Musæ Etonenses sive Poematia in duos tomos distributa. Tom. 1. 2.

101쪽

O MUSAE ET ONENSES. uid privi dicam solitis Parentis

Laudibus P --

VΜAV T vorsu dudum Neptunia Troia,

Extruxitque MARO florentis moenia Romae. In nova mutatas quis nescit corpora formast Quis Thebanorum crudelia funera fratrum pBella quis AEmathiis plusquam civilia campis tGr a suis, dudum defunctis, Musa superstes Numinibus: nostro quid adhuc jam carmine vivunt 'Quid nunc Idalios canimus, quid Apollinis ignes tQuid ymis usque adeo foedos narramus amores pCum statuis periere suis haec Monstra Deorum: Nomina jam pereant. Summo sublimia PATRI Carmina sunt dicenda: neget quis carmina ΡATRI pQuin taceant Homines : ipsi te, Maxime, fontes Ipsa sonant arbusta. Deus, Deus ille, ministri Quem voce aetherii noctesque diesque celebrant: Hunc

102쪽

MUSAE ET ONENSES. 71

Hunc Anima & Lumen nostri Sol aureus orbis AEterno extollit cursu : Hunc & Luna, polique Astra corusca canunt: Hunc spirant murmure leni Flamina, vel magno reboant turbata tumultu: Agnoscunt dominum Pecudes, pictaeque Volucres, Quique lacus late liquidos, quique aequora ponti Vasta tenent, tibi dant muti praeconia Pisces, Omnipotens: magni laudes tacuisse PAREMTis Et nos paeniteat tandem pudeatque silenti. Tu, Pestis, hymnum haud tenui modulatus avena, Invicti PATRIs versu graviore triumphos, AEgyptique canis pestes, miramia Mosis, Et meisos cum Rege duces, Populumque reduetium. Ut primi recolis Mundi fundamina l opusque Artificemque refers i En ultro janua coeli Panditur, & moto reserantur cardine portae, Adveniente Deo i quali praefulget honore Tempora i quae decorat coelestem gloria Regem l Tale tuum carmen nobis, divine Poeta,

103쪽

a MUSAE ET ONENSES.

Quale melos cum dulce cient pleno organa templo, Attolluntque animos variae modulamine voces Grandiloquo ; feriunt sacri aurea sidera cantus. Jam neque Pierides, iam te neque somnia Pindi Delectent, POPI ; nec tenuia carmina grandis Ulterius fingas; jam nugas sperne canora Et sacrum pudeat sylvas habitare poetam. Carminibus nunc ipse tui tibi majus Homerimnstret opus Davides, tu tunc eris alter ab illo. o Tantae tibi sint angusto in corpore vires, Spiritus &, quantum sat erit celebrare PARENT IaΙmmortale decus ; tibi vena dulce perenni Ingenium fluat; & serus potiare beato, Tam bene quod vivus nosti depingere, coelo. R

104쪽

MUSAE ET ONENSES. a Res es sacra Miser.

UIS mentem .ssiacidae subito novus occupat

horror

Quidve tremuunt dudhm nescia corda metus 'Ferrea in humentes liquuntur pectora fletus, Ut quondam e petra lucida manat aqua: Dum misera senior Rex majestate verendus, Projicitur supplex splendidus ante pedes. Non nitet, ut quondam, regalis fronte Tiara;

Squasset &, immundo pulvere scaea, coma. Ipse habitus, gestiasque, ora ac demisia loquuntur, Et causam peragunt, Hector adempte, tuam. Non ea vis animo, neque tanta superbia Achillis, Cordaque iam rabiem dedidicere suam. Quid mirum t iste dolor potuit tetigisse leones, Et mulsisse angues, torva Medusa, tu . Quem

105쪽

MUSAE ET ONENSES.

Quem non Imperiis Agamemnon flexerat hostem Indomitum, flectit regius, ecce t Miser. Maiestas neque enim fatis infracta recedit, At casu evehitur pulchrior ipsa suo. Non aliter Marius stetit imperterritus; & jam Torva tuens satis impavida ora dedit. Qui vultust virtus quae scintillavit ocellis lCarnificis durae contremuere manus.

Sic ubi jam spectat Pompeii flebile fatum

Pallentis Caesar, sanguineasque comas; Splendidus exoritur luctus, lacrymaeque viriles, Iraque cum causa est contumulata sua. Scilicet afflarint rutili quam fulguris ignes, Religiosa sacrum terra bidentes habet, Nec minus ille sacer, fatis qui laeditur. & Diis Sustinet iratis fortiter esse miser. Effulget uretus e clade illustrior ipsa, Et decorat magnum magna ruina virum.

106쪽

MUSAE ET ONENSES. 73

Sic licet Eois Titan emergat ab undis Pulcher, ubi infantem spargat ab axe diem, Non tamen occiduo vergens obscurior igne, Major in Oceanum, splendidiorque cadit. Res

107쪽

16 MUSAE ET ONENSES. Res es sacra Miser.

Ι cum aerumnarum vario torquebere coetu,

vestrum est hocce, feram, Dii, patienter, ala; Rem magnam praestas; Coeli haec spectacula

poscunt,

Non est infelix, qui miser esse potest. At nos, ceu Superi immemores Mortalia spemunt, Spernimus infaustos, Sorte premenae, Viros. Longe aliter Divi, qui mittunt damna, secundant, Et miser est ipsa Relligione sacer. Felices laudent alii; me judice, pluris Constanter ferre est, quam caruisse malis. Sic quando in sylvam Tempestas decidit, arbor Una ex innumeris fulmine tacta gemit: Hanc horrore pio ceu plenam Numine spectes, Haec colitur Sylvae Gloria prima suae. Τeutonico metuit ΜARIus sublimis in axe, At

108쪽

MUSAE ET ONENSES. 77

At plusquam Victor, carcere Vinditas erat. Fascibus ornatus Romae modo fulserat, Exul Clarior interna nobilitate nitet. Pro viridi decorat Majestas horrida Lauro, Et gravior torvo fulget in ore Decor. Non ille AEtemum gemitu violavit Honorem, Vincula nec Marium comminuere suum. Tune meis audes, inquit, contendere Fatis p Tu laurum Cimbri de domitore feres p Ergone subjeci flammis Carthaginis arces t Ut possim dextrae fraude perire tuae t V Voce viri attonitus cessit, ceu Numinis ultor, Crudelisque suum dextra refugit opus. Armatum Poeni Marium timuere rebelles, Fortior, & Marius major inermis erat. Ergo ubi strinxisset jussum Sicarius ensem, Sacratum potuit non violare caput. Membra Viro audaci concussit frigidus horror, Telaque carnificis destituere manum. In

109쪽

18 MUSAE ET ONENSES.

In obitum Genevae S. Cto. interdictae, anno I 736. ECLOGAE MILO, OLPIS, GALATEA.

ORTE sub angusto tuguri consederat OLPIs Culmine, navigium quo non solertior Alter Flectere, Captivosque e gurgite verrere

Huic una membrisque ingens & robore duro Bajulus, in tota Mi Lo notissimus Urbe. Cervisue cyathos avide siccavit uterque, Et vetita multum secum indoluere GENEvA. Cum subito ingrediens GALATEA dolentibus offert Participem luctus, se, participemque Liquoris: Nec mora, spumantes calices absorbuit haustu, Donec defecit potantibus ipsa Lagae . Inde novi luctus, lacrymarumque ingruit Imber, Epotusque liquor plenis effluxit ocellis. Dicite

110쪽

MUSAE ET ONENSES. 79

Dicite, nam scitis, Coelestes dicite Musae, Quo primus rupit sermone silentia ΜILO, Qui gemitum eructans imo de pectore fatur. MILO Curarum heul periit lenimen, & invida Iura Abripuere mihi miserae solamina Vitae. Vidi egomet nuper tristem procedere Pompam,

Funereasque faces, moestumque anteire feretrum:

Vidi, inquam, & patior Coeli convexa tueri po L P I S. Vidi ipse, & populi vultusque habitusque notavi;

te oculos jam nunc tristissima surgit Imago. Devoveo & tristem, quam sanxit Curia, Legem; Nam quid Iuniperi succi meruere salubres, Aut aqua JAMAI ANA, ut nostris exulet oris. GALATEA. Cur prohibent rerum Domini solatia nobis Vitae infelicis y teneant sita vina Tyranni, Purpureique duces, quae vel Burgundia praebet,