장음표시 사용
611쪽
que homines discrimeti alterum aeque grande , quam a belluis,
fecit. οC h. LII. C XIII. Mernbra animalibus agnata inutilia sunt, sicut sextus homini semper digitus. Placuit in AEgypto nutrire portentum . binis MI in aversa capitis parte oculis hominem , sed iis non cernentem. C X I V. Miror quidem Aristotelem non modo credidisse praesciis vitae et se aliqua in corporibus ipsis , verum etiam prodidi ile. Quadi quanquam vana cxistimo, nec sine cumstatione proferenda , ne in se quisque dc auguria anxie quaerat: attingam tamen, quae tantus vir in Io doctrina non sprevit. Igitur vitae brevis signa ponit raros dentes, praelongos digitos, plumbeum colorem , pluresque in manu incisuras , nec perpetuas. Contra longae est e vitae incurvos humeris , de in manu una duas incisuras longas habentes, dc plurcsquam xxx I s. dentes , auribus amplis. Nec universa haec ut arbitror in sed singula observat, frivola, ut reor in & vulgo tamen narrata. Addidit morum quoque aspectus simili modo apud nos Trogus, & ipse auctor severim mus: quos verbis ejus subjiciam : Frons ubi est magna , segnem animum lubcss e significat: quibus parva, mobilem : quibus rotunda , iracundum , velut hoc Vcitigio tumoris apparente. Superciliaxo quibus porriguntur in rectum , molles significant : quibus juxta na. sum , flexa sunt, austeros : quibus juxta tempora inqexa, derisores rquibus in totum demissa, malevolos & invidos . si oculi quibuscumque sunt longi, maleficos esse indicant. Qiii carnosos a naribus angulos habent, malitiae notam praebent. Candida pars extenta , notamas impudentiae habet : 7 qui identidem operire solent , inconstantiae. Oricularum magnitudo, loquacitatis 5 stultitiae nota est. Hactenus
CAp MII. CX V. Animae leonis Virus grave, ursi pestilens. Contacta hali-
. Trogus. J Hausit ea igitur & a Phia
6. Oculi quibuscumque. J oeulorum anguli sunt iuxta nares duo, duo juxtas tempora. Hi si longi sunt , nequitiam si-
Ignita cane. Si carnosi sunt prope nares, pravitatis indicia sunt. Arist. pag. 67. 7. ιdeumem. J Frequentius ni-ctabundi, Aristiat. pag.
Utsi nimirum , cujus halitu & assiatas earnra putrescere scribit Albertus quoque. lib. 11. de amnata. trin. 2. Pag. 6O .
612쪽
tu ejus nulla fera attingit: citiusque putrescunt amata reliquis. 3 Hominis tantum natura infici voluit pluribus modis . & ciborum ac dentium vitiis, sed maxime senio. Dolorem sentire non poterat : tachii sensitique omni carebat, sine qua nihil sentitur. 3 Eadem commeabat, recens assii lue , ' cxitura supremo , & sola ex omnibus superstitura. sDenique haec trahebatur e caelo. Hujus quoque tamen reperta poena est, ut neque id ipsum, quo Viveret, in vita iuvaret. Parthorum populis = hoc praecipue, re a juventa , propter indiscretos cibos : namque & vino foetent ora nimio. Sed si Si proceres medentur grano. Allyrii mali, cujus est suavitas praecipua in esculenta addito. Elc- rophantorum anima Z serpentes extrahit, cervorum item urit. Diximus hominum genera , qui venena serpentium suctu corporibus eximerent. ' Qti in & subus serpentes in pabulo sunt, & aliis venenum est. lauae insecta appellavimus, momnia olei aspersu necantur. U Vultures unguento qui fugantur, alios appetunt odores , scarabaei ro- is
N O TAE. Et lib. 7. tract. I. cap. s. pag. Lo . De leonis halitu nihilominus eadem refetunt Aristot. lib. 8. histor animal. cap. s. pag. 9 I. AElianus, lib s. hist. anim. Op 3y. Chrysostomus , aliique , quos lautiat Boehartus , pari. I. lib. 3. de anim. cap 3. pag. 7 4 2. Hominis tantum. J Subintellige , animam sive halitum oris , qui plurimis modis eorrumpitur, inficiturque, dentium vitio . senio, cibo, Vino , jejunio denique ipsis : olet enim graviter halitus a jejuno ore. Unde illud Martialis, lib. . Epigr. 4. in grave lentem : euod j6unia sabbatariorum, Moestorum quod anhelit in reorum, Mnstem , quam quod oles, olare,
Bas'. 3. Eadem commeabat. J Animam sei licti aliud esse nihil opinatur , praeter aerem illum quem spiritu ducimus,
quemque subinde per vires respirant red-auntque pulmones, ac semper recentem trahunt. I in Cicero , lib. x de Nat. Deor. Anima , inquit, qua spiritu tu pul
. Exitura supremo. J Supremo vitae die Lucretii haee scholam sapiunt, eu-jus earmina de semno eonsule, quaesu. periore libro retulimus, sed . ult.s Hoc prata . . t Hoe malum r hie laetor oris α.halitus. 6. Assyrii mali. J Le Cirron. Namque
ammas ct olentia Medi ora θυent ipso. Virgil. lib. I. Geot . vers a 34. De Corullum lib. I L. T. . Serpentes extrahit. J Cavernis extrahit : quod & de cervorum anima di inest, lib. g. sest. 1 . g. Dιxιmus hominum. J Psyllos intelligit, de quibus vide quae nos in Notis addidimus , sect. v. lib. T. s. Quiπ-J A suibus sane mandi salamandras, Plinius iterum repclle,
Io. Omnia olei. J De ea re egimusi jam superius, seist. 1 I. Adde AElian uin lib. 4. hist. anim. cap. 13. I . Vultures i-guento. J Non fugari modo, sed & neeari unguento vultures scribit Alianus, lib. I. liist. anim. cap.
Item Phile, pag. 16. ubi de vulturi
scribit & auctor libri Mirab Auscult.
pag. II 66. Fuit idcirco aliquando , cuinicribendum putarem, alio oppetunt odore, scarabat ros , vel, alios appetunt odores.
613쪽
cos C. PLINII NATUR. HIs To R.
sam : Quasdam serpentes scorpio occidit. i Scythar sagittas tingunt viperina sante, & humano sanguine: irremediabile id scelus , mortem illico affert levi tactu. XVI. Quae animalium pasecrentur veneno, diximus. Quar-s dam innocua alioqui , venenatis pasta noxia fiunt & ipsa. R Aprosin Pamphylia dc Ciliciae montuosis, salamandra ab his devorata, qui edere moriuntur. 3 Nec est intellectus ullus in odore, vel sapore : dc aqua vinumque interimit salamandra ibi immortua, vel si omnino biberit , unde potetur: item rana, quam rubetam vocant. Tantum insidiarum est vitae t Vespae serpente avide vescuntur , ' quo alimento mortiferos ictus faciunt. Ideoque magna disserentia est victus : ut intractu pisce viventium ε Theophranus prodit, bovcs quoque pisce vesci , sed non nisi vivente. C X V II. Homini cibus utitissimus simplex. Acervatio saporum pestifera, & condimento perniciosior. Dissiculter autem perficiuntur Is omnia in cibis acria , nimia, & avide hausta : & aestate, quam hieme, dissicilius: & in senecta, quam in juventa. Vomitiones homini ad haec in remedium excogitatae, frigidiora corpora faciunt, ini.
micae oculis maxime, ac dentibus. N o T AE. 3. Scytha sagittas. J Auctor libri Mirab. Auscule. pag. Ii 66. ἔαI. C X U I. I. Diximus. J Libro superiore , sect. 33. Puellam vidisse se set ibit Hibertus M. lib. I. de animal.
t ach. L. cap. s. pas. 236. quae araneas
in primis, nullo discrimine , seu parvas, seu magnas, in ciborum deliciis lautissimis haberet. . Apros. Alianus, lib. s. his . anim.
3. Nee est intellectus. J Nee pronnm
est veneni vim, quae latet. odore vel sapore , deprehenderer nam seu vinum, seu aqua fuerit, perinde est, par ut I bique vitae discrimen , si inde potus hauriatur , unde salamandra praebiberit. . gelio alimento. J Eo alimento. ser pente nimi tum pastae, longe fiunt mot-lii infestiores. AElianus, lib. s. historanim. cap. Is de crabronibus, qui sunt
etiam auctor libri Mirab Ausculi p. II 66. s. Pice viventrum. J Ichthyophagorum, 6. Theophrastiu prodit. J sorte Iibro, quem inscripsit ,-ράου φυρή- ωι ψ ὁους, de animalium silertia &more eujus Laertius meminit. l. s. p. as. Sect. C x v I I I. Homini ci . J De hoe placito multa erudite & copiose scripsit in utramque partem Macrobius , lib. 7. Saturn. cap. 4. pag 186. & cap. 1, pag. x. Vinritiones. J Frequen erat apud veteres vomendi consuetudo. Calarem vomere solitum ostendunt illa ex orat. pro Dejot. Cum te post coenam vo-- re velle dixisses. Diem sibi unum deligebam ex mense , quo coenarent copiO.sius, ut postea vomerent : id vero . --π ν agere , ἡμεροον subintellige , appellabant. Damnat ejusmodi vomitione Plutarchus, lib. de valet. tuenda. Damnavit de Asclepiades in eo volumine, quod de tuenda lanitate seripsit , teste Celsio , lib. I eap. 3 Contra laudat impense Soranus Ephesus, eap. x I. 3. Fri liora. J Extenuare corpora vomitiones seripsit Hippoet. lib. 2. de
victus rat. cap. II. pag. 473. t m. 6.
. Immica oeulis. J Prodesse tamen vomitiones, quando madent oeuli, Ceusus est auctor, ioc. cit. .
614쪽
C X VIII. Somno concoquere corpulentiae, quam firmitati utilius. Ideo athletas malunt cibos ambulatione perficere. Pervigilio quidem praecipue vincuntur cibi. Augescunt corpora dulcibus, atque pinguibus, & potu : minuuntur siccis & aridis , frigidisque , ac siti. Quaedam animalia , de pecudes quoque in Afi ica , quarto die bibunt : homini 3 non utique septimo letale est inedias dura ite : ' at ultra undecimum plerosque certum est mori, esuriendi semper inexplebili aviditate animalium unicuique. C XI X. Quaedam rursus exiguo gustu famem ac sitim sedant, conservantque vires, ut butyrum , hippace , y glycyrrhizon. Perniciosissimum autem in omni quidem vita , quod nimium , praecipue tamen corpori: minuique, quod gravet, quolibet modo utilius. Verum ad reliqua naturae transeamus. N o T. AE. Sect. C X V III. I. Pervigilio. J Somno nimis quam vigilia concoqui ei bos,
statuere Galenus videtur , Comment. s. in lib. s. Epidem. tex. IO. pag ILL. calore in uomno intus secedente: in pervigilio , se extra emundente.
1. madam J De cameIis id superitu dictum, lib. 8. sech. 26.3. Non utique septinis. J Contra quam Varro sensit, teste Gellio lib. 3. cap. Io.
tas & mendationes num. C X. Inediae ad plures menses , annosque. toleiatae exempla eongessit Joan. Schenex ius, lib. 3. Observ. Medic. tit. de asitis , pag. Sest. CXIX. i. Hippace. J Vel herbae id nomen , vel equini coaguli. De utroque ditemus Opportunius , lib. 21. sect. Φ4.1. Gheyrrhia m. J Herba eadem Seylli iee appellata. Vide lib. xx. sect. x r. de lib. 21. sea.
615쪽
NATURALIS HISTORIAEC PLINII SECUNDI.
UL Tiox NERA. J Libri editi. miari a , verbo quidem satis bono, & quod culpate nemo jure ponit. Verum istud emendatorum tamum judicio , illud chirographorum Reg. I. coiberi.
i. 1. Paris Chivi. vel Dalee. aliorumque auctoritate nititur :
quod qui minus probaverit. illud etiam Plautinum improbet , in
Capt. ach. I sic. L. vers. 16.
Multis odi, multigenaribus opus est tibi Militibus. Eorundem e leum fide, mox legimus. Ν- rota inrisura eam ambiente rus rsed in alvo . . . . imbricatis flexili υertebris: quoniam libri reconditi , eam ambie re. & flexili, eonstanter ndeliterque exhibent: non ut editi, em ambiente& fmilibus t quod ante nos Sc Turnebus in libris suis vidit, ipsb prodente, lib.
o. Advers cap s. Pag. L88. MA. x. I L Nexus 1 irabilis. J A M I S. exemplarium fide emendatores desci stre , qui se ediderunt: quoniam misceri interiori nexu. , die. Ea enim miscera interiora constarrier exhibent et nos in viscera restituimus. repetita voeula in , quae temere librariis exeidit, propterea quod ultimae superioris vocis syllabae , quont m , adhaerescere videbatur. Arteriam, ut diximus. intelligit, quae ad pulmonem PQ net. Carpere enim Philosophum videtur, seribentem lib. 1. hinor. animal. cap. 18, pag. 2 1. quodcumque aeris receptione spitat, id gulam arteriamque s a quo etiam pulmonem hahere : Γλως in α ἴ- φ .--s -π es, παπἔχει προ-,ωνα, ψ-ψIbi . I II. Nec video eur magis possent non trahere animam talia , vivere, P in spirare sne viscerib--J Loeum hune sive prapostera emendatione, sive te versa interpretatione Dalecam pius depravavit, in margine editionis suae ita rescribens, Nee video cur magis non pinni trahere animam talia , ct spirare . quμm πι- vere. Nec minus temere paulo post adiectis vocibus nonnullis Plinianum eontextum interpolat , Et quamvis non sint membra , velut marinis . γε sera Secr. 4. I V. Favos eonfingunt erem . mille ad usis vita di Iaborem tolerant, i Sic Reg. 2. Paris & Chissi. At Reg. i. de ceterasmiis , mendose. Miti μωμε, Ita ad usus, haud paulo corruptius. Sedr. V. Ante fi M. florentes exeunt ad vera-laboras-J Non setis exemplaribus manu exaratis, sed de experientiae adversantur ii qui negationem huic sententiae hactemis adiecerunt , Ante faba. florentes non mount. Plinio quoque ipsi Iesiagantur, qui prioris lavorum ae mellis vindemiae assignat diem uicesimum ab educto examine, sech I . peragique fere mense Maio censet. a. s. V I. Commosin. J Ita Coib. I. L. Paris. librique impressi post Frobentum. Reg. I. a. Comosin. Parmensis editio, diminuto vocabulo , mi n. Aristot. lib. 5
616쪽
histor. animal. mp pag. rios. vel Φευ-. Καλ- y-nc Ommosina tamen retineo . tum priorum codicum, tum Hesyehii au --ritate adductus: . inquit, pag. - πιο η του Commosin appellant apiarii, quae apes prima favis ponunt fundamina , ut eum Matone loquar. VII. Ceu dilutioν eera. E vitium miliare rummi-l Mii ossi, dii hule loco tenebras indiligentia editorum , qui hactenus ita scripterunt: ceu dιluttor , ceνa imitum plarumque e minore summi. Propolu . crassoris jam materia. Nos partim ex conectura , partim librorum subsidio ita loeum interpungendo & emendando sanavimus: ceu dilunis cera. Deinde, ut esset alterius sententiae initium, E istium p lorumque mitiore rummi propolis, erassoris jam &e. Nam vitium populorumque , constanter ac fidelissime ex nibent Reg. r. x. COIb. r. a. Patic Tolet. α Salmant te. teste Pimiano. De lare ma virium . quaυιIuti
summi s , Plinius lib. sect. 3. Denique idem, lib. 1 . sect. 31. Popilli ferunt . inquit, oe foliis Iuttam , ex qua apes propolim faciunt. VIII. Menecrates florem esse dicit. J His v ibus libri omnes impressi statim Sen. γ. subjungunt istas, futura messis indicium, quas parum sane huic loco opportuna et ditorum conjectura obtrusit et quotam enim de suturae messis indiciis modo sermo, cum de apibus agitur Venit allis nimirum in mentem, pronunciatum olim id placitum a Marone . lib. I. Georg. vers 187. Contemplatω item, quum se nux prurima θλὰ
Induet in florem, ramos eurvabat Mentes:
Si superant fetus, pariter frumenta sequuntur, dec. Inde in Plinii contextum, jumra indicium, convexerunt et quarum vocum ne vestigium quidem ullum apicemve exhibent Reg. I. v. Coib. I. x. Paris aut
alii demum M S S. Ae si quidem ad futurae messis indicia Plinius respexisset, quod ab hoe loco foret maxime alienum , eerte non Menecratem istum dixisse id pronunciasset, qui Maronem ut digitos suos novit, & saepe laudat.
I X. Strusine orsa a concameratione alvei, torumque velut a summa tela dia
eunt. limitibus binis eirea singulos actus see. J Hie libri editi eam consareinarunt
scripturam, quam eaptus eastigatoriam excogitare potuit, non quam auctor ipse prodidit: Struunt orsa ea concameratione αἰψι, Doumque vel usque ad summa tecta didiniam. Fidelissime vero & eonstanter M S S. omnes, Reg. I. 1. Coib. I. 1. Paris. α Sit mant. teste Pintiano, textumque vel ι summa tela, scribunt runde nos, iisdem sete litterarum apicibus retentis, locum ita Iefinximus: Struune orsa a concameratione alvei, rexIumqua velut AE summa tela viducunt. Astruit enim
hane seripturam, falsique eondemnat receptam illam triorem Philosophus, lib.
s. histor. animal. cap. 6x pag. 11 Io. y ς ις--ς σψω.ῆ ώτω συνωφεἀ ποι- ν λς ου-ι- πο-m OrHuntur ab alvei cismara, tectoquerela. sum , quaε ad ιma aue contexurit , pavimento tenus muliaae dedueunt. Turnebus, lib. xx. Advers cap. I . pag. 719. legit , textumque velis a summaraia , quod minus ari idet. Eidem tamen assentimar. cum paulo post, circa svulos actas legit : sic enim codices antea memorati, & Chim. non arcus, ut impressi. exhibent Quod vero notationem cenibriam distringat in Plinium , lapsumque putet ignoratione Aristotelieae sententiae , quoniam aliud a Plinio diei nune videtur . quam quod ille prodidit: ficit sane is parum aeque , parumque humaniter, qui unius scriptotis verbis atque scilicimis addictuιu ac nuuicipatum .
totius rerum naturae Enoratorem velit.
X. Cum duo examina eoncordιbus popiatis drisimiles habuere ritus J Emendat Da- 1ι a. leeam pius habuere sit Ast refragantibus videlicet libris omnibus, ipsisque adeo Columella, a quo Plinius haee mutuatus est : Sie enim ille lib. s. cap. is. Vbi ρ- regas facta est liberius inspiciendi . fere, si duo sunt examina , duo genera Poque favorum inveniuntur. Nam etiam in concordia, suum quaque pubs morem figuraudi cervi. fingendique observat.
617쪽
tatus, quod anteponendum censuimus.
X I I. Corubreni s o. fucis. cellamιm minima , simi s m jores apibus J Fr benius, neglecta MSS. auctoritate . ac vetustartim editionum fide , resei ipsit, His cellarum minima. Daleeampius paulo post, sed ipsis majores apibus. Nihil motari oportere, tum ipla loei sententia per se admonet, tum Aristot. lib. s. his .animal. cap. 6 . pag. III o. ubi cellulas sucorum minores esse ait quam sine apum cellulae, propterea sei licet quod non mellis eant ipsi et . λα Τω γ' . τὶ -
υ μ λιHιcia, quampiam suci apibus mole praestant. Se 1. II. XIII. Fucus ademptu alu in alυeum r6ectus , ipse ceteris adianit. J Dc Plini na oratione, aliae planissima est, lucem accipit Aristotelica , quae paulo intri eatiqr: Κα. , inquit lib. s. histor. animal. cap. I9. pae 6Iώ. et is lας αφ πς. ρου λοιπῶν ἄνω ἡ 'R., --λα. Si fucum ademptu alis emiseris . altorum ille erodet alas. Nam γ αιναι, non ad apes , ut videri cuipiam posset . sed ad sueum ipsium pertinet: etsi mutato, ut fit interdum , numero. Oct. 11. XIV. In ima parte alvei exfruuλοῦν amplas .c. J Sic emendavimus, tum ex Rem. I. 1. Coib. I. 1. & Paris tum ex Columella ipsb, a quo haec ematiarunt. Si Penim ille, lib. s. cap. x I. Fere . inquit , in ipso sine cerarum velut papila uberis apparet emineλιtior, laxioris A luia, quam sint reliqua foramina . atiibus poρΛIaris nota pulti detinentu ν. Celsus quidem asprmat in extremis faetns ιran mersa. tilas esse, qua contineant regios pullos : Hyginius quoque dcc. Huic emendationi& Pintianus lavet. Prius legebatur, in una parte ataei. Sequitur deinde in contextu Pliniano : Tuberculo eminentes : quod si exprimatur , non gignuntur sobolis. odeo nempe tubere soboles includitur, id si prematiir , certa soboli nex ea atque pernicies est, quorum capita una piemi neeeile et . Lucem hule iei Palladii locus affert, in Junio, tit. 7. Est hoc, inquit, futurι regis signum. Inter cetera foramina , qua pullos contiuent, unum m. jus ac lomus velut tuber apparet. Sed itinetransforandi sunt. quando erosis cooperculis ad nascendum maturi capsta nisuntur exe rere . 8ce.
n a Pracipueque i se Sirio exsplendiscente fit J Salmasius, pag. Iolo. in So
ιμιλιτα ei ταῖς - ἄπρων επι Γλα s , s ἴτω κλασκ- ili η Πεις. Hoc est i melliginem vero conficiunt ex arborum lac ma I Mel autem ex aere eadit , prasirtim sareum exortu, atque ubι 1ncubuerit Iris. Seio jactitatum a viris doctis legi in Vaticano codice, es en 'ζη , eram Styrus incubuerit: quod si verum foret, rueretiam Salmas ii eooj huia. Sed pace illorum dixerim , suspecta ea mihi admodum scriptura est: tum quod usitata ni tmquam alias Aristoteli de Sirio loquenti . de areu caelesti similiaris. ut sect. I x. problem. i. pag. 7 6 ως Ash u 'Iρος καπι- ώψη. Tum quia de Sirici satis aperte significavit, iis verbis, αε πιὼ ατρωνιαίλ. d. 'Amin enim passim apud optimos quosque auctores . non pro Vergiliis. ut Scaliger existimavit in priorem illum Aristotelis locum : neque pro quo. eumque sidcie , ut Salmasius albitratiis est e sed pro aestivo illo sidere sumitur. Qine sit autem l . re palle vis iridis, seu arcus caelestis dicet e Plinius distulit insectionem l . ubi Se hac loquendi formula , Sirio exstι ndescente . nequis aut in Latina lingua iiiiblentiorem , aut temete i nutandam putet, rursum abutitur.
Ilia. XVI. Vergiliarum exortu. J Has Columclla lib. s. eap. a . oriri ait post duod quin Imremta dies ab aquinoctis p ramo, quod mense Martio circa octavum Catiu-daι Aprilis co scitur: Quem locum Dalecam pius cum p Ioperanter curtimque legeret , ipsas vergilias oriri dixit. in notis ad haec Plinii verba , octavo Calendas Aprilis. c olumella ipso in partes vocato: eum aequinoctii ipsius hoe initium sit. r. f. i . X v I 1. Prἀterea sat titio, cum thymum uυa florere antapiunt, pracipua cellarum maωria. J Ita Reg. 2. librique omnes publici. In Reg. tamen I. COlb. I.
618쪽
1. & Chim. Praterea miti. Sed vitium hujus lectionis. atque adeo receptae scrip turae sitieeritatem dete it Plinius ipsemet, lib. xi. sect. 3 i. ubi de thymo: Floret
nurem , inquit , rarca solpitia, cum apes decerpunt, augurrum meliu est. Pr mentum enim sperant a arii large florescenti eo.
ditivis Reg. I Coib. t. h. & Paris. At Reg x. & Cham. 'mutamdecimam pamre n. quod Ac Fulv Ursinas probat . in suis ad varronem notis. Sed ut ut est, apposite Columella. lib. s. cap. 11. Hic mouus, inquit , non est in omnibus regi inmbus certus: quonιam pro muli tui ima florum , ct tibertate pabuli, apibtis eo ulandum est. Sequitur mox in Pliniano contextu. Dies flatus inchoanda, nempe vindemiae : Ita enim rescripsimus omnium exemplarium fidem secuti. Libri impressi , inchoandi, habent. XIX. Appellatur acetum. Maxime laudabile est etiam omne rutilam , vel sie auri- Se r. bus cptissimum. In astimatu est e thymo. coloris aurei. cte I Q Nantum in hoc loco restituendo nostra profecerit industria, is liquido intelligor, qui paulo attentius persipexerit quam scele in eo depravando. contra MSS. fidem, priorum corre sto-nim grassata sit emendandi libido. Sie igitur libri publici: Acmton , mi xime laudabile est. Aυιυum omne rutilum, ut diebus confectum sicc/orabers. Aptismum existimatur e thymo, &c. Chirographi, Reg. i. Colb I. x Paris. &c. Acetum. AIaxime laudabrie est etiam omne rut lum, ut siccioribus aptusanum in astimarus ethimo Sic illi egregii conjectores primum mutatis interpunctionibus sententiam perturbarunt Deinde est . tiam in simum verterunt Pol ea Voce ea. sectoribus , vehementer perculsi , ut lententiam abibi verent. addidere de tuo, quoniam de aestia o melle agi putarent, non de quocumque, diebus confectum siccinibus. Denique,
in astimam, visa loquendi sotma in Elentior , Orbone digna. Felicior paulo in
conjiciendo Daleeampius, legendum putavit, etiam omne rutilum ut halceribus aditissimum, in astimatu est e trimo. Sed de iple praepostera interpunctione eo trun pie sententiam , 8c eum ex his vocibus, ut sectoribu/ , constari recte hulceribus Iutat, nimium indulget eonjectiirae suae, idemque ductibus litterarum, quae M S S.
ibris continentur, parum cane tribuit. Denique cum hujus emendationis sponsorem Aristotelem faete, eausam ipse prodit liram: neque enim is rutilo niella, sed albo, hanc uim sanandormn hulcerum Philosophus attribuit , Itb v. hist. anim. Cap. 64. Pag. V I. eoαλ-: ψ .λυε Daleram pii tamen emendationi Salmasilis adstipulatur. pag. ioci η in Solin. Nos ex ea voce, uisietioribus , dum aliquid commodius occurrat. nihil excudi canius posse arbitrati sumus, quam vel site auribus r ur ciset ea ipla seruentia, quam Plinius ipse paulo aliter expressit lib. 22. 1e h. s . Mel aurabus ιUιdatur, dcc. Forte etiam cuipiam magis arriserit, vesica edi auribus aptismum
XX. In ψιmatu est e thdimo. colorix aurei, seporir gratismi. mod fit palam ILL doliolis , pingue: marino e rore, spissum. J In libris hactenus editis , neglecta interpunctione confusa omnia ac perturbata, in hunc modum : saporta gratusimi. quod fit palam dolio ir , pingue , m.trino e rore spissum. Quili etiam soliolu perperam reponere Dalceam pius nititur: adjicitque idem nihilominus. imis doliolis. in
quibus mel Hymettium asservabatur, thymum olim recondere iblitos esse institores, ut acrimoniam ex eo mel contraheret, teste Galeno, eredo, lib. t. de antidotis, cap 4. pag. 373. Temporis enim progressu. thymum in superficie mellis erumpere ac fluitare, quo degustato deciperentur ignari r Mellis vero genus laudatissimum . acrimoniam quidem thymi resipere, per se a odorem non item referre. Haec vero quam sint aliena hoc loco, vel ex emendata sie a nobis Plini, na oratione , de ex adhibita interpretatione, constare cuivis iacile potest. Acredit ipsa Plinii auctoritas sect. 33. monentis ibi mel esse optimum , ubi cali sudor , suceu se aerar, ex quo mel apes emetunt , optimorum florum doliotis conditur in prioribus Notis diximus: nam utraque hae sectione eandem vim subesse huic voci , dolistis, palam est : utrobique mel indicati, quod e florum ealyculis apes col-
619쪽
Iinint: ut anteeellere ei intelligatur, quod e soIiis ae seonde sorbetur : nam uti dictum est lech. I 3. fronde pleruntque loriatur insectum, praeterquairi e quercutilia, arundine. νIbid. XXI. Cisa ita MI s. omnes. Reg. I. 1. Coib. 2. L. Paris Chim. Editi niendose. 1 hasio. Is est Dionysius Cassius , qui Magonem transtulit, de quo plura nos in Auctorum syllabo diximus. II d. XXII. Signum dedera marium Caprami r alii diem Uuliano fae m. J Miras onfudit hvie loco tenebras editorum liccutia, quae eum hactenus ita publicavit: gignsem dedere initium Capraficiatim diem Vulcano sacrum e quibus in verbis nee structata orationis ulla constat , nec sententia. Quid enim illud portenti est, dare signum initium diem x Quid deinde Caprificialis dies Quid denique caprifieialis Uuleano iacer At plana est & aperta scriptura codicum Reg. r. a. coib. I. L. Patis Chissi. quam exhibemus. Neque erat opus, sibi erucem figere Turnebum, lib. Io. Ad vers. cap. r. pag asci. ut initium Astici substitueret: nee GHaldum 'ut Caprificiorum diem Iunoni. Ibid. XXIII. Athenienses retralicem antli tu, Euboea si aram J In magno igiturvet tum ambitu est luee Sed merito mendi suspectit lixe fiant vocabula: Nam M S S. Reg. r. 1. Coib. I. 1. Paris Chim. tam terrarium , vel eam terra dicem: εe mox , Dorum , non Asaram, legunt. Forte ramarium priore loco sei ibi satius silerit. Ibid. XXIV. Quod aevnon vocant. J Subjungunt his vocibus statim libri impressi periodum integram : Album mel non fit, quod bithymum est, sed oculis o, hulcerib. aptissimum existimatur. Cujus lententiae ne apex quidem unus exstat in MSS. Reg. i. i. Coib. I. L. Paris Chissi. aliisve : quamobrem eam . ceu spuriam, supposititiamqtie induximus. Recepta ex Philolopho videtur, quanquam male redditate tibis sei licet nono hist. anim. eap. 64. pag. I. TO j - κω, --θύμου ει ι- κειω 'ανα ιν θ' -N-ῆ ci . Album mel non At ex thymosneero: sed e--
mendatur ad oculos O, hulcera. sis. 1 c. XXV. Vermiculm videtur candi s. i cor transversur, adharensque ita ut paratera videatur. J Libri omnes hactenus editi, & mariu exarati, ita ut pascere videatur. Quod eum Pintiano merito displiceret, substituit . ita ut retineri via Mur Daleeampius multo liberalius, ata patratur ut adharesc/re videatur. Hoe vero est non Plinii textum refingere, sed novum cudere. Aristotele porro a quo haee ema narunt , in consilium vocato, occurrerunt ea nobis, quae transferre in sua seripiata Plinius hoe loco visus est, lib. s. hist. anim. cap. I'. pag. 6rs. Eν κωρ - - σχρολήπιω, μυκω-li , κῶπαι πλαγιο .... ψ ωος ποῦ -- evrM . Z rtivis M. In favo gitur vermiculus pusim transversus jacens Haret autem LMmo. ita ut retineatur. Ita Scaliger vertit, Ac Gaza : sed frigide. Quid enim aliud est, amabo, haerere ita ut retineatur, quam haerere ita ut hareat At multiplex est hujus voeis ia δεφλαη vis ae potestas : atque inter ceteras haec haud postre-nia, ut Meti λαμανεψαι sit rem unam PIO altera, seu in locum alterius aeeipi. quo lausu familiaris esse Thueydidi, Philoni, aliisque noscitur. Atque in eum sensium apud Aristotelem aeeipiendam Plinius merito putavit, eum ira harere apimiavo seripsit, ut pro ipsi cera, ceu pars aliqua cerae , aecipi posse videaturi; a. XXVI. Pra vocatur clavus. J Ita correximus, admonitu codicum Reo i icol b. I. L. Paris &e eum prius perperam legeretur. qui vocatur elerus: quaevo quam vitri haberet. nemo hactenus intellexit Clavus certe multo expressus moriabi genus deelarat, solliculi nimirum . seu ovi set usique duritiam , instar oetae Neque nos sugit i- ου ab Aristotele fieri mentionem, lib. y. hist. anim eap ε pag. trig. sed vermiculus nimirum is est, quo crescente alveus totus quasi araneis obdueitur. favique putresem . Morbi id genus a clavo diversum t de nilo di
ibid. XXVII. Melior niger variusque. J Adstipulari sane prima facie videtur lectio m , quam libri omnes publici. post Hermolaum, prae se ferunt, melior risus quam
620쪽
nigre marinsque, unanimis planeque conspirans veterum conses sus. EG meis enim Arist. lib. s. anim. cap Is pag. 6 8. των 3 inquit, aini, A. ο-ειλτων, miles ' ὀ v επι , ν φ ι πιι --em. Duo sunt regum genera : metioννutus, alter niger, υarius. Quae rursum i Ile totidem verbis reperit, lib. s. cap ε .pae. iiis Florentinus in Geopon. lib. II. cap. 2 pag. 4ον. Ting βαφεων εἰ λ
E Latinis, Columella lib. s. cap. O. pag. IO. earmen illud Maronis recitans rNamque dua regum faciet, duo eorpora gentis ro Iter erit maeulis auro squalentibus ardans. Et ruralis clarin squamM. insignis ore.
Atque hic maximo probatur , pergit Columella, est melior : nam deterior sordido sturo simitu , tam feries est. Ibam puta re ab alto
Cum venit, sicco terram spuri ore vιator. Verum ut ita se haec habeant, a codicum tamen vetustiorum, priorumcpie editionum sanctissima auctoritate discedere grave piaculum ducimus : revocant enimae veluti reprehendunt manu , Reg. r. 2. Coib. I. 2. Chi M. Paris &e. Parmens s etiam, venet. I. 1. in quibus aliud occurrit nihil, quani ouod a nobis est editum melior niger vari ινιe: atque his verbis probabilem si ei e sententiam interpretatione nostra planum factum est. X X v I II. Et quot tiberi patres. J Libri omnes excusi. quia meri patris Siar. 17- sepulcrum. Sed abest a MSS. omnibus vox haec sepulcrum quam eradendam idcircoeensuimus. Ut mora in scholis Grammaticorum controversia fuit , unusne Hercules. . an plures exstiterint et ita de Libero patre disputatum significit. Et sane H minus fab is s. duos agnoseit Liberos Patres Jovis mios . ex Pri erpina alterum, alterum ex Semele genitum.
XXIX Si qua lassata deficit, aut forte aberravit, odore persequitur. J Dalee-- Ibid. pius admonet legi posse , si qua lassatus , ut ad regem desitigatio illa, errorque
pertineat: quem deinde sie aberrantem odore subditae investigent ae persequantur. Sed refragantur codices omnes tum impressi, tum manu exarati. Reg . 2. Coib. t. i. Paras' Chim. &e. Refragatur etiam Albertus, lib. g. de animal. trach. 4. eap. pag. 26 . momi aurem aliqui, quia qua o pulli apum juvenes aliquando amittuntur. Cr avolant sina rege . rex tune quarit eos. rognoscit eos invehios ex odora. Dateram pii tamen conjecturae, aut qui siquis est alius, ne quid dissimulem, Aristoteles suffragatur, lib. s. hii . anim. cap. 64, pag Ii 32. 1 ψhi ο ὐφισώ-. άνιχα--ς , εως ας εύρωσε τ- οσγῶ. Ferunt etiam si
ab rega aberraverint, vestigantes recurrere , usque dum odoratu ducem invenerint.
Aristotelem, ut solet, imitatur AElianus , lib. s. hist. anim eap to. Sed alios atque alios subinde Plinius sequitur auctores : α quid in ea re sit veritati propius.
neque observare , neque statuere in promptu est. xx X. mod si descerit aliquas almos cibus. J Generis. ut aIlint, feminini hae Se p. is. vox, lieri apud idoneos Latinitatis auctores usurpata crebrius . pro alveari, ossendit tamen ita Plinii editotes, ut barbari sermonia vitio laborare Plinianam orationem maluerint, quam vocis hujus novitatem ferre. Itaque scripsere. ΩΡd si infuerit a inculus advel cibus. A quo flagitio deterreri debuerunt verbis proxime se quentibus. .mpetum in proximas factum e ne te alvos prox3 M. ut euique palam est. D sane haec omnium codicum eonstans scri prum in , Reg. r. h. Coib. I. a.
Itb de re rust. cap. I s. ex quo Pliniana naee emanarunt I In emendo, inquit , emptorem vadere vortet, vales- , an ura .... Minus vatimium signa , se sunt