장음표시 사용
201쪽
gro prior obligatio, eo quod cessauerit impedi mentu in , ita a pa ri. Deinde hanc esse praxim,exemplo multorum firmatam, narrant historiae, teste Samcbet. 66ὶ quibus additur cel/nim V. excmplum. is 3 Opposita sententia tenet, Religiosum renunciantem Episcopatui, nullatenus coqi ad regressum, nec Re-haionem conitringi ad receptionem. Ita Parrinus, Sanchez, BordonM, RΦ-drriem ); ratio adducitur ab eodem Roderico, quia cum Episcopus fuerit consecratus, Si ab obedientia Praelati Regularis liberatus, non rein cidit in ipsus Praelati subiectionem,&obedientiam; nam, licet renunci et, remanet in persectiori, & altiori statu collocatus. Nec Obllat, quod adhuc
st Relisiosus, Si in eo sint suspeii se
obligationes religiose vitae , inquit Bora onus, quia est Religiosus quoad substantiam status religios, nos quoad clausuram, & obligationes, a quibus suit exemptus. Hoc ipsum
firmatur ex cap. I. π a do stransiaris
quibus quoque utitur Rodericas ad suam conclusionem . Limitat vero Urimia, ut non intelligatur de degra
dato ; sed quod idem lit de eo dicen
dum,tenet EordonM,cui adhaeret Pase
Hogo s48 eo quia translatio fuerit simpliciter, & sine limitatione temporis iam, nec sit aliquod ius, quod cogat ad regressum. Verum, quod depositus, Se degradatus, si id ex eius
culpa contingat, cogatur redire, Optime probat Sanehιαιθιdem m m. IO. eo
quia depositus, & degradatus huius. modi exuitur per degradationem ominnibus priuilegiis, ratione dignitatis concessis, quale cessabit quoque pM- dictum exemptionis priuilegium, &tenebitur ad Religionem redire, ut etiam docet Henrinoe s p & fauet Glusa sueo . Hinc ad argumenta .i99 Ad primum dicitur , Episcopos teneri ad regulares obseruantias, solo honestatis, & decentiae debito; nam sub culpa non tenentur, nisi ad Vota, pro quanto sunt compatibilia cum eorum statu; & ita nonnisi ex decentia tenentur redire,si sponte cesserint Episcopatui. Ad secundum non est par ratio,quia Praepositus Monasterio se habet sicut Generalis, qui pro solo tempore offici j soluitur a iu-o obedientiae,eo quia in Ordine non abet, cui obediat, cessante tamen
ossicio alteri subditur, ita ille; non sic Episcopus, qui in perpetuum fuit exemptus, sicut & dignitas illius perpetuitate gaudet. Ad tertium locum non habet similitudo , quia impedimentum voti fuit temporaneum, ideoque potuit reuiuiscere, sed exemptio Episcopi, utpote a dignitate per
petua ortum trahens,perpetuo durat;
nec dicendum est talem exemptionem dari ad leuamen oneris Episcopalis , alias Episcopus in partibus cogeretur ad Claustra, donec eius Ecclesia redimeretur . Ad ultimum praxis illa ab honestate, non ab obligatione coinsulitur .
202쪽
An Minorit a promotus ad Episcopatum recuperet antiquun ius succedendi in bonis paternis , Olim amittam, ob religiosam Professionem. s V M M A R I V M.
mtιι solemnibus emσιν. Vota tantum repugnantia statai Episcopali relaxantur. Nec obeat ntra, nec castuat relaxantur fin Ερ scopatu .rit4m Paupertatir remanet in D.
tur saper Volo solemni, non σει amplitis Religiosus i
Retit os m. Christiani primitiωa Eeelsa pro- praum non habebant. Θιomodo Papa non potes di pensare in js, qua sunt de es sentia statui Religi 2ia Regularaa fac ua EPiscopus non recuperat ias ad bona patiame.
203쪽
Episcopi quilibra sano pini admi
rea anam a se ac Misita tenetur
Non abs.luis in is testationa ba
derogestur Acciaena mutatur inuariata μώ- Ranisa a Frater M. Orita prohibetin concirectara denarios independente ab eorum proprietata.
oemo potest transferre in alium εών, quod non habet in se. ais Respondatar dato fundament. . amodo vi θεραι Rogataris
rum, qua Hoen ε .aso Tretiam randamantum in conc
204쪽
sin mori fam Prasesonem amUeras 'espondendum censio negativea or Fundamentum resolutionis est, quod Religiosus euectus ad Epinc patum manet adhuc Religiosus,&Obligatus consequentvr ad obseium-tiam trium Votorum essentialium, nempe obedientiae, Castitatis,ac Paupertatis. in communi enim Doct rum sententia est, quod substantia status Religiosi consistit in firma, ac stabili permanentia in aliqua ex Religionibus per Ecclesiam approbatis, seruando tria Vota essentialia praedicta, quae sunt omnibus Religionibus proprie sumptis aequaliter communia . Dico autem Reilaombusty prusomnii,ut sunt Monachales, Men
205쪽
dicantes, ad differentiam ordinum mouendus ad Episcopatum debeat ex Militarium, qui lato tantum modo veniunt nomine Religionum sa) & in quibus talium votorum proseisio valde differt a Religioni uus praedictis proprie sumptis. 2oa Quod vero euectus ad Episcopatum maneat adhuc Religiolus, conuincitur ex hoc,quod Papa,quamuis de poteliatis elenitudine possit exurgenti causa dispensne cum aliquo super Votis solemnibus, Si trans serre per talem disipensationem illum adilatum non Religiosum, prout poli
Gissam, ac sinoeentium, tenet μ' A
area Abbai s) & atri Doctores communiter; tamen de fadio, ac regular ter non dispensat super illis in eo, quem transfert ad Episcopatum , ut docet Ara uxo quia non vult Papa illum eximere ab obligatione ad id, quod persectius est, quam illius oppositum .
2o 3 Ex hoc magis conuincitur ex communi dodtrina, quod cispensatio concessa sine causa non est legitima, sed cum D. Bernardo dicenda lil potius dissipatio; unde dicitur, quod line causa non potest Papa quemquam absoluere a iuramento s neque in caeteris, quae sunt de iure Diuino line causa dispensare: quod si hoc iacit, non est tutus coram Deo ille, qui dispensationem obtinuit, ut habet Gipsa quaedam singularis i 6 2 quamuis in facie Ecclesiae aliter lit. ac Nulla porro interuenit legitima causa, ut Regularis, qua talis pro-
hoc dispensari in Votis suis solemnibus , ut firmat Sanebet. 7 . Siquidem Vota solemnia Religiosa cum oneribus status Episcopalis non pugnant, imo ipsum tanquam statum persecti Diimum iuuant; & per assumptionem ad Episcopatum non relaxantur Vota, nisi quatenus statui Episcopali repugnantia s8). Non repugnant autem huic Vota solemnia ; nam Castitas in nullo mutatur in Episcopo, ac primo erat in Religioso, Obedientia in eodem perseruerat immutabiliter, illa nempe,quae primo resipicit Romanum Pontificem, ad quem , tanquam ad obiectum primo intentum dirigitur Votum Obedientiae Religiosiae ς Papa enim est supremus omnium ordinum Generalis; s) imo tale Votum magis intenditur iuramento, quo Episcopi, iuxta Canones sio specialiter obstrin-suntur ad obediendum Papae Nec dicendum,quod laxatur Votum Obe
dientiae in Religioso sa8o Episcopo,
quia non tenetur amplius obedire
Praelatis iis Regularibus ; quia ipsis
obedire non tenetur, quia maior ominnibus illis evadit; unde etiam Religiosus factus Praelatus Generalis sui ordinis, nulli Praelato locali,aut Prouinciali tenetur obedire, nec tamen
per hoc sequitur, quod relaxetur V tum Obedientiae in Religioso ad Genera latum euecto. Paupertas etiam
perdurat in statu Episcopali, in quantum haec importat abdicationem proprietatis, ac domi ni j, ut insta patebit;& solam rerum Ecclesiasticarum administrationem habet talis Episcopus, utpote quae statui suo necessaria est. Unde non aliter dispensat Episcopuς, ac administrat res Ecclesiae de licentia, ac voluntate Papae, quam Syndicus,
Procurator, aut oeconomus Mona
206쪽
steth de licentia, ac voluntate sui Praelati, Si sicut ille bona Monasterij dispensat, quorum tamen dominium non habet; ita etiam factus Episcopus res suae Ecclesiae administrat dependenter 1 voluntate Papae, nec per hoc illarum dominium, aut proprietatem acquirit. acis Si ergo Votorum solernnium nulla est repus nantia cum statu I pisccopali, nulla consequenter adest, v sens causia dispensandi super Votis tolemnibus: sequitur ergo, quod Papa super illis minime dispensat. ao6 Quod si ex aliquo iusto moti-uo quod tamen vix dabile est Papa cum aliquo dispensaret super Voto
Paupertatis, ita ut acquirere posset d minium , ac proprietatem bonorum temporalium , itue patrimonialium, siue aliunde sibi obuenientium,disipensatus non maneret amplius in statu vero Religiosi, ut docet Marchantaur
i ιθ liquidem,vt insta clarius demoniliabitur qui ditas. ac essentia Rel gios status consistit in solemni Professione obseruandi Paupertatem , Obedientiam, ac Castitatem curTula suo;vnde aliquo ex his Voto relaxato cessat in illo, qui dispensatur status vere, S proprie Religiosi.zo7 Quod, ut amplius pateat, ad uertendum post D. Thomam si a) quiditatem status Religiosi confistere in hoc, quod illum profitens acquirat
sincerum Dei amorem super omnia, quatenus via mandatorum Dei, ac
consiliorum Euangelicorum lolcmni Voto, ac obscruatione ad illum peruenitur; in caeteris enim Christianis,
ut ibidem docet Mischantiu/ a 3 sussicit ad persectonem Charitatis iuxta proprii status exigentiam obseruatio mandatorum Dei; sed in statu Religioso persectio eiusdem Charita-
tis vltra obseruantiam mandatonam exquirit consiliorum Euangelicorum solemnem prosessionem , ac obser
χοῖ Hic porro obseruandum , quod Canonistae communiter 14 3 tenent Religiosum statum este ex institutione Ecclesiae,quae proinde possit super eo absolute disponere . Contrarium docent Theologi tenentes, quod ille iit ex institutione Christi, ac omnes Apostolos illum fuisse proseus os obicruando Euangelica tria consilia. Et possunt optime concordari istae sententiae, quae oppositae videntur, di. cendo,quod institutio Regulat is, quatenus importat vitam sub aliqua Regula per Ecclesiam approbata, vere est per auctoritatem Ecclesii , quae proinde potest non tantum respectu Religiosi particularis, sed etiam respectu integri ordinis ex legitima causa , prout expedire Papa iudicauerit de illo disponere. videmus proinde, quod multos ordines ob rationabiles causas Ecclesia destruxit,& in hoc sensu loquuntur Canonistae,nec refragantur Theologi. Quatenus vero Rcligiosus profitetur in Ordine ad acquircndam Christianam persectionem, Obseruan tiam trium Votorum solemnium- , quae habent pro obiecto tria consilia Euangelica, dicendum, quod hoc sit de institutione Diuina;vt proinde liberum quidem sit Ecclesiae circa praecepta,ac Statuta ordinum ea statuere, confirmare, ampliare, restringere, &etiam tollere; non tamen haec poss)t circa Vota solemnia, in quibus consistit quiditas status Religiosi . Quia .uantumuis possit ex causa super ij si sipensare cum particulari Religioso , tamen hoc nequit relinquendo di pensatum in statu Religiolo , quia de qui ditate talis status,vi dicebamus, esu trium Votorum solemnium proscssio, ac obseruantia.
207쪽
2os Ac ut supra data doctrina am- portat voluntariam abdicationem Iplius sundetur, aduertendum ad ea, omnis possessionis, domini j, Sc cuius- quae D. Paulus scripsit, puta, quod cunque iuris ciuilis, & politici irae Religiois vitae Fundamentum alaad actualis, siue possibilis, ti etiam ulu nomo Potest ponere prato a , quod post' proprii ad rem quamcunque tempO-νum est, qaoa est Christu/ IVM si s . ratem propter Deum,& Chri iti sequo Vita si quidem Iesu Chrilli,quam Ap lam, ut suse probat supra laudatus stoli sunt inritati, obseruando tria con- Marchantiar. La silia Euangelica, quae Christus ipleia, Mi Hinc patet lapsus Pelira a Verbo,aut exemplo docuit sis sorma ta 3 qui vult incapacitatem domini j est Religiosi ilatus; & eiusdem quid, non ellis estedium iuris Divini, aut natas , ac essentia innititur huic sunda- turalis ex vi Voti, sed esse effectum mento; nempe ut sicut ipse suit De M iuris humani, nempe ex dispositione obediens usque ad mortem i callita- Pontificis; nam hoc falsum est: iiDitem seruauit, & eam seruari posse do- dem in communi omnium Doctorumcuit, Sc seruandam ad persectione . sententia Religiosus status inititutus consssiluit 182 paupertatemque olien- suit a Christo Domino, Si hunc prodit non habena ubi eaput ν elanurea Dyst sessi sunt Apostoli a ) ac reliqui Chri-&eam docuit esse necessariam ad per- iliani omnes a principio nascentis Ec- sectionem. Si νυ perfeltas esse, vado, clesiae respectu abdicationis domita ij, vende omnia, qu habσι,ν da pauperabu/ ac proprietatis rerum temporalium, & sine ea neminem esse posseta idem institutum sunt amplexati: quod discipulum eius: si crvia renunc/aua. patet ex casu Ananiae, ac Saphirae, quirit ommbus, qua possidet, non poten meus ideo interiere ad repraehensiones .
a disci palus sa o ita qui Religiosum sibi factam a D. Petro, quia fravda .
statum proprie dictum profitetur, haec ν una da pratio agri fas in a se venditi, tria de necessitate profiteri debet. quod minime suisset . nec ob tale οHinc est, quod quamuis singuli Ordi- fraudationem peccassent, si prout scribnes Monachales, ac Mendicantes, qui bit Murebant Aa s, 4j Chrilliani Vem important statum Religiosum pro- dentes sua ,& pretium deserentes adprie, & stridie acceptum, inter seclis e- pedes Apostolorum, non renuncias
rant Regula, Salutis, Constitutionibus, sent eorum dominio, ac proprietati: moribus, habitu &C. Omnes tamca . ita ut mortem illi duo, in poenam sui conueniunt in solemni Prosessioneias peccati obierint, quia retinentes pamillorum trium Votorum;eo quia haec tem pecuniae vitio proprietatis contra sunt de sibilantia vere, & proprie Re- factam renunciationem peccauerunt. ligiosi flatus. Concludendum ergo venit, quod ab- aio inter tria autem Vota supradi- dicatio domini j, ac iuris utendi re
dia Paupertas specialiter spectat ad tanquam propria, quae importatur Per Religioli status subitantiam, prout post Votum Paupertatis est de qui ditate Textum 2I notat Sanebo: conam, Religioli status a Christo Domino inniter receptus. Porro Paupertas i in stituti, quem proselli sunt Apostoli, &
208쪽
nascentis Ecclesiae Fidelcs; 9 nullo
modo hoc esse ex ordinatione Eccle-sae . Conceditur quidem ordinem hunc, vel illum, quatenus pcculiarem Regulam, Constitutiones, & instituta scruat, ab Ecclesae auctoritate illum approbante suum esse recognoscere, ut proinde eius regulae, ac praeceptorum dispositio sitae iure humano, per quod talis regula, ac praecepta immutari, & dispensari valent. Conceditur rariter,quod per Ecclesiam potuerunt institui ordines nonnulli Religioli, in quibus trium Volo tum praedictorum esset moderatio,vt patet de ordinibus militaribus, iri quibus Obedientia maximam patitur latitudinem, Castitas ad coniugalem restringitur;& Paupertas ad bona Religionis communiae tantum limitatur, admissa alioquin a patrimonialium bonorum proprietate. Hi Urdines qui dein a iure pure huma-Do pendent, non tamen vere, & propite Religiosi sunt, ut diximus supra
num ac I. νn m. Ut autem Religiosi
omnes proprie dicti, puta Monachi,ac Nendicantes habent pro sundamento sui status Prosessionem trium Volo- Ium solemnium, hoc est de iure Dis Mino,& Christi institutione, ut Asiα-α-MM 16 ipse alibi satetur ; & ucsequitur,quod Summus Pontifex non possit contra illa triaV ota dispcnsare, ut habet Textus tar in quia de iure Diuino sunt; quod tamcn intelligendum est, ut dispensare nequeat, relinquendo dispensatum in statu Monachi potens alias dispensere ex causa ra. tionabili, iacendo non Monachum de Monacho, prout habet GDD G ὶ illius Te xtus & hoc ideo , quia Vota illa sunt de substantia status Religiosia Christo, ut dicebamus instituti.
ara Ex his concludendum venit,
quod si Regularis factus Episcopus
remanet adhuc Religiosius prout docent Saκcheae sau qui cumulat 34. Doctores, Theologos, ac Canonissas idcin sentientes; - ιοὶ qui citat
sex Audiores in eandem sententiam abeuntes, Fa ardo 3i qui congerit o. Doctores, quorum II. sunt Theo-Ia. Iur με, & x i. Canon sta, & PQ ual et M t 3 3 qui I. Dodiores hanc conclusionem propugnantes conglomerati ac de quiditate status Religiosi est cuiuscunque domini j, ac iuris in re, ac ad rem abdicatio, non potest ullo modo recuperare illud ius, quod habuit ad bona patrimonialia, antequam Religiosum statum prositeretur, & quod per emisiam Pio se Ilionem totaliter amisit. at 3 Quod magis confirmatur ex hoc, quod ut ex Philosopho tradit D. Thomas sῖς adueniente professione sormae pixi tantioris in subiecto, non excluditur dispositio conseruans
illam, sed solum quantum ad id, in quo repugnat persectioni illius: rorro status Episcopalis serma periectior
est, quam Regularis, ambo tamen ad unum ordinantur, puta ad perlecti mnem Christianam, hic scilicet acquirendam, ille autem acquisitam; voto rum autem solemnium Prosessio, per quam Regularis tendit ad perseetionem acquirendam , est dispolitio acisormam praestantiorem, nempe Epissipatum, quae in eodem subiecto recipitur, & nulla est inter talem dispositi
nem,ac formam repugnantia; imo una aliam tuetur, ac conteruat; sequitur
igitur, quod Episcopatus aduenien ς Reetulari Votorum solemnium Pr stitionem factam non abolet, aut minuit; & quemadmodum in eo Votum Castitatis non relaxatur; & VOtum Obedientiae magis intenditur, ut dixi
209쪽
mus supra nare. xos. ita in voto Pau- pit, non deperdit gradus caloris, a Pertatis non dispensatur. quibus antecedenter fuerat alteratum, a I Hinc est, quod, ut optime ob- sed illos coni ruat, ac perficit per seruat Fmarus termini a quo, tu formam persectiorem inductam . in ad quem non se inuicem excludunt, secundo vero casu aliter c uenit; nam sed includunt, quando subiecta mate- absolute deficitur a pellectione so via inelusionem persuadet; ut Religio- rnae. Dictum autem supra num. a T. sus de Subdito factus Praelatus non fuit persectionem Christiani hominis amittit qualitatem Religiosi, nam tem conlittere in amore Dei,qu i acquiritur minus a quo, nempe conditio Subditi per Prosessionem, ac obteruantiania. DOu excluditur a termino ad quem , consiliorum Luangelicorum; sequi-Puta Praelatura in quantum tum Sub- tu ridco, quod perfectio status, quae est ditus, tum Prae latus Religiosum ii, in Episcopo non excludit eam, quae estium supponunt, ac requirunt. Ita in Religioso; & proinde solemnium Dariter in casu; siquidem status Regu- Votorum Prosessionem,ac obligati laris, ac Episcopalis termini sunt a nem in utroque statu persectionis ac- quo, &ad quem, & ambo ad perle- quirendae, ac acquisitae per scire rare .ctionem spectant, ille quidem acqui- ai 6 Sequitur ex his, quod Regularendam,hic acquisitam, quae perfectio i is factus Episcopus, quamuis rerum per Votorum solemnium Prosessim Ecclesiae suae habeat adminil rati
nem comparatur, ac conseruatur.
Sequitur igitur, quod obligatio essentialis, quae est in termino a quo, non
Quacuatur per aduentum termini ad quem, sed eadem cum utroque termimo perseueret, & sic Episcopus teneatur ad solemnia Vota seruanda, ad quae in statu Regulari obligabatur. xrs Quod sortius suadetur ex hoc, quod ut habetur in quodam Caa na
tem dispositionis ratio est, prout habet D. Thomas 363 quia Monachus actus Episcopus ascendit de statu mi-Dus persecto ad persectiorem; Episco-Pus autem declinans ad Monachatum descendit a maiori ad minorem gradum persectionis. Porro in primo casu Non amittitur per tranlitum ad termi-Nu ad quem persectio,quae est in termino a quo; imo magis intenditur sicut
lignum, quod formam ignis in se reci
nem, quam habent Episcopi non Regulares, ut Doctores , 7 communiter scribunt; tamen non potest fructuum bonorum suae Ecclesiae nancisci dominium, quod tamen iuxta Canonistarum, ac l heologoriam moderniorem sententiam acquirunt Episcopi e Clero Saeculari assumpti; leratio est,quia illi impediuntur a Volo perdurante Paupertatis, ob quod inc paces dominij sunt. a 17 Hinc eli,quod de redditibus sius Ecclesiae non potest Episcopus Regularis liberas,& amplas donationes pro libito facere, sed tantum modicas, &antidotales, seu remuneratorias, Meleemosinales s 332 non enim largitur aliquid de suo, sed dispensat tantum patrimonium Ecclesiae . Nec facit in
contrarium sententia aliquorum, quos
recitat, & l equi videtur Sanchan 39
210쪽
qui tenent Episcopum Regulare .cijici verum dominum redituum Eocletiallicorum non lecus, ac sint e Clericatu Saeculari assumpti. Etenim Canon ille o I super quo i undature rum opinio, in quo dicitur, quod ille,
tum quia aliud est de bonis patrimonialibus haereditarijs, aliud elide redditibus Eccleliae, & ab uno ad aliud
inepta conlequentia deducitur, cum c diuersis non fiat illatio s r). Tum quia ius acquirendi paternam haereditatem cli respuctu non sui, sed Mona sterii, dium manet Monachus, aut Eccletiae suae, si sit Episcopus, ita ut hae
acditatis dominium acquiratur aut Monasterio, aut Ecclesiae, non Vero
sibi, ut insta magis probabitur. Tum quia & melior, Severior, & iecuriorcii antiquorum omnium Canonilla. Tum concors sententia, qui docent Episcopos omnes, etiam e Ciero
assumptosaron fieri dominos, sed pu-xos administratores fructuum Mensae Episcopalis, etiam postquam facta et diuisio bonorum Ecclesiasticorum inquatuor Partes, nempe Episcopo, Clero, Fabricae, Ecclesiae, ac Pauperibbus;prout solide,& ineluctabiliter pro. bat Marchantina I . Quare opposita sententia palpans Ecclesiasticos, qui volunt proprias domos ditare patrimonio Chi illi, ac Pauperum, falsa esl, & talem corum Deo esse probat perditio, aut inopia familiarum, quae ditantur ex talibus redditibus;experietialiter enim videmus, quod tales aut
in succedione breui tempore des.ciunt, aut volant malae comparatae diuitiae, iuxta Proverbium Hispanicum,
a i8 Sequitur etiam ex supra data conclusione principali, quod Episcopus Regularis non acquirit dom, Dium , aut proprietatem bonorum libi obuenientium sue a successone paternae haereditatis; sive a donatione
sibi facta; siue sitnt comparata proprio labore, ac industria, illud cnim acquiritur Ecclesiae suae ; quod mani seste conuincitur ex Textu, di Gissa i 3 cuiusdam Canonis, in quo iudices Apostolici condemnauerunt quouedam Monalterium ad restituendum Cathediali Ecclesiae quandam pecuniae summam sibi donatam ab Episcopo Regulari ab eo acquisitam, postquam Episcopatum adeptus fuerat. EX quo conuincitur, quod quidquid obuenit Episcopo Regulari, quOn dolibet cedit in dominium Eccletiae suae ). Quod tamen non est de
Episcopo non Regulari,qui bonorum patrimonialium, ac aliorum industria sua, aut per donationem sibi factam comparatorum plenum dominium
nanciscitur, &de ijs potest libere disiponere . Ex hac autem conclusione
pariter elicitur, quod si Religiosus Episcopus prodige, Sc superuacane
consumit, aut sine rationabili causa donat de bonis etiam 1 se acquisitis,
tenetur tum ipse, tum qui ea recipit,
rellituere Ecclesiae suae,ut dicunt Doctores s). Et ratio eli, quia eorum dominium est pςnes Ecclesiam suam,& ipse administrationem eorum quidem habet, non tamen plenam, ac absolutam, sed limitatam ad moderamen prudens, ac regulatum, Sc directum a rationabili causa . Sequitur pariter ,
quod licet possint Episcopi a Ciero assumpti de bonis suis patrimonialibus