Opere di monsignor JacopoBenigno Bossuet vescovo di Meaux. Tomo primo °64. Contro gli errori de' quietisti e de' falsi mistici opuscoli di monsignor JacopoBenigno Bossuet vescovo di Meaux. Tomo 3

발행: 1800년

분량: 383페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

2쪽

DI MONS IGNOR I

ON LICEN ZA, E PRIUILEGIO.

4쪽

TRACTATUS TRES.

ADMONITIO.

Omnes quidem quotquot hodiernae controversis rationem intelligunt, faeile sentiunt, librum de doctrina decretisque sanctorum, a nemine defendi pos . . se . Sed quidam ut justam legitimamque censuram . sive prohibeant, si vh remorentur, duo tentant: primum , quaestiones quaestionibus , vera falsis, certa dubiis involvunt, ut omnium oculos a Vero statu quaestionis avertant: deinde innumerabilibus scriptis quacumque diffusis, mysticorum, ae scholae auctoritatem obtendunt. Hujus rei gratia demonstrandum s scipimus singulatim, de pios mystIcos, ct scholam in tuto a nobis esse: ab adversariis vero nedum ὶn tuto sint, palam oppugnari & subrui. Quibus, α ad veram quaestionem animos revocamus, & yessimae doctrinae episeopos enim id theologos candide loqui oportet omnem speciem probabiIitatis adem- eam Credimus. Subiungimus tertIum tractatum de Quietisino redivivo, quo speramus futurum benae aspirante Deo, ut renascentis mali capita penitus recidantur. f

5쪽

De S. Theresia, de B. Joanns a cruest, aliis qua piis msstieis vindieandis . 'Quid, m .iri boni piique vereri mihi videntur, ne aub nomine illustrissimi Cameraeensis Archiepiscopi,a. Theresia, B. Ioannes a Cruce, aliique bonae nota mystici vapulent: quos equidem miror, non vereri potius ne illi succumbant, . si ejus praesulis, quod, absit, Praeva Ieat auctoritas i eum hie illos directa fronte veluti collato pede impugnet; nec tantum Ioel Ioeis, sententiae sententiis, sed etiam doctrina doctrinae tota toti adversetur. Praesul autem illis duo plicem inseri contumeliam: primum, quod eos palam oppugnat: alterum, quod in suas partes invitos trahit: quae duo erunt capita hujus scriptionis. Rem autem conseio non ratiociniis, sed verbis utrimque prolatis atque collatis; nulla elegantiae, sed tantum perspicultatis habita ratione, quo credibilior nostra sutura est oratio, spretis in locorum versione verborum ornamentis . Ac ne tempus promissis teram , en paucis' aimis rem totam,

6쪽

PAR S PRIMA

M stiri palam oppugnati a Domino Camerae si . ARTICULUS PRIMUS.

De suspensis animi neultatibus sive potentiis por impedimenta dIvIna .

suspβnsul intellectu.

. um hic vel maxime agatur de oratione quietis, cui apud s. Theresiam orationem unionis es.se conjunctam neminem fugit, en Sanctae virginis verba de suspensis in eo genere Orationis animi nocultatibus, sive potentiis. a. In vita sua cap. 4. disertis verbis aio: in ea vitia aratio s.non posis agere intellectum: quod revocat unice ad discurrendi actus. Ibidem cap. s. in eo εἰ statu inquit nou possi σε se d scurrere per intellectum: Λ.. ialioqui absurdissimum esset, in contemplatione per λ 4s. 'intellectum nihil agi posse. 3. Cap. deinde undecimo ostendere aggreditur quid Mil. eh. H. ait illa oratio , proposito celebri exemplo irritandi' ε' horti quatuor modis; sive adhibitis brachiis ad hau-Tiendam aquam ex puteo, alve rotae ope, sive per leves aquae ductus; quibus omnibus inest propria industria & Iabor, postremo per pluviam: huc usqus, inquit, ad alias orationes pervenire posmmus nostro

7쪽

MYsTICI Iabors , posito auxilio Dei, sius quo perspicuum est, ne bonam quidem cogitationem ullam inesse posse nostis. Haec illa; ut cum postea totam rem refert ad Dei auxilium, intelligamus loqui de auxilio quodam exstraordinario, sine quo haec oratio fieri nullo modo posait. ch.m. d. 4. Itaque in via persectionis sic habet cap. 13.' ' Possumus, inquit, aliquid ex ηobismetipsis cum divino auxilio in bis duabus oration bus mentali vocali: sed in contemplatious, quae est ipsissima oratio quietis, aut unionis, nihil omnino possumus rDominus his agit solus: ejus uuius est opus: is quia istud opus supra naturam est, naturae in ea nulla pars est . imo, A. i, . Rursus in vita sua cap. m. ge unione qui efῖς,ε de qua tot de tanta mystici docuere, & quam Sancta ideo voeat Theologiam msstieam: bie, inquit, inteI- Iectus cessat, quia Deus hunc suspendit: quod, inquie, nemo per seIs tentars debet, ni us eonari ut inteLIectum suspendat sed cum Deus suspendit illum, erus qua functiones tenet, sistit; tune plura sius discursu ae ratiocinio intelligit. En suspensionem in te Iectus, quoad actum discurrendi, eamque attributam

non contemplandi habitu i , sed peculiari cuidam opes rationi divinae: agit autem procul dubii de oratione habituali dc certae regulae subdita. Antequam vero ulterius pergamus , admonemus, nos hic sequi accuratissimam habitam versionem viri illustrissimi Andi Llii, cujus nota probitas dc eruditior huic ergo inhae-Temus, eo quod non satis calleamus nobilissimam linguam Hispanicam, qua sancta virgo praestat. , ' CA.

8쪽

Eam suspensionem non esse perpetuam , esso supernaturaum : quo sensa.

o. Ibidem eap. 14. ait: intellectum non alἱter asse-

re, certis interet allis, tamque sublimem ess eam orationem, ut precibus, Iaboribus, paenitentiis comparari possit: oportet ut eam det Deus: diversissimis scilicet viis ac alias orationes : unde sancta virgo passim & in omnibus paginis sup6rnaturalem appellat, non quod a Iiae orationes non sine supernaturales, ex principio gratiae supernaturalis ortae & ad supernaturale objectum elevatae ; sed quod supra hanc supernaturalitatem omnem ista oratio habeat, ut sit supernaturalis secundum istam agendi rationem, sublato scilicet discursu, quem in rati quis actionibus , adeoque in vulgari oratione adhibete so- Iemus. Quanta autem hie interveniat rerum & quam

subita mutatio, facile intelligi potest ex iis quae discursum comitari & consequi solent: haec autem omnia subtrahunturJ Haec illa. Iam de supernaturalis νἰe, eh. imappellatione , cum ea omnia plena sint apud There ν. f. o. siam, hic indicamus eanwm ex vita cap. 39. e x via zd' ,' ' 'Perfectionis cap. 23. 3 i. dcc., aliis innumerabilibus locis praetermissis .

9쪽

orations vocati, aliisqus ausonsionibus. 7. In eadem oratione quae est quietudinis, ex ' - cap. rs. utendum aliquibus precationibus vocalibus.

si feri potest; ubi clare supponit non id semper fieri

posse: . tum in ea oratione Deum omnia vers , Qq'ν eamqua esse vestit somnum trium facuItatum, si vomistutiarum, quae is men non sunt penitus eousUrtae Iea enim fiunt certis fridibus , ἐν tamen facultatιsibi sunt ineapacos applicandi se alteri rei quam D ο,nia. ia. , ibid. cap. 16. sunt agendi incapaces, cap. I s. privνγιυ. ν. tim, ligato est mgmoria, cap. II. on is sensus amit-Di . 'ν. tituν, ibid. sed tempus, ubi anima ecuscumque rei immaginanda est incapax , est brevissimum : nequania. p. so. binc aIiter quam sensim sine sensu revocatur. Sattamen Iongo is ors anima remanet intu da veIut Jumentum: tuterdum potentia ita suspθnsae r manent, ut quid agant, nesciant, ibid. Haec autem oratio a Sancta recensetur inter eas quae multis communes sunt, & certae euidam regulae subsint.

Da eodem; ae da obire amovendo.

M . . .. t. Sancta iterum liaculeat cap. 2o. transformationem tuam , quae facultates privat omnitas functionibus eras brevissimam : essa tamen alias diuturniores impotentias: quM inter experimento comprobari,

10쪽

spiritum spirare ibi vult: neque animam intelligere nia. F. ii, quidquam, nisi Id, in illis nullam suam essa partem, ibid. s. Interea, inquit , fit in anima quaedam abstra- inis, eb. diro sive separatio, GaIIice, delachement ad '' euam nihil eonfert, quoniam Domino piacet animam subito elevare, ibid cap. a a. & cap. 24. cum oratio- 1 ιυπem coepisset a repraeuntationst cujusdam ω sterii pas ρ sionis chνisti; vero si Dominus euwaret mentem ad sublimius aliquid, nihil te obsistere, ac Deo duelaeo permittere . Quo loco ostendit excelsissimis illis operationibus, quamquam Ulae per sese elici non possunt , interdum tamen obicem aliquem poni posse :qua de re infra agemus.

CAPUT

Da orandi impotantia , θ' eratiis eommunibus.

Io. Haec quidem suscerent: & tamen mirifiea νD. o. h. virgo id addit aliquando contingere, eum est is s ''. Iitudine , ut se esse comperiat in impotentia ecusvis efformandae cogitati is δε Deo, aut facienda oratio. nis, cap. 27. Quo loco ostendix hanc impotentiam spectare ad orationis statum & habitum. D. Subdit hae e postea: Deus imprimit menti O, itiquamdam sui reverentiam longe diversam ab ea, quam 'per sese anima babero posset, ibid. ςap. 38. Intellige per sese cum gratiis communibus & ordinariis, ut ex antecedentibus constat, n. 3. 4. i

SEARCH

MENU NAVIGATION