Musæ Etonenses sive Poematia in duos tomos distributa. Tom. 1. 2.

131쪽

E C E S S U S gelidos, & amoeni frigoris Uma

bras

Fastidit, proprio Sole perustus, Iber. Stet licet aggeribus niveis informis & ho

Sauromatae duro pulchra videtur humus: Non superis Nectar, non invidet ille Falerni Pocula, concreto sanguine laetus equi. Quod caecus laudat Juvenis, veneratur, adorat, Hoc alio sorsan Judice turpe forci. Visa fuit nimio Bombce torrida Phoebo ;Sed Bartum hanc niveam credere jussit Amori Credit & usque Chloen viridi florere juventa Daphnis amans, aliis cana videtur Anus. o quam scemineo indulget Natura decorii A maculis Veneres ducit amica suis. Candida, si pallet; si nigra est, fusca videtur, Dum

Diuiti.

132쪽

MUSAE ET ONENSES. Io I

Dum tegitur vitium proximitate Boni. Paeta sit, est Veneri similis; sit flava, Minervae ;Et formae mendis incipit esse Dea. Judice auimito, coelestes vince, Totisa fJudice, non forma, vince, Tobosa, tuo. Hinc Galatea furit Siculi Pastoris amore, Proh pudori hirsuti culta puella Viri. Miratur harbam impexam; lumenque, quod unum Fronte ardet, Pharbe, pulchrior orbe tuo. Nescit, quid laudat; laudat tamen omnia demens, Et formae vitiis conciliatur Amor. Sic Anus informem miratur Simia prolem, Dum nimio sese fallit amore Parens. Aut oculis caret illa, carent aut crimine scelus,

Vel nihil hi peccant, vel videt illa nihil.

133쪽

roa MUSAE ET ONENSES.

AUPERIE, informique nocens male ere

dita Vultu

Tristis Arius dum reptat, hyems cui plurima

frontem

Sulcavit, capitique nives illevit honestas, Continuo Saga est: fugit hanc Vicinia late Territa, famosique tremit sacra limina tecti. Elieit haec tumulo Manes; haec aera tranat; Hinc subitae pecudum Mones; hinc ubera nocte Siccantur; furiisque greges agitantur eqUarum. Suspectam sceleris facit ipsa Senecta; caputque, Crimine concepto gravidum, nutare videtur. Credulus hanc stagno demergit in Indiae Uicus, Exploratque ream lymphis; Aqua conscia Sagam Summovet indignans , & castis dicit undis. Dignior ut Laqueo pereat servata, vel Igne. Nec tamen Insonti parcit crudelior Amnis Vortice

134쪽

Vortice agens, stantum nocet Experientia utrinque Nec probat Immunem sese, nisi morma, culpae. Auspicio meliore fidem casta Emma marito Testatura tori, trepidantem caeca per Ignem Rexit iter, ducente Deo i quin Flamma calores Dedidicit solitos , & candens Iamina tactus Horruit ad castos, traxitque pudica rigorem. Sic pius ad palum religato corpore flammiso meriti fruitur, victoque triumphat in Imp. Non Regina quatit, non saevis effera poenis Roma fidem , verae firmant Pietatis honores,

Et vitam gaudet pro Relligione pacisci.

Scilicet & tempus veniet, cum debita merces Solvetur, Cromere, tibi; sumesque coronam Quaesitam meritis; nec tu indonatus abibis ;Quique Deus dedit evictam contemnere flammam, Idem digna dabit contemtae praemia flammae. Fallor i an aetheria labentem ex arce Minicium

Alatum aspicio λ Sonitus ciet ille, recurvo

135쪽

Ere canens signum ; quo tellus, regnaque Mortis Pallida, coelo invisa tremunt: jam immane sepulchrum Μarmoreas aperit fauces, lateque dehiscens Exsangues animas dirupta per ostia fundit. Membris trunca suis, paulatim pallida Imago Foeta emergit humo, sparsosque recolligit artus, In veterem rursus fato revoluta figuram. At Deus aurato radiis praecinctus in arcu Considit Judex, magnum Patris incrementum, Criminaque ac Uitas venientum ex ordine discit. Circumstant Animae dextra laevaque Tribunal, Igneaque horrescunt irati Judicis ora. Ille dolos fraudesque audit, poenisque coercet Auditos; frustra vellent delicta latere, Se damnant Ipsi ι proprio sub pectore testem In se quisque gerit: cuperent in busta reverti, Et tumulare suum tumulato corpore crimen. At queis culta Fides, durisque exercita Virtus Dumnis,

136쪽

MUS AE ET ONENSES. Ios

Emmis, Pietasque atros spectata per ignes, Praemia virtutum referunt, laetique triumphant Speratum meritis jam respondere favorem.

137쪽

Nugae Canorae. πι- N Gamosin fluxit Tiberis, Tibicine chordas

Cum tremulo inducens, semivirumque cho Vatibus e Scena nostris migrare coactis, Non intellecta voce Theatra strepunt. Praeceptis formare animum, mortaque docere,

Non studium his i Hominem F bula nulla sapit. Nimirum Ela Vocis dulcedine capti,

Dant cantus vacuos, & sne mente sonum. Rerum inopes, mollesque fluunt sine pondere Uersus, Si placeant Ι Ii, per te, Cithariae, Placent. Securus sedet auditor, modulamine captus, Nec mentem sensus taedia dura gravant. Miratur laetus Citharae responsa facetoe, Et fidium mores, Eloquiumque Lyrae. Musa Lyrae tantum Solem, δι cantor Apollo est ;

138쪽

M USAE ET ONENSES. Io

Sunt vere vacuae carmina mentis opus.

Aspice, Dux Socios vocat ad certamina Cantor, Et laetis miscet tristia bella modis. Cedentes cantant pariter, pariterque cadentes, Eliquat ac moriens exequiale Melos. Enerves titubant verius, sensusque vacillat, Ferre at vocalis Tibia novit opem. Frangitur interea Virtus, animusque Britannum Fit piger ad pugnas, & grave Martis opus. Abductas naves non ultra ulciscitur, olim Qui solitus toti ponere iura Mart. Assuetas Citharae, tremulisque canoribus aures Territat horrendo Buccina rauca Sono. Sic cum Pelides fertur, seductus ab armis, Threiciam digitis increpuisse lyram; Securus belli, & fractus fera corda veterno, stenti Patriae serre recusat opem, Vincere quem nequiere Hostes, atque impiger Hector Devincit plectri Vox, Citharaeque sonus. Cunctane

139쪽

tam ne prae Campo, cst Tiberino flumine friant PNDIGENAS Hyemes, qua Tellus tundi

stur Euro,

Concretasque nivea Alpino in vertice, duru Incola miratur; nativo frigore terra Nec mutare cupit peregrino Sole calentes. Sentit Iber patriam Phoebo propiore peruri; Sed neque sub gelidis requiestere montibus Haemi, Orat, nec queritur vicini Sideris aestus. Quamvis Thessalicos miretur Graecia campos, Ingentique Maro perculsus amore suorum, Audeat Italiam cunctis praeponere terris: Si qua tamen reserat te, nostra Britannia, Musa, Et Latium cedet, cedent & Thessala Tempe. Circundent alii perituris moenibus Urbes, siasque aggestas, duri remoramina belli, Sublime educant; te provida circumcingit Natura

140쪽

MUSAE ET ONENSES. Iov

Natura oceano ; tibi militat, Aggioni aequor, Et coniurati veniunt ad Classica fluctus. At rabidae Tigres absunt; nec saeva Colubra His sedem posuit terris ι non atra Drannis, Saevior & colubris, & Tigride saevior omni. Proveniant alibi sorsan felicius Uvae, Admotumque sibi propius lucescere Solem Gallia laetetur; non invidet Anglia, nimbis Stet licet obdiatias late pluvialibus aether: Libertas sed adest; tu coelum, Diva, serenas; Frigora tu lenis; miti sub numine rident Uere novo Montesque seri, atque immania Saxa.

Quid reseram quali Namsis, placidissimus Amnis,

Flumine te volvat λ nec major, nec minor alam,

Composite labens, ac Maiestate serenus tParte alia rapidis torrens Sabrina fluentis In mare prorumpit quo non violentior Amnis Festinat, notisque uda imprimit oscula ripis. Quid memorem moles murorum, operumque labores t