장음표시 사용
61쪽
Libanii orationem 'D: Vita sua , ut Ciceronipaliorumque scripta ne memorem, hos igitur libros quamvis ab auctoribus aetate provecti scriptos, quis dicat Orationis compositionem habere adstrictam & concisam ΤLegat quis, Plutarcheae formae ac rutioni adsuetus, hujus libelli locos, qui in veris ite in Plutarchi libris narrantur, ct utrosque inter se com Parer . reperist Profecto, eos non minus stilo oratisene, quam rebus & materia . se invicem
discrepare. Veluti hujus libelli P. I, C, o Themi uelis filio, cum Vita Themist. p. 28, B. Ibid. D, de Arcti mo, cum Vita Agelii iP. 696, P. P. 3. A, de securgo, cum Α-POPbth. p. a 2S, F. P. s, F, de Stilpone, cum Vita Demetrii p. 893, A. P. 6, C, is
Pericle ae Demosthene, cum Praecepi. ReiμGer. p. 8o3, F. P. Io, B, de istino, cum Vita Lysandri p. 4 a, B: & Niciae P. 54 , F. Ibid. D, se Are ta F Platone, cum Se
dum. Vind. p. 5si, Λ, B: Colot. p. IIO8, A. P. II, Λ, de Theocrito Chio, cum Sympo P. 633, C. P. D, C, de puerorum amor cum libro Ammorii nomine inscripto. P. I 2, A, de nerassisate custodis, cum libro De Λudiendis Philosophis. P. I 3, Λ, de Adulatori bus, cum libro De 4iscernepdo Aqulatore ab Amico.
62쪽
7 Cnicissio. Ergo vidimus istiusmodi hunc e se libellum; ut, si in rebus Plutarcheae Omnino esset formae, sulus eum spurium argueret: si situs esset Plutarcheus, ras diversum Scriptorem proderent. Quis igitur ejus est Scriptor Nemcior Plutarchum non esse, scio. Illud sortasseverisimile sit et eum adolesuentem fuisse rhetorixis Rhesis institutum, Primo apud alios magistros ἡdeinde apud Plutarchum; neque illud satis dici ut aliquem ab eo colorem & habitum e trahero posset; recentem igitur in rhetoricis schesis diseipulum Diphilosophiae adhac sive rudem, .svel ignarum: certe vix primis initiis & protrem sicis rationibus imbutum. Plutarctius fortasso discipulis dederit thesin, ia est, scribendi argu
mentum, τί τὶς ais Ixaι εἰπεῖν περὶ τῆς των ελε - θέρων et δων ἀγωγῆς, καὶ τωι χρωμενοι creo δαῖοι χν τως τρόποιι αποβαῖεν; Haec est ipsa r torum sormula. in argumentis Declamationum& ηθοποώών ' veluti τιναρ αν λουους ελπιλευς, vel ἰ alius : l cujus' formesae exempla videant
Anthologiae Brodaei p. i o& 4sa. 4 Discipus Jus huic thesi adjecerit,i ς νη--π
63쪽
νον λττι καὶ πολλῆς επιαελ.esae ' ανυ τὸν δ' Ουνανθρωπινη φύσει καθεστηκεν. - Εpilogus igitur
plane videtur continoro magistri judicium scripto discipuli subscriptum: omnino & sorma & hahi. tu accedit ad orationem Plutarchi, excepto uno verbo συμπεριλαβεῖν ' quod si x discipulo profectum statuamus, minime . veris militudine abis horrere videbitur, Epilogum h Plutarcho adjectum esse: itaque cxemplum hujus Chriae inter Plutarchi scripta telatum, postea cum lis sub ejusdem nomine vulgatum esse. - Plutarchum Rhetoricam tractasse cum Philosophia conjunctam, more Academicorum & Peri pateticorum in utramque partem disputaudi, multis documeniti constat. De rhetorico ejus
studio dieitur in libro De Solertia Ansmalium p. 939, C, ex libro perdito De Venatione. In eodem genere sunt, libri De Primo Frigido: vane an lanis utilior sis: De Carnis EA: De Alexandri mrtute: De Romanorum Fortu-ha ' & perditi. - in Catalogo Lampriae proditi.
Itane, dicat quis, nullam huic libello Iaudis utilitatisque partem relinquis Non equidem prorsus abjiciendum censeam. In spuriis haud postremo est locor melior & antiquior est illis De Nobilitate, De Huriis, Parallelorum Gr. Θ
64쪽
R., scriptiunculis. Habet laudem ut adolescenistis Chria: habet in illa orationis mediocritate& doctrinae levitate tamen aliquam cognitionis utilitatem & jucunditatem, semel legendo percipiendam e non crescentem repetita lectione, qui est fructus germanorum Plutarchi librorum, &optimi cujusque Veterum: sed magis magisque decrescentem illam ac deficientem. Legatur provectioribus , ipsius cognoscendi libelli causiarnim ad argumentum de Educasione F Insilauiis . ne, vel ex ipsius natura & ratione, vel ex Anclinquitatis more intelligendum. Non Proponatur tironibus, ut sere fit; neque, quod recte jam reprehendit Cellarius Dissert. Acad . p. 7o8, ad
institutionem orationis Craecae: neque ad for- mandum antiquae elegantiae sensum: neque denique ad uotitiam & consuetudinem cum Plutar chi scriptis contrahendam.
65쪽
Plutarchei libri, Quomodo Adolescens Poetas audire debeat, hoc est principium: El Mεν ως νι-
ναν ὐπαρχειώ. i. er Quod Philoxenus poeta diaxit, ne Sedate, eas earnes suavissimas raser, qu e rarar ε . non sint, itemque pisces , qui pisces non set: de eo pronunciare sinamus istos, quos paωιo plus supere, quam corde, ebat Cato. Quo loeo editionis nostrae lectores rejecimus ad peculiarem de Philoxenis scriptionem v nobis brevi edendam: eamque nunc hoc loco edimus. Additum est a Plutarcho ἡ ποn1τhe, ut ab aliis Philoxenis hic distingueretur: & simul significationem praebet, in ea fuisse Plutarchum sententia, non plures suisse hoe nomine poetas, sed unum patria Cytherium ι Dionysii majoris Syracusani familiarem, vulgo Dithyrambicum, non
66쪽
numquam Lyricum, Tragicum, aut Melicum,
cognominatum/Complures h Veteribus Philoxeni memorantur, ut librorum scriptorum, aut festive dictorum factorumve, auctores. In his sunt quatuor gulaeae ventri dediti, a quorum ingenio hoc dictum non abhorret: Cytherius, poeta nobilis: Eryxidis filius: duo parasti, alter patria Leucadius, alter eognomine Pternocopis. Sed hoc didium tribuendum est nobili illi poetae, cum hac Pluintarchi auctoritate, tum quod plane argutia haec convenis in ejus Δεiπνον, elegans poema, laudatum Athenaeo compluribus inde appositis locis, & imitando expressum ab Horatio Satira, rum II, 4, Unde F quo Catius p Caeterum diversos Philoxenos jam Antiqui adeo perniiscue alrunt & consuderunt, ut eos accurate distingueis re dissicile sit negotium , cui recentiores non dum satisfecerint. Neque id egerunt scriptores Historiae Literarum eruditissimi. Nam G. I. UOssus De Podiis Gr. Cap. VII, opp. Tom. III. P. alla, de uno, Cytherio poeta resert. J. Meurinsus ad Hesych. Miles. p. I 28, tres exhibet poetam Cytherium, Leucadium parastum, gram amaticum : una ille quidem Suidae auctoritate contentus. I. A. Fabricius Biblioth. Gr. Tom. I. p. 686, ubi de Cytherio poeta agit, unum ad dit, quem ab illo distinguat, Philoxenum Ptere E n .
67쪽
nocopin. Majore diligentia , minore tamen is perspicuitate, argumentum tractavit, magnus vir, Jac. Perletonius ad Aelian. Vari Hist. X, prquatuor faciens Philoxenos, duos poetas, Cytherium illum Dithyrambicum eumdemque helis Ivonem: alium Melicum: duos helluones, Cytherium illum Dithyrambicum. quem eumdem esse credit Leucadium Philoxenum : alium helluonem Eryxidis filium. Haec enim, quoad ejus perspicere possum, Perigonii est sententia. Atinqui hi non quatuor, sed tres, sint Philoxeni; quandoquidem Cytherius poeta est alter helluonum. Denique his laddit alium Philoxenum, Siphnium, unde mψνια ιν dictum est, τὸ περιέργοις μeMσι χρῆσθαι, auctore Polluce IV, 6M Qua in disputatione duo sunt, quae mihi non probet Perigonius: primum, quod Melicum diversum facit a Cytherio , idque propter unum ejus prudens ac sobrium dictum , apud Plutarchum, in libello de Vitando Aere Alieno
ρον ἐυπλευσεν. Quasi vero factum hoc in Sieiliati μελοποιου non manifesto conveniat in Cytheis
68쪽
Hum Dithyrambicum ; aut quasi ab hominis
luxuriosi ingenio abhorreat: de quo tamen constet, eum in lapicidinis habitare maluisse, dum ne Dionysio praeter decorum adularetur, ejus que carmina laudaret. Alterum est de Phtiloxe.no Siphnio; quippe cujus nomen dubium redditur varietate lectionis, quae est apud Suidam Voc. Xια is: quem v Kustero minus intellectum recte interpretatus est l. Toupius Emend. Suid. P. III. p. 377: ubi vocatur Theoxenides: quod nomen pro vitioso in Pollucis Ioeo restituendum monuit eruditissimus J. Jonsius De Scriptorib. Hiae Phil. I, I 4, 8, p. 9o: & verisimile est, ab imperito librario nomen minus notum Theoxenidis in magis notum, & ab innovatione Musicorum modorum & reliqua famaeelebratum , Philoxeni mutatum fuisse. Caeterum h recentioribus, etiam ante hos nos' his iam laudatos, de Philoxeno podia egit Lilius Gyraldus Historia Poetarum, Dialog. s X, p. 478, addens aliquid admonitionis in cognominibus distinguendis, ac praeter hunc tres alios prodens, unum Cyrenaeum, alterum Eressium parasitum, Leucadii filium x Suida dictum. Eryxidis , Plutarcho: tertium grammaticum. De postremo hoc nemo dubitat: at in duobus prioribus Gyraldus & ipse turbavit, & mendo Iis librorum lectionibus deceptus est. Narravit L a etiam
69쪽
etiam Muretus jucunde ad legendum, nee tamen. ad distinguendos cognomines accommodate, in Commentario ad Aristotelis Ethic. L. III. ediistionis Ruhnhenianae T. Iu, P. q98. Denique post Perigonium, de Philoxeni poetae cognitione bene mereri voluit doctus Gallus Burettius in annotationibus ad Plutarchi librum de Musica proditis 'Commentariis Academiae Inscriptionum, Tomo XII l, p. aoo: & sane suo more narrato inris jucundi partes egit: monens in fine disputationis, de diversis Philoxenis discernendis consualendum esse Perigonium, loco memorato, ad Aelian. Var. Hist. X, 9. Equidem non id ago, ut hanc nunc quaestionem pertractem; quippe quae ampliorem scrip. tionem desideret : neque tamen facere possum quin ex adversariis ea depromam, quae futuro
hujus argumenti scriptori prosint. Duo sunt praecipui hujus cognitionis sontes , Athenaeus, & Suidas.
Hic in voce Φιλοξενος tres numerat: Cytheorium , LFricum Poetam: grammaticum et Leucadium , parasitum In horum postremo non habet propriam auctoritatem, quippe totum lo-
eum ex Athenaeo, I, p s, & 6 sumsit. E
quae ibi traduntur partim cum dubitatione, utrum
ad Leucadium an ad Cytherium reserenda sinit partim diserte Cytherio adjunguntur, v eluti il-
70쪽
Iud in coena Dionysii, p. 6. Et ea omnia Leucadio tribuit. Porro idem Suidas de : utroque similia quaedam narrat ejusmodi, ut Rppareet ea in unum eumdem aue hominem convenire. Uxer-que dicitur gulosus, uterque apud Dionysium tyrannum degisle, uterque Ephesum abiisse, uterque dithyrambicus suisse: quamquam hoc postremum diserte proditum ab Athenaeo p. 6,Α. Suidas caetera describens omisit. . Cytherium quidem in Joniam venisse, & Colophonem adiisse , Hermesianax quoque testatur apud Athenaeum XIlI , p. 568, E. Ergo apparet, Suidam res Cytherii . proprias cum Leucadio communicasse & quaestionis explicationem ab unius Athenaei auctoritate ejusque, diligeate in
terpretatione repetendam esse .
Hic Leucadiuini non inisi duobus nominat locis; primo, I, p. 5, Tοὐ Φιλοξένου τού
σαι ' iubjungitur locus Platonis in quo simpliciter vocatur Philoxenus, nullo addito cognomi ner altero IV, p. I 46, Fr-x ο Κυθι - .ριος εν τιμ επιγραφομών Δειπιω' ει περ τουτου καὶ ὁ κωμα δεποιος Πλατιο ἐν τῶ Φαωνι μνησθη. και μη του Λευκαδίου Φιλοξένου. i. e: si modo is
Philoxenua es, cujus meminis Plato Oinicus in Phaone, ae non Leuciarius: dubitans dixit de auctore poematis Δειπνου, ac rqspiciens ad supe