Aloysii Antonii Verneii ... De orthographia ad Didacum fratrem liber singularis

61쪽

61 DE ORTHOGRAPHIA

TO tertium nuncuparet; detulit ad Ci- Ceronem , qui respondit, ne legentium&diversa existimantium censuram subiret, scribendum esse, Cossuti TERT. quo facilius scripturae compendio reprehen

sionem vitaret; si quisque, quae sibi deesse viderentur, suppleret. i Super

sedemus aliis exemplis, ne te longa ora tione fatigemus. Quod si in uno verbo incidendo , quod exiguum sane nego tium videretur non nullis, tam morosi erant viri docti, ut amicos & peritio res consulerent; dubitare non possit naus, reliquas inscriptiones, quae publi ca auctoritate conditae erant, immo monumenta alia de peritiorum consilio

fuisse insculpta . Adeoque si aliqua id illis vocabula vel simplici, vel gemidδCOnsonante, vel alio & alio modo scri pia reperiuntur; utroque modo a RQ manis elegantissimis pronuntiari, nodin merito judicabimus, praesertim si ali adjuncta nos juvent. Superest Grammaticorum auctori

62쪽

llo i LATINA . σ3tas : quae quidem non caeco modo usurpanda est, sed cum dilectu. Etenim sunt ipsi aliquando sibi invicem repugnantes : quo casu ex aliis principiis lis est dijudicanda: ac praesertim ex meliori consuetudine. Nam certo scimus, diversas scribendi formas diversis temporibus exstitisse; quarum aliae alias ah rogarunt. I dicente Quinctiliano, Σ OrtΘographia quoque consuetudini fer-pit : ideo saepe mutata es. Itaque Grammaticorum veterum sententia , praesertim si consuetudini , hoc est , consensui eruditorum & eorum qui Latine scribendi laudem habent, congruit, maximi momenti est. Consuetudinem cum dico, eam appello, quae vigebat tempore quo meliores Grammatici scribebant, non dum collapsa Latinitate . Scite admodum Quinctilianus: Nam

O Latinos eamdem scribendi rationem perpetuo non tenuisse , exemplis non nullis approbat vir doctissimus Christianus Fal-Rerus, in Cogitationibus Philulogicis

63쪽

DE ORTHOGRAPHIA

Nam fuerit paene ridiculum, malle sese Metonem quo locuti funt homines, quam quo loquuntur. Adeoque quae vigebant felicioribus saeculis, & prorsus fundamentis non carent, anteponenda sunt.. Fundamenta igitur, quibus Orthographia inniti potest, sunt lapides,

nummi, inscriptiones ceterae: dein auctoritas eruditorum veterum : postre ano codices vetustissimi. Cetera non aspernamur : sed iisdem non multum oeferimus: nec ex analogia, & etymo

logia ratiocinabimur , nisi in rebus quae ex aliis monumentis recte duci non possimi, & omnino harum subsidium exigunt. Habenda etiam est in non nullis ratio euphoniae, seu suavita tis appellandarum litterarum: quam ct veteres, & Cicero ipse in Oratore , maxime habuerunt. FIisce praeceptiaenibus controversiae omnes debent fini xi, si modo non oscitanter, &inconsi derate , sed sapienter adhibeantur. CA

64쪽

CAPUT II.

seri

i: tr D Eliquae sunt voces ipsae , quarum ire, singularum scribendi formam uitatis subjicimus, si primum monemus, Oriola thographiam vocum , quae litteris ma-ito jusculis descriptae sunt, nobis praeter ulla ceteras probari. Quod vero alias addidimus, quas non probamus, caussa

haec fuit, ut adolescentes doceremus, non omnia, quae nostris placitis repugnantia videntur, tamquam errata omthographiae esse notanda : propterea quod plurima , quae nobis non placent, viris Iitteratissimis placent, qui in Maliam sententiam disputant. Nos meliora exhibemus: reliqua interdum non inproba inus. Si vero duae voce x similes majusculis litteris scriptae occurrunt , neutram praeferimus : nee enim nobis liquet, utram anteponere

65쪽

6s DE ORTHOGRAPHIA

Primum autem de praepositionibus incompositione , deinde de reliquis vocabulis dicemus

Praepositiones quae in compositisne

mutantur.

AB ante F mutatur: Asui , abfui :.

AD ante F permanet ex Agr cio, Caesellio, & aliquibus inscriptionibus, sic Cellarius. Alii vero ex Pri sciano euphoniae caussa D mutant in F. ADriCio , Afficio : ADF1sis , Asinii λHDFLUO , A fluo : Ansuetustus , quio rus: Anva crus , Assectus : ADFLicτύ a A fictus: Anphriu , Assatim : ADFBRψνAFero a Ao ante sy mutatur ex Agroe cio, Cassi odoro, Pristiano, idque eu phoniae gratia . AccERO, AGGREDIOR Adgredior: Acaxas sollas, Adgressorci

66쪽

LAT IN A. 6

Invenitur tamen in libris veteribus

Adgredior , Adgressus , Adgressoret ,

quod non condemnamus . AGNOSCO ,

AGMATus verisimilius est , quod sint pro Adnosco , Adnatus. AD ante L & mutatur , & permanet , idque meliori aevo . Plerumque tamen euphoniae caussa mutatur, approbante Cellario: si excipis Aducutionem, quae etiam in nummis sub Caligula , & Nerone legitur. ALLEvo, Adu-vo : ΑLLicio , Adlicio: ALLEcaeus , Adoctus : ALLaco , Adtigo : ALLuo , Adiuo:

ALLAEOR, Adiabor: ALLOCUTIO,Adlocutio. AD ante M permanet invariata, ut ADMONEO .

AD ante N dubia res est . Frequenter servatur , ut ait Priscianus, S Agroecius: & in libris Juris est An- NOTARA , ADNOTATIO : & in veteribus codicibus D semper servatur. Itaque scribemus , Ansuo, Annuo: ADNOTO, Annoιο : ADMITOR , Annitor : ADNUNTIO , Annuntio . Vulgo tamen mutatur suavitatis gratia.

67쪽

68 DE ORTHOGRAPHIA

AB ante P meliori aevo muta'

tur, ex lapidibus: si pauca verba excipis quae in Pandectis sunt, Adprobare, Adponere, Adpendere : ubi tamen alia per duo π inveniuntur. A Con- stantini temporibus servari coepit, e

Cellario. AppApEo, Adpareo i AppELL0, adpello: AppLico, Adplico: Apppogo, At probo: Aprsissus, Adpensus: Appo No, A, pono '. AprHIME , Adprisne .RD ante mervatur integra in 1apidibus , uti refert Pierius. ADT'I BICO , Acquiesco '. Rost istaeus , Acst strius: ADMIRO , Acquiro. AD ante R variat. Plerumque in libris servatur , Prisciano, & Agrce Cio consentientibus . Sed etiam alii libri optimi non habent. Nos puta mus recte integram scribi : aliquan do tamen aurium causa abjicere pos sumus D. ADst inso , Arrideo : ADRI Pio, Arripio: An nono, Arrogo ADRO GANS , Arrogans: ADRApo , Arrepo . An ante S antiqua monumenta servant: ADs1GNO, Alygno . Ansallo, Ase

68쪽

LAT IN A. 6.9fero: AnsERTOR , Apertor : AD IDEO, A I deo: Rogg Coa , Assequor . ADsIDUUs sinsiduus : ADq0M , ex lapidibus apud Cellarium . inod si S cum aliata

coninante sequatur , aliquando imi ratur, ut Aspicio, AspACTUs: aliqLan do servatur integra , ut ADspICIO , AD SpECTus , ADsTRUO, ADSTO, ADsCISCO , ADsCRIBO , ADSpivo , ADsΤRINGO , AD SCENDO : quae melius per S , quam sine illo scribuntur, ex Cellario. , - An ante T servant meliores la-pjdes , Festus, Varro . Quaedam inscriptiones recentiores mutant, quod etiam deteriori aevo invaluit. ADTOL-ye Lo, Atiolis r ADTULI, Atiuli: ADTRIRUos Aliribuo. φ ADTasTarus , ADTEGARE , ADTRI TUM , ADTυgEgNALIs , ADTRIBUTUM , AD risco, ADTauro , melius per D , qu/mper duplex TT scribuntur, ex Cet

69쪽

o DE ORTHOGRAPHIA

. Reliquae Pocel.

Tui υs, recte scribi possunt ex Dausquio. ACADEMIA, non Accademia, probat Dausquius. A COLYTus, AcolutuI , ex Dau'. ADOLEsCENs, Adulescens : utrum que ex lapidibus, sed prius praeferuat Festus, ct Manutius. AEGAUM mare , ex analogia. AEMILIus , nummi, & lapides, Ur

AER Ius, Aereus, ex codicibus. AETHERIUs , Aethereus, vetus Sprobatissimus codex Virgilii, quem δpossessore suo vocant, Carpensem. AERυMNA, Erumna, Manutius. AFRICA , sine PH, nummi, & la' pides . AHENOBARBυs, nummi, & lapide , ALACRI, Auchri, ex veteri consue tu dine primum . ANACHORETA , ex analogia NOVδMethodus: Anachorisa, Vossius .

70쪽

LATINA . FIALAMANNIA , lapides, & nummi: ALAMAvNiΑ , alii nummi: Alamanus. ALLIA, fluvius , ex lapide: Asia, Manutius, &Dausquius.

ALExANDREA , Horatius : Alexandria, nummi. ALIQUAMDIU, ut TAMDIU, cetera,

ex analogia habent M ante D, Cellar. Dausq: Aa Grammatici, & monumenta aliqua per N, quod non inprobamus . ANTIOCHRA, nummi, & codices: Antiochia, vulgus. ALUCINARI , Festus , Verus: ALDei nari, Adiscinari, Halucinori , re

centiores

AMOENus , lapides , & codices :Amenus, Manutius. ANCORA, ex Servio. ANNULUs , Varro: Anulus , Manutius , Lipsius, Scaliger . Apsis, AssIs, e X Dausquio . APUD , meliores lapides: Aput, alii lapides in serioris aevi. Apputatus, Cellarius: Apule fus, alii. ARCAsso , ex analogia Lipsius: A