장음표시 사용
191쪽
An Eiectus, in alio ordine receptus , transserat in illum bona donata primo, aut illi acquisita. f - SUMMARIUM.
Translatis domini' ast de Di κ. ura perpetua. Acquisita ιn Do priret Manas a. io, non Iunε eisa, nisi tempore delaea haraditana, Legatar uasi, illi sabiectus.
νο .fio in alia ordine, expenom illius debet nutrιr,. Translatus ad adiud Monasteriam, non υι ibi premeatur, Dd ad paenitentiam, a priori Monastet νio debet ali. 28 Argumenta eo utraria sententia
Authoria adducuntur a I 86 Soluuntur opposita rat onest.
Ius succedendi non competit, res
ordinem eum onera illi seruien di, ct aequirend. , sicu/ pram .
Dos data pro Matrimoneo carinnali, qua rat,ons redeast, Vir decedιν. Cur non reddantur donata intulistis Professionis, quot e mor sacreed ν Proptentra . . 187 Des haraditaria acquisita pr ori Monasterio, com latur persona
capax stempora delatronis, cadui
Spes aequisita cadit delationi haia
non Cayarao repetere. I 88 Soluuntis argumenta puras Casaa
192쪽
38OC Upponitur hic utrumque ordio nem esse capacem, nec Quaestio est de prouenientibus Lictio, post. quam in alio Ordine cli profestas, nam haec siue sint ex legato, haereditate, donatione, vel propria ita dustria acquisita, iam supia diximus ad secundum ordinem Purtinere; quia ex quo prosustas est in secundo, transtulit in illum omnia iura sua, ac li nunquam
in alio Ordine suisset professiis. Di D
cultas ergo est, an sicut transfert in . alium Ordinc in personam cum iuribus suis super ea, quae sibi possunt aduenire,& corum quae potest acquirere, ita etiam transferat in illum iura omnia acquisita primo Monas ictio. Dimissi Lergo varijs opinionibus, quae hinc inde circumseruntur, sit conclusio.
12 i auidquid Prqfellus in priori Non alterio illi acquisiuit, siue de do
natione, legato, aut alio quocunque modo illi manent, dum in secundo profitetur. Probatur primo ex Texta s ubi habetur . Ss vero relinquens
Agonasti sum , Ore quo conuersataonem
sabuerit, ad aliud tra eat, etiam si quidem eius faviantia maneat ,σ venis dicetur a priors Monastario, uri abre-nanesans hanc reo πιν; Si ergo quae in Prosessione abrenunciauit, mancre debent apud primum Monasterium ., ergo illa nequit trans serre ad secundum . Secundo ex aurbent. νngressi C. de Sacrosant ra Ecclesya, ubi absolute
dicitur, per Prosessionam omnia bona profitcntis dedicari Monasterio ; sed translatio domini j ex sua natura est
perpetua I. . C. de tetidi. ergo dominium rerum acquisitarum priori Moenatatio, ibidem perpetuo manere debet. Pro hac sententia stat Card niari, Cum se base, Henraco, M alijs
dinalis Dan. Andreas , Ancharao Abbas , Henricus, Imola, Sc Bellame qillam temperauerint ducti a Glosa c. 'quod a te, εn de Ciarae coniug quibus accessere Natta Avel , Ad lnechsas, dg Mandat. 8 dicentes praestiam sententiam locum habere de his quae tempore ingressus Religiosiis exqpresse Monasterio donauit ; sicut l
etiam de acquisitis propria Religiosi l
indui ria; non autem de his, quae eX legato, haereditate, aut bonis patrimonialibus acquisita suerunt priori Monasterio; nam prima bona dicunt perpetuari debere quoad dominium, &proprietatem priori Monasterio , scicunda vero transire quoad virumque
193쪽
una tum Persona ad secundum M tari debent Monasterium, veluti legiti. nasterium. Ratio disparitatis ell, quia mum Dominum, non profitentis pem priora bona recta via,Sc independenter sonam. Quaecunque vero donata a Persona transierunt in dominium etiam intuitu Prosessionis, ut ibi dixi, prioris Monaileri j, ideo non sunt ab eo auferenda; sed posteriora transiexunt in consisquentiam personae, iaproinde ab eius perseuerantia in Reli-Sione pendent,ergo dum in aliam ingreditur Religionem, illum comitantur,& fiunt per Prosessionem posterioris Monasterij. lnuno subdit aAbbaa,
quod si Religiosius ea donasset intuitu
Prosessionis,quod ex coniecturi spol-set argui, puta, quia donata tempore
ingressus, vel illi proximo, reddendae forent posteriori Monasterio; idem quoque sustinet Mem. cui Gaid. Re aeaan. & Tapis syὶ qui eandem tenet sententiam, siue bona illa suerint d mala ab eodem l eligioso ipsi Monasterio, contemplatione ingressius, sue ab alio, dummodo donata, in sperem
ne Professionis ipsius Religiosi.
Iga Haec autem limitatio non teis mei, quia, ut diximus quast. 23. huius m. 168. renunciatio, facia a Religioso in Prosessione,nequit rescindi,dum transfertur ad Episcopatum, quoties illa bona suerint alteri acquisita, ut habetur ex declaratione S. Gureae. b, citi ergo a sortiori illa non poterit Tepetere, dum transit ad alium ordinem, quoties illa suerunt cum iuribus Professi incorporata bonis Monasterij Prioris . Nec praestat dicere, quod illa sequantur Personam profitentis , aut tradita suisse, contemplatione Prosel-sionis in tali Ordine, quapropter transeunte Religioso ad alium ordinem, illum sequi debeant, sicut, dum non subsistit prima Professi innam per Proinsessionem Religiosus quocunque iure 1 poliatur, & illud transfert in Mona- serium , ergo bona illa ex tunc comb
mus, secuta Prosessione censentur irrevocabiliter donata, nisi in dona tione clausula conditionali sit cautum, eam valere, nonniti durante vinculo
Prosessionis in tali Ordine; sed neque
tunc do rata transirent cum eo ad posterius Monasterium, si de eo nulla suisset facta mentio, sed in pristinum libertatis statum bona illa redirent, quibus succederet, qui de iure . 83 Rodaricus tamen sic inquit, quod bona, priori Monailerio acquisita, remanere debent apud illud, quoad proprietatem, sed quoad usum fructum pertinere ad posterius, dum Monachus ille in eo vixerit, & hoc
sed quantum sufficit ad alimenta Reli
giosi, ne sit posteriori Monasterio ΟΠe- .rosus'. Eodem modo limitant vecti-Ge., & Menoebina si IJ quoties post rius Monastarium sit inops. Attamen Homen', Soemss , Anton. Manias. Cald-ιn. Anamas, εἰ Rιb- f. s ta id statuunt de fructibus omnium bon rum, quae priori Monallerio manent adiudicata. Ducuntur ad hoc ex quibusdam iuribus si p)quς alimentorum
loco pro Professo degente in alio Monasterio tradunt usumfructum bonorum, quae intulit priori .
r 8 Sed neque haec limitatio subi
stit, quia Pater omnino liberatur ab
194쪽
onere alendi filium,eo dato in adoptionem,ex qua onus alendi omnino transfertur in adoptantem, Vt ex Textu
ι 2 ergo similiter Religiosus libereflectus a prioris Religionis iugo per Proselisonem in polleriori, et ab hoc
posteriori alendus,nullis alimentorum expcnsis a priori petitis; ut bene arguit Sancher. loca rat. Deinὸe sibi ipsi imputare debet Monallerium pollerius Voluntarie illum recipiens, si absque emolumcnto illum enutrire cogitur. Nec Textus adducti fauent hisce ilimitationibus, nam ibi eli termo de Religioso, qui eli translatus ad aliud Monalterium, vel Religionem, non ut sit verus Religiosus pollerioris ordinis , sed ut in criminis poenam ibi detineatur, Sratia agendae poenitentiae, ille, inquam, alendus est, sicut Si nos dixi
prioris Monasterij ; quo is si intulit
bona, ex fluctibus eorum poterit enutriri, manente in priori Monallerio
proprietate, & dominio. a 31 Obijcies ςontra principale Quaellionis . Spes succedendi parentibus, competens Monacho, eo tempore, quo degit in priori Monasterio, transit cum eo in pollerius Monasterium, & ideo decedentibus parentibus poti professionem in hoc posteriori, succedit hoc posterius, ut pa
V, licet succedendi spes fuerit priori
Monasterio acquisita, in quod uniue se Religiosi iura translata sunt, ergo idem dicendum erit de aliis bonis, priori Monasterio acquisitis. Secundo onus alendi Religiosum transit in secundum Monasterium , erso & binna per eum acquisita priori, iuxta Regulam, qui sentit incommodum, de-het & commodum reportare . Tertio, quia illa bona transierunt in prius MO- Mailarium, tanquam accestoria, &Consequentia personam profitentis, emo censentu rans serri sub ea conditione, quamdiu Religiosus in illo vix rit: accessorium enim sequitur principale, quare illo licite transeunte ad aliud Monasterium, vel Religionem , tia talibunt cum eo omnia bona, siue ab eo donata, vel acquisita priori Monasterio, vel Ordini, siue ab alio intuitu talis Religiosii priori Monasterio, aut ordini legata, vel largita. Quarto,
sicut Dos propter matrimonium carnale , viro tradita, eam habet tacitam conditi nem, ut eo matrimonio legitime soluto sit reddenda, ergo, & hona data intuitu Professionis, qua spiritualiter Religiosus nubit Religioni, sub ea conditione erunt tradita, quod soluto priori vinculo per legitimam Prosessionem in alia Religione, personam Religiosi sequantur, non minus ac Dos sequatur Mulierem, quoties tiansit ad posteriores nuptias. 186 Ad primum respondctur Cum Sancheἰ, S Couarrvia sis , quod spes succedendi parentibus non est vere acquisita ante parentum mortem, ita ut
illa haereditas inter hona, iam acquisita , computetur; quod clare indicat
pia σε siliu utias Monasteri' . Si ergo spes illa haereditatis fuit translata in secundum Monasterium, hoc fuit, quia non persecte acquisita, sicut caetera bona, donata priori Monast rio,quare illa migrante, caetera debent permanere. Ad secundum respondetur, quod si ad secundum Monasterium transfertur Religiosus,si Monasterium secundia assumit onus aliendi Religi ,- sum, acquirit quoque ius, Ut quaecunque expost acquirat, illi acquirat, &ieritiat . Ad tertium patet ex diffiteontri primam limitationem se. I 8 L.
Ad quartum , non est simile de Dote
data pro matrimonio carnali, ac datis intui-
195쪽
Intuitu Prosessionis; nam Dos, disso- men dicendum est, eam haereditatem Iutomatri inomo per mortem Viri,vel pertinere ad prius Monasterium illique
Nulieris, estnecellario reddenda, id- integrum esse illam adire , excluso pae- Circo i'fertur eam tradi praecise Pro nitus secundo. Ratio est, quia,co ipso, onere, quod subit Maritus alendi UX in quod Monacho haereditas delata est, Tem, eo tempore, quo durat matrimo' non est ipsi acquisita, nec ius adeundinium.At dissoluta proscisione permose in ipsum transit, sed utrumque acquitem Religi ou non restituuntur donata litum est Monasterio ersso Der seciue Nonasterio, cum eius dominium perapetuo in tale Monasterium transierit,
ergo no censsentur donata,vel legata in tuitu alimcntorti, nec per consequens transfercnda translatione pers nae.
18 l x dictis oritur dii scultas, quando scilicet Rcligiosius eicctus ab
Ordine capaci, & recipitur in alio, pariter capaci , dato, quod eΣ mcile Γ satoris deferatur haereditas pilori, sed antequam adeatur, profitetur in posteriori, cui ex his duabus Religionibus acquiratur. Diti cultatem hanc fuse, ac erudite,ut sui moris est,tractat San.
Tespondetur, quod, licet secundum communem iuris Caesarei Doctorum dicentium, non csse integrum Mona serio adire haereditatem absque Monachi facto, quo dato, hae ι editas ad posterius Monasterium deueniret, ex dispolitione Totώs crin ubi habctur,
νιm. Deinde in alio subditur, quod
si Seruus . νη stitutus bares , nec rufus a
alsum, si ab eo rubeatvir adire , posteraori
aequaritur bareduas si & fauci Lex etiam quia ius adeundi Mona-lterio competit ratione personae, ut ex Textis si s) ergo translata pcrsona videtur translatum ius haereditatis; pro qua sententia stant Eartal. Erid. mola,& Vbatara ex Sambeia saω Atta-
situm est Monasterio,ergo per sequentem translationem in aliud Monasterium, non debet prius iure sibi acquisito spoliari. Ita Abbas, Baraias, Curtis
iunior, Couarisu. , Molina, Leonard. a r Quare ad argumenta.
182 Ad primum dicitur, quod per
illos duos Textus probatur, quod tempus, quo aditur haercditas, consideratur veluti id, quo perfecte constituitur haeres in Podestione illius,& de habente ius ad rem, fit habens in re; non tam cia probatur, quod, eX quo, Monasterium posterius, fit capax talium bonorum per ingletam Lcgatarij derogare possit iuri acquisito a priori Monasterio; nam tempus delatae haeredita is magis insipiciendum est,quam aditae. Et hac ratione concludit Rode .ricas sχao quod Frater Minor institutus haeres, vel succedens ab intestato,s talis haereditas per mollem Testatoris deseratur alicui, esto quod, antequam adeatur, fiat capax per translutionem illius in Ordinem capacem, non exinde poterit illam vendicare, eo quia capacitas posterior nequit pN- iudicare priori iuri ab altero acquisito. Ad secundum negatur paritas de Semuo, nam ex hoc, quod quis est Seruus non habet ius illius Dominus adeun
di haereditatem iiii legatam, nisi ipse
consentiat, ut firmat Sanchea. 3bιdem:
unde deducit ius nullum fuisse acquisitum Domino illi ex haereditate Seruo delata, tempore, quo erat suus, Aa L quare
196쪽
quare Seruo alienato id ius in sequen- rantia illius in tali Monasterio. Fauet tem Dominum transibit, ut ex Seiui ad hoc xtuι 1 3 ubi liabetur. VI a
voluntate adeat, ast Monalle tumia , Iructist q-t die censtitan vir , non υς pro com possit adire haereditatem , etiam Prutas, eo tempore, quo Ne μαν-.
inuito Monacho, cui suit delata, per- Subdit vero Paulvi fas quod acquisi- sectum adcundi ius, ex tempore illius tio proprietatis habet causam imianis delationis comparauit. Ad tertium, tantam, visfructus autem luccessiis licet ex motivo perionae haereditas uam; quod illa statim pei teste acqui- metit delata Monalterio,tamen ex quo ratur, hic autem nonnili successive illud acquisiuit ius in iliam, poterit Cum ergo non censeatur perfecte aciadire, non obstante quacunque muta- quisitus priori Monas et io, sed succes' tione, aut contradictione perlonae in- stuc quot tute acquiratur ex Monachiititutae,cuius omnia iura pre Prosessio. persona,cessabit illa, quoties cessat ius nem transierunt in Monasterium. ex Monachi illius persona succeden-iῖς Quaeres, an usus fructus, reli- di, eo quod vel fuerit Eiectus, vel indius Monacho professo, trant eat cum alio Monalterio,aut Urdine Piosessus,
illo, dum expellitur, & deinde dum S per hoc patet ad rationem in oppo- ad alium ordinem transit. Et videtur situm . Nec praestat dicere, quod o non transire, quia haereditas, adita a nia iura Protessi transeunt in Religio. priori Monasterio, non transit ad se. nem,nam id debet intelligi secundum
cundum, ergo multo minus comita. illorum naturam. turpersonam, quae domini teli inca- isi Aduertendum tamen, quod, si
pax, sed ille ususfructus est persecte usus fructus suit relictus Monactio post acquisitus priori Monasterio, ergo &c. Professionem , contemplatione M ioo Attamen dicendum, puto, nasterij permanebit in eo, inquit Samsi usu sfructus esset acquisitus Mona- chea νblaam, quia censetur illi relictus; cho, ante Prosessionem, eum transire si vero suit relictus, contemplatione
cum ipso in statu eiectionis,&ad po- Monachi, censetur relictus Monas sterius Monasterium, dum in eo pro- rio, dependenter a persona illius MO-fitetur. Quod si posterius Monaste- nachi,& ideo transibit cum illo ad portum est incapax, perit a tempore Pro- sterius Monasterium. Quod si sit du- sessionis,& consolidatur cum proorie- bium,cuius intuitu si relictus, iudicantate; ita raηebee a 3 . Ducitur ad noc, dum est pro Monasterio, & timc erit uia usiisfiuctus talis est naturae, ut priolis Monasterij,quod si fuit reli missequatur personam, in qua constitutus Novitio, praesumitur rclictus ratione est,&ab ea pendeat quoad esse,& cωn- personae,& illam comitabitur, eo quia seruari; quare usus fructus, sicut de- Nouitius Potest Religionem deserere. pendet avita Monachi, ita a perseue-
197쪽
Isa opinio tenεns scripta sua eam
eari Esectum. Rationes pro tali sententia.
ιι,ενta e SaPerseri concedendi, vel neganda eadem Esel a. Retitiosas stram latar , quo iura colatur eant a Ordini resignara.
is Furau, gemtur in seruitute, nascitur ferans. Manumiso Patris feras, Fιliar
mifum, σ Religio m Eiectam. Proflia priuar Relesofam aura applicani proprium Sarescium. Nu/ suorum scriptinam datu Pros se , non daminium. De scriptis suis nequit Rallia δει condore testamentum.
is1 Upponitur. aliquem ex Electi o fulta in Religione Conciona torem, vel Theologum, ac Conci nes , vel Opus aliquod Theologicum composuiste, vel in alia disciplina ex harasse. Quaeritur, an talia scripta
sint sibi concedenda a Superiore. Amrmativae lententiae adhaeret D/ana sa6 dicens, scripta esse Religiosi, eumque posse illa secum deserre, transeundo ad aliam Religionem, idque a
nulla petita licentia , & nullis relictiscopi js, sicque de facto quemdam Religiosum, transeuntem ad Carthusiam,
secum detulisse duos libros a se conscriptos, nulla petita licentia: opinioni Βιana fauet Eordansa aT & in eam inclinat Passer σαι 18 dicens, quod
scripta, ab eodem composita . manu scripta propria, & a Religioso
composita, quantum ad dominium sunt Religionis, sed quantum ad usum proprium sunt Religiosi irrevocabiliter . Ratio est, quia usus talium librorum respectu Authoris non est res pretio aestimabilis, sed supra omne pretium , cum sit quid intrinsece me ansad usum scientiae, ad quem Religiosus habet naturale ius, quo non priuatur per Votum Paupertatis; sed respectu aliorum eadem est ratio de libris impressis, aut manu scriptis, quorum usus
est pretio aestimabilis, & iueo prohibitus ex vi Voti Paupertatis,si sine licentia Superioris habeatur. Haec P seriis nas: unde ex data doctrina concludit, quod transiens ad aliam Religionem. propria manuscripta ad sui usum potest deserre, sed tamen, vel debet eorum copiam relinquere Relisioni, vel
originalia illi assecurare, nisi haberet facultatem, seruatis seruandis, illa imprimendi, quod ubi non secerit, prior Religio habet ius illa recuperandi, quia, quatenus sunt usui aliorum ab Authore, sunt pretio aestimabilia, Iideo sub dominio prioris Religionis.lta ille. ro 3 Attamen dico,quod in arbitrio Superioris est illa concedere, vel negare, & Expulsus nullo iure potest aliquid ex illis praetendere. Ratio est, quia quidquid Monachus acquirit, Monasterio acquirit; unde sequitur, quod si in Religione ex commoditate, M aliis, quae tibi dedit Religio, aliquos libros
conscripsit, vel composuit, totum hoc debet cedere in beneficium Religionis. Et argumentari licet a sortiori,ex hoc,
quod Religiosus factus Episcopus, non solum suppellectiles, sed etiam libros, quos tibi parauit in Religione,
debet ante consecrationem rei nare
198쪽
in manu Superioris Regularis, ut pro Dominicanis decreuit Clamaus IV. ex relatione D. sayὶ aliter a Polyificalibus remanent suspensi; &hoc idem sanxit . lexander Iri pro Minoribus, ut ex Mom mouis Ordinum refert Rodericaa 3o . Si ergo factus Episcopus,qui honorem Religioni ex dignitate comparat, non tamen
potest aliquid, quod in Religione habuit, secum habere, a sortiori idem dicendum erit de illo, qui viiijs, & excessibus suis Religionem dehonorauit; ille siquidem in poenam delictorum debet spoliari omnibus, quae ibi habuit,& sicut nudus ingressus et Religionem , nudus ab ea debet cxpelli,& quemadmodum habitu Religionis ob sua scelera priuatur, ita debet etiam
Carteris privari. Nec dicendum et ,
ditias Constitutiones loqui de libris
aliorum Auctorum impre iis, vel manuscriptis, non vero de proprijs a se compositis, ut innuit opposita opinio,
eo quia isti sunt veluti partus propris ingensi, ad quos ius naturale habet, ut Pater in filios; imo magis amantur.
quia maiore labore comparantur palatus mentis, quam partus ventris.
Quia dictae Constitutiones talem distinctionem non faciunt de libris impressis,& manu scriptis,nec de compo sitis a se, vel ab alio. Liquet vero,quod plus aestimatur originale manulcri in
tum, cuius nullum eXtat vulgatum
exemplar, maxime si sit compositum a Viro excellenter docto,qnam quiuis alius liber impressus,unde magis)aede. tur Religio ab ipsius ablatione; unde,
si cauetur indemnitati Religionis intaminori damno, a fortiori idem erit in
maiori .isi Pariter si Filius generatur in
seruitute, nascitur Scruus, Parm/υεntram sequuntur , ut dicitur in Ara
si non autem ex hoc, quod manumittatur Pater, vel Mater, filius , quinatus est Seruus, libertatem acquirit, a Sumento cuiusdam Legra 3 a) nec patria potestas ad ipsum cxtenditur.
Asimili ergo, cum Religiosus sit lubdominio Religionis, Filha mente sua geniti, hoc est libri a se compoliti, sunt in dominio, de proprietate Religionis;
disin autem ille expellitur a Religione, manumittitur quodammodo s & quidem improprijssime, non enim a votis Rcligionis absoluitur, nec antiquam libertatem recuperat) sequitur ergo, quod non per hoc etiam a dominio Religionis absoluantur eius Filij,nempe libri a se compositi. Quare negatur, per Votum Paupertatis non deuolui ad Religionem ius super Propria scripta, ex quo per illud deuoluitur etiam ius ordinis, quoad applicationem proprii Sacrincij, ut merito iuxta Minorum Constitutiones voluntatis proprietarius censeatur, qui sic
delinquit. Solus ergo usus facti quoad
propria scripta reseruatur scribenti, etsi priuatiuus usus communis, eo quod sub propria cadant cui odi , , nunquam tamen dominio, alitor de
illis posset testamentum condere; habenti enim dominium lex non obstat in morte disponere.
199쪽
An Expulsus possit de acquisitis testari, vel facere donationes,
causa mortis. SUMMARIUM.iss Potestat restandi pugnia eum m.
Filiis famιlsas antiqua iure nequis da boura adsentati's, etsi acce a Pama adsensea testam, bene eamen facere donMisnea causa
rys D Esipondeo, quod certum est
I ex communi Doctorum, ut videre est apud Passeranum,&Sanched
33 non posse Eiecbam de rebus a se
acquilitis , condere testamentum, eo Ria potestas testandi pugnat cur 'aupertatis volo; nec Eiectus est do. minuc illorum bonorum, sed solum vius, Se eo viri ita orum illi co ceditur , dum vivit, ut supra ostendimus, hinc Sanchaἰ concludit, quod neque condere possit codicillum ., quia qui unum nequit, nec alterua praestare potest, ut ex iuribus probatur s3 ) quare,si decedat extra ordinem, eius necessarius haeres est Sedes Ap stolica, ut firmant D. Thom. Molιnas Lesas , & Dona μι 332. Nec praestat dicere, posse Monachum in vita aliquid modicum, annuente Abbate, d nare , ergo & posse via testamenti dos nare post mortem; quia dispar est ratio, quia testamentum est ius, & iacultas, qua testator explicat suam voluntatem , post obitum suum exequendam, quod interdixit ius Ecclesiasti- Cum,tanquam sapiens naturam domini j, ut ex Iaros 3οὶ passim colligitur; at non interdixit donationes modicas invita, id enim posse fieri de licentia Superioris permini, tanquam quid conuimii humano necessarium; unde concludit No sarrausa et posse Praelatum Religionis dare facultatem Religioso, ut de illis disponat in vita , solum vero Pontificem, ut disponat uia
rpes Maior est ergo dissicultas, an Eiectus possit donationem , causa mortis sacere. Negat Naviae a s 38 eo quia huiusmodi donatio est quaedam ultimae voluntatis species ζ tum etiam
200쪽
etiam quia non potens de iure testari, nequit etiam donate causa mortis, ut tradit Gum sῖς . Attamen assirmatiua pars, tanquam probabilior sullinetur a Sanchoc Αω. Ratio et quia Eiectus vi suae administrationis poteit facere aliquas donationes inter vivos, ergo & causa mortis. Secundo, quia testamentum, & donatio, causa momtis, sunt separabilia,ergo de uno ad alterum non valet illatio. Probatur,quia Uxor absq; Viri licentia potest testari, Stamen iuxt1 frequenti is ma sententiam, quam tenet Couaruuias r cum multis aliis, quos refert Matianeo s a)nequit causa mortis donare, e contra Filius semilias, attento iure communi antiquo,nequit testari de bonis aduen
An Translatus ad Dignitatem deponitur, teneaturs VM M A R I U M.
consentiat Pater,eum tamen possit ex eodem iure donare, causa mortis. Non ergo ex prohibitione testandi recte deducitur prohibitio donandi. causa mortis. Tandem quia nulla apparet ratio, cur Eie has pollit llatini donare librum,& nequeat illum eidem, causa mortis, donare, ut post mortem habeat effectum, Et confirmetur evi donatio. Sic quoque firmant Bartol.
A J. Aduertendum tamen, quod si Eiectus relinqueret schedulam, in qua esset dispositio, quid faciendum esset de rebus suis poli mortem, illa, in uam, haberet vim testamcuti qu ammodo, aut Codicilli, unia ibi disposita nulla client.
Episcopalem, si illi caedit, aut
gomo kψs . Ratio est, quia Religiosius Episcopus tenetur ad regulares Obseruantias, pro quanto sunt compat biles cum statu Episcopali, ergo solutus ab illo tenetur redire. Secundo, translatus ad aliud Monasterium, ut illi praeficiatur, si regimen dimittit, ad primum redire compellitur. Tertio, adstrictus Volo Castitatis, si Uxorem ducat, ea defuncta, reuiuiscit ex integro