro, nee Ρnu-
ea esso, in quibus hutns dei optimi
utique ae benevoli vis ac potestas eum Baecto eonveniat, similia sors hominibus praestanto, dubitari no-quit: tu cons. modo do Osirido pluribus exponentem Creuger: Symbol. II. pag. 1s Moqq. . Hiri. I. l.
pag. 148 soqq. At quo Hoeth. l. l. pag. 169 reeto admonuit, Osiridem apud inferos exhiberi praesidem do.
umque aequo atquo in superis hominum dominum Aegyptique regem. Add. Κlauson in: Erach. u. Gruber.
Eneyelop. Soet. III. Vol. VI. pag. 269 seqq. De ipso Osiridis nomine plurima suppeditavit Iablons hi Panth. Aegypt . II. l. g. Io seq. 15
seq. et Voce. Aegypti. p. 188. Ἱσιριν illum ab Aogyptiis dietum soaudivisso Hellanicus tradidit, testo Plutarebor Do Is. ot os. cap. 34. p. 36l: quod ad unum idoinquo redire monet Roeth. l. l. noti. pag. 152.
774쪽
'Εν Ἐλλησι μεν νυν νεώτατοι τῶν θεῶν νομίζοντω εἶναι tib Ηρακλέης τε καὶ Aιονυσος καὶ Παν, παρ' Αἰγυπτίο1σι δὲ Πανμὲν αρχαιοτατος καὶ τῶν ὐκτὼ τῶν πρώτων λεγομένων θεῶν. φακλέης τῶν δευτερων. τῶν δυώδεκα λεγομενων ε ιναι, Λιονυσος δε τῶν τριτιον , οι ἐκ τῶν δυώδεκα θεῶν ἐγένοντο. φακλδε μὲν δὴ οσα αυτοὶ Αἰγυπτιοί φασι εἶναι ετ εα ἐς χιια- σιν βωγιλέα, δεδηλωταί μοι προσθε ' ΙΠανὶ δε ἔτι τουτων
Qui ipse hoe nomen non proprium sed appollativum esse, quod etiam aliis diis tributum fuerit, observat
poenamqtie retribuentis notionem eo
doelarari addit: quod cum deo in-
sorornm praeside ne iudico supremo convenire nemo non videt. In alia
randa sunt, quae ad II, 43 et 46 adserip*imus simiai quo adi ieienda, quas do triplico ordino deorum Ae gyptiorum . primorum foeto), alterorum duodecim), tertiorum, in quibus ipso ostris Dionystis Est,
disseruit Creneterus Comm. Here. P. 205 seqq. . Hahol nimirum huius
modi doctrina hoc singulare, ut, quae hodiequo ad mota physicas, physicas. astronomicas inprimis ratio-DEs rediguntur, en saeordotalis ratio ad historiae quandam speciemotangat. Hino omnia illa, quae hominum memoriam Exe dunt, dispo-seuntur por regna deorum sβασιλείας oscosin. Videlieot ponunt prisei sa-eerdotes copiam quandam aetatum, quae per temporum deeursum invicem se exeipiunt. In prineipio et qnasi in rerum omnium culmino Io eant vel unum vol plures deos supremi ordinis et sola montis cogitatione informandos. Hos Requuntur dii alteri, insoriores illis primis, sed in quibus tamon et ipsis vora vis divinitatis, qua illi primi
censentur, insit; et sic porro divorsis gradibus pro odento ordine. Hoc paeto fit, ut summum numenot tanquam ipsa divinitas propngino sua deorum per Iabentes aetates sese explicet, et, licet per sosumma, ad infima tamen omnia neo minus pertinoni. In extremum autem gradum progressa qundam sui pario implicatur insertorum rerum vieissitudine. rerum fluxarum guriagito immorgitur, et mortalia udeo. que mortem subit, ita tamen, ut, quia nunquam potest a se ipsa de sciscere, vi perennis suas divinitatis revivis eat et porpetuitatis rerum naturalium auctor sit. Do Π-etile satis supra monitum est ad II
4a, do Pane ad II, 46; Dionysen vero, i. o. Osiridem svid. ad II, 144
noti.), quod ad tortium deorum Ordinem Noster rotulerit, Id ex errore saetum osso indieat Lopsius sChronolog. d. Aegypt. I. pag. 253. Denkaehrist. d. Alia d. d. Wiss. Eu
Borlin. 185 I. pag. 3Tq), qnOd ΗΟ-eus, Osiridis situs, qui Typhonem vicit patrisquo vindex exstitit, ultimus deorum rex anto Monem, Primum hominum regem, perhiboroturritaqua ab Horodoto quoqno Horum si Osiridom. quem utrumque primo
deorum ordini ad quem e Lepsit
sentontia pertinent), adserihoro do-hu rit, ad tertium, i. e. ultimum deornm Ordinem, quos hominum imperium in Aogypto exceperit, resoni. Neque enim horum trium ordinum alterum ex altoro ortum pu
nerandi loge, sod regnorum flue eossiones temporum decursu saetas doelarari censet.
775쪽
πλέονα λεγεται Κναι. Aιον i σω δ' ἐλαχιστα τουτων' καὶ τουτωπεντακισχίλια καὶ ii Dot α λογίζονται Hναι ἐς χιμασιν βασιλέα. καὶ ταυτα Αἰγυπτιοι ατρεκεως φασὶ ἐπίστασθαι. αἰεί τε λογιζόμενοι καὶ αἰεὶ ἀπογραφόμενοι τὰ ετ εα. Λιονυσω μέν νυν,
τῶ ἐκ Σεμέλης τγῆς Κάδμιου λεγομενω γενέσθαι, κατα ἐξακοσια ἔτεα καὶ χιλια uαλιστά ἐστι ἐς ἐμὲ, Ηρακλέῖ δὲ τω 'Aλκμηνης I75
let ferme, eerciter: vid. noti. ad VII, 1 a. In hiseo numeris vitium latoro Wessotingitis aliiquo contendunt. Cum Onim ab Herenio ad Horodotum anni nongenti sero abiorint, Hercules autem a Baecho nonnisi quinque generationibns disiunia eius sit prouti ex Apollodoro, Diodoro, aliundo. Ognitum sit), in ΠΟ-rodoti toxtu refingendum esse: χα- τα εξήκοντα ετεα καὶ riaim i. o. annos ferme mihe et sexaginω: quippe
quo Rnnorum numero orneto roddntur DOngoniorum annorum spatium
additis quin ino generationibus, qua secundum Oa, qune II, 142 tradantur, centum fore et sexaginta eon summent annos. Videtur utique probabilis haoeeo semendatio, a plu-rthus eripido arrepta; lando tamen equidem Sehwoighaousori religionem, qui vulentam, libris seriptis omnibus probatam, inlaetam rotin- quero maluit, quam in istiusmodi numeris quidquam mutaro. Nequo sano ipse Nostor in his numeris, quibus eonsulto illud κατα addidissovidetur, quod paulo ante in Aegyptiorum annis quindecim millibus omisit, sibi prorsus eonstitisse vi detur. Qui enim h. l. quocumeons. otiam I. I. II, ia) Herentem, Alemones situm, noventis sermo ante so annis vixisse seribit, is, alios lo-
mur, septingentos potius suma Isso
dum explicnro velimus. Hunc veroloeum si sequamur ipsius quo Πerodoti aetatem trieonariam sors tum
fuisse seirea 454 a. Chr. n. sin- luamus , Dionysi notas rodibit ad annum 2054, Horeulis ad annum 1354. Panis nil ann. 1254 n. Chr. n. , Troiaque en pia pononda oriteiren unn. 12na n. Chr. n. Cons. Fiselior: Grioch. Zoittas. pag. 8. s, qui in Dionysi aetato constituendaloetionem Rheso ντα pro εξακοσια fiocutus invenit annum 1514 anto Chr. n. E Larcheri ealculis T. VII. pae. 345) Herculos natus ostanno 1381 n. Chr. n , Pan ibid. pag. 35 anno 12so, Troia ei pinanno 1270 a. Chr. n. Traetavit haec quoquo Brunet do Presto: Examen eritiq. d. dynast. d Ε gypt. pag. 78 seqq. coli. pag. 63
unt annos septingentos, nee Vero non-
Herodotus non solum Graeeorum horoum stirpes respieit, sed etiam Assyrioriam rogos, primamque Lydorum regum dynast Iam cons. I, I) et ipsam Hereuloi generis. Atqui Horaelidae eum por quingentos
annos Lydias imperarint, Mermnndas subsecuti regnum tenuero porceutum septuagintn annos. n quo temporo usque ad Herodoti notatem sunt eontum duodetriginta anni r quibus omnibus eomputatis, simul ino ndditis tribus gonerationibus sivo contum annis intinuereulem ipsum atquo Agronem,oxsistit utiquo summa annorum nongentorum trium Herodoteaeque eomputationis certa stat ratio.
776쪽
a.J Pana Mercurii atque Ponelopa filium memorat Cie. do Nai. deor. III, 22, ubi aliorum testimonia nitiatoriant Davisius atque CrouEerus. Tu vid. inprimis Lucinni locum in Dialog. deor. XXII. pag. 76 Bip. ibique IIems tortitis. pag. 319 seq.ot quas de hoe nr monto disputavit Cronet rus inr Symbol. III. p. 502 ot IV pag. 62 A qq. coli. pag. 2l seqq. Re Mare. Motly in Diagortat. de Fanno et Fanna ete. Bo-rolin. 1840.) pag. I 6 ssqq. Est vero hic eogitandum do Pane, qualem indicavimus deum in not. ad ΗΟ-rod. II, 46 atquo do uerturio It phnitim, de quo diximus ad II. 51.
Penelopam autem tradunt virginem, antoquam Ulixi nupserit, magicis artibus a Mercurio captam et aheodem, qui hirci spociem assumsis set, compressam fuisse. Ubi Po- nolopo oum sors locum tonoro videtur, qnom in similis argum snti fabulis et Pasiphao et Proserpina adeo quo ipsa Holona tonore dicuniatur. Nolo nune plura afferre, quae o Crongori libro l. l. cognosei poterunt.
κ. T. 1.3 i. e. Ex duabus isti in his rationiatis, quae dicuntur. otii e Iieet uti ea, quae ipsi prohatilior videmr; mea de his qtiae esset sententis, declaravi. supra scit. II, 43 seqq., ut ea, quae h. l. sequuntur, ad tinne ipsam sententiam vol magis probandam augendamquo adiecta vidoantur; ne- quo multum indo roeedero erodam
ala uam. exploratum est, respiciens
sensum si quaerimus, vix multum
dissori ab eo, quod eiusdem eapitis initio legitur Παρείου - η γνωμηῆν; ad quom locum alios Nostri l eos attuli, in quibus haso locutio inve
nitur, quam eandom otiam attigi ad II, 24. - Genitivus τουτων --τnt εὐων pondot a τοισι - λεγο- αενοι σις Noster ταυτα ἀμποτερα intelligit utramque illnm rationem, qua doos Graecos ex Aegypto advoctos esso alii statuobant, alii no- stabant. Vid. supra II, 43 seqq. Herodoti ipsius Oam suisse sentoniat iam manifeAtum est, ut antiquissimi fuerint Aegyptiorum dii, in Grno iam postmodo delati, ubi eo ipso tompore nati nominnquo Recepisso putabantur. quo ex Aegypto allati fuerint. Nequo alitor sere dohoe loeo statuisso video Naogels-haebium I. I., qui recto mihi eon-
tondero videtur, norVum argumentationis Horodotoae eum esse, ,,ut
Horeulis longo aliam atquo Panisae Dionysi conditionem osse conia tendat, nequo Dionysum Et Panomin oiusdem sorinnao societatem ad iungat Horculi, sed tinne illis in haeqnidem conformation o sontontiae opponat. Itaque καὶ Ουτοι ad Pa nem ae Dionysum recto retulit, ad quos eosdem etiam pertinet καὶ του - τους in seqq. , qui iidem eum Horeule eomponuntur verbis ναταπερ - καὶ δη καὶ qtiemadmodum . . Da etiam; unde haec totius loci naseitur sententia: etenim si elari exstitissent atque consenuissene etiam hi in Graecia. nimirum vi nereiaea do
nysus et Pane dixisset quispiam, Delλos inros, viri cum exstitissent. 9-lorum deorum ante natorum nomina
777쪽
γομ ένοισι μῶλλου ' ἐμοὶ δ' ων η περὶ αυτων γνώμη αποδέδεκται. εἰ μὲν γαρ φανεροί τε ἐγένοντο καὶ κατε γηρασαν καὶ
Ουτοι ἐυ τῆ Ελλαδι, καταπερ 'Πρακλέης ὁ ἐξ 'Ἀμφιτρυω- νος γενομενος, καὶ ὁ γη καὶ an ονυσος ὁ ἐκ Σεμέλης, καὶ
Ἐλληνες, ώς αυτίκα γενομενον ἐς τον ριηρον ἐνεθραψατο Ζευς, καὶ ῆνεικε ἐς Νυσαν την υπὲρ Αἰγυπτου ἐουσαν ἐν τῆ
admodum de Horeulo tradunt sodalter vix natus Nysam asportatus nil, alior quo so convorterit, incertum: indo eoneludit Noster, non mortales hos sui Ao, qui in Graecinnati, priscorum deorum nomina assumserint, sod Panis ae Dionysi Domina serius Graeeis quam aliorum deorum innotuisso sos quo et hae e est praecipua pars sententiae quo primum temporo Panis et Dionysi, deorum Aegyptiorum, nomin nsando neceperint. hoc iis eroderonatnto temptis snisso ' sed in hae
ipsa sententia qunm maximo offendit vox αHovς. quam in cita ac commutatam voluit Toupina in Larebori not., eo sensu: nil nisi s homines, mersa hominos): quod quam alienum sit ab hoc loeo aequo atquo ab Herodotoo dieendi modo, pluribus monstraro vix opus; nee magis quidquam proseimus, si eum Wossol in gio roseribamus τους αHODς, nuteum Seba foro iungamus tela Ovς γε- Nou νορος ανδρας, ant denique eum
viro doeto Batavo Bahhuigon vanden Brinh: Varino Leeti. ex histor. philos . antiq. Lugd. Batav. 1842. pag. 3 not. voei ἄχχους eam signis eationem tribuamus. ut hae voco addita uterque dona Dionysus si Pana a tortio Iloreulo distinguatur. Quod eum bono sonsisset C. F. Her- mannus Rhoin. Mus. N. F. II. p. 587 voeom ciuo πις oiiei iussit,
quippo ortam ex ανους, i. e. ανθρωπους, quod pro glossomate ad ανδocte olim adscriptum suisso sta fuit ; ἄνδοας aurem sensu eminenti hie diei pro ανθρωπους neminem fugit. Itaque Hermannum feeutus vorem molestam uncis ineludondam censui, quam a totius loci sentontia prorsus alienam osse mihi persuasit vir doctissimus. Σων προγεγονotous θεῶνJ De hae Ilorodoti argumentatione ita monet Sohwoigh. ad h. l. e , Negari noti potest, mretilem , Dionysum atque Prinem deos esse multo antiquiores illa aetato. qua nati in Graeeia seruntur viri illorum cognomines, quos ut deorum elioro adscriptos eo lunt Graecie adeoque constat, osse hos multo roeenti oros. Iam si priseis temporibus noti suissent Graeeis uereti ea aliquis et Dionysus et Pan, dii, qui inter Graeeos rogitassent; tum hi, qui hos doos ex Graecia ipsa, non ex Aegypto, repetendos
statuunt, dicere possent, recenti Oros hos, tinerum nerculam. alterum Dionysum. alte rem Panem. priscorum illorum nomina et honores Oeeu-
passe. Atqui antiquior apud Grao- eos Herculea , quam Amphitryonis filius, nemini notus ost. Dionysus voro et Pan, Non modo prisci. Grae- eis ignoti; sed ne recentiores quidum hi, quos colunt, satis illis noti
sunt, ae sere peregrini nisi quod in Graeeia nati putati tur) ah illis
habentur. Unde eolligi par est,
trium priscorum doorum, Heretitis. Dionysi atquo Panis nomina et cultum nonnisi eis soro temporibus primum innotuisso Graeeis, quibus nn-los in Graecia osso hoseo recentio.
res istorum rognomines Constat.' ως αυτικα γενομενονl i. e. ala -
ira, simulae natus esset; es. I, 7sibique noti.
778쪽
Oσα δὲ οι τε αλλοι ανθρωποι καὶ Αἰγυπτιοι λέγουσι, l47ομολογέοντες τοῖσι αλλοισι, κατα ταυτην την χωρρο γενέσθαι, ταυτ' ῆδη φράσω ' προσέσται δέ τι αυτοῖσι καὶ τῆς ἐμῆς otiuος. Ελευθερωθέντες Αἰγυπτιοι μετα τον ἱρέα του Ι0αίστου βασι
rod. III, 97 et Diodor. I, 15 ibi- quo Wosseling., qui alios quoque attulit Diodori locos in Arabia hane
urboni colloeantis. Urhem Xysam
sive Nysatim ut aliis plaeet) qui in
ipsa Aethiopia sitam hoc loco quaerunt, eos frustrari putem. Cons. Sohlichthors t. l. l. pag. l75 seq. Nam ad sacram de Baeetio doeirinam sneordotalem haee pertinent et ex on sola illustrari poterunt. Nee ulla hine invonitur terra, in qua non sacra Bacchi urbs, Nysa, fuerit eollocata. Quae qui neeuratius eognoseors volit, adeat Bodo:
Gosehiel, to d. Hellen. Diehth. I. pag. 1 3 seqq. , qui omnes soro votorum loeos Oxhibot; do ipsa fabula eiusquo vi et significationo cons. CreuΣerr Symbol. I. pag. 456. 463 et praecipue IV. pag. ll seqq. 24. 30s, Proller: Griech. Mytholog. I. pag. 415 seq. Νυσαω equidem eum Bredovio pag. 97 dedi eonsentiontibus optimis quibusquo libris seriptis. Vulgo Νυσσαν, id quo exhi- bot otiam Eustathius ad Dionys. Poriog. ll 53 Horodoton afferen . Qui idem eum Sanerosti libro exhibet ανερραψατο; sed vulgatum.
εἰραφι ostris. nlin. ταυτα μέν νυν - 11γot1 uJ ταυταμέν νυν speetant ad ea, qua de deorum regnis in terra nc do tribus deorum ordinibus antea enRr
init. - Videtur autem Horodotus ipso indiearo vello, quae iam naris raturus sit, Ea magis ad historiae fidom neeodoro et pro certioribu osso habenda, ut bono notat He renius Ideon ote. II. pag. 398.li1υθερωθέντες Αἰγυπτιοι M. T.
tiora ponit Herodotus , prorsus sibi constat rerum historia. Atquo Diodorus I, 60 post Sabaeonem refert an nrehiam per biennium misso: quo temporo cum ad tumultus plebs es- sol conversa, duodeeim inter so duces coniuratos imporium acquisivisso illudque, prout i convenerant, communiter per quindeeim annos tenuisse. Apud Manethonem nulla huius dodoearehiae, quas dicitur, montio; sed post Taracum novem regas Saltas dynastino vigesimae
sextas memorantur, quorum quar
tus dieitur Psam initiebus , qui quinquaginta quatuor annos quos eos dem ei quoquo Horodotus tribuit II, 157, ubi vid. noti.) regnum tenuorit: vid. Syncoli. pag. 75 s. p. 14l ed. Bonn. Cons. Beelit All-gem. 11 eligosel, Iehio I. pag. Gua. 720 seq. Ipsum initium huius duodecim rogum imperii Larchortis eOlloeat in anno G l a. Chr. n. tom.
VII. pag. 111 seqq. eoll. 10T , qui
779쪽
λευσαντα Ουδενα γὰρ χρόνον οἷοι τε ησαν ανευ βασιλεος διαι- τασέ - ἐστήσαντο δυωδεκα βασιλέας, δυώδεκα μοιρας δασα -
μενοι Αἴγυπτον πασαν. ουτοι ἐπιγαμιας ποοὶσάμενοι ἐβασίλευον, νομοισι τοισίδε χρεώριενοι, μήτε καταιρεειν ἀλλήλους, ειήτε πλέον τι διζησθαι εχειν τὸν ἔτερ- του ετερου, εἶναί τε
idem probabiliorem conset Diodori
narrntionem, qua non eontinuo Sothonis saeordotis regnum duodecim
isti reguli exeoperint, sed biennio Praeterlapso. Ae revera valde sit
credibile. Sethono mortuo ut qui
sacerdos solium regium magis occupasso quam inre horeditario alvo logitimo adsolvisso videatur , magnam rerum eonversionem in Ao-gypto saetam suisso, usque dum pace composita duodeeim roguli eon-μtituerontur , quos o militum genero Κriogorkasto )desumtos suisse eomngis crediderim, quo anto Sethonem ex eadem gente reges electos suisso satis probabile est. Nec tamen plura asseverarim in re tam obscura tostimoniorumquo tanta
inopia. Cf. Hesron. Idoon II, 2. pag. 306 seq. Exstitit postea Ro-κollini Monum. storie. II. p. 125κeqq. . qui tam propter Manethonem nihil prorsus de his tradontem quam propior ipsa Aegyptiorum monumenta, quae nullum adhue vo-stigium huius duodoeim regulorum imperii praebuerunt, de tota haedodoeareliin dubitari omnino posso putaret. Sed hanc dubitationomadmitti posso negat Williinson. Man-ners ete. I. pag. 148, quia tota haec res aliquam comprobationem accipiat ab ipsis monumentis, in quibus litulum inferiorem se Melea his rogulis tribui vult, eum, qui totam Aegyptum rctgorent, Phiaraonia vel domini superioris et inferioris
torrao nomon vulgo obtinuerint.
Quod num verum sit, diiudiearo nolim; malim equidem sequi eos viros doctos, qui tros priores dyna
nos quo viginti unum, per quos hi regnasso porhibentur, ad ipsum hoe tempus roserunt, quo Aegyptii eum
Aethiopibus rogibus, qui Aegypti
imperium invaserant, certaverint,
donee pulsis Aethiopibus totius Aegypti imperium donuo obtinuerint ox insorioris Aegypti regionibus progressi, in quibua tutos se ah omni Aethiopum invasiono retinuerint.
roeto mihi statuisse vidotur, a Psam miticho demum eortam Herodoti chronologiam in robus Aegyptiis deduei posse, eum, quae anteeedaratempora, ex hoc quidem seriptore vix certo eonstitui queant, ut pluribus locis iam vidimus: qui cum hoc ipso loeo professus sit, se en proditurum esse, in quihus omnes conveniant, areodontibus iis, quae ipso animadverterit, in omni haedo dodecarchia narratione haudquaqnam salsa aut fieta ex lubuisse putandus erit. Quaro ab Horodotianetoritate standum potius quam discedendum erit, reeto iudieant
quoque Brunot do Preste Examon eritique des dynastios Egyptiennes
I. Ρng. 6), neque eorum ratio probari posso videtiir, qui omni historias fido rei oeta dodeearehiam hane ad siderum rationes eodem modo quo duodoeim deorum ordinem, quos ad duodooim Zodiaei signa reserunt rovocari volunt cf. noti. ad II, . I 09. 145) oodom quo oliam speetare putant duodoeim labyrinthi antas, de quibus cons. noli. ad II, 1 . 3 ιαιτῶσθαι J Cr. eonfert Vnlehennr. ot Zoiano ad Xenophoni.
2, ubi est vivere, degere, plano ut
πτονJ Molostum ἐς , quod vulgo
logebatur ante δυωρεκci, eleel. eum
780쪽
φίλους τα μάλιστα. τωνδε δὲ εινεκα τους νομους τουτους ἐποιευντο, ἰσχυριος περιστελλοντες ' ἐκέχρ/ηστο σφι κατ' αρχὰς αὐτίκα ἐνισταμένοισι ἐς τας τυρανν&ας, τὸν χαλκέsi ναλ li' σπείσαντα αυτων ἐν τω ιρω του 'Hφαίστου, τουτον απάσος βασιλευσε ιν Αἰγυπτου. ἐς γαρ δ' τα πάντα ἱρὰ συνελέγοντο.
Καὶ δή σφι μνημοσυνα ἔδοξε λιπέσθω κοινῆ ' δοξαν δε σφι, 148 ἐποιησαντο λαβυρινθον, ολίγον υπὲρ τῆς λίμνης τῆς Μοίριος
76 κατὰ Κροκοδείλων καλεομένην πολιν uάλιστά κνὶ κείμενον, τον
ἐγώ ridii ἴδον λογου - εἰ γάρ τις τα ἐξ Ελλήνων τείχεά τε
edd. recenti. Tu consor noti. ad
Alibi dixit ἐς τα μάλιστα, ut I, 20.
mea. Sic περιστέχχειν III, 3 l. 82. IV, M. In seqq. Gais s. dodit ἐκέχρητο . prohante Wessolingio, qui consert Horod. II, 15 l. III, 64. VII, 220. Vulgatam lactionem ἐκέχρη-
sto tuotur Schwoigh. eamque his omnibus loeis rostituondam esse do-enit Bredov. pag. 343, eum iri sormis passivis verbi et sexos i oraculum edere, responsum dare) litora a semper apud Herodotum retineatur. Hinc recto quoque supra II, 139. κεχρησθαι. Ad usum vocis αυτικα eum partieipio iunetae es. II. 14n.
ἐς γαρ δη τα παντα ιρα συνεχέγοντοJ i. o. nam in omnibus utique ιemplis hi rostuli) eonpenire soletant. sacra scit. saeientes, non in olus tantum numinis templo, quod inen ius ine diticino sive pago primarium suit, Aod promiscuo in omni-
templum maximo insigno suisso satis constat. Ad ipsam locutionem
es. I, 81 suu εγεσθαι ἐς Σαρδις
Cas. CXLVIII. δοξαν δέ στι, ἐποιήσαντο λαβύρινθονὶ Herodotea attigit Chori ius Gnanotis in oephrasi horologii pag. Ibi Boissonad. Ad usum partieipii δοξαν eons. similia apud Herodot. I l29. II, 178. III, 65. IV, 126 ot ad ἐποιήσανto Horod. II, I 27. 129. V, II. 82. Do ipso labyrintho in Exeursia ad h. l. plura
diximus. κατα Κροκοδείχων καχεouίνην πολιωJ , Do hae urbs, quae etiam Cro in opolis diota itemque mom Fatum nee minus Arsinoe, cons.
Strab. XVII. pag. 8ii s. lassa. Po-eocho Descrip t. I, 59, Zooga dooboll. pag. 242. 292 ot Champoll. l Eg. s. l. Phar. I. png. 22a 25. Nuirili ibi publico in laeubnκ saerierocodili. Crouet. in Commenti. IIorodd. pag. 85 not. Nune urbis veteris rudera quaedam exstant propo urbem Medistis et 'ayoum so ptontrionem vorsus, valdoquo disiecta, cum Arabes optimos quosque lapides hine ad novam urbem eoudendam avexerint. Videas Iomard.
oo laeu, eui nune nomon Birkot est Karum, valde inde remoto eum intelligi noquoant, do canali potius, qui nune voentur Bahr belu ma i. e. fluvius aquis carens accipi do-bebunt; vid. noti. ad II, 149. Ad usum praepositionis κατὰ in vortiis κατα κροκοδείλων καχεομiωνὶν πό- aiv eons. noti. ad I, 76.