Filomathias ta sporadin. AG Miscellaneae doctrinae liber primus tertiusDaniel Wyttenbachius Liber secundus

91쪽

ea Photii & Zonarae. nondum antea edita, primum ediderunt. Sed quicumque erunt editores, hi magnum sbi paratum reperient subsidium in Larcheri Animadversionibus ; quarum pars in hoc volumine ea stat , pars reliqua in actis Instituti exstabit. Exempla earum profer se quum brevitatiS consilium nos vetet, defungimur reserenda ratione, quam ipse se secutum esse

professus est: is Sylburgianae editioni, inquit, is adhibui principem a quae nisi quid medelae in is locis corruptis Praeberet, consului Eustathii se Commentarios in Homerum, alios Scholiasuis tas, Vepetum Scholia Aristophanis , Pin. is dari. aliorum poetarum et Pollucem, Hesy- ω chium, Suidam, Phrynichum, Ammonium, ω Moerin : tum eos, qui nondum editi sunt, ,, Orionem Thebanum, & Etymologicum multis

A partibus ab edito diversum: porro versus cita- is tos ad librum numerumque suum retuli, va-- riamque, si qua erat, lectionem memoravi ris omisso auctoria nomine, eum exquirere stu-- dui: omnino, nil mihi praetermisisse videor, is quod futuro editori utile esset. V . Insignis mori destia tantam doctrinam mirabiliter ornans li Gossellini Disquisitiones de Geographia Antiqua. P. 2C9 - 288. . Quum Academia Inscriptionum in certamen vernum a. MDCCLXXLV.

posui sti quaestionem, is quid inter Strabonis &

92쪽

Ptolemaei rationem interesset, qualem quantam, que Geographiae cognitionem ipfi & a prioribus accepissent, suoque studio auctam posteris reliquissent victoriam retulit Gossellinus, vir in hoc genere unus ex doctissimis & acutissimis. Qui mox adscitus Λcademiae Socius, plures apud eam acroases habuit; quibus item rationes

Hipparchi, Polybii, Marini Tyrii, explicuit, ct

in tabulis designatas exposuit. Hi & alii de eodem argumento Commentarii quum scriptori tempore tumultuum erepti, deinde editi essent, tu his Aetis non nisi epitome eorum refertur. Prois dierunt vero ejus Geographia Graecorum ex tacita cGEographie des Greos analse Parisia a. MDccxc: item Disquisitiones de Geograpis fidissematica S positiva Veterum. Praecipuum

autem Gosset lini inventum hoc est . quod sibi cognovisse videtur, dissensiones veterum Gese graphorum de distantiis & intervallis locoriam iis, de exstitisse , quod stadiis-aequalibus usi essent, quum in ipsa modo ae tota mensaraa sentirent. Veluti in definiendo Tetrae ci cultu, id est, ejus circuloi maximo, Aristoteles eum h Mathematicis suae stolatis prodi narravit, stadiorum quadringentorum millium c4oo, o tArchimedes aliam memorat magnitudinem trem centorum millium stadiorum c soΟ, ocio I: Em. tosthenes, i Hipparchus , Arabum, eum laciunt

93쪽

ACTA ACADEMIAE

numerorum unoquoque in trecentas, & sexaginta partes distributo, ut circulo in gradus diviso, hi gradus nominibus numerorum inter se differebant, quum ipsa magnitudiue pares essent. Et, ut hoc utamur, quod Megasthenes & Delmachus maximum finium Indiae intervallum secerunt triginta millium stadiorum ao,ooo , Pa trocles autem duodeviginti millium ci 8,ooo tvi hunc erroris accusant Eratosthenes & Strabo

II, p 68); ipsi errant, nec vident Patroclem diversiis, atque Megasthenem & Delmachum, stadiis usum esse, & hujus duodeviginti millia stadia aequalia esse illorum triginta millibus stadiis. Hanc dissensionis caussam Veteres ipsos non animadvertisse quum propemodum incredibile videatur, nos quidem semper eg in opinione fuimus, varietatem in locorum intervallis , α Terrae circuitu, h varietate & errore metiendi exstitisse: & stadia fuisset non mathematica sed communia, id est eorum partitionem in pedes aut passu, , ex vulgari usu , nec ex divisione gradus venisse. i Ipse autem in hac : sua sententia Confirmanda mensurisque graduum & stadiorum inter se componendis, multum doctrinae & acu

94쪽

minis consumsit Gossellinus; de quo ipse legatur, & alii judicent. Hanc mensurarum rationem deinde accommodat Itinerariis Veterum, quae supersunt: magnamque rerum novarum scituque dignis limarum cognitionem expromit. Nam Asricae ora describitur suisque locis notatur.

Primum occidentalis, secundum Periplos Ida nonis: Scylacis, qui ex illo ductus eli: Polybuli Plinio servati U, Ir Ptolemaei: tum de Λtlanticis Insulis agitur. Deinde Orientalis h Strabone & Ptolemaeo: disseritur de circumnavigata h Veteribus Africa, cujus mentio fit apua

Herodotum IV, 43: Strabonem I, p. 37: II, p. 98: de Eudoxi Itinerario apud Melam III, set Rinium II, 67: Strabonem II, p. 98, ex Posidonio reserentem. De sinu Arabico, quod Mare Rubrum dicitur vulgo: Arabiae portubus siccatis recessu maris, cedentis litoribus prolatis, arenarum molibus ex Arabia ventorum vi illatis. De frequentatis Iudaeorum navigatione locis Ophir & Tharsis. De Homerius incolis Arainhiae Felicis. De Agatharchidis & Arriani Periplo inris Rubri, & utraque ejus maris orae tribus diversis urbibus Adulis nomine appellatis. Musa quondam celebris urbs maritima, recedent mari, ab eo nunc sex leucis distans, in tenuem vicum eviluit: &, suo privata, Moceae porta utitur: quod adhuc ignotum primus ostendit Nie-huh-

95쪽

ρι ACTA ACADEMIA

huhrius. Haec de proposita in his Aetis epito.

me. Aliis autem iisque egregiis accessionibus cognitionem Graecae Geographiae locupletavit, novissime duobus operibus t altero, quo Straboanis Francicam Versionem doctissimis annotationibus instruxit: alterum, quo sententiam suam de stadiis Graecorum amplius explicuit, hoc titulo praescripto , nobis Latine sie redditor Observationes generales de modo regnoscendi Naestimandi antiqua stadia itinerariar de error Fus , quos pemersus illarum mensurarum usus intulit doctrinae Graecorum Geographicae; ae de remediis hujus doctrinae corrigendae F ad prisiianam suam exactae diligentiae rationem redigenadae. Parisiis. ΜDCCCIX. 4. pata. XCvI. Daeterii Periculum Vernonis quorumdam Di grammatum Anthologiae Graecae, cum Annotationibus cp. 289 - 3oll. . Epigrammata sunt in Linum, Orpheum, Musaeum: Versio Franis cicae prosae r Annotatio copiosa & historica. Inscriptiones es' Numismata designata ab Aca

diximus, antiquissima huius Academiae professio , Inscriptiones & Numismata designare celebrandis factis & operibus. Itaque hanc servans, quae dam utriusque generis exempla, In illo temporis spatio, vel jussu Regis, vel civium exterorum ve rogatu, prodidit. De quibus his paginis breviter refertur. Eis

96쪽

Elogia Sociorum Academiae mortuorum ab anno MDCCLXxxlv - ΜDCCXCIII. auctore Dacieris

p. so7 - 422. . Habent jucundam fructu iamque cognitionem: non solum ab hominum, de quibus sunt, lama: sed etiam scriptoris stilo, cum simplicitate narrationis significationem

veritatis, prudentemque rerum morumque nota. tionem, adserentis. Nos, omissis aliis titulis, e rum nomina, Vitae annos, &, si sorte, studii m. nus, librum, laetumVe reseremus. Sunt au tem hir

Hierommus Frederisus Bunonius B non Bibliothecae Regiae praesecturam aliosque honores, majorum doctrina & magistratibus gestis

clarorum commendatione adeptus e vixit ab anno

Ioannes Franciscus Segularius Seguler , natus Nemausi smes , majorum splendore contentus , vitae actionem in Literis consumsit, eamque partem, quae inscriptionibus continetur, doctore usus Manio, Insigniter excoluit; quum primo ipsa urbs patria his monumentis frequens puerum ad hoc studium excitasset e quo in genere exstat eius Dissertatio de Inscriptione, cujus ex paucis reliquis literis verissima conjectura totam hanc fuisse assecutus est: C. Caesari Augurti R CU. L. Caesari Augusti F. Cos desin xo principibus jumentutis. Moriens reliquit scri plum

97쪽

plum Indscem omnium , quae adhuc cognitae sunt Inscriptionum, tribus partibus comprehensum: prima, Latinarum : altera , Graecarum: tertia Hetruscarum, Phoeniciarum , aliarum. Vixit ab anno ΜDcCIII ad NDcCLXXXIV.

Paulus Maria Paci audi, Clericus Regularis Congregationis Theatinorum: cujus & alia sunt scripta, & id, quo maxime exteris innotuit, Monumenta Peloponnesia a. MDCCLXI Romae II volt. 4. Idem v Duce Parmensi praesectus effodiendis ruderibus veteris urbis Veleiae in Agro Placentino, eruta monumenta descripsit. libro, quem edendum amico in Galliam misit rat hic. quod dolendum, non nisi exerpta inde in Gallicis Ephemeridibus vulgavit. Natus Auia gustae Taurinorum a. MDCCX, Obiit Parmae a

smus Graecarum Literarum Artiumque amator, quarum intelligentiam ma is affectu quodam &interno sensu, quam grammatica ratione & diligenti interpretatione, consectabatur: has semper& ubique laudabat & praedicabat; ut, si fieri

posset, alios eodem, quo ipse ardebat, amoris ardore incenderet: & ex continua Ueterum lectio . ne non quidem criticam & historicam doctrinam, sed ingenio & oratione germanum quemdam an

98쪽

tiquitatis habitum & colorem retulerat; ut in Francica lingua novum quid & antea inauditum sonaret, & felici verborum innovatione, tralationum, imaginum, figurarum, audacia & frequentia audientes non adeo doceret, sed delectaret, commoveret, auferret. Et hoc sensu & animi incitatione calent viri scripta. Haec autem sunt. Professio damRoria Musisae eonstribenda: cuius prosessionis nomen non solvit: artis caeterum peritissimus, &ln Lyrico genere acerrimus Gluchiani modi dein

sensor, & agitatis de illo inter Gallos litibus jactatus. Acroases in Academia habitae. Da Auentibus Graecis, eorumque in poesi & .prosia effectu & vi ad modulationem & harmoniam orationis. De Stilo Platonis, F proposito Dialo gi Ponis et instinctus admiratione Platonis, hui

in prosae scriptoribus, ut Homero in poetis, principatum tribuebat, utrumque divina quasi religione colens. Dialogus yon, Franelae versius rin quo existimatus est ipsius ingenium rationemque Platonis multis partibus, compositionis facilitate, verborum proprietate, & orationis vigore . expressisse. Iudicium de quibusdam Deis

antiquorum rhetorum: pertinet ad Platonem dein fendendum adversus notas reprehensiones Dionysi Halicarnassensis, perhibentis eum, quamvis in

simplici genere egregium, tamen in sublimi crigidum & in statum esse. De prosa oratione G Grae.

99쪽

ρ8 . ACTA ACADEMIAE .

Graeea quaeritur quomodo transitus ligatas orationis in solutam iactus sit, talis in quo linis guae argumentum Omne expolitum versibus, exornatum cantu usecratum religiona, amisso rhythmo, nil amiserit de propriae originis habitu, nil de eisicacitate, ornatu, harmonia: jus transitus caussam non sine verisimilitudine So

phistis tribuit. Haec in Aeademia Instri io, num, cui crat adscrip ca besalia 3, in ejus. quo prioribus Volaminibus, vivo etiam tunc scriptore, exstabant. Tres alii Commentarii adis huc scripti servabantur in scrini A . Academiae: tinus, De initisine studii Numismatum: alter, De vita F operibus: euir pictoris Φ tertius, De Catusior quorum. duo postremi nunc demum edits sunt Tomo Tiax horum Asinium. . Francicae quiem Academiae suit ordinarius Socius r

ubi recitavit Elogium Homeri, dc Erulam nlii

Caesaris: quae recitationes & tune solito plausu Oxceptae , & adbu studiosorum homiRum re . ordatione celebratae vigent. i Natus in Albi ἀniano vicino iCalpentoractis ca Audignan piratia Carpent τ) a. MDCcxxi, vixit Parisid ,3 obiit

100쪽

de Gammarax conjunctissime in Literis vixit shla profectis, solus emudem studiorum curis sum por totam vitam tetruit; quam riuturnam sano & valenti corpore. labi placidoque animo, ad aetatis annum quartum & nonagesim P per tulit. Itaque tot rejus fuerunt & libri stripti di Commentarii, quot haud aio .an suerint nullius ex omnibus hujust Academiae . .S M. Libeto. rum hi sunt tituli, Latine ii nobis redditi di .m Auctoritate Pontificis RomanI: Historia miri, sophiae Paganae : Historia Siciliae π.: Hi ria commutationum Imperii Constantinouitani: Pori pharius de Alsinentia ab Era carni- , F de ita Plotini Francice versus, & auctus Differauistione De Daemonibus: Vita Hugonis Crotin ita Erasmi: Vita Bosseuuii: Visa Carrinalis Perronid. Plura in scriniis .reliquit, quae perie runt, in quibus Historia Pontilum Romanorum inde a S. Petro ad nostram artatem. Haec El

gii' iuriptor meierius: Commentarios in Acade. rutae constuli. recitatos, In ejusque Actis editos, non nominatim referense quos tamen vel arguis mentorum caussa cognoscere juvat. Sunt igitur

hir Do moritas F ratione manseatuum Romanorum in obernandis provinciis: De libris sacris populomm profanorum: De libris apocryphis , rempore primorum Eeclesiae saeculorum et D. disse, ne hominum eruditorum saeeuis xvI ,