장음표시 사용
211쪽
sacclesiae, neque de inuentis in ea, aut acquisitis peream nisi accedente Nummi Pontificis dii pensatione; ta-Maen Episcopus Regularis de bonis
tum ex paterna haereditate, tum ex
alia quacunque causa personali qum litis testari minime potest, ut fimanat Sanc be4 sq3 2 qui triginta tres Doctores pro hac sententia congerit. Unde si licentiam testandi legitimam Ubtinere debet, oportet, quod in sta plicatione ad Papam exprimat duplex impedimentum, quo asticitur, nempe quod Episcopus, Se quod Regularis sit, ut ex sqyy docet San-σbeet, cui concordat A auaro. Et ho-Tum rationem assignat D. Tiuina a
so. quia nempe per Episcopatum non acquirit dominium, sed puram dispensationem non tantum bonorum Ecclesiae, sed etiam aliorum quomodo libet sibi obuenientium: dispeibitatio aulcm cum vita terminatur; Vndc post mortem , a qua sola testamentum accipit robur, non valet.
ais Quae autem hucusque demonstrata sunt circa successionem in patrimonialibus, quadrant de Episcopo Regula ii alium pio a Monacha tu, aut1 fatu Regulari mendicanti capaci possessionis bonorum in communi; non verificantur autem de eo, qui assumitur a Religione Minorum de Obseruantia maxime Strictiori, ac Capisci-Dolum. Ratio est, quia ut habetur ex Teatu 3 IJ utroque, in tantum Monachus succedit in haereditate in quantum hoc cedit in utilitatem Monaste-τij,quod est capax dominij,Se ad quod transit illud ius succedendi,quod M
nachus ante Prosessionem habuit.
Conuentus autem, ac Religio Minorum de Obseruantia incapax est dominij cuiusuis tum proprietatis, tum iuris utendi quorum uis bonorum temporalium, ut habet Textus cs 23
sequitur igitur,quod Episcopus MinOrita succedere nullo modo potest in bonis patrimonialibus. aio Hoc pariter est resipectu E cletiae , cuius est Episcopus. Quia quantuinuis haec capax sit domini j, & proinde etiam successionis in bonis patrimonialibus Episcopi sui a Monacha tu assumpti, non tamen capax est
respectu Episcopi Minoritae. Ratio est, quia in Professione sit 1a Regulari per Vota solemnia in Religione incapaci
successionis extinctum remanet totaliter in ipso ius succedendi, cum nec ipse, nec Monasterium succedere ullo modo potuerit,& ne dominium bonorum patrimonialium in suspenso maneat, illud quaesitum statim ab eius Professione est ijs, qui de iure succedere debuerunt. Si ergo manet in eodem statu Prosessionis respectu Votorum solemnium, ut supra abunde probatum est, quando promouetur ad Episcopatum, promouetur spoliatus totali iure succedendi; & proinde nullum tale ius potest transferre in Ecclesiam suam. ar i Q od si dicatur, quod sicut
profitens Monachatum in Prosessione . transfert ius succedendi in Monaste-- rium, ita assumptus ad Episcopatum transfert idem ius in Ecclesiam, ut proinde nomine huius succedere i possit; consequentia negatur. Ratio est, quia in Prosessione in Monachatu
transiit a statu laico, in quo ipse habuitius succedendi; Se proinde illud ius
potuit transferre in Monasterium. quando autem transiit ad Episcopatum Minorita, transit a statu, in Quo nullum ius habuit, Si ideo nullum ius potest in Ecclesiam suam transferre. Cc a xa a Nec
212쪽
Iaa Nec dicendum, quod ius antiquum, quod per Professionem amitat, Per pi Omotionem ad Epila Opatum iecuperet, nam hoc fallu in cli. Siquidem quamuis iactus sit Episcopus, tamen in uatu Religioso, deprimaeva
solemnium Votorum Prosellione pe curat, ob quam omni iure successionis priuatus permanet. Praeterquamquod quamuis nullam explicitam renunci, tionem dominij, aut iuris succedendi
in bonis sibi quomodolibet debitis
sccerii, per Professionem tamen linlemnem implicitam renunciationem iacit. Ratio est,quia profitetur statum, qui tum dominium, tum quodvis ius quomodolibet succedendi excludit; di qui vult antecedens, vult necessarium cola sequens ad illud s. Renunciatio autem facta utcumque causam habentes excludit a. iure succe sonis, vi tradunt Doctores nam i cx vlioque iure s s 1 liquet, nos datur regrelsus renunciantibus abs lute propria iura. a13 Quia vero contra principalem resolutionem videntur nonnulli D
ac vendicat, verum dominium habest vendicare enim, & sibi acquirere solis veris dominis competit is P. Nec obitat Votum Paupertatis emissum, quia ut habet ibidem idem Textus
a13 Respondetur primo, quod absolutio a iugo Regulae, prout habet post Glof - 38ὶ cardinatu Turreerrmata non est uniuersalis, sed quoad aliqua tantum, nempe ab obseruantijs quibusdam Regularibus,quae compati secum non poteli status Episcopalis s9ὶ non vero quoad reliqua ; nam non absoluitur ab essentialibus status Rcligiosi, puta a Votis ei sentialibus Obedientiae, Paupertatis, ac Castitatis, ut habetur ex Textu, & Glao alterius Canoma ωλ Non ab λluitur pariter a gestatione habitus Regularis, ut pricipitur in quadam Decre aia 6ὲ imo in Synodo D taua 6 a J statuitur
Episcopis Monachis sub poena depositionis , ne V estem Monasticam deponant ; Si hoc non est quid accidentale, Se in honorem relicti ordinis, Hores is G tenere, quod Regularis factus Episcopus solutus remaneat V to Paupertatis, Si recuperet ius succo dendi in bonis patrimonialibus Sic. ideo soluenda remanent istorum sundamenta .aa Ptimum iundamentum est,
quod Textus in cap. Nn c. 18. qua I.
habet, quod Monachus iactus Episco-
e natam habιρ . Si ergo sibi acquirit,
ut putauit Huri . m3 sed ut causa a iure inducta in signum, Si confirmationem Religiosi status minime mutati per assumptionem ad Episcopatum, vi ex D. Thama so firmat Falardo . Et tandem non plene absoluitur ab alijs obseruantiis Regularibus, quae Pontificium munus non impediun P, nec Dignitatem Episcopalem dedocent , ut firmant tredecia. Doctor scongelii per eundem num a Io. sed ex quadam saltem honellate illas seruare debet. 2M Respondetur secundo, quod
aliud est loqui de reto Regula quoad
213쪽
Praecepta Regulae per Institutores ora enim suae Regulae est ad quod sub dinum latae, & per Ecesesiam appro- mortali obligatur) ne pecuniam nubatae : aliud est de Votis solemnibus. meratam ciuiliter contrectet etiam in- Per quae emissa constituitur Professus in statu Relisioso: siquidem, prout dictum fuit lii pra nam. 1 M. illa sunt de iure mere Ecclesiastico,& humano; haec vero de iure Diuino : & per illa professus constituitur Religiosius illius ordinis, cuius Regulam profitetur, &
specifice distinguitur ab alijs, qui di-
taeriam Regulam obseruant; per haec autem constituitur in esse quiditatiuo Religiosi status, in quo tanquam in genere omnes Religios conueniunt, nec unus ab alio iuxta haec distinguitur, omnes enim Religiosi stricte sum. Pti aequaliter profitentur tria essentia. lia Vota. Religiosus ergo factus Episcopus absoluitur a leto Reaia quoad Praecepta, & obseruantias peculiaresimi instituti modo explicato numero proximo superiori, non autem quoadessentialia status Religiosi. Ratio est, quia per speciem non derogatur ge- Neri, quando ambo se compatiuntur 6s nec ablata specie aufertur genus, aut ablato accidenti aufertur substat tia, quia potest mutari accidens non
vitiata substantia s66 sicut factus
Clericus, quamuis deperdat eme laici, non tamen amittit elia hominis, auia illud consideratur, ut species acciaen talis, hoc vero genericum, ac substin-tiale est . ita in casu particularis Regu-I. Professio species, & quidem acciden alis Religiosi Instituti est; unde. 9eius pr*cepta, per quς ab alijs accidentaliter specificeReligiosius distinguitur, tolli possunt,non tamen insertur,quos ideo tollatur Religiosus status, qui est
Per tria vota essentialia, quae constituunt quodammodo morale qui ditatiuum genus. Et exemplum est iaci
Minorita facto Episcopo, praeceptum
dependenter a proprietate illius in m ab hoc quidem dispensatur, dum fit Episcopus, quia Ecclesiasticae pec
ratae ciuilem administrationem ex oscio nanciscitur, non sequitur autem,
uod per hoc dispensetur in Voto
aupertatis, per quod talis pecuniae dominium, ac pioprietatem habe nequit. χ17 Respondetur tertio,vt habetur
ex duplici Glina os) illius Capituli;
Monachum factum Episcopum non acquirete ius successionis per Episc atum adeptum, sed illud antea habeat existens Monachus, ut patet in Iure s69 cum hoc tamen quod per tale ius succedendi non ipse , sed Monasterium acquireret dominium bonorum, in quibus successisset. Factus autem Episcopus illud idem ius suc cedendi conseruat quidem in se,transfert tamen in Ecclesiam suam ius posissessuum, quod sibi nullo modo competere potest. Et sic conuincitur,quod percitatum Capitulum votum Paupertatis in Episcopo Regulari non dispensetur. a18 Secundum sundamentum est , quod ut patet ex Doctoribus i pranam. M s.citatis, Episcopus Regularis non secus ac Saecularis habet liberam administrationem transferendi in alium dos inum fructuum bonorum suae Eceleti .e, sequitur igitur, quod dominium eorum haoet, antequa a transferat; nemo enim potest in alium transferre ius, quod transferens nox.
214쪽
a voto Paupertati QE0 emlaetatio nec extentionem ad bonorum dominium tra styx ' ' Volsinittit, nec alia causa, qu m
fui e ministerialiter, nam sibi ς0 Mys ' i instantibus, ac in eo- , est prudens administratio boΠ0yum m titibus ; proindex ro Tertium standamentum est, tionem a Monacno i , hcuod si Episcopi Regulares non essent Hecto reuocari posse tum veri domini reddituum tuae Ecclesiae, deficiet xς Vmς , iEctum
domini reddituum suae Ecclesiae, deficientem; tum obniuilitia restituere , tum conditionis, tum Ob .
Q. - . . , mr riti et clausulae, cum Keilis
1uperuacanee consumpta; & eadem chligatione tenerentur illa recipientes, rauod esset nutrire scandala, & multo-
tacitae inhaerentis clauiulae, cum Keil ciosus factus Episcopiis nec ita Mona-
curent bonis Eccles aesbi abunde, taex sola sanguinis affectione dilargitis. arx Respondetur concedendo illationem, ut probatum fuit supra nam. α i 3 Quod autem attinet ad periculum animarum eorum,qui talibus bonis ditantur. potest eos saluare hona fides, quar tibi nascitur ex eo, quouhoc,ut in pluribus practicatur,mdeo
nunciatio, quae a Prosellaris Religio nem fit intra bimestre ante i rorudi nem ipsam iuxta dispositionem Tot dent in 73ὶ esse quidem conditionalem,&in se imbibitam hanere conditionem suspensivam, ii nempe valida Prosessio tequatur, sic enim disponit cineuium, dicens. Ac non Missamat
yS' m ψε ἡκ innuit Sochez.. tui Venunciatio ipsa in simplicem, Sciemiluo,ut ex U q- in D est ut purus contractus i , i) Quod si utrumque istorum cet' iselut m, P . het, & taliter pol ridentesbona Eccle. . l .siae male paria nolint res rere libi ipsis propriam perditionem imputent: nec ob id debent Christiani Dortores salsam doctrinam tradere, se ipsos, ta
215쪽
irrevocabilis inter vivos, ut argumen to Gro 6 resoluit Mam 3 Catia ι, habet enim ibi Textus. Cum conuν νοθ-σι σπιν tu, parinde habetur , ac si in
aest , 'ν conamono facta eset. I alis igitur renunciatio seruata forma praescripta vel est iudicanda ut contra tus inter vivos celebratus, ut pluribus resoluunt Fabι a da Anna , & Mouesiud
c 7 di hoc pacto est irrevocabilis, liquidem dispositiones inter vivo iunt irrevocabiles. 8 Vel est iudi
canda ut donatio causa mortis; morte autem per Prosessionem ciuiliter sccuta, donatio irrevocabilis est. Quod ii dicatur donationem causa mortis iactam, morte secuta, mortuo vero dinnatore iterum reuiuente rescindi, cum mortuus reuiuens bona sua recuperet S hoc modo reuiuat Monachus per assumptionem ad Episcoparum, & sic facta renunciatio non amplius subsistat. Respondetur, quod inter Docto-Tes maxima controuersia, Sc incertum Proinde est, an mortuus resuscitatushOna sua recuperet, ut videre est apud bbaremi s) ac cius addentes . Rel-POndetur pariter, negando intermorin tuum reuiuentem, & Regularem Episcopum; nam reuiuens iterum recup Iat vitam , quam amiserat, & de vere mortuo fit vere vivens. Sed Regularis mortuus ciuiliter per Prosessionem, translatus ad Episcopatum perdurat in eodem statu mortui ciuiliter, nam ut supra abunde erobatum est, manet adhuc Religiosus per obligationem ad tria Vota, per quam ciuiliter mundo mortuus est. a 3 Respondetur secundo, quod renunciatio, quae communiter fit im-
minente Prosessione, est in illis Rel a Sionibus, quae capaces sunt successionis in iure, & bonis ero fitentis; qui proinde renunciat iuri succedendi in illis, ne Monasterium, quod quo ad dominium eorum acquirendum, Profitenti succedit, ipsis possit potiri. Sed in Religione incapaci domin si talis renunciatio minime fit, nam haec essentialiter includitur in Regula , ac votis,quq professurus est;ita ut qua inuis talis renunciatio explicite non fiat, fit tamen implicite in actu ipso profitendi Regulam , per quam eius Prosessores omni dominio, ac iuri utendi bonis
temporalibus renunciant. Videamus autem,an actus prosessionis,per querni inportatur talis renunciatio, admittere possit conditionem, ita ut etiam conditionata euadere possit renunciatio; Sr liquido apparet quod no ;Siquidem Prosessio Religiosa est actu, legitimus, qui non rectrit conditionem, neque diem s8κ & in formata. professionis Minorum habetur: Voveo,
ct promιtto obseruare toto tempore usta mea Regulam Fratrum Mnorum uiuen
do in obeaιant a sint proprio se. & hic manifeste apparet, quod nulla apponitur conditio, nec tempus; unde eam profitens tenetur seruare Paupertatem
vita durat etiam factus Episcopus, vita enim hic intellecta est vita natu ratis, cui cum non moriatur in Epiccopatu , eadem Paupertatis obligatio perdurat, perquam renunciatio bonis temporalibus inducitur. Sequitur igitur ex his, quod in Religiolis quibus-uis renunciatio quae uis tum explicita. tum implicita reuocari nequit, nec ad bona quomodolibet renunciata haberi regressus. 23s Quintum sundamentum est, uod reuersus a captiuitate apud ho es iure postliminij bona sua, etiam ab alijs occupata recuperat. μI Pariter
216쪽
deportatus restitutus a Principe pristinum idem flatum recuperat. s82JA pari igitur Monachus per Episcopatu in factus libar a iugo Regula 8 33 bona sua patrimonialia,&prillinum sta.
a 36 Respondetur negando paritatem inter captiuum, ac Monachum, deportatum, ac Religiosum . Ratiocsl, quia captiuus seruitutem subsit inuitus,& per violentiam hostium, nec unquam deterruit voluntatem possidendi bona sua, quae si de facto transerunt in possessionem aliorum , illorum dominium de iure apud eua
mansi, non enim per captiuitatem eo
spoliatus est. Et ideo in vim talis iuris
pristinam possessionem eorum actualiter recuperat, dum in patriam reuem
titur. Sed Monachus iactus Episcopus libere se subiecit iugo Regulae, &
iuri, quod habuit in bonis, voluntarie renunciauit aut explicit aut implicite per Prosellionem; & idco ad illa non potest habere regrestium. Negatur pariter comparatio deportati ad Religio. sum nam deportatus contra propriam voluntatem longe a Patria abductus est, & voluntatem repatriandi semper
conseruauinunde si restituatur a Prin. cipe per absolutionem a Poena, reueristitur ad statum, in quo prius suit. Non sic est de Religioso Episcopo, qui volens exul a Mundo sed ius est, &bonis Mundi per Votum Paupertatis renunciauit, & non tantum bonis a se antea poristis, aut quibus possidere in tempore potuisset, sed etiam spei, ac desiderio possidendi; quandoquidem
Udditas Paupertarit, quam vovent Religiosi,ut praeclare docet Marebantias 8 ) est, ut Reuio ι non lautis abdieer a se dominium, vel iri in bona, qua acta possidest ,sed et3a- omnem spam,
que tempore, quouia in do aequireri sset, vel ei obuenire. Pariter deportatus
perdecretum Principis rellituitur statui , in quo antea fuit ante deportationem. Papa tamen creando Regularem in Epit copum non aufert ab eo statum, ac obligationem Rcligiosi, nec cum eo in Voto Paupertatis dii pensat, ut supra probatum est . proinde
argumenti consequentia non tenet.
a 37 Sextum fundamentum est, quod quainu.s admittatur Episcopum Regularem adhuc esse in statu Religiosio i non tamen sequitur, quod non possit habere dominium rerum sibi ex
patrimonio , aut aliunde obuenientium; quia ad constituendum verum, ac proprium Religiosum non requiritur Paupertas, quae excludat dominium rerum, sed ea videtur sui licere, quae excludat vlum rerum superfluum
dente Tomino se. Gregori' XIII. Si Bulla mis indefessa circ. A. P, V. in
quibus scholares sormati Societatis Jesu dicuntur conllit uti per eo tu vota simplicia in vero, ac proprio statu Religiosorum Mendicantium. 86ὶ Attento quod datur gradus Religiosae
Paupertatis, quo quis non est incapax dominij, neque ex vi Voti tenetur itatim illud a se abdicare, sed sollim teri tur nulla re ut propria uti, sed tantiam cum dependentia a voluntate SuP
rioris; quod Votum cinitiunt Scholares praedicti 87J Abdicatio enim domini j rerum quoad usum moraliter necessaria est ad statum persectionis, non autem abdicatio domini j quoad possessionem. 88 Unde dicitur,quo cliolemnitas Voti Religiota Pauperta tis, ut nempe per illud Religiosus amittat dominium suorum bonorum, Scillud transferat in Monasteri u m, introducta
217쪽
ducta est uniuer aliter a temporibus Juliiniani Imperatoris, qui de hoc lo
9Oj sequitur igitur ex his, quod Regularis assumptus ad Episcopatum amneat quidem in statu Religioso, Cue tamen capacem dominii, & recu- Perare ius succedendi parentibus, &agnatis, ut alibi is i) idem docet.
138 Verum allata assertio contra Euangelicum Textum clarum; contra apertam Doctrinam Canonicam; contra consuetudinem praclicatam ab initio nascentis Ecclesiae; contra communem Doctoium sensum; Sctandem contra euidentem rationem pugnat.
a 3 9 Assertio prima, quod ad constitiundum hominem in vero status elisioso susticit tantum PaupertaS,qine excludat non dominium , sed usum solummodo rerum vitae si Pe suarum aduersatur primo Euangelico I ex tui. Suppono enim,prout diximus supra num ac9. quod Rcligiosi status
exemplo,& verbo illud statuit. Exem-Plo quidem, quia nihil propiij ipse possedit dicente eo 9 3jFitiara hom3nis
e discipulus; renunciatio igitur possessionis, ac domin si est de quidditate discipulatus Christi, nempe Religiosi natus , de quo ibidem loquitur Chrisus, docendo Castitatem, Obedientiam, Sc Paupertatem vers. 26. 17. Sc33. quae statum Religiosum verum, ac Proprium constituunt. Aduersatur secundo aperto Textus Canonuo os
dicenti, quod Abdicatis proprietatis,
sicut GP eudodia Castatis adιo adnexa est Regula Monachala, vi contra eam nec et am Summus Pontifex posit tieenuam inaMigere. Adversatur tertio consuetudini introductae ab initio nascentis Ecclesiae, nam Fideles, qui Apostolis
adhaeserunt, eorum vitam imitantes, O sones, s substantias vendeban sροJ π vendentas afferebant pretia e rum, qaa vendebant, ct ponebant anιὸ pedes e ponoloram sy7 nec tu AMAE eorum , qua possidebant, aliquνa Dum es
nia sς8 nam omnium rerum proprietatem abiecerant exemplo Ap stolorum, qui Magistro suo dixerunt Ecco nos reisquamu/ omnia . ss) Aduersatur quarto communi sentui Doctorum Ecclesim, qui omnes docent Apostolos omnia dimisisse ad exemplum Christi, Si nullius rei dominium, Proprietatem, aut desiderium habendi Vt Froprium retinuisse, ut sci ibit v. Grego M/ Magnu/. ioo Aduersatur tandem rationi naturali; siquidem dicendus ne esset pauper, aut pauper
talem lcruare auarus, qui ai Lium aureis resertam haberet per hoc, quod ipse frugali victu, ac vilibus indu nacta tis utariir, ut plerumque est mos talium, qui diuitias quaquauersum g stiunt comparare t Profecto ridicula diceretur talis Paupertas . Non ergo Paupertas Religiosa consistit in abdicatione rerum superfluarum, ac usu paupere, sed in abdicatione proprie tatis tum quo ad dominium, tum qu
ad ius utendi. 2 o Assertio secunda,quod nempEScholares formati Societatis lesu sint vere, Si proprie Religiosi, licet bonorum suorum dominium adhuc retineant, distingui debet, puta vel quo ad priuilegia sori, Si Canonis S c. vel
218쪽
quo ad statum Religiosi. Quoad pri
mum concedimus este proprie,& vere
Beligiosos, ac gaudere priuilegys omnibus, quibus saudent Religiosi, & inlaoc sensu citatae Constitutiones sunt accipi cndae. Siquidem tales Scholares adhuc Nouiti; siuit in Ordine ad Professi Gnem solemnem; Noviiij autem priuilegio Religiosorum fruuntur si
di iuxta Innoeentium, ac Abbarem , Ut
notatur in silmina citati capitis ir) v cantur Religiosi vere, ac proprie, sed tamen tales sunt initiatiue tantum, non vero stabiliter, & permanenter. Status autem vere,ac proprie Religiosi importat immobilitatem, & immutabilitatem propositi Voto perpetuo sim mali , prout in communi docet Mamcbamius 3ὶ Se de tali statu non imquuntur Bullae citatae. Concluditur per hoc, quod inepta cst consequentia, quae ex aduerso deducitur ad intentum, nempe quod Religiolus itatus compatitur dominium propriorum . bonorum per hoc, quod tales Scholare S, qui sunt vere Religiosi, dominium in tali statu retinent, nam a Religi sis initiatiue tantum ad Religiosos mi secte, de permanenter nequit concludere illatio. Hi Dicimus etiam aliter ad auctoritatem citatarum extrauagantium distinguendo; aliud enim est status Religiosus in Religione per Ecclesiam approbata, Se ab homine instituta, in qua modificata sunt tria Vota circa conlilia Euangelica, quae Religio est
de iure mere positivo, ac humano, prout diximus supra num. ara. aliud
est status Religiosus iustitutus a Christo Domino, in quo tria Vota illa simpliciter, absolute, Si sine ulla prorsus moderatione pro tentur, qui status est de iure Diuino . Citatae Bullae loquuntur in primo sensu; Se sic verum
est dictos scholares esse vere, ac proinprie Religiosos Religionis particularis ab Ecclesia institutae; non autem suntii: ius status, qui a Christo Domino institutus est, in quo ultra caetera γ,bdicatio dominij temporalium totalis importatur. Arguere autem ab uno ad alium statum, consequentia nox.
x x Assertio tertia, quod scilicet datur gradus Religiosae Paupertatis,
in quo non abdicatur dominium rerum, sed tantum usus proprietarius, &independens a voluntate Superioris, verificari potest de gradu Paupertatis in Religione ab homine inuenta , uper Ecclesiam approbata cum modificatione consiliorum Euangelicorum; non autem de Paupertate veri status Religios a Christo initituti,in quo, ut toties dictum est, abdicatur totaliter dominium, ac ius usus fructus cuiusuis rei temporalis retento solo usu facti.
Sed an cum tali gradu Paupertatispoisit quis dici pauper, iudicent Viri docti. Profecto iuxta Apostolum
Euanto tem ore hares parisatias est, nihil infert a Ierust, eum sit dominus ommum, sed sub tistoribus, Gr actori us Q. Sequitur igitur, quod quamuis usus rei, cuius quis habet dominium, pendeat ab alterius voluntate, non tamen si quitur per hoc, quod ullo modo pauper appellari, nec esse possit ille, qui
tale dominium habet. Diti s mus potest esse pupillus, qui proprie haeredit, iis habeat thm dominium, tum possies.sionem; Sequetur ne ergo, quod possit dici pauper per hoc, quod iuxta Legeass) de rebus suis disponere non potest, nitalepedenter ab auctoritate Tutoris Nec ergo quis vere pauper dici poterit, si copiola substantiae dominium retinet ex hoc solo, quod rebus suis uti non possit, nisi dependenter a v luntate Superioris . a 43 Certe
219쪽
3 Certe talis dependentia a vo- a Aisertio quarta quod nempe
luntate Superioris in utendo rebus abdicatio dominis rerum quo ad vium M. non au v otum Paupertatis spe- moraliter necellaria lat ad lutum per- iat, sed vere, as realiter ad volumia sectionis, non autem abaicatio domi,
Obedientiae. Praeclara quidem doctri- Dis quo ad pollestionem J inter te Pu-M. est, quam ex Tnadiatu cle decem gnantia continet. Siquidem, ut supr. Plagis Pratrum Minotum. s. Uilbelli ictum est, persectio homini& Cliri Nicolai tradit Marchantia . t 6 4 Ait iliani conssistit in obseruantia trium ςnim, quod alia sunt, quae spectant ad consiliorum Euangelicorum, aut iως' quicuitatem voti Religiosae Pauper- cialiter Paupertatis, dicente Chrii O. x xj. S alia sunt, quae accidentaliter ad Sι vis peroum esse, vado, νεημ
m reducuntur, sed proprie sunt actus omnis, qua haria, oe da ραπεν ἡμ/ e .li um virtutum. Ad quidditatemia Porro Pauperta ut alias diximuS, im'
' upς tatis spectat abdicatio dominij, portat primo, & principaliter abdic 'Pyiiςistianis,proprietatis ac iuris uten- tionem proprietatis,ac dominil rerumῆui ς lcmporali tanquam sua. Ad eam Secundario autem importat priuatio Ruxςm reainiue se habent,ac acciden- nem iuris utendi, siue vius ructu rerum x- Φxς , nugalitas, ac vilitas in cibo, earundem, non excluso tamen usu se P0xu, indumentis Sec. sussicientia, ac cti, qui eli ad sustentationem vitae ne 600tςDtatio, per quam excessua abun- cellarius. Quomodo ergo stare Poteitau-ntia, numerositas rerum, ac super- quod abdicatio iuris utendi, quod mi
nu=x44 in aedificiis, supellectili Sec. nus et , spectet ad persectionem , ΠΟΠς mpQscitur, & tales virtute; spectant autem abdicatio dominii , ac proprie quiduitatiue ad temperantiam, sicut talis, quod maius et Quod si intellidi humilitas, quae arctat senum, super- gatur, quod ad persectionem pertine thia sacpictiositatem rerum . Mod, abdicatio dominij quo ad usum iacti, δx- pariter, ac iusta dispensatio bonoa puta, quod aliquis habeat quidem dO'yum , quorum pauper est administra- minium rei,hoc autem minime utatur pusus, pertinet ad virtutem fideli- nisi ad alterius voluntatem ; non au
3δxi , ac tui titiae, & sic de aliis ratiocia tem abdicatio dominij,ac propriet u δDyndum est. Quod ergo aliquis su, adhuc sequitur maior contradictio. um rerum dominium retineat, illis ta- Ratio est, quia uti re non pro libito, sed
ς D minime utatur,nili dependenter a tantum ad voluntatem alterius 1 PC Qiuntate Superioris, hoc nullo modo stat ad obedientiam, quae Cit Vnum eKquidditatiue spectat ad Votum Reliis tribus consilijs Euangelicis, & persi Uiς Paupertatis;sed talis dependentia quod homo voluntatem suam alterius eii actus virtutis obedienti per quam praeceptis alligat, quomodo igitur boahomo propriam voluntatem alterius erit neces larium ad persectionem, ec mPerio subiicit; sicut pariter actus talis non erit abdicatio domini j , accoutinentiae non esset, sed actus Obe. proprietatis, ut semetur Euangelicadientie,si quis ad propriam Uxorem ex Paupertas,quae est unum, Si sorte Priu condicio, cum ea non accederet, nisi cipalius ex tribus consiliis, a quibus de consensu Conseilarii, cui obedien- Cnristiana persectio integratur tti in promisisset. Sequitur igitur,quod L s Assertio quinta, s nempd quod CX usu rerum quarum dominium quis solemnitas voti Religiosae Pauperta- seruat dependente a voluntate Supe- tis, ut nempe per illud Religiosus
toris non possiit duci argumentum in- amittat dominium filorum bonorum,
serens gradum Religiolae Paupertatis. & illud transserat in Monasterium, in- Dd a trodu
220쪽
trodum sit uniuersaliter a temporibus Ius liniam Imperatoris eli pariter falsa. latio est, quia , ut habetur ex Actis Apollolorum omnes Fideles vendebant res suas, de ad pedes Apollo: , una deferebant, de quia abdicabant
ma. Crescente possinodum Fidelium TNmero, cum talis vita disti culter posset ab omnibus seruari, ad solos monachos redacta est; ut proinde Monachalis, seu Regularis status texco quod profiteatur vitam primitiuae Eeclesiae dicatur a Conestio Meldensis yJ St a Sanctis Patribus a Deo in intu-
lares Ordines non fuisse a Sanctis nasilio, Augustino, Benedicto, ac S. P. Francisco tanquam quid de nouo institutos, sed quos Apostoli fundauerant restitutos. . a 6 Ex hoc igitur conuincitur Monachos omnes,qui longe prςcesserunt tempora Iustiniani bona sua contulille
ad utilitatem communem Monalleriorum abdicata illorum proprietate, siquidem hoc consectum iam erat ex Apostolica traditione, ac exemplo in Ecclesia primitiva, cuius mores, ac
disciplinam Monachi profitebantur. Cum autem illi longo interuallo siue rint in Chrilliana Republica ante aetatem Iustiniani imperatoris ineptum est dicere, quod abdicatio temporalium in Monachis, Si illorum domini j translatio ad Monasterium inceperit
tempore Iustiniani, qui de hoc legem
sanxit; attento maxime, quod a LaiebPrincipe leges emanatae allicere Πζ- quibant Deo mancipatos, ut sunt Monachi. a 3 Septimum, dcvlti inum senda. mentum ell,quod communiter omnes
Episcopi a Regularibus aliumpti sotenent a Papa dispensatos,& se gerunt tanquam Veros dominos fructuum
mensae Episcopalis, de quibus libere
disponunt, bc hoc sciente, de tolerante Papa: Idc proinde censetia r percon suetudinem introductam derogatum e se cuilibet contrariae dispositioni. 2 2 Respondetur primo , quod
nulla consuetudo contra ius taminum tenet I I)obseruatio autem votorum Religionis solemnium eli de iure Divino: vndε sequitur,quod contra eam nulla unquam induci queat consuetudo, quae potiris vocanda est
corruptela, aut abusius.1 Resipondetur secundo negan do assumptum; siquidem quamuis aliquis Episcopus esse possit, qui qua ra/ qua sua fora, non qua Iesa Christi,
Sc qui medijs quanaoque indirectis
Episcopatum inuaserit non tucatas a Deo e suam Aaron, sed malis artibus
ad regi inen Ovilis Christi intrulus; diqui in Episcopatu superbiens se serat
tanquam dominum, Se pro libito Ecclesiallicos redditus impendat aut in luxu, aut in pompa, aut in ditandis propinquis: tamen non sic faciunt ali j, qui reluctantes, ad Ecclesias vocati sunt , Si de gradu Episcopali non superbientes, considerauerunt se nor esse bonorum Ecclesiae proprietarios, scd administros, nec posse de iis, nili prudenter, Sc lationabiliter disponere pro ornatu,sr fabrica Ecclesiae,ac paU-peium sustentatione Scc. Sequitur ex nis, quod non vera eli consuctudo, quae supponitur; quamuis enim multi essent , qui taliter viverent, ab his non