장음표시 사용
11쪽
perpensitata neque redarguit neque respexit omnia. Ad versus enim 76-87 adnotavit haec: Is es en denisar, da disse Verso vor de Schlach am Longanos de Merhaut vor Beonndes erate punistaei leges gessitate sind Kones Theocrit imrins hossen, da mero mit in re sten vo Syrisus alleinvolibringen mirde, a Pyrrhos nichi u Volstringe vermochthaue Undisen e es hosfte, Me ko te er age mero gum Kriege egen in Mach aulaesordera, mi de dieser amat in heundlichen Begiehungen, ast immundes stand Wie is te eremarte sis ei solches Gedichi in Belo ungis ectanen Elasgrdsiere inuos heit gre a vita denubar p. 367 . - potuisse hos versus ante pugnam ad Longanum flumen commissam scribi atque ante initium primi belli rinici silenus demonstravit neque refutavit Belochius illis interrogatis. Neque omnino in hoc
carmine Theocritus, qui poeta erat, non politicus' , ut ait recte Susemihi. p. XVII , ausus est Hieronem ad certum bellum cum Carthaginiensibus gerendum excitare, sed quoniam Hierone auctore Syracusanorum condiciones sedari et in meliorem statum restitui coeptae sunt, inde spem cepit aliquando regem crescentibus opibus 8iculos a servitute Carthaginiensium infesta liberaturum totamque insulam sub unum imperium redacturum esse' .
Sed his omissis inquiramus in id tempus, quo Belochius c. XVIscriptum esse vult. Dicit enim annum encomit compositi statuendum esse 263 exeuntem vel ineuntem 262 ), quia tunc foedus modo ictum fuerit inter Hieronem et Romanos quo ex foedere poetam speravisse fore, ut Carthaginienses ex insula expellerentur. Sio putat explicari, cur in carmine nulla mentio fiat victoriae ad Longanum ab Hierone partae os silen p. 36); qui enim ibi victi fuerint 31amertini, eos tum propter Romanos ipsius Hieronis fuisse socios. - Sed praeterquam quod Susemihi. l. l. recte indicat poetam scite rem ita potuisse instituere, ut pristinas cladi m
moria nullum dium novis sociis excitaret alia sunt, quae sen- Vahlen p. 40 Theocrit erhenni nur aus egenWartige Angeichen in in de Ferae inhendes Ziel . ' Eandem sero sententiam olim Fr. ΡassoWius protulerat; ci eius Vermischte Schriste p. 133.
12쪽
tentiam Belochii salsam esse convincunt. Iure enim miramur,mo post a. 270 a Theocrito mero non βασιλευς appellatus est cf. Susemihi. l. l.): quae offensio non eo tollitur, quod ille ipse regio nomine abstinuisse dicitur is enim, de quo Polybius I, 8, 5
ne ipso nomine speciem tyranni prae se ferret. At inde numessicitur eius auribus displicuisse appellationem ab aliis pronuntiatam Magis etiam mirabimur, quod Romanos Syracusanis socios ne uno quidem Verbo Theocritus tetigit; neque enim facile cuiquam persuadebunt haec: Die barbarischen undesgenosse des onus dabo et em non Mite e keinen Aniusi p. 36M. Universas praeterea illorum temporum res contemplati, si Belochium vera dixisse ponamus, quantas in difficultates incurrimus. Etenim postquam Bomani Mamertinis petentibus succurrere constituerunt, mero et Carthaginienses, quibuscum societatem inierat
Polyb. I, 10 sqq. , Messanam oppidum obsidebant, donec utrique ab App. Claudio victi et recedere coacti sunt. Atque Hiero quidem, Qui clade haud parva, ut videtur, accepta nocte celeriter usque ad Syracusas se receperat Polyb. I, 11, 15), cum plurima deinceps Siciliae oppida in partes Romanorum transcedere cognosceret et apud hos esse omnem belli fortunam intellegeret Polyb. I, 16 M, Carthaginiensium foedere abiecto a Romanis pacem et societatem impetravit. Et de hoc Hierone modo victo Theocritum dixisse putabimus haec ἔσσεται Ουτος λήρ, 8 ἐμιεῖ κεχρησε ἀοιδου, νεξας' 'Aχιλευς οσσο μ α νβαρύς Ain tu πεδι ρ ινιόε,το 73 sqq.)'
Nonne et ex his et ex toto carmine elucet, cum id conscriberetur, Hieronem fuisse eum, a quo iure magna exspectari possent An rex Victus dicendus erat προτεροις τος ηρ ίεσσι 8M' Num erisimile est de eo Theocritum praedicasse: ὐ νηλὁ δ' Ιερ ovi κλέος
αἰχμητὰ 'Iερ ovo 98 sqq. ' Neque aptius dicta sunt a. 263l2
13쪽
76-81 . Neque enim tum primum aut Syracusani quassant hastas aut mero bellum parat, sed iam antea contra Romanos pugnaverant; et in oram amicitiam receptus nihil sere grande de suo rex molitum est, sed satis habebit Romanos sequi atque sacere quae impermerint. Si igitur Belochio obtemperamus, Theocritum neque radentiorem reddimus neque rerem publicaram peritiorem. Nam a. 263 2 in omnium rerem statu tam turbido inepte Gratias suas usasque commendasset Hieroni multis belli negotiis curisque occupato. Quare cum vir ille doctus sileni argumenta non redarmerit.
ipse autem causas protulerit non probandas, certe nemo, cui Menus suis argumentis persuasit, Belochi disputatione a sententia sua deducetur. Transeo nunc ad carmen XVII, quod inscribitur trκωμιο εις Πτολεμαῖου Proficiscamur a Vss. 128 sqq.: αὐτός τ' ἰφθίμ.α et λοχος, τῆς Ουτις ἀρεt ovvυνι ριο lv 1ε7αροισι υυο περιναλλε Μοστ ρ,
Intellegenda igitur est Arsinoe, Ptolemaeio Philadelphi uxor
posterior eademque soror ex eisdem parentibus nata, quam re post
priorem Arsinoen, Lysimachi filiam, dimissam in matrimonium duxerat. Quae nuptias quo anno fuerint, varie hinc illinc disputatum neque adhuc prorsus certo firmatum est. . . Droysenus )quidem Vir egregius, annum statuit fere 266. At A. isdemannus titulis Aegyptiis probavit Arsinoen iam a. 70 reginam fuisse. Quot vero annis ante nuptiae factae sint, ne nunc quidem constat. Vir enim ille doctus cum tribueret eas anno antecedenti 271 , in hac re sic ratiocinatus est cum Suida s. v. Καλλιμαχος tradat
Ρtolemaeum Euergeten, hiladelphi et Arsinoae prioris filium olymp. 127, 2 271 regnare coepisse cumque scholiastes ad heocr. 17, 128 de hiladelpho hae adnotet . . . . est οἰκεια ἀδελ ρ iv
14쪽
Ambros. 222 , inde essici nuptias fuisse a. 271, quoniam verisimile
sit eodem anno, quo pater uxorem alteram duxerit, Eueresten et in adoptionem ascitum et regni socium assumptum esse. At si ponimus eum una cum Arsinoae nuptiis adoptatum esse, quamquam ne id quidem certum est, non sequitur, ut eodem anno regio nomine matus aut ad regnandum admissus sit, quia huic muneri tenera aetas eius obstare poterat. Deinde, quod gravius est, Suidae verbis sententia illa non probatur: ea enim cum e memoria optimorum codicum ita de Callimacho narrent: καὶ παρετεtvεμεχρι του ΕὐερIε eo κληθευτος Πτολενιαtου, ὀλυμπιαδος δὲ κζ ῆς κατατ δευτερο ἔτος ὁ Εὐερremi Πτολεμαιος ηρξατο τῆς βασιλειας, tantos scrapulos viris doctis iure iniecerunt, ut e. c. inckeus' lacunam ante λυνιit statueret, einerius Call. d. p. XV Verba λυνιπ. βασιλείας imperiti interpolatoris additamentum esse suspicaretur,
alii velut Bemhardos in edit. Heckeres comment Callim. p. 17 sq.,Μerkelius Apoll. Rhod. 1854 p. XI ipsa verba vitium contraxisse putarent, quorem hic numeris ρκ nimis incerte mutatis intellegi volebat Olympiadem 133 Conatus' denique solos numeros ipse quoque confusos esse iudicavit. Quare nisi aliis subsidiis hic locus aut incorreptus demonstrabitur aut recte emendabitur, non licebit eo uti testimonio es. Droysen. p. 27 adn. 1). Omnino qui legit
Verba παρέτεtv νιέχρι του Εὐερrλου, in mentem revocabit non id tempus, quo ille successor regni designatus, sed quo post patris mortem rex Aegypti factus est neque enim res solent ita narrari, ut ad firmandum Callimachi vitam usque ad tempora Euergetae productam esse nominetur olympias 127, 2, a quo tempore pater Philadelphus per quinque et viginti annos regnum tenuit firmaretur potius addito eo anno, quo tolemaeus III patre mortuo regnum
iniit 247 6), ad quod tempus verba Suidae ηρξατο τῆς βασιλειας
videntur melius quadrare. Itaque cum a. 7 nuptias Arsinoae fuisse adhuc certum non
sit, M. Κοeppius', qui et ipse Wiedemanni ratiocinationem addubitat
3 .De Callim vita et scriptis' diss. Hal. 1862, p. 5. - La polsio alexandrine Aous es trois premiers tolemtes,' Paris. 1882, p. 42. - Η . rhen. 39, 1884, p. 20 sqq. -
15쪽
l. l. p. 211 adn. 1), cum Buechetero ), viro doctissimo, aliis' a 276 nuptias illas fuisse statuit. Quod quamquam ne ipsum quidem argumentis firmatur indubiis, tamen nos quidem hanc rem nunc non diutius possumus persequi, praesertim cum ad eam disceptandam opus sit studiis aegyptologorum. Sed sive annus 27 veras est sive fessus, certe insta a 270 non iam licebit terminum nuptiarum statuere post Medemannum. Iam quod dubii de earum aetate haeret, num id valeat ad tempus Theocritet neomi definiendum
Atque . Hempelius ), praeterquam quod cum Droyseno a. a. 266 Arsinoen a fratre ductam esse putat, haec professus est: -fit Verisimillimum, carmen de quo agimus, cum Τheocritus nuptias illas summopere celebret cf. ras. 129 sqq. et Philadelphum appellatvυμφιο bs. 130.), reri post illum annum compositum esse. Immo ne hoc quidem omni veritatis specie carere videri potest, hoc carmen ad ipsos dies festos, quibus celebratae sunt nuptiae conscriptum esse. - caret omni veritatis specie ad ipsas nuptias compο- situm esse id carmen, in cuius statim initio legimus 3 sq. :
τι ἄριστο letis ιησα βασιλή ov. Cur nulla mentio fit uxoris Arsinoae' Nam exspectatur hoc, si ponimus nuptiis celebrandis 1 emisisse hoc carmen. At profecto id noluit poeta, qui tolemaeum sibi cantandum proponens in carminis prooemio hoc argumentum disertis Verbis exprimit. Deinde usque ad s. 12 summis landibus tollit solum regem, de sorore ne voculam quidem addit. Quod autemus. 128 adnectit φθίμα et δεοχος κτλ. fecit hoc non tam Arsinoae celebrandae causa, quam quod in carmine ad regis laudes compositone reginam quidem plane putabat esse praetermittendam. Nam in hoc en mi Theocritus verum Alexandrinorem poetam se ostendit neque prorsus abest a culpa adulandi. - Quid vero laudia Arsinoae rhen. 30 1875, p. 56 .de bucolicorum Graecorum aliquot
UL J. Frang. c. I. Gr. II p. 288. - Quaestiones Theocriteae' diss. iel. 1881, p. 76. -
16쪽
tribuit Nihil nisi id, quod poetarum ritu multis metuleribus tribui
potest: φθινια et λοχος, τάς υτις ἀρει o vula in ev αε αρουγι Iuvis περιναλλε dro retii, nam Verba quae sequuntur ἐκ θυμώ στέρroum κασΠvητό τε πόα τε, melius erat omitti. Etenim matrimonium cum
gemina sorore initum etsi non insuetum erat Aegyptiis, tamen Graecis Macedonibusque detestabile videbatur ac paene incestum M. Droysen. p. 265 sqq. . Quare dolendum est, quod Theocritus, poeta egregius, tanta adulations usus sit, ut tamquam excusandi gratia cum illo matrimonio compararet caelestium ερο Iάνιov. Denique paucis versibus narratione de Iove et Iunone confecta totiearmini finem imponit his verbis 135 sqq. : χαινε πια Πτολεi ιαιε σεθε δ' ero, ἶσα καὶ αλλω νιvασονιαι 'μβεω κτλ. Quis hic non requirit Arsinoae mentionem, si quidem de nuptiis celebrandis agitur' Α nonne haec verba sola arguunt falsam esse Hempelli opinionem 'Iam cum viderimus versibus 129 sqq. matrimonium regis non, summopere celebrari, ut putat vir ille doctus, ne id quidem ei concedemus inde effici, ut carmen compositum sit brevi post illum annum', quo nuptiae fuere. Potius hi versus ei sunt, ut etiam longiore spatio post scribi potuerint ). Nam quod hiladelphus appellatur υνιφιος, Hesychius audiendus est, qui haec dicit: υνιφto,
Apud Theocritum legitur id vocabulum praetor hunc locum in solo c. 22, 15 sq. ubi υνιφιοι intelleguntur sane sponsi. Eadem significatio exstat s. 179, si Vere versus est Theocriteus. At de marito ponitur apud Sophoclem in ed. yr. 1358 οὐδὲ Μυνιφως βροτοῖς ἐκληθη o, ἔφυ ἄπο, et apud Aeschylum in Sept. 756 sq. παραvοια συvM vulλφιους φρευωλεις cf. etiam Hom. xi 5 etc . His causis iam refutatis apparet, quantum valeat haec Oe ii sententia: Es is haum deisbar, da Theocrit seine Midigung vs. 13 ff. lange ei nach de Vermahlune dargebrachi habe' l. l. p. 10 . Idem hoc quoque addit quoniam poeta de regis parentibus, imprimis de Berenice matre in Marem numeram sublata verba faciat paene plura quam de ipso Ptolemaeo, hac quoque -
Falso Haeberlin. l. i. quoque statim post nuptias camen scriptum esse vult. Mecum consentit E msseras, vir doetissimus, in re censione C. Brinheri dissertationis 'ochenschr. f. hlass. hilol. II,
17쪽
gumentatione demonstrari carmen quam proxime accedere ad a. 276
p. 211 . Quo argumentandi modo numquam mihi persuadebitur. Primum enim de parentibus 13-52 verba fiunt non paene plura quam da Philadelpho 53-134 . Deinde cur non quovis tempore
poeta armen suum ita potuerit instituere, ut exordium faceret a parentibus regis collaudandis, ego non video. Inini fecit hoc propterea, ut demonstraret molemaeorum genus de ipso Hercule dedue et parentes Philadelphi inter deos numerari. Quid nonne inde quoque multum laudis redundabat in regem, quem celebraturus erat Et velim attendas de ipsis rebus Soteris, quamvis fuerint et magnae et multae, nihil fere afferri atque in Berenice matre maxime praedicari divinam potestatem. Atmosppius Opponit versum l04 sq. ψ ἐπιπα χυ μελε πατρωια
enim putat potuisse de eo solo dici, de erat seit enigenusirendas Merlitae Erbe angetreten at p. 21 l). At iniuria pressit verba ex ipso contextu sumpta poeta dicit inde a s 97 a nullis hostibus Aegyptum perturbari, quia regnat Ptolemaeus, rex artis bellieae haud imperitus ἐπισταμευος δορυ παλλει M. 103 , et imperii fines a patre relictos defendit atque etiam expugnatis aliis propagat. Quare ne Κοeppi quidem prospere successit id, quod
voluit docere, carmen scriptum esse statim post a. 276. Una restat denique causa, quam primum a uechelem excogitatam l. l. p. 6 Κοeppius amplexus est: etenim cum in regni provinciis enumeratis Cyprus insula omissa sit oss. 86 sqq.)et Pausanias I, 7, 1 de niladelpho narret ἀπεκτεευε δὲ καὶ ἄλλου ἀδελφου εrovότα ἐξ Εὐρυδικης Κυπριους ἀφιστα,τα αἰσθόμε οὐ Droysen. p. 319 adn. I , uterque vir doctus arbitratur ipso illius defectionis tempore carmen XVII esse conscriptum. t quam inscite tum Theocritus insulam omisisset quasi regi iam ereptam, silenus in scholis recte monuit. Idem, quod Hebuhrio' , viro admiratione nostra dignissimo, versus videbatur excidisse, quo Cypri mentio facta erat, hoc si non certum, at probabile esse docuit, imprimis cum particula ἐπεί 90 non prorsus apte videatur posita esse. Sed faciamus paulisper cum eis, qui carmen ipsi defletentis Cypri tempori adscribunt, quid tandem proficimus' mihil, quoniam ) l. hist. u. philol. Schriste I 290. -
18쪽
quando cyprus desecerit et num omnino ad desectionem re vera deducta sit, plane nescimus attendas potius in ausaniae verbis Κυπρίους ἀφισταο αἰσθόμεvo et praesentis temporis participium et
Nulla igitur causa adhuc probatum est natalem carminis XVII subsequi annum 276. Ponamus tamen nuptias a. a. 276 fuisse et statim post ncomtum compositum esse, a. 275 vel 274 vel paulo etiam posterius. Iam cum supra statuerim carmen XV inter 274 et 270 scriptum esse, sequitur, ut o XVII praecesserit alteri. Et arbitrantur hoc cum alii, velut mestemannus p. 259 sq. , Α Ηοlmius ), C. Brinherus , tum omnes fere, qui usque ad annum 276 progrediuntur, ut oeppius et uotaeserus, cum in commentatione sua praeclara dicit: Gratiis quas firmata aetate ac fama poeta composuit posterius inter heocritea carmen demonstrari nequit p. 55 . In hanc igitur sententiam nunc inquiramus. Carminis XVI vs. 13 sqq. queritur poeta Ree: τις τω uvτοιόσδε τις εἶ ειπε vet φιλησει; οὐκ οἶδ' οὐ ο ρ λ αυδρες ἐπ' ἔρν
61 sq. 15 46 sq. . - Quid Eratne salsus heocritus praedicans Ptolemaeum eth αριστου - Tum 16, 22 sq. de divitiis ingentibus
quomodo divites oporteat prudenter uti opibus suis primum alius beneficiis afficiant M. 25 sq. πολλους δ' εἶ ἔρξαι παωv, πολλους δε
Virtutes vix iam esse cuiquam mortalium quo iure Theocritus dixit, si quidem antea de Ptolemaeo eas praedicaveratri Nam 17 11 sq. 3ὶ GoseMehte Siciliens is utorthum H 303. I De h. vita carminibusque subditiciis*, diss. Rostoch. 1884,
19쪽
legimus: πολλο ses. χρυσὸv δ' ἰφθίμοισι δεδώρηται βασιλευσι, πολλου δὲ πολεεσσε, πολι δ' ἀγαθοισι εταίροις ol. 14, 63). - Deinde dei donandi sunt vel sacris vel donis 16, 26 αἰεὶ δὲ θεοῖς ἐπινων αρεζει, huic quoque officio Ptolemaeus satisfecit 17, 108 sq. ἀλλὰ
maxime Theocriti, cum sit poeta interest, quod conqueritur homines avaritia superatos iam non magni aestimare poetas neque esse eis munificos 16, 15 sqq. 19 sq. θεοὶ iii Diri ἀοιδους τις δε ε αλλυἀκουσαι; αλις παπιεσσι '0νιηρος oueto ἀοιδω λήιστος, et ἐξ ἐνιευοισεται οὐδεv et 24 ἀλλὰ et με ψυχ , ὁ δὲ καὶ ivi δουΜαι ἀοιδωv ;et 29 Μουσαω δὲ λαλιστα ιει ιερ ob υποφητας. Quae hic desiderat poeta, ea de ipso Ptolemaeo maxime praedicat; nam 17, 11 sqq.
Num igitur ulla ratione verisimile est tantas de Ptolemaei munificentia laudes falso et modo blandiendi causa praedicata esse 2 An non aliunde quoque satis constat, quanta benevolentia fuerit Philadelphus, quanto poetarum studio, quanto denique animo minditus ad eos vere aestimandos atque intellegendos Et rege tantopere collaudato Theocritum num cum . Fritastato' putabimus postea in c. XVI haec de Ptolemaeo dicere ausum esse ἀλλ' ἶσος αρ ὁ νιόχθος ἐπ ψόv κυνια ἀνιδρειv, bci' val ιος χέρ-vδε μετὰ λαυκας ἀλος Dθεῖ νυδατι eat θολερὰ διαειδει πλειθov, καὶ φιλοκερδεορ εἶλανινιεvo αυδρα παρελθεῖ 60 sqq. 2 Quomodo onmes hae difficultates probabili modo explicantur, si putamus carmenam post XVII esse compositum' - Praeterea in universum quoque
inter carmen decimum sextum et septimum multum interest. Cum enim hoc poeta conscriberet, necesse est ponere eum iam penitus 3 Si traditur ei. Vahlen. l. 1. p. 827 Mn. 2. - ἡDe poetis Graec bucol. Gissae 1844, . 7. -
20쪽
cognitum habuisse regem Philadelphum neque enim ei se commendat aut praemium tecti verbis ab eo petit immo cum scriberet Μουσά ovδ' ὐποφῆται ἀειδο- Πτολενιαιο ὰ, εὐεπιεσιης 115 sq. , fortasse et ipse expertus erat hanc εὐερrsmxiv cf. Haeberlin. p. 56 . Quare ut iterem dicam, quod puto tenendum esse, num facile heocrito imputabimus tantam adulandi, paene dixi mentiendi artem, ut illatam multa praedicaret de rege moribus non per longioris temporis spatium compertis Carminis autem XV argumentum apparet non tam versari in collaudatione Hieronis quam in ipsius poetae commendatione. Certe non contigerat Theocrito nescio apud quem vel apud quos sive in Sicilia sive alicubi ea, quam carminibus petiverat gratiam potius spes eum fefellerat, idque saepius quare
πενι ναι κτλ. 5 sqq. . Haec Verba num possunt diei de Ptolemaeo, quasi poeta carmine n studuisset illi usas suas commendare, de eo Ptolemaeo, de quo 17, 135 sqq. scripserat: σεθε δ' trio ἶσα
Α Ηolmium audiente negabimus eis, quae poeta in c. XVI conqueritur, tantam vim impertiendam esse aut animum eius de spe decepta re vera tantopere fuisse indignatum. Vir enim doctus haec profitetur: Das editat istos einer igenthiimlichen Kec heit E ist in Ansnhran de Frage: er Wil mi etWasschenken Eine sotche ectheit Wis ebeninu dure de hischen Τon, in dem si vomebrachi ird de halbe Scheret, de damitverbunde ist, eruagitta' l. L p. 31M. Mirum est hoc indicium. Quia enim, si saepius carmen et imprimis ea perlegerit, quae antea exscripsi, in his audacter dicta et vel aliquid ludi sentiet' unas
poeta conqueritur, quae sperat, ea ex intimo sensu effinxisse nonne
apparet e versibus amoenissimis 82 sqq. in quibus comprehendimus socriti animi gravitatem, dulcissimum desiderium pacis, patriae amorem ardentissimum Non apparet e 'ersibus 10 sqq. ut alia omittam Et in hoc carmine, quod tam plenum est et gravitatis et granditatis, usus est audacia et ludo Hoc carmine nihil aliud voluit nisi hoc: Wer Nili mi etWas schenken μ CCVahlen p. 42 Haeberlin. p. 56 adn. 10.