Filomathias ta sporadin. AG Miscellaneae doctrinae liber primus tertiusDaniel Wyttenbachius Liber secundus

11쪽

ae sunt duae reliquae ex quatucti dum editis Musonii Dissertationibu duas priores in Philomathiae Librodimus. Erat sane operae pretium, quae nunc omnino sunt quatuor & vres Dissertationes , cum brevioribus& N ieuwlandii Disputatione de Mugulari editione frequentare: camqusmilitudinem ac praestantiam argustis & rationis dimerendi Socraticae additis Dissertationibus Hieroclis, Τιci, item a Stobaeo servatis. Quod ido propositum habuimus, sed pealias occupationes nondum potuimrum, quum superiore Annotatione noeorruptos idque brevissime & quasi attigissemus, sectum est ut nonnuemendationum rationes non satis ci praeterea in locis etiam sanis, sed i paulo doctrinae & orationis, haererrum studiis ut consuleremus, hancnem ad istas difficultates in his duatationibus expediendas accommodavineas deinceps amplius fusiusque explic

12쪽

IIDISSERT. I. Non utendum esse planum demonstrationibus ad unam rem demonstrandam. Pertinet hic locus ad inorum Stoicorum, per singulares ac breves conclusiones demonstrandi. Quem Musouius morem ita tuetur, magis ut Stoicos propter eum ab aliis Philosophis reprehensos de .sendere rationesque eorum ostendere videatur, quam ut ipse eum ubique sequendum judicet; quippe qui, ut alibi, ita hac in disputatione, non illa Stoica brevitate . sed Socratica induetione, exemplorum varietate, disserendi copia, utitur. Hujusmodi brevia sunt apud Ciceronem V. c. Tusc. I, 8, ad quae auditor reponit: Uberius ista quaesior haec enim Dinosiora, prius ut estnis fitear, me cogunt, quam ut assentiar. . Unde ex inplicandum est illud Paradoxi V, it quod etsi ita esse pluribus verbis disserendum est; illud ta. men F breve γ eonsuendum est, nisi qui ita sit

Uecius, liberum esse neminem. Haec igitur brevia quum estent propiam Mathematicorum, Philosophi, &. in his Stolai , a ad demonstrandum adhibebant ; dia tamen i ut de eadem se ubsarius etiam di pluribus varbiI Idi rerent. Cujus ossicii rationes.oxponis Tusc. V, 7: M. Nimirum igitur cons ita res est; videtur enim ad exitum venisse quaestio. V A. ἰ Prosmodum id quidem. M. : Ve vitam si Matramalieorum immor est: sin s- Philo Nam Geome.

13쪽

trae cum quid dorere τοIunt, si quid ad pertinet eorum quae ante docuerunt, imo concesso θ' probator illud modo ede quo ante nihil scriptum est: Philosopcumque rem habent in manibus, in ei Conveniunt, congerunt omnia, etsi alio l/ata sunt. Quod ni ita essEt, cur Stricti quaesitum, se fatisne ad beate vivendi ,, post et, '' multa diceret 8 eui satis effidere ,, se ante docuisse, nihil bonum, , quod honestum esset: hoc probato, cis esse, beatam vitam virtute esse conte ,, quomodo hoc sit consequens illi, sie his ut, si beata visa virtute contenta sit

se nestum quod sit, nihil aliud sit bonin amen non agunt sic: nam S de honsummo bono separatim libri sunt: G i

Diatur, satis magnam in virtute ad Nndum esse νim, nihilominus hoe quitim: propriis enim F suis argumentis nisionibus tractanda quaeque res est: tasertim. Attigimus hoc argumentum nostris Praeceptis Logicis III, I, p. ca) Sie dedimus flagitante sententiatiosa lectione MS. επιδειξεις. b)-, si sanum est, rariorer hci vim, quae respondet Latino tanmum, omnino; ut sententia si, per paro

. ..

14쪽

strationes eos adducens quocumque tandem vult. Quae vis exstat in venustissimo Platonis Ioeo Phaedr. p. 3 o, F: ομνυμ γάρ σοι, τίνα la Dτοι, τίνα θεων ; εἰ βουλει, την πλάτανον ταυτηνὶ si enim interrogative scribendum ' furo enim tibi quemnam tandem, quemnam deorum 8 si xis, hancce platanum. Unde sumsit Aristaenetus Epist. II, stet olo λι-σοι, φιλτάνη, τίνα εχέντοι θεῶν, εἰ βούλει - . Secutus est Maximus Tyrius DisC XXXII, I, P. 377: Βουλομαι καθ' 'Oμηρον αὐτὸν παρακαλέσαι ἐπὶ τὸν λογον τίναριέντοι θεῶν ἡ την ααπην Βιείνον Καλλιο 1ν; Vulgo sine interrogatione legitur τινα. Libanius orat. IX, p. 252, A: τίνα lab6τοι, τίνα θεων α - τέον. Similiter interrogationi adjungit Plato in

Eubulus Comicus in Excerpt. Grol. p. 65Oz Xργστη τὶς ην tu siτοι, τίς ς Proba mulier quae tandem

suis p quae ρ Diogenes Laert. IV, 66: τίμ6τοι, τί; quid iandem p quidp Aristophanes Nub. 78s. c) οντί γε υγιse' legendum vel εχοντί γεὐγως, vel οντί γε ὐγιεῖ. i. e. eo citius assenti 1ur placito, si quidem verum sit. Oυκ delendum. ' ) πρὸe ιεόνα δὸ των αποδείξεων. Legendum Videtur, πρὸς 2 μονα δer των ἀποδεηεων' i e. rad quae, nimirum incertas N obscuras res, fila opus es demonstrationibus.

15쪽

A NEC DO TA

c e) αὐτοθεν γνωριμα ' quae per stescunt, sponte agnoscuntur. Sic aipatur, ut OPPOnatur ei quod aliunde cui, απωθεν est, cum loco, tum terriosi lue in hoc genere habet usus.

apud Stobaeum Serm. XVII, p. 16oioli αὐτρθεν χρῆσθαι υπαρχοι, Axa Xenophon Mem. Socr. II, 8, 3. IX, p. 66o, B. Plutarctius saepi

E: 93o, A; 993, A: Iozo, B: tconseratur Uptonus in Indice ad Plautus dixit ex hoc loco, Trucul. II, jam modo ex hoc loco Iubebo ad ilque perferri minas: ubi haec est Samadversior is Ex loco, Vel ἡ loco, , . Graeci dicunt αυτοθεν : ὸ loco mi

se loco fouere, hoc est praesenti significatio enim Ioci, brevitatem

is notat . f, τουτω mutandum in τρυτο. i. eμα. Est autem in Syllogismo λημμα Iis, vulgo major cicta: ad hanc adjusumtio, seu minor: i. e. τουτω Dccras Diqitigod by Cooste

16쪽

πρόσλικος. Haec trita Stoicis, & vel e Diogene Laertio nota VlI, 76. l) τας ηδονας ουχ αύρετέον ει ναι' Foluptates non βumendum esse: proprius & Graecus est usus Gerundii. Plutarchus Moral. p. 656, De τὴν ὀιαφορὰν ἐπὶ το σῶμα μετοαττεον εστι ' dipersium ad corpus transferenda est: item p .. 66, C: 68, D: 92, B: io2, D: Ia4, A: IzS, D: 137, C: ira, Ε: 8 I9, A: Vit. 5 Ist, Fet

Sosi. Casus autem personae agentis ponitur vel Dativus: ut in Isocratis Archidamo p. asi , sin zθί ατcν ημῖν αἱρετέον λστι. mors nobis oppetent est. Platone I.eg. VIII, p. 6 2, D: καὶ οὐ δυσχερροτέαν πολιμ la ανθρωποις τον τοιουτονθεον. XIl, p. 69o, G. Aristide T. I, p. 38o.. 34. Plutarcho Vii. p. 233, A: EIS, C; 597, D. Vel Accusativus: ut in Platone Leg. VI, P 62I, D: παντα τα τοιαυτ' αρ' Eσθ' υπομον - πασπνταρ' i. e. : haec omnia patientes ferre oportet: & plura decimus ad Plutarchi Moralia p. Illa, L. Latina consuetudo lare usurpat Participium Fut. Passi v. c. t ut in hoc ioco, voluptates non sumendas esse: ita tamen, ut nonnumquam Graecam rationem sequatur: V. C. Plautus Trinummo, IV, a, str: Hercle opinor, mihi ahenienti hae noctu agitandum est xigilias. Cicero Tusc. II, I 8: Berandum eadem ista mihi - . ubi videndus Davisius: idemque ad Acacuus

17쪽

18 A NEC DO TA

II, 48. Gilanius Conlect. Lucret.

de sua habet Vechnerus Hellenolexi

non omnem τoluptatem bonum esse.

quidem enunciatio, η ηδονὴ αγαθόν

ras est bonum, accipitur usu instar

universalis, πάσα ἡδονὴ αγαθον eσIuptas est bonum; hanc non esse v

bus antecedentibus ossicitur. δε ) περανεται, efficitur, conuuia

quens est Aristoteli Analytic. Prior.

di alibi: item Stoicis apud Diogene14ο, 1 I , I 43, ISO: VIII, 34.

Demonactis, ambiguitate verbi, q

re significans, in re obscoena poniti

Fabricius ad Sextum Empita Α

VIII, 1ag: Uptonus Indice ad l

περανοῦντες.

tet, quia modo εθε Postum erat r

morem, consuetudinem: ἐθοe autenrnum, indolem: quod existit, quum

orae, quibusdam ἔθεσι, consuetudinil

18쪽

Τους ' Masn. Mors. I, 6t Eudem. lI, 2. Hinc Stobaeus Eulog. II, p. I 84 , edit. Cante ri: II, 24 , edit. Heerenti. Unde Scriptor libelli Plutarctaei De Puerorum Educatione emen dandus p. a , F : ubi alia annotavimus. Et hinc quoque intelligitur quare ἐ&e etiam φυσιι dicarer . est enim ἡθος, quem vulgo characterem morulem dicunt, φύσις formata ἐθεσι r quod

pluribus exposuimus ad Plutarchi Quaest. Plat. I. Bibi tho Crit. Ρ. IX, p. I 6. seq. i τυπωθῆναι. formari, quasi impresso extrinsecui signo, animus I Stoicis dieitur. Animadversum strahem ad M. Antoninum III, 6, VI, 16: Uptono ad Epictetum II, 19, p 286.

Stole ' ps io 8o F: Adi . Colot. III 8, B: De Vultu' Lunae 9 5, A. Symposiae. IV, I, 66P, C: ad quem plura dabimus. v x κακῶς. Immo καλωρ ' si debent se bene habere: i. e. : si ad sanam Labitum redigenda

19쪽

nalem immanem habentibus: De Malign. 86a, C : De Solertia Animi F: De Vultu Lunae p. 943, D P. III, A. De aliis: solscationibus

D Kγωνισμένον, Auctor scripsisse i ὀένον, educatum ' estque & dicitur institutio αγωγε Sic de canibus,

στοί ἐῶσιν. Exemplo de canibus sum gus Spartanis illam αγωγὸν persuasit: icolaus Damascenus in Excerpsis p 449: Plqtarchus in Apophthegm. LaoF: & Scriptor libelli De Educatione quam narrationem coin hoc Musonii mcDiuitiaco by Cooste

20쪽

paralle lectores non poenitebit. Forma verbi 2 1libi occurrit: & simili sententia in Hieroclis Disieri. pud Stobaeum Serm LXXVI, p. 46ar ποῖα δὲ πολλα γλεῖ γενέσθω περὶ τους πολλοῖσ

- min εἰ εῖν ' Formula minus De quens; Damen aliquoties nobis observata. Ipse Musoniul in Disseiratione, cujus argumentum est Regso philosophari oportere, apud Stobaeum Ses m. λLVI ,38: ἄρ' i σι' μωe βασιλευς αγαθὸecη τὶς αν s. ει αλ θρωπος ἀγαθὸς ἰδν; οὐκ D ν ειπεῖν ' sic autem prior pars interpungenda est Plutarchus De Discernendo Adulatore ab Amico p. 5O, Λοῦ ubi plura apposuimus.c lti J μοχλευο αενοι tamquam iners pondus , vectibus sublevatus. Elegans tralatio. Sic Plutarchus Symposias. IU, I, p 66a, C; Mτων επιτονων βοήθε- μγις κατα μιικρὸν ἁνύουσι , χαλεπῶς εκμοχλευοuιται καὶ προσβια πινα τὸ φυσιν. VI, 6, p . 653, Fi εκέλιβομάνων καὶ

μοχλευμμένων των μάλιστα συνδεῖν καὶ κύλλαν τ, σωμα πεφυκοτωχ Fragm. De Anima. VII, 19, ta ψυχαὶ πολ u. τω κάραι, κατεχόμενω τηρ γενα σεως πολλῆς πρὸς ανάανησιν δδενται τῆς νοχλειας ' i. e et animae multo generationis veterno oppres

sae ad reminiscentiam opus habent quasi vectium molitione Gregorius Presbyter in Vita Gregorii Naz. P. 26, Λ: συνεμανεν αυτῶ ' - προσίε