장음표시 사용
121쪽
DIONYSIUS EXIGUUS. tium sexti saeculi adiudicant, quae sub Dionysii Areopagitae nomine circumferantur, utpote Eusebio , Hieronymo, ac Gennadio penitus ignota, a nullo ex Patribus , qui Ecclesiam primis quinque saeculis scriptis suis illustrarunt, laudata; nee nisi A. 533. in Collatione CPoli habita inter Catholicos et Severianos primum Producta, haereticis istis aliquid ex Dionysio Areopagita objicientibus , Hypatio autem Ephesi no Episcopo qui Catholicam veritatem Propugnabat, adversus ea falsi suspicionem injiciente. LXVIII. Dionysius, a pusilla corporis statura
Exiguus appellatus, natione Scytha, professione Monachus , Romam Post mortem S. Gelasii circa fine in saeculi V. delatus Monasterio cuidam ibidem praesuit. Linguarum Graece et Latinae tanta pollebat scientia, ut, cum legeret, aequali facilitate Graeca Latine, et L lina Graece redderet. Hinc multos ex Graeco Libros vertit, ae praeter alia, non publica equidem authoritate, et jussu Romani Pontificis. sed a Stephano Salonitano Episcopo rogatus, novam Ecclesiasticorum Canutium collectionem adornavit, in qua Ap stolorum Canones omnium primus Latinos secit, di-
caenos, Ancyra nos, Noueaesarienses, GangrenSes, Au-tiochenos, Laodicenos, ct CPolitanos, ex quibus priscus Graecorum Codex constabat, nova ipse sua interpretatione Latinos reddidit , cum vetus interpretatio confusione quadam la horaret. Propriam suam interpret
ii ouem etiam Chalcedonensibus Canonibus, quos Graeci suo Colici addiderant, adhibuit, vetere illorum interpretatione posthabita. Canones denique, qui Latine in ipsis Conciliis conscripti fuerant Sardi censes nempe et Africanos, in Colicem suum iu seruit. Cum tamen Dio
122쪽
nysianus hic codex non publica authoritate cone innatus fuerit, sed privato hominis studio ; neque approbatione donatus , nisi quoad interpretationem eorum canonum, qui jam ante ab Ecclesia Romana probati fuerant; ill ad conficitur, ejus authoritatem ab ipsis monumentis, quae in illo Codice continentur, esse repetendam. Paulo post Iulianus tituli S. Anastasiae Presbyter eidem auctor fuit . ut Romanorum Pontificum a Siricio ad Anastasium II. usque Decretales epistolas colligeret, easque in Codicem suum reserret. Utraque haec collectio Canonum Ecclesiasticorum, et Decretoriam Romanorum Ponti cum Parisiis prodit A. 1661. in nova Bibliotheca Iuris Canonici Veteris, cura et studio Guillelmi I elli et Henrici Iustelli. Idem Dionysius auctor fuit Aerae, qua hodie utimur, et annos a Nati, itate Jesu Christi numeramus, abrogata Diocletiani Aera, quae etiam Matyrum dicta est. Hanotamen Dionysianam Aeram minus exacte cum vero
natali anno Christi congruere , sed annis quinque aut Sex eumdem sequi , peritiores Chronologi contendunt.
Scripsit etiam Epistola ducis de Cyclo Paschali ad P
tronium, et Boni laetum , editas in Appendice operis Dio sit Petauit de Doctrina temporum. E Greco in Latinum sermonem transtulit Distolam S. Cyrilli, et Concilii Alexandrini aduersus Nestorium, quam Ju- stellus Parisiis edidit A. 1661. in nova Bibliotheca Juris Canoni ei veteris. 2. Librum S. Gregorii Nyssenide Opescio hominis , quem Joannes Mubillonius O. S. B. exhibet Tomo IL Analectorum. 3. Vitam S. Puchom ii ab Heriberto Rosiseido S. I. editam Antuerpicio A. 1615. in Vitis Patrum. 4. Epistolum S. Proleria
Alexandrini Episcopi ad S. Leonem II. de Rutione
123쪽
ctrina temporum. 5. Orationem S. Procli CPolitani de laudibus Sacrosanctae Dei Genitricis Mariae adversus Nestorii hal sphemias , et ejasdem Distolam de Fide ad Armenos, Romae A. 16So. impressam in Collectione operum S. Procli a Richardo Vincentio facta. 6. Historiam inuentionis Capitis S. Ioannis Baptistae a Marcello Abbate conseriptam . quam ad calcem Tractatus historici de Capite S. Joannis Baptistae subjecit Carolus Ducangius Parisiis A. 1665. Obiit Dionysius Exiguus Romae circa annum, 55o. , ab amicissimo sibi Cassiodoro Lib. de Divinis Lectionibus, cap. XXII. prolixe dilau latus. LXIX. Christianus Drutinarus, Corbet ensis in Gallia Coenobii O. S. B. Monachus, vulgo Grammaticus , natus in Aquitania, Graeeis, Latinis, sacrisque litisiris eruditus, edidit Commentarios in Eoangelium S. Matthaei ad Monachos Stabulensis et Mal mundariensis Coenobiorum, sub uno Abbate in Dioc-cesi Leodiensi coli istentium , qui cum illius fragmentis de Expositione in Euangclium S. Lucae , et S. Joannis extant Tomo XV. Bibliothecae Maximae Patrum.
Seripsit eo tempore, quo Bulgari ad Catholieam Fi- idem conversi baptizabantur, ut ipse significat Cap. LVI. Conisnunt. in Matthaeum ; adeo quo saeculo IX. Ejus Opera a Seceris Lutherano Hagenoac edita sunt Λ. 5So. non absque suspicione fraulis, et luterpolatiociis
in iis, quae Eucharistiam spectant, ut prohant Sixtias Senensis Annotatione CXII. Lib. VI. Bibliothecae Sanctae , et Card. Perronius Lib. II. de Eucharistia, Au-iliori tale XXV.
124쪽
DUNGALUS. EGI SUARDUS. ras LXX. Dungatus, Diaconus, Sandionysianus prope Parisios Monachus O. S. B. eruditus Theologus, floruit saeculo IX. sub Carolo Magno, ad quem se stolam de Eclipsi Solari scripsit, editam Tomo X. Spbellegii Dacheriani : tum sub Ludovico Pio, ejusquo filio Lothario Imperatoribus, quibus dicavit Libruinremonsionum suarum de eultu SS. Imaginum, Reliquiarum et Sanctorum inuocatione adversus Claudii Taurinensis Episcopi sententias. Extat Tomo XIV. Bibliothecae Maximae Patrum.
LXXI. F. gin hardus , natione Germanus, sivo ex Orientali
Francia Oriundus, a Carolo Magno Imperatore Socre tarii primum, dein Archicapellani. quae vox aevo illo supremum Cancellarium denotabat, ac Praesecti Regiorum aedificiorum in Aquis granensi Palatio orna tus , anno 8in. Romam a Carolo missus est, ut Te stamentum , quod ipse Imperator de partitione Rogni inter filios cotididerat, Leonis III. Romani Ponti fio is manu subscriberetur. Eminam uxorem habuit, Deminam genere et virtute illustrem. Eam fuisso filiam Caroli Magni , quam furtivis amoribus deperierit Egbnhardus ; ad quam per noctem deportatus , ab insomni Principe fortuito deprehensus fuerit, et venia impetrata, eam uXorem acceperit, putidissimum est commentum Scriptoris Chronici Laurisherniensis, quatuor ferme saeculis Egin hardo posterioris. conjuges hi nu- Indi colus Putrum F
125쪽
a FG IN B ARDULBilissimi continentiam dein mutuo eonsensu professi. villam Michlenstati, si tam in Germaniae sylva Ottonica, vulgo Oilemvald, Monasterio S. Nazarii tradiderunt. Tum Eginhardus Abbaliae Fontanellensi, Foss MDsi, ac Blandiniensi praepositus, in villa Mulenheim , quae postea Seligenstati ad Moenum silvium dicta est, Ecclesiam , et Monasterium aedificavit in memoria SS. M M. Petri et Marcellini, quorum corpora obtinuexat. Ihi Regulam S. Benedicti professus, primus Monasterii , a se erecti, fuit Ab has, ibique tumulo illatus est, posito ei a Rahano Mauro epitaphio. Quo a No obierit exploratum non est. Quidam mortem ejus affigunt anno 8o9. , alii 843. , alii demum anno 8... Scripsit eleganti ac nitido stylo Vitam Caroli Magni Imperatoris , quae, ut innumeras alias editiones silentio praeteream, extat in Aetis S S. Tomo II. Ianuarii ad diem XXVIII., observationibus Joannis Bollandi S. I. illustrata, quamque additis suis aliorumque do-Ctorum virorum notis exactissimam edidit Trajecti ad Rhenum A. 37Ii. Joannes Hermarinus Schminc itis. Idsm scripsit etiam Historiam de Translatione et Miaraculis SS. MM. Marcellini et Petri, quam Bollandi Continuatores exhibent in Actis S R. Tomo I. Junii , ad diem II. eiusdem mensis. Annales Regum Francorum , pistini, Caroli Magni, ac Ludovici Pii, ab anno Christi 741. ad annum usque 829.. qui etiam Annales Laurishemienses dicuntur, quod eos Com-lius a Laurishumiensi quodam Monacho conscriptos fuisse propugnet, Andreas Duchesnius, Joannes Mabillonius, aliique, ae nuper etiam Henricus Schuz,
S. I. in Diatriba praeli minari Commentarii Critici Iagoistadii A. 1761. Nerisimilius Eginhardo adscribunt.
126쪽
Edidit illos eum LXII. 'inhaesi EpistoIis Andreas
Duchesmus Tomo II. Historiae Francorum Parisiis A. 1636. Libellus de ad franda cruce, quom sibi ab Egianhardo nuneupatum fuisse testatur Lupus Abbas Fer- Tariensis Epistola IV., interiit. . . . LXXII. S. Eligitis , patria Lemovix, e villa catallacensi, Aurifaber primum Dagoberto I. Francorum Regi charissimus, defuncto Achario Novi omensi se a Veromamiensi Episcopo suffectus est, et Molhomagi die XIV. Maii A. 6 o. consecratus. Interfuit Concilio Cabilonensi III. A. 6..., admirandaque vitae suae sam Clitate quam plurimos amplissimae suae Dioecesis Infidales ad Christianam RVigionem, precatores iu-
uctoratos ad 'po itentiam , ne meliorem Trugem perduxit, ut S. Audoenus Rothom agensis Episcopus, S. Eligio amicissimus, in nius Vita testatur. Obiit A. 9. I. Decembris, quo ab Ecclesia inter Sanctos eo- litur. Praetor nomilias XVI. do diversis argumentis, quae extant Tomo XII. Bibliothsteae Maximae Lug-Hunensis, habetur inter Dosiderii Cadurcensis Episcopi, atque ad Desiderium t st: ag epistolas , una S. Eligit in 'istola. ' et in Appondide Tomi VI. Opertim S. Au-- stini Mailrinae editionis Sermo ad plebem , seu Tractatus de rectitudine Catholicae Conversationi R, Tevera est S. Eligi , ut ex ejus Vita a S. Audoeno scripta Lib. II. Cap. XVI. plane constat. Illui tamen fatendum est, uomitias VIII. et XV. non esse S. Eli-esii, sed uti alio quo dum consarcinatas non modo Exutitiquioribus , sed etiam Eligio Posterioribus saeculi
127쪽
num Episcopos, Senarium, Florianum, Olybrium, et
alios genere atque honoribus clarissimos. Sedecim annos natus, amitae, quae ipsum aluerat, solatio destitutus, subsidium per nuptias nactus est . uxore ducta praedivitis ae nobilissimae s minae filia, ex qua prolem sustulit, ejusque opibus deinceps abundavit. Post haec, relicta mature saeculi militia, in saeram adscriptus, atque inter Diaconos a S. Epiphanio, Ticinensi Episcopo, relatus est, uxore ρ itidem ad religiosae vitae cultum pari studio conversa. Humanioribus litteris apprime sex ultus, magnam nominis lamam comsecutus est Apologetico praecipue , et Panegyrico : quo rum altero Theodoricum Italiae Regem publico lati davit, altero Symmachi Papae, Synodique Romanae
causam tanta cum approbatione defendit, ut a Synodo ranuersa honorificentissimo elogio . decretoque ornatus fuerit. Anno circiter 51o. S. Maximo Ticinensium Episcopo successor latus est, et ab Hormisda Romano Pontifice A. 515. , atque iterum A. Si 7. Orthodoxa fidei causa ad Anastasium Imperatorem si Polim missus ; sed in utraque Legatione subdoli Principis. -- sania irritus fuit eventus, spectata fides, et virtus Ennodii r quem frustra tentatum Anastasias, cum necti ad sententiam suam non posse cornaret, indignis modis vexatum, rimosoque ae fragili nauigio impositum contumeliose dimisit. Reversus ad Ee Iesiam suam paulo post excessit e vita anno aetatis .suae XLVIII. .
Chrsti 52i., die XVII. Iulii, Sanctorum honores in Ecclesia promeritas. Seripsit Libros Ix 'istolariam ad diςersos, Carminum et Epigrammatum Libros II.
128쪽
gothorum in Italia Regi dictum , Libellum Apologeticum pro Symmacho Pa 'a et Romana Synodo, o tam S. Diρhanii Ticinensis Discosei, Vitam S. Antonii Monuchi Lerinensis, Eucharisticon de pila sua od Elpidium, Paraenesin didascalicam Ambrosio et Beato, Praeceptam de Cellulanis Discoρorum, μά- κtorium , quo absolutus est Gerontius , Benedictionem Ceret Paschalis L et II. Opera omnia S. Ennodii eruditis notis illustrata ediderunt Andreas Scholius S. I. Tornaci A. 161 o. , et Jacobus Sirmondus S. I. Pari
LXXIV. S. Ephraem, Nisibi in Mesopotamia n tus , Prosessione Monachus, atque Edessenae Eeclesiae in Syria Diaconus, dein a S. Basilio Magno Presbyteratu initiatus, saeculo IV. floruit. Ejus virtutes , Sanctimoniam , ac doctrinam celebrarunt S. Basilius, S. Gregorius Nyssenus, S. Ilieronymus, S. chryso
stomus, Theodoratus, Sozomentis, aliique eorum temporum Scriptores tantum non omnes, qui eum Orbis magistrum, atquo Ecclesiae Euphratem appellarunt , ejusque scripta post divinas Seripturas in multis Ecclesiis publice legi testati sunt. Graeeas litteras quamvis non attigisset, multiplices tamen Graetorum errores consutavit, Catholicae veritatis propugnator acerrimus, et Asceseos Magister peritissimus, Hortator perpetuus ad poenitentiam , jejunia, et Iaervmas; ad DA timorem; ad mortis, judicii, et inserorum memoriam. Obiit vie sanctissimus die I. Februarii A. 37s. Syri, tu scripsit quam plurima, quorum aliqua, ab anti-
129쪽
a in s. E P I P Η Α Ni I Π squo interprete Graece versa , extabant, alia, Vero nupere Syriacis Codicibus in apricum prolata Sunt: nempe . E lanationem in Genesin, ac plerosque diuinarum Scr*turarum Veteris Testamenti libros , Sermones Exegeticos in Scripturam, Sermones de Natiuitate D mini , Sermones adpersus haereses, Sermones polemi meos LXXXVII. de Fide aduersus scrutatores SermOriem adfersus Iudaeos , Necrosima seu funebres Ca-nθnes , Paraenetica fou LXXVI. adhortationes ad poenitentiam, Sermones XII. de Paradiso Eden, Semmones XVIII. de Dioresis, Sermones de Virtutibus et siliis. Reprehensionem sui ipsius Sermoneml Asce-ricum ad imitationem Proverbiorumi, De Co unctior ne animi, De passionibus animi, In secundum Adsentum Jesu Christi, De Perfectione hominis, Institutionem ad Monachos, Testamentum suum etc. S. Ephraein opera omnia Latine prodierint Romae opera et studio Gerardi Vossii Praepositi Tungrensis A. 159o. , tum Coloniae A. IN13- , et Antuerpiae A. 1619. recusa: Graeco tantum prodierunt Oxo vii A. 17O.. syriace, Graeeo . et Latinae in VI. Volumina distri- Buta, Romae A. 17α7. studia Petri Ambarachii, seta. Benedicti S. I. e Gente Marouituram . eL Stephani Euodii Assemani Archiepiscopi Apameensis , ni tulissi- , mis typis excusa. LXXV. S. D hanius , Eleutheropoli, Palaestinae oppido, natus circa A. SO8., tu Prima aetate de-
Iapsus in Gnosticoram consortium, citra noXam ta-men ex eoram illecebris evasit. Primam Monastici instituti exercitationem in Aegypto suscepit, ibique ad
vigesimum usque aetati annum permansit, doneo assi
Eleutheropolitanam regionem revorsua Monasteritura in
130쪽
S. E P I P II A Im Π S. ast εa condidit, S. Hilarioni Boquenti conversationa fammiliaris. Sub Valente Imperatore A. o68. creatus est Constantiae, seu Salamine in Cupro Episcopus; vir enim erat pietate . reliquisque virtutibus Christianis ornatissimus, Hebraice, Syriace, Aegyptiace, Graece,
ac Latine doctus, atque idcirco a D. uteronymo, cui amicissimus erat, πενrαγλωττος appellatus , Seu quin' que linguarum peritas. A Theophilo Alexandrino circumventus , paulo iniquiori fuit animo erga S. Joa Nem Chrysostomum , cuius communionem CPoli est aversatus, quamdiu Origenis laudatores foveret; ex
abundantia geli humanum aliquid passus, cujus ipsum, cito poenituerit. Obiit in maritimo itinero , dum CPoli in Cyprum rediret, A. 4o3. Colitur ejus memoria ab Ecclesia die XII. Maii , qua Sancti viri corpus finita navigatione in Cypro est depositum. Genuina S. Epiphani i Opera sunt Panarium, insigne opus adversus LXXX. Haereses, Anchoratus , sive Sermo de fide , de SS. Trinitate, et de Spiritu Sancto contra Issacedonianos, litome , seu Anace phalaeosis Panarii , Liber de Mensuris et ponderibus, de asterisco et obelo, ad intelligentiam eorum, quae de his in Seripi ra reperiuntur, Epistola seu Aρ Ilogia ad Ioannemaeroςolymitanum Discopum, Physiologus, Liber de duodecim gemmis, quae erant in peste Aaronis, Eiusdem libri Dito me de duodecim laseidibus Rationali
Sacerdotis infixis. Contra supposititia ab Eruditis ceu-sentur, Liber de Vita Proρhetarum, eorumque obitu, et smultura, in quo, iudice Petavio, sexcentas sunt
mendaciorum nugae, et Thalmudica Commenta, Ora-riones VIII., nempe in Christi sepulturam , in Christi Aesurrectionem , de Christi Assumptione, de laudibus