장음표시 사용
121쪽
Haec verior scriptura differt a Sponiana: quae versu secundo pro NEPENNIANst dat P. LEPENNI ne tertio ΣTPATAΓΗΣANTA pro ΣTPOTAΓΗΣANTΑ. quae verbi forma aliquoties in his Inscriptionibus reperitur: sexto &
autem hic & sequens versus in unum conjuncti sunt, sortasse est operarum vitium in hoc exemplo Uilloisoni: qui tacet, nec taciturus fuisset, si baec diversitas adfuisset: decimo tertio ΛΠO pro ΑΠΥ: ultimo BASMOIΣ ANEΛΟΓΗΣΕ, quorum posterius jam in marmore detritum & evanidum Villoisonus non agnovit: qui, & scripturam intelligenter tuetur, ut partim v sculptore, partim a dialecto prosectam : & res ipsas ex historia & antiquitate docte interpretatur. Aliam animadvertimus p. 3ost, quam Thessalonic e in domo Russint, docti & humani negotiatoris servatam reserta
122쪽
quam sic vertit Villoisonus: Viri amantissimae G dulcissimae conjugi Epictesi Apodemius exrammunium Iaborum fructu sibique vivens: scilicet
subaudienda reliqua, hoc monumentum posuit. Nobis ad illa nomina, AΠΟΔEMIOΣ & ΕΠΙΚ-THΣΕΙ, supicio venit, ea non esse propria, sed appellativa, ut sit απο moe ἐπὶ κτωει, peregre absens pecuniae quaerendae caussa; ut nomina propria in principio quondam posita perierint. In vicinia Smyrnae, quae urbs fluvium suum Meletem in Diis colebat, templum Mohameda num columnam habet sic inscriptam:
In qua satis apparet auctorem duos jambos senarios voluisse, fortasse hos, praescripto ΝΩ
123쪽
Sed paucae diserte apponuntur in hoc Commentario Inscriptiones, plurimae narrando saltemsgnificantur: in his unam in primis vellemus apposuisset Villoisonus βουστροφηδὸν scriptam: quam in Salamine Insula reperisse se testatur p. 3o8. Ibidem repertae Inscriptionis hoc initium meis morat p. 342 ΑΓΑΘΗ ΤΥXII ArnNOΘΕΤΟΥ ΚΛΑΥΔIO T
lopappo rege, in Symposiacis I, Io, initio. quem eumdem esse, cui librum De Discrimine Adulatoris & Amici inscripsit, quique filius aut nepos Antiochi Syriae Comagenae regis, regno ab Vespasiano spoliati, privatus Athenis vixit,
124쪽
nomenque βατιλεως retinuit, & pluribus in Inscriptionibus memoratur: ut ostendimus in Animadversionibus nostris ad Plutarchum p. 48. Hano autem si integram videremus, & ipsi &Plutarcho fortasse aliquid lucis adferremus. Sed haec
Observationes de Saris C aldaeorum G da incredibili annorum numero, quem regnis primorum regum suorum assignant: scripsit I.
recitatae d. xii Iulii a. MDccLxxxv. Chalindaei , teste Beroso, cujus testimonium servavit Syncellus Chronographiae, P. II, in definienda temporum mensura tribus cyclis utebantur: quorum primus, Sosus, erat sexaginta annorum: alter, Nerus, sexcentorum annorum: tertius, Sarus, ter mille & sexcentorum annorum: primis autem decem regibus, qui ante diluvium fuerunt, centum & viginti Saros, qui sunt anni quadringenti & triginta duo mille c432,oco), tribuerunt. Hos annos non es se nis totidem dies, ut narrat ibidem Syncellus S p. 34, statuerunt Anianus & Panodorus mois nachi, qui suerunt nostrae aerae circiter a. CDXI, reprehendentes Eusebium communes annos intelligentem. Quorum sententiam secutus est Jos. Scaliger, Canone Isag. p. 25I , CensenSannum Chaldaicum, duodecim mensibus triginta die
125쪽
dierum: Saram quosl est nomen Lunae & mens s , autem diebus triginta, sive mense: praeterea his populis magnum annum, sive annum Dei, tribuens , continentem MCDXL cI4 ob annos communes: & Sarum periodicum, anno. rum communium cxx cIllo : & Sarum magnum, ter mille & sexcentorum annorum com munium c 3, 6oo , seu triginta Sarorum periodicorum. Ab his initiis profectus Guignesius rem ad majorem probabilitatem adducit comparatione rationum, quibus in computando tempore usi lant antiquissimi populi doctrina prae aliis clari, Aegyptii, Persae, Indi, Sinenses, valde
congruentes cum Chaldaeis & Babyloniis: multumque hac in comparatione & eruditionis explicat & acuminis: nec in hac nobis proposita brevitate referri potest. Summa & concluso haec est : Tempus illud decem regum ante diluvium , quasi semideorum ac sabulosum, redigi ad annos mille ducentos e quo spatio contineri annum magnum Chaldaeorum, qualem item celebrarunt alii populi & Graeci philosophi: quos nito, novus annus novusque mundus oriri putabatur: talibus annis unius diei Berosum uti in tempore significando illo, quod fuit ante aeram Nabonas saris, in postero autem communibus annis: & quod narrat, se Babylone veterem histo
126쪽
cIso,oo O annorum conscriptam vidisse, id, si
anni unius diei intelligantur, revocari ad annos communes 4i6, quos additos annis 325, quihus Alexandri obitus aeram Christianam anteis cessit, proxime ad initium aerae Nabonassiaris adscendere, quod ponitur anno scptingentesimo
quadragesimo septimo c7 7 ante aeram Christianam. Idem temperamentum adhibitum numero prodito h Cicerone Divisat. I, I9, II, 46, 4 o, o, & Diodoro Siculo II, 3I, 475 ooo, annorum Chaldaeis in notandis astris ac temporibus consumtorum, probabilitatis fidem tuebitur. Nam secundum Plinium quidem Idit Nat. VII, 56, Berosus spatium illud fecit 8o annorum: Epigenes psto: quae cum utriusque aetate conveniunt ἔsiquidem ille sub Alexandro, hic sub Augusto
vixit: Callisthenes, 19oo, quorum initium attingat annum ante nostram aeram a uast, quo tempore initium regni Assyriaci, & Belus, ponitur. In Berosi ratione annorum ante diluvium apparent vestigia opinionis Indorum, Diis majores annos quam hominibus tribuentium: veluti in libro eorum Bagavadam diisto hoc sertur, annum humanum non esse nisi diem divinum, Iso, ocio annos humanos instar esse gooo anno. rum divinorum, millia annorum divinorum aequare Brahmae unum diem duodecim horarum. Manifestiora etiam indicia exstant consensus cum
127쪽
narratione Mosaica, in traditione de mundi cre tione & diluvio, quam traditionem ex Beroso refert Alexander Polyhistor apud eumdem Syncellum p. 28 ct 3o. Nos, quamquam in anti. quissima illa Historiae parte suos cuique populosas os relinquendos, nec aliorum jugo fastorum subjiciendos censemus, & quasdam etiam, quoin minus nobis sententiam suam plane probet scriptor, dissicultates superesse animadvertimus; lauisdem tamen ei debitam ingenii doctrinaeque cumulate tribuimus.
Ejusdem Commentarius de origine Zodiaei SCalendarit Orientalium, disersarumque eonstet Iationum coeli eorum mironomici p. 378 --434. recitarus d. xVII Junii a. ΜDCC xxvIII. Est hoc quasi excerptum majoris necdum editi
operis de Aegyptiis & Sinensibus, ex quo , quae
ad hoc argumentum pervinebant, collegit, alim. de locupletavit, & in unum hunc Comment rium conduxit, egregius scriptor. Summa sententiae haec est. Orientalium Zodiacus hodiernus h Graecis venit; antiquus ab hoc diversus est. Ipsi Graeci suum ab Aegyptiis acceperunt, sed ejus duodecim signa perperam ad astra accommodarunt , ex iisque quasdam figuras animalium, ζωδίων , informarunt, signa illa, unde Zodiacum
dixerunt circulum, quem Sol annuo cursu co
scit distributum iu duodecim partes, id est me . ses,
128쪽
ses , quorum cuique suum signum assignatum erat. IXam hactenus Aegyptii cum Graecis conissentiebant, quod cuique menti suum signum praesecerunt v. c. Arietem, Taurum, caet.: in eo autem dissentiebant, quod non item ad horum animalium sign*rumque similitudinem constellatiopes informabant, sed ea ad significationem proventuum naturae ossiciorumque vitae, mensi bus quibusque propriorum, reserebant. IIorum opinione , h prima omnium rerum caussa ac
principio, duo alia principia prodierunt, Osiris& bis, ille Coelum, Sol, Nilus, haec Terra& Luna: ad quorum beneficia, historiam, sesta, fere mensium nomina & signa pertinebant. Cum his mirifice consentiunt Sinenses, item tuentes prima omnium rerum caussa ac prino cipio duo alia prodiisse principia et primum, dictum Tang, marem, Coelum, patrem Omnium rerum: alterum is, foeminam, Terram , ma trem omnium fructuum: illum significabant una linea recta majore, hanc duabus minoribus lineis rectis continuis: harum varia desuper deorsum positura duodecim signa mensium cssiciebant, quibus signis eorumque nominibus alterius prae altero principio facultatis vicissitudines notabantur; mensis item quisque in duas partes dividebatur. Praeterea Sinensium distributio Coelisuit duplex, altera propria , altera cum aliis
129쪽
Orientalibus communis. Illa erat quasi imago aulae maximi regis: stella potaris, veluti immota, habebatur domicilium Unitatis, id est primi principii totius universitatis: quam circum vicinae constellationes palatii instar censebantur: huic ad latus aliud palatium, dictum Sosium quinque Imperatorum: alia in parte forum coeleste. Quae
fere congrua sunt 'Stoicorum placito, Mundum esse civitatem Deorum & hom num: S ita stelistas magistratus quosdam, Vesperum Praefectum Vrbir quae ridet Plutarchus De Communibus Notitiis Adv. Stoicos P. Io76, F. Communis vero cum Persis, Arabibus. Coptis, Indis, totius Coeli in xxvm constellationes distributio; quae deinceps explicatur. Caeterum, populos antiquissimos in tempore ordinando, Coelo describendo, Ecliptica constituenda , prius Lunam, quam Solem, ducem secutos esse, prius annum Lunarem usurpasse: quem ut cum postea demum Solari cognito aequarent, uno mense intercalari auxisse: verissima est scriptoris animadversio.
Nicolai Hereii Observationes de situ ac pontione quorumdam popularum ae locorum Galliae
Belgicae, quum a Romanis subigebatur: c p.
435 - 457 recitatae a. ΜDCCXLvI. Rese. runtur hae observationes ad illam partem Cominmentariorum Caesaris De Bello Gallico; ut non solum horum interpretibus & editoribus utiles I su
130쪽
suturae sint: sed multis etiam populorum regionibus, loeorum distantiis ac situ, accuratius defi- mendis , aliquantum adferant lucis huic arguis mento ejusque scriptoribus, praesertim recentioribus , c iuverio , Valesio , Samsono , Cel- Iario, Dan villio. Caeterum , ad perspicuitatem& liuelligentiae facilitatem multum valuisset acincommodata his observationibus tabula geogra phica , quam desideramus. Editor earum in nota principio subjecta monuit, eas videri a Frereto destinatas ad respondendum libro Levesquii Ra-valterii cLevesque de la Ravaliere) inscripto, Mustralis loci ex libro IV Caesaris de Bella
Gallieo: cujus epitome exstat edita in Historia Academiae Inscriptionum, Tomo XVIlI, p. 2I2. Haec fuit unius Tomi materia , brevissimo compendio & quasi punctis notata. Caeterorum
mentionem Tomorum ne in sequentis Philomathiae incertum tempus differentes obsolesceresinamus; nunc titulos duntaxat singulorum Com
fANCTO CR vcri Dissertatio de interitu Bais Θlonis. p. I - 36. LARCHERI Disquisitiones F Conjecturae de rebus Cadmi S praecipuis oenris ejus historiae.