장음표시 사용
21쪽
a et MYSTICI si ab eo oratiouis genere deflecteret : quae sane sunt
33. Sed extraordinarium hujus status in eessationsta scursus, ct ille maxime, Ec vitae ejus scriptor reponebat : per praesentiam Dei singuIari dono datam, seclusa propria industria, auspensis sane , sed pereerta tantum intervolla potentiis, quae ipsissima est oratio quietis recoIlectionis, sive silentii, in qua, teste Dionysio, animus patitur divina, ad quae ex sua industria nihil confert. 36. Hie autem quatuor observa in digna. Primum, quod inter hujus orationis fructus numquam
commemorat separationem illam a proprio commodo. Alterum , eam orationem in cessatione discursus coninstitutam . Tertium, cessationem illam non ex habitu, sed ex singulari divina operatione profluere, &inter ea dona constitui, quae nonnisi gratia, privilegio, Τοcatione specisti, quae non sit omnium , nec propria industria is communibus gratiis aequiri is comparari possit. Quartum, ibi animam pati divina , quod etiam
S. Ignatio parenti suo contigisse narrat, ejusque rei gratia a summo Pontifice necessario impetratum, ut a Breviarii precibus immunis esset, propter extrao dinariam illam vim qua victus ac subactus , ad orationes vocales prosilire vetaretur.37. Solebat autem P. Alvares dicere , eum Deus discursum a 'ferret, tunc signum esse datum , Deum velle esse dominum singulari illa & supra discursum . omnem operatione quam vidimus: quod signum a B.
. quoque virό Ioanne a Cruce datum legimus. 38. Nec minus observatu dignum P. Ludovici de
22쪽
IN T- U T U. 23 Ponte pronuntiatum illud, non esse mirandum si tunc animae contingant extases, scientia infusa , aliaque extraordinaria: quod & ipse de se P. Alvares in sua relatione memorabat, visionesque imaginarias &intellectuales , volatusque mentis , ut consueta referebat. 39. Denique ante omnia observa tu dignissimum istud a P. Alvare singulari quodam edito sermone eb. p. memoratum adversus illuminatos, ubi eorum reprehendit errores , quod negarent sine orationg mentaIi posse quemquam esse perfectum,. neque ad id since-νs orationem vocalem: non autem perfectos esse volebat sine amore puro: ergo in amore puro orationem, quae ad perfectionem duceret minime collocabat quo vel uno a D. Cameracensi in immensum distat.
Da Gersona , b Jacobo Alvare 'Paet , aliisquρ recensentibus orationem quietis inter gratias gratis
4o. Gersonis quidem orationem quietis, sive contemplationem , ad gratias gratis datas diserte reserenistis locum saepe adduximus ex doctissimo libello cui titulus: Elucidatio scbolastica theologiae Ustieae. Iar.eobi autem Alvaris Pag haec verba Sunt z orationem T. m. i. d simplicis intuitus desiderars possumus , sed conatuis industria nostra habere non possumus ; est enim ' r donum vere supernaturale , sicut raptus , extasison alia eiusmodi : quo loco non indicat eam ora. B 4 tio-
23쪽
24 Μ YSTIC Itionem esse exta sim, aut raptum proprie dictum , sed tantum ejus donum tam singulare his donis es- se simillimum. Concinunt mystici omnes, Rusbro latus , Τ aut Ierus , inter recentiores ipse Thomas a Iesu; quibus omnibus haec oratio infusa & supernaturalis est illo stricto dc singulari sensu, quem saepe diximus; hoc est extraordi uaria, dc a communibus gratiis absoluta .
Primum Corollarium quod falsum sit, is ea or tione perfectionem coliocandam, is quod sine ea comparari non possit ex S. Salesio ae S. Thρresia.
rast. ιυν lis 41. s. Francisci Salesii doctrinam & verba reti Πω... o. i . limus. & ille quidem jam episcopus apostoli ea ca-Τ' ' ritate praeditus, ad summum perfectionis gradum per- venerat , licet orationem methodicam ac meditat, AEp. M. vam sive discursivam necdum praetergressus esset , ac superiorem gradum nequidem cognoscerer, & praeclare secum agi putaret cum solatiis, atque affectibus L s. r. .ν. inhaerebat. Denique Clara voce testabatur saepe eos qui per vim is ipso ratis vis apice div Inae se volun- Enaria. a. t ti conjungerent, antecellere aliis qui ilia quietidine dc extraordinariis motibus traherentur: atqui absurdum esset persectiores esse posse qui minus casto puroque amore tenerentur: ergo illa quietudo non est in puro perfecto ue amore statuenda .choi. d. 42. Idem septiebat S. Theresia, cum diceret:
' .: non pendere perfectionem ab illis gratiis extraordina-
riis, cum multa sanctae animae numquam eas a cepe.
24쪽
IN TUTO. 2 eepe Int,' multae acceperint, sanctae non fuerunt; immo vero qui Iaboribus acquisivere virtutes, meritis esse potiores; quod apprime cum B. Salesio congruit. 43. Rursus eadem sancta virgo memorabat sibi /.i notos esse, quos Deus fusmodi gratiis dignaretur, quibus earere mallent, si id in sua potestate relim queretur ; quod profecto non dicerent de puro amo Te, quo carere velle est impium: Iongo ergo discrimine haec habebant. 44. Item asserit ad summam persectionem pervenis. Chemin do
se quamdam, quae nedum orationes ext Laordinarias i. 37. assecuta esset, ex oratione vocali numquam excessisset: quod ex P. Balta garis Alvaris ore mox accepimus n. 3y. . Sic pro indubitato manet apud sanctos , orationes extraordinarias, de quibus diximus, in puro amore, quae ipsa perfectio est, non posse constitui.
AIterdim corollarium : quod justificationis gratia ab
bis orationis donis separetur: B. Theresiae is P. Ioannis a Iesu testimonium. 43. Quin s. Theresia ultra progreditur, clarisque , c,qu. σ-
verbis asserit, non modo meriti magnitudinem ab eb. 4. his orationibus non procedere, ut statim diximus, verum etiam non esse certum hujus status animas a
peccato mortari quod nesciant esse puras: adeo illae gratiae ab amore non modo persecto, verum etiam justificante distant. 46. Quem in locum sanctae matris, Ioannes a Iesu Maria summus theologus, summusque mysticus, ct in
25쪽
x6 MYsTICI In contemplativo ordine Carmelitarum disea Iceatorum :, ι. . ad Summum honorem evectus, haec habet: dioinam, quidem contemplationem sine supernaturali dono Dei
p. 3 s. id. nemini concedi: caeterum eontingere nonnullis in pe
eato mortaIi Jacentibus, B. mater Theresia eredidit; quod rationi eonsentaneum est. Mil. 47. Tum objectionem solvit. Fosset, inquit, ita
exeipi , ut Spiritus Sancti dono eontemplationis actu, qui Jacebat in culpa Justus fiat ; quam tamen in te
Pretationem rejicit, eo quod non subsit efficax ratio ad omnino asserendum, contemplationis actum ad gra tiam gratis facientem pertinere: posita s. Thomae doctrina, z. 2. q. III. art. 3. ω omulum theologorum , in prophetia sublimem contemplationem exerceri. Ex quo collegit: certius is ad mentem s. Theresiae a eommodatius , insigni contemplationis dono peccatorem Hiquanto emolliri, tametsi ad statum gratiae minime resurgat. Non ergo status ille puro amore constat,
qui ad minimum justificans est, eum in eo etiam persectio collocetur . , nail. 48. Addit nonnullis videri haec dona , iisque majora , absque gratia gratum faciente constare posse , quemadmodum is cetera dona, quae gratiae gratis datae a theologis nuncupantur: atqui nemo existimare potuit, purum ae perfectum amorem ad eas gratias referendum : non ergo in eo contemplationis statum ac theologiae mysticae summam reponebant.
nta. 49. Pergit: exceρto tuo eventu superius descripto , si ds modo consueto sermo fiat, ii tantum quos misericors D us ad gratiae statum edebat, illa contem platione potiuntur.
26쪽
IN TUTO. 2 so. En contemplationis donum inter gratias gratis datas recensitum, ut Supra ex Gersone, aliisque retulimus , n. 4o. se. Idem auctor inter effecta mysticae eontempla. Saraia Milonis an1mι suspensrouem notat: ut prorsus in haec du-
duo mysticos consentire Constet , suspensronem Illam p. sor.
AEnimi admitti oportere , donumque esse extraordina-Tium, nec a communibus gratiis pendens, & a puro more longe distans: quod erat probandum .
. / . His directe opposita D. Cameracensis verba; deque philosophia icbolae , in quam culpam conuicit. 32. Iam D. Cameracensis verba videamus. Primum illud: in his statibus nulIam atram inspirationem Mais d..udmitti , nisi eam quae communis est omnibus Justis. I, P Sane addit validiorem esse ae specialiorem in perfectis puro amore gaudentibus, sed interim ejusdem esse generis, & tantum gradu diserre : quo illas animi suspensiones excludit. Eodem pertinet locus de is admittenda tantum inspiratione D' attractu communi . omnibus Justis: quod assidue inculcat. 33. Hinc ad eum statum, quem passivum vocant; mae .., nihil aliud requirit, quam ut sit paeatus , ab omni ν ' commodo absolutus, quod procul abest ab eo quod calculates animae suspendantur , & ad impotentiam redigantur. 4. quo etiam cogitur a tribus illis notis transeun- vi. di ad eontemplationem eximere impotentiam, quam supra ex B. Ioanne de Cruce , assentiente Nicolao a Iesu
27쪽
Iesu, & Balia Eare Alvare ex spressimus, n. 1 g. I 6. 7.18. & seq. 23. 37. I id. p. 2or. IS. Quod autem spIrituales agnoverint quemdam
animae fundum operantem sine ullo distincto potemtiarum actu , id asserit provenirs ex FbiIOsopbia scholae, quam moestici penitus imbuerint: caeterum incidi difficultatem omnem , si semel supponamus animae potentias non esse distinctas . Sic scholae consulit, cujus in sinum refundit spiritualium errata et sed frustra est. Primum enim non tota schola distin- guit animae potentias; tum ea distinctio ad rem do qua agimus plane indifferens est , cum id tantum agant viri spirituales, ut discurrendi operatio divinis impedimentis suspendatur , quam ad rem opinio de potentiis distinctis nihil facit. Postremo ille sun. dus animae nihil aliud illis est, quam subtilis qua
dam operatio intellectus ac voluntatis, quae quia ab ordinario consuetoque usu longissime abest, ideo ab interiore & latentiore fundo prosecta videa3ur, si vare distinctae sint facultates, seu ratione ac virtualio ter tantum: ut profecto luce sit clarius, non nisi ad involvendam spiritualium sententiam scholae Opse niones adduci potuisse.
Nota temeritatis inusta piis sanctis gus mystitas,s. Theresiae , ως.
Maae. dra 16. Neque eo contentus auctor ad haec extrema
, c. prosilit. Si in viis interioribus aliquid agnoscamineκtra pari amoris habitualis rimitos, hoc est si praeterea Dissitir ocrate
28쪽
terea inspirationes illas ac facultatum animae Suspensiones admittamus, quas Omnes sancti spirituales uno ore docuerunt, nihil magis temerarium aut perico. osum futurum : quod etiam alibi urget. P. I.s. 57. Sic novus iste piorum mysticorum assertor , non modo eorum abjicii decretum certissimum, de suspensis ac ligatis divino impedimento in statu & oratione passiva animae facultatibus, verum etiam illis gravissimam temeritatis notam inurit .
Iisdem sanctis M=sticis imputatur fanatis mus. 38. Nec veretur idem auctor mihi passim imputa' R.,ν. Te sanatismum , quod illa impedimenta divina ae sa. μ η f
Cultatum animae suspensiones agnoverim ; quod eum ego senserim, sanctae Theresiae, omniumque mystico Rason a axum clara dc irrefragabili auctoritate ductus , non .et ego, sed illi fanatismi arguuntur.39. At sorte auctor in eo vim facit, quod ego concesserim illam orationem , eique conjuncta impedimenta divina, in venerabili matre Ioanna Fre myo ta , Mariaque Rossetia fuisse paene continua . Quid tum postea λ quid facit ad sanatismum , quod raro aut saepius haec intermissa fuerint si suspendi animae saeuItates ad fanatismum pertinet, prosecto The-
Testa , Ioannes a Cruce, Balta Earus Alvares, aliique omnes ejus suspensionis assertores a fanatismo excusari non posse constat. 6 v. quamquam nec ego asserui continuitatem illam, quantam auctor indieat. Et si enim religiosi sesimae Disitiros by Corale
29쪽
3o M Y ; s T I C Isimae viduae oratio paene coni Inua fui se fertur, nos
propterea necesse est extra ipsum orationis argu
mentum illa impedimenta divina valuisse nec ipsa oratio etsi paene continua , eodem semper impetu me. surisa viget: quin etiam annotavi inter ipsos 'ividiis imosnυ. g. n. D. contemplationis actus , alios discursi vos ac plene de- , , liberatos intermisceri solitos ; mustos etiam scriptis perto discursu consignatos suisse . Idem de Maria Rosse ita dixi clarissimis verbis, quae quidem com m . i. p. memorare oportebat mea dicti reeitantem , cum ex iis tota vis pendeat. 61. Quare certissimum est, nullam suisse veIIevissimam caussam, cur fanatismi accusarere &mae. d. a sanctis imos mysticos, ipsam in primis Theresi m ae,ria. ν Ioannem a Cruce, quorum opera vel maxime uti velis' π, . .. le se profitetur praesul, ipsius judicio, ut temerariae, v mg. P ut periculosissimae doctrinae auctores, esse rejectos s. ό: neque t i tum ut suspectos, sed etiani ut aperte sa
Quid ad baee roposuerit auctor.
neeur. 1. 62ί Haec quidem auctori objeeimus in Declarat Ionat' ' nostra , & auctores appellavimus quibus facultatum suspensio niteretur, Gersonem, Theresiam, Io n-nem a Iesu, I cobum Alvarem PaΣ , Franciscum Salesium, atque his nunc addidimus Ioannem a Cruce , ac Batia Earum Alvarem. Haec quidem refert auctor, Rep. a Ia quid autem respondeat , operae pretium eris intelligere. Talis autem responsio est: faciis probatu
30쪽
ι N T U , T 8 O. 31 esset, auctores quos citant non favere eorum sentemtiae ; quo dicto, tamquam confecta re , transit ad aliud. Fidem hominum i facile probabis scilicet illos auctores & alios mysticos, in oratione quietis, divina
illa discursus impedimenta nescisse, neque eam Ora tionem revocasse ad gratias gratis datas, quae non modo nihil faciant ad justificantem gratiam , verum etiam cum peccata mortali stare possint λ Facile , inquam, probabi , eam orationem, quae cum peccato mortali stare possit , in puro amore consistere , purumque illum amorem cum eo peccato posse conjungi : haec , inquam, facile probabis , cui nihil non asserere , nihil non probare in promtu est Miserum est, cum δd haec nec hiscere valeas, tam contemtim tamen tamque confidenter objecta transilire .
63. At enim, sic objicit, Fralati semper coianu' νιν adunt contemplationem Θ passivitatem r quid ad nos i. e. φ qua haec verborum subtilitate secern sὶ Certum, certum inquam illud est , contemplationem sine illa tua quam vocas passivitate esse non posse, cum tibi Contemplatio non nisi in puro amore sit, in quo par sivitatem reponis. Hoc nobis susscit, cum luce clarius dederimus eam orationem in puro amore reponi honposse , quae etiam cum peccato mortali constet. 64. Pergit tamen: Praelati in articulo Issiacensi ιbM. x III. admittunt eam quam admisi passivitatem ,