장음표시 사용
21쪽
IlI- Unde jam sponth patet, corruere damnatarum propositionum landa me tum. Esto enim gehenna naturaliter timeti possit, atque inde.etiam doleri de s e eiscatis: nunquam tamen timor ille aut dolor duo haec habebit, ut de voluntatem precandi excludat, ec spem veniae secum habeat ,.nis e coelo veniat, & Spiritu S. adeoqite naturam superet. Porro quod voluntas Iectandi de conlequente Ec abis.luta accipienda sit , ulterius sic confirmari porest : quia Tridentinum At S. Tho. mas loqui solent de rebus ut sunt proprie & simpliciter : aequi ipse S. Doctor alibi diserte assirmat, nonni si voluntatem Consequentem s in Deo , & idem est de ere
tura rationali siue iter esse voluntatem. Vide i. p. q. I9. arr. 6. O. in fine I V. Propositio ex his tribus damnat is ultima, eodem quoque supradicto e rore nitebatur. Quod Tridentinum dicit , Attri ionem quae cx turpitudinis peccati consideratione concipitur . non facere hominem hypocri am & magis peccatorem, verum etiam donum Dei essedcc. id rursus intellexerunt, s voluntatem peccandi excluderet , quod putabant sine amore Dei benevolo fieri non posse. Itaque dura amor ille abesset, crediderunt se tuto dicere attritionem illam esse malam de pescaminosam. Velum applicari hic tantum debent, quae mox supra de timore poenarum diximus ; de videbimus eandem attritionem esse bonam dc utilem. Quippe revera peccatum ob tuam turpitudinem detestationem meretur: ordinath ergδillud, etiam mer Eex tali motivo detestamur. Detestatio haec ad Deum ordinari potest, ut contingit in habentibus charitatem. Potest quis ex charitale excitare in se deis testitionem uiam mere ut rei picit peccati turpitudinem: quidquid autem 1 charitale imperari potest, minime est peccatum. V. Velum, dices, post haec omnia nihil adhuc eo pacto habebitur contra obligationcm reserendi nostra m Deum : quod tamen in primis amarent, qui Censuram procurarunt. Id quidem ultimum egit nescio,icu facile credo. Verum nihil hactenus nos al ejurandam obi gationem eju modi coegit. Doctrinam Scholae nostrae superca re coram Apostolica Sede candice exposuimus : Censuram illius avide depoposcimus. Nulla secuta est; ne jam quidem, licet eadem Doctrina nostra cum AOticulis nune damnatis esset in eodem Scripto delata. Damnamus damnata : quibus
autem 5. Sedes adhuc tam studiose parcit, quid alii quidam ea sigillant Z
R dinem praemittendi satisfictionem Ab ebitioni, induxit, non politia aut in f tuti Ecclesiue, sed ipsa C iiii lex es praescriptio , natura rei id ipsium quodum-
Per illam praxim mox ab vendi , Oris paenitentiae eLI inversus. Est a r.
I. Utraque harum in Scripto Romae porrecto adscribiti ir Theolog s adhuc spiralitibua , dc qui sive per te vel tuos, tueri te pollunt , si falso i sibi adscriptas existiment:
22쪽
Istiment: ut propterea non amplius, ut lupi a pro mortuis, adserendae sint excitis sationes. Prima adscribitur D. Arnaldo de Fre q. Com. p. 1. cap. 8. allera P. Gabrielis pag. Is s. De mente illorum ego nolo judicare. De Propositonibus ipsis haec breviter dicta sunto. Prima quidem fundata videri posset in verbis S. Leonis I. quae loco iam dicto citantur ab Arnaldo ex epist 9 i. Multiplex misericordia Dei, ita lapsibus stibvenit humanis, ut non Dum per Baptismigratiam. sed etiam per paenirentiae medicinam spes vitae reparetur internae, ut 'ur regenerationis donum violassent,
proprio se judisio condemnantes ad remissionem criminum Ieruenirent: sie divinae bonitatispraesidus ordinatis , ut indu retia Dei nisi sulpurationibus Sacerdottim nequeat obtineri. Mediator enim Dei ct hominum. homo Cόnstus Pesus, hane Praepositis Ecclesiae uadidit potestatem , ut constentiaus actioηem poenitentae dinent, ct eosdem salubri Laris factione purgatos ad communioncm sacramentorum per fianuam reconciliationis adesitisterent. Haec Leo apud Arnaidum. Accedit quod idem Theologus notat, hunc hluculentioribus esse Patrum locis, quibus Catholici probant adversus Sectarios, Consessionem omnium peccatorum mortalium e sic iuris divini: quod argumentum videtur non processurum, nisi via feret in eo, qudis Christus omnia, velut ibi diacta lunt, ipsemet initi tuerit. II. Dicendum tamen omnino, doctrinam Atticuli damnati ex isto tanti Pontificis tellimonio non sequi. Pri md quia clatum est, Leonem vim non facere in ordine ibi descripto, sed tam dira in potestate sacerdotum ad absolvendum relapsos post baptismum ; et si obiter quoque meminerit, quo ordine res illae tunc temporis gererentur. Tradidit, inquit illis potestatem ut hoc ita facerent. Quis dubitat at non addit . non reliqui sse etiam iisdem facultatem , alio ordine ista ad ministratidi . fi secundum l piruum Ecclesiae praesidentem ita ipsis videretur. Ad argumentum contra sectari nostros quod attinet, fundatur illud in verbis bene di tertioribus ; & qualia s pro hoc ordine forent, res esset confecta pro 'rnaldo. Sie, inquit, divinae bonitatis praesidiis Ordinatis, ut indulgentia Dei nisi subeationibus sacerdotum nequeat obtineri. Dcmde si doctrinam damnatam ex verbis S. Pontificis intulerimus, sequetur ne al:ter quidem per Ecclesiam statui, imo permittipo IIe : male administrari Sacramentum Poenitentiae ubicumque non eo ordine administratur. Perperam namque fit, nec Ecclesia permittere valet ut fiat, quid quid contra legem & praescipium c hristi attentatur. III. At vero leeunda Proposito hoc ipsum admittit. Iuxta illam ordo in veristitur qui poenitentiae naturalis esse deberet , utpote ab Authore ejus Chriso profectus. Sic enim illam accipio , ut damnari meruerit. Nam alioquin ordinem inter partes poenitentiae inverti, qui aliquando in Echlesia fuit, nihil tantopere mali habere videtur. Idem spi litus E esesiam dirigens, servori fidelium temporibus illis convenientius reperit, ut satisfactio , eaque notabilis admodum , Absolutionem praecederet: idem infirmitati temporum nostrorum condescendens, aliud nunc magis expediens iudieavit. Et quis est qui illi dicat, Cur ita facis p pluribus haec Propostio refutanda non est, quia corruit ultrδ, convulsa priore. IV. Exciderat dicere aliquid circii extremam illam particulam Propostionis primae ; Natura rei ita quodammori dimiter cujus nullum vestigium apud Amnaldum invenuo, citato saltem loco. Fuerit serti: illa apud Authorem alium cui
23쪽
ibid. ad cribitur, Compend. deduct. pag. 11. Dissicit Φ autem ille, vel quivis alius
probaverit, naturam rei dictare, ut satisfactio ablolutionem praecedat. Tridenistini Patres probare volentes partem eam Poenitentiae quae satisfactio dicitur ; reperunt illius fundamentum ex S. Scripturae perspicuis , ut inquiunt, & illustribus exemplis , quae probant culpam aliquando a Domino remitti, non condonata universa illius poen1. Clarum est respici ad exemplum Davidis, cujus Dominus transtulit peccatum reservata poena; & ad aliquot similia, quae etiam in margine annotari solent Sess. I . cap. 8. Atqui locis illis omnibus Deus per Prophetarum ministerium , aut aliter , dimittit culpam nondum impleta latisfamone. Et hoe ipsum etiam naturalissimum est, ut amicitia non disseratur, etsi poena aliqua se adimplenda. Ita ut potius propter rationes solum extrinsecas sit , ut initio Ecclesiae , aliter qua m natura rei dictabat stola prima & annulus filio prodigo dilata sint usque ad finem poenitentiae , cum alias eiu viderentur proferenda , ad parabolici illius Patris exemplum. Hoc quidem dictat natura rei, quemadmodum ibid. Trid. notat, tamque divinaejustitiae quam elementiae ratio exigit ; ut non absque satisfactione peccata post Baptismum commissa dimittantur : sed satisfactione, quae saltem remissionem culpae consequatur , velut in iis exemplis Scripturae accidit , ad quae se S. eadem Synodus refert. Legat eam qui volet sine praeventione, & ne vestigium quidem illic inveniet hujus sententiae damnatae , sed omnia
Consuluis moderna quoad administrationem Paenitentiae . etiamsi eam plurimorum hominum Iustentet authoritas ct multi temporis diuturnitas confirmet i mbitimi nas ab Ecclesia non habeetur pro usu, sed abusu. Est ι8.
Imputatur & haec Arnaldo in Praef. pag. 6s. & 67. in Gall. Neque rurias Irimentem eius inquiro. Argumenta breviter recenseo St lolvo, quae ex ipso colligi posse videntur. l. Concilium Tridentinum sess. 21. de res. cap. 2. circa Clericos praecipit, ut quae antiquitus constituta erant, & jam passim a plui ibus negligebantur, Eadem in posterum iisdem parmis, vel majoribus, arbitris ordinarii imponendis, observentur . Ergo licet invaluerit consuetudo moderna Poenitentiae, ut in Propositione damnata; non pro usu ted abusu habet eam Ecclesia, cupiens semper ea abolita veterem ritum restitui. Quod nὶ durum videatur, ipse Bellarminiis alicubi ad inmittit, usum jejunia solvendi circa meridiem, ab Ecesesia non imperari, sed tolerari: Ergis idem dici potest de usu poenitentiae, cujua jejunium est pars quaedam it. Ut verum fatear, si voluerit Author ille rationibus hisce fulcire doctrinam quae ipsi attribuitur; infirmis nisus est fundamentis. Quis dubitat in moribus hominum invalescere posse quaedam, etiam apud multos, & tempore longo, quNEcdlesia identidem vetet, & demum renovatis omnibus statutis anterioribus, severissime concivi prostigare Z Hoe fecit Trideatiuum circa vitam di mores Clerico
24쪽
rum. Nee dissilendum, intereὲ dum illa passim inter Cleri eos vigerent, abusum fuisse quoad multa saltem quae nulla consuetudine praetcr ibunt ur ) non us uni. At
quid hoc ad uium modernum poenitentiae, ut is idcirco abusus vocari debeat, aut omni tib possit 8 Nisi sorte omnia quae cum usu aliquo prisco Ecclesiae non conveniunt, abusus dicendi sint. An Ecclesia tor jam fmulis posterioribus usum modernum poenitentiae decretis & prohibuiombus coercuit , perinde ut excessus Cleric
rum, de quibus agit argumentum ξ An usquam illi saltem contradixit λ Adde quM praeterea ingens discrimen existat inter mores aliquos in Ecclesia ut quod Cleri ei venationi vel aleis indulgeant, Ecclesiam male frequentent, ae si quid est ejusmodi ad quod respicit Tridentinum in & Ritum Praximque aliculus Sacramenti, in eu-jus administratione pars magna Religionis Orthodoxae versatur. In prioribus excessus semper erunt pro multo in i X una Ecclesiae P irte : non enim tam praeclare unquam agetur cum rebus humanis, ut quae optima sunt, pluribus placeant. Verum in alus illis, unde pendet Rebg o. cogitate aliquando per Ecesesiim uniuersam nonnisi abusum grassari ; quid a:iud hoc est, quam Ei clesiam ipsam tollere P Secta. riorum quidem nostrorum error est, Meseliae Notas has duas dum xat esse , Re-
tamen certissimum est, Ecclesiam non ei se aut fore unquam sine dotibus illis. Ubi Sanctitas illius. ubi puritas, si haec delint Z Non maula certe, non ruga haec foret incolpo e Teclesiae 1 sed ipsus corporis labes & ruina. Ili. Non qu&s fieri posse negem, ut uno aliquo tempore ubique sere sint, qui per e am Umnsirent Sacramenta, uti de qui perperὶm praedicent Verbum Dei. Imi, ut dixi, semper haec fuerunt, tum nunc, dc erunt. Sed tamen semper habebit Ecclesia hac in re leges suas notas, easq ae sanct is . in viridi ob ervantia apud
plurimos': Naut vere dici possit, Eccle ia recte hodiξ docet & practicat. Nimiussin , si omnia quae hic dici possunt, persequi velim : praesertim cum Notas profitear , non Volumina; & mox forte alia sutura sit fusius de eodem argumento disse-
lU. Supererat tantum verbulo respondere ad aliud istud argumentum ex Mulumino. Nempὰ dixerat ille, usum quendam circa jejunium ab Ecclesia non imperari, sed tolerari Quid mali λ Si tantum itidem diceret damnata Sententia . non imperari, sed tolerari Praxini poenitentialem, quae nune est in Ecclesia: mimis saltem peccasset Si quis 4 poenitentibus tuis impetrat, ut hi more prisco secum gi velint ; non imperabit Ecclesia ut aliter fiat. At nunc alusum vocat, alio, omnesse facientes damnat Quid rursus est simile ξ Ut praeteream quδd itersim nihil comis mune habeat desectus quispiam in ieiunio, cum Administratione publica & quotidiana talis Saciamenti: praesertim si Pra i a cui is repugnat , non Ecclesiasticae, ut te unium, sed Divinae foret institutionis,
25쪽
r. De hae accusantur in saepius citato Scripto illi, ripa m ut illIc dicitur, suo has indigitimi Gnfe oner aliter cliam sicundum β.am Methodums Zin. Qua in re plura sunt, quae ex factis pendent. Primum , an Methodus illa talium sit contraria Praxi poenitentiali Religiosorum, non horum aut illorum, sed indefinite, hoe est, morali ter universe. Deinde, an qui hanc Methodum tradunt, putent sacri gesieri quidquid fit contra illam. Si namquὶ haec serent, tum viderentur illi impinis gere in hune Articulum. Ex fructibus autem illorum cognosci illi possent. An non passim Sacramenta administrent iis qui apud Religiosos confessi fuerint: an hos ad sbi confitendum non recipiant, non exacta in ipso limine Consessione generali,&c. sed haec, ut dixi, ex factis pendent ; in quibus & disquisitio est operosior, ecutilitas minor;ut propterea ad alia merito transeamus. quo pacto Roma ita approbet Religiosorum praxim, se salieni ut nolit eos invidia aliqua speciali laborare λ Putem ego id fieri, non adeo ex suppositone facti, quδd Religiosi passim ut minus tam recta utantur praxi ac Clerici seculares quanquam & illa si sentita ; in quam ex consideratione hac, quae ceri ἡ magni apud me est momenti, Religiosi, praesertim Mendicantes tam notabile corpus constituunt in Ecclesia, ut post Ecclesiam ipsam non si aliquod latius se extendens, magisque sibi cohaerens. Quo si, ut nullus error magis dedecorare posset Ecclesiam, quam qui Religiosis Ordinibus in fide vel Religione, adeoque Sacramentorum Administratione, accideret. Quid enim si copiae auxiliares mi illa: per univeis mi illam castrorum aciem ordinatam; . fide magni Imperatoris deiecerint, animum inimicum induerint ; impugnentque qua Verbis qua factis , eam quam propugnare eos oportuerat, civitatem in montepositam 3Talemne nobis imaginari libet Ecclesiam λ Quid si vero illi ostendere possint, secum sentire & practicare Pastorcs ordinarios per orbem universum. ceptis in parva terrarum parte pauculis , quin ec ipsam Ecclesiam Rom. caeterarum Matrem & Magistram 3 Itaque valde ut minimum temerarium cst, vel a cum Articulo hoc damnato, Consessiones apud Religiosos factas, ita invalidas esse aut sacrilegas. Caeterum ipsi met quoque faci te admissuri sunt, inter tot suos Con. senarios, plures esse, non minus quam inter seculares, qui sacramentum hoc non satia digae, nec ex mente Ecclesiae admi iussient. Dacos intra murei Icccatur oct
lucrumsub du terieracis. Est 2 a.
ut notea sussi ride Mendicantibus qui Eleem lyris communisus de impotenta nimis Avi e incangruat aenum: a Dusarisa io e , obruinsium seu
26쪽
Et hete uni h Mendicar libus adscribitur , Authori nempe rtior 5. Pamb. p. 7, art. 26. qui an eam reipsa habeat, non vacat excutere. Quiscumque illam habeat, injuriosa est,invidiosa, miniiveque tundata. Non plus in Ret g oss per sepeliculi est istius philautiae,quam secularibus. Nec paupertas avidior este solet,quam abundat tia. Quinimo si discrimen est, Crescit amor nummi quantum ipsa Iecunia eresis. Nee aliud ossicacius invξnit Ecclesa, ad habendos Ministros quoidam extra avaritiae suspieionem & occasionem; quam adimere ipsis dominium & proprietatem, ac sinere eos ex solis fidelium eicemosynis pendere. Quid velo 'ubd idem quoque Dominus fecit in Evangelio, dum Discipulos misit sine pera, alitque omni provisione, hae excepta: Comedite quin ponuntur vobis,dc, Dirnus e 2 operar in cibo seo. An hos quoque in suspicionem adducere voluit, non bene tractandi verbum Dei vel Sacramenta , turpis lucri gratia λ Non dubium rurios, quin Re istos admittent, seri posse ut nonnulli . suis hae in parte laborent: sic tamen ut & nos Dieamur, non omnes seculares hujus infirmitatis immunes esse. Jam inde Apostoli tempore,
Omnei hoc est, passim, di quidem Micistri) ruae sua sunt quaeris in
O 'Met Vere tua visa paenitentiam pro peccaro originali. Est ty
Aeeusatur i, e 2 p. Dus Caree i mus quidam Gandensis, quem numquam vidi, quique in ipso exortu dicitur esie stippi cssus. A quocumque sit hie Arit culus, colo est salsus: ut jam olim ostendit Dodior Angelicua ex professo, Supp.
q. Σ. arr. 2. Ubi ne quidem contritionem admittit de peccato originali. Deinde Baptismus quo peccatum originale deletur, non iant om culpam delet, sed depcenam omnem. Neque hac de re audita est unquam hia saltem in partibus controversa. Sunt qu: dem qui etiam austeritates convenire putant pcst Baptismum, quas subinde etiam Parnitentia is vocant : & sc Arnaldus de Freq. Com. Plaef. pag mihi a inclinat ut credat S. Paulum secessisse in Arabiam ut roscitentiam ageret. Verum cum mox idem dicat de Christo post Baptismum ; non potestintellivre nisi de austeritate, quae vulgariter poenitentia vocatur. Et sic etiam locuti sumus in Aphor. p. i. Disp. et . Aph. 8. & 9. de Peccato Originali. ' Ex is vulneribus per idem peccatum infisis, re iubat, quam dissidere di beamus in L ibus omnibus, seu intellectus seu voluntatis, seu denique appeti illa nostri inle- rioris. utpote suspeelis, tanquam ex pessima illa origine venientibus Et cum x ,, ipsa ex ptisma illa origine plerique veniant, qudini certandum contra illos, Donis de ipsi nobis eatenus odio habendi. At hic. c ulterius exurgit, quod vita Chri
is itiana debeat esta continua poenitentia ; quM rcci s me tam multi recedam ari seculo; & solitudini silentio , laboribus, austeritatique se ectant: quorum om-
27쪽
Hi - nihil necessarium aut utile si sirit absque origine vitiata' sic ibit quam ' veram.& communem , dc valde notandam existimo. sed iud po tuta proprie dicta agi pro Originali debeat, non tantiim tota vita, Vel Taes hora una, nemo dixerit. Uii aliena voluntate totum quod meo est,
peccato, adesci te se tensum humilitatis concederet, qua dicebat ille , Eerem ni iud
- ' cis. dicet eique sibi ipsi γ' et, ut notamus in Apho imis Cis is is M. ita ire existimo omnem Me prorius dissicultatem.
Gabriela citatur Dan iro. Acii di vero praes. pag 14 F ictum rursus ob rati
T ' satisfacti . & ope ibus a Contritione Et Confessume distinctis. Nam alioqui si de hac ultima poenitentia intelligatur . cerium est a ri
cem prae endere non .lcbere , nisi qui iuκta .. auium , ip ct --a entiae partes se probaverit: Prois dat sce O iae acceptio i oem entiae lane notanda : ut si Scriptura at quando vel
P de entiae loquantur aliterquὶm videatur velio huius vapraeciditenti, Piopositionis damnatio' sciamus de illa Vce ventini des sic
He ; sed recte flutum iri ipsani la -' cn ionem ii que Mi istisfiactionem per ei lic qu*PPe Ut L liqualido Placticare coepisse. sed neque bac Naturae rei congruere ,
28쪽
Ecclesiae hodiernae, probat & huius praxis, & Parabola Evangelica prodigi,ubi statim vitulus ille saginatus occisus est in epulum filii ad Patrem revertentis. Nec, puto, Davidi dilatum fuisset Epulum Eucharisticum, si jam tum fuisset institutum , donec subiisset omnem illam poenitentiam sibi divinitus iniunctam. Quod Ecelesia olim secit, ob alias rationes fecisse putanda est, quam qu bd putaret hoc necesse. Graecos a seculis aliquot parum moramur: apud quos passim multa sunt herer esita, nec parum dissicilia ut ad justum ordinem reducantur. Si quos delectat invenire talia, quae Ecclesia Catholica tolerat potios quam probat; apud Barbaros istos, sere Barbarissimos, ut hodie passim sunt, Graecos, ea reperire poterit. III. Alteram Propositionem, ut sonat, credo tenere neminem ; tenuisse eam Arnaldum suspicio venire potuit ex loco S. Dion usi, quem citat,aitque juxta omnes Catholicos debere esse regulam nostr m. Is est Hierarch. E l. c. 3. ubi a Sacra Communione, ec iplo Templo ubi Mysteria peragebantur, exclusi olim fuisse dicuntur inter alios , qui nondum purificati essent amore Divino de impermixto Graece, Amu ἰ:) quod Arnaldus Gallicὶ transtulit, Pur Osans auraria me ante ;sed Phrasi istius Sancti Scriptoris sane inter Ecclesiasticos Omnes longe ampullatissimi de maxime grandiloqui, nihil aliud sonare censendum est, quam Amorem
Dei sincerum , dc Charitatem, ex conscientia pura, ct se non fisa.
DE BB. VIRGINE DEI GENITRICE MARIA.
O Blatis in Templo, quae flar a s. V. M. in die Purifationis suae, per duos pulsis
columbarum, unum in όolocaustum, se alterum pro peceatis, si cientis tessantur, qvid indiguerit purificatione ; ct quod Filius qui os ei elatur, etiam maculd Matris ma. curatus esset, sciundum verba Legis. Est et . Laus quae defertur MARIAE M MARiα , vana est. Est et ς,
I. Prima desumpta dicitur ex Libella Flandrua impresse Bruxellis Anna apud Guillelmum Schobeli, approbante Viro tunc satis noto. Certe ut sonat, de macula Peccati, nota Notas meretur, sed Flammas; si tamen ullae ei sanimae satis esse possunt. De macula verb Legali, etiam falsa est, de piarum aurium offensiva. Non erat Legi subjectus Partus ille purissimus, de omnis Legis finis ac scopus. Nec magis ilia caeremonia testatur Uirginem, Filiumque reipsa maculatos fui illa Legaliter, quam Baptismus quem idem Filius suscipere dignatus est, testetur cundem peccati maculam habuisse. Amplius verborum ista non merentur. .ll. Altera tanquam ex Libello cui titulus : Monita Salutaria, Mon. 6. alle a-tur: quem scitur ab Annis plus minus viginti Civis quidam Coloniensis edidisse. Haud dubie male sonat, de sinpliciter falsa est. Laus quae desertur Mariae, ut Mariae; defertur illi ut Dei Matri, ut Purissimae de incomparabili Virgini, ut Creatu MG s . . . I st
29쪽
mst BB. Christi Humanitatem Sanctissimae, di Sanctitate Deo proximae : hre enim omnia, dc tantb plura, est MARi A. Quae laus illi ut tali desertur, quomod4 vana erit 3 Ωuisfecit haec illi magna qui tolemi est, ct sanctum nomen eius; ideb profecto non vane Beatam illam dicunt omnes generationes, dicemque in saecula saeculorum. Neque laus haec omnis & honor illi tribuitur solum relativE, ut Imagianibus i neque solum ut Deo vel Christo conjunctae, uti Cruci vivificae: sed ob intrinsecas eius tam admirabiles qualitates honor illi defertur absolutus ; tametsi quod eas habeat, hoc illi debeat, qui fecit ei magna. Reges ips nonnis per Deum regnant , nec habent nisi quod ab illo acceperunt: abiit tamen dicere, laudem & honorem quae Regi ut Regi deserniatur, vana esse ; imis plane Regi tanquampraecellenti honorem et oblequium esse deferendum, divinitus admonemur. Qui non amat&laudat Dominam nostram B. V. MARIAM , ut praecellentissimam coeli & terrae Reginam, Domini N. J. C. Matrem charissimam di potentissimam; anathemast. Excedi potest in laudibus ejus atque cultu, ac haud dubie 1 quibusdam exceditur. Excusare iamen & extenuare malim hos simplicium excessus, cum S. Paulino, Hieronymo, & aliis ; quam eosdem nimis critice exagitare. . in . Sed nimirum Echlesia prisca devotionibus ejusmodi Virginis se minime occupabat: redeundum ergh ad spiritum illum solidum, in quo sancta si gravis Antiquitas Deo serviebat. R. Antiquitas alibi. gravis, cum tamen ad Virginem. venitur, etiam ipsa passim tenerescere comperitur. Videantur Patrum, plerumque indubitata, de Virgine dicta in Lectionibus illis, quas in Sabbatis, singulas singulis mensibus, legimus:-verum dixisse inveniar. Eild autem, Antiquitas non adeo suisset in hoc devotionis genere: non eum in modum, ut a Bernardi tempore, elucescat apud eam Virginis invocatio. Sussicit mihi, Sanctos hodie & iam pridem , juxta Ecclesiae t ritum qui in ipsis eluxit, esse ac fuisse mirifice Marianos. Novit ille Spiritus , qui semper idem est in gratiis donisque diversis, cur minus evidenter tales esse voluerit sanctos quosdam Antiquiores a imo cur in ipsis Eccleissae ineunabulis nequidem Christum JEsUM D. N. tam frequenter & directe voluerit in votati. In toto Novo Testamento nescio an alius quina Stephanus in Actis
dicat, Domine JEsu suscipe spiritum meum ; & Joannes ille quem diligebat Jesus, in Apoc. Veni Domine JEsu. Reliqui Patrem ubique invocant per JEs V M Christum D. N.
PROPOSITIO UNICA. Do miris simulaei m n fas est Gristiano in templo collocare. Est NOTA XIX.s milem sententiam cum Index Hispanicus jam pridem iussisset expungi e C techismo Hesselii cap. 6 s. Decal. qui pro ea in scripto Romano citatur ) monuia in libus aliquot et rirographuni qui novam liciti editionem meditabatur, ut eandem
30쪽
Belgio qui doctrinam istam vel sibi tenendam, vel tradendam,aur praeticandam judicaret: aded omnia illic plena sunt imaginibus Dei, SS. Trinitatis, Patris , Spi-II. Movere fortis aliquem poterat, 'qubd Tridentinum Seli . a e Imaginibus in Ecclesa habendis oc retinendis agens, Christi quidem, Dei para: ginis& aliorum Sanctorum imagines memoret, Dei verb seu Patris aut Spiritus s. non meminerit. Sed hoc vel factum est, quod contra Haereticos agendo , ea res non videretur urgenda nisi in Imaginibus pro quibus evidentior erat Antiquitatis aut horitas, praesertim ex Synodo 2. Nicaena, ad quam se ibid. Tridentina refert : vel certe quia eadem aῆere noluit nisi de eorum prototyporum imaginibus, quorum, ut ait, ilia similitudinem gerunt; sic ut hae idcd a nobis honorentur. Et revera si animum reflectamus, non tantopere Dei Patria di spiritus S. simulacra in Ecclesiis habemus ut adoremus aut colamus, siciae Christi & Sanctorum imagines; quam ut memoriam prototypi nobis excitent, aut iustorias quasdam sacras repraesentent. Porth Hesselium movit primum Synodus Elibertina, quam citat Can. 3 6. dicentem: Placuri picturas in Ecclesia esse non debere; ne quod colitur aut adoratur, iudepingatur. Accessit deinde ratio quem addit cap. seq. Imaginibus, inquit, quibus Deus Pater aut Spiritus S. eritatur in humana nee te nam in specie columbae hanc divinam perlisnam pingi non vetat) faciti in errorem Anthropomor- phitarum . . incidant i eriti Iropter quospraecipuὸ Imagines ponuntur. Ita ille.
III. Sed ad Concilium Elibertinum quod attinet, tolutio dari ibi et a Scholasticis& controversiarum Scriptoribus , ubi de imaginum cultu generatim agitur: si namque aliquid saceret Canon ille, omnis prorsus imaginum, etiam Christi, cultus tolleretur. Addita verb ratio si quid valeret, faceret etiam ut E Symbolo Ap stolorum expungendum esset illud , Sedet ad dexteram Patris. Nunc ergδ sicut periculo erroris ex verbis istis concipiendi, obviat instructio Ecclesiae : ita & periculo simili ex humano v. g. Dei Patris, aut SS. Trinitatis smulachro.
Valet Baptismus eo latus a Ministro , qui omnem ritum ex renum, formam sti seu et obsier at, intus in corde Ius apisse , sisti: Non intendo quod iacit Ec-