장음표시 사용
21쪽
γειν πλείονae, οὐ θυμω πλωσοντι, αλλτυ αμαθίαν ἐκδοχλευοντι, καὶ εὐεξίαι ibeiae ἐμποιουντι διὰ του λογου. Be Epistola ad Millium p. is, Euripidis Plutarchum servato Consol. Apollon Ar Wοσοἱ τε δεσμοῖς εκμεμ οχθηνται βgendum contendit elκμεμάχλευντρα, Veμεμόγλευν rati: praeter necessitatem, jugravior cui nos subscribimus. Propricationis exempla habet H. Stephanus
Gr. T. II, p. asi 8 , seq. & Bergierinstophanis Lysistr. 429. n st oratio multis partibus turbata. continuanda sic: μιεἷζονος οῦ ὁ τοιουτος neque labore majore opus habebit, quaη
tit existimaret, laborem est e sponseren& boni F mali hominis: quod nec spro solita Musonii perspicuitate di
Tum, in τυγχανει - ἐπυνθανετο, asquce interrogabat: quod nullam habesententiam: desideratur quid hujusmodi Φικεῖος ων ων επυνθανετο. i. e. et jam Irei, de qua interrogabat. Porro in LCleanthem interrogatione, non satis significatio bonae naturae: at fuisset in Duiligod by Coosla
22쪽
MUS O N I L lla ιione: quae hic nulla apparet. Apud Diogenem
Laertium eadem res brevius traditur UlI, Ira: Aαμνος τινὸς ειποντος, ὁτι o πόνος ἀγαθο λα-
explendae quum multae rationes excogitari pos sint, una. ex his non inepta memoretur, καὶ πει- θεινάτω κατασκευαστικα ἡ ἶναι ae λεγει και ανατρί-
πηνα μὴ ρ. F persuadeat per id, quod ea quae dicit demonstrantia sint , nec facile restuan
MOTΣΠΝΙΟΥ. Singularis haec est inscriptio, quum caeterae omnes Dissertationes soluta nomen Musonii proscriptum gerant. Et nihilo. minus tam haec est Musonii, quam caeterae Omanes. Nec alius videtur esse hic Lucius, quam is, qui caeteras omnes Μusonii Dissertationes scripto consignavit. Suspicor Pollioni illi Gramismatico, qui, teste Suida in Voce Πωλίων, Musonii αταμνη-ονευματα, id est has Dissertationes, conscripsit, praenomen suisse Lucium: nomen autem ex familiae Romanae Pollionum clientela,
ct fortasse ab ipso illo Claudio 'Ilione, qui teste Plinio Epist. VII, ai, de Musonii vita librum B 3 edi-
23쪽
ediderat rstobaeum vutem in suis Exce Musonii locis, titulum varie posuisse νίου ' & ὲκ τῶν νουσωHου ' & Λυκίου ἐσωHιου ' sed Λυκιου nomen librari h caeteris, excepto hoc, capitibus Et tu Epicteti locis similem varietathendimus apud Stobaeum: ubi aliqscriptum est 'Pούφου ἐκ των 'Eπικτη Αρρι-οὐ 'Eπικτητkυ. Nam & Rusetius Epieteti Dissertationes prodideranetiam repugnat quominus ipse Luci απομνημοευμάτων Musonii epito unde hic locus, ut brevior, sumtus suit epitome, sed ab alio facta, Dis Teletis: undo in eodem codice Dan hoc titulo exstat locus, ejusdem sere Musonii est Dissertatio II, brevitatis Θεοδώρα των Tελητος ἐλιυμ περὶ καὶ το ὁ εLαι quem Iocum alio, si fpore prodemus. b hc sorte natum ex vera stri e άσκει' constructio postulatcdὶ ἐθιομένων ' bene habet, nec ὲθ ομνον' Sensus est: si ratio quideχceat, quid Iariendum sit: consuetudo flat, ut homines fecundum hane ratha uescant. Est haec Genitivi Partiei nondum satis animadversa: V. c. ap
24쪽
sc interpretanda: Favonius Densedabat dissensiones, quum aessentientes ejus importunitatem cum foco exciperent. De Fortuna p 98, g et oρχη- ο εκ τε μανεάνει co raεψαςῖ καὶ χορείπι καὶ
ce τινα Ουτωe. Rectius sit τινα Ουτως. cfo ορα. Mendosum, Forte verum fuerit θεωρίαν. sed hoc antecedentia postulat fulciri addito την ἔ ut sit, περὶ τὴν των δετρικῶν θεωρίαν. ga esia iaανα. Forte πλοῖα ἱάπιά ' navigia
satis multa. : ia--ατον λέγει ' Praestet iaανωτατα λέγοι. Requiritur tamen plenius, . iaανωτατος ηλέγειν ' i. e. : plurimum facultatis habeat ad dicendum quomodo oportem gubernare.
'' cha In promtu est, quod lacunam expleat πωπιο. O οε ει Imo 3ς ελ, quae est solennis dialogi formula. ἐ) Malim et via λέγειν απους πβανωτατου. O ὲπιτρήα. Legendum eπιτρέψαι
25쪽
ex εἰδοτο e ' i. e : pueri musica ignora n Sententia postulat, D , έκπιον, aut sinite quid. ob τη πράξει. Verum est ταξει, hilum frequens in hoc loco vocabulum πιxit: τάξιe. Iocus, ordo, & δυναμις, ri uni , sic componuntur. Fluxit hoc sthenis nobili sententia in orati olp. ia, A: τὸ γαρ πράττειν του λθειν τονειν υστερον 3ν τη ταίει, πρότερον καὶ κρειττόν tim. Quod Longinus iiDe Sublim initio sere: επὶ πασης πιδυοῖν απαιτουμένων προτέρου μὲν, τού tDποκείμενον, δευτερου δε τὸ ταξει, τὸ κυριωτέρου , πως - ἡμιδε α τὸ τουτο, καὶ νων μεθόδων κτητον γόνοιτο-. notavit ethenius Conjunxit Aristides orat Τ. I ris τάξει καὶ τῆ δυνάμει τρίρον ἡ τογ
26쪽
qua ostenditur, scriptorem libri De Edue tione merorum, inter Platarcheos editi, non esse Plutarchum Chaeronensem :
Ne vero Plutarchi nostri penitus nos oblivio capiat, eum saltem commemoremus; quando in perscribenda ejus annotatione pergere nondum possumus. Ab hoc enim opere quum nos varii subinde casus avocassent, de quibus diximus Biabliothecae Criticae, P. XI, p. 3, 3: & mox ejus partem, ibidem p. 6, significatam, Oxonium misissemus: & ad reliquam conficiendam accesesssemus; supervenit horribilis illa d. xu. Januarii, R. ΜDCCcvII, nostrae urbis clades: quae me, huic operi, ut cum maxime, intentum ac deditum, fulmineo ictu inde dejecit, & di Dacta domo, libris chartisque disjectis, in rus ejecit. Hic aliae adhuc nos tenuerunt Literast: Selectorum altera editior Phaedon: Eunapius: Bibliothecae Criticae Pars XII: Philomathla: Pluta
27쪽
theum opus si quando repetere volui meminisse horret, luctuque refugit. dum liberemur, saltem ex Operis Pardem excusa, sed nondum edita, prodamus, quod unum in manibuEst autem haec Disputatio, cujus t scripsimus: cujusque Epitomen hallectoribus nostris lare speramus: quacae munus, quo spuria scripta a ger: guantur, et ratione et exemplo cognQui hunc libellum non h Plutarcesse suspicarentur, certe qui hanc ad publicam notitiam proderent, ni quod quidem sciam, fuerunt: m
tur, admonitus. Cujus ego pauci quaerens, unam eamque verissimam,
perientia doctus, hanc reperi. Libellius exemplis editis primum habet lcia est ordine & numero. Igitur quisqui Plutarchi Morales accedit, in hunc pdlt, hunc legit novus & hospes in stione Plutarchear hujusque sormae sensum, si sorte, postea demum leget si colligit. Paucissimi, vel dicam nvolumine, ejus lectionem continuo ite strueti ad judicandum, utpote recenti
28쪽
Auctoris, ejusque sensu imbuti. Quod si plures Dacissent, plures hunc libellum salsi nominis suspeetum habuissent. Nunc, ut fit, evanido & refrige rato per temporis spatium & aliorum Scriptorum lectionem Plutarcheo sensu, redeunt ad Pluta chum item, ut primo, novi & hospites, & nil quidquam spurii aut suspicantur aut sentiunta ita non solum libellus De Edueatione apud pletos que doctos homines in salsa auctoritatis possessio ne mansite sed manserunt etiam alii libri, de
manifestioris fraudis illit veluti De Philosophorum Placitis. De Vitis X Oratorum: & manifestissi mi duo ineptissimique gemini ex eadem fraudis ossicina proditi. Parallela Graeea F Romana, & .
De Flaminibus. Mihi vero, per suscepta n edi toris provinciam, Plutarchum saepius relegenti, ct eum porro cum scriptis codicibus conferenti, ac secundum codicum seriem alium deinceps cialium librum conferre pergentia mihi ergo eve
nit, ut quoties ab aliis iisque germanis Plutar chi libris ad istum De Educatione accederem, toties mihi nescio quid novum & peregrinum, ab illa Plutarchea copia diversum, leve & inais ne, ad animum sensumque accideret. Idque
paulatim animadvertendo tale tantumque esse
cognovi, ut hic libellus non modo , Plutarcho,
sive juvene illo sive lane scribi non potuerit, sed alium quemvis opificem habere debuerit. Sed hoς
29쪽
hoc non nisi ad meum mihi sensum Nunc age experiamur, an hunc impli mo sensum ad judicii perspicuitatem dique explicare, & hactenus certe cum nostris communicare possimus , ut assi his suum non denegent. Notae, quibus aliquis liber spurius cerinternae vel externae sunt. Externae, pquidem, hujusmodi sunt: si liber janquis spurius habitus est: si ab iisdesunt quaedam ex hujus nominis & aucti quae hodieque in eo non exstent, ninveniant: si Antiqui de eo tacent, ut nem facere debuissent, aut memorant alterius nomine Auctoris: si res lactat produntur incredibilia, & communi atis usui ac testimonio repugnantia: si squa in eo Occurrunt, aetate Auctoris,mine sertur, nondum factae neque
veluti, ut hoc utar, in Phalaridis Epquentes sunt hujusmodi notae, Bel prehensae & excussae. Estque hoc gepromtu manifestoque positum, ut doctfacile in oculos incurrat, & semel
etiam minus doctos moveat. Internae eo cernuntur: ut non quidem ab illa a
ab ipso Auctore alienae sint; ut dissere argumentorum, Praeceptorum, exemplDiqitigod by Cooste
30쪽
aectus, dispositio, explicatio ,-orationis habitus
cum in singulis verbis, tum in eorum compositione, tum in sententiarum mnsormatione &-eontinuationa, ab Auctoris consuetudine & in. genio abhorreant. Quod genus plerosque latet: nec nisi ab-his & a paucis adeo horum , animali vertitur, qui non modo universae Antiquitatis& Linguae scientia valeant et sed peculiariter ejus, de quo quaeritur, Auclaris longo usu &formam animo impressam, & orationem auribus quasi sensuque tritam habeant. Et sunt hujus generis, ut prioris, complures gradus; prouti notae illae magis minusve vel frequentes, vehmanifestae & conspicuae sunt. Iudicium de hoc libello totum in dissiciliore isto genere interno versatur. Nulla, est externa nota, nisi sorte una, flentio veterum ducta. Nos quo aeei ratius in hac Disputatione agamus, ejus distri. butionem in principio proponamus, pariesque imis argumentis & nominibus significemus. -
Sectio Ι, de Argumento Externo. Sectio ΙΙ, de Argumentis Internis. Pars I, de Rebus.