장음표시 사용
441쪽
suetudinum, quas ardore tam pertinaei antea propugnaverat, nulla habita ratio, factave mentio est. Pace restituta , actisque Christianissimo Regi gratiis pro li-
herali tot annorum hospitio, impensaque opera ad diuturnam illam discordiam componendam, Novembri mense ad finem vergente, Thomas ad Sanduvicum Angliae Portum appulit, praemissis Summi Pontificis litteris, quis Archiepiscopi Eboracensis, et aliorum , PraeSulum
suspensionem , aliorum autem excommunicati aem couintinebant. Inde se Cantuariam modieci iti uero distantem ad Ecclesiam suam contulit , et a clero , populo, et Nonachis, pulsatis campanis et organis incredibili Iaa-titia exceptus , cunctis osculum pacis praebuit Pastor amantissim us Verum Thomae reditus in Angliam ingratus ac-eidit Praesectis Regiis , Nobilibus Bonorum Eeclesiasib eorum direptoribus, et Episcopis quibusdam in perduel- Iione adversus Ecclesiam obclinatis, et laicae potestati Blandientibus. Eboracensis Archiepiscopus, discordiae et Seditionis incentor, vir nefariorum eriminum infamia jam olim notatus , cum Londoniensi et Sarisberiensi Episcopis illico ad Henricum Regem in Normanniam
se contulit, multisque accusationis capitibus. adversus Thomam delatis, eum publicae Pacis perturbatorem , Persecutorem Episcoporum , Regisque inimicum esso criminabatur. His commotus Rex. suisque prae ira haudeompos in siluestam vocem erupit, omnibus familiar Bus Suis , et sibi propter accepta beneficia obnoxiis maledicens, quod ipsum de uno Sacerdote Regnum suum ita perturbante non vindicarent. His surentis Principis vocibus confisi quatuor equestris ordinis viri , Benrico Regi a cubiculis, in necem Sancti Archiprae
442쪽
s. THOMAS CANTUARIENSΙs. 443sulis conspirarunt; moxque in Angliam profecti , ipsum primo in Palatio Archiepiscopali probris et conviciis aggressi, tandem in ipsa Cantuariensi Ecclesia Vespertini officii tempore gladiis impetunt; Deoque,
Sanctae Mariae , et Sanctis Ecclesiae Patronis, atque B. Dionysio se ipsum et causam Ecclesiae iunctis et erectis manibus , levatisque in c0elum oculis commendantem, ut victimam Ecclesiasticae libertatis immolant A. 117o. die XXIX. Decembris, quo Ecclesia Sanctissimi Martyris triumphum quot annis celebrat i ussu Alexandri III., qui post mortem magnis fulgentem prodigiis solemni ritu Sanctorum Martyrum catalogo ab scripsit A. 1 73- die XXI. Februarii. Quae Capeus in Historia Litteraria de S. Thoma Cantuariensi scribit: Vir ad miraculum usque ambitiosus , et proteruus , nil nisi libertates Ecclesiasticas
et authoritatem Sedis Romanae somniaςiL - Lοα-gum esset omnia uiri procacissimi ausa nefaria commemorare ; quoties ille in Princ is sui caput coniurarit etc. Haec , inquam , procacissimam ao prodigiosam Cavet petulantiam, et infrunitam catholi eos Sanctosque Episcopos calumniandi libidinem , stigmate dignam,
quam bovi omnes honeste ac liberaliter educati horreant, Iugulenter ostendunt. Quod vero Pseudopolitioiquidam S. Thomam imprudentiae accusent ob toleratam necem pro Ecclesiastica libertate, id inter saeuuli nostri paradoxa reserendum est, quo prudentia caruis fidem et spiritum extinguit. Condolendum Sana temporum nostrorum infelicitati, quod haec opinionam mm-stra locum apud Christianos obtinent. Prosedio si pluress Thomas Ecclesia numeraret, paucos haberet libortatum suarum OPPUSuatores.
443쪽
444 S. TΗΟΜ S CANT. TITUS BOSTRENSIS. Extant S. Thomae Cantuariensis Archiepiscoisi Epistolae, ad illustrandam eius Vitam, turbasque in
Ecclesia Anglicana suo aevo exortas, OpportuniSSimae,
ab Alano Cantuariensis Eeclesiae Priors , ae postea Ah-hate Techesburiensi collectae , quas in Libros V. digestas ex MS. Codice Vaticano edidit Christianus Lupus Frater Eremita Augustinianus, et Doctor Lovaniensis BruAellis A. 1682. una eum Quadrilogo , seu Vita S. Thomas ex quatitor Authoribus, videlicet Hereberto ipsius Clerieo, Wilhelmo Cantuariensi, Alano Abbate Deoche, et Ioanne Sarisberiensi olim contexta . CCLVI. Titus , Bostrorum in Arabia Petraea Episcopus , sub Juliano, Ioviano, ad Valenta Imperatori-tius, noruit. Cum Iulianus Imperator occasioni cubeunqus immineret Episcopos et Clericos o civitatibus
ejiciendi , quo facilius plebs Pastoribus destituta in
oblivionem suae religionis prolaberetur, minatus est culpam omnem se in Episcopos et Clericos coniecturum, si plebs seditionem moveret. Titus misso ad Principem Iibello testatus est, Christianos suae urbis , quamvis Idolatris numero inseriores non essent, cohortationibus suis obtemperantes quiescere, nihilque seditionis movere. Imperator ut invidiam Tito crearet, data Antio-ahiae prima dia Augusti ad Bostrenses Epistola, quae
inter Iuliani Epistolas est ordine LII., eum tamquam civium suorum calumniatorem insimulavit, scribens: Videtis , quod dicat . sestram erga me obedientiam non
νestrae indoli , sed sibi , qui uos suis exhortationibus
cohibeat , adscribendam esse. Ergo ejicite e ciψitate se-stra accusatorem pestrum. Mortuo paulo post Iuliano ,
Titus Antiochenaa Synodo A. 363. interfuit, et Li- hellum fidei Impuratori Ioviano oblatum subauriptione
444쪽
sua frmavit. Eum sub Valente Imperatore obiisse certum est; at quo anno eius Imperii, non liquet. ixtant Latine, intHrprete Francisco Turriano S. I. Libri III. Aduersus Manicheos cum argumento libri quarti, qui desideratur, quos ut genuinum Titi B Strensis laetum agnosciit S. Hieronymus Lib. de Script. Eccles. cap. CII., editi ab Henrico Canisio Tomo V. Antiquae Lectionis, Ingolstadii A. 16o4. Extat etiam Graece et Latine sub Titi Bostrensis nomina m milia ,sive Oratio in Ramos Palmarum apud Franciscum Combessium O. P. Tomo I. Auctarii novi Bibli
thecae Patrum Graeco-Latinae Parisiis Anno 16.8. . quam tamen ad alium quemdam Titum, Bostrem si juniorem , pertinere censent Eruditi. Comentatarius in Evangelio S. Lucae, a Theodoro Peliano S. I. Laline Ingol stadii A. 1579., Graece simul ac Latine a Frontone Decaeo S. I. in Auctario Graeco-Latino Bi bliothecae Veterum Patrum Parisiis A. 1624. editus, non unius Titi opus eόt, sed ex ejus, aliisque SS. Patrum Commentariis consarcinatum ab alio posterioris aevi Scriptore. Citantur enim in eodem Commentario S. Joannes, Chrysostomus , S. Cyrillus Alexandrinus , GregoriuS uterque, Naaianzenus, et Nyssenus , atque Isidorus Pelusiota , qui post Titum floruerunt. In Catena LXV. Graecorum Patrum in Lucam , quam Balthassar Corderius S. I. Antuerpiae A. 1628. edidit , Plura Extant Titi Bostrensis Fragmenta partim e X commentario in Luzam, partim ex aliis eius operibus , quae
445쪽
Nicaea apud Alpes maritimas Episcopus Provinciae Ebro-dunensis, saeculo V. noruit. Intersuit Synodo Reiensi A. 439. in causa Armentarii Ebrodunensis, et Arelate si III. A. 4 5. congregatae ad dirimendam Controversiam , quae inter Faustum Abbatem Lerinensem, et Theodorum Foroiuliensem Episcopum versabatur. Quo anno obierit, incertum est. Homilias ejus XX. varii argumenti cum Epistola ad Monachos paraenetica primus in lucem edidit Iacobus Sirmondus S. I. Ρarisiis A. 1612. Easdem tu Hepta 'o Patrum recundi curavit Lugduni A. ISOS Thephilus Ra audus S. I. ,
addita ApoIogia , qua Valerianum, Semipelagianismi ab
obscuro quodam nebulone accusatum, Vindieavit.
CCLVIII. Menontius Fortunatus, natione Italus, in loco , qui Duplabilis dicebatur , Cenetam inter et Tarvisium natus est. Raxennae liberalibus disciplinis imbutus . Martini Turonensis Episcopi virtute, ab oea-Iorum, quos oleo lampadis ad imaginem ejus ardentis inunxerat, dolore liberatur. Grati animi causa suscepto per Germaniam itinere Turones venit , Liberatoris sui Reliquias veneraturus. Hospitem Rex Sigebertus Beniagne excepit, Optimatibus deinde , multisque etiam Episcopis . S. Nicetio Trevirensi praecipue , et S. Gregorio Turonico charum. Pictavos dein prosectus Sacerdotio ibidem initiatur, demortuoque Platoni Pictaviensium Episcopo successor datur. Obiit circa annum 6oo. Scripsit
446쪽
Poematum Libros XI. praemissa ad S. Gregorium Turonensem Epistola mineupatoria. Libros IV. carmine Heroico de Vita S. Martini Turonensis. Distolas III ad Mumulenum. Poemation de excidio Thuringiae, ad Artachin , atque ad Iustinum iuniorem Imρ. et Sophiam Augustam. E Ositionem brevem atque elegantem Orationis Dominicae, et Symboli Aρostolici. Quae omnia collegit ediditque Christπhorus Browerus S. I. Moguntiae A. I S., extantque Tomo, X. Bibliothecae Maximae Lugdunensis. Supersunt praeterea plures Sanctorum Vitae, a Venantio conseriptae. Vita S. Hilarii
Pictaviensis Episcopi apud Uagiographos Antuerρienses mo I. Ianuarii ad diem XIII. Vita S. Albini An-Hegavensis Episcopi apud eosdem Tomoi I. Martii ad diem I. Vita S. Germani Ρarisiensis Episcopi apud eo dem Tomo VI Maii ad diem XXVIII Vita S. -- tardi Noviomensis Episcopi, quast tamen a posteris fuit interpolata, apud eosdem Tomo II. Iunii ad diem VIII. Vita S. Radegundis Reginae Franciae apud eosdem Tomo III. Augusti ad diem XIII. Vita S. Marcelli Parisiensis Episcopi apud Laurentium Surium in. Vitis
Sanctorum ad diem I. Novembris. Vita S. Amantia Ruthenensis Episcopi apud eumdem ad diem IV Novembris Mita S. Maurilii Andegavensis Episcopi, et S. Remigii Rhemensis num Venantium Authoram h huerint, merito dubitatur ab Eruditis. Priorem exhibent Bollandi Continuatores Tomo IV. Septembris ad diem XIII., posteriorem Tomo I. Ootobris ad diem I
CCLIX. Victor, Antiochenus Presbyter, S. Ioannis Chrysostomi aequalis, Saeeulo V. ineunte floruit.
Seripsit Commentarium in Epangelium S. Marci, qui
447쪽
448 VICTOR TUNNON. S. VICTOR VITEN. qui ex versione Theodori Peliani S. I. Ingolstadii A. 1579. Latine tantum prodiit, extatque Tomo IV. B bliotheeae Maximae Lugdunensis. CCLX. Victor, Tunnonensis in Africa Episcopus Trium Capitulorum pertinacissimus propugnator , ea docausa in Aegyptum deportatus jubente Iustiniano Imperatore, ac tandem CPolitu translatus, et Monasterio inclusus, obiit circa annum 566. sub Iustino juniore. Vigilio Romano Pontifici, a quo demum Tria damnata fuerunt capitula, insensissimus, Cronicon scripsit, non ab initio mundi, ut plurimi perperam putant, Sed ab anno .... in quo S. Prosper Aquitanus desinit, ad initia usque Justini II. junioris, sive ad annum usque
566. In eo omnem occasionem captat homo Schismaticus , qua Trium Capitulorum Orthodoxos inpugnatores aperte vellicet, et indecoro Praeparicatorum agnomine notet, immo ea Propter .divinitus etiam fuisse Punitos non Obscure praetexat. Chronicon hoc ediderunt
Henrictis Canisius Ingolstadii A. 16 ., Josmhus Scaliger in Thesauro Temporum Lugduni Batavorum A. 16ω. Andreas Scholius S. I. Tomo IV. Hispaniae illustratae Francofurti 16 ., et Iacobus Bamagius inter Lectiones antiquas Henrici canisti, Aniuersiae A. 1725. CCLXI. S. Victor , Vitensis in Byzacena, non ut aliqui perperam afferunt, Uticensis in Proconsulari, seu Carthaginensis Africae provincia Episcopus, Coli tioni Carthaginensi A. in . cum aliis Africae Praesu- Iibus interfuit. In Vandalica persecutione pro Fide Orthodoxa gravissima passus incommoda, atque in Sardiniam eiectus, ibidem obiissa creditur. Eius nomen Romano Martyrologio inscriptum est ad diem XXIII.
augusti. Scripsit Historiam de Persecutione Alfricana,
448쪽
NARIUS vICTORINUS. 4 3 seu Vandalica sub Ganserico , et Hunerico, crudelissimis Vandalorum Regibus , modo in tres, modo in quinque Libros distributam; author maxima sile dignus, quia synohronus, multarumque rerum iratis Oeulatus. Historiam hanc notis illustratam ediderunt Petrus Franciscus Chi elius S. I. Divione A. 1665. cum Operibus Vigilii Tapsensis Episcopi , atque omnium EXactissime Teodorieus Ruinartius o. S. B. e congregatione S. Mauri, Parisiis A. I 4. , cui etiam Commentarium Historicum addidit de Persecutionis vandalicas ortu, progressu, et fine. Confessionem Itii , Bunerico Regi oblatam, quam Vietor Vitensis Lib. lII. Historiae suae exhibet, multi ab ipso Victore exaratam suisse autumant ; Cupertis autem, Bollandi Continuator, in
aeti SS. Tomo III. Julii eamdem S. Eugenio carthaginensi Episcopo verisimilius adjudicat.
CCLXII. Fabius Marius Victorinus , natione Afer, constantii Imperatori, temporibus Romae per multos annos Bhetoricam docuit, multos Senatorii ordinis discipulos nactus , et statuam in foro Trajani eloquentia sua promeritus. Aetate jam Provecta , cum antea Gentilis esset, Christo nomen dedit, plaudentibus Christianiq, ringentibus Ethnicis. Cumque Presbyteri verecundiae ipsius
consulentes , eius arbitrio permisissent , ut solemnem fidei confessionem, quae de loco eminentiori fieri solebat, secreto emitteret; renuit, et in conspecta Ecclesiae totius pronunciare voluit, plaudente toto adstantium ch ro . et Victorini nomen resonante. Promulgato I liani Apostatae Decreto, ne Christiani oratoriam , Gentiliumque litteras docerent, Cathedrae suae labens volensque A. 362. renunciavit, Pauloque post videtur Obiisse. Praeter complares Platonicorum libros , quos Gentilis adhuo
449쪽
456 ΜΑRIUS VICTORINUS. s. VICTORINUS. in Latinam linguam transtulerat, et Commentarios ire Ciceronis Rhetoricam , persionem Isagoges Porphyrianae, et Libros IV. de enuntiatione litterarum , Orthographia , et ratione Carminum, scripsit iam Christianus Librum ad Iustinum Manichaeum contra duo principia Manichaeorum , et istisculum de Principio diei a Iacobo Sirmontio S. I. edita inter opuscula dogmatiza Veterum Parisiis A. 16So, Libros IV. de Sanctissima Trinitate adversus Arianos. 'mnos III. Le mmousioe recipiendo. Carmen de seρtem Machabaeis. Quae omtitae ctant Tomo IV. Bibliothecae Maximae Lugdunensis. Item Confutatorium de Generatione Verbi Dioini ad νε- sus Candidum Arianum , Basileae impressum A. 1548., et Commentarium in aliquot B. Pauli Epistolas , quem Sirmondus adhue MS. delitescere ait in Bibliotheca Monasterii Herevallensis in Gallia.. Caeterum illud probe
observandum est. Marii Victorini opuscula attentum et oculatum Lectorem postulare., Cum enim in Gentilium litterarum studio longe majorem vitae partem tra segerit, neo nisi provecta iam aetate Christianismum amplexus sit, non videtur ubique fidei dogmata satis accurato percepisse, aut saltem ea non satis feliciter e
CCLXIII. S. Victorinus, ex Oratore Grecae magis quam Latinae liuguae perito Episcopus, non Pictaviemis in II. Aquitania, sed Peta bione nas in Superiore Paunonia ad Dravum fluvium, Martyrio coronatus fuit Diocletiano et Maximiano imperantibus. A. 3G. , die II Novembris Multa scripsit Latino in Sucrum Scripturarum codicem praecipue, stylo ut S. Hieronymus ait minus diserto ae vili, quae a S
Gesasio in Synodo Romana ad sinem saeculi V. in
450쪽
VICT. AQUITAN. VIRGILIUS TAPSENSIS 43, Apodryphorum classem rejeeta sunt , quod Millenariorum , seu chiliastarum fabulas in iis obtruderet. Praoter alia scripsisse dieitur Librum adςersus omnes haereses, Commentarios in Genesin, in Exodum, in LeViticum, in Ecclesiasten , in Cantica Canticorum, in Isaiam, in Ezechielem, in Habacuc , in Matthaeum. et in Apocal sin IS. Joannis: quae tamen omnia injuria temporum interierunt Extat quidem Tomo III. Bibliothecae Maximae Lugdunensis sub ejus nomine Commentarius in socalypsin; sed aut S. Victorino suppositus est, cum errori Millenariorum nedum non faveat, sed in eum totis viribus p gnet, quisquis est illius commentarii Author: vel saltem interpolatus est, et medicam cuiusdam manum
CCLXIV. Victorius , gente Aquitanus , domo Lemovicensis , calculis Mathematicis perquam exercitatus, ab Hilaro, S. Leonis M tuno Archidiacono, Summo postea Pontifice rogatus , scripsit Constantino et Ruso Coss. , seu anno Christi 57. Curionem Paschalem , quem ad annum usque 532. perduxit. Eeclesia Occidentalis eo in pretio hune Canonem habuit, ut in Synodo Aureliauensi IV. A. 54. Sanctum Pascha ex illius calculis ab omnibus Sacerdotibus deinceps celebrandum decerneretur UOe opusculum Victorii Aquitani primus edidit, doctissimisque Commentariis illustravit Aeodius Bucherius S. I. An- tuerptao Α. 16SS in sol. cum aliis aliorum Patrum operibus, ad eamdem materiam speet ntibus.
CCLXV. Vigilius, natione Aser, Tapsensis in Byzacena Provincia Episcopus, Zenone et Anastasio imperautibus noruit. Hunerici Vandalorum Regis jussa