Studia Theocritea...

41쪽

necesse est eum fingere imitatorem, non ex ipso sonte hausit, sed ex rivulo inde deducto, praesertim cum Theogoniae initium cognitum habuisse videatur Nam cum scriberet αἰδοιο βασιλῆες, in mentem eius venire poterat hic versus ses. Καλλιόm i ris καὶ βασιλευα, αμ' αἰδοιοισι δαρδει 8M; quamquam non dico eum haec imitatum esse atque in formandis versibus - αιδοιοι ασι ς ὁ δ' ἔξοχος,

hom 30, 6 sqq. cf. etiam 5, 486 sq.). Deinde quod post verba

Διὶ Κρουιο , μελovet αἰδοιοι ασιλυς addit: ὁ δ' ἔξοχος ο κε φιλήση εtvOμεvo τοι πρωτα, haec sententiarum forma inde exorta est, quod modo Iovem depinxerat insanti Ptolemaeo benigne adnuentem; at apud Callimachum verba περιπρ rαρ εὐρυ εἶ. κτλ. non posita sunt de rege modo nato, sed oppositionis causa, scilicet ut postquam

ολβο πασι με v, Philadelphus e ceterorum regum numero eximeretur; apud Theocritum autem quae his similia videntur, πολυς' οἱ λδος ὀπαδει, πολλα δὲ κρατέει Ιαιας, πολλα δὲ θαλασσας, non de omnibus regibus sed de uno proferentur, nempe de eo, quem

statim ab initio Iuppiter adamavit. Sic diversa sunt, quae fortasse primo obtutu alicui eadem videntur esse; sed etiamsi hae de opibus regum praedicationes similes sint, iniuste tamen imitatio statueretur, quoniam a nullo prudenti negatur in similibus argumentis similia facillime narrari. Iam inde a s. 77 Theocritus summis laudibus effert vastos Philadelphi regni fines eorumque singulas partes accurate enumerat et adiungit multitudinem militum, qui σεσπιμε vo ἀμφαIερovτα regem 9M. um celebrat molemaeum omnes reges ἔλ' ρ καταβριθοφα α his largis opibus incolae quoque id commodi capiunt, quod ab hostium impetu tuti pace fruuntur; ipse autem rex non avare divitias congerit formicarum ratione, sed multa donat deis, hominibus, maxime poetis cantatoribusque quin etiam parentibus templa aedificavit atque honores tribuit divinos una cum Arsinoe uxore sua

42쪽

et sorore: sic eo poeta deducitur, mi paucis hoc matrimonium celebret atque comparet cum Iovis et Iunonis ιερή, αμ ρ - 134 In his omnibus, quae heocritus copiose et Variis quasi coloribus illustravit, haudquaquam expressam reperies Callimachi sententiam mire et incredibiliter dictam hanc: σπεριο κεῖ voco τελεῖ

κτλ. 87 sq.). Quod idem aliis de regibus pergit: υ δὲ τὰ μὲv

έκλασσα δε μεvotv v 89 sq.), haec quoque laustra apud heocritum quaeres, nisi sorte imitationem olere videntur haec: λ' ρ Qv παυτας κε καταβριθοι βασιληας 95 , ut alia omittam nimis utilia. An re vera Theocritus illustrarit coloribus eandem picturam', quam Callimachus delinearit verbis illis περ προ ὰρ εὐρυ δέν. κτλ. 8Quod si Verum esset, numquam satis admiraremur huius imitatoris ingenium, qui e Verbis paucis eisque tenuibus tot versus faceret praeclaros et non sine granditate dictos. Sed festinamus ad carminum exitiis Callimachus igitur post Ptolemaei mentionem ad Iovem rediens totum hymnum claudit

Versibus χαῖρε λ α Κρουιδη παvυπερτατε κτλ. 9 sqq. . Hos enim sex Versus omnes sere interpretes, quos quidem nori, in unum

complexi ab antecedentibus segregaverunt cf. edit de Wilam. . Solus Hempelius, quem fefellit opinio praeiudicata' priores tres Versus 9l-93 argumento carminis adiunxit quod fieri nullo modo potest, quia Verba χ μιρε λεὶα 91 exitum hymni arguunt et recipiuntur Verbis χαῖρε πατερ, χο 1 αὐθι 94); atque Vir ille doctus, quae arte inter se cohaerent, divellit ob id solum, ut clausula Callimachea aequaret tres versus a Theocrito in fine posito χαιρεαΜαξ Πτολεμ.αῖε κτλ. 135 sqq. . Inter Callimachum autem et Theocritum hoc statim discrimini intercedit, quod ille dicit Iovis facta

neminem umquam posse cantare, h. e. ne ipsum quidem hoc munus

suscepturum esse 91-93); hic vero, qui res a Ptolemaeo gestas modo cecinit, idem postea quoque facturum se esse pollicetur: σεθε δ' Pr υα καὶ λλω νιυασομαι militθεωv. Deinde cum pergit: δοκεω δ' ἔπος οὐκ ἀπόβλητο, Ἀρθ ξομα ἐσσομευοις. tale nihil apud Callimachum legitur Restant igitur sola verba ἀρετή et μὲ ἐκ

Hic a codicis scriptura iΗευ proficiscendum est; neque enim fidem habebimus lectioni ἔξεις vel ἔξοις, quam tradunt ceteri

43쪽

codices. Tamen haec ἀρετή, ε με ἐκ Διος αἰτεῖ, h. e. Virtutem a Iove ipse tibi petas, non prorsus apta mihi Videntur certe paulo accommodatius est, si poeta, qui Ptolemaeum cantando ornavit et deinde ornatum est, in fine a Iove ἀρε ipse petit; quare mihi arridet coniectura, quam fecit Brigmius ab Mensio et Meinorio suppl. adn. p. 488 probatam scripsit enim αεω Haec autem Verba ἀρε ΜΠ iiD ἐκ Διος αΨέω ircthorei doctrina benigna ductus sic intellego poeta petit a Iove, ut ab eo adiutus et ingenii viribus instructus sufficiat ad carmina componenda, quae regi modo Vovit. Hanc enim vim, quae per se in voce ἀρε mi non inest, hoc tamen loco Theocritum inesse Voluisse propterea puta erim, quod, ut verbis σεθε δ' hio θα καὶ λλω νιυασομαι ημεθέω sine dubio memoriam formulae illius revocavit ex hymnis homericis notae es. Fritasta et Hiller ad s. 13b , ita etiam verbis ἀρε vo μὲ ἐκ Διος αἰτέω tecte tetigit clausulam διδου δ' ἀρετ v et καt λ'ov, qua hymnorum homericorum etiamnunc duo finiuntur 15 9. 20, 8 : quibus verbis rhapsodi vim cantandi et victoriam petebant. orum

autem hymnorum recordationem Theocritus eo consilio movet, ut hymni specie suum quoque carmen exornet quae etiam causa St,

cur munus cantandi non ab Apolline et Musis petat, sed a Iove, de quo in exordio dixerat: ἐκ Διὸς ἀρχωμεσθα καὶ ἐς Δια ληrετε Μοισαι:sic in fine encomi ad initium respiciens cf. tessting. hac quoquere efficit, ut in tolemaeum non encomtum tantum, sed hymnum, quo antea soli dei celebrari solebant, condidisse Videatur cf. s. 8 . Ceterum ipsa haec interpretatio, qua exitus carminis cum initio

conspirat atque consensus quidam cum hymni natura efficitur, o rectionem Mo, affirmat.

Ρrorsus aliter rem suam instituit Callimachus is enim etsi Verbis διδου δ' ἀρειή, et φευό τε et ipse sicut Theocritus Verbis ἀρετή I 11ὲ ἐκ Διὸς αἰ εω 0rmulae illius homericae monuit, tamen sua Verba non de auxilio dei in carminibus pangendis optato sed de virtute in vita humana praestanda deque felicitate intellexit

Quare postquam suo more velut doctus praeceptor explicuit, cur utrumque simul petendum sit, verba eadem repetit uno Vocabulo delectationis causa variato διδου δ' ἀρεmi et καὶ λβοv. Vides, qualis sit similitudo amborum carminum, quam nemo, qui accuratius ea perlegerit, negabit'. ut taceam de universo

44쪽

utriusque hymni argumento prorsus diverso Callimachus enim Iovem celebrandum sibi proponit et in hac re ad hiladelphi mentionem

dediicitur Theocritus in solo rege collaudando totus versatur. Transeo nunc ad hymnum in Delum scriptum, ex quo imprimis duos locos Theocritus in eodem c. XVII expressisse dicitur. rimum enim Callimachus narrat Apollinem nondum in lucem editum εἰ-eti αστερι λαveti 189 Latonam matrem, cum summis doloribus vexata Con insulam adiret, retinuisse, ne hac in insula se pareret, cum de Ρtolemaeo cf. s. 88 vaticinaretur huic insulae fortunae sorte alium deum deberi, σαω- ρω υπατο χευος l65 sqq), in cuius potestatem et Asia et Africa ἀμφοτερη με τοrεια Venturae 8Sente terrae in mari sitae h. e. insulae α πελάrεσσι κά veteti ab occidente usque ad orientem. Similiter heocritus post singulas regni partes enumeratas dicit: θάλασσα δὲ πασα και αῖα καὶ ποταμοὶ κελα- δοοε ἀυαστουται Πτολεμαι ρ 9 sq. . In his quamquam uterque sano veritatis fines transiit, tamen Callimachum longius etiam processisse nemo negabit. Deinde quod de eodem rege re Vera potentissimo poetae duo aequales Alexandriae in avia versati imperii magnitudinem laudibus efferunt, hoc neque mirum est miraremur potius, si de hac re dissentirent neque sufficit ad imitationem eruendam eruitur tum demum, cum verba alterius ab altero dependere apparet quod quomodo hic demonstrari possit, non video. Quo de loco si recte iudicavi, iudicium simul fit de verbis δ' εἴσεται θεα πατρός. Quod enim Theocritus cum extera quadam similitudinis specie de Ptolemaeo, patriae tutoremarus erito, profitetur ρ ἐπιπα sui μελε πατρωια totvet φυλασσει, P Παθε νασιλῆι, τοι δὲ κτεατιζεται ueto l04 sq. cf. etiam s. 3), non inusitate de praeclari patris filio, quam illius similis sit, praedicatur, nec inutiliter patris similitudo memoratur: παυρο Ιαρ Tot παιδες ὁνιοιο πατρὶ πελουται Hom. β 276 . Verbo hoc quoque tangam a

Callimacho hiladelphum appellari θεό l65 , quem ad gradum

blandiendi Theocritus non ascendit. Alter locus, quem imitando expressisse arguitur, hic est: os

quam Apollo in lucem editus est ἔκθορε 255 , nymphae Deliao

sacrum carmen cecinerent tanta voce, ut sonos aether resonaret.

Tum ne Iuno quidem iram Latonae servavit omnia illo tempore et in Delo ipsa et circa eam auro fulgebant et abundabant Delus

45쪽

autem puer in sinu posito de se ipsa verba facit gaudio impleta: nam, ut ait ἀπ' ἐνιει Δήλιος Απόλλω κεκλήσεται, οὐδε τις ἄλλη

26 sqq. . - heocritus autem de tolemaeo haec scripsit: καισε Κόως ἀτtetαλλε βρεφος εοItλλο ἐόvτα, δεξαμε v παρα νυατρος, λεπρωτα, δε o 5 sq.); ibi enim Berenice regem pepererat postquam autem natus est filius, insula gaudio exsultans votum facit

Ῥήυαια αυαξ φtλησε 'Aπόλλω 66 sqq. . Versum enim σου καὶ Ῥή, κτλ. quem uechelerus mus rhen. 30 5 sqq. expunxit, apte a poeta ipso additum esse silenus in scholis mihi persuasit: utinam tu et me honore afficias et simul mecum riopium, sicut Apollo quoque praeter Delum amavit Rhenaeam insulam. Iam utrumque poetam inter se comparantes hanc solam similitudinem agnoscimus, quod insula, ab altero elus, Cos ab altero, loquens fingitur velut homo ipsae autem orationes diversissimae sunt et verbis et argumentis Callimachus pro more suo plura enumerat οὐ Κερχυις κτλ. 27 sqq. apud Theocritum omnia reviora sunt et simpliciora. Deinde Delus insula solum gaudium ostendit, quod, quamvis sit δυσηροτος, tamen iam ex Apolline nomen clarum captura sit a Cos non solum de suo ipsius honore cogitat, sed etiam votis puerum prosequitur Theocritus igitur num a Callimacho didicit insulam facere loquentem' t nonne idem exemplum praebere ei potuit hymnus homericus, qui fertur primus, in quo et ipso verba Delo tribuuntur 61 sqq. 2 Callimachus certe videtur mihi eum ante oculos habuisse; nam quae ibi leguntur χρυσφ δ αρα Δῆλος απασα ηvθη ο, με et ρto ουρεος αυθεσι θλης l3b. 139: versus interpositi spurii videntuo, ea amplificavit sic: χρυσε τοι

46쪽

βαθυς Ιυωπὸς λιχθεις 260 sqq. paulo aliter Theom. 8 sqq. . Idem diei de Apolline nato: ὁ δ' ἔκθορε, 255 , velut in hymno hom. legimus ἔκ δ' ἔθορε προ φόωσδε 119 cf. 3, 20). Ibidem cum

additur θεαὶ δ' ὀλολυξα, πασαι, haec verba fortasse quamvis tecte menti Theocriti obversabantur, cum post ὁ δὲ πατρὶ lotκως παtις iram leto gravet pergere Κόως δ' ὀλόλυξε, δοισα 63 sq. cf. quae de Us. 74 αιδοὶ βασιλῆες, ὁ δ' ἔξοχ' et κτλ. supra p. 33 exposui cum Verbis Τheocriti Δαλο μινιασε κτλ. 67 cf. etiam hymn. om. 1, 88:ettσε δε σε ' ἔξοχα παvet ov). Apud heocritum igitur sola insula gaudio exsultat apud Callimachum υνι ρα Δηλιαδες - εἶπα, 'Ελεμ θυινὶς ερο νιελος 25 sq.); apud illum os fingitur quam maxime poetice καθαπτονιευα ρερεος χειρεσσι φιλησι, 65 , apud hunc de Delo legimus: αὐτὸ δὲ χρυσέοιο ἀπ' ουδεος ἀλεο παῖδα lv δ' ἐναλευκόλποισι, 26 sq. . Hucet iam, quam diverse haec omnia se habeant, quam diversa scribendi ratio fuerit in utroque poeta, ratione denique quam lubrica imitatoris Callimachi imitator statuatur is qui Hrraecorum poetarunt minime optimus, at aequalium certe fuerit ingeniosissimus ac simplicissimus. Nam qualis hic est imitator, qui semper magis poetica et praeclariora composuerit quam ea sunt, quae imitatus esse dicitur Potius exspectaverim imitatorem inseriorem esse exemplis propositis, id quod affirmare possunt e c. Bion et Moschus heocritum imitati. Iam quaestio oritur de temporibus carminum, quae modo tractaVi. - Αtque encomtum Theocriteum, ut supra demonstrare studui, ViX ante a 270 certe non multo post, verisimiliter inter 270 et 266 scriptum est. De hymno autem Callimache in Iovem facto quid eruere possimus, nunc videbimus. Eius verba 58 sq.):

aliquomodo ad Philadelphum spectare omnes fere senserunt, qui carminis tempus definiebant. Cur enim Callimachus multis et expressis verbis a vulgari fama discedens affirmaverit Iovem deorum

regnum non sorte accepisse, sed suo ipsius robore, rebus a se

fortiter gestis, nisi certo consilio id fecerit, intellegi nequit, praesertim cum idem in alio carmine, dortasse in euis, illud men-

47쪽

dacium poetarum a se Vituperatum ipse secutus sit cf. ein.

p. 130 sq. Schneid. II dig. 465 . hiladelpho enim e Berenice

nato constat Soterem patrem regnum tradidisse, cum Eurydicae. prioris uxoris, filios, inter eo natu maximum, Ceraunum, praeteriret Droys. III. 1, p. 262 qq.). Ceterum ad eam quam dixiversuum interpretationem agere etiam videntur mihi verba ἐπι- δαισιο otio, quae varie a Viri doctis explicata et coniecturis frustra, ut credo, temptata sunt, velut e. c. Schneideres p. 154 intellegit

Callimachus ipse sibi refragaretur, si narraret non sortitione factum esse, ut Iovi domus sorte tributa obtingeret. Potius ἐπιδαισιο nihil est nisi attributum', sive sorte hoc fit sive hereditate sive alia ratione. Quare puto Callimachum, cum scriberet ἐπιδαισto otiov, quasi Iovi propter virtutem ipsi quoque a patre regnum tributum esset, velut Philadelpho a Sotere tributum est, duo inter se miscuisse atque in hoc vocabulo ponendo non tam de deo quam de rege cogitasse. Et ortasse poeta, cum versum ἀλλ' ἔτι παιδvoc ἐωvἐφρασσα παvet τελεια 57 de Iove dixisset, postea non sine consili de tolemaeo praedicavit σπεριο κεῖvoco τελεῖ κτλ. 87 8q. , ut quodammodo comparatio inter utrumque fieret. Iam si versus illos et i, τοι καὶ Μωeto πιλ. per se solos inspicimus, apte eos dici potuisse statim post regnum a Philadelpho possessum a. 28M concedendum est. Et statuerunt sic Richterus p. 1 sqq. et Brinherus p. 70 sq.) cf. etiam Droysen. p. 264 adn 2. Ille autem eo etiam progressus est, ut putaret ad ipsos dies festos quibus rex imperium iniit, celebrandos hymnum compositum esse. Quae sententia ut ex illis verbis concludi non potest, ita totius carminis condicione refutatur, in quo ne Verbum quidem legimus de regno modo inito nam si usquam, certe hic e silentio poetae conicere aliquid possumus nullo enim voto, nullo gaudii indicio regem ad regnum accedentem prosequitur, nihil a dis vela Iove precatur pro eius felicitate et salute, neque omnino cum ipso imperii initio conveniunt haec e δὲ uati*εviati ἔβαλες σφισι , lv δ αλις λβο πασι λευ, οὐ μάλα δ' ἶσον ἔοικε δὲ τεκνιηρασθα ηνιε- τερ ρ νιε δε ovτυ περιπρι α ευρ νε νηκε 84 sqq. . Sed, ut iam dixi, a 28 vel paulo post per te pronuntiari poterant versus in

48쪽

τοι καὶ Iu oeto κτλ. fratres quamquam natu maiores erant, admiserunt, ut hiladelphus remum capesseret. At qui factum est, ut Iovis fratres, ad hunc enim paulisper redeamus, paterentur eum οὐραvὸ ἔχει ἐπιδαisto οἶ-v'on sua sponte fratri minori tantam potestatis copiam concesserunt' inime; sed Iovis virtute agnita regnum ei concedere tamquam coacti sunt: ου σὲ θεω ἐσσῆ, παλοι θεσα,, pr δὲ χειροῦ v, σε et βινὶ τότε Καρτος, Θ καὶ πέλας ε σαο δίφρου 66 sq. . Similiter Philadelphus propter praeclaram naturae indolem rex constitutus est fratribus sane invitis. raditur enim post Soteris mortem a. 283 Ρhiladelphi vita ab Argaeo fratre petita esse quo facto hunc esse inte fectum. Mius, Eurydicae filius, cum Cyprum insulam ad deficiendum adduceret, ipse quoque morte punitu est. Acerrimus autem regis inimicus, Ceraunus, Alexandria relicta multa et apud Lysimachum et apud Seleucum ad Philadelphum a regno amoVendum moliebatur, donec a 280 in Gallorum bello mortem occubuit. Apparet igitur verba et i, τοι και Μωτοὶ πιλ posse etiam scripta esse os res, quas modo breviter monui, i. e. a. 280 vel statim

post Etsi enim nescimus, quando et Argaeus insidias regi fecerit et alius frater Cypri seditionem moverit, tamen haec non ita multo post regnum athiladelpho initum accidisse verisimile est. Sed de

harum rerum temporibus quidquid statuitur, maximo timore eoque Vero re exemptus est morte Cerauni. Quare non sine veritatis specie ponitur hymnum a. a. 280 compositum esse. Quod enim huic sententiae aliquis opponere potest verba οὐκ ἐμε7ηρα non recte dicta esse de fratribus interfectis, equidem non tantopere premam poetam nescimus quantum hoc loco blandientem; nam foditasse non falso ouatus p. 204 dixit: Callimaque ne fit euieue u exprime te sentimentisissimi, en appetant aveo loges le ouveni de ces tristes victoires cf. etiam Justin. 16, M. At postquamitolemaeus longioris temporis spatium regnavit atque

ympinquorum insidias metuere desiit, verba φ ο και Ivωτοὶ κτλ. t scripta esse nego. Quis enim non sentit, quam pravum esset blandimentum, quantopere claudicarent illi versus, si dicti essente tempore, quo omnino non erant, qui ius et auctoritatem regni

Ptolemaei aggrederentur Quare non assentior Hempello p. 88 sq.)Statuenti hymnum scriptum esse brevi ante nuptias hiladelphi t

49쪽

Arsinoae sororis celebratas a. 266, Vel si iedemanni rationes sequimur, paulo ante a 271. Falso enim Droysenus, cui paruerunt

Couatus p. 20 sq. et Hempelius, in hoc carmine ερου dilioumentionem desideravit p. 266 adn. 13, deceptus verbis Theocriti 17, 31 sqq. . Quia enim is suo ingenio obsecutus illud matrimonium Velut ρο rαμο celebrat praeeunte nullo, num inde Vel aliquo iure concluditur debuisse ita loqui etiam Callimachum in eo carmine, in quo partem solam sabularum amplexus nihil dicit de amoribus Iovis, sed de sola eius infantia regnoque agit atque ad extremum Iovem et tolemaeum inter se quodammodo comparat Neque igitur ex hoc silentio quidquam sequi recto indicio iam Bichterus breviter adnotavit p. 1). Haec autem de matrimonio disputavi, non quod crederem post id hymnum scriptum esse, sed

ut reicerem, quo in neutram partem quidquam probaretur. Vidimus igitur verba et i, ut καὶ Μωτοὶ κτλ. apte dici potuisseca. R. 28 et a. a. 280. Itaque quaeritur, num quid ex aliis carminis verbis eruamus ad discrimen dirimendum. Et succurrere nobis videntur hi versus o δὲ et lita πλε aut α δ' υχ ut 8cl. ε- λουσtu , τω δ' ἀπο πανυπα αυτὸς v ὶ ἐκόλουσας, Μεκλασσας δὲ με-

votvr iv 89 sq. . Alter imprimis versus 90 fortasse docet carmencis. a. 280 compositum esse, quoniam tum certe de aliis, maxime de Cerauno, ita loqui licuit quamquam haec verba per se sola intellecta tam universe posita sunt nihil ut inde concludi possit Coniuncta tamen cum illis ψ οι καὶ Ριστοὶ κτλ. aliquam Vim tribuere possunt sententiae hymnum a. 280 vel paulo post scriptum esse. Neque ero plura e versibus i δὲ tot μὲ κτλ. elicienda sunt,

Velut non recte Hempelius p. 89 de compluribus bellis feliciter

gestis cogitavit: quae ut per se inesse posse nemo negabit, ita inesse debere non poterit probari. Idem de Verbis περιπρο sis ευρυβέβηκε, 86 iudieandum est. Omnino haec verba non historici sunt sed poetae et eius quam maxime blandientis resque nimis amplificantis. Quare non obstant, quominus carmen ca a. 280 scriptum sit, praesertim cum iam a. 280 hiladelpho contra Seleucum res prospere cessissent et Syriae pars obtigisset cf. Droys. p. 256 . Obstare autem fortasse alicui videbitur aetas Callimachi, quae ipsa quoque causa fuit, cur Hempelius p. 88 longiore tempore post a. 280 carmen scriptum esse statueret At non accurate

50쪽

scimus, quo anno poeta natus sit, utrum a. l a 305 a 300; medium si ponimus cum Couato p. 45), a. 280 annos natus erat fere viginti quinque. Hac autem aetate quin hunc hymnum pangere potuerit, equidem nihil dubito latellegitur enim e maximo numero librorum diversissimorum Callimachum, quidquid de arte eius poetica iudicatur, virum certe ingenti ingenii vi et indole praeditum, mature adultum et aetate iuvenili summa doctrina multisque mentis facultatibus instructum fuisse. Neque opus est arbitrari eum, cum hymnum componeret, habitasse iam lexandriae: nam etiamsi Eleusine prope urbem in schola munere suo fungebatur, facile mo-Veri poterat, ut carmen in Iovem scriberet eique laudes regis insereret uera enim libidine ponitur poetam hymno scripto hiladelphi savorem sibi acquisivisse' Ηemp. p. 88 aut composuisse

eum pour u concour positique' Couat p. 207 quae omnia unde hausta sint, ego ignoro. Quare non timeo, ne nimiae audaciae coargna neve nimis a Veritate aberrem, cum pono hymnum in Iovem scriptum esse a. a. 280 Certius non affirmaVerim.

Quodsi quis erit, qui versus φ ο καὶ 9ωτοὶ πιλ. Philadelphum spectare neget, nihil restat argumenti ad carminis tempus eruendum nisi Versus t δὲ et sita πιλ. quibus per se solis, ut iam dixi, nihil evincitur, quia nescimus, utrum de fratribus intersectis an de bellis prospere gestis dicta sint. Restat, ut in tempus hymni alterius inquiramus. In eo indea s. 171 Apollo leti ποκόλπιος 86 vaticinatur sibi aliquando ξυvo αεθλo cum tolemaeo futurum esse, cum Celtarum copiae innumerabiles Graeciam invadent atque usque ad Delphos clipeos

pugnam Delphicam, qua Celtae gravissimam cladem acceperunt Apolline ipso ut Graecorum fama ferebat auetore et adiutore M. Droys. II. 2, p. 350 sq. . Hanc victoriam Droysenus statuit fuisse ante mensem Iulium anni 78 p. 35 adn. M. Quomodo autem Verba α δ' ἐπι Νειλ ρ κτλ. intellegenda sint, docet scholiasta ad