Theologia Dogmatico Polemica

151쪽

S. FULGENTIUS RUSPENSIA. 43Praestabitur Sanctis contemplantibus ueritatem l In

Africam at Monasterium suum reversus, a Fausto Episeopo presbytoratu initiatus, ac paulo post Ruspensis in Provincia Byzacena Episcopus, invitus licet, et rinluctans, plebe eum depos ente, est consecratus A. 5o8. Qua in dignitate Instituti AIonastici leges exacte servavit, condito in Episcopali sua urbe Monasterio . In Sardiniam dein cum aliis Africae Episcopis eiectus est iussa Thrasam tindi Vandalorum Regis, unde postea decreto Hilderici A. 523. revocatus , vixit ad Kalendas usque Ianuari A. 533. Vir fuit oximiae sanctitatis , Graecis Latinisque litteris probe excultus , in Scriptura Sacra , et in doctrina Patrum , praesertim S. Augustini, versatissimus; qui verbo et scriptis Ecclesiam illustravit, atque haereses , Arianam praecipue, in Α-1rica sub Vandalorum dominio grassantem, debellavit. Genuina S. Fulgentii opera hodie. um haec supersunt : Libri III. ad Monimum. Liber unus contra Arianos ad decem objectiones. Libri III. ad Thrasa- mundum Vandalorum Regem. Liber unus ad Donatum de Fide orthodoxa, et diuersis erroribus.haereticorum. Liber de Fide ad Petrum Diaconum. Distolae aliquot, ne in m De coniugali debito, et poto continentiae a coniugibus emisso, Ad Gallam de consolatione suρer morte mariti, et de statu Miduarum , Ad

Probam de Virginitate simul atque humilitate, Ad

eamdem de Oratione ad Deum, et comρunctione COD-dis, Ad Eugipium Abbatem de Charitate, et ejus dilectione , Ad Theodorum Senatorem de conversione a saeculo, Ad Menantiam de recta poenitentia et futurati ibulatione, Ad Reginum Comitem, utrum caro Christi corruptibilis, an incorruptibilis suerit. Liber de Tri.

152쪽

S. FULGENTIUS RUSpΕΝsIs. 10nItate ad Felicem Notarium. LIbor ad mctorem contra sermonem Fastidiosi Ariani. Epistola ad Ferrandum Diaconum de Baptismo Aethiopis moribundi. atque altera ad eumdem, in γα ad quinque quaestiones re Pon det. Libri II. ad Euthrmium de remissῖone Peccatorum. Libri III. de ueritale Praedestinvionis , et Gratiae, quos primus Ianobus Sirmon lus S. I. edidit Parisiis A. i 612. Liber de Incarnatione Christi, et de et cilium noxiorum animalium procreatione ad Scurilia m. Liber de Incarnatione et gratia D. N. I. C. Gd Petrum Diaconum. Sermones XI. Fragmenta XXXIX. a Petro Francisco Chis fletio S. I. Divione edita A. 1656. ex Libris X. S. Fulgentii contra Fabianum Arianum. Fragmenta duo ex ejus quaestionibus de processione Diritus Sancti. Exciderunt autem opuscula S. Fulgentii plurima, nempe Laber pro Fide Catholica adoersus Piniam Arianum Discopum. Libri VII. de Gratia

Dei et Libero arbitrio aduersus Faustum Reiemem, Liber de processione Spiritus Sancti, siue Commoni μrorium ad Abragitam Presbyterum. Responsio ad Objectiones Arianorum , a Thrasamundo Rege PrῬOsitas. Libri II. ad Probam mrginem de jejunio , et

oratione. Distola ad Carthaginenses, atque aliae pi Tes. Homiliae plurimae , quarum Paucae ad nos Pe venerunt. Homiliae LXXX. quas Theophilus 'Ru a dus S. J. Lugduni A. 1633. , et 1652. in Ilepiade Patrum vulgavit , inter dubia S. Fulgentii scripta numerantur: eidem vero passim Eruditi abiudicant librum de Praedestinatione, et Gratia. Opera omnia S. Fulgent ii quam emendatissima prodier aut Parisiis A. 1684 , at Venetiis I7.2.

153쪽

15. S. GAUDENTIUS BRIT. GELASIUS CYZICENUS.

XCIII.

S. Gaudentius, eo tempore, quo prosectionem in ur-

hem Jεrosolymitanam susceperat, post mortem S. Phi-

Iastrii A. 387. absens in Episcopum n Brixiensi populo electus est , qui juramento se obstrinxerat , non alium se Episcopum accepturum. Ηοo S. Ambrosium,

at illitas Provinciae Episcopos permovit, ut per Delegatos populi litteras ad eum mitterent, quibus ut rediret, imperabant, nisi inobedientiae reus haberi vellet, et Poenam excommunicationis subire, etiam ab Episcopis Orientis inferendam. Rediit ergo, et gliamtum vis invitus, atque juventutem suam frustra obtendens , maximo populi plausu in Episeopum ordinatus est. Obiit saeculo V. sanctitato, et doctrina conspicuus, die XXV. Octobris, quo Ecclesia ejus memoriam colit. Annus obitus ejus incertus est ; quibusdam anuum 4 io. , aliis annum 427. statuentibus. Scripsit Vitam S. Philastrii praedecessoris sui, et Tractatus sive Sermones XIX. de variis argumentis. Qua omnia nitidissimis typis excusa, et notis a Paulo G leardo illustrata Brixiae prodierunt A. 17o8. XCIV. Gelasius, patria Cyzicenus, Caesareae in Palaestina Episcopus, tempore Zenonis Imperatoris, et Basilisci Tyranni floruit saeculo V. Scripsit Historiam Actorum Nicaenae Synodi, multis tamen erroribus, et sphalmatis inquinatam, quae extat Tomo I. Colle etionis Harduintanae conciliorum. Eidem tribuendus

154쪽

cE ADIUS MASSILIENSIs. 1is videtur Libellus de duabus in Christo naturis contra Nestori uiri et Eutychetem. Vide Tomum Ii I. Theol. Dogm. Polem. Num. CDLII. XCV. Gennadius, Massiliensis in Galliis Presbyter, Catalogum illustrium Virorum, sive Librum de Scriptoribus Ecclesiasticis ab eo tempore, quo desiit S. II ieronymus , ad sua usque tempora, nempe ad anuum

495. deduxit , qui cum se holiis A uberti Miraei An tu erpiae prodiit Α. 16o9. Interpolatum suisse hune Gennadii librum, et quaedam alien1 mana addita, V. g. illa quae de S. Caesario Arelatensi habentur, Oh- servant Philippus Labheus , et Laurentius Altiustius. Scripsit quoque Librum de Fide, seu de Dogmatibus Ecclesiasticis ad Gelasium Papam , qui in Appendice Tomi V1II. Operum S. Augustini editionis Maurinao exhi-hetur. Libri hujus Capita XXX. nempe a Capite XXII. inclusive ad LI. post mortem Gennadii ab alio quopiam a Gieeta sunt ex Canonibus Conciliorum Mileuitani, Araus, cani II. etc. Libros etiam VIII. adoersus Omnes haereses . VI. aduersus Nestorium, III. adoresus Pelagium, et alios se seripsisse testatur ipsa Gennadius tu Catalogo, Cap. c. Sed libri illi porterunt, aut alicubi cum blattis dimi- eant. Quae ad librum S. Augustiui de Haeresibus ad

Quodvultdeum, tamquam appendi es, adjeotae' sunt Haereses quatuor , Praedestinatiana , Nestoriana, Eutychiana, et Timotheana, Gennadii fragmentum esse creduntur a Viris Eruditi . Gannadium Cornelius Ianaenius I prensis , Card. Norisias , Natalis Alexander , Joan. Laur. Berti etc. Semipelagianismi insimulant. Contra vero pugnant pro Gennadio Suarius, Martianus, Scipio Massejus, Guillelmus Cave, Laurentius Atticotius. Et sane Lib. de Dogmatibus Ecclesiasticis ,

155쪽

x a S. GERMANUS C POLITANUS.Cap. XXI. doctrinam plastitis Semipelagianis penitusaontrariam tradit. Manet itaque, inquit, ad quaerendam salutem arbitrii libertas, id est, rationalis po-Juntas , sed admonente ρrius Deo, et inpitante ad sa-ιutem, ut pel eligat, pel sequatur, oel agat occasione salutis , hoc est , invisatione Dei. Ut autem consequatur quod eligit , uel quod sequitur , pel quod

occasione agit , Dei esse libere conuelemur. Inirium ergo salutis nostrae Deo miserante habemus :ut acquiescamus salutisserae inspirationi, nostrae ρο- testatis est : ut adistiscamur quod acquiescendo a monitioni eupimus, dioini est muneris: ut non la-famur ab indepto salutis munere, sollicitudinis nostrae est, et coelestis ρariter adjutorii: ut labamur, potestatis nostrae est, et ignapiae. Adde, quod saeculo VIII. S. Hadrianus Papa Epist. III. ad Carolum Magnum Francorum Regem do Gennadio perhonorifice loquatur . eamque cum laude, tamquam seriptorem us quequaque Catholicum, alleget in suae causae Praesidium pro veneratione SS. Reliquiarum , ubi etiam Ponti sex titulo sanctitatis eumdem honestat.

XCVI. S. Germanus, Iustiniani Patricii filius , Episcopus primum Cyzicenus, dein CPolitanus Patriam

cha A. 715. electus , Catholicae veritatis adversus M nem Isauricum Imperatorem I Onomachum acerrimus fuit defensor. Edicto ejus impio de abolendis Sacris Imaginibus cum subscribere constantissime recusaret, e solio Patriarchico dejectus fuit, Pugnis, etiam et contumeliis a Regia expulsus initio anni 73o. Is ge-dens injuriae, et persecutioni, Platani uni, in domum suam gentilitiam, secessit, vitam Privatam acturus ,

.civibus cPolitanis carissimi Pastoris jacturam lamentan-

156쪽

s. GERMANUS C POLITANUs. 1 3tIbus, in cuius Sellem Leo Imperator Anastasium Symcellum intruserat, impiis suis consiliis, ae haeresi eo

Sentientem. S. Germanus prope iam centenarius in secessu suo vitam sanetissime clasuit, e iusque memoriam

Ecclesia celebrat die XIL Maii. Tres illius Epistolae

de cultu Sacrarum Imaginum ad Ioannem Synadensem , Constantinum Nacoliae, et Thomam Claudio polis Episcopos, Ieciae ac commendatae suerunt in VII. Synodo Generali, sive Nicaena II. Act. IV., extant- quo Tomo IV. Conciliorum Collectionis Narduinianae. Scripsit etiam Tractatum de sex Θnodis Oecumenicis, quem Graece et Latine primus in lucem produxit Slephanus te mine, Theologus Calvinianus Lugdano- Batavus inter Maria Sacra, Tomo I. pag. 68., et Librum qui inscribitur, Retribuens et legitimus, seu de uera et legitima retributione, quae rependitur hominibus prout ς ixerint, in quo S. Gregorii Nysseni scripta ab Origenis erroribus immunia esse ostendit.

Huius libri meminit quidem Photius in Bibliotheca,

Codice CCXXXIII., at nostro aevo non amplius extat Theoriam rerum Ecoilesiarum , quam Tomus XIII. Bi-hliothecae Maximae Lugdunensis exhibet , quidam cum Bellarmino , et Albertino S. Germano, alii cum Leone Allatio et Gretsciro alteri cuidam Germano, CPolitano pariter Patriarchae, si, culi XIlI. Scriptori ai scribunt. Encomtum De arae a Francisco Combessio O. P. Parisiis in Auctario Patrum Tomo I., et ah Η -yobto Marraccio Romae A. 165o. editum, ao notis illustratum, sive Orationes in Praesentationem Dei parae, Annuntiationem, et duae in eius Dormitionem: item Oraliones in sacram De arae Zonam , de Exaltatione S. Crucis contra Bogomitus, de Sancta Cruce, et in

157쪽

1 4 GLABER RUBOLPR. GOFFRIDUS VINDOC. Dominieam Orthodoxiae , Oratio in Sanctam Christisvulturam dicta in dis Magni Sabbathi, adscribendae sunt Germano huic iuniori CPolitano Patriarchae Schismatico , qui circa annum Iaao. floruit, multasque homilias scripsit, ut erudite observat Jacobus Gretserus S. I. Tomo u. de cruce.

XCVII. Glaber Rudolphus, O. S. B. in coenobio

S. Germani Antissiodorensis Monachus, vixit sub Regibus Francorum Roberto, et Henrico I. Scripsit Viseram S. Guillelmi Abbatis , S. Benigni Dipionensis, a Joanne Bollando et Godefrido Henschenio editam in actis SS. Tomo I. Januarii, et Historiam libris mComprehensam, ab anno 99O. ad annum Io 6., S. Od, Ioni Ahbati Clunia censi nuncupatam, quam in lucem edidit Du-chesnius inter antiquos Scriptores Bistorias Francorum Tomo IV. Parisiis A.

XCVIII. Goffridus, seu Gaufridus, claro genere

in Andegavis natus, prima aetate inter monachos Vindoeinensis Monasterii , quod Gosfridus Martellus , Andegavorum Comes A. sis. in Carnotensium finibus su darat , nomen dedit. Nee multo post, novitius adhuc et juvenis, ac Diaconus tantum, Bernone mortuo , qui tus ejusdem Coenobii Abbas renuntiatus est, atque αS. Ivone Carnotensi Episcopo inauguratus. Romam Pro fectus , Urbano II. metu Gutheriinae factionis Iat tanti pecuniam contulit, unde Lateranum et Turrim Crescentiam redimeret. Ab eodem Pontifice Preshyter eonsecratus est, qui Ecclesiam B. Priscae , ex qua via Guibertinis pulsi fuerant Vindocinenses , cum Pnnexa digni lale Cardinalis, ab Alexandro II. Vindocinensibus Abbatibus concessa, restituit. Claromontano Concilio, ab Urbano II. vocatus, interfuit, adlaturus etiam

158쪽

GRATIANUS. εἶ Lateranensi Paschalis II., et Romano item callisti II. . a quibus Pariter evocabatur ; nisi alterum inter brevitas temporis, alterum hyemis asperitas exelusisset. Apostolicae Sedi semper addictissimus pro Romana Ecclesiae utilitate duodecies Alpes transcendit, ter ab ejus adversariis captus est. Obiit Andegavi A. HSa. die XXVI. Martii. Seripsit Distolarum Libros V. Tractatus per breues XVIII. de diversis , Sermones M. Opera omnia Golfridi edidit, notisque eruditissimis illustravit Iacobus Sirmonias S. I. Parisiis A. 16 Io. , extantque Tomo XΚI. Biblioth. Max. Lugdunensis. XCIX. Gratianus, Clusii in Hetruria natus, O. S. B. Monachus, Bononiae in Monasterio SS. Felieis , et Plaboris circa annum H 5O. Deo retorum col-Ieetionem ex Patrum sententiis, Pontificum decretis. et Conditiorum Canonibus adornatam absolvit; quod opus hodieque Decretum Gratiani appellatur, et Concordiam dis Muntium Canonum etiam inscribitur. BooOpus in tres partes distinxit Gratianus, tria summa Iuris capita, vel objecta in iis complexus, scilicet Personas, causas, et res Ecclesiasticas. In I. Parte , quae Distinetiones CL continet , agit de Iure in genere , de Episeopis, et clericis. Pars II. tractat de judiciis, et negotiis fori sacri, habetque causas XX UI.sio dictas, quod in singulis quaedam faeti species, et voluti lis aliqua decidenda proponatur. Singulae autem Causae in Quaestiones, forensibus disputationi-hus accomodatas, tamquam in minores artioulos dividuntur, et in quavis quaestione dis utitur certa facti sircumstantia. Causae XXXIII. Q estio III., quae de Poenitentia tractat, non ab ipso Gratiano, sed ab alio posteriore in Vis. Distivictiones subdivisa est. In III.

159쪽

a66 GRATIA Us. Parte agitur de rebus, et ritibus sacris, atque inscri- Bitur de Consecratione, quia ab hac initium sumitur, aliaque per V. Distinctiones exponuntur, quae ad cultum divinum pertinent. Magno quidem plausu Deor tum hoc, ubi in lucem prodiit, ab omnibus fuit exceptum; numquam tamen illi Pontificia authoritas, nequidem post Romanam correctionem, a Gregorio XIII. fuit attributa, ut authenticum haberi debeat, et quidquid in eo exhibetur, Eeclesiasticae legis vim habeat. Hinc Tritheinius, trecentis facile annis Gratiano P sterior , absque idoneis testibus, ac perperam scripsit, Gratiani Decretum ab Eugenio III. fuisse approbatum. Eabent igitur eam authoritatem singuli Canones, quam

merentur ex suo fonte, si illi accurate respondere de- Prehendantur. Rubricae vero, seu inscriptiones Canonum, omnino nullam obtinent authoritatem, neque millis argumentum ducere licet, eum nequidem sint ip-aius Gratiani, sed ab alio adiectae. In plura errata Gratianum, virum minime eriticum , pro illorum temporum ingenio impegisse Eruditis omnibus exploratum est. Horum aliqua enumerat Antonius Augustinus, Ta Taconensis Episcopus, Lib. I. de Emendatione Gratiani, Dialogo I. Saepe a Gratiano γ erratum esse sideo in nominibus hominum, urbium , provinciarum, Comciliorum , et aliarum rerum, quae postea exemplis apertiora sient. Saepe falsae sunt inscr*tiones, et quae Conciliorum sunt, Pontificum Maximorum esse dicuntur ; et quae sunt unius Discoρi inferioris, Romano Pont sci, aut Concilio Generali, pel Propinciali tribuuntur. Ex hoc genere sunt illa, quae ex Concilio Martini Papae sti mpla esse feruntiar, qUse

per Martino Bracarensi, et Graecis Conciliis, pel An-

160쪽

stini, vel Hieronymi uerba esse dicuntur, quae attinusquam extan , aut aliena sunt. Illa quoque ipsa quae inscriptiones habent ueras , non recte referuntur. Saepe enim contrarias sententias referri scimus , Save palde praecisas. Iam pero quae ex Graecis fontibus manant, ex uariis interρretationibus afferuntur, quasi sint aliorum scr*torum; ac saepe aliud Graecσ, quam Latine signi cant. In expungendis hi errori biis Romani Correetores in ea Gratiani editione, quam jus su Gregorii XlII. Romae A. 158ο. adornarunt, maXima industria et labore desudaverunt; idqua assecuti sunt, ut multorum capitum inscriptiones veras resti tuerint , et plurima menda sustulerint. Sed cum ea in re plusculum negotii esset, quam quod ejus aetatis studia ferebant; non hominum, sed temporum vitio contigisse fatendum est, ut illi quaedam levitur tetigerint,

integra non nulla reliquerint, et non pauca denique eorum animadversionem effugorint. Plura Gratiani sphalmata nostris temporibus detexerunt, atqNe eme D-darunt , III. Ioannes Baptista Bartholi Episcopus Febtriensis in Institutionibus Iuris Canonici , et Carolus Sebastianus Berardi in Libro , qui titulus: Gratiani Canones genuini ab apocophis discreti, corrupti ad emendatiorum Codicum fdem exacti, di ciliores commoda intemrelatione illustrati. Taurini A. 1752. C. S. Gregorius, ob singularem rerum divinarum scientiam dictus Theulogus, ex patre Gregorio, adhuc idololatra, et matre Nolana Christiana, ac pientissima foemina natus est saltem circa annum Sib. Λthenis redux, quam in urbem stadiorum causa se