장음표시 사용
161쪽
160 DE PECULIO hoc dominium. valde imperfectum cst. et gravatum, eum restitutioni sil obnoxium. Unde.
T. 0. II. An Cleriei sub peccato mortali oblistentur redditus benesici
les superfluos eaependere in causas
pias R. Affirmativo cum communi omnium TT. et Canonis larum. Quam obligationem ex antiquis Canonibus graviter inculcat Trident. sen. 25. cap. l. de reform. omnino interdicens Episco. pis. ei aliis beneficialis. ne ex redditibus Ecclesiae consanguineos . familiares vosuos augere studeant. Hoc punctum notatum velim ab iis, qui vel perlauctorie audita, vel male intellecta suorum
magistrorum doctrina. perverSe, et con
ira regulas utriusque juris hanc illati nem faciunt, cleriei sunt domini s
perfluorum . ergo in conscientia non tenentur ea erogare in usus pios: Sane
mala illatio, et innumeris exemplis in. selli possol. nisi displiceret rem notissimam exemplis illustrare. Superest principalis dissicullas, quae siti et unde oria iur haec obligatio 3 Quidam asserunt. eam oriri ex Seso praecepto Ecclesiasti eo I adeoque ex virtute obedientiae: ita Solo Covaci Haunul. Schmal g. Picliter, ei alii RR. alii ex iure naturali charitatis. ut M0lina, Palao etc. alii ex virtute religionis. ut Lugo. Schmier cum citi alii ex virtute justitiast, cum quibus. 8. R. 2. Clerici ex iustitia obligantur bona beneficialia superstua erogare in
causas pias, et consequenter Si ea ex pondant i Rusus profanos, tenentur ad restitutionem: ita communis sententia
veterum I D. cui subscri bunt gravissimi TT. et Canonistae, Reginaliu Tanner.
Abb. Innoc. Pirhing. Engi. Reiff. Nauar. eamque veram esse dicit P. Laim. lib.
4. tracl. 2. c. 5. a n. 5. et in hoc sensu intelligendi sunt BD. dicentes, Clericos non esse dominos superflu0rum.
pula dominio perseelo, et a restitutiono libero. Prob. l. ex antiquis Canonibus 2. q. l. san. 19. et seq. ubi Can. 22. ex Can. 40. Apostolorum, Sola nece Saria, non superssua Episcopo conco-duntur his verbis: ea his autem. quibus iseopus indiget, ad suas necessit ιes, eι peregrinorum fraιrum usus, eι
ipse percipiat. tit nihil ei possiι omnino deesse: leae enim Dei praecipit .uι qui aliario deserviunι. pascantur de ipso: ergo supersiua non con dum tur Episcopo. vel allori Clorico Bed manent in juro Ecclesias pro iis causis per Can. l9. ibid. id vero quod manet in iuro Ecclesiae, de iure, et justitia ei debetur pro piis causis: tum quia citi regula : qui aliari servis, de allari vivia. passim reperitur in jure: ista vero regula: qui auari servit, superflua capiat da altari, nulli bi reperitur, sed potius reprobatur a iuro . tanquam aequitati inimica. Nee obstat, quod Canones isti concepti sint pro Malu Ecclesiae primi.
livae: nam Trident. Sess. 25. cap. l. de reform. revoca t se ad Canones antiquos Apostolorum: ergo etiam hodio observandi sunt quoad ea, quae statui
praesenti sunt accommoda: puta ut Sinperflua necessitatibus pauperum, aliisque piis usibus, quibus debentur, applicentur. Prob. 2. ex Patribus obligati nem iustitiae inescantibus: nam S. Himron. relatus in proom. diu. 42. do Cleri eo ait: aliena rapere eonvincitur. Diqitigod by Coral
162쪽
qui ultra neeessaria sibi relinere probatur : et pro statu praesentis Ecelesiae scribit S Bernard. ep. 40. ad Canonicum Lugdunens. de aliario, inquiens, νιon licet comparare o urea fraena, eι sellas depietas: quidquid praeter no- cessarium vietum, eι simplicem vestitum de altari retines, tuum non ebi, rapina esι e e. 0millo plura similia le-stimonia, quae claro nobis indicant, quae fuerit mens Patrum de bonis beneficialibus Clericorum , ut sane citra periculum relaxationis non sit ab eorum Sententia reeedendum. Prob. 5. dura recentiora, dum severe prohibent supersuaexpendi in usus profanos, nulli bi pro causa assignant soIam indecentiam, seu mintivum praecepti Ecclesiastici, sed plerumque exprimunt causam iustitiae, utc. 4. h. l. ubi ex proventibus Ecclesiasticis res comparans dicitur committere
sacrilegium par crimini Judae suris, et e. 10. de praebend. Clerici dicuntur vivere, ei sustentari de patrimonio Iesu Christi. ei Trident. S. 25. c. 1. de reform. prohibet consanguineos ditari ex rebus Delesiasti eis, quia sunt res Dei ele. ergo praeceptum Ecclesiasticum daerogandis superfluis in pios usus nititur alliori praecepto, scilicet praecepto naturali justitiae, quod dictat Clericum quidem debere sustentari de altari: non vero superflua vane prodigero . et dilapidare. Prob. 4. eae Consι. 19. Innoc. XII. Romanum Oeeι 1692. 10. MI. Iulii. quam singuli Cardinales in ereatione sua, uti etiam in conelavi sede vaeante. juraro debent, se illam observaturos. In hac igitur Consι. g. l. habita Pontifex statuit. et deelarai nequo Romano P . Maschal. T. III. P. II.
ii fici licero redditus Eeclesiasticos profundere in suos fratres, nepoteS, alioSque eonsanguineos, affines, vel in eorum locum adscitos: nisi remuneralio eis ex
lege justitiae debeatur, vel nisi pauperessini g. 2. quod si fratres, auι nepotes inopia laborarerint, poteriι Ilom. Pontifer pro tempore eristens, pro liminrala sua eonscientia illorum paupersalem eodem omnino modo sublevare quo pauperum ea traneorum inopiae
subpenire fas est. Quam dispositionem landari in titulo iustitiae. probat prim0 motivum in Const. expressum, se ilicet ut ipse Ilona. Pontifex inueniatur justus : celeri vero Antistites ejus erempto de bonis, eι rebus Leelesiasticis juara aequitatis, et jusιitiae leges disponere eondiscanι. Probat secundo lexius g. 6. quod si forsan ibi: curae
eriι Romanis Ponιψ cibus successoribus donationes gratuitas, seu lucrat, vas dispositiones. eaecessivas subventio. nes rescindere. revorare. et in nihilum redissere, ac donata a consanguineis vindicare. et auferre: quod sane non
licerei, si eiusmodi donationibus jus naturale , et justilia, non laederetur, sed solum praeceptum Eeelesiasticum: siquidem Papa, eum juxta plerosque Adversarios legibus suis non ligetur, valide. licito. et irrevocabiliter donationes lacerot: ita ut citra injustitiam a suo cessoribus revocari non possent; sicut nee possunt donationos moderatae patinperibus consanguineis factae. Si ergo
hoc Papae non licet, quomodo id licωbit Episcopis. Praelatis, et beneficiatis insorioribus Rasio est, quia haec ratio. nabilis suit voluntas piorum landalorum
163쪽
162 DE PEm opro cultu Dei, et Saluio animarum bona sua offerentium. ul Episcopi, et Clerici competenter sustentarentur, et quod eis Super St, tanquam patres pauperum eis fideliter dispensarent, aliisque piis causis succurrerent: ea vero voluntas. ut
superflui redditus in vanos, pro sanosque
usus expenderentur, rationabiliter pra
sumi nequit in fundatoribus: ergo Episcopi. et Cleriei ex quasi contractu Obli. gantur hanc piam voluntatem implere:
secus peccant contra justitiam, sicut haeres omittens praestare id, quod ejus fidei a lesia loro commissum est. Hinc S. D. 2. 2. q. 87. a 5. ad i. veram rationem assignat, cur tanta bona attri-huantur Clericis: in nova lege, inquiens, deeimae dantur Clericis . non solum propter sui sustentationem, sed etiam ut em eis subveniant pauperibus: et ideo non superfluunt. sed ad hoc necessaria sunt, el possessiones Ecclesiae
ρι oblationes, et primisiae simul cum decimis. Denique pauperes, ei piae Cau Sae quartam portionem suam permixtam habent bonis Episcoporum. et Clericorum : ergo quod Clericis Superest, ex iustitia debetur pauperibus, et piis causis. Haec sententia tulissima est, ut omnes eon eduni: Opposita est probabilis: cuius landamenta sunt sequentia. 9. I. Trident. Sen. 25. cap. 1. Sen. 24. cap. 32. de reform. indistinete dicit : quod Clerici residentes Duelus suos sapiant, et non residentes, lauetus non sapiant suos: ergo sicut isti nullos seu.ctus faciunt suos: ita illi omnes faciunt
suos: et ne essarios, ei supprfluos absque
onore ex justitia restituendi. II. Obliga. ito ex iustitia restituendi debet esse eer.
ia. sed ex nullo iure claro probatur talis obligatio, eum iura pro nobis allegala sint dubia: ergo. III. Radix ro lilutioni qest iniusta acceptio, vel res injusto accepta. quorum neutrum reperitur in Clerieis. IV. Si Clerici ex juslilia lenentur
superflua erogare in usus pios, etiam hi, qui ex cau-a profana bona ista accipiunt a Clericis, tenerentur ad eorum
restitutionem: sequela est contra communem praxim, et usum. V. Papa injuro naturali non potest dispensare Can. inferior d. 2 l. sed Papa dispensa l. et pri,ilegia conpedii ad bona riclo iastica
in causas profanas expendenda, ut comstat ex nulla Sixti IV. Etsi universis 474. Julii IlI. Cupientes 1550. Pauli V. In eminensi 600. ergo de juro
naturali, et ex justitia non est obligalio ista bona erogandi in causas pias. Sed Il. Id l. Clerici residentes omnes fruetus faciunt suos. necessarios quidem domin in absoluto, ei libero, superfluos
vero dominio gravato, Seu cum Onsere
restituendi. Ad 2. debet esse eerta sallem mediate. et illative. non immediate et directo: si enim bona nitaris praeter sustentali 0nem Clerici, aliena sunt, illa live certa est obligatio ea resti luendi. Nec libertas a restituendo. nee obligatio restituendi certa est. 0uia vero sententia nostra duri. Patribus voluntali landalorum. et rationi consormior videtur, et sere ab omnibus antiquis Doctoribus probata. merito lanquam probabilior, et tutior alteri sententiae praeserenda est.
Ad. 5. Obligatio ista oritur ex re iuste
quidem accepta, sed cum gravamine reos liluendi : adeoque in essectu Px re materialiter injuste accepta . nisi voluntas
164쪽
restituendi abesset: quo ea su res pali perum formaliter i usto delinetur a clerico. ad 4. Conc. seq. cum P. Laym. et aliis, nisi clericus datum compensaret ex bonis patrimonialibus, vel necessariis.
Praxis in contrarium nihil probat: iumquia nescitur, ex quibus bonis elericus det: lum quia multa per patientiam ιolerantur, quae si deducta fuerint in judicium, eaigente jussilia. non debeant ιolerari e. 18. de praeb. Ad 5. Decantatum est in utroque jure . ius naturale
malorialiter mulari posso in his, quorum materia pendet a potestate principis: eum jus humanum sit, quod aliquod additi vel detrahit juri naturali t. s. pr. Τ.de I. eι I. In bullis allegalis privilegium
conceditur quibusdam Clericis. et laicis, ne eorum bona Camerae Apostolicae applicentur: an vero bona superflua cxpendi possint in usus profanos, nil illibi statuitur, sed potius conscientiae Clericorum relinquitur. Imo lateor, Papam ex causa publica in bonum Eccle. siae redundante, etiam circa superflua disponenda concedere posse privilegium: qualis causa in cilaus bullis insinuatur, ne scilicet Iloma idoneis ministris, et viris ad gubernium Ecclesiae, et urbis decorem necessariis destituatur: eum Princeps ex causa publica etiam ius alteri quaesitum tollere possit. Sed ab his exorbilantibus nulla est consequentia : et ideo Innoc. XIl. publice professus est, nee sibi licere bona Ecclesiae in nepotes non pauperes profundere, ut
hoe exemplo alii Prelati discant de bo. nis, et rebus Ecclesiasticis juria aequitatis . et justitiae teges disponere
10. Dices S. Thomas stat pro opposita sententia 2. 2. quaest. 1S5. art. T. in cori'. ibi: de his aulem, quae sunt specialiter suo usui depuIala, videtur esse eadem ratio, quae est de propriis bonis. l . S. D. non tantum in loco pro nobis allegato, sed etiam in hoc
loco manifesto stat pro noStra sententia : nam hona usui, Seu congruae Sustentationi depulata non abusui) Sunt, sicut bona propria Episcopi. Seeus si
S. D. loqueretur de bonis etiam supe suis. mullum Adversarii probarent. quod scilicet neque ex praecepto Ecclesiasti eo igneatur ea elargiri, Sicut nec propria bona. Praeterea S. D. loquitur
ibi eum distinetione: si portio pro pauperibus, et fabrica Eeclesiae sunt separatae : al si separatae n0n sunt, talium
bonorum distribuιio sides ejus commiιιitur: quod et nostra sententia assorit: cum portio pauperum confusa sit cum portione Episcoporum. et Cleric0rum, et hodierni landalores bona abundantia Clericis eonserentes. eonformiter iuricenseantur operari. Milicet, ut quod superest. piis causis erogetur. Vide eorumentarium Caietani loco ci .
l . 0. III. 0uomodo in praeti Claricus uti possit benefletalibus 8 Il. l. Clericus, deductis bonis patrimonialibus. ei industrialibus pro Missis, anniversariis, uti et redditibus stolao, ac distributionibus quotidianis. videat. quanti si ut fructus grossi, qui intuitu benesteii dan. lur : deductis pariter expensis, ei sterili latum damnis: et ex altera parte videat, quantum Clericus ejus conditionis indigeat pro honesta sustentatione, Secundum morem patriae ei praxim pio Diqitigod by Corale
165쪽
1 64 DE PEc lorum, ac timoratorum; et facile deprc. hendet . an quid notabile supersit suae suston lationi ' In quo regula generalis statui nequit: sed allendenda est qualitas. litteratura . nubilitas. aliae circumstantiae personae, et loci: cum alius prae alio majori Sustentalione indigeat: ita lamen ut Clerici nobiles praeei soratione nobilitatis non vivant splend dius. quam laici nobiles ejusdem conditionis. 2. Clericus patrimonio earens, ex superfluis potest sua, et Suorum consanguineorum debila exolvere, eo
quo pauperes, etsi filii spurii essent.
alere; non tamen ad maiorum splendorem evehere contra Trid. Sess. 25. c. l. de reform. puellas inopes dolare, moderata convivia secundum morem patria o instituere, pro necessariis Ecclesiao, V. g. paramentis, aliqua expendere: et
denique non tantum pauperibus ostia limmendicantibus, sed etiam nobili 0ribus
permnis Succurrere, quae necessariis carent ad statum Suum e0nServa n.
dum etc. 5. Mania materia suffiiciat ad peccatum mortalo. definiri generaliter nequii: hoc certum est, quod aliquanto plus requiratur, quam ad surtum,
quia Clerici pro filiissa milias habentur
rosi, lii Ecclesiae, et bonorum beneficialium Si vero sit mutius, seu notabilis eaecessus, non potesι latere. Unde
uidetur bonae fides repugnare: et ideo non esι absque pereato mortali S. D.
2. 0. IV. Penes quos siι dominium
bonorum ad ipsas Ecclesias specιan. tium t II. l. Dominium supremum, etnniversalo est penes Christum, cujus intuitu res donantur Ecclesiis: et ideo
talia bona dicuntur patrimonium Christi Can. l. 6. 26. etc. 32. q. 2. Dominium altum est penes Ecclesiam Romanam, Seu Papam, tanquam Praelatum omnium Ecclesiarum: dominium vero particulare, et proximum est penes ipsas Ecclesias, ut personas fictas. seu
penes collegia Clericorum, et Religiosorum ἰ non Vero penos muros materiales
p. l. in D. δε ιesIam. Can. l. non dieatis 12. quaest. 2. Trident. seM. 25. cap. 5. io regular. Quod si communitas Religiosorum sit incapax dominii, hoc devolvetur immediato ad Sedem Apostmlieam, vel ad ipsam Ecelesiam, ut personam sciam: quo modo etiam haereo
ditas dicitur domina, I. 54. eι Gl. θ.
de aequirend. rer. domin. R. 2. Bona
immobilia a Clerico comparata, si is ante promotionem suam nihil patrimonii habuit, pro tern pore vitae concinduntur ad ejus usum: at post eius uadriem cedunt Ecclesiae: quia prae- Sumuntur ex reddi libus Melesiasticis comparata cap. l. et sin. hoc Ist.
De Testamentis, hi ultimis voluntatibus. Agilur do hae materia in Sexto, et Clementinis h. ι. In Decreto Can. 19.
et seqq. 12. q. s. et Can. 46. el seqq. 2. q. 2. et q. 5. 5. per tot. ει Can. 4.cum seqq. 35. q. 2. et Can. 14. cum seqq. 10. q. l. et in Triclen lino sera. 22. e. 6. 8. et oras. 25. c. d. de res sustus
166쪽
brum 58. inclusive per lolum, in C i. ce lib. 6. sis. s. usque ad finem hujus libri. Nov. 1. 2. 18. 115. c. 5. ι
q. MIa l. Ab actibus, et eontractibus inter vivos transiri ad ultimas voluntates : ipiarum quinque sunt species: Testamentum, codieillus, legatum, μdeicommissum , vi mortis causa don tio. Ultima autem xoluntas est postremn dispositio do bonis in tempus mortis. Dicitur potirema. seu ultima non ordine, quasi mutari in aliam dispos, tionem non posset: ambulatoria enim esι voluntus defuncti usque ad vitae Supremum milum, L 4. hue de adimend. testat. sed ultima firmitate, quia non aliteri nisi morte testatoris confrmatur:
et per hoc disseri ab actibus inter vivos,
qui statim, non expoelala m0rte contrahentium . firmi sunt. 2. Nola 2. Testamenta, et alias uti, mas voluntatos valdo consorinia esse rationi, et jure naturali, maximo in eo pune io, quo prolibus neeessaria susten. talio relinquitur: per se lamen, ei quoad esseclum efficacem testamenta sunt juris humani antiquissimi, et sero apud
omnes gentes recepti: non vero formaliter iuris naturalis, lib. 1. st de haered. petit. I. i50. β. de F. S. nam inspoelo
iure naturali, non datur voluntas, nee
dominium post moriem: ergo nec dispositio in tempus mortis. Quod ergo ultimae volunt ales sint esseaees post mortem, juri civili humano, praesertimeonsuetudinario tribuendum est: ita explicantur cap. 10. hoe lil. ibi: legitima portio juro naturae debila. lib. sin. Cod.
quor. bonor. ibi: Ieae ipsa naturae, i.
men esse testationem, seu testimonium
mentis Grammaticorum derivationem hic non curat Imp. pr. Inat. de tralam. ord.) at quoad rem tessamentum esι voluntatis nostrae justa sententia daeo, quoid quis posι mortem suam steripuli: ita Modestin. I. l. f qui testam fuere. Dicitur jurtu, hoc est, juri consormis, qua timores directo instituitur. Hine interpretes Supplent. seu deelarant istam definitionem line modo: testamen. tum esι ultima voluntas directam humredis institutionem continens: nam directa haeredis institutio est substantialelestamenti constitutivum, ei distinctivum
ab aliis ultimis voluntatibus, quibus haeres directo institui nequii. ui ex dicendis.
4. Nola 4. duro antiquo tria suisso
genera lestamentorum: quorum primum sebal temporo pacis, ealutis comitiis. seu convoealo universo populo. Alterum
fiebat tempore belli: ol Procinctum dicebatur, quia a procinctis ad bellum
condebatur. Tertium sebal per aes, vilibram, seu imaginariam venditionem. ubi tres concurrebant: unus, qui libram tenuit. ei libripens vocabatur: alter qui vendebat familiam. Fou bona sua: et tertius, qui emebat familiam, quinquo testibus praesontibus g. l. Inst. de is-stam. ordin. Sed haec in desuetudinem abiverunt. Hodie loslamentum dividitur
in solemne, seu perfectum, in quo Omnes solemnitates a iure praeseriplae adhibentur: et non solemne, seu privi-
testiatum, quod ex privilegio juris susti.
167쪽
nplur absque dictis s0lemnitatibus. Haec testamenta, vel sunt scripta. in quibus scriptura adhibetur, quae etiam dicuntur clausa, quia clauduntur, ut eorum dispositio neque testibus paleat, vel Sunt neupalira. quae viva voce fiunt, licet per accidens memoriae, et facilioris probationis causa conseribantur. Praeterea testamenta alia sunt publica.
quae fiunt apud acta coram judiee, vel eoram Principe: alia privata. quao eo ram privatis conduntur: alia pagana, quae a non militibus: alia militaria, quae a militibus consciuntur. His praejaciis. in hac vasta materia, quae magis utilia, et neeessaria per seqq. H. resol
g. I. Qui, et qua forma c0ndere possint Testamentum 75. 0. I. Oui de bonis suis tessari possinι Τ R. 0mnes, qui specialiter non
prohibentur a natura, ut insanies, et amentes, vel a jure : nam testamentumost de genere permissorum. Prohilientur autem in tit. In . quib. non esι permiss. servi. stillam. exceptis bonis castrensibus, impuberes, et furiosi, prodigus juridice, surdi, ei muli: nisi ante hunc desectum litteras didicissent: tunc enim in scriptis testari possent . sicut
coecus viva voce. captus apud hostes quia repulatur pro servo, si lamen ante
captivitatem secti lestamentum. id sustinetur in patria sua g. sin. ibid. masculi anno l4. et homine anno 12. completo. cenSentur puberes, et ultima dies
habetur pro completa, ut de iure cum muni valeant testari, lib. 5. q. qui sessam. Dcer. Etiam probabile est, quodsiiussam . de peculio adventilio irregulari, cujus proprietas, et usu,si uetus est
penes silium. testari possit, per juS no-Vum nov. 1l T. c. s. g. l. ibi: Iisentiam
habeant, quo volunt modo, disponere pergo et per testamen lum, ut insinuatur
lib. siti. g. 5. C. de bonis, quae liber.
quibus juribus specialibus cedunt jura generico prohibentia filiolam. testari, pula de poeulio adventilio regulari prine. Inst. quibus non est: lib. penust. eιult. C. qui testum. fac. lib. s. Cod. de bonis, quae liber. 2. Probibentur testari qui ob crimen redduntur a jure inlo. stabiles : ut rei criminis laesae maiestatis. vel repetundarum. vel famosi libelli.
incesta matrimonia contrahentes. deportati. hannili, lib. 20. V. de aecus. nov. 2. cap. l. etc. Hodio damnati ad ulti.
mum supplicium non fiunt servi poenae. et consequenter testari possunt: nisi contraria vigeret consuetudo, vel eorum bona confiscarentur ob crimen, Nov.
54. eap. D. I. De Iure Can. prohibentur testari haeretici, e. 15. g. credenses. de haeretie. quod etiam Juro Civ. statuitur Itb. 4. g. 5. et auIh. or dentes. Cod. de haeretic. quao lamen dispositio non est irahenda ad alios sxcommunicatos. Item manifesti usurarii. nisi prius satisfaciant, cap. 2. O umr. in s. et hostiliter persoqentes aliquem ex S. R. E. Cardinalibus. c. 5. de poenis in s. Denique Clerici beneficiali do
bonis, Seu proventibus beneseialibus. cap. 3. 8. s. h. t. nisi adesset privilegium Apostolicum, vel consuetudo linsiandi ad pias eausas. Disiligod by Corale
168쪽
0. 0. II. An consuetudo eae bonis lbenesticialibus tessandi ad causas profanas possit esse rationabilis, et liei- lay Multi probabiliter assirmant, ui Co-Var. Garc. Clello, Scamb. Sclimal g. Pi-eliter: et alii: sed eum communi an liquorum negant Abb. Tanner. Pirhing. LaIm. ZOes. Engel, Selimier, Reiff. etc. eum quibus R. negative. Prob. l. JusCan. continuo resistit tali consuetudini, ut palet ex Canonibus antiquis Can. 19. et seqq. 12. q. l. et recentioribus cap. . T. 8. 9. 12. hoc tiι. et alibi frequenter, et sola consuetudo testandi ad pias
causas dicitur non improbanda cu. c. 2. h. t. et merito, quia non est conveniens, ut res de altari quaesita in prinsanum usum relinquatur, ergo. 2. Consuetudo, quac gravamina, et damna Εc. clesiis assuri. ost irrationabilis. et mera corruptela per e. l. deconsuetud. sed
consuetudo ista assert Ecelestis gravamina, et damna : nam dominium Ecclesiarum minuit, et quod in jure earum remanere deberet, ad usum profanum transfert: imo quodammodo Ecclesiam spoliat suo jure, ergo. Undo Alex. III. in Cone. Laleran. relato cap. 7. hoc tit. pro molivo renovatae prohibitionis ponti indemnitatem Ecclesiarum. ibi: nos indemnitali Εeclesiarum providere umientes etc. quam indemnitatem Clericip0lius augere. quam minuero, aut lollere deberent: et cons. contra faciendo
damnifieant Eeelesias: quae consuetudo non est rationabilis. 5. Non polosi induci consuetudo rationabilis. ut Cleri ei in vivis bona superflua impendant in usus profanos, ut pleriquo Adversarii admi biunt: orgo multo minus per ultimam
U L U S XXul. 16 Tvoluntatem. eum Clericis minor sit polestas disponendi per ultimam voluntalem quam per actum inter vivos cap. 8. hoe ιit. 4. Contra jus naturale et justiam non praeva b. t consuetudo cap. sin. de consuel. sed Clerici de iure naturali, et ex justitia tenentur erogare bona superflua in pios usus, ut lis. praeced. probavi, ergo.
7. 0 . l. 0uod privilegio acquiritur.
etiam aequiri potest consuPtudine, Sallem immemoriali: sed facultas teston diaequiri potest privilegio, ut dictum ιisul.
praecedens et frequenter Papa disponsat Clericis testari ad causaru profanas. ergo. 2. Consuetudo ista viget in multis dioecesibus, neque ei Papa contradicit. 5. Bie in Mora via testari possunt LIeriei ad causas quascumque, dumm0dolertiam partem Ecclesiae relinquant. d. Consuetudo ista est sallem valida, lametsi non licita. ut docent Molina, AZor.
et alii, quia multu fieri prohibentur
quae saeta tenent. e. 16. de Begu I. R. ad i. Major non est vera in sensu absoluto: nam Presbiter simplex ex privilegio potest conserre ordines saltem
mineres, et confirmare. non tamen ex
consuetudine et . quando privilegium, aut dispensatio est in iis, quae de se sunt juris naturalis. et divini. acquisitum privilegio. non est aequisibile consuetudine : ut non residere in Ebi,copatu, in parochia. habere duos Episcopatus cle. obligalio autem superflua expendendi in usus pios est iuris naturalis, et ex quasi contractu: ergo. Praeterea dum Papa cum uno, vel altero dispensat ex justa, et gravi causa, dispensatio ista ordina. tur ad bonum Ecelesiae uni ersalis; ut Diuitigod by Corale
169쪽
conS. in piam causam: neque tantum omnis pius, et salutis suae memor Cle- gravamen insertur Ecclesiis: sicut dum ritus, si bona supersua, praesertim in Papa ex iusta causa dispensat ad di- ullima voluntalo sua, postquam favor Strahendas res etiam sacras Ecclesiae: humanus non est expectandus, in pias secus aeciderei in consuetudine. vi cujus causas expenderit, nisi in aeternitalo
omnes Clerici testarentur ad causas i experiri velit: an consuetudo ista ratio- profanas. Denique in bullis, et privile. nabilis fuerit. A I 5. Consuetudo Moragiis, quae hactenus extant, conceditur viae, et aliarum dioecesum, salva por- quide in Clericis aliquibus saeuitas le- lione Ecclesiae. permittit liberam l flandi, quae de jure non compelli: sed standi facultatem, sed consorini ter Fae. expresse, quod testari possint ad causas i Canonibus. Mil. ut superflua iudicentur profanas, nulli bi ponitur, ei cons. privi. ad causas pias: secus consuetudo ista, legia ista, ei dispensationes, eum exodi tanquam causis piis inimica. reprobandabilent a jure communi, restringi debent foret. Ad. 4. Si consuetudo ista non est praecise ad lacullatem testandi, non vo- lieita. sed peccati nutritiva. non mi raro laxari ad causas profanas, quae in tionabilis, ei cons. non praevalet iurigenerali concessiorio non veniunt ex positivo per o. fi n. de consues. lusuperre'. 8 l. in 0. Nec obstat, quod in Con- ex hac sententia sequitur, quod Clerieus siti. Iulii III. Cupientes. dicatur: in D. sic testando, illicite agat, ut salenturvorem consanguineorum, eι assinium. Doctores isti: et cum in hoc peccatoeι quarumvis aliarum personarum: notorio moriatur, non debeat sepeliri innam et consanguinei isti, aliaequo pem loco sacro, per Can. 10. quibus ib.
Sonae possunt esSe pauperes secundum quae3ι. 2.
Suum Stalum. Ad. 2. Consuetudo ista 8. 0. III. An de jure civili ineapaz dissicillimo probari posset: quia Clotici. ad testandum, testari postiι saliem ad licet aliqua judicent ad causas profanas. pias causas 3 v. gr. impubes puber id faciunt forsan ex bonis patrimoniali- tali proximus, prodigus, filiussam. debus, aut industrialibus: imo causa. quae bonis adventitiis etc. Assirmant Bartes. nobis prima fronte apparet protina, me. Bicc. Εngi., Pieliter, Ileiss. et alii, quin Pe est pia; quia personae, quilius Cle- rum sententia pia . sicubi usu receptaricus relinquit, occulta egestate Iaborani. est. observanda erit, conformiter lib. l. Nec obstat, quod testamenta secus sa- Cod. de . Ss. ΕeeI. Sed juri consormius ela non rescindantur: lum quia . ut dixi. l R. Negalive: ita Clar. Tholos. Semalg. Saepe non constat, an, et do quibus t et alii: nam facultas ista inea pacibus bonis judicatum sit ad causas profanas, ad testandum nulli bi restituta est a iuro tum quia multa per pallentiam toleran- Canonico : imo consormiter iuri civilii ur, quae tamen Sodis Apostolicae pa- donegatur in cap. 4. de repulsur. in G. lientia non est regula honestatis, et Ii, ibi: quamvis tiliusfam. absque patris citatis. Cum ergo totum hoc eonsei . assensu sibi possit eligere pepulturam: siue Clericorum relinquatur, recte faciet ' pro anima tamen sua, praeιer ipsi Diuiti reo by Cooste
170쪽
assensum nisi peculium castrense, auι quasi-eastrense, habeaιὶ aliquid judieare non potest: ergo. Haec de causae Isciento testamenti: nunc de forma. s. 0. IV. Ouae siι forma substanlia. lis testamenti solemnis R. I. Ad lesta. mentum solemne scriptum requiritur l. Ut lestator illud scribat. vel subseribal: et si scribere nescit, vel non potest, octavus testis Ioeo eius subselibal. 2. Uladsint septem testes idonei, et ad hune
aclum rogali, seu invitati, quibus testator scripturam clausam exhibeat, dicendo hanc suam esse ultimam voluntalem: illi vero sua, et testa loris nomina subscribant propria manu, sigillumque apponant: et si aliquis scribere nescit, alter loco eius subscribere potest. laclamentione subscriptionis. 5. Ut lolus iste actus peragatur eodem tempore, loe . et eontextu sine interruptione: licol modica interruptio ob urgentem neeessitalem non obsit. At si testamentum solemne nuncupativum sal: plus non requiritur, quam ut testator clara voeo ullimam Suam voluntatem exprimat eoram septem testibus idoneis. et rogalis, designando haeredem, et alia, de i sibus disponii. Nolarius non est quidem necessarius: recto lainen adhibetur ad e. rigendum instrumentum publicum super testamento saeto: ita haec omnia habentur in ceIebri l. 2 l. hac consubiissima Ieste saneimus, C. h. t. 10. Testes autem idonei debent esse homines liberi. mares, puberes, sanas mentis, n9n muιi, Surdi, caeci, non ipse haeres, ne in propria causa testem
agat: nequo domesiici, hoc est, quorum alter in alterius, vel uterquo in tertii Masehat. T. III P. H.
T u L Π s xxvI. 3G9polestato existit: sicut paler in sillisam. et e contra. ot frater in fratris testamento, si uterque in patris potestate est, lestis esse nequit. Legatarius vero cum tantum indirecte, et secundario in causa sua, directe vero, et per se in causa haeredis testem agal, non repellitur alestimonio: ita haec, et alia exprimunt. 3. 4. et seqq. Inst. de lassam. ordin.
lib. 20. et 21. 26. C. hoe siι. Formula subseribendi potest esse: Ego N. lesior. quod a N. leslatore audiverim in praesenti scriptura contineri suam ultimam voluntatem. Haec ita de jure Roman. quibus solemnitatibus sero ubique dero.
gatum est; adeoque statuta. et consuetudo tutusque loci in condendis testamentis observanda Sunt.
vum cum relatione ad schedam, V. gr. quae in scrinio. vel apud consessarium est, tune non valet, si scheda testibus non exhibeatur: quia lunc lestes non sciunt. quis sit haeres: quod tamen requiritur in nuncupativo, I. 21. g. 2. et lib. 29. Cod. hoe ιit. et lib. 21. e. qui
testam. fac. Al si leslator in inanii schedam teneat, sibi praesens, eamque Iegendam det lestibus. perinde est, aesi viva voco testaretur: et cons. gustinetur testamentum cum simili relatione ad
schedam: quo sensu procedit lib. s. g. 8. ζ. de haered. instit. lib. 6. β. do R. s. ibi: nihil referre. Nec obstat lib. 77.st. de haereae instu. nam institutio hae.
redis cum relatione ad codicillum pedimittitur, cum codicillus sit seriptura so. Iemnigala, et a periculis fraudium Iibo-ra : secus est in relatione ad schedam incognitam.