장음표시 사용
181쪽
fructus indust ita personae, ideo si prima concluso.
c ij in vita faciat donationes, tenet din Datio, dummodo non sit de ijs, quae immediate acquiruntur Ecclesiae, sςd manent sub potestate benefςiati, etsi Requiaris, ut ea, cui voluerit donare, Irossit, quamuis si de eis non disposio rit vivens, ea donando, vel alienando, Post eius myrtem remaneant vel Ecclesiae, vel inter spolia numerentur. Ita P forinos s8a , probatur aurem
Conclusio. Ad validitatem donationis non est de necessitate dominium i sed sufficit administratio honorum, sim, Plex usus facti, ut habet saxeiae 3 3 sed huiusmodi administratio manet
apud Eiectum respectiuε ad fructusheneficij dato, duod ad illud sit promotus in ergo de nuiusmodi fructibus Congruat potest facere donationes. Confirmatur, quia Episcopus Regularis puram administrationem Ecclesiasticorum proventuum habens, eo quia a V Otis Repularibus non absolutus, non solum potest, sed & tenetur ex iuribus, adductis a -- re, & D
Thama in de prouentibus suis facere eleemosynam, ergo, licet in Electo promoto *la administratio fructuum henefiςh consistat, de illis poterit facere donationes proprio Ordipi, vςlalijs. ita Molina os). ioci Concluso secund biectus
de fructibus propriae industriae conuenientes facere potest donationes, secus de aςquisitis ex illicita negotiatione. Prima pars patet ex dictis superius iidque argumento a sortiori . Addit.
βιliratarai 86 quod non potest facere magnas expensas,& donatiopςs; sed dicendum est, quod quantum sit ex Voto Pgupertatis, Eiectus non probi
betur ab illis alIenationibus,quae a Re. ligioso fieri possimi de licentia Stipe.
rioris, eo Voto non violato, quia omnem hanc licentiam habet, ex qua habet bonorum ρdministrationem. Secunda probatur, quia acquisita ex
illicita negotiatione sunt bona spectantia afi Cameram Apostolicam , etiam in vita Religiosi degentis extr1 Claustrat & qui ea extra Claustra aco
'Dε νε ί87I ergo de illis nequit lar giendo dilponere; nam de non sua
nec fas est donare ad eleemosynam. 3 6 a Dices ex Constitutione Gaamems m. donationes interdicuntur
utriusque sexus Religiosis personis,sυὲ fiant de bonis Mon sterij, siue det
alijs sibi prouenientibus,ergo a sortiori interdicuntur Eiectis, eo quia potioris conditi is esse nequeant, quam intr4 Claustra desentes. Respondetur, sub Constitutione illa non cadere Eiectos,
eo quia illorum donatio Constitutionis motivo non conserat, quae ideo fuit edita, ut Pontifex se declarat, ad frenandas donatione ad ruinam Moanasteriorum introductas. Eiectus enim
cum non sit de bonis Monasteris enutritus, sed membrum a Monallerio proiectum, & suq prouidentiς relictum
luis donationibus Monal erio non
obest, nec illi prodest non donando, eo quia in statu eiectionis, qua Eiectus illi non acquirat, sed Camerae Apost licae,esto per accidens fiat,ut Monast*rio acquirat,dsim ad Claustra reuem ius, secum serςns acquisita recipienti applicat.1o a Quaeris,an id, quod dimim est de donationibus congruis, locum habeat quoque, ubi agitur de don tione rerum pretiosarum, ac immobilium. Et
182쪽
Et respondetur negatiue, nam bona immobilia alienare non potest hic.
tus, sicut nec immobilia pretiosa; &hoc ne dum, quia haec sunt bona Ecclesiastica prohibita alienari sine licentia Sedis Apostolicae, sed etiam ratione dominij, quod Eiectus non habet, ut
aduertit PQuatigas ad Franch. rum.
99 q. Ratio est, quia, cum nequeat illa sibi acquirere, cum sit domini j incapax, illa acquirit vel Camerae Apollo. licae, si decedat extra Claustra,vcl Religioni, si redibit; & utramque credere potest rationabiliter inuitam ἔ non enim censeri debet vel Religionem , vel Cameram ea habere pro derelistis, vel tacite consentiat alienationi, nisi Pro quanto necessitas urgeat Eiectum, quae quidem non modica, sed grauis esse dcbet. Quod libera bonorum administratio, quae traditur Eiecto quoad acquisita, non extendatur ad mobilia, vel immobilia, quae Eiecto ex test, mento, seu haereuitate ab intestato,autimato proueniunt, ita tantum, quod Eiectus illa adire, nec possidere queat, nulli est dubium, ea enim pleno iure immediate Religioni, in quam Elestiis omnia sua iura transtulit, proueniunt. Quod etiam acquisita extra Religio nem ex industria personae, ac proprio labore,si sint bona immobilia, aut pretiosa mobilia, illa nequeat absque be-
neplacito sedIs Apostolicae alienare satis constat, qui quidem consensus
non tacitus, sed exprestus esse debet, ut habetur ex cap. I. de hi/,- iunx a Pralatia . quare si illa ali cnat, nulliter
agit; ut habet Passerinus M) verisimile est, quod id faciat inius E, & contra
Religionis voluntatem, quae sub conditione, quod Eieduas redeat, sicut si emendatus potest cogi redire, est illorum Domina. I 63 Quae res secundo, an id, quod dicitur de donatione immobilium, ac
mobilium rerum pretios arum respectu exterorum,id teneat quoque respective
ad Religionem, si quam ingreditur; Mresipondetur astirmative, nam haec priori ordini debentur, cui suerunt acquisita ita 'Passersnus loco cit. nec obest dicere, quod ea suerint Camerae Apostolicae acquisita,nam id verum est conditionatε, dato quod decedat extra Claui ra, cum ergo transiens ad
aliam Religionem ad Claustra, esto
non priora reuertatur, locum uolia
habet spolij dispositio, sed Religioni
dominium ad sibi copulandam admi-ias strationem bonorum, qua professias in alia Religione spoliatur.
183쪽
An si Expulsus in illicita expendat, peecet contra Votum,& debeant restitui. s V M M A R IU M.
αι te redire. I 6 T UO hic quaeruntur. Primum,. ati Eiecius, contra VOtua Paupertatis peccet, si in illicita expendat . Alterum, an recepta turpiter ab Eiecto , sint obnoxia restitutioni. Quantum ad primum pro certo habetur, quod, licet Expulsus non maneat liber a V cito Paupertatis, ratione cuius ius nullum in temporalia potest habere, etsi ab eodem acquisita, habet tamen illorum administrationem, ut possit illis uti, & etiam donare, ut dictum est. ln quo tamen unum est ce
tum, & aliud dubium. Certum est enim, quod potest Eiectus bonis, a se acquisitis, uti ad usus necessarios, iapios, qui sunt actus virtutis, & tales, ut inquit Paserinus res quod ad eos facultatem legitimam, ac iustam a suo Superiore haberet, si illam petere . Dubium ergo est, an possit uti talibus bonis ad usus illicitos, & super- suos; & clim iam certum sit, usium bonorum ad finem illicitum non carere culpa, dubitatur, an sit in Electo speciale peccatum sacrilegij contra
Votum Paupertatis, aut contra iustutiam,debitam Religioni,&c.nseque ter, an recipientes ab Electo teneantur ad restitutionem. ios Amrmat Faanal cum Danastri P quaiso ad Fraueh. Lanana, & rixoda so) & probatur primo, qui a libera, & uniuersalis administratio ad
Omnem usum pugnat cum Volo Pau-Pertatis, cum ex ea inserant dominium
iuniperiti si quoties ea facultate quis
184쪽
quis potest uti absque alterius iniuria. tum bonorum, Interim dum vivunt, Secundo Eiectus nequit a se acquisita proinde ad ipsos spectat,ac si Religiosi
consumere, nisi de licentia, saltem in- non essent, cum careant Superioret ,
terpretata Superioris, licet illa tibi sit cui in ea parte pareant, & cuius du- generaliter tradita, quando suit pro- ctum, & voluntatem sequi teneantur, priae prouidentiae reli tus, sed ea ad sed quoad acquisitionem, administravius illicitos nequit extendi, ergo sic tionem, ac alienationem eorum bono- expendens contra Paupertatis V otum rum se habent,ac si dominium illorum delinquit. Tertio, quia, licet Religio haberent, ac sui iuris essent. Hoc con- de bonis Eiectorum non se intromit- firmatur ex eo, quod Monasterium. tat, non ideo bene insertur dominium nullam curam habet de bonis Eiecto- super illa in Electo, nam a diuersis non tum, nec pamitus se ingerit in illorum et tillatio. Quarto, acquisita ab Ele- administratione ς Nec obstat, quod dio, acquiruntur Camerae Apostolicae, degentes intra Claustra hac facultate cuius iuri nequit Electus praeiudicare. careant,nam non sunt ita propriae prinQuinto, Religiosus translatus ad di- uidentiae relidii, sicut isti, nec in hoc elignitatem, & beneficium prodige, & potior Eiestorum conditio quinimmo
1uperuacanec continens tenetur re- haec est non modica Eiectorum ena,
stituere Ecclesiae,cui acquirit,nisi sorte cogi ad alimenta sibi ex labore, & in- Ecclesia ad tollendos scrupolos ea dultria procuranda. Cum ergo Eieremittat, ita s92 ergo & Eic- stus non habeat Superiorem, a quo Cius, cui sola competit bonorum ac- dirigatur, nam Episcopus nequit esse quisitorum administratio, sicut & de illi loco Praelati, nec per coniequens translatis dicitur quoad fructus bene- illorum bonorum dominus, eo quia sch, peccabit contra Paupertatis Vo- illi non voverit obedientiam, ideo ha- tu in illicita expendendo acquisita, co- bet bonorum,quae acquirit usum facti,geturq; vel is, vel accipiens restituere. ac si esset eorum dominus, Vnde ex-Quod autem hi, qui a sic dante re- pendendo in usiis illicitos, non peccatcipiunt, ad restitutionem icneantur, id contra Votum Paupertatis,nec qui ab tanquam correlativum prae latae posi- eo recipit, est restitutioni obnoxius. tionis inserunt Doctores, ut videre cil 167 Quare ad argumenta in oppinapud Molinam, Sc Llium sys ratio situm. Ad primum negatur ex 'fera-cu, quia accepta a non habente ius ad νina toea eis. assumptum, non enim
dandum, sunt obnoxia restitutio 'i, libera,&uniuersalis administratio bo. non minus ac accepta a filiosamilias. norum arguit dominium, pugnans 166 Verum hos Elestos expenden- cum Paupertatis Voto, quoties talis do in usus illicitos, Si superfluos non aditiinistratio est ab alio concessa, MPeccare contra Votum Paupertatis, & ab eodem reuocabilis. Dominium recipientes ab eis non teneri ad resti- enim dicit ius utendi independenter a tutionem tenent Sanct et, Diana, San- quocunque alio; administratio vero Ba Borarina, quibus adhaeret bonorum, quam habet Electus, est
Passerinus so & probatur, quia tota sibi concessa a Religione, si ea fit d commoditas usus,& dispositio illo- minii capax, vel a Summo Pontifice, & ab ea vel illo reuscabilis, cum pos sit Eiectus cogi ad Claustrum. Ad
. . s. g. rat. t. secundum dico, quod falso innititur fundamento scilicEt, quod usus rerum
'' ne mi --. 33, - temporalium ad turpia inuoluat neces-- sario peccatum contra Paupertatis V -
. cis - , tum, nisi Religio det licentiam utendi
185쪽
ad illum finem, quae tamen facultas
nunquam absque concedentis culpa Poteli supponi; etenim re vera fiat,
quod a Religione obtineat Eiectus li
beram administrationem acquisitorum , quae quidem facultas valida, ac innocens ex parte cocedentis, Eiectu svero peccet, qui ea abutitur, non
quia sine licentia agat, sed quia facultate, data ad finem licitum, utitur ad Culpam, Excmplum damus in Princi-Pe, qui in lege prohibitiva delationis armorum dans alicui facultatiua di pensatione ius illis utendi, nunquam lupponit ad innocentis offensam, sed ad sui tutelam, quod si sicultate Obtenta, quis utitur ad nccem innoxij , mulctandus, quidem venit pro sua litate occil onis,non pro usu armo lim,
quia, et ii facultas data sit ad finem ho- Nellum , & per hoc culpa careat Princeps ; qui tamen ea abutitur, peccat in legem Dei prohibentem occisionem , Non autem in Principis edictum. Non
absimili Eieinis dispensatus in Voto
Paupertatis, quantum ad administrationem bonorum sibi prouenientium, Vel acquisitorum, si facultate tradita ad sui sustentationem,abutatur ad turpia, Teus quidem erit pro culpa inconti- Dentiae, non tamen Voti Paupeitatis transgressor, sicut foret, qui de Claustro non nactus rerum tempoialium administrationcm,nam is utraque cul-Pa non vacaici. Ad tertium , άicimus lique non inscrti dominium in Electo
super ab co acquisita, ex quo Religio in 'illius bonis non se intromittit, Sed quod obtineat illotum administratimnem, haecque susticit, ut illa queat probenc placito uti consumendo, vel ex pendendo,uci alienando acquisita. Ad quartum, respondetur , quod ius C memet , ut succedat veluti decedenti ab intestato in his, quae post se relinquit Eiectus, dato,quod extra Claustra m riatur . Nec Camera vetat Eiecto alienare bona.per eum acquisita, aliquibus demptis, te quibus supra. Ad ultimum, negatur assumptum, nam Episcopus
Religiosus, esto non soluatur Voto Paupcitatis, quoad dominium acquirendum; soluitur tamen aliqua ex pamic, ut habet Ararius sys siquidem fructibus, sibi obuenientibus, uti potes , ut vult, quod est intclligendum, quod
attinet ad vinculum restitutionis non incurrendum. Quinimmo tanquam certis sinum deducit Sanchen ex νῶ
nati, Nauarro, Emanuele Sa, ac Roderiae. ροὶ nempe Religiosum, translatum ad Episcopatum tam ample, polle disponere inter vivos de sui beneficij, & Episcopatus redditibus, quam ample potest licite Episcopus, aut Bcneficiarius Saecularis disponere; Sic fi
mant quoque Leonaraus, Reea Roma na, m Maldus, monias, Carrinatis,
lina, & Gras/ 7 ; dixi inter vivos, quin id potest per donationem, aut
contractum irrevocabilem inter vivos disponere, non vero Per tellamentum, ut erit post haec dicendum; quaprointer concludunt Molina, & Leona d. Deo est, Eiectum non teneri restituere, quae in illicitis,& superfluis expendit, nec quoque teneri accipientes ab illo, similemque rationem in eo procedere, ac in translato ad benescium. t 68 Quod autem attinet ad rellitutionem, quam diximus non cogere accipientem ab Electo turpiter dante, adnotandum venit, quod licet obligare se ex turpi causa ad aliquid dan dum, sit malum, & illicitum, quoties autem turpe opus est praestitum, quod turpiter promisit, honeste potcli reddere; sic loco eit. n. 6Iq. firmat Paseranus.
186쪽
An Conuentus, dum reuocat, teneatur ad debita Eiecti .s V M M A R IV M.
Tamnum proximi per accidem par ιrtitur, quia remporale, ut
Espondeo, quod Eiectus vel est iniuste a Religione pulsus, vel legitime eiectus, sed indebite post
emendationem repulsus; vel legitime pulsus, nec unquam antea resipiscens, tandcm emendatus,vel redit, aut redi- Ie cogitur . Quaeritur ergo, an Religio ad debita istorum, dum eos ad Claustra reuocat, teneatur; & primo, quod teneatur ad debita iudebite pulsi, sit cacontraxit, ad se alendum tempore eiectionis suae, nulli dubium ell, vi pytet per ea, quae diximus quast. q. ha us3. Paν - quapropter qui cum aluit, potest a Monasterio repetere,ut ibi diximus , nisi animo donandi dedisset, idem quoque pari ratione dicendum est de debitis, contractis post repulsionem ab eo, qui emendatus accesserat, ut reciperetur, suitque indebite repulsus nam de utroque par ratio militat, quiaot arguit Pasomnus a ex eo tempore, quo Eiectus deserens testimonium iuificiens spei euidentis tuae emendationis, petit recipi, Se non recipitur, iam manet iniuste eiectus, Si po- teli petere alimenta a Religione ab eo tempore, ex quo est iniuste reiectus. Dixi, ii ea debita ad se alien ndum. contraxit, nam si turpiter promittendo, vel dando ad malum finem, obligationem contraxit, eam extinguere, Religio non tenetur,nam,licet eX contra tu,inito in Prosellione, Quere, alere, ac sustentare teneatur profitentem, non tamen illi dare stipendia acl astestandas turpitudines; quare qui ad vitium dedit, cum dederit id, quod prae flare tcnebatur Religio, repetere poterit, non sic qui ad vitia insedian da, Sceo maxime, cum ita agendo emcndationem Expulsi protraxerit,i7o De eo autem, qui legitime pulsus , debita pro sui lentatione contraxit, aliquorum opinio est apud Sanehet 98 , ad ea teneri Religionem , reuocantem Eieinim, tum quia est in causa, cur Expulsu , nequeat reddere, tum quia si Monachus plurima acquisiuistet, ea fuissent Monasterio applicanda , cum ergo sentiat commodum
187쪽
modum ab Electo reuertente cum a quisitis, debet iuxta Regulam Iuris .u o. ut si par ratio, etiam incommodum
eius, qui cum dcbitis redit. Tum denique, quia videtur Monasterium teneri ad id, quod utiliter eius negotium gelium sit, alendo eius Religiosum, ne fauic periret, & Monallerium factum sit ditius , disi in intra Monali riuna tantumdem consumpsisset, si non fuisset Electus, 17l Verum, oppositum est absolute tenendum , non teneri, inquam ad debita Eiecti, siue sponte reuertentis, siue coacti ad regressum ; ratio est, quam sepe tetigimus, quia ex quo Religio illum legitime eijcit, priuat omni piovidentia , ac propriae industriae committit, quare, qui illi mutuat, non habenti, unde reddere possit,
mutuat, suae enim negligentiae tructus
Percipit, si prsilita perdit, Monallerium enim pro hiectis non fide iubet; nec
proinue tuo iure priuari debet,quo pollet ad reuocandos Eiectos suos, quoties spes emendationis subest, quia
exinae damnu mutuanti inserat; nam damnum temporale proximi damno
spirituali Eiecti sui cauere non debet. ι 72 Quare ad argumenta in oppinsitum resipondetur, ad primum, quod Nonasterium, reuocando Eiectum, Non intendit ἡamnum proximi, sed salutem Eiecti sui, licet per accidens Permittat malum aliquod temporale eoui, ut saluti Religiosi fiat satis, qui obligatione Decreti Pontificis ad Clausera compellitur. Ad secundum deficit Regula in illis, qui ita alterius po etestati subiecti sunt, ut rei acquisitae
dominium non comparent, ut seruus,
qui quidquid acquirit,domino acquirit, qui tamen damna,per seruum illata,in
ipsus utilitatem non conuersa, non tenetur resarcire . Ad tertium dicitur, quod in tantum Monasterium tenetur ad alimenta Monachi,in quantum M
Nachus illi feruit, Sc acquirit, ut habet Eurdus cum Paula yy sed Eiectus sua
culpa non seruit, ergo Monasterium non tenetur eum alere,quaindiu durat
in eo status expulsionis; quod si Conuentus eum alere non tenetur, eius
negotium gestum non est alendo Eutictum , nec exinde iacium eii ditius. Quod, si tantuindem de Monasterii bonis consumpsisset Tectus, ni suisset pulsius, utique, Sr Monasterio pro alimentis, in resulari disciplina persistendo, mini lirasset. Nec bona fides subminillnanti alimenta Eiecto sust agat, cum ea potius fuerit in daremum spirituale Eiecti, Se ipsius Monasterij detrimentum, illis enim non ministratis, Religiosus ille necessarijs sibi deficientibus, vexatione dante intellestum, ad saniorem mentem rediret, & ad pristinam Relisionem se reciperet. Deinde,
sicut Pater. non tenetur alere filium, sua culpa, a Patris consortio recedentem,ut optime Panellur, Suared, Sc Surindas Ioo nec Uxor, culpa sua, a Viro diuertens, expensas interim factas reis petere potest , ut cum Glo tenet La
passi P nec Religio tenebitur ad alimenta Religioso , ex culpa sua de Claustris proiecto. 73 Verum est autem, quod si ex
contractu, inito cum Eiecto, comm dum aliquod reportauit Monasterium, ad id pro rata compensare debet M nasterium ei, qui ex hoc damnum patitur: sicut, si Eiectus aliqua acquisiuit, ex ijs primo facienda est sati; factio Creditoribus, antequam Monasterio aggregentur,nam,ut etiam diximus de ijs,cute sub spolio cadunt,quod utique in legem illius transeant, deducto pilus aere alieno, quod si apud reue tentem nulla bona supersunt, tenebitur Religiosus, ut docet Sanchen loco cap. alimenta minilirantibus restituere,
si aliquando, saluis iuribus Monasteril, restituendo fuerit.
188쪽
An Eiectus , sed emendatus, debeat admitti ad ordinem . . si ex receptione timeatur infamia Religioni; si Eiectus, extra Religionem degens, morbum gallicum contraxit, si redeat inhabilis ad Ondinis officia; si nequeat sine
1candalo caeterorum in nocentibus ag
ID Causa re ardantes, vel smyadian.
g Infirmus , re dabilis , senexque νε-σαν , si emendatus , exe di non debe .lus Scandasam .mminens prohibest
passiηο possis ae e. rs. r γε vastio haec ortum habet ex L his, quae Gretinus re in suo Decreto, quod supra retulimus re g. r. statuit, ubi Superioribus Regularibus annuam reductio nem praecipiens, iniungit fatua O in ad,se puna, & deinceps subdit; M abfluaseandri. μνι ρoterit. ubi Corduba supra
suit quasdam limitationes, quas hicremiumus examinandas,& quia scandalum probabiliter secuturum ex tali admissione, morbum gallicum, inhabilitatem ad ordinis ossicia, in redeunis te censuit legitimam causam repellendi emendatum , idcirco haec sunt specialiter examinanda; & primo quaeritur, an si ex receptione timeatur grauis infamia Religioni, quia nimirum poli eiectionem incidit in graue, uenorme delichim,ut, si fuisset lapsus ita haeresim, usque ad eam abiurandam coactus coram populo ἰ quaeritur, an emendatus debeat recipi. Respondent Donatas , & P quia ζ-ν sa) negatiue ;Nam tunc recipere polsit cedere in infamiam,& dedecus Religionis, 1 qua Religio iure naturae tenetur se tueri , eo maxime cum interesse communi Religionis priuato commodo Eiecti praeponderet.
r7s Attamen, ut ben8 aduertit PQὸνmas 3 , haec limitatio locum non habet, quia pro huiusmodi crumine , vel Eiectus est morte multandus , vel ad triremes, carceresque pedipetuos
189쪽
petuos damnandus, vel non, si pri- gibilitas iustificat expulsionem; ergo mum, iam cessat occasio resessus, si & illa solum poterit impedire regres- secundum. vel constat euidenter de sum, sed in emendato non subsistit, mendatione, ac resipiscentia, vel non; si non constat de tali resipiscentia, non datur locus regressui, cima in eo vigeat incorrigibilitatis praesumptio;si quibus innotuit delictum, innotescat emendatio per euidentia poeni, tu dinis iis , fructibus bonae vitae prinhala sipatio temporis conueniente ad obluendam notam perseuerantiae in
malo, nulla inde infamia ordini Reli-Eioso ad stolam primam suscipere Filium , qui dissipato patrimonio, humi
Latus reuertitur ad Patrem . Quod si quid superest notae ob praeteritorum memoriam, ea poterit caueri in alia Prouincia, aut remoto Conuentu suscipiendo reuertentem, ubi paeni tentia spectetur ignoto peccato . 136 Quid autem dicendum de r
Neriente cum morbo contagioso, num teneretur Religio illum recipere, quia emendatum t negatiua mens est Do - μαρε , ac Pa quat Ψι ubi fura. Quia Commune commodum priuato praeualeta egetque humanae cum graui d 1rimento communitatis non ligant.
Deinde professus cum morbo gallico castam reddit Prosessionem, si contrὲ eam fuit, ut dictum est qua'. vis. pr. Par. protestatum , ergo multo magis poterit illam in Electo conseruare , quoad aliqua suspensam. Tertio, quia tali morbo insectus, cui fit obuiam, se prodit ignominiosa ordinis decori turpitudinis suae macula notatum. ἔergo sine scandalo, quod tamen ex Pontificis dispositione est cauendum, nequit ad Claustra admitti . Quarto, Conturbans gnauiter Religiosum ordinem potest expelli , praestitis de iure Praestandis; ergo multo magis, postquam dimissiis, poterit excludi. 77 His non obllantibus, conatur Falsorinus sic reuertentis susceptionem suadere, quoties subest spes euidens emendationis. Ratio est, quia ex
dispositione Vrbim VIII. sola incorri-
ergo nec causa legitima expulsionis. Undd concludit, laborantem morbo gallico, si non conuenit recipere intr1 Conuentum ad consortium aliorum
debere recipi alibi, ac si non fuisset ei tus, Si debet Religio talem illius curam habere, qualem debet habere de non Electo, sola salua disserentia innocentis, Sc poenitentis; haec ille tuo Me. num. σ36. Haec autem opinio, licet pia, non est de facili ad praxim reducibilis, cum enim agatur de criminibus, quae sunt disticilis probationis , tam a minus quam resipiscentiae, si ipse
spem dubiam, & probabilem emendationis non sufficere, sed requiri spem
certam,ac euidentem in tantum,quod
Eiectus nedum de praeteritis paeniteat, abstinuerit, Si abstineat a relapsu, sed certitudo sit, Sc euidentia morali , uod in futurum abstinebit .grauibus elictIs,& scandalist, di in Religione pacifice,ac religiose vivet. Quomodo ergo constabit de eo, qui Animae, bc . Corporis patrimonium dissipauit, scutriusque ianitatem insumpsit, vivendo luxurios quod Claustra petat non fame pressus, sed conscientia ductus,
cesset a peccato, quia horreat turpit dines, & non quia viribus destitutus, scortum relinquat, quia emendatus, Zc non potius, quia non habet, qu
alat, Si alatur; sit Agnus in pelle sita, di non Lupus in Duina . Equide ncriminibus dissicilis resipiscenti e fi mior haeret incorrigibilitatis pretiimptio, dum infirmitas cogit,qua Iri,du vires suppetunt cl4manti,ut recipiatur,
quare qui pro hac opinione statuit
contra Danuam, Sc Pa tigvim, e rum soluat argumenta , hancque ad praxim reducendo, prudentiam, Scdiscretionem, ut haereat pietati, noxa relinquat.r 78 An autem idipsum sit dicet dum de eo, qui fractis viribus, quia
190쪽
debilis, & infirmus, quia senex, Si inhabilis ad ordinis ossicia redit, Don eas, & P quatitua ubi supra idipsum
asserunt; verum, cessante in eo contumacia, ac rebellione, nori est cur, licet infirmus, aut sencx nequeat admitti ad religiosae charitatis ossicia ; nonia enim quae de morbo gallico contagioso, sunt dicta, quadrant senectuti, ac virium debilitati; hae enim, licet
inutilcm, non tamen turpem, ahOmlnabilem, reuerentem constituunt, neCita incorrigibilitatis praelumptio viget in secundo, sicut in primo. Pro hac sententia stat quoque Par rantia loco
i y Quod,si admittendo Eiectum,
urgeat scandalum; quid tunc agendum y Innocentum enim scandalo occurrcndum est, ut habetur ex dict. cap. Mai. v. si abs a praui scandala feri potιria. ibi enim Pontifex statuit annuam reductionem Elchiorum, sed citia scandalum, ut ibi notauit Glossa cum B. Antonina , DIAem Armilla, Grag. Corduba, Laman, Sanchen, &
men scandalum in duplici disserensa
consideratur, activum scilicet, & passi-uum ; hinc dicimus activum in casu non habere locum, cum enim illud nequeat subsistere in notorie emen dato, idcirco vel est correctus euidenter, scque scandalum activum cessar, vel non,& tunc nequit admitti . Sol uti ergo potest esse passivum,ut cum sciliiscet alij Religioli ita ex admissione
reuertentis commouerentur, ut habet
Grirau loeo eis. & dicerent se velle potius tale Monasterium deserere , quam simul cum eo morari, sicut Hostiensis, & Arcisaeonar apud Rodera ciam testantiar de visu. Sed scandalum passivum, ut bene notat Paserinus εὐ- d.m, non siisticit ad iustificandam repulsam resipiscentis, dum petit admirati; hoc inquam praeitare poterit, quod etiam Textvi citati rapitis disponit,vit in alba Religi a Domibtis Masdem ordinis, ad agendum ibi paenitentiam
Erit ergo in tali casu non absolutε reiiciendus, sed alibi ponendus, & co, locandus; & pro expensis pro illius
sustentatione erit praxis iuXta ea, qua steri. Para. quast. q. praesentis operis adnotauimum.