장음표시 사용
21쪽
ACTE US d Trasulum ecclesiasticorum electione, Postulatione Confirmatione, Institutisne, atque Prouisione s beneuae Lector eximii Scriptores , essidere tractatin. nihil jecto nouum μUου pratermissis tamen regulis particularibus,sisum generaliter disiniendo, malde αν versaba egregie quidem enodarunt. Porro communi sapientum placito, silentur operativa Palu erit etiam Tbeologia, qua nan Flum in rerum diuinarum μυλtimi eontemplatione mersatur, se etiam mores hominum in Bruit iurgitque tanto perfectior praedicatur,quanto magis singolaria contemplatur. Rei uuleae ecclesiasticae itilitati atque tranquillitati, quantum potui consulem una talenitim a Patre lumintim mihi erassitum , pientissimorum mirorum precibus frequenter excitatus, erius Acam iustibuν impul*us Domino promisnte atque oberrenae, breuem hiane, baud inutilesmisissi tra ctatum ; in quo innumera fere singularaa, Aercitioraque dubia electionis materiam concerianentia , elara methodo, illa Dare Rudui ' rutinam cui moto, sta ιν re ipsa . Si qua titi forte mi debuntur repeti, maiori daritati, atque dilucriuora expla attonι πιbuas ria namque, terque quod Dis est . quidem si decreta Romanorum Ponti Fum, eum prae maniabus non habeas, de neglectu , incuria es redarguendus; profecto si habes sidi illa non ι Hodias, iure merito de temeritate eris corripiendus; iuxta enim bmeiliares sanctiones, si tuta iuris Pontifcj, ab omnitis diligentius sunt custodienda, it cuncti in actionibus, Dei iudiciis rectisiasticis non μομμ , rerum auctoritate, tutisti latur. Ne iraque sicundum exemplar tibi, in hoc elections directaris demonstratum, ex sacra enim Seriaptura , Romanorum Pontificum , cinctarum, sanctorum Patrum, Hastantis strum Theologorum, clarassimorumque Iurisperitorum monumentis conditum, atque amplificatum. In quo bret aliquando sus alia merbarum firma, eorundem Dinorum placita conspexeru ,sane, ex traditis, cap. r. de merb. signfmmor sis, quia nihil obstat narranti ἀώerlitas, ibi eadem dicuntur . PQ ina, merbaque transtosita, mi communiter δε- eent omnes .praesertim dialectici, idem prorsus significant. Si quid mero boni, rigique ρω-
tens inueneris, Deo optimo maximo, iniuersorum auctori, bonorumque urguora, in om
nes generationes secutorum mecum gratiaου agito. veni se omnia, hae sintula mea dicta, siue dicenda , meteonsiripta,seti conscribenda, insedibili sanctae in atras Ecelsa dicio, pro semper sibiecta esse molo: Tu quoque optime made, θην pro me Patrem misericordia rum frequenter deprecare.
22쪽
I. me fine Canonum. pag. is II. De duplici genere interpretationum Iuris Canonici. as. III. Me Pontifice Romano Chrim Vicario immediate, Petri successu; ἀque i vi potestate Legislati . Is. IV. Me vi obligatiua sacrorum Carionum . V. misserentia, s conuenientia inter Legem Diumam, VH-
s. V l. Quando, quomodo lex humana obliget cum perimis
g. VII. Suando reus incitavi in poenam taxatam in iure ante Iudeis
s. VIII. Religioses quando ineurrat in poenam priuationis vocis pas
p. IX. stuid operentur illa verba, ipso iure, vel facto. ris. X.. wepromulgatione legis, ut afficiat. Is s. XI. De Contemptu in transtres ne legis. I s. XII. Quando verba Legis praee ιιuae sunt dubi quid agensi. Is XlIL An Lex humanam ι praecipere actus smemores. Τὸ s XIV Uindicario Cainani ab Alphons de Castro, circa sterius ad ria, num. 19. s 8. βρg. X V. Meundum principata, in quo vindicatur Caietanus a Capros
s. XVI. ine necessitare tractatus, examinis inmerustum in his
Cap. I. C p. I I. Cap. III. Cap. IV.Cap. V.Cap. VI.Cap. VII.
De electione eamnica Praelatorum in communi pag. 3σDe Postulatione in communi. JG De qualitatibus necessar-s Electionis canonicae. FIMe casibusprincipalioribus, in quibus electio es nulta, vel de sura annullanda. σδDe legitimis Electoribus, γε eorum quatitan s. . IasDe loco,Hrempore celebrationis electioms canonicae. Ισσwe firma e manis in eleectione canonιω. PII ine
23쪽
Cap. Vt i 1. D uocands adelestionem eanonicam. Ista Cap. I X. De obligatione quam habent Elictores ad eligendum diagmorem, Θ meliorem in foro conscientiae. IρρCap X. De Ampli im. DD. Carinalium obligatione, circa et itionem dignioris in Summ. Pont. ROm. a I Cap. XI. De impedimentis eorum, quι non risu, riis eligi in P . latum regularem. βψ Cap. XII. De Scrutatoribu/, G Pr demesiue Vicaris, s descrutinuo Aedilonis tran ιιιendo confirmatori. acta Cap. XIII. De modo dirigendi pacifice et tionem canonicam,praesem tim Regularium, Hae munere Prae dentis eluitio
Cap. XIV. CDe Confirmatore,seu Confirmasione. asseCap. X V. Me electione Di nitorum, Sociorum Priorum euntium ad Ca ιulum Generale, vel Prouinciale ordinis
Cap. XVI. De appellatione, quae suri at Elinoribus inserponi circa
iam celebratam, vel celebrandam e timem. RIX
Cap XlN De modo, ω rma qua muntur Regulares infrascripto rum Orinum mel m-- suorum Praelatorum, is Officialium. so oCap. XX. De qualuantas ta uiarum in Venerales Regularium, deque eorum facultate, Ut inu se rae Cap XXI. De Consutiudine. .. Ma
24쪽
Summa Praeludiorum. .ror Finis senonum quinam sit. a militis uris Canonici est Pontifex Rema
nus. Et quomodo intelligatur, nu. r.
3 Interpretari omnes ad Pontificem Romanum pectat. . Duplex est genus interpretatista Iuris cm nisi, Magistrale, r Au tativum. s Interpretatio Magistratis quaenam sit. 6 Intre retatio Aumritativa, siue Iuditialis
3 Tontifex Rema/-simm diatus Christi cariin, ρο secessis Petri, i c. eims tectas legislativa declaratur, nu. x os Suprema poterias, praesertim legistitiua , quando rellata fuit a Christi Domino, Diuo vereo, eiusa Fuccesseratas. a r Vis obligatiua legis Dinonica in quo e stat. ra Lex Cananica haset mim obligarisam is
is Et quando obliget ad mortale. I Verbum, Praecipis, an semper inducat misis obligatiuam ad mortale. rs Lex poenalis iusta quari non obliget ad euLpam . Ubi de .nstitutionibus ali uius 'ligionis oblitantibus ad paenam, gr non ad culpam fit sermo. nu. I 6.1ν Lex Diuma.' Humanaan quodisfiranti
Is Lex Humanaan, quando, sist quomodo ἀν- liget cum periculo mita .rs Euando incurratur in parnam ante Iudicis sententiam.
Religiosus quamis incidat in parnam priua
Clausida, ipse iure, stsi facto , quid F
Statura Regularium quomodo, re quo in
loco promulgari dineant, mi Veiant. Forma merborum praeceptiua quaenam fit. 6mtemptus legi aciem mcimere in mort
se, quis sit. 6intemptus 'alati quando fit peccatum
uid agendum, quando merba legis M ptiua sunt dubia. Assignatur mera interpretatio illius Regula, Dubia siunt interpretania in mesiorem
ci siti, Nemini liceat hane legem Hiser interpretari, quid operetur. An lex pure humana habearmim prac Mi .amsuper actus hominis internos. vindicatio doctrina Caietam ah Alpisse
PRAE LUDI A. I. De fine Canonum .
UM insequentibus Capitulis huius tractarus,
λὰ semper fiat se ode Iure Pontifici suo Canonico, ac etiam do
ipsius obligatione, & obseruantia , quo iure potissime regitur Ecclesia militant; Α utile Duiliaco by Corale
25쪽
utile, imo simpliciter necessarium duxi
'mrua maiori breuitate qua pote xo, explicare Finem principalem, Conditorem, Vimque obli satiuam praedicti
Iuris Canonici. 1us id nuncupatum,
quia iustum est, Miustum praecipit, ex Isidoro bb. v et milu. cap. 3. ex S. Tl I ma 2. v.f. 3 3. art. a. Cuius t finis principalis & vltimus, iuxta placitum commune Theologorum, ac Iuristarum,supranaturalis est, hominemq; suauiter dirigit in Deum ; quodque ius ordinatur ad bonum commune ecclesiasticu . Conditor igitur ordinarius praedicti Iu- , iis t est Pontifex Romanus habens po' etestatem legissatiuam in tota Ecclesia , uti post nonnullos sacros Cariones, &innumeros Patres asserit,ac demonstrat S. Thomas Doctor Angelicus 1.2.f. I. art. . in corpore. quo in loco inter alia citat cap. multis, A t. t 7. & auctoritatem
Lucae x L .ubi Christus dixit Petro, quem insimmum Pontificem constituit, ut suos confirmaret fideles; & Suaris de legibus bb. s. cap. i. addit hoc esse de fide ;quod probat ex Euangelio Matthas I 6.
Ioannis 2 r. & Luca io. & clarius cap. 3. num. Io. idem ostendit, gybb. 4. cap. .
3 nu. 1 . Eiusdem quoque t summi Pontificis munus proprium est sacros inte pretari canones : quae propositio illata ex antecederibus prius declaratur, dei de magna facilitate probatur.
pretationum Iuris Canonici. PRO declaratione, sciendum est duo
inueniri t genera interpretationst. 1 Punum dicitur Magistriae, cum t per inuestigationem' rationis quaeritur u tellectus Canonis, siue legis, aut praecς-pti ; quam interpretationem potest assi hibere quilibet Doctor. & vere lapiens,& hoc in manis estis, idest in hiaquae ra- tu .
tione probari possunt; quemadmodum
Doctores interpretantur, quod praeceptum Ecclesiae de Ieiunio non obligat pueros, aut notabiliter debiles, siue P, .uiter laborantes, vel eos, qui tanta penuria fatigantur, ut non possint unam refectionem sufficientem habere: quae
interpretatio communiter dicitur probabilis, non autem necessaria, cui iroria necessat io statur, nisi quantum ratione
demonstratur ei standum fore, de qua agitur C. de jess. qui in via. Constant.
Secundu genus interpretationis num; cupaturi ab omnibus Auctoritatiuum, siue Iudiciale; cui necessario standunta est non ratione aliqua assignata, sed sinia interpretantis auctoritate. Hinc est quod haec interpretatio dicitur neces
ria , quia necessitat, siue obligat ad te. nendum sensum datum per Auctorem legis illam interpretantem: qui modus
interpretandi conuenit Conditori, quia eius eth interpretari, cuius est condero,ssae legi. Leum de consuet in aut Pari Dicitur autem Par qui est in dignitate eadeconditoris legum, non autem in simili succedit: nam Statutum unius Episcopi alius alterius Dioecesis non valet interpretari,nec falcem suam ponere in alie
nam messem. Conuenit etiam inter
retari Legem, vel Canonem inferiori,aac tamen conditione, re non aluer,
quod id faciat ex comissione superi ris; sicut Legato Papae competit interpretari rescriptum Papae, extra. depost Praelia. cap. a. ad med. & extra de sequestra. ia hae. Propositio itaque superiusiad ducta , qua dicitur maxime, ac solum pertinere ad summum Pontificem M. manum sin quo solo est potestas absoluta serendi leges Canonico interpre
tationem sacrorum Canonum, necessa
rio venit exponenda de secundo genere interpretationis, quod dicitur Auctori.
26쪽
De vi obligail. fine,Condit. ac interpr. Can. 3
Ia uum. Hanc veritatem edocent se eri Canones, f. ex bu, in cap. sicutenim si . . r. via dicitur quod solus ille habet ius interpretandi Canones, qua est con ditor illorum. Scin cap. ideo Ly. quaest. I. f. his, habetur, quod interpretatio sacrorum Canonum reseruatur summo Pontifici Romano. ita tradit inter alios S. Thomasqq. depol. q. t o. σι. . in res ad t 3. argumentum, &SuareΣ de legibus bb. 3. cap. . num. i ..dicit esse communem sententiam Iuristarum: quod anto
illu dixerant Cardinalis Turrecremata, Abbas, Felinus, Decius,& alij ab eodem Suam ubi sepra relati. Qui Suarea GL
menta . post adductas responsiones Abbatis ad argumenta retrariorum ex doctrina Innoc. in cap. bona x. de pomdat. Pristit. deducit doctrina in text. sacror. Can. optime fundatam, quam breuitatis causa in fine sequentis f. ad quatuos redegi propositiones.
s. III. De Pontifice Romano Christi Vicario immediate, &Petri succestare; deque ipsius potestate Legislativa.
s O Ummus Pontifex t Romanus, tria vi quo principaliter inuenitur potestas dominativa, de legislatiua , est Christi Domini nostri immediatus Vicarius,ex Concilio Lugdunensi, Florentino, de Constantiensi, contra maledictum Uui. Hec cuius haeresis merito damnatiar in Concilio Constantiensi seu 3. cum alijssiis erroribus; Diuiq. Petri Principis Apostolorum legitimus siccessor, culi& siaceessoribus suis Pontificibus G manis Christus tradidit claues Ecclesiae,
ερ Regni Coelorum, ut patet Matth. l6.8c Ioann. Wiat. In quibus potestas cut , tanta excellentia, Δρ persectione reperitur, Vt non possint errare in guberna- Tractatis de Electione. tione totius ecclesiae. Pontifex enii Romanus est caput, & Regula uniue silis ecclesiae, quemadmodum determinarunt innumera Concilia, praesertinia Copcilium Liigdunense, 6c resertur meap. et bipericulum , de elin. ms. Idet habetur in eap. eum ex eo, de paenit. 6ν remissen. & in cap. orsia. de comes praeben& pariter in Concilio Florentino legultima, & in Lateranensi sub Alexan. dro III. ut habetur cap. licet, extra de Ain. de in alio Lateranensi sub Leone X. in schedula pragmaticae ipsius Leonis,ac etiam in Costantiensi in Bulla Martini V. ipsa approbante Concilio edita.& in Cone. Calcedonensi in sententia
lata contra Dioscorum, actione tertia. Idem late nimis adducitur,& probatur a S.Thoma opust. 1 9. π α. 2 quaesi s. Wl. s. in io. a Caiet. fidelissimo interia prete eiusdem sancti Doctoris ibi su- . i fra,& in opusc. de Primatusummi Pontifeis Romam, & a Ioanne Cardinali Tur- cremata eiusdem almi ordinis Praedicatorum ib. 3. defer acu. 31. σ33. Cardinalis quoque Bellarminus tom. t.
lib. I .contreu .ev. l adducit mul
ta, & optima loca diuersorum Sancto. rum,quibus palam affirmant Christum , t Dominum illis verbis Mart. 1 84,
cumrue have super terram, dcc. de Dannis xi. Passe oves meas, contulisse Petro,& omnibus summis Pontificibus Romanis supremam potestatem in Ecele-sa, praesertim codendi leges; quam om
nes appellant potestatem Legi satiuam, de qua in his praeludijs fit sermo . quae abibluta Pontificis potestas copiosius
quidem innumeris, & validissimis argumentis euidenter demonstratur, una
cum alijs pertinetibus ad praestantiam, Sc excellentiam potestatis simpliciter Mablblute Pontificis Romani,in meo Elu. cidario Theologico,de certitudine Gl riae Sanctorii, sere per totum, praesertim
27쪽
4 Praeludia ad Trin. de Electione, Sciti i
cap. I. . F. 6. N 7. Quam veritatem do potestate legislativa ratione, di auctoritate multiplici demonstrat Barea bb. . de legibus cap. 3. num. 7.αβφφ breuiter tamen ea explicatur sequentibus propositionibuS.
o Prima Propositio i Axioma verissumum Iuristarum est, non posse valere consuetudinem contra supremam Papae potestatem. Secuta. Potestas Pape,de qua supra, in iure merito vocatur integra, & abruluta, siue plena, imo plenis lima. Tertia. Haec potestas est de iure dia uino, a Deo immediate collata Petro, Meius successoribus. Quarta . Ergo diminui nequit perusium humanum. Quarum propositionum veritas probatur euidenter ex iis perius adductis, S copiosus in cap. Significasti de elictio. ubi Papa loquens dicit, Potestaε noctra vim ex homine; sed ex Deo est. idem habetur in cap. quanto, &in alijs multis capitibus, praesertim titulo de translat. Episcop.
Ovia de legis ecclesiasticae vi, at
que virtute obligatiua in sero exteriori freques inferius erit sermo; optimum existimaui ne aliquid necessa- iij omittam in compendiose explica i t vim, atque virtutem obligatiuam legis Canonicae etiam in sero conscietiae, cum sit regula humanorum adtrium,&habeat vim coactivam , ex D. Thom.
I. a. q. 96. art. F. in corpo. cuius veritatis
explicatio haberi non potest sine difficultate , ut asserit inter alios Dominicus Soto lib. t. deiuriis. s. rure q. s. art. . &
Antequam autem per propositiones reseluam propositam veritatem, supponendum est tamquam omnibus
notissimum, quod hic est sermo de lege humana, iusta,secundum omnes eius caulas, stilicet finalem, efficientem, materialem,atque sermalem: nam ex Diuo Augu stino bb. 1. de lib. arbitris cap. 3. lexe sie no videtur,quae iusta non LeritI ex
enim dicitur iusta, primo Elicet quae
pro mani sesto bono comuni est codita: secundo ab habente auctoritatemz teriis quae pro tempore, & loco optima est :quarto quaeve splendet tanta rectitudine , & aequitate, ut omnibus proporti naliter, &aequaliter imponat onera lingis,unicuique iuxtaconditionem suis a
cum hic agatur de lege humana, no pureliuili, sed ecclesiastica, ideo erit Prima Proposito. Ab omnibus tenendum est, quod ecclesiasticae, &c Ix nonicae leges t vim obligatiuam habeata lege aeterna, a qua derivantur in sero onicientiae, quantum sit ex genere siro, etiam sebreatu mortalis culpae; ex D.
Medina ibidem. Hanc asscrtionem ap pellat communem consensem Theologorum Suarez bb. i. de legibus car. I nu. s p. ac etiam Iuristarum; &interquam plura adducit dictum Gratiani dist. . ad . asserentis decretum necessitatem iacere; exhortationem vero, liberam voluntatem excitare. Idem repetit idem Suar. M. . tit. de lege positi
ύν 3. ubi addit illam esse non solum,
communem assertionem T heologora,
verum etiam omnium catholicorum .
Quam doctrinam una cum illa tradita eodem tractatu de Legibus, pro maiori parte collegit ex D. Tho. I. ι.ε. 9 1- ιν se α' de ab interpretibus eiusdem sancti Doctoris ecti Fupra, prauertim ex Calet. in suis com mentarijs ad praeci aras quatastioncss
28쪽
De vi obligat. fine, Condit. ac interpr. Can. y
stiones, ex Medim, Ec ex lib. t. h. E. Dominici Soto de iurima, sist iure. Qui
Dominicus Soto lib. r. eis.quari. s. art. .
Tamquam fides catholica, inquit, Confitendum est ecclesiasticas leges obligare in sero conscientiae ex genere suo iubreatu mortalis culpae, contra errores
Vualdensium, Ioannis Vuicles, & Lutheri negantium potestatem de qua supra, quorum haeress merito damnata fuit in Concilio Viennensi, ut habetur in Clementina, ad nomam, de haereticis, in Concilio Constantiensi ; & tandemia a Leone X. in Bulla contra arti .Lutheri, cum directe opponatur ei quod dicitur Luca io. Gι mos audit,me audit; νqui mos spernit, me pernit; de illis verbis
griissimum est iurisdictionem ecclesticam designari; quemadmodum
de illis verbis Ioari. Lo. Data est mihi om-nu potessas, &c. Accipite Spiritu sinctum quorum remiseritis peccata, remissa erunt; in quorum retinuerim tenta remit. idouidentius, quam illic, tvt ait Chri lo- stomus j collatam fuisse a Christo Ap stolis, ac proinde Ecclesiae potestatem , quam ipk attulerat a Patre Secunda Propositio, quae continet Regulam quandam commune digninscendi quando lex ecclesiastica ob ligata 3 t ad mortale, quae colligitur ex auctoribus, & locis supra immediate citatis; illa est, quod Ea legis, & materiae qualitate,quae praecipitur, iudicandum est an obliget, vel non obliget ad mortaleis; quando scilicci materia est grauis.& lcxsub formali praecepto aliquid praecipit; tunc transgressio inuoluit peccatum mortale. Et SuareΣ bi μή a cap. 14.nu. i. id magis declarans inquit, Lex ec clesiastica vi obliget ad mortale, requi-ruur primo grauitas materiae risecundo Tractatis de Elictione. verba siue signa praeceptiua: tertio i tentio praecipientis. Subdens animaduersionem, non esse aequaliter expendendam materiae grauitatem in legibus positivis communibus ecclesiasticis, dein praeceptis Religiosorum, quae non solum iurisdictioni, sed etiam voto obedientiae innituntur. unde fieri potest,ur
materia quae secundum se considerata non esset grauis in ordine ad nudam , sue solam iurisdictionem, & comminnem ecclesiae gubernationem, eadem quatenus subest tali voto, & in ordino ad finem talis status, grauis omnino re putari deberet. Et Med. Mart. . q. 96. I. . adducit quinque Regulas, quibus
dignosei pote it , quando lex obliget ad
Cardinalis vero Caietanus id omni
lucidius explicat ad secundam 'unda
dum inquit, Et si lex,uel statutum utatur imperativo modo, non semper inducit vinculum praecepti modus enim huius modi frequenter imperium grammatuce denotat non iuridice. & post paucata
subdit. Statuuntur,decernutur,ac mandantur proculdubio multa sine praecepti vinculo. Communia quidem e
Statuti, & Decreti nomina quotidie e perimur: Mandati vero nomen testatur Hieron. a praecepto deficere .i Et quod 14 demum ipsium t verbum, Praecipio, non uniuersaliter inducat praecepti vi m. bligatiuam ad mortale , patet Primo ex Euangelio, ubi dicitur Dominum'pra cepisse curatis ne cui dicerent. Et constat, quod non peccabant; sed beneu bant publicando Christi miracula cu rati . Secundo ex Aug. in Regula ine pio dicente. Vae sunt qua mi obsiνonis
praecipimus in Mana temo constituti s Et tamen constat non omnia subiuncta esse sub praecepto. Tertio ex Arist. 6.
29쪽
6 'Mudia ad Tract. de Electione, dic.
cat proprium prudentiae actum, quem constat communem esse bonis operibus , siue sint contraria venialibus, siue mortalibus. Praecipimus enim, & Lacere,& non adulterari: illud veniali, hoc mortali opponitur. Quia igitur ambigua valde est discretio ista uniuersalis, dicendu est id quod particulariter constat, aut rationabile videtur. Constat in primis,ut tactum eis,quod quaedam p*na,scilicet excommunicationis maiori
vim continet praecepti: ita quod quandocunque imponitur, aut inhibetur aliquid sub poena excommunicationis, siue laue, siue non latae sententiae, obligatur quis obedire, si vult peccatum mortale
euadere: quia excommunicationis p Da tantae indignationis ell, ut non nisi propter mortale incurrat, aut merea
tur quis illam. Constat secundo quod quando praecipitur aliquid an mirtute sancta obedientia, obligatio eth ad mortale: quia compositio horum verborum solita eth semper praecepti vim importare ex communi Ecclesiae usu. Constat tertio quod siue in communi, siue inis municipali iure vocabulum aliquod iecundum communem sensum firmiter reputatur obligatiuum ad mortale, prO- I Iculdubio ubicunque ibidem ponitur, habet vim huiusmodi praecepti, ut 1 Regula Fratrum Minorum patet de voce, Tmeantur, ut habetur in Clem. de mers. At exivi de Paradi β. Et per opposituin constat quarto, quod quocunque lex viatur verbo, si communis semsus intellexit non propterea datam ἀ- ligationem ad mortale, non est talo praeceptum. Nec hoc alia eget proba tione, quia per eandem rationem ξα- sum est. - i Vnde quia praecepta, ut distinguun tur contra consilia, non Obligam ne cessati5 ad mortale, sed ad mo tale, vel veniale, consequens esh ut ex ignorantia procedat, ex assirmatione praecepti inferre peccatum mortale determinate , vel ex negatione praecepti ad mortalo inferre quod est de consilio. Et quia hoc inultos scriptores latere videtur, ideo non est mirum si minus quandoque ictabitur. Et ne putes nouam moingerere doctrinam, lege D. Thomam superius in multis quaestionibus,scilicet quando tractat de praeceptis fidei, spei, charitatis, prudentiae, iustitiae, fortitudinis, & temperantur; dc videbis multa sub praecepto comprehendi ad venialem tantum culpam obligantia: tum quia August. in Regula sic usus est praecepti nomine, cum dixit: Hae sunt quami obstruetis praecipimus in Mo ferro contituti. Ex illo enim praecepto obligantur professores illius Regulae ad obse uandum omnia ibidem mandata, sed no mortaliter: propterea peccant tranLgrediendo, quoniam verbum Praecipiamus, habet vim obligatiuam, sed non, determinate ad mortale; & ideo non li. cet ex illo talem obligationem inferre semper ad mortale. Tertia Propositio, quam colligit --
tus mas supra art. s. ex D Toma L. L. φIO8.ari. . Omnis i lex tui a poenalis obligat de sui natura ad culpam , nisi
contrariam intentionem an ea exprei
serit legislator dicendo, intendimus obligare ad culpam, aut quid simile; uti multa quae continentur in Constituti nibus ordinis Praecii torum, de quibus dicitur in Prologo earumdem Constiti quod ex voluntate Legii latoris non in . ligant ad culpam, cum illa tamen declaratione , quam inter alios adducit Medina rubi se a in responsione ad tertium argumentum 'se quintam Argutam, dum inquit, de Constitutionibus ordinis Praedicatorum, quod illae quae non obligant ad culpam , non sunt vere lege cum in illis Praelatus proprie nom. impe
30쪽
De vi obligat fine, Condit. ac interpr. Can. 7
imperet; sed potius habent modum adia monitionis, & consilii, quam legis: addes, Proprietas legis est obligare ad culpam ; nam si lex est, ergo regula est, ergo obedientia est, ergo deficere ab ea obliquum Est, & peccatum.
Hanc propositionem affirmat Sotus bisupra, lumine naturali esse notissimam ; quod etiam abunde probauerat quaeli stuperiori, videlicet quinta prim/libri L iustitia, sist iure. Poena enim, Vel ipso testante nomine, tam cognata habet connexionem ad culpam, ut pinnae neque rem habeat, neque iustum nomen,nisi fuerit pro culpa posita,contra errorem vulgi insipienter, & communiter proferentis, legem quae oblimgat ad poenam, non obligare ad culpa. Cum poena non insigatur sine culas pa, videtur male dicham, quod i Regula , & Constitutiones alicuius Religionis obligent ad poenam, & non ad cubpa. Cui obiectioni occurrit s. Tho. 2. 2. cf. I 86. art. s. in carp. gr ιn res'. ad au
menta, ubi postquam dixit, votum professionis Regularium respicere principat ster paupertatem, continentiam , &obedientiam , ideo transgretares omnium horum obligari ad mortale, alio- Tum vero transgre res non obligari ad mortale nisi propter contemptum
Regulae,m re p. ad ιmum argumentum,
animaduertit quod ille qui profitetur
Regulam, non vovet seruare omnia squae sunt in Regula; sed vovet Regularem vitam, quae essentiali ter consistit in illis tribus votis praedictis. Addens, In quibusdam II eligionibus, ut in ordine Praedicatorum, profitentur Religiosi non quidem Regulam; sed vivere se
cundumjRegulam , & Constitutiones dicti ordinis idest tendere ad hoc ut mores suos informent secundum Regulam, & Conititutiones, sicut lacundum quoddam exemplar. Tandem ad finem responsionis eiussiem argumenti formalitet respondet ad proposita obiectionem,postquam dixit,quod professioni non contrariatur nisi id quod
est contra praeceptum Regulae, aliorum Vero transgressionem,sive omissionem obligare solum ad peccatum veniat ἔpaucis quibusdam interiectis, si1bdit: In ordine Praedicatorum transgressio, vel omissio talis ex suo genere non obligas ad culpam neque mortalem, neque ve nialem , sed solum ad poenam taxatam sustinendam. de magis se explicans, in re ponsione ad secundum argumentum, inquit, quod non omnia quae continentur in lege,traduntur per modum praecepti, sed quaedam proponuntur per modum ordinationis cuiusdam, vel Statuti obligantis ad certam poenam;neganS CX cinsequenti saltem proposicionem assumptam in argumento. Hanc eandem doctrinam tradit Albsensus de Castro M. i. de poteriale bipaenal. cap. 8. ubi resecto illo manifestu-smo errore, nullam scilicet legem pora natem obligare ad culpam; cum sim
uarium sit verissimum, & ab omnibus probatissimum, lubdit: Hoc aute de solis legibus uniuersalibus, & quae omnes obligat,quales sunt quae in iure Canonuco aut Ciuili continentur,dtistu esse v lo . Statim addens. Nam scio in aliquibus Religionibus, & Collegijs similes
haberi leges, quae ad culpam non oblistgant, proptereaquod ipsemet lator illaetum aperte de chirauit, se nolle per tales leges subditos suos obligare ad culpam, sed solum ad poenam; exemplificans Maliquibus Statutis Fratrum Minorum ,& de Statutis Praedicatorum. iEt post multa adducit sententia Uincentii Bandelli olim Magistri Genera
lis ordinis praefati Praedicatorum non asserentis contrarium , ut aliquI mat crediderunt, quia forte verba ipsius non Α exa